Αχ! Ευχαριστώ πολύ @KostasLia μου για τα καλά σου λόγια.
μπραβο και παλι μπραβο την ρουφηξα την ιστορια σου με ξεκουρασε απο το καματο της ημερας και ενω εχω παει σοφια ολα ηταν σα να τα εβλεπα πρωτη φορα οσο και να διαβασω ποτε δε θα καταφερω τετοια διοργανωση και στο επομενο με το καλοΣόφια
View attachment 203935
Το τελευταίο έτος ξεκίνησα να επισκέπτομαι τα Βαλκάνια. Λίγο το ότι είναι κοντά, λίγο το ότι είναι φθηνά, λίγο του ότι νιώθεις μεγαλύτερη ασφάλεια σε σχέση πια με την κεντρική Ευρώπη, θεωρώ ότι είναι μια καλή λύση για εξόρμηση. Επίσης, πιστεύω ότι για να είμαστε και σωστοί ως ταξιδευτές, οφείλουμε να γνωρίζουμε και τη «γειτονιά» μας. Και τα Βαλκάνια είναι η γειτονιά μας!
Μου αρέσει πολύ να παρακολουθώ και να παίζω τένις. Μου αρέσουν όμως πολύ και τα ταξίδια. Πως μπορούν να συνδυαστούν αυτά; Εύκολα!
Ψάχνοντας λοιπόν κάποια αφορμή για να επισκεφτώ την πρωτεύουσα της Βουλγαρίας, βρήκα ένα τουρνουά τένις που θα πραγματοποιούνταν στη Σόφια τον Φεβρουάριο (του ’17). Η αλήθεια είναι ότι το τουρνουά αυτό το σκεπτόμουν εδώ και ένα χρόνο. Ύστερα από παρόμοιο τουρνουά που παρακολούθησα στο Βουκουρέστι πέρυσι τον Απρίλιο έβαλα στο μάτι και το αντίστοιχο της Σόφιας. Μόνο που αυτό έπεφτε μέσα στο καταχείμωνο, πράγμα που σημαίνει ότι δεν μπορούσα να παραμερίσω τις χιλιάδες υποχρεώσεις μου για να οργανώσω ένα μεγάλο τουριστικοπολιτιστικό δρώμενο με επίκεντρο το τουρνουά, οπότε περιορίστηκα σε ένα πρόγραμμα Σαββατοκύριακου με τον περισσότερο χρόνο μου να τον αφιερώνω στο γήπεδο.
Η πολύτιμή μας Ryan βοήθησε πολύ με τα άκρως οικονομικά εισιτήρια οπότε έκλεισα αμέσως μόλις τα βρήκα με 30€ το άτομο πήγαινε-έλα για τον άνδρα μου και μένα και έτσι πήγαμε Σόφια.
Τα εισιτήρια των αγώνων τα έκλεισα μέσω internet αμέσως μόλις διατέθηκαν στην αγορά, χωρίς ακόμα να ξέρω ποιοι αθλητές θα συμμετέχουν.
Τελικά το ταμπλό είχε αρκετά μεγάλα ονόματα. Συμμετείχαν ο Αυστριακός Dominic Thiem, ο Βέλγος David Goffin, ο Ισπανός Roberto Bautista Agut και το μεγάλο αστέρι και Βούλγαρος Grigor Dimitrov. Εμείς κλείσαμε να δούμε τους δύο ημιτελικούς του Σαββάτου, αλλά και τον τελικό της Κυριακής και είδαμε στο court τελικά τους τρεις τελευταίους αθλητές που είχαν φτάσει μέχρι τα ημιτελικά.
1η ημέρα
Με πολύ πρωινή πτήση της Ryan φτάσαμε στη Σόφια. Κάναμε άμεσα συνάλλαγμα στο αεροδρόμιο και με ταξί κατευθυνθήκαμε στο “The Mall” απ’ όπου θα παραλαμβάναμε τα εισιτήρια των αγώνων. Πήγαμε στο γκισέ της Eventim (της διοργανώτριας εταιρίας), όπου ιδρώσαμε να συνεννοηθούμε με την κυρία του γκισέ, η οποία γνώριζε μόνο Bulgarenglish.
-«Δεν έχει εισιτήρια για τους αγώνες» να μου λέει.
-«Μα! έχω κλείσει εισιτήρια» να της λέω.
-«Δεν έχει εισιτήρια» να μου ξαναλέει.
-«Έχω κάνει κράτηση απ’ το internet» να της ξαναλέω.
Τελικά, μου ζητάει ταυτότητα. Α! Greece; μου λέει; και μου την ξαναδίνει πίσω όπως την έδωσα. Δεν έκανε καμιά προσπάθεια να τη διαβάσει. Τελικά, μας τύπωσε τα εισιτήρια και ήσυχη πια που μου έφυγε το άγχος των εισιτηρίων, πήγαμε στον πάνω όροφο για καφέ.
Πρόκειται για ένα Mall που δεν διαφέρει σε πολύ από τα δικό μας. Πολλές φίρμες, εμπορικά μαγαζιά και πολύ κόσμο Σάββατο πρωί, με όμορφα καφέ στον τελευταίο όροφο και με τιμές σχεδόν σαν της Ελλάδας. Ο διπλός espresso είχε 2,5€!
Ήπιαμε το καφεδάκι μας σε ένα προστατευμένο μπαλκόνι του τελευταίου ορόφου, με θέα τα χιονισμένα βουνά Vitosha και μετά πάλι με ταξί φύγαμε για το ξενοδοχείο μας. Ας είναι καλά η εφαρμογή του booking, που είχε τη διεύθυνση του ξενοδοχείου μας στα Βουλγάρικα, γιατί διαφορετικά θα έπρεπε να ψάξω κάποιον Αγγλομαθή ταξιτζή….
Το Mall...
View attachment 203918
View attachment 203936
Το ξενοδοχείο μας (Light hotel) βρισκόταν σε ένα στενάκι μεταξύ Lion bridge και Banya Bashi Mosque. Φτάσαμε γρήγορα και κάναμε check in επίσης γρήγορα, παρόλο που είχαμε φτάσει νωρίς. Το δωμάτιο μας ήταν αρκετά μικρό αλλά πολύ λειτουργικό και τα είχε όλα. Μέχρι και μπαλκονάκι είχε, που έβλεπε στο διπλανό όμορφο στενό.
View attachment 203919
Βγήκαμε άμεσα λοιπόν για βόλτα. Εδώ θα πρέπει να πω ότι είχε μια ηλιόλουστη μέρα με μισολειωμένα χιόνια από την κακοκαιρία της προηγούμενης εβδομάδας (που είχε φτάσει και στο -15). Τώρα είχε γύρω στους 2 - 3 βαθμούς και το κρύο ήταν υποφερτό. Πάντα απέφευγα τα χειμερινά ταξίδια γιατί δεν αντέχω το κρύο. Τα περισσότερα ταξίδια μου είναι Φθινοπωρινά. Μετά φόβου το έκλεισα αυτό και πάλι επειδή σκέφτηκα: Εντάξει όλη μέρα στο γήπεδο θα είμαστε, πόσο κρύο θα «φάμε»;
View attachment 203922
View attachment 203923
Πρώτη στάση κάναμε στην κλειστή αγορά Tsentralni Hali. Ήταν μια όμορφη και μικρή κλειστή αγορά που φαντάζομαι θα αποτελεί και μοναδική λύση όταν έχει πολύ χαμηλές θερμοκρασίες. Είχε μέσα από φούρνο, ψαράδικο και μπακάλικο μέχρι και εμπορικά καταστήματα και δωράδικα. Εμείς φάγαμε την παραδοσιακή τυρόπιτα banitsa, πήραμε δυο μπανάνες για το δρόμο και ψωνίσαμε και ένα μικροδωράκι για την κόρη μας. Ήταν ένα πορτοφολάκι δερμάτινο με τη φατσούλα ενός μικρού πάντα. Το ίδιο ακριβώς είχαμε βρει πέρυσι το Σεπτέμβριο στο Kotor του Μαυροβούνιου με την αποτρεπτική τιμή των 35€ και εδώ στην αγορά της Σόφιας το πήραμε με τη δελεαστική τιμή των 10€!
Η Tsentralni Hali απ ¨έξω...
View attachment 203937
Και η Tsentralni Hali από μέσα...
View attachment 203921
Απέναντι από την αγορά βρίσκεται το τζαμί Banya Bashi Mosque. Πρόκειται για ένα τζαμί που έχτισε το 1576 ο μεγάλος αρχιτέκτονας Mimar Sinan. Ήταν ο αρχιτέκτονας του Σουλεϊμάν του Μεγαλοπρεπούς. Πολύ θα ήθελα να μπω να δω το τζαμί και εκ των έσω, αλλά δυστυχώς δεν επιτρεπόταν τώρα γιατί ήταν ώρα προσευχής.
View attachment 203924
Δεν μας «έπαιρνε» για περισσότερο χαζολόγημα. Οι αγώνες θα ξεκινούσαν στις 2:00 και η ώρα ήταν 1:00. Για να πάμε στο γήπεδο Armeec Arena χρειαζόμασταν ή ταξί ή λεωφορείο. Προτιμήσαμε το ταξί που μας φαινόταν και φθηνό, αφού κιόλας δεν είχα μελετήσει και το θέμα «λεωφορεία».
Οι αγώνες ήταν κάτι το πολύ σημαντικό για τους Βούλγαρους. Φαίνεται και απ’ το ότι ένα γήπεδο 12.000 θέσεων δεν είχε εδώ και μέρες εισιτήρια. Ήταν sould out. Ακόμα και ο ταξιτζής που μας πήγε μέχρι εκεί μιλούσε για το τένις. Πως μιλάνε οι Έλληνες για το ποδόσφαιρο; Έτσι μίλαγε ο ταξιτζής για το τένις. Μίλαγε γρήγορα και με πάθος για το τένις, για τις τελευταίες επιτυχίες του Dimitrov και πόσο ανεβαίνει στην κατάταξη. Μίλαγε ακόμα και για τους άλλους τενίστες, τους οποίους φαινόταν ότι τους γνώριζε! Ακόμα και για τη Sarapova μας είπε (την πρώην κοπέλα του Dimitrov και τενίστρια). Μας είπε επίσης πόσο χάρηκε που χώρισαν, γιατί δεν είχε καλή απόδοση στο τένις όταν ήταν μαζί της!!!!!
Μίλησε και για τους Έλληνες και πόσο μας συμπαθεί αλλά και πόσο συμπαθεί και τους Σέρβους. Και όλα αυτά τα έκανε ενώ οδηγούσε, μιλούσε και στο τηλέφωνο παράλληλα. Μας μιλούσε σε μια γλώσσα δικής του εμπνεύσεως με αγγλικά, βουλγάρικα, παντομίμα και πολλές διεθνείς λέξεις, που ότι εθνικότητας και να είναι κανείς, τις καταλαβαίνει. Όσο πλησιάζαμε στο γήπεδο τόσο πιο πολύ κίνηση είχε. Προς το τέλος της διαδρομής είμαστε σχεδόν ακίνητοι. Τελικά κατεβήκαμε νωρίτερα, χαιρετίσαμε το «λαλίστατο» ταξιτζή και συνεχίσαμε με τα πόδια.
Σήμερα θα αγωνιζόταν στον έναν ημιτελικό ο Dimitrov και όλοι διψούσαν να πανηγυρίσουν μια νίκη του. Είναι η δεύτερη χρονιά που διοργανώνεται αυτό το τουρνουά και πέρυσι δεν είχε λάβει μέρος ο Βούλγαρος. Φέτος όμως είναι σε πολύ καλή φόρμα και το να μη σηκώσει το κύπελο θα είναι μία έκπληξη.
Αφού βγάλαμε τις απαραίτητες φωτογραφίες απ’ έξω από το γήπεδο, περάσαμε τον έλεγχο βρήκαμε τις θέσεις μας και καθίσαμε. Είμαστε αρκετά ψηλά, αλλά είχαμε καλή ορατότητα. Ακόμα δεν είχε γεμίσει το γήπεδο γιατί ήρθαμε νωρίς. Εξάλλου ο Dimitrov θα έπαιζε στον δεύτερο αγώνα.
Ήπιαμε ένα “καραβίσιο” καφεδάκι από το κυλικείο του γηπέδου και αράξαμε να απολαύσουμε τους αγώνες.
View attachment 203925
Είδαμε τον αγώνα Agut - Goffin, ο οποίος είχε αρκετές καλές φάσεις με τον Agut να πέφτει ηρωικά στο τέλος. Είδαμε και έναν αγώνα διπλού μεταξύ των Σέρβων Troicki / Zimonjic και των Fyrstenberg (Πολωνού) / Klizan (Σλοβάκου) με νικητές τους πρώτους. Τέλος, είδαμε και τον Dimitrov κόντρα στον Γεωργιανό Nikoloz Basilashvili, τον οποίο ομολογώ αν και φίλαθλος πρώτη φορά άκουγα.
Δεν είχα σκεφτεί πόση ώρα θα κρατούσαν οι αγώνες. Μπήκαμε με ενθουσιασμό στο γήπεδο, αλλά δεν είχαμε σκεφτεί ότι τόσες ώρες δεν θα μπορούσε να μας «κρατήσει» μια τυρόπιτα (η banitsa που είχαμε φάει νωρίτερα στην αγορά). Από μια ώρα και μετά, αφού είχαμε φάει τις μπανάνες της Tsentralni Hali και ότι ξηροκάρπια “έπαιζαν” στην τσάντα μου (έχω κάτι πάντα για ώρα ανάγκης), μας είχε κόψει η λόρδα και από τη μία γούσταρα που θα έβλεπα πολλούς αγώνες από την άλλη σκεπτόμουνα την ώρα που θα πηγαίναμε για φαγητό….
Ο 1ος ημιτελικός...
View attachment 203926
Ο Bautista Agut...
View attachment 203927
Ο αγώνας του διπλού...
View attachment 203928
Το γήπεδο ...γεμάτο...
View attachment 203938
View attachment 203939
Ο 2ος ημιτελικός...
View attachment 203929
Ο τελευταίος αγώνας ήταν λίγο άνισος. Ο Dimitrov ήταν στη μέρα του και στην έδρα του και νίκησε γρήγορα, ο κόσμος επευφημούσε, και κατά τις 8:00 το βράδυ με το τέλος των αγώνων, βγήκαμε από το γήπεδο.
Μαζί με μας βγήκαν και οι 12.000 κόσμος. Τα λεωφορεία γέμισαν, τα ταξί επίσης και οι υπόλοιποι με τα πόδια. Είπαμε και ‘μεις: Δεν πάμε με τα πόδια; Μια ευθεία είναι. Επτά ώρες καθόμασταν. Να δούμε και λίγο Σόφια.
View attachment 203930
Και φύγαμε με τα πόδια. Και όντως μια ευθεία ήταν. Μόνο που ήταν μια πολύ μεγάλη ευθεία. Από ένα σημείο και μετά δεν ήταν δυνατόν να πάρουμε κάποιο μέσο γιατί ήταν λεωφόρος και όλοι τρέχανε. Πρόκειται για την Boulevard Tsarigradsko shose. Πέταξα και σκουφιά και γάντια, γιατί είχα σκάσει από τη ζέστη που μου προκάλεσε το περπάτημα.
Τελικά μετά από 45’ περίπου περπάτημα φτάσαμε στο κέντρο της πόλης. Μου άρεσαν πολύ τα στενά νότια του θεάτρουIvan Vazov και γύρω από τον διάσημο πεζόδρομο της Vitosha. Ήταν Σάββατο βράδυ και είχε πολύ κίνηση από νεολαία κυρίως.
Συναντήσαμε πάρα πολλούς Έλληνες στο δρόμο. Γενικά συναντήσαμε πολλούς Έλληνες. Στο γήπεδο, στο ξενοδοχείο, στις εκκλησίες, στο δρόμο. Καλά, αυτό ας πούμε ότι είναι λογικό. Γειτόνισσα χώρα είμαστε. Το περίεργο ήταν ότι όλοι το θεωρούσαν φυσικό να έχει τόσους πολλούς Έλληνες. Εκεί που περπατούσαμε χαζεύοντας τα μαγαζάκια του κέντρου και ψάχνοντας που θα καθίσουμε για φαγητό, ένα ζευγάρι Ελλήνων μας σταμάτησε για να μας ρωτήσει αν ξέρουμε κανένα καλό μπαράκι για να πάνε. Δεν αναρωτήθηκαν αν είμαστε Έλληνες και θεώρησαν δεδομένο ότι θα ξέρουμε μπαράκια αφού είμαστε εδώ, σαν να συναντηθήκαμε σε κάποια ελληνική πόλη.
Αποφασίσαμε να πάμε να φάμε σε μια παραδοσιακή ταβέρνα, που είναι όμως και τουριστική, στην Hadjidraganovite izbi. Γνωστή ταβέρνα του forum, αλλά και με πολύ καλές κριτικές από το trip advisor. Θέλαμε και κάτι παραδοσιακό να φάμε, οπότε μπήκαμε.
Πολύ όμορφος χώρος γεμάτος Έλληνες και Βούλγαρους. Στην αρχή καθίσαμε στον πάνω όροφο, αλλά τελικά παραχωρήσαμε το τραπέζι μας σε μια παρέα Ελλήνων (τι άλλο) επειδή ήταν μεγάλο και μετακομίσαμε στον κάτω όροφο που ήταν ακόμα πιο ωραία διακοσμημένος. Μας άρεσε πολύ η βραδιά. Είχε πολύ καλοψημένα κρέατα και ζωντανή παραδοσιακή Βουλγάρικη μουσική. Συνήθως τη μουσική αυτή πάνω από το κεφάλι μου τι βαριέμαι λίγο, αλλά τη συγκεκριμένη τη συνόδευε πολύ κέφι ειδικά από τους Βούλγαρους θαμώνες, οι οποίοι τραγουδούσαν μαζί με τους μουσικούς. Σαν παλιά ελληνική ταβέρνα.
Η είσοδος της ταβέρνας...
View attachment 203931
Οι οργανοπαίκτες...
View attachment 203932
Και οι χορευτές θαμώνες...
View attachment 203933
Και το κυρίως πιάτο...
View attachment 203934
Μετά από το φαγητό περπατήσαμε λίγο ανεβαίνοντας τον πεζόδρομο της Vitosha. Αν και αργά είχε αρκετό κόσμο στον πεζόδρομο και πολύ καλόγουστα μαγαζιά. Φτάσαμε στο ξενοδοχείο μας, ομολογώ αρκετά κουρασμένοι. Κοίταξα στο google map πόσο είχαμε περπατήσει (από το γήπεδο έως και το ξενοδοχείο μας) και σοκαρίστηκα όταν είδα ότι κάναμε 7,5km!
Μια νυχτερινή άποψη...
View attachment 203935
