Χανια 2010!!!!!!!

[latina]

Η αλλη λύση πάλι παραβιάζει την αρχη που έχουμε θεσπίσει: οτι η τιμωρία ειναι στερητικη της ελευθεριας ποινη και δεν παραβιαζει το σωμα: οι ενοχοι αφηνονται ελευθεροι αρκει να υποστουν ευνουχισμό: ειτε χειρουργικό, οπότε και τους αφήνουν στην ησυχία τους, ειτε φαρμακευτικό οπότε τους παρακολουθουν αν παίρνουν τα φάρμακά τους. Πάλι προβληματική ποινη για τις αρχές μας.
Συμπερασματικά: η μεταχείρηση αυτών των εγκληματιών-θυμάτων βάζει σε μεγάλη δοκιμασία τις ανθρωπιστικές αρχές μας.

εμενα ο προβληματισμος μου ξεκινησε απο αυτο κυριως το σημειο..
"το 2004 είχε αποπειραθεί να βιάσει ένα κοριτσάκι ηλικίας μόλις επτά ετών, το οποίο ωστόσο είχε καταφέρει να το σκάσει από το παράθυρο! Η δίκη του για το εν λόγω περιστατικό εκκρεμούσε και γι' αυτό ήταν ελεύθερος."

ειχε ξαναεπιχειρησει αναλογη πραξη στο παρελθον και η δικη του ακομη εκκρεμουσε..6 χρονια μετα..ευλογη διαρκεια διαδικασιας και αρθρο 6 της ΕΣΔΑ σου λενε μετα..

οπως και να χει, σε τετοιες περιπτωσεις εγκληματων προσωπικα τασσομαι υπερ της λυσης του ευνουχισμου (ειδικα στους υποτροπους)..γνωριζω καλα τις αντιρρησεις που υπαρχουν, αλλα θεωρω οτι στην συγκεκριμενη σταθμιση η ζυγαρια κλινει προς την προστασια και την ασφαλεια της κοινωνιας..

ο συγκεκριμενος δραστης με τον εγκλεισμο του στην φυλακη, οσο και να διαρκεσει αυτος, ουτε βελτιουται, ουτε αδρανοποιειται..θεωρω δε, οτι οι αρνητικες επιπτωσεις θα ειναι περισσοτερες και βαθυτερες..(συναναστροφη με εγκληματιες, ιδρυματισμος, απομακρυνση απο οικογενειακο-κοινωνικο περιβαλλον, στιγματισμος)..

 

[rethimno]

Μενω κοντα στα δικαστηρια και χθες ειδα μαζεμενα περιπολικα αστυνομια, αποκλεισμος δρομου, καταλαβα οτι καποιο μελος της ''πανεπιστιμιακης κοινοτητας '' θα ηταν....για να του εχουν τετοια ''υποδοχη''

Ξαφνικα βλεπω ενα κακομοιρη με σκυμενο κεφαλι, φορουσε αλεξισφερο γιλεκο, συνοδια δυο τζιπ και περιπολικων,και καταλαβα οτι ειναι αυτος

Σκοπιμα τον εφεραν Κυριακη και με τετοια μυστικοτητα,προφανως για γλυτωσει τα χειροτερα...αν και η τιμωρεια που θα του αξειζει ειναι ....με το ιδιο νομισμα..........

 

[rethimno]

εμενα ο προβληματισμος μου ξεκινησε απο αυτο κυριως το σημειο..
"το 2004 είχε αποπειραθεί να βιάσει ένα κοριτσάκι ηλικίας μόλις επτά ετών, το οποίο ωστόσο είχε καταφέρει να το σκάσει από το παράθυρο! Η δίκη του για το εν λόγω περιστατικό εκκρεμούσε και γι' αυτό ήταν ελεύθερος."

ειχε ξαναεπιχειρησει αναλογη πραξη στο παρελθον και η δικη του ακομη εκκρεμουσε..6 χρονια μετα..ευλογη διαρκεια διαδικασιας και αρθρο 6 της ΕΣΔΑ σου λενε μετα..

οπως και να χει, σε τετοιες περιπτωσεις εγκληματων προσωπικα τασσομαι υπερ της λυσης του ευνουχισμου (ειδικα στους υποτροπους)..γνωριζω καλα τις αντιρρησεις που υπαρχουν, αλλα θεωρω οτι στην συγκεκριμενη σταθμιση η ζυγαρια κλινει προς την προστασια και την ασφαλεια της κοινωνιας..

ο συγκεκριμενος δραστης με τον εγκλεισμο του στην φυλακη, οσο και να διαρκεσει αυτος, ουτε βελτιουται, ουτε αδρανοποιειται..θεωρω δε, οτι οι αρνητικες επιπτωσεις θα ειναι περισσοτερες και βαθυτερες..(συναναστροφη με εγκληματιες, ιδρυματισμος, απομακρυνση απο οικογενειακο-κοινωνικο περιβαλλον, στιγματισμος)..

Ακριβως και λιγο ειναι....για να γλυτωσουν αλλα παιδια .....

 

[ΕΡΣΗ]

Το οτι πιθανώς αύριο να επιβαλλουν ποινη ισοβιας καθειρξης στους παιδεραστες σε τιποτε δεν αναιρει το οτι οι δραστες αυτοι θα πρέπει να δικαιουνται ολων των δικαιωματων οπως ακριβώς οι δραστες των υπολοιπων εγκληματων.

Παραδειγμα: Στην ανθρωποκτονια ο δραστης τιμωρειται με ισοβια καθειρξη.
Αν προκειται περι παιδοκτονιας, δηλαδή στην περίπτωση εκεινη κατά την οποία η μανα σκοτωσε το παιδι της, ειτε κατα τη διαρκεια του τοκετου, ειτε οσο διαρκει η διαταραξη του οργανισμου της εξ αιτιας αυτού, δηλαδή όσο υπάρχει το φαινόμενο που λέγεται επιλόχιος κατάθλιψη, η μητέρα τιμωρειται με πολύ μικροτερη ποινη. Επομενως η παιδικη ηλικια δεν αντιμετωπιζεται σε ολες της περιπτωσεις ως το υψιστο, ανωτερο αγαθό: Στην περιπτωση αυτη η διαταραχη της μητερας εκ του νομου θεωρηθηκε παραγοντας σοβαρος ο οποιος μειωσε την ποινη των ισοβίων στα δεκα χρονια. αναγνωρίστηκε δηλαδη ενα δικαίωμα ηπιότερης μεταχείρησης στην μητέρα που σκότωσε το παιδί της λόγω της συγκεχυμένης ψυχολογικής κατάστασης στην οποία ευρίσκεται.
Κάτι ανάλογο θεωρώ οτι υπάρχει και στις περιπτώσεις των βιασμών ανηλίκων. Μια αρρώστια, μια ψυχολογική ανισορροπία.
Εκτος αν θεωρεί κανείς οτι ο βιασμός ανηλίκου ειναι σοβαρότερο εγκλημα απο την ανθρωποκτονια ανηλικου. Εκει ειμαι απολύτως καθετη. Το τραυμα ενος βιασμου αν τυχει της καταλληλης ψυχολογικης υποστηριξης μπορει να επουλωθεί, να θεραπευθει. Η αφαιρεση της ζωης ειναι οτι χειροτερο μπορει να συμβει σε καποιον, ειναι εντελώς μη αναστρεψιμο μεγεθος.

 

[Marizaki]

ΕΡΣΗ θεωρώ ότι η διατάραξη της συνείδησης κ της ψυχολογίας μίας μητέρας δεν είναι τό ίδιο με αυτή ενός παιδεραστή (στη μητέρα παίζουν ρόλο και κάποιες ορμόνες..μία άλφα ψυχολογία επί πολλούς μήνες). Σαφώς και πρέπει όλοι (οι εγκληματίες) να εχουν ίσα δικαιώματα..όμως με τα παιδιά γινόμαστε πιο ευαίσθητοι!! Πολλές ευθύνες έχουμε όλοι σαν κοινωνία όταν αφήσαμε ελεύθυρο έναν άνθρωπο που έστω κ άρρωστος είχε αποπειραθεί να διαπράξει έγκλημα
...Ας ερχόταν αυτοί οι μάγκες από τα Χανια με το σκουπόξυλο (που τα βάλανε με τον Αλβανο)...να το "περιποιηθούν" το κτήνος ..και να δούμε μετά αν θα καταλάβανε το αδικο της πράξης του (ακόμα κι αν είχε διατάραξη συνείδησης)!!!

 

[eva kas]

θυμαμαι πριν πολλα χρονια τον Δουρη,ημουν μικρη και μου εμειναν στο μυαλο οι εικονες που τον εδειχναν να κλαιει στην κηδεια του γιου. στο τελος αποδειχθηκε οτι αυτος βιαζε το παιδι του χρονια και στο τελος το σκοτωσε.
αυτος ο ανθρωπος μπηκε φυλακη και αυτοκτονησε μετα απο λιγο τουλαχιστον ετσι ειπαν τα καναλια.σε μια συζητηση με καποιους φυλακες μετεπειτα μου ειπαν οτι αυτος δεν αυτοκτηνησε αλλα τον σκοτωσαν οι αλλοι κρατουμενοι γιατι ουτε αυτοι που ειχαν κανει εγκληματα δεν αντεχαν εναν τετοιον ανθρωπο και οτι καθε φορα που καποιος τετοιος μπαινει στην φυλακη ειναι για λιγο καιρο......παλι καλα!

 

[dim kyr]

Οι εκάστοτε ποινές που επιβάλονται δεν είναι χημεία. Δεν υπάρχει δοσολόγια και αναλόγως την περίπτωση. Ο δικαστής αποφασίζει, ο οποίος απλά εφαρμόζει τον Νόμο. Τίποτα παραπάνω, τίποτα λιγότερο. Και βασική αρχή που δίεπει την δικαοσύνη, είναι η επιείκια, η οποία δίδεται από τον κριτή με υποκειμενικά κριτήρια. Αρα, αν κάτι πάει στραβά αυτό είναι ή η νομοθεσία (που δεν το πιστεύω) ή η εφαρμογή της. Περίπτωση-παράδειγμα, εργατικό ατύχημα και απώλεια ματιού ενός νέου ανθρώπου και καταβολή αποζημίωσης (πριν 8 χρόνια) 300 ευρώ στον ζημιωθέντα. Μαινόμενος δικηγόρος του άτυχου νέου μπαίνει στο γραφείο της δικαστού, αρπάζει τον χαρτοκόφτη και της προτείνει να καθήσει να της βγάλει το μάτι και ταυτόχρονα βγάζει από το ποσρτοφόλι του 300 ευρώ και τα ακουμπά στο γραφείο της ως αποζημίωση για την απώλεια της. Αρα ερχόμαστε πάλι από την αρχή. Φαύλος κύκλος......

 

[Lalibela]

εξαιρετικο

 

[ΕΡΣΗ]

θυμαμαι πριν πολλα χρονια τον Δουρη,ημουν μικρη και μου εμειναν στο μυαλο οι εικονες που τον εδειχναν να κλαιει στην κηδεια του γιου. στο τελος αποδειχθηκε οτι αυτος βιαζε το παιδι του χρονια και στο τελος το σκοτωσε.
αυτος ο ανθρωπος μπηκε φυλακη και αυτοκτονησε μετα απο λιγο τουλαχιστον ετσι ειπαν τα καναλια.σε μια συζητηση με καποιους φυλακες μετεπειτα μου ειπαν οτι αυτος δεν αυτοκτηνησε αλλα τον σκοτωσαν οι αλλοι κρατουμενοι γιατι ουτε αυτοι που ειχαν κανει εγκληματα δεν αντεχαν εναν τετοιον ανθρωπο και οτι καθε φορα που καποιος τετοιος μπαινει στην φυλακη ειναι για λιγο καιρο......παλι καλα!

Σε σοβαρότερα κράτη από το δικό μας οι παιδεραστές εκτίουν την ποινή τους χωριστά από τους υπόλοιπους ποινικούς κρατούμενους, ακριβώς για να αποφευχθούν τέτοια περιστατικά. Και το βρίσκω σωστό: αν το κράτος ήθελε να τους τιμωρήσει με την θανατική ποινή, ας είχε τα κότσια να την επιβάλλει και ας υπήρχαν και τα όποια εχέγγυα για την σωστή επιβολή της. Ας αφήσει δηλαδή το κράτος την υποκρισία και ας διεξάγει την εκτέλεση του δράστη με ευθύνη του, μέσω των επί τουτω ορισμένων οργάνων του.

ΥΓ.Προς Dim Kyr: Το παράδειγμα που έφερες αφορούσε ποινική δίκη, όπου και εκεί μπορεί να ζητηθεί αποζημίωση ή αστική δίκη; Το ρωτώ γιατί στις αστικές δίκες συνήθως οι αποζημιώσεις είναι πολύ καλύτερες, και το γεγονός οτι η απόφαση ανακοινώθηκε στους παριστάμενους με προδιαθέτει οτι πρόκειται για ποινική δίκη, στις αστικές δίκες η απόφαση δημοσιεύται αρκετους μήνες μετά και όχι παρουσία των διαδίκων. Γενικά αν είναι ετσι όπως καταλαβαίνω το ζήτημα, υπήρξε μια καταδικαστική απόφαση για τον εξ αμελείας τραυματισμό, η οποία προφανώς θα τιμωρούσε τους υπευθύνους με κάποιους μήνες φυλακή και παρεπιμπτόντως επεδίκαζε και αυτό το γελοιο ποσό στον παθόντα. Αυτό όμως δε σημαίνει οτι ο παθών δε μπορεί να καταφύγει σε αστικό δικαστήριο -και με την καταδικαστική απόφαση του ποινικού δικαστηρίου στα χέρια να αποζημιωθεί για άρκετά μεγαλύτερο ποσό. Άλλωστε και αυτή είναι η συνήθης πράκτική: πρώτα το ποινικό δικαστήριο που μπορεί να καταδικάσει τον δράστη σε φυλάκιση ή και κάθειρξη, ανάλογα με τη βαρύτητα του εγκλήματος -και μπορεί να επιδικάσει ή μπορεί και να μην επιδικάσει και καθόλου αποζημίωση και μετά γίνεται το αστικό δικαστήριο το οποίο λαμβάνει υπόψη του και την ποινική απόφαση.
Προς Marizaki: Πολύ κακώς δε θεωρείς οτι είναι ίδια η διατάραξη της συνείδησης: Η μόνη τους διαφορά είναι οτι η πρώτη περίπτωση της παιδοκτονίας, ακριβώς επειδη οφείλεται σε ορμονικούς παράγοντες είναι θέμα χρόνου να επέλθει η ισορροπία και να εκλείψει το φαινόμενο, ενω η δεύτερη δυστυχώς είναι μόνιμη. Βέβαια αναφέρομαι στις περιπτώσεις εκείνες που οι δράστες είχαν κακοποιηθεί σεξουαλικά και οι ίδιοι όταν ήταν ανήλικοι.
Συμφωνώ επίσης οτι θα έπρεπε να είμαστε πολύ πιο ευαισθητοι με το ζήτημα της παιδικής ηλικίας-και δεν είμαστε. Ουτε υπάρχει αυτόνομο κεφάλαιο για εγκλήματα σχετικά με την παιδική ηλικία στον Ποινικό Κώδικα, ούτε επί της ουσίας κάνει κανείς αρμόδιος ή αναρμόδιος κρατικός φορέας τίποτα: Για παράδειγμα, όλα αυτά τα παιδάκια στα φανάρια, στα κέντρα που πουλάνε χαρτομάντηλα, λουλούδια ή απλώς ζητιανεύουν, ποιός τα εκμεταλλεύεται και ποιός στην τελική τα εμποδίζει να έχουν παιδική ηλικία; Η κακοποίηση δεν είναι μόνο σεξουαλική, αλλά η αυτή η άλλου είδους κακοποίηση δε μας ευαισθητοποιεί τόσο. Όταν τύχει και συλληφθεί κανένας "προστάτης" τους, όπως έτυχε πριν μερικά χρόνια στην Αθήνα, πλήρης αδφιαφορία: ούτε κανείς τσιρίξε να παλουκωθούν οι δράστες, η να ανασκολωπηθούν: Και ας τα ειχαν απαγάγει τα μικρά από τις οικογένειές τους, ας τα κρατούσαν νηστικά, ας τα σάπιζαν στο ξύλο για να φέρουν χρήματα: Φαίνεται οτι αν δεν έχει σεξ η υπόθεση, το αίμα μας δε μας ανεβαίνει στο κεφάλι!

ΥΓ. Εμένα μου φαίνεται πολύ πιο αποτρόπαιο να βασανίζουν και να σκοτώνουν έναν παιδεραστη διάφορα κουμάσια, τύπου εμποροι ναρκωτικών οι οποίοι έχουν στείλει στην καταστροφή και στον θάνατο άπειρα παιδιά και έφηβους, όχι επειδη είναι τρελλοί, αλλά τελείως εν εν ψυχρώ και με σκοπό το κέρδος. Λυπάμαι αλλά μεταξύ των δύο κατηγοριών πιο επικίνδυνους, αποτρόπαιους και σιχαμένους θεωρώ τους εμπόρους ναρκωτικών, παρά τους παιδεραστές, οι οποίοι υπήρξαν κάποτε και αυτοί θύματα.
Δεν είδα να ξεσηκωνεται κανεις να "λυντσάρει" κανεναν που προσφέρει πρέζα στα σχολεία. Και δυστυχώς αυτοί δημιουργούν πολύ περισσότερα θύματα στον νεανικό πληθυσμό, από όσα οι παιδεραστές.

Γενικά΄έχω παρατηρήσει ότι υπάρχει ένας μεγαλύτερος φόβος για τους "τρελλούς" ή ευρύτερα για αυτούς που παρεκλινουν από την νόρμα, παρά για αυτούς που σκοτώνουν, η κάνουν οποιεσδήποτε αποτρόπαιες πράξεις με γνώμονα το κέρδος και μόνο. Μήπως σε αυτή την περίπτωση το γεγονός οτι πρόκειται για μια "επιχειρηματικότητα" η οποία έστω μεταχειρίζεται τη βία, προκειμένου να εξυπηρετήσει τους κερδώους σκοπούς της και η οποία ακολούθεί έναν άλλο μη σύννομο δρόμο, μας φαίνεται πιο οικείο ως θέμα άρα πιο κατανοητό, επομένως λιγότερο φοβιστικό, ενώ το άλλο ζήτημα μας φέρνει στην επιφάνεια μια άβυσσο τρέλλας που όλοι μας λίγο πολύ κουβαλάμε και ευτυχώς δεν έχει χρειαστεί να λογαριαστούμε μαζί της; Και αμποτε να μην...
Μήπως αυτό μας γεννά αμηχανία και τρόμο και ζητάμε να το διώξουμε από μπροστά μας με όποιο κόστος;

 

[pigi_dikaiou]

Κριμα που δεν εχει εναν ψυχιατρο το forum!!!

 

[dim kyr]

Το ποινικό σκέλος είχε τελεσιδικήσει. Αναφέρομαι δυστηχώς στο αστικό δικαστήριο, πριν από το τμήμα της καθαρογραφής στο χειρόγραφο της απόφασης. Οπως γνωρίζεις ο δικηγόρος μπορεί να λάβει γνώση όταν βγει η απόφαση, έστω και εάν δεν έχει αυτή καθαρογραφεί από το τμήμα. Αν σου λέει κάτι, η αντίδικος εταιρεία που δούλευε ο άτυχος νέος ήταν μια πολύ... ας πούμε κυριαρχούσα στα "δρώμενα", γενικώς και αορίστως. Αν σου λέει επίσης κάτι η δικαστής αργότερα εκδιώχθηκε από το σώμα λόγω δεοντολογικών κανόνων που δεν ακολουθούσε. Η απόφαση ήταν εφεσίβλητη και όχι οριστική. Το παράδειγμα το έφερα για να δείξω ότι οι νόμοι εφαρμόστηκαν μεν, -αφου αποφασίστηκε αποζημίωση- αλλά με λάθος τρόπο. Πάντα όταν εμπλέκεται η ανθρώπινη υποκειμενική κρίση το αποτέλεσμα δεν μπορεί να είναι 100% έγκυρο ή σωστό. Στο ποινικό σκέλος η εταιρεία φυσικά είχε χάσει.

 

[LULLU]

Κρητικιά Lullu μου: η ξερή στεγνή εκδίκηση, η οποία εκτελείται, χωρίς τις εγγυήσεις ενός κρατικού μηχανισμού, ουδέποτε έκανε τα πράγματα καλύτερα. Αναγνωρίζω κάθε δικαίωμα αισθήματος εκδίκησης στην οικογένεια του θύματος και όχι μόνο για σεξουαλικά εγκλήματα, αλλά κυρίως σε εγκλήματα κατά της ζωής, της υγείας, της ελευθερίας, προς θεού όχι της περιουσίας, αλλά όχι συλλήβδην σε ολη την κοινωνία: Κάτι τέτοιο με τρομάζει πολύ περισσότερο από ένα ολάκερο ασκέρι παιδεραστών.

...
.. Ερση μου ... ποτε ο κρατικος μηχανισμος λειτουργησε ετσι ωστε να αποτραπουν εγκληματα που εχουν συμβει και στο παρελθον? και μιλω για εγκληματα και βασανισμους παιδιων.... ,..