angel25
Member
- Μηνύματα
- 56
- Likes
- 11
- Επόμενο Ταξίδι
- Σουδάν σου 'ρχομαι!!!
- Ταξίδι-Όνειρο
- βραζιλία - αμαζόνιος
Ναι μην το γελάτε, συνέβη! το σωτήριο έτος 2003 (δεν σώθηκε κανείς, προς χάριν λόγου) αρχές αυγούστου ένα ελληνικό καραβάνι (συγγραφική αδεία) κατέλυσε στην λα πάθ της βολιβίας. η αναπνοή δύσκολη και το ματέ ντε κόκα που είχαμε γευτεί ασυστόλως στο κούσκο πρωτύτερα πια δεν μας κάλυπτε (είχαμε γίνει "ματεντεκόκαμανεις"), παρά μόνο κοιλιακό τυμπανισμό και αέρια επέφερε!
στους κόλπους αυτού του παράτερου κοινωνιολογικά μορφώματος (ξέρω κεντάω) εβρίσκετο και μια καλή αλλά ολίγον αγαθή μεγαλοκοπέλα που αφού είχε καλύψει τις επτά πρώτες δεκαετίες της ζωής της (καλά μπορεί και οκτώ, όρκο δεν παίρνω) εθεώρησε πρέπον να διανύσει το περού και τη βολιβία με λευκό καλοκαιρινό ξώφτερνο κόθορνο και μια μπλέ ζορό κάπα (πτού μου, ξεκατινιάστηκα πάλι). ανεξάρτητα με τις στυλιστικές όμως επιλογές της η άτυχη κυρία εχάθη ένα βράδυ στη λα πάθ (αν κεντρίσω το αναγνωστικό κοινό σκέφτομαι να το γυρίσω και σήριαλ!).
Δέν ήτο ένα βράδυ που 'βρεχε, αντιθέτως είχε ξαστεριά και στην λα παθ με τέτοιο υψόμετρο χαίρεσαι να μετράς τα άστρα (ξέρω κλεμμένο από Μ.Λουντέμη). Είχαμε πάει να επισκεφθούμε τα μουσεία που βρίσκονται μαζεμένα στην οδό χαέν και επιστρέφαμε πληρέστεροι αφού είχαμε εντρυφήσει στα εκθέματα των προκολομβιανών πολιτισμών. και τότε συνέβη το μοιραίο! σέ ένα φανάρι χωριστήκαμε. οι υπόλοιποι προχώρησαν για να βγουν στην κεντρική οδική αρτηρία που περνάει μπροστά από τον καθεδρικό του αγίου φραγκίσκου και εγώ ξέμεινα σέ ενα δισκοπωλείο διώτι ακροφυγώς είδα φτηνά σιντί! έτσι ανακάλυψα τον χουάνες και άλλους λατίνους τροβαδούρους (αυτό ήταν ένα ευχάριστο μουσικό διάλειμμα τώρα συνεχίζουμε το πρόγραμμά μας!).
στην επιστροφή μου μετά από δύο ώρες στο ξενοδοχείο (χάζεψα πολύ ώρα στο δισκοπωλείο παρντόν) επληροφορήθην τα πικρά μαντάτα ...χάθηκε ...χάθηκε. "τώρα θα είναι μόνη της, αβοήθητη, ξεπαγιασμένη απ' το κρύο, μπορεί σκοτωμένη ή και βιασμένη" αναφωνούσαν αλλαλάζοντας οι λιγότερο ψύχραιμοι συνταξιδιώτες της. απορρίπτοντας την τελευταία εκδοχή θεώρησα σωστό να τους καθησυχάσω και τους προέτρεψα να κάνουμε υπομονή, καθώς ο αρχηγός του γκρουπ είχε βγει για να την αναζητήσει.
όμως ο αρχηγός επέστρεψε χωρίς να εξιχνιάσει το μυστήριο της εξαφάνισης της γηραιάς κυρίας. μάλιστα μας διηγήθηκε ότι είχε πάει στην αστυνομιά και αυτή τον παρέπεμψε στην τουριστική αστυνομία (πως συνεννοήθηκε άνευ ισπανικών αυτό αποτελεί μυστήριο) και στη συνέχεια γύρισε ένα δύο νοσοκομεία, όπου για κακή του τύχη σε ένα ενα εξ αυτών τον πληροφόρησαν ότι διαθέτουν ένα πτώμα, με τα χαρακτηριστικά που τους είχε περιγράψει, στο νεκροτομείο. έτσι αναγκάστηκε να κατέβει και να αναγνωρίσει ένα πτώμα μιας άσχετης άτυχης βολιβιανής! (το όσκαρ το 'χω στο τσεπάκι και συνεχίζω ακάθεκτος).
τότε έξαφνα η μήνις του γκρούπ εστράφη προς εμένα. "έπρεπε να ήσουν εδώ μιας που μιλάς ισπανικά για να βοηθήσεις". "θα μπορούσες να πας στην αστυνομία και να συνεννοηθείς καλύτερα". αισθανόμενος τα μιλλήγια μου να βουίζουν και υποψιαζόμενος μια κάποια ερυθρότητα προσώπου ιλαρώς εσιώπησα. εκείνη τη στιγμή ως εκ θαύματος η κεντρική πόρτα του ξενοδοχείου άνοιξε και εφάνη υποβασταζόμενη υπο μάλλης η πρώην εξαφανισθείσα. ήτο σίγουρα λίγο κατεψυγμένη και της χορηγήθηκε ζεστό γάλα.
"τη βρήκαμε σε ένα παγκάκι λίγο πιο πάνω" επαναλάμβαναν συνεχώς οι δύο συνταξιδιώτες-"ντετέκτιβ" λες και περιμέναν να τους δοθούν εύρετρα. το θύμα με τρεμάμενο ξεπαγωμένο στόμα κατάφερε να ψελλίσει: "δεν θυμόμουν το ξενοδοχείο αλλά ήξερα ότι θα με βρείτε, είχα κάτσει σε ένα παγκάκι και σας περίμενα,μόνο συγχωρέστε με τώρα γιατί κοντεύω να κατουρηθώ πάνω μου"!
υ.γ. προς αποφυγή παρεξηγήσεων θα ήθελα να τονίσω ότι απλά περιέγραψα ένα συμβάν ολίγον τραγελαφικό και δεν στρέφομαι γενικά ενάντια σε γηραιότερους ταξιδιώτες τους οποίους πολλές φορές σε διάφορα ταξίδια έχω θαυμάσει για τις αντοχές τους.
υ.γ.2 ηθικό δίδαγμα ιστορίας: πάρτε μαζί σας μια καρτούλα με την διεύθυνση του ξενοδοχείου που διαμένετε όταν βγαίνετε βόλτα (το Αλτσχάιμερ θερίζει και τις μικρές ηλικίες!)
υ.γ.3 επίσης μια επίσκεψη στην τουαλέτα πριν εκδράμετε ενδείκνυται.
υ.γ.4 να θυμάστε αν χαθείτε στο εξωτερικό η νικολούλη δεν μπορεί να κάνει τίποτα!
υ.γ.5 δεν έχει. σας έχω καλύψει με τα προηγούμενα
στους κόλπους αυτού του παράτερου κοινωνιολογικά μορφώματος (ξέρω κεντάω) εβρίσκετο και μια καλή αλλά ολίγον αγαθή μεγαλοκοπέλα που αφού είχε καλύψει τις επτά πρώτες δεκαετίες της ζωής της (καλά μπορεί και οκτώ, όρκο δεν παίρνω) εθεώρησε πρέπον να διανύσει το περού και τη βολιβία με λευκό καλοκαιρινό ξώφτερνο κόθορνο και μια μπλέ ζορό κάπα (πτού μου, ξεκατινιάστηκα πάλι). ανεξάρτητα με τις στυλιστικές όμως επιλογές της η άτυχη κυρία εχάθη ένα βράδυ στη λα πάθ (αν κεντρίσω το αναγνωστικό κοινό σκέφτομαι να το γυρίσω και σήριαλ!).
Δέν ήτο ένα βράδυ που 'βρεχε, αντιθέτως είχε ξαστεριά και στην λα παθ με τέτοιο υψόμετρο χαίρεσαι να μετράς τα άστρα (ξέρω κλεμμένο από Μ.Λουντέμη). Είχαμε πάει να επισκεφθούμε τα μουσεία που βρίσκονται μαζεμένα στην οδό χαέν και επιστρέφαμε πληρέστεροι αφού είχαμε εντρυφήσει στα εκθέματα των προκολομβιανών πολιτισμών. και τότε συνέβη το μοιραίο! σέ ένα φανάρι χωριστήκαμε. οι υπόλοιποι προχώρησαν για να βγουν στην κεντρική οδική αρτηρία που περνάει μπροστά από τον καθεδρικό του αγίου φραγκίσκου και εγώ ξέμεινα σέ ενα δισκοπωλείο διώτι ακροφυγώς είδα φτηνά σιντί! έτσι ανακάλυψα τον χουάνες και άλλους λατίνους τροβαδούρους (αυτό ήταν ένα ευχάριστο μουσικό διάλειμμα τώρα συνεχίζουμε το πρόγραμμά μας!).
στην επιστροφή μου μετά από δύο ώρες στο ξενοδοχείο (χάζεψα πολύ ώρα στο δισκοπωλείο παρντόν) επληροφορήθην τα πικρά μαντάτα ...χάθηκε ...χάθηκε. "τώρα θα είναι μόνη της, αβοήθητη, ξεπαγιασμένη απ' το κρύο, μπορεί σκοτωμένη ή και βιασμένη" αναφωνούσαν αλλαλάζοντας οι λιγότερο ψύχραιμοι συνταξιδιώτες της. απορρίπτοντας την τελευταία εκδοχή θεώρησα σωστό να τους καθησυχάσω και τους προέτρεψα να κάνουμε υπομονή, καθώς ο αρχηγός του γκρουπ είχε βγει για να την αναζητήσει.
όμως ο αρχηγός επέστρεψε χωρίς να εξιχνιάσει το μυστήριο της εξαφάνισης της γηραιάς κυρίας. μάλιστα μας διηγήθηκε ότι είχε πάει στην αστυνομιά και αυτή τον παρέπεμψε στην τουριστική αστυνομία (πως συνεννοήθηκε άνευ ισπανικών αυτό αποτελεί μυστήριο) και στη συνέχεια γύρισε ένα δύο νοσοκομεία, όπου για κακή του τύχη σε ένα ενα εξ αυτών τον πληροφόρησαν ότι διαθέτουν ένα πτώμα, με τα χαρακτηριστικά που τους είχε περιγράψει, στο νεκροτομείο. έτσι αναγκάστηκε να κατέβει και να αναγνωρίσει ένα πτώμα μιας άσχετης άτυχης βολιβιανής! (το όσκαρ το 'χω στο τσεπάκι και συνεχίζω ακάθεκτος).
τότε έξαφνα η μήνις του γκρούπ εστράφη προς εμένα. "έπρεπε να ήσουν εδώ μιας που μιλάς ισπανικά για να βοηθήσεις". "θα μπορούσες να πας στην αστυνομία και να συνεννοηθείς καλύτερα". αισθανόμενος τα μιλλήγια μου να βουίζουν και υποψιαζόμενος μια κάποια ερυθρότητα προσώπου ιλαρώς εσιώπησα. εκείνη τη στιγμή ως εκ θαύματος η κεντρική πόρτα του ξενοδοχείου άνοιξε και εφάνη υποβασταζόμενη υπο μάλλης η πρώην εξαφανισθείσα. ήτο σίγουρα λίγο κατεψυγμένη και της χορηγήθηκε ζεστό γάλα.
"τη βρήκαμε σε ένα παγκάκι λίγο πιο πάνω" επαναλάμβαναν συνεχώς οι δύο συνταξιδιώτες-"ντετέκτιβ" λες και περιμέναν να τους δοθούν εύρετρα. το θύμα με τρεμάμενο ξεπαγωμένο στόμα κατάφερε να ψελλίσει: "δεν θυμόμουν το ξενοδοχείο αλλά ήξερα ότι θα με βρείτε, είχα κάτσει σε ένα παγκάκι και σας περίμενα,μόνο συγχωρέστε με τώρα γιατί κοντεύω να κατουρηθώ πάνω μου"!
υ.γ. προς αποφυγή παρεξηγήσεων θα ήθελα να τονίσω ότι απλά περιέγραψα ένα συμβάν ολίγον τραγελαφικό και δεν στρέφομαι γενικά ενάντια σε γηραιότερους ταξιδιώτες τους οποίους πολλές φορές σε διάφορα ταξίδια έχω θαυμάσει για τις αντοχές τους.
υ.γ.2 ηθικό δίδαγμα ιστορίας: πάρτε μαζί σας μια καρτούλα με την διεύθυνση του ξενοδοχείου που διαμένετε όταν βγαίνετε βόλτα (το Αλτσχάιμερ θερίζει και τις μικρές ηλικίες!)
υ.γ.3 επίσης μια επίσκεψη στην τουαλέτα πριν εκδράμετε ενδείκνυται.
υ.γ.4 να θυμάστε αν χαθείτε στο εξωτερικό η νικολούλη δεν μπορεί να κάνει τίποτα!
υ.γ.5 δεν έχει. σας έχω καλύψει με τα προηγούμενα
