Αργεντινή Βολιβία Περού Χιλή Χαμένες πόλεις, Τσε, παγετώνες και έρημοι (Περού, Βολιβία, Χιλή, Αργεντινή και Ανταρκτική)

[psilos3]

Είπα να διαβάσω πρώτα όλη την ιστορία και μετά να σχολιάσω, αλλά δε ξέρω η αφήγηση για το Περού που διαβάζω κομμάτι κομμάτι τις τελευταίες μέρες, και ολοκλήρωσα χθες με έχει συνεπάρει.
@Yorgos δε ξέρω, νομίζω δε μπορώ να αποτυπώσω με λόγια τις εντυπώσεις μου, θα θέλει κανένα δίωρο γραψίματος και πάλι ότι και να γράψω θα είναι φτωχό. Συγχαρητήρια πάνω απ΄όλα για το μεράκι που έβαλες στη συγγραφή της συγκεκριμένης ιστορίας. Κειμήλιο για το φόρουμ και σημείο αναφοράς! Η συγκίνηση που βγάζει είναι κάτι παραπάνω από φανερή έως τώρα, και χαίρομαι πραγματικά που τη διαβάζω.
Για το ταξίδι στο σύνολο του θα σχολιάσω αφού συμπληρώσω και τα υπόλοιπα κομμάτια σαν αναγνώστης.

Υ.Γ. Ελπίζω να χρειαστώ άμεσα τη βοήθεια σου, δυο τρεις ερωτησούλες για ταξιδάκι εξπρες στο Περού. Αν μας κάνουν τη χάρη οι αεροπορικές βέβαια και βρούμε κανένα καλο τζακ - ποτ.
Μας έκανες να θέλουμε να πάμε στη χώρα αυτή όχι μία, εκατό φορές αρχύτερα...

 

[Yorgos]

Είπα να διαβάσω πρώτα όλη την ιστορία και μετά να σχολιάσω, αλλά δε ξέρω η αφήγηση για το Περού που διαβάζω κομμάτι κομμάτι τις τελευταίες μέρες, και ολοκλήρωσα χθες με έχει συνεπάρει.
@Yorgos δε ξέρω, νομίζω δε μπορώ να αποτυπώσω με λόγια τις εντυπώσεις μου, θα θέλει κανένα δίωρο γραψίματος και πάλι ότι και να γράψω θα είναι φτωχό. Συγχαρητήρια πάνω απ΄όλα για το μεράκι που έβαλες στη συγγραφή της συγκεκριμένης ιστορίας. Κειμήλιο για το φόρουμ και σημείο αναφοράς! Η συγκίνηση που βγάζει είναι κάτι παραπάνω από φανερή έως τώρα, και χαίρομαι πραγματικά που τη διαβάζω.
Για το ταξίδι στο σύνολο του θα σχολιάσω αφού συμπληρώσω και τα υπόλοιπα κομμάτια σαν αναγνώστης.

Υ.Γ. Ελπίζω να χρειαστώ άμεσα τη βοήθεια σου, δυο τρεις ερωτησούλες για ταξιδάκι εξπρες στο Περού. Αν μας κάνουν τη χάρη οι αεροπορικές βέβαια και βρούμε κανένα καλο τζακ - ποτ.
Μας έκανες να θέλουμε να πάμε στη χώρα αυτή όχι μία, εκατό φορές αρχύτερα...

Σε ευχαριστώ πάρα πολύ φίλε για το ωραίο σου σχόλιο. Όταν αποφασίσεις να πας στα ωραιότερα μέρη του κόσμου, εδώ είμαστε.

 

[psilos3]

Υποσχέθηκα να γράψω κάτι επιπλέον, μιας και στο προηγούμενο ποστ δεν ειχα ολοκληρώσει την ανάγνωση όλης της ιστορίας, κάτι που έκανα σήμερα μετά από αρκετές μέρες διακοπτόμενης ανάγνωσης.
Πέρα από τα μπράβο και τα ευχαριστώ (που οφείλουμε στο καθε φίλο που κάθεται να γραψει δυο λόγια εδώ μέσα) να πω οτι το σπουδαιότερο όλων αγαπητέ @Yorgos είναι το κίνητρο που δίνεις σε αρκετούς από εμάς που αγαπάμε τα ταξίδια να το τολμήσουμε.
Πέρα από το Περού στο οποίο προαναφέρθηκα, εντυπωσιάστηκα με τη Βολιβία και την εκεί περιήγηση σου, μου φάνηκε τόσο μα τόσο αυθεντική! Συγκινήθηκα με το οδοιπορικό στα χνάρια του Τσε, και με τις επισκέψεις σου σε τόσο απομονωμένα μέρη της χώρας. Σημαντικό βέβαια το γεγονός ότι γνωρίζεις άπταιστα τη γλώσσα, για πολλούς λόγους που όλοι καταλαβαίνουμε.
Για την Ανταρκτική τι να πω; Ταξίδι - άπιαστο όνειρο για τους περισσότερους, η εικόνα μιλάει πραγματικά από μόνη της. Η Χιλή επίσης μια ακόμα πρόκληση με τα μοναδικά τοπία της.

Κλείνοντας, να πω ότι η αίσθηση που μου άφησε η ιστορία αυτή, είναι η ίδια με ένα καλογραμμένο βιβλίο που σε ''μεταφέρει'' τόσο έντονα σε ένα τόπο, που το μόνο που θέλεις είναι να κλείσεις με δύναμη το εξώφυλλο και να σηκωθείς να φύγεις την ίδια στιγμή για το προορισμό αυτόν.

Υγεία σε όλους και περιμένουμε τα επόμενα!

 

[evaT]

Ξεκίνησα να διαβάζω την ιστορία σου για τόπους ονειρικούς για μένα....θα το κάνω με δόσεις όποτε βρίσκω από λίγο χρόνο οπότε ευχήσου με καλό κουράγιο! Ωραία τα λες αναλυτικά σα να έχω ήδη πάει εκεί! οι εικόνες περνούν μπροστά από τα μάτια μου! Τελικά όλοι οι ταξιδιώτες με τα χρήματα που ξοδεύουμε για ένα ταξίδι αγοράζουμε και το χρόνο πριν (όσο το σκεφτόμαστε και το φαντασιωνόμαστε) αλλά και αυτόν μετά! αναμνήσεις, εξιστορήσεις, εγκεφαλικά της ομήγυρης που όλο ζηλεύουν τους άλλους αλλά δεν αποφασίζουν να πάνε πουθενά κλπ κλπ.
Εγώ δεν ζηλεύω μόνο τους άλλους για όλα αυτά τα μέρη που έχουν πάει και εγώ δεν....ζηλεύω ακόμα και τον ίδιο μου τον εαυτό!! Για όπου πήγα και μου φαίνεται απίστευτο....Σα ντεζαβού.....
Θα διαβάσω όλη σου την ιστορία λίγο λίγο και θα διαμορφώσω άποψη...ευχαριστώ

 

[evaT]

Και ναι μπράβο μου! Τα κατάφερα μέσα σε ένα σκ να τελειώσω όλη την ιστορία!! Περίπου υπνωτισμένη και σίγουρα συνεπαρμένη και αφού άργησα σε όοοολα τα ραντεβού που είχα για καφέ, ποτό, έκαψα τα ψάρια, άρπαξαν τα μπιφτέκια (αλλά στο παρατσάφ γλύτωσα τις φακές) κι εννοείται ξενύχτησα! Και δε γίνεται να μη σχολιάσω μετά από τόσες ώρες που πέρασα μαζί σας κ νιώθω σα να ταξίδεψα και γω εκεί.

Ζητώ συγνώμη που το σχόλιό μου είναι σαν περσινά ξινά σταφύλια εφόσον η ιστορία δεν είναι πρόσφατη όμως εγώ είμαι νέα στο φόρουμ με αφορμή το επικείμενο ταξίδι μου στη μισητή σου Αργεντινή (δεν θα χαλαστώ!) ωστόσο ο απώτερος μελλοντικός στόχος ήταν και είναι το Περού!
Αυτό που θέλω να πω είναι πως ξεκινάς δηλώνοντας ότι γράφεις για σένα. Αλλά τελικά πήρες μαζί σου και πολλούς από εμάς και θεωρώ ότι πέρα από τη μεταδοτικότητα του λόγου σου, το απωθημένο μας για όλα τα ταξίδια που ΔΕΝ κάναμε και τις απίστευτες εικόνες υπερισχύει ότι ταυτιστήκαμε λίγο πολύ με την παρέα, τις περιπέτειες κι άντε ας διαβάσω μια σελίδα ακόμα να δω τι έγινε μετά!
Προσωπικά η πιο αξιόλογη σχέση μου με το τρεκ ήταν πριν μερικά χρόνια στον Ολυμπο με κάτι φίλες μου πιο άσχετες κι από μένα όταν εγώ ήμουν αμέσως μετά από δύσκολο χωρισμό και η μία της παρέας έχοντας εισπνεύσει παραπάνω καθαρό αέρα από όσο άντεχε αποφάσισε να στρίψει ένα...ύποπτο τσιγάρο και να παραστήσει την Πυθία στις βάθρες του βουνού και είχε τη φαεινή ιδέα να μου προσφέρει μερικές τζούρες για να μου φιάξει τη διάθεση και να ξεχάσω τον πόνο μου. Κ άλλο τόσο ηλίθια εγώ που βρήκα τόπο και χρόνο να δοκιμάσω.
Και άμαθος όπως ήταν ο οργανισμός σε μερικά λεπτά άρχισα να βλέπω τα τοπία σε 3D , ο Ολυμπος κάλλιστα θα μπορούσε να είναι το Αραράτ, έβλεπα το Μωυσή και τους 12 Απόστολους μαζί! Οπότε αφού κατέθεσα πλέον δημόσια αυτή την εμπειρία , ο λόγος που πρωτίστως με συνεπήραν στην ιστορία σου οι περιγραφές των τρεκ...μάλλον άπτεται της ψυχιατρικής!
Βέβαια η αμεσότητα της γραφής σου εγγυάται πως ακόμα και ημερήσια στο Κιλκίς να σε πήγαιναν εσύ έβγαζες χαλαρά την ιστορία του μήνα- έχεις το θεατράλε μέσα σου! Ειδική μνημεία στον Κρεκούζα, δεν έχω λόγια παιδιά γίνεται να σας πάρω μαζί μου όταν θα πάω σ αυτό το ρημαδοΠερού;
Επίσης έγραψες ΤΕΛΟΣ. Τι τέλος δηλαδή; Γιατί δεν σχολιάζει κανείς ότι άφησες το τελευταίο κομμάτι της ιστορίας απέξω. Με την V τι απέγινε; Μια βδομάδα ήταν αυτή τελείωσε έτσι άδοξα; Μας άφησες στα σκοτάδια και δεν είναι πρέπον!
Θα διαβάσω κ άλλες ιστορίες προσεχώς...ελπίζω να γράψω και τη δική μου κάποια στιγμή αφού φάω τις αργεντίνικες μπριζόλες μου και έχω την δική μου ευκαιρία μου να αντιπαθήσω τους πορτένιος στον τόπο τους!

 

[Yorgos]

Και ναι μπράβο μου! Τα κατάφερα μέσα σε ένα σκ να τελειώσω όλη την ιστορία!! Περίπου υπνωτισμένη και σίγουρα συνεπαρμένη και αφού άργησα σε όοοολα τα ραντεβού που είχα για καφέ, ποτό, έκαψα τα ψάρια, άρπαξαν τα μπιφτέκια (αλλά στο παρατσάφ γλύτωσα τις φακές) κι εννοείται ξενύχτησα! Και δε γίνεται να μη σχολιάσω μετά από τόσες ώρες που πέρασα μαζί σας κ νιώθω σα να ταξίδεψα και γω εκεί.

Ζητώ συγνώμη που το σχόλιό μου είναι σαν περσινά ξινά σταφύλια εφόσον η ιστορία δεν είναι πρόσφατη όμως εγώ είμαι νέα στο φόρουμ με αφορμή το επικείμενο ταξίδι μου στη μισητή σου Αργεντινή (δεν θα χαλαστώ!) ωστόσο ο απώτερος μελλοντικός στόχος ήταν και είναι το Περού!
Αυτό που θέλω να πω είναι πως ξεκινάς δηλώνοντας ότι γράφεις για σένα. Αλλά τελικά πήρες μαζί σου και πολλούς από εμάς και θεωρώ ότι πέρα από τη μεταδοτικότητα του λόγου σου, το απωθημένο μας για όλα τα ταξίδια που ΔΕΝ κάναμε και τις απίστευτες εικόνες υπερισχύει ότι ταυτιστήκαμε λίγο πολύ με την παρέα, τις περιπέτειες κι άντε ας διαβάσω μια σελίδα ακόμα να δω τι έγινε μετά!
Προσωπικά η πιο αξιόλογη σχέση μου με το τρεκ ήταν πριν μερικά χρόνια στον Ολυμπο με κάτι φίλες μου πιο άσχετες κι από μένα όταν εγώ ήμουν αμέσως μετά από δύσκολο χωρισμό και η μία της παρέας έχοντας εισπνεύσει παραπάνω καθαρό αέρα από όσο άντεχε αποφάσισε να στρίψει ένα...ύποπτο τσιγάρο και να παραστήσει την Πυθία στις βάθρες του βουνού και είχε τη φαεινή ιδέα να μου προσφέρει μερικές τζούρες για να μου φιάξει τη διάθεση και να ξεχάσω τον πόνο μου. Κ άλλο τόσο ηλίθια εγώ που βρήκα τόπο και χρόνο να δοκιμάσω.
Και άμαθος όπως ήταν ο οργανισμός σε μερικά λεπτά άρχισα να βλέπω τα τοπία σε 3D , ο Ολυμπος κάλλιστα θα μπορούσε να είναι το Αραράτ, έβλεπα το Μωυσή και τους 12 Απόστολους μαζί! Οπότε αφού κατέθεσα πλέον δημόσια αυτή την εμπειρία , ο λόγος που πρωτίστως με συνεπήραν στην ιστορία σου οι περιγραφές των τρεκ...μάλλον άπτεται της ψυχιατρικής!
Βέβαια η αμεσότητα της γραφής σου εγγυάται πως ακόμα και ημερήσια στο Κιλκίς να σε πήγαιναν εσύ έβγαζες χαλαρά την ιστορία του μήνα- έχεις το θεατράλε μέσα σου! Ειδική μνημεία στον Κρεκούζα, δεν έχω λόγια παιδιά γίνεται να σας πάρω μαζί μου όταν θα πάω σ αυτό το ρημαδοΠερού;
Επίσης έγραψες ΤΕΛΟΣ. Τι τέλος δηλαδή; Γιατί δεν σχολιάζει κανείς ότι άφησες το τελευταίο κομμάτι της ιστορίας απέξω. Με την V τι απέγινε; Μια βδομάδα ήταν αυτή τελείωσε έτσι άδοξα; Μας άφησες στα σκοτάδια και δεν είναι πρέπον!
Θα διαβάσω κ άλλες ιστορίες προσεχώς...ελπίζω να γράψω και τη δική μου κάποια στιγμή αφού φάω τις αργεντίνικες μπριζόλες μου και έχω την δική μου ευκαιρία μου να αντιπαθήσω τους πορτένιος στον τόπο τους!

Καλώς ήρθες και καλά κουράγια με τους πορτενιος, μόλις τώρα μου έγραφε φίλος που έχει πάει για τάνγκο εκεί για τρίτη φορά ότι δεν τους αντέχει κι από εδώ και πέρα μόνο Βερολίνο για τάνγκο... Κάνε κανένα τσιγαράκι να τους βλέπεις περουβιανους.

 

[Yorgos]

Με την V τι απέγινε; Μια βδομάδα ήταν αυτή τελείωσε έτσι άδοξα; Μας άφησες στα σκοτάδια και δεν είναι πρέπον!

She was a fast machine
She kept her motor clean
She was the best damn woman I had ever seen
She had the sightless eyes
Telling me no lies
Knockin' me out with those American thighs
Taking more than her share
Had me fighting for air
She told me to come but I was already there
'Cause the walls start shaking
The earth was quaking
My mind was aching
And we were making it and you
Shook me all week long
Yeah you shook me all week long

 

[evaT]

She was a fast machine
She kept her motor clean
She was the best damn woman I had ever seen
She had the sightless eyes
Telling me no lies
Knockin' me out with those American thighs
Taking more than her share
Had me fighting for air
She told me to come but I was already there
'Cause the walls start shaking
The earth was quaking
My mind was aching
And we were making it and you
Shook me all week long
Yeah you shook me all week long

Nice....seems that you were on your HIGHWAY TO HELL!!

 

[KIKI]

Χορχε μέγιστε να είσαι καλά να μας γραφεις ιστορίες .
Απο το πρωι ξαναδιαβαζω απο σελιδα 105 και μετά για Χιλή .
Πόσο χρησιμες οι αφηγήσεις σου !
Λεω να το δρομολογησω για το προσεχες Φθινοπωρο η Χειμωνα . Κάνω αποταμιευση γιατι ακριβουτσικο μου φαινεται . Αν βρεθει και παρεα 1-2 ατομα ακομα καλιτερα .
Αν καποιος απο το φορουμ εχει την ίδια επιθυμία ας στειλει π.μ.

 

[Smaragda53]

τελικά στους -12 ο Κρεκούζας φοράει ένα μπουφανάκι! Η ΤΕΛΕΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ!

Hφοβερή κυριούλα που δεν ήξερε να αθροίζει, να ζυγίζει ούτε και να παραδίδει στην ώρα της όπως αποδείχθηκε, μετά τις 11 το βράδυ τα παραλάβαμε τα πράγματα. Πάμφθηνη πάντως και γελάσαμε πολύ. Όταν πήγε να υπερχρεώσει τον Κρεκούζα για να του πλύνει τα παπούτσια, αυτός αιφνιδιάστηκε και με τα 187 εκατοστά του και τα 115 κιλά του της είπε σε άψοξα λαμιώτικα "Δεκαπέντε soles;; Μας γ...σες μωρή!" με γουρλωμένα μάτια κι η κυρία έπεσε κάτω από τα γέλια.

View attachment 207441
Αξιαγάπητοι οι ντόπιοι.
View attachment 207442
Αξιαγάπητες κοτσίδες.
View attachment 207443

Αγαπάμε το Convento.
View attachment 207444
Αγαπάμε και τις λεπτομέρειες στην οροφή του.
View attachment 207445 View attachment 207446
Το Κούσκο ανέπτυξε δική του σχολή και στη ζωγραφική και στην ξυλογλυπτική, εξαιρετικά δραστήριες μέχρι σήμερα.
View attachment 207447 View attachment 207448
Κάποια από τα αντικείμενα που φιλοτιμήθηκε να επιστρέψει το Γιέιλ.
View attachment 207449 Πολύ ενδιαφέρον φωτογραφικό υλικό από τις αποστολές του Bingham.
View attachment 207450 View attachment 207451
Είχε και μερικά ενδιαφέροντα αντικείμενα.
View attachment 207452 Όπως και διαδραστικά παιχνιδάκια.
View attachment 207453
Λίγες πόλεις στον κόσμο απολαμβάνω να περπατάω τόσο όσο το Κούσκο.
View attachment 207454
Περικυκλωμένο γατάκι από περουβιανάκια.
View attachment 207455
Τα Περουβιανάκια μοιάζουν πολύ με τα Θιβετιανάκια.
View attachment 207456 Απεικόνιση του Κούσκο του παρελθόντος.
View attachment 207457 Είδαμε και μπασκετάκι, κατάφερα να βγάλω και σωστή φωτογραφία. Κάποιος φούρνος γκρεμίστηκε.
View attachment 207458 Ζε σέλω το παγωτό που μου δίνει αυτός εκείνο σέλω.
View attachment 207459
Πανέμορφη πόλη, by all means.
View attachment 207460 View attachment 207461
Είχαμε δεν είχαμε τις επόμενες μέρες, το επισκεφθήκαμε κι αυτό.
View attachment 207462
Αγαπάμε κλωστοϋφαντουργία Ίνκας.
View attachment 207463
Excelόφυλλο της εποχής του. Χιλιάδες τέτοια αποτύπωναν κάθε έκφανση της ζωής στην αυτοκρατορία: πόσες πατάτες υπάρχουν στην τάδε επαρχία, εξιστόρηση ιστορίας αιώνων, πόσοι τόνοι πέτρας απαιτιούνται για το τάδε μονοάτι, έως και οι βαθμοί των εκπαιδευόμενων στα κρατικά σχολεία δημόσια διοίκησης. Τα έκαψαν όλα οι Ισπανοί και σε μια πράξη (και) πολιτιστικής γενοκτονίας, εκτέλεσαν την τάξη των ανθρώπων που ήξερε να τα διαβάζει και να τα χειρίζεται.
View attachment 207464
Απεικόνιση της λιτανείας για την ημέρα των νεκρών στο Κούσκο, όταν οι μούμιες των Ίνκας έβγαιναν από τα παλάτια της κεντρικής πλατείας (την οποία έκοψαν στα τρία οι Ισπανοί) για να δοξαστούν από τους πολίτες της αυτοκρατορίας. Οι μούμιες εν τέλει καταστράφηκαν από τους Χριστιανούς.
View attachment 207465
Κυριούλα γνέθει όπως χθες, σήμερα, αύριο.
View attachment 207466 View attachment 207467
Αν για κάτι φημίζεται το Περού, είναι για τις γκουρμεδιές του και το Κούσκο είναι μόλις δεύτερο πίσω από τη Λίμα.
View attachment 207468
Καλά κρυμμένο το Uchu, αν και όπου και να περπατήσεις στο Κούσκο, η νεοανδική κουζίνα δίνει ρεσιτάλ.
View attachment 207469 View attachment 207470 View attachment 207471
Πεινούσε ο λαός...
View attachment 207472
Αχ βαχ.
View attachment 207473 View attachment 207474
Και ξανά προς τους δρόμους της πάλαι ποτέ αυτοκρατορίας.
View attachment 207475

Και ακόμα μια φορά έξαλλη με τους χριστιανούς του Πισάρο!

 

[Smaragda53]

Θα μιλήσω όπως νοιώθω και το ένστικτό μου λέει ότι δεν θα με παρεξηγήσεις.

Το τρεκ στο Βόρειο Περού είχε όλες τις προδιαγραφές για να μ' αρέσει τρελά. Παρθένα φύση, άγνωστη ιστορία, περίπου απάτητα μέρη, ανακάλυψη, περιπέτεια. Το μόνο που με χάλαγε όσο διάβαζα την (άπαιχτη, δεν το συζητάω!) αφήγηση ήταν η συνεχής επίγνωση ότι κάποια κεφάλαια της ζωής μου έχουν κλείσει ανεπιστρεπτί και πως όχι μόνο δεν με παίρνει πια για τέτοια "εξτρίμ" πράγματα αλλά ούτε καν για πολύ πιο λάιτ. Δυστυχώς...

Από την άλλη, σε ότι αφορά την εμπειρία του Μάτσου Πίτσου, όχι μόνο δεν ζήλεψα, αλλά για μια ακόμη φορά ορκίστηκα στον εαυτό μου να μην υποκύψω στον πειρασμό της επιστροφής σε μέρη κάποτε μαγικά και πλέον οριστικά αλωμένα και αλλοιωμένα από τον μαζικό τουρισμό. Ό,τι χάθηκε χάθηκε, τελεία και παύλα. Καλύτερα εν ολίγοις να μην ξαναπατήσω το πόδι μου στο Μάτσου Πίτσου παρά να ζήσω την επίσκεψη με τα δεδομένα που περιγράφεις. Αν μη τι άλλο, θα μπορέσω τουλάχιστον να διατηρήσω ανέπαφες τις αναμνήσεις μου από το 2000, τότε που η πυκνότητα των επισκεπτών ήταν περίπου αστεία για έναν τέτοιας έκταση χώρο, μπορούσες να περιφέρεσαι από το πρωί ως το βράδυ χωρίς περιορισμούς, η δε ανάβαση στο Huayana Pichu ήταν απολύτως ελεύθερη και άλλο τόσο... αντιδημοφιλής! Ζήτημα αν ανεβήκαμε δέκα άτομα το μονοπάτι την ημέρα της επίσκεψής μας. Ήταν μάλιστα τέτοια η ευφορία και η ανάτασή μας γι αυτήν την μοναχική εμπειρία που όταν φτάσαμε στην κορυφή βγάλαμε οικογενειακό στιγμιότυπο, Ισαβ., Ζυρ και υιός Ορέστης, με φόντο το Μάτσου Πίτσου (σαν να λέμε το απόλυτο φωτογραφικό κιτσαριό ) παραβαίνοντας κατάφορα όλες τις αισθητικές μας αξίες. (Η φωτό βγήκε μάλιστα με timer καθώς δεν υπήρχε άλλος εκεί για να του πούμε "καλέ μπορείτε να μας βγάλετε μια φωτό και τους τρεις μαζί για να δείχνουμε στους φίλους μας ότι ανεβήκαμε στο Huayana Pichu ").
Ωραία χρόνια, πλην όμως ... τα πάντα ρει.

Μάτσου Πίτσου βέβαια δεν ανέβηκα κι ούτε πρόκειται πια να ανεβώ (πέρασαν τα χρόνια), αλλά με την ίδια ακριβώς λογική επισκέπτομαι κάθε χρόνο την Ακρόπολη καταχείμωνο και ω ναι! συνήθως είμαι σχεδόν μόνη!

 

[Smaragda53]

"τα άλογα λιάζονταν σαν ντομάτες" χα!χα! μα που τα βρίσκεις? Αυτό δεν είναι ταξίδι παιδί μου, είναι ΕΠΟΣ!