Βοσνία-Ερζεγοβίνη Σερβία Χιονίζει! Αρχίζουνε τα θαύματα.

[giannismits]

Πόσο τέλειο χιονισμένο το Σεράγεβο ε! Σούπερ.
Είναι και το Σεράγεβο είναι και ο χειμώνας και το χιόνι που λατρεύω... Αχ!
Περιμένω τη συνέχεια να δω κι άλλα!

 

[gelf]

Συγγνώμη για την καθυστέρηση της συνέχειας της ιστορίας, αλλά ένα πενθήμερο ταξίδι στη Στοκχόλμη, με αποδιοργάνωσε.


Κεφάλαιο 9

Μια βόλτα από το νέο Sarajevo έως το ιστορικό κέντρο.

Το πρωί, όταν ξύπνησα το Sarajevo ήταν χιονισμένο, πολύ χιονισμένο.

Έφαγα το πρωινό μου και βγήκα βόλτα. Πέρασα από τον καθολικό καθεδρικό ναό

και προχώρησα ανάντη, προς την περιοχή του εστιατορίου που είχα φάει την προηγούμενη νύχτα,

στην περιοχή που υπάρχει και η εκκλησία των Αγίων Κυρίλλου και Μεθοδίου και η καθολική θεολογική σχολή του Sarajevo.

Επιστρέφοντας προς το κέντρο και επί της κεντρικής οδού εξόδου Mula Mustafe Bašeskije, απέναντι από τον καθολικό καθεδρικό ναό, υπάρχει μια στάση του τραμ. Όπως κατέβαινα είδα το τραμ 3, να έχει σταματήσει στη στάση.

Έκανα νόημα στον οδηγό να περιμένει και έτρεξα προς το τραμ με όση ταχύτητα μου επέτρεπε η ολισθηρότητα του εδάφους. Ανέβηκα στο τραμ παλιάς εποχής το οποίο ακολούθησε τους δρόμους-κεντρικές οδικές αρτηρίες της πόλης, Mula Mustafe Bašeskije, Maršala Tita και Zmaja od Bosne. Όταν το τραμ έφτασε στη λεωφόρο Zmaja od Bosne κατέβηκα στη στάση αμέσως μετά το ιστορικό - λόγω του τελευταίου πολέμου - Hotel Holiday.

Βγαίνοντας έξω από το τραμ, στη στάση Tehnička škola, μπροστά μου αντίκρισα το μουσείο Historical Museum of Bosnia and Herzegovina.

Το Historijski muzej Bosne i Hercegovine (μουσείο ιστορίας Βοσνίας-Ερζεγοβίνης) βρίσκεται επί της οδού Zmaja od Bosne, όπως αναφέρθηκε. Το μουσείο ιδρύθηκε το έτος 1945, άλλαξε πολλές φορές ονόματα, είναι ένα από τα ελάχιστα μουσεία στο οποίο διατηρήθηκαν σώα τα εκθέματά του κατά τη διάρκεια του πολέμου 1992-1995 και διαθέτει πάνω από 400.000 ιστορικά αντικείμενα.
Το Historijski muzej Bosne i Hercegovine βρίσκεται απέναντι την αμερικάνικη πρεσβεία, προς την οποία απαγορεύεται αυστηρά η φωτογράφιση (μάλλον νομίζουν ότι δεν είμαστε στον 21ο αιώνα).

Προχώρησα λίγο από τη στάση,

το πάντα ήταν παγωμένα και αφού παρατήρησα προς το Avaz Twist Tower,

το υψηλότερο κτίριο του Sarajevo, ύψους 176 μέτρων, η κατασκευή του ξεκίνησε το έτος 2006 και εγκαινιάστηκε το έτος 2008, έφτασα στο Εθνικό μουσείο Βοσνίας - Ερζεγοβίνης, επίσης επί της οδού Zmaja od Bosne, το παλαιότερο μουσείο της χώρας αφού ιδρύθηκε το έτος 1888. Το μουσείο έχει περιεχόμενο αρχαιολογικό, εθνολογικό, φυσικών επιστημών. Το κτίριο υπέστη πολλές ζημιές κατά τον πόλεμο 1992-1995.

Μπήκα μέσα στο μουσείο, έκανα μια μικρή περιήγηση, βγήκα έξω, παντού έβλεπες αναμνηστικές πλάκες προς μνήμη των πεσόντων του πρόσφατου πολέμου,

πέρασα από διάφορα δημόσια κτίρια της περιοχής,

όπως από το Κοινοβούλιο της Βοσνίας - Ερζεγοβίνης, το Κτίριο φιλίας Ελλάδας και Βοσνίας - Ερζεγοβίνης, κτίριο του οποίου η ανακατασκευή του χρηματοδοτήθηκε κατά 80% περίπου από την Ελλάδα και στεγάζει το συμβούλιο υπουργών της Βοσνίας - Ερζεγοβίνης και στη συνέχεια κατηφόρισα προς τον ποταμό,

με στόχο να επιστρέψω παραποτάμια στο ιστορικό κέντρο της πόλης.
Προχώρησα αρκετά και είχα φτάσει στον παραποτάμιο δρόμο, Obala Kulina bana, βόρεια του ποταμού και κοντά την Ελληνική πρεσβεία,

όταν άρχισε μια ισχυρή χιονόπτωση. Προχώρησα λίγο, έριξα μια ματιά πίσω προς την πρεσβεία μας και η χιονόπτωση συνεχιζόταν πιο ισχυρή.

Συνέχισα να προχωρώ παραποτάμια προς το ευρισκόμενο επί της νότιας παραποτάμιας οδού Obala Maka Dizdara, επιβλητικό κτίριο της Akademija likovnih umjetnosti Sarajevo (ακαδημία καλών τεχνών).

Η ακαδημία καλών τεχνών, ιδρύθηκε το έτος 1972, επί της μοναδικής ευαγγελικής εκκλησίας της αυστροουγγρικής περιόδου, κατασκευασμένης το έτος 1899.
Το χιόνι έπεφτε πυκνό. Για ανασύνταξη σταμάτησα για λίγο κάτω από το σκεπαστό τμήμα της μοντέρνας πεζογέφυρας.

Ύστερα από λίγα λεπτά ανασυγκρότησης και καθαρισμού του φακού της μηχανής, συνέχισα να περπατώ στη χιονοθύελλα, ρίχνοντας ματιές και προς τα πίσω, προς το κτίριο της ακαδημίας.

Προχώρησα έως την επόμενη γέφυρα και συγκεκριμένα έως τη διασταύρωση της παραποτάμιας οδού Obala Kulina bana και της οδού Kulovića, έστριψα ανάντη (αριστερά) και προχώρησα κατά μήκος της δεύτερης οδού, όπου και το Sarajevo National Theatre.

Αλλά ο κύριος λόγος που άφησα την παραποτάμια οδό, ήταν ότι στην πρώτη παράλληλο αυτής, οδό Branilaca Sarajeva, με θέα προς το Sarajevo National Theatre, υπάρχει ένα εξαιρετικό μπαρ το Barometar. Η ξεκούραση και η απόλαυση των ποτών στο μπαρ Barometar, ήταν απαραίτητη ύστερα από τη χιονοθύελλα. Όταν βγήκα ανανεωμένος από το μπαρ Barometar, συνέχισα να περπατώ στους χιονισμένους δρόμους της πόλης.

Αφού έκανα μια μεγάλη βόλτα στο κέντρο της πόλης, περνώντας από σημεία από τα οποία είχα περάσει και τις προηγούμενες ημέρες, όπως από την πλατεία Trg Fra Grge Martića, υπάρχει ο Katedrala Srca Isusova (καθεδρικός ναός της Ιερής Καρδιάς του Ιησού) κατασκευασμένος το έτος 1889.

Επίσης στην πλατεία Trg Fra Grge Martića, είναι το μουσείο Gallery 11/07/95, το οποίο αφορά στη σφαγή στη Σρεμπρένιτσα το 1995.

Όπως έχω διαβάσει το μουσείο καλύπτει έκταση 300 τετραγωνικών μέτρων και άνοιξε - συμβολικά - τις 12-07-2012, μία ημέρα μετά την 17η επέτειο της μεγάλης σφαγής. Το μουσείο περιλαμβάνει τοίχο με τα ονόματα των 8.372 ταυτοποιημένων θυμάτων, φωτογραφίες των θυμάτων, φωτογραφίες από το στρατόπεδο των επιζώντων, ένα ντοκιμαντέρ κλπ. Δεν μπήκα μέσα στο μουσείο, για τον ίδιο λόγο που δεν έχω πάει στο Άουσβιτς - παρά τα πολλά ταξίδια μου στην Κρακοβία - και όπως δεν έχω πάει στο Νταχάου, αν και στο Μόναχο βρίσκομαι πάρα πολύ συχνά. Δεν θα άντεχα, να βλέπω τις φρικαλεότητες.

Νότια - νοτιοδυτικά της πλατείας Trg Fra Grge Martića, στο απέναντι τετράγωνο, βρίσκεται ο Cathedral Church of the Nativity of the Theotokos (Saborna Crkva Rođenja Presvete Bogorodice, Zelenih beretki), ο μεγαλύτερος σέρβικος ορθόδοξος ναός στο Sarajevo και ένας από τους μεγαλύτερους των Βαλκανίων.

Ο ορθόδοξος καθεδρικός ναός Γέννησης της Θεοτόκου κατασκευάστηκε μεταξύ των ετών 1863 και 1868. Στη πλατεία μπροστά ήταν στημένη η χριστουγεννιάτικη αγορά, η οποία λόγω καιρού υπολειτουργούσε.
Ύστερα από τον περίπατο στους χιονισμένους δρόμους και πλατείες ανηφόρισα προς τη λεωφόρο Maršala Tita. Όπως έχει προαναφερθεί προχωρώντας ανατολικά, στο τέλος της Maršala Tita, ξεκινούν υπό οξεία γωνία δύο δρόμοι. Αριστερά με κατεύθυνση βορειοανατολική η οδός Mula Mustafe Bašeskije και δεξιά με κατεύθυνση νοτιοανατολική η οδός Ferhadija. Ύστερα από μικρή απόσταση, οι δύο δρόμοι γίνονται παράλληλοι με ανατολική κατεύθυνση. Στο σημείο διακλάδωσης της οδού Maršala Tita με τις οδούς Mula Mustafe Bašeskije και Ferhadija, υπάρχει το μνημείο των πεσόντων Vječna vatra (αιώνια φλόγα - στη μνήμη των θυμάτων του Β παγκοσμίου πολέμου), μνημείο το οποίο είχα συναντήσει κατά την περιήγηση της πρώτης μου νύχτας στο Sarajevo.

Αποφάσισα να προχωρήσω κατά μήκος της οδού Ferhadija, Όμως απέναντι από το μνημείο της αιώνιας φλόγας, υπάρχει το Hotel Hecco Deluxe (στον ουρανοξύστη vakuf, τον αρχαιότερο - από το 1947 στο Σαράγεβο) στον 10ο όροφο του οποίου υπάρχει καφέ.
Ανέβηκα εκεί (συμβουλή του giannismits κι αυτή) και παρήγγειλα το ποτό μου.
Η θέα προς την πόλη ήταν πανοραμική και μάλιστα σε κατάλληλο ύψος.

 

[gelf]

Κεφάλαιο 10

Τελευταίο βράδυ στο Sarajevo και ταξίδι στο Novi Sad.

Το χιόνι έπεφτε πυκνό κι εγώ πίνοντας τα ποτά μου από τον δέκατο όροφο απολάμβανα τη θέα.

Έμεινα αρκετή ώρα στο καφέ και όταν βγήκα είχε αρχίσει να σουρουπώνει.
Ξεκίνησα πάλι την περιήγησή μου στο κέντρο της πόλης , έκανα ένα γρήγορο πέρασμα από τη σκεπαστή αγορά Gazi Husrev-bey bezistan,

συνέχισα τον περίπατο ανηφορίζοντας,

με στόχο να φτάσω στο εστιατόριο Cakum-pakum,

επί της οδού Kaptol 10, το οποίο είναι γειτονικό με το bar Zlatna ribica, από το οποίο περνούσα κάθε νύχτα και η διεύθυνσή του είναι Kaptol 5. Το εστιατόριο Cakum-pakum, ήταν το Νο 2, στη λίστα του Trip Advisor, στο οποίο είχα διαβάσει ότι είχε και την καλύτερη pesto της πόλης. Ένας από τους λόγους που το επέλεξα, ήταν ότι είχα βαρεθεί την καθημερινή κρεατοφαγία. Μπήκαμε μέσα το περιβάλλον ήταν όμορφο

και τα φαγητά πολύ καλά.

Το ίδιο και το βοσνιακό κρασί με το οποίο συνοδέψαμε τα φαγητά.
Η συνέχεια γνωστή και δοκιμασμένη. Το γειτονικό bar Zlatna ribica.

Ύστερα από ώρες στο bar Zlatna ribica, κατηφόρισα προς τον ποταμό. Στόχος μου το ζυθοποιείο Sarajevo Brewery, προκειμένου να απολαύσω τις τελευταίες μπύρες Sarajevsko,

στην εξαιρετική μπυραρία του ζυθοποιείου. Αποχαιρέτισα και τον συνταξιδιώτη μου, ο οποίος θα συνέχιζε το ταξίδι του προς το χιονοδρομικό κέντρο, όπου είχαν γίνει οι χειμερινοί ολυμπιακοί αγώνες. Ήταν πολύ αργά όταν αποφάσισα να ανηφορίσω προς το ξενοδοχείο μου. Πέρασα τον ποταμό, είδα για τελευταία φορά την ιστορική Latin Bridge φωτισμένη,

ανηφόρισα προς το ιστορικό κέντρο της περιοχής Baščaršija, με την ξύλινη κρήνη Sebilj, το χιόνι έπεφτε πυκνό

και επέστρεψα στο ξενοδοχείο μου.
Όταν ξύπνησα μετά το πρωινό στο ξενοδοχείο, έκανα μια τελευταία βόλτα στο ιστορικό κέντρο της πόλης,

επέστρεψα στο ξενοδοχείο μου, πήρα την αποσκευή μου και ζήτησα από τη ρεσεψιόν να μου καλέσει ταξί. Εκεί, το ξενοδοχείο μου είχε επιφυλάξει μια ευχάριστη έκπληξη. Ο ιδιοκτήτης του ξενοδοχείου με πήγε στο αεροδρόμιο με την ιδιωτική του Mercedes. Στο δρόμο, μάλιστα αφού μου εξέφρασε την απορία γιατί άφησα την υπέροχη Ελλάδα να πάω στο παγωμένο Sarajevo, μου έδειξε, στο νέο Sarajevο με υπερηφάνεια το κτίριο το οποίο συμβόλιζε την Ελληνο-βοσνιακή φιλία και με έφτασε στο αεροδρόμιο. Εγώ του είπα ότι βρήκα το Sarajevo υπέροχο την εποχή αυτή. Και δεν είχα άδικο.
Ήταν υπέροχο το χειμωνιάτικο Sarajevo. Το χιονισμένο Sarajevo.
Όταν φτάσαμε στο αεροδρόμιο,

το οποίο είναι μικρό, οι αναχωρήσεις ελάχιστες, αφού έως το βράδυ θα είχε έξι συνολικά αναχωρήσεις,

πέρασα γρήγορα τους ελέγχους και παρατήρησα την προσγείωση του ελικοφόρου αεροπλάνου της Air Serbia, το οποίο θα με πήγαινε στο Βελιγράδι.

Τόσο στο check in, όσο και κατά την επιβίβαση στο αεροπλάνο, ήθελαν να μου πάρουν την χειραποσκευή μου λέγοντας ότι το αεροπλάνο είναι μικρό και ότι δεν θα χωρούσε. Εγώ δεν το δέχτηκα εξηγώντας τους, ότι την αποσκευή μου δεν την αποχωρίζομαι. Έχω πάει και Νότια Αμερική με τη χειραποσκευή μου. Τελικά κατάφερα να τη βολέψω στα ντουλάπια. Το αεροπλάνο, το οποίο ήταν άνετο, όσον αφορά στα καθίσματα,

απογειώθηκε από το χιονισμένο αεροδρόμιο του Sarajevo

και σε λιγότερο από τριάντα λεπτά άρχισε τη διαδικασία προσγείωσης

στο αεροδρόμιο Nikola Tesla του Βελιγραδίου.

Βγήκα έξω πήρα ένα ταξί, ο οδηγός προέκυψε πρώην ποδοσφαιριστής του Ερυθρού Αστέρα, που είχε αγωνιστεί και στην Ισπανία, στο δρόμο μου έδειξε το Kombank Arena (όπως το ονομάζουν τώρα - το γήπεδο στο οποίο η εθνική μας είχε πάρει το χρυσό μετάλλιο το έτος 2005), μου είπε και διάφορα άλλα γνωστά όπως ότι Ερυθρός Αστέρας και Ολυμπιακός είναι αδέλφια, μου είπε ότι ο Ερυθρός Αστέρας θα έπαιζε εκείνη την ημέρα αγώνα με τη Μακάμπι στο Τελ Αβίβ και τελικά με άφησε στο σταθμό λεωφορείων του Βελιγραδίου. Το λεωφορείο για το Novi Sad, θα αναχωρούσε σε πέντε λεπτά. Βγάζω γρήγορα εισιτήριο, μπαίνω στο λεωφορείο το οποίο σε μια ώρα με έφτασε στο εορταστικό Novi Sad. Από τον σταθμό των λεωφορείων του Novi Sad, πήρα ταξί, το οποίο σε λίγα λεπτά και με ελάχιστο κόστος με άφησε στο ξενοδοχείο μου, το οποίο ήταν στο κέντρο του Novi Sad. Αφήνω την αποσκευή μου και βγαίνω στο κέντρο του Novi Sad. Η εορταστική ατμόσφαιρα με άφησε άφωνο. Ήταν Πέμπτη 19 Ιανουαρίου.

 

[gelf]

Κεφάλαιο 11

Το εορταστικό Novi Sad.

Το ξενοδοχείο το οποίο είχα επιλέξει ήταν το Hotel Zenit. Η επιλογή ήταν επιτυχής λόγω της θέσης του και του εξυπηρετικότατου προσωπικού. Γενικά προτιμώ κεντρικά ξενοδοχεία για να εξοικονομώ χρόνο και πράγματι το ξενοδοχείο αυτό είναι στο κεντρικότερο σημείο της πόλης. Αφήνω την αποσκευή μου και βγαίνω αμέσως έξω, στο εορταστικό Novi Sad.
Το Novi Sad είναι κατ' ουσία πόλη της κεντρικής Ευρώπης και η χριστουγεννιάτικη ατμόσφαιρα θύμιζε τις πόλεις της κεντρικής Ευρώπης. Με μια μικρή διαφορά. Οι γιορτές είναι ετεροχρονισμένες. Αλλά αυτό ήταν το τελευταίο που με ενοχλούσε. Βγήκα στους δρόμους και απόλαυσα την εορταστική ατμόσφαιρα.

Το πρώτο που μου έκανε εντύπωση ήταν ότι στο Novi Sad δεν συνάντησα τα χιόνια του Sarajevo ή του Βελιγραδίου. Βέβαια, όταν απομακρυνόσουν από τον κεντρικό πεζόδρομο Zmaj Jovina, ψάχνοντας για ένα απόμερο μπαρ στους παράδρομους, το χιονισμένο στοιχείο ήταν ιδιαίτερα έντονο.

Συνέχισα να περπατώ στο εορταστικό Novi Sad,

κάποτε πείνασα, ύστερα από τόσες ημέρες ταξιδιού στη Σερβία και τη Βοσνία, δεν άντεχα να φάω άλλο κρέας και μπήκα σε ένα ιταλικό εστιατόριο, το La Forza, με θέα σε μια μικρή πλατεία στην πίσω πλευρά του καθολικού καθεδρικού ναού, καλή μουσική και τηλεόραση χωρίς ήχο να δείχνει euroleague. Άκουγα μουσική, τρώγοντας

και πίνοντας τα μπουκάλια με το κρασάκι μου,

Παρακολούθησα και λίγο μπάσκετ, και κάποια στιγμή έφυγα από το φιλόξενο αυτό ιταλικό ρεστοράν.
Όταν έφυγα από το La Forza, ο κόσμος στους δρόμους είχε αραιώσει πολύ.

ενώ στην πλατεία ελευθερίας (Trg slobode) με το Δημαρχείο, τον καθολικό καθεδρικό ναό κλπ, η χριστουγεννιάτικη αγορά που ήταν μπροστά στο Δημαρχείο, είχε κλείσει.

Αφού για μια ακόμη φορά παρατήρησα τον καθολικό καθεδρικό ναό,

προχώρησα κατά μήκος του κεντρικού πεζόδρομου Zmaj Jovina.

μέχρι τον ορθόδοξο καθεδρικό ναό του Αγίου Γεωργίου και το παλάτι του επισκόπου, όπου αυτά είναι στο τέλος του πεζόδρομου, οπότε εκεί, έστριψα δεξιά και βρέθηκα στην, επί της οδού Dunavska, οινοθήκη Bouquet Wine house.

Είναι μια πολύ ωραία οινοθήκη και το περιβάλλον ήταν υπέροχο. Αυτό τουλάχιστον θυμόμουν, όταν το καλοκαίρι, παρά τη ζέστη, είχαμε ανοίξει δύο μπουκάλια κρασί και τα είχαμε ευχαριστηθεί. Όμως το Γενάρη το όλο σύστημα ήταν παρακμιακό. Είχε ζωντανή μουσική και μια παρέα μεθυσμένων, σε κακή κατάσταση. Ήπια ένα ποτήρι κρασί και έφυγα.

Μετά τα μεσάνυχτα, όταν επέστρεφα στο ξενοδοχείο μου, ελάχιστοι κυκλοφορούσαν στον κεντρικό πεζόδρομο του Novi Sad.

Βέβαια σε κάτι παράδρομους υπήρχαν μπαράκια γεμάτα κόσμο. Έκανα μια μικρή παρέκκλιση στη διαδρομή μου και πέρασα από ένα μπαρ, για να πιω ένα τελευταίο ποτό. Η νύχτα στο Novi Sad, πέρασε υπέροχα.

 

[gelf]

Κεφάλαιο 12

Πρωινή περιπλάνηση στο Novi Sad και επιστροφή στο Βελιγράδι.

Μετά το πρωινό στο ξενοδοχείο,

βγήκα έξω για μια ημερήσια βόλτα στο Novi Sad.
Το Νόβι Σαντ είναι η δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της Σερβίας με πληθυσμό 250.000 κατοίκους, περίπου. Είναι πρωτεύουσα της επαρχίας Βοϊβοντίνας, της βορειότερης επαρχίας της Σερβίας. Το Νόβι Σαντ ιδρύθηκε το έτος 1694, όταν Σέρβοι έμποροι δημιούργησαν οικισμό απέναντι από το ρωμαϊκό φρούριο Πετροβαραντίν.
Κέντρο του Νόβι Σαντ και σημείο αναφοράς είναι η πλατεία ελευθερίας (Trg slobode),

η οποία κατά το διάστημα της αυστροουγγρικής κατοχής ονομαζόταν πλατεία Φραγκίσκου - Ιωσήφ, με το Δημαρχείο,

τον νεογοτθικού στιλ καθολικό καθεδρικό ναό, The Name of Mary Church,

τον μεγαλύτερο ναό στο Νόβι Σαντ, ο οποίος κατασκευάστηκε το έτος 1719, αλλά και άλλα επιβλητικά κτίρια.

Στο κέντρο της πλατείας δεσπόζει το μνημείο του Svetozar Miletić από τους κορυφαίους πολιτικούς της Σερβίας του 19ου αιώνα.

Αφού έκανα μια βόλτα στα στενά γύρω από την πλατεία και πέρασα και από το ιταλικό εστιατόριο που έφαγα το προηγούμενο βράδυ,

επέστρεψα στην πλατεία.
Από την πλατεία ελευθερίας ξεκινά ο κεντρικός πεζόδρομος, Zmaj Jovina,

με πολλά κτίρια σε στιλ Art Nouveau και ο οποίος καταλήγει στο Vladičanski dvor, το παλάτι του επισκόπου στο Νόβι Σαντ, το οποίο κατασκευάστηκε το έτος 1901. Ακολούθησα τον κεντρικό πεζόδρομο έως το τέλος του και ύστερα από λίγα λεπτά χαλαρού περπατήματος, έφτασα στο παλάτι του επισκόπου.

Παρατήρησα προς τα πίσω προς το Δημαρχείο και τον καθολικό καθεδρικό ναό. Τα μόνα τμήματα του πεζόδρομου που καλύπτονταν από χιόνι, ήταν αυτά γύρω στα παρτέρια και τα παγκάκια.

Δίπλα στο παλάτι του επισκόπου, επί της οδού Nikole Pašića 4, βρίσκεται ο Ορθόδοξος καθεδρικός ναός του Αγίου Γεωργίου,

Έκανα μια μικρή παράκαμψη και προχώρησα προς την εκκλησία. Αφού έκανα μια μικρή βόλτα στον πεζόδρομο Nikole Pašića, επέστρεψα προς την εκκλησία και μπήκα μέσα. Ήταν 20 Ιανουαρίου, για εμάς, αλλά γι' αυτούς ηταν η εορτή των Θεοφανείων.

Βγήκα έξω, επέστρεψα στο τέλος του κεντρικού πεζόδρομου Zmaj Jovina και ακολούθησα την οδό Dunavska.

Πέρασα μπροστά από την οινοθήκη Bouquet Wine house, όπου είχα σταματήσει για λίγο το προηγούμενο βράδυ

και αφού πέρασα από το πάρκο Danube's Park.

προχώρησα προς τον ποταμό. Τον παγωμένο Δούναβη.

Απέναντι παρατηρούσα το φρούριο Πετροβαραντίν,

στο οποίο είχα ανέβει αρκετές φορές στο παρελθόν. Από εκεί υπάρχει πολύ ωραία θέα της πόλης από ψηλά.
Το φρούριο Πετροβαραντίν βρίσκεται στη δεξιά όχθη του Δούναβη και πρόκειται για ένα από τα πολλά οχυρά που χτίστηκαν από τους Ρωμαίους για την προστασία των παραδουνάβιων πόλεων που βρίσκονταν υπό την κατοχή τους. Σημαντικό στοιχείο του φρουρίου είναι το ρολόι του οποίου οι δείκτες είναι ανάποδα, δηλαδή ο μεγάλος δείκτης δείχνει την ώρα και ο μικρός τα λεπτά, κάτι που έγινε για να βλέπουν την ώρα από μακριά τόσο οι ψαράδες στο Δούναβη, όσο και οι κάτοικοι της πόλης αφού τότε αυτοί που είχαν ρολόγια ήταν ελάχιστοι. Μάλιστα τα σπίτια, τα οποία είχαν θέα προς το ρολόι επιβαρύνονταν με πρόσθετους φόρους.

Έκανα μια μεγάλη παραποτάμια βόλτα, παρατηρώντας και φωτογραφίζοντας. Ο Δούναβης ήταν παγωμένος, αλλά όχι σε τέτοιο βαθμό που είχα συναντήσει στο Βελιγράδι πριν από μεριές ημέρες.

Κάποια στιγμή αποφάσισα να επιστρέψω στο κέντρο της πόλης, μέσω της πλατείας Trg Neznanog junaka και της λεωφόρου Bulevar Mihajla Pupina, φωτογραφίζοντας το πάρκο Danube's Park από τη νότια πλευρά.

Περπάτησα, πάλι, στο κέντρο της πόλης,

πέρασα από το χιονισμένο εξωτερικά, Serbian National Theatre,

συνέχισα να περπατώ στο κέντρο της πόλης

και κάποια στιγμή, επέστρεψα στο ξενοδοχείο, ζήτησα να μου καλέσουν ταξί και ύστερα από λίγα λεπτά της ώρας, βρέθηκα στο λεωφορείο για Βελιγράδι.
Όταν ύστερα από μία ώρα περίπου έφτασα στο σταθμό λεωφορείων του Βελιγραδίου, με περικύκλωσαν διάφοροι ταξιτζήδες. Ήταν προφανές ότι η κατάσταση εκεί δεν ήταν νορμάλ. Μίλησα με κάποιον από αυτούς που με πλησίασαν, τον ρώτησα το ποσό για την πλατεία Δημοκρατίας και αυτός μου ζήτησε 800 δηνάρια. Εγώ του είπα ότι 200 δηνάρια θα πάρει (170 δηνάρια είναι η σημαία). Το πολύ. Δεν με άκουσε. Φορτώνει τις βαλίτσες και ξεκινάει. Το ταξί, ένα απόλυτο σαράβαλο, με το ζόρι ανέβαινε τις ανηφόρες. Το ταξίμετρο έγραφε συνεχώς. Του εξήγησα ότι το ταξίμετρο τρέχει και ότι δεν θα του πλήρωνα δηνάριο παραπάνω από αυτά που νόμιζα ότι ήταν το δίκαιο. Όταν φτάσαμε στην πλατεία Δημοκρατίας, το ταξίμετρο έγραφε 950 δηνάρια.
Του έδωσα διακόσια δηνάρια, θεώρησα ότι έδωσα και πολύ, συγκρατήθηκα να μην τον δείρω και έχω τύψεις, μετά και του εξήγησα ότι αν θέλει παραπάνω να φωνάξουμε για διαιτησία τους αστυνομικούς, που κυκλοφορούσαν στην πλατεία Δημοκρατίας. Άμεσα ο τύπος εξαφανίστηκε,
Ανέβηκα στο ξενοδοχείο, με το σύνολο του προσωπικού είχα αναπτύξει άριστες σχέσεις. Άλλωστε εμφανιζόμουν για τρίτη φορά μέσα σε ελάχιστους μήνες και για δεύτερη την ίδια εβδομάδα. Μου έδωσαν πάλι ένα από τα καλύτερα δωμάτια. Δίπλα σ' αυτό που μου είχαν δώσει την προηγούμενη εβδομάδα. Με εξαιρετική θέα στην πλατεία.

 

[Borealis]

200 δις πήραμε από την κακή ευρώπη από το 80 μέχρι σήμερα, 350 δις χρωστάμε, και δεν καταφέραμε να έχουμε δέκα σπίτια στη σειρά συντηρημένα ή καθαρά έστω, σε καμιά πόλη μας.
Και να σκεφτεί κανείς ότι η Σερβία ακόμη και σήμερα είναι σε πόλεμο...

 

[gelf]

@Borealis. Τι να πω και τι να γράψω. Έχεις το απόλυτο δίκιο.
Αυτό ειδικά με την κακή Ευρώπη...
Ευχαριστώ για την εύστοχη παρατήρησή σου.
Εγώ τα λεγόμενά σου τα αφήνω να διαφαίνονται στα κείμενά μου.
Χωρίς πολλά σχόλια...

 

[Borealis]

Εγώ τα λεγόμενά σου τα αφήνω να διαφαίνονται στα κείμενά μου.

Το έχουμε προσέξει αγαπητέ, in vino veritas!

 

[gelf]

Κεφάλαιο 13

Ένα χαλαρό σαββατοκύριακο στο Βελιγράδι.

Πέρασα ένα πολύ χαλαρό Σαββατοκύριακο στο Βελιγράδι. Το δεύτερο συνεχόμενο. Αφού ξεκουράστηκα στο δωμάτιο μου στο γνωστό μου πλέον ξενοδοχείο Five Points Square - City Center, κατηφόρισα προς τη Skadarska. Αφού ήπια ένα ποτό στο επί της οδού Strahinjića Bana, pastis bistro, προχώρησα κατά μήκος της οδού αυτής προς μια οινοθήκη, την Cantina del Vino, ευρισκόμενη στη διασταύρωση των οδών Dobračina και Strahinjića Bana. Συνήθως επιλέγω την επί της οδού Višnjićeve, οινοθήκη Podrum Wine art. Όμως αυτή τη φορά αποφάσισα να αλλάξω. Και έμεινα ευχαριστημένος από την Cantina del Vino, τόσο από το περιβάλλον και τη μουσική,

όσο και από το φαγητό,

το οποίο συνόδεψα κατ' αρχή με ένα μπουκάλι Sauvignon Blanc

και στη συνέχεια με ένα μπουκάλι Pinot Blanc.

Στη συνέχεια αφού πέρασα και από άλλα δύο μπαρ της περιοχής, επέστρεψα στο ξενοδοχείο μου.
Το επόμενο πρωινό, η χριστουγεννιάτικη αγορά στην πλατεία Δημοκρατίας είχε ανοίξει

κι εγώ ξεκίνησα ένα χαλαρό περίπατο, με στόχο να φτάσω στον πύργο Nebojsa. Από την πλατεία Δημοκρατίας, μέσω της οδού Obilićev venac, έφτασα στο Vojvode Vuka Park

και συνέχισα προς το επί της οδού Kneza Sime Markovica σπίτι της πριγκίπισσας Λιούμπιτσα.

Το μεγάλο σπίτι αυτό, ολοκληρώθηκε το έτος 1830 και είναι ένα κλασικό παράδειγμα αστικής αρχιτεκτονικής των αρχών του 19ου αιώνα. Μπήκα μέσα, το οίκημα είναι διαμορφωμένο σε τρία επίπεδα.

Ύστερα από λίγο, βγήκα από το σπίτι, το οποίο είναι στο κέντρο της πόλης, διαγώνια από τον Ορθόδοξο Καθεδρικό ναό του Αρχαγγέλου Μιχαήλ,

ενώ στο επόμενο τετράγωνο βρίσκεται το Πατριαρχείο, επίσης επί της οδού Kneza Sime Markovica.

Άρχισα να προχωρώ, αφήνοντας πίσω την Kneza Sime Markovica και προχωρώντας κατά μήκος της οδού Pariska,

περιμετρικής του πάρκου και φρουρίου Kalemegdan και στη συνέχεια προχώρησα κατά μήκος της Bulevar vojvode Bojovića, κατ' ουσία επέκτασης της οδού Pariska, στο σημείο που υπάρχει και ένα από τα πολύ γνωστά κλαμπ του Βελιγραδίου, το Club Underground, το οποίο έχω επισκεφτεί σε προηγούμενα ταξίδια μου.

Η λεωφόρος Bulevar vojvode Bojovića είναι επίσης περιμετρική του Kalemegdan και έτσι κινήθηκα περιφερειακά και κατάντη του πάρκου και φρουρίου Kalemegdan, στο χιονισμένο έδαφος,

πρώτα βορειοδυτικά, μετά βόρεια και στη συνέχεια ανατολικά, παρατηρώντας το κάστρο ανάντη,

μέχρι που έφτασα στον Tower of Nebojša.

Όπως είναι γνωστό στον πύργο Nebojsa, είχε φυλακιστεί ο μεγάλος οραματιστής, διανοητής και αγωνιστής Ρήγας Φεραίος,

μετά τη σύλληψή του στην Τεργέστη και την κράτησή του στη Βιέννη.
Επίσης είναι γνωστό ότι τη νύχτα της 24-06-1798, οι Τούρκοι έπνιξαν τον Ρήγα και τους συντρόφους του και τους πέταξαν στον ποταμό Δούναβη, δηλώνοντάς τους ως αγνοούμενους. Βέβαια η δολοφονία αποκαλύφθηκε, λίγο αργότερα, όταν βρέθηκαν τα πτώματα των αγωνιστών στον ποταμό Δούναβη.
Αλλά στον πύργο Nebojsa, η επίσκεψη δεν αφορά μόνο στα ιστορικά στοιχεία και στο όραμα του Ρήγα.

Η επίσκεψη στον πύργο Nebojsa, κρίνεται επιβεβλημένη, όχι μόνο για κάθε Βαλκάνιο, αλλά και για κάθε ελεύθερο πολίτη. Με οπτικοακουστικό υλικό (σε τρεις γλώσσες - σέρβικα, ελληνικά και αγγλικά) ξεδιπλώνεται η ιστορία του απελευθερωτικού κινήματος των λαών των Βαλκανίων, αλλά και η ιστορία του Βελιγραδίου.

Βγαίνοντας από τον πύργο, με μια αίσθηση πληρότητας, περπάτησα στο χιόνι και ήπια το πρώτο ποτό της ημέρας, σε ένα παραποτάμιο μπαρ κοντά στον πύργο συλλογιζόμενος αυτά που είχα πληροφορηθεί στο μουσείο, πριν από λίγη ώρα. Μετά από το μπαρ βγήκα πάλι στην περιμετρική λεωφόρο του πάρκου και φρουρίου Kalemegdan, Bulevar vojvode Bojovića και συνέχισα περιμετρικά, γυρίζοντας γύρω από την άνω πόλη, ώστε να επιστρέψω στο κέντρο της πόλης.

Έφτασα στη βορειοανατολική γωνία και ακολουθώντας νότια κατεύθυνση κατά μήκος της οδού Tadeuša Košćuška,

περιμετρικής και αυτή του Kalemegdan, έστριψα στον πρώτο δρόμο αριστερά προς το κέντρο. Έστριψα στην οδό Strahinjića Bana, όπου και είναι ο δρόμος με τα πολλά μπαράκια, στο κέντρο του Βελιγραδίου.

Περπατώντας είδα μια μπυραρία την Krafter, στη διασταύρωση των οδών Strahinjića Bana και Višnjićeva. Μπήκα μέσα, η μπυραρία είχε αρκετές κάνουλες.

Δοκίμασα αρκετές μπύρες,

Αλλά αυτή που μου άρεσε περισσότερο ήταν η μπύρα Kas,

μια μπύρα pale ale.

Όταν βγήκα είχε πλέον σκοτεινιάσει και συνέχισα να γυρίζω στα μπαράκια της περιοχής, με ένα μικρό διάλειμμα για φαγητό στο ρεστοράν Mala Gostionica, επί της οδού Dobračina, σε πάρα πολύ μικρή απόσταση από το ξενοδοχείο μου. Εκεί είχα φάει και την προηγούμενη εβδομάδα, Το περιβάλλον ήταν εξαιρετικό,

το φαγητό πολύ καλό και το κόκκινο κρασί Cabernet Sauvignon υπέροχο,

Μετά το φαγητό συνέχισα να γυρίζω στα μπαράκια της περιοχής, πίνοντας μπύρες και malt ουίσκι,

μέχρι πολύ αργά το βράδυ. Το επόμενο πρωινό ξύπνησα αργά

και μετά από ένα χαλαρό περίπατο στο κέντρο της πόλης,

κατέληξα στον κεντρικό πεζόδρομο του Βελιγραδίου, την Knez Mihailova.
Πέρασα και από την κρήνη των παλικαριών, όπως είχα μάθει ότι ονομάζεται έτσι την προηγούμενη ημέρα στον πύργο Nebojsa.

Είχε φτάσει η ώρα να πιω το τελευταίο ποτό στο Βελιγράδι. Μπήκα στο μπαρ Snezana. Το μπαρ είχε ωραίο περιβάλλον. Ήπια το ποτό μου, επέστρεψα στο ξενοδοχείο, πήρα την αποσκευή μου, από τη ρεσεψιόν κάλεσαν ταξί και σε λίγη ώρα ήμουν, ακόμα μια φορά, στο αεροδρόμιο Nikola Tesla του Βελιγραδίου. Κατευθύνθηκα άμεσα στο lounge, όπου έφαγα πίνοντας κρασάκι, στην αρχή κόκκινο

και στη συνέχεια λευκό, για να σβήσω τη δίψα μου.

Όταν έφτασε η ώρα, επιβιβάστηκα στο αεροπλάνο. Είχα κάνει, από τότε που είχα βγάλει το εισιτήριο, κράτηση στη θέση 1C.

Η πτήση της επιστροφής ήταν ομαλή και ύστερα από μία ώρα και είκοσι λεπτά προσγειωθήκαμε στο αεροδρόμιο Ελ. Βενιζέλος. Προχώρησα γρήγορα προς το parking. Πήρα το αυτοκίνητο και ύστερα από δύο ώρες, ήμουν σπίτι μου, ταξινομώντας τις φωτογραφίες του ταξιδιού.

 

[panius]

Ωραίο και μεθυστικό () ταξίδι για άλλη μια φορά! Πολύ ωραίο το Νοβισαντ! Κρίμα που οι περισσότεροι το γνωρίσαμε λόγω νατοϊκών βομβαρδισμών! Παρεμπιπτόντως, ο δήμαρχος του Νόβισαντ πρέπει να είναι κολλητάρι με τον Μπέο (όσοι έχουν πάει Βόλο Χριστούγεννα, θα καταλάβουν )

 

[gelf]

Κεφάλαιο 14

Επίλογος.

Το ταξίδι ήταν πολύ ενδιαφέρον. Ιδιαίτερα στο Sarajevo, που δεν είχα ξαναπάει. Αλλά και στα άλλα μέρη, στο Βελιγράδι και στο Novi Sad, που έχω πάει αρκετές φορές. Το χιόνι είχε αλλάξει και τις γνωστές εικόνες.

Όσον αφορά στα οικονομικά στοιχεία του ταξιδιού σημειώνω τα παρακάτω:

Ισοτιμίες.
Τη χρονική περίοδο του ταξιδιού μου, Ιανουάριος 2017, οι ισοτιμίες ήταν:
Για τη Σερβία: 1ευρώ=123,80 RSD (δηνάρια Σερβίας)
Για τη Βοσνία: 1ευρώ=1,96 BAM (μάρκα Βοσνίας - Ερζεγοβίνης)

Μετακινήσεις.
Το αεροπορικό εισιτήριο Αθήνα – Βελιγράδι (one way) κόστισε περίπου 48 ευρώ, με Aegean.
Το αεροπορικό εισιτήριο Βελιγράδι - Sarajevo - Βελιγράδι κόστισε περίπου 155 ευρώ, με Air Serbia.
Το αεροπορικό εισιτήριο Βελιγράδι – Αθήνα (one way) κόστισε περίπου 35 ευρώ, με Aegean.
Οι λοιπές μετακινήσεις κόστισαν:
Το λεωφορείο Βελιγράδι - Novi Sad, κόστισε κάτι λιγότερο από 6 ευρώ. Το ίδιο και η επιστροφή Novi Sad - Βελιγράδι
Το ταξί από το αεροδρόμιο του Βελιγραδίου έως το κέντρο της πόλης κοστίζει (στάνταρ τιμή 1800 δηνάρια, δηλ. 14,50 ευρώ περίπου). Βέβαια η πόλη είναι χωρισμένη σε ζώνες, με τη φτηνότερη ζώνη να ξεκινάει από 1400 δηνάρια και την ακριβότερη ζώνη να φτάνει 2500 δηνάρια (αν θυμάμαι καλά. Πληροφοριακό υλικό υπάρχει στο αεροδρόμιο Nikola Tesla του Βελιγραδίου, καθώς και πάγκος εξυπηρέτησης, για τα ταξί, λίγο πριν την έξοδο.
Στο αεροδρόμιο του Βελιγραδίου, προερχόμενος από το Sarajevo, ρώτησα το ποσό για τη μεταφορά μου στο Novi Sad, η τιμή που μου έδωσαν ήταν μεγάλη (70 ευρώ), οπότε αποφάσισα να μετακινηθώ με λεωφορείο.
Το ταξί, από το επί της πλατείας Δημοκρατίας Hotel Five Points Square - City Center, λόγω της θέσης του στο κεντρικότερο σημείο του Βελιγραδίου, επί της πλατείας Δημοκρατίας, έως το αεροδρόμιο Nikola Tesla του Βελιγραδίου, κόστισε 1400 δηνάρια, τη μία φορά και 1500 δηνάρια την άλλη (εξαρτάται από την κυκλοφοριακή κίνηση.
Για τα σχετικά περί ταξί στο σταθμό λεωφορείων του Βελιγραδίου, τα ανέφερα αναλυτικά στο κεφάλαιο 12. Η κατάσταση εκεί δεν ήταν νορμάλ. Το κατάλαβα, το εξήγησα από πριν, παρ' όλα αυτά το ταξίμετρο έγραφε ακατάπαυστα. Έγραψε τελικά 950 δηνάρια, έδωσα 200 δηνάρια, το οποίο και θεώρησα δίκαιο (170 δηνάρια είναι η σημαία).
Το ταξί από το αεροδρόμιο του Sarajevo έως το hotel VIP (στο κέντρο της πόλης), κόστισε 25 ευρώ. Για την επιστροφή δεν έχω άποψη, αφού τη μεταφορά στο αεροδρόμιο μου την προσέφερε το ξενοδοχείο.
Το ταξί από το σταθμό λεωφορείων του Novi Sad έως το ξενοδοχείο (Hotel Zenit - στο κέντρο της πόλης) κόστισε λιγότερο των 2 ευρώ. Το ίδιο και η επιστροφή.
Το τραμ στο Sarajevo, τη μοναδική φορά που το χρησιμοποίησα, κόστισε 1,80 μάρκα.

Διαμονή.
Στο Βελιγράδι, τις τρεις πρώτες διανυκτερεύσεις τις είχα κλείσει, στο γνωστό μου, Hotel Five Points Square - City Center, αρκετούς μήνες πριν, στο οποίο η διανυκτέρευση κόστισε 55 ευρώ με υποτυπώδες πρωινό, σε καφέ της πλατείας Δημοκρατίας.
Στο Sarajevo είχα κλείσει στο Hotel VIP στο οποίο η διανυκτέρευση κόστισε 60 ευρώ με καλό και ιδιαίτερο πρωινό.
Στο Novi Sad είχα κλείσει στο Hotel Zenit στο οποίο η διανυκτέρευση κόστισε 42 ευρώ, με σχετικά καλό πρωινό.
Στο Βελιγράδι, τις δύο τελευταίες διανυκτερεύσεις τις είχα κλείσει, επίσης στο γνωστό μου, Hotel Five Points Square - City Center, την τελευταία στιγμή, στο οποίο η διανυκτέρευση κόστισε 50 ευρώ με υποτυπώδες πρωινό, σε καφέ της πλατείας Δημοκρατίας.

Κόστος διαβίωσης.
Κατ' αρχήν επισημαίνω ότι ήταν ένα ταξίδι χαμηλού κόστους, τόσο στη Σερβία, όσο και στη Βοσνία - Ερζεγοβίνη. Το κόστος διαβίωσης είναι μικρότερο σε σχέση με την Ελλάδα.
Από άποψη φαγητού, το κυρίως πιάτο κόστιζε αρκετά κάτω των 10 ευρώ, το μπουκάλι κρασί κόστιζε από 8 έως 15 ευρώ, ενώ η μπύρα κόστιζε από 1,00 έως 1,50 ευρώ.

Επαναλαμβάνω.

Το χειμωνιάτικο ταξίδι στο Βελιγράδι, στο Sarajevo και στο Novi Sad ήταν πολύ ενδιαφέρον Πέρασα πολύ όμορφα και το σημαντικό είναι ότι θα μου μείνουν για πάντα χαραγμένες πάρα πολλές εικόνες και από αυτό το ταξίδι.
Εικόνες όπως αυτές του παγωμένου Δούναβη, τόσο στο Βελιγράδι όσο και στο Novi Sad.

Εικόνες από το χιονισμένο Sarajevo και τα ιστορικά κτίρια και μνημεία της πόλης.

Εικόνες από τα μπαράκια.

Εικόνες από το εορταστικό Βελιγράδι.

Εικόνες από το εορταστικό Novi Sad.

Και εικόνες από τον πύργο Nebojsa, όπου παρουσιάζονται με τον πιο ανάγλυφο τρόπο τα απελευθερωτικά κινήματα των λαών των Βαλκανίων.

Εικόνες πολλές εικόνες!
Πέρασα όμορφα σ' αυτό το χειμωνιάτικο ταξίδι.

ΤΕΛΟΣ

 

[fotast]

Πολύ ωραία και αναλυτικά όπως πάντα.


Τη χρονική περίοδο του ταξιδιού μου, Ιανουάριος 1917

Αν ταξίδεψες το 1917 τότε μπράβο σου...΄Ηταν και ενδιαφέρουσα χρονιά