thanos75
Member
Πρόσφατα ταξίδεψα σε Ρόδο και Χάλκη. Μετά από τη χειμερινή καραντίνα, και δουλεύοντας παράλληλα αρκετά υπό τις "ικανές και αναγκαίες συνθήκες" που επέβαλλε η καραντίνα, είχα ήδη μαρκάρει σαν στόχο τα νότια Δωδεκάνησα για την επόμενη απόδρασή μου, και όντας πια εμβολιασμένος (βέβαια όταν έκανα τα σχέδια επί χάρτου στην κυριολεξία, η μετάλλαξη Δ δεν είχε ακόμα κάνει τη δυσμενή της παρουσία, αλλά αυτό είναι "αλλουνού παπά ευαγγέλιο"), έβαλα σε εφαρμογή τα σχέδια μου. Έτσι το πρωινό της 20ης Ιουλίου βρέθηκα μετά από καιρό να πετώ στους αιθέρες του Αιγαίου (με την αεροπορία Αιγαίου), σε μια πτήση για Ρόδο, όπου πραγματικά δεν έπεφτε καρφίτσα. Πιστός μου και καλός μου συνοδοιπόρος ο φίλος μου ο Γιώργος. Εντυπώσεις μου από τη νότια Ρόδο στην οποία δεν είχα ξαναπάει (αλλά και από άλλα μέρη του νησιού που επισκέφθηκα) έχω αναφέρει στο thread φίλου από την Κύπρο που ταξίδεψε και αυτός στα Δωδεκάνησα φέτος. Προσωπικά δεν είχα κάποια επιθυμία να γράψω ιστορία για τις διακοπές μου σε ελληνικό νησί. Το θεωρώ και ολίγον ματαιόδοξο δεν σας κρύβω να γράφω για προσωπικές στιγμές χαλάρωσης ως κάτι το συγκλονιστικά ενδιαφέρον για να διαβάσει κάποιος άγνωστος. Παρατήρησα όμως ότι η Χάλκη που επισκέφθηκα δεν διέθετε κάποιο ολόδικό της thread σε αυτό το forum. Ο πολύ καλός μας psilos είχε κάνει αναφορά και στη Χάλκη στο πολύ καλό του ημερολόγιο ζωής (έτσι θεωρώ εγώ την ιστορία του) της άγονης γραμμής, όμως θέλησα το γλυκύτατο αυτό νησακι να έχει το δικό του νήμα και έτσι αποφάσισα να ποστάρω τις εντυπώσεις μου από το νησί.
Με τό που φτάνεις στο νησί αυτό πραγματικά νομίζεις ότι βλέπεις την απόλυτη αρμονία χρωμάτων. Κάθε χρώμα που μπορείς να φανταστείς υπάρχει στα αρχοντικότατα σπίτια του Νημποριού (του βασικού και ουσιαστικά μοναδικού πια οικισμού που κατοικείται). Μαγεία πραγματική! Φτασαμε στο νησί μεσημεράκι και αφού τακτοποιηθήκαμε στο όμορφο σπίτι που θα μέναμε, βουρ για τον Πόνταμο την κοντινή αμμουδερή παραλία στο χωριό. Η ζέστη χτύπαγε κόκκινο (και μάλιστα σε ένα ΣΚ που ήταν μελτεμάτο στο υπόλοιπο Αιγαίο, αλλά εδώ κάτω άλλος Θεός, δεν χαμπαριάζουν από ΒΑ ανέμους 7 μποφώρ). Ο σχετικά ανοιχτός προσανατολισμός του Πόνταμου έφερνε ένα δροσερό αεράκι, η παραλία αμμουδερή μέσα και έξω, και η θάλασσα υπέροχη. Γενικά σε όλες τις παραλίες της Χάλκης υπάρχει οργάνωση, αλλά τίποτα το πνιγηρό (οι ξαπλώστρες σε λογική απόσταση), και οι τιμές μια χαρά. Και παντού υπέροχα νερά. Το απόγευμα η βόλτα στα σοκάκια, μας αποκάλυψε μερικές πολύ όμορφες εικόνες και μερικά πολύ ωραία κτίσματα νεοκλασσικά. Εϊναι επίσης φοβερό ότι από κάποια σπίτια-βίλες στις άκρες του οικισμού μπορείς να κολυμπήσεις απευθείας από εξεδρούλες, βλέποντας τον όμορφο οικισμό, όπερ και κάναμε (μου θύμισε η φάση λίγο Βαπόρια Ερμούπολης σε μικρογραφία). Να αναφέρω επίσης ότι οι επιλογές διαμονής είναι σχετικά αρκετές για το μέγεθος του νησιού και ποιοτικές, και σχεδόν σε όλες θα απολαύσετε ένα πραγματικά αυθεντικό χαλκίτικο σπίτι. Έχω μάλιστα πια την εντύπωση πως όλοι οι Χαλκίτες που δεν ζουν μόνιμα στο νησί έχουν τα σπίτια τους στο airbnb (και σε αντίστοιχες πλατφόρμες). Ξενοδοχείο με την κλασσική έννοια του όρου υπάρχει μονο ένα: το Αρετάνασσα. Στο σπίτι που εμείς μέναμε πληρώναμε 90 ευρώ τη βραδιά, βέβαια έχετε υπόψη πως τα περισσότερα σπίτια μπορούν να φιλοξενήσουν πολύ πάνω από 2 άτομα. Ισως και αυτό να έχει τελικά συμβάλει στο να είναι το νησάκι κάπως family-oriented. Κατά κύριο λόγο δηλαδή βλέπαμε οικογένειες, αλλά υπήρχαν και ζευγάρια κυρίως ξένων τουριστών.
Την επόμενη μέρα επισκεφτήκαμε την παραλία Κάνια (φάγαμε μάλιστα και στο ταβερνάκι της παραλίας). Και εκεί πολύ ωραία νερά, με βότσαλο όμως. Γενικά το καικι captain Γιάννης είναι μία πολύ καλή και οικονομική λύση για να δεις τις παραλίες του νησιού. Το απόγευμα είχε επίσκεψη στο παλιό χωριό. Εκτός από τον Γιάννη, καταπληκτική και εξυπηρετική μορφή του νησιού ήταν ο μοναδικός ταξιτζής του (νομίζω Δημήτρη τον έλεγαν). Τον βλέπεις στην αποβάθρα και είναι διαθέσιμος 25 ώρες το 24ωρο! Μας πήγε λοιπόν στο παλιό χωριό. Λίγα σπίτια κατοικούνται ακόμα (όπως μας είπε ο Δημήτρη), ενώ ακόμα υπάρχουν κάποιες καλοδιατηρημένες μικρες εκκλησίες. Αυτό όμως που για μένα κάποιος οφείλει να κάνει είναι να ανέβει στο ιπποιτικό κάστρο πάνω από το παλιό χωριό. Εϊναι γύρω στα 20 λεπτά η ανάβαση αλλά αξίζει όσο δεν παίρνει! Είναι καλοδιατηρημένο και βέβαια έχεις την πιο απίστευτη θέα που μπορείς να φανταστείς στο Καρπάθιο από εκεί ψηλά (δείτε συνημμενες φώτο). Μοναδική αίσθηση απέραντου γαλάζιου. Για μένα not to be missed.
Όσον αφορά το φαγητό, πέρα από το εξαιρετικό ψαροταβερνάκι στα Κάνια, φάγαμε υπέροχο ιταλικό στο Remezzo και καλά γλυκά (τα σπάνε οι τάρτες της) στη Θεοδοσία, σχεδόν ακριβώς στην αποβάθρα των πλοίων. Κλασσική έννοια bar δεν είδα στη Χάλκη, αλλά κάποια cafe στην παραλία το "πηγαίνανε μέχρι πιο αργά" και σέρβιραν και κοκτέιλς.
Τελικές εντυπώσεις: Γαλήνια, ήρεμη, αίσθηση χωριού, αλλά και με κάποιες "μικρές νότες κοσμικότητας". Οι οικογένειες θα τη λατρέψουν (υπέροχο να βλέπεις τα πιτσιρίκια πλήρως ασφαλή να παίζουν στον παραλιακό πεζόδρομο), τα ζευγάρια θα "ρομαντζάρουν" και μόνο με αυτή την παστέλ χρωματική πανδαισία. Ε, λοιπόν ναι, την αγάπησα τη μικρούλα Χάλκη
Extra tip: Πόσο άσχημο είναι να συνειδητοποιείς ότι σε κάποια νησάκια μας δεν υπάρχει καν φαρμακείο. Για το λόγο αυτό βέβαια τα περισσότερα σπίτια που νοικιάζονται έχουν μέσα και ένα μικρό "φαρμακείο" για ώρα ανάγκης. Υπάρχει φυσικά αγροτικός γιατρός, ενώ κάποια απλά φάρμακα πωλούνται και στα παντοπωλεία του νησιού
Με τό που φτάνεις στο νησί αυτό πραγματικά νομίζεις ότι βλέπεις την απόλυτη αρμονία χρωμάτων. Κάθε χρώμα που μπορείς να φανταστείς υπάρχει στα αρχοντικότατα σπίτια του Νημποριού (του βασικού και ουσιαστικά μοναδικού πια οικισμού που κατοικείται). Μαγεία πραγματική! Φτασαμε στο νησί μεσημεράκι και αφού τακτοποιηθήκαμε στο όμορφο σπίτι που θα μέναμε, βουρ για τον Πόνταμο την κοντινή αμμουδερή παραλία στο χωριό. Η ζέστη χτύπαγε κόκκινο (και μάλιστα σε ένα ΣΚ που ήταν μελτεμάτο στο υπόλοιπο Αιγαίο, αλλά εδώ κάτω άλλος Θεός, δεν χαμπαριάζουν από ΒΑ ανέμους 7 μποφώρ). Ο σχετικά ανοιχτός προσανατολισμός του Πόνταμου έφερνε ένα δροσερό αεράκι, η παραλία αμμουδερή μέσα και έξω, και η θάλασσα υπέροχη. Γενικά σε όλες τις παραλίες της Χάλκης υπάρχει οργάνωση, αλλά τίποτα το πνιγηρό (οι ξαπλώστρες σε λογική απόσταση), και οι τιμές μια χαρά. Και παντού υπέροχα νερά. Το απόγευμα η βόλτα στα σοκάκια, μας αποκάλυψε μερικές πολύ όμορφες εικόνες και μερικά πολύ ωραία κτίσματα νεοκλασσικά. Εϊναι επίσης φοβερό ότι από κάποια σπίτια-βίλες στις άκρες του οικισμού μπορείς να κολυμπήσεις απευθείας από εξεδρούλες, βλέποντας τον όμορφο οικισμό, όπερ και κάναμε (μου θύμισε η φάση λίγο Βαπόρια Ερμούπολης σε μικρογραφία). Να αναφέρω επίσης ότι οι επιλογές διαμονής είναι σχετικά αρκετές για το μέγεθος του νησιού και ποιοτικές, και σχεδόν σε όλες θα απολαύσετε ένα πραγματικά αυθεντικό χαλκίτικο σπίτι. Έχω μάλιστα πια την εντύπωση πως όλοι οι Χαλκίτες που δεν ζουν μόνιμα στο νησί έχουν τα σπίτια τους στο airbnb (και σε αντίστοιχες πλατφόρμες). Ξενοδοχείο με την κλασσική έννοια του όρου υπάρχει μονο ένα: το Αρετάνασσα. Στο σπίτι που εμείς μέναμε πληρώναμε 90 ευρώ τη βραδιά, βέβαια έχετε υπόψη πως τα περισσότερα σπίτια μπορούν να φιλοξενήσουν πολύ πάνω από 2 άτομα. Ισως και αυτό να έχει τελικά συμβάλει στο να είναι το νησάκι κάπως family-oriented. Κατά κύριο λόγο δηλαδή βλέπαμε οικογένειες, αλλά υπήρχαν και ζευγάρια κυρίως ξένων τουριστών.
Την επόμενη μέρα επισκεφτήκαμε την παραλία Κάνια (φάγαμε μάλιστα και στο ταβερνάκι της παραλίας). Και εκεί πολύ ωραία νερά, με βότσαλο όμως. Γενικά το καικι captain Γιάννης είναι μία πολύ καλή και οικονομική λύση για να δεις τις παραλίες του νησιού. Το απόγευμα είχε επίσκεψη στο παλιό χωριό. Εκτός από τον Γιάννη, καταπληκτική και εξυπηρετική μορφή του νησιού ήταν ο μοναδικός ταξιτζής του (νομίζω Δημήτρη τον έλεγαν). Τον βλέπεις στην αποβάθρα και είναι διαθέσιμος 25 ώρες το 24ωρο! Μας πήγε λοιπόν στο παλιό χωριό. Λίγα σπίτια κατοικούνται ακόμα (όπως μας είπε ο Δημήτρη), ενώ ακόμα υπάρχουν κάποιες καλοδιατηρημένες μικρες εκκλησίες. Αυτό όμως που για μένα κάποιος οφείλει να κάνει είναι να ανέβει στο ιπποιτικό κάστρο πάνω από το παλιό χωριό. Εϊναι γύρω στα 20 λεπτά η ανάβαση αλλά αξίζει όσο δεν παίρνει! Είναι καλοδιατηρημένο και βέβαια έχεις την πιο απίστευτη θέα που μπορείς να φανταστείς στο Καρπάθιο από εκεί ψηλά (δείτε συνημμενες φώτο). Μοναδική αίσθηση απέραντου γαλάζιου. Για μένα not to be missed.
Όσον αφορά το φαγητό, πέρα από το εξαιρετικό ψαροταβερνάκι στα Κάνια, φάγαμε υπέροχο ιταλικό στο Remezzo και καλά γλυκά (τα σπάνε οι τάρτες της) στη Θεοδοσία, σχεδόν ακριβώς στην αποβάθρα των πλοίων. Κλασσική έννοια bar δεν είδα στη Χάλκη, αλλά κάποια cafe στην παραλία το "πηγαίνανε μέχρι πιο αργά" και σέρβιραν και κοκτέιλς.
Τελικές εντυπώσεις: Γαλήνια, ήρεμη, αίσθηση χωριού, αλλά και με κάποιες "μικρές νότες κοσμικότητας". Οι οικογένειες θα τη λατρέψουν (υπέροχο να βλέπεις τα πιτσιρίκια πλήρως ασφαλή να παίζουν στον παραλιακό πεζόδρομο), τα ζευγάρια θα "ρομαντζάρουν" και μόνο με αυτή την παστέλ χρωματική πανδαισία. Ε, λοιπόν ναι, την αγάπησα τη μικρούλα Χάλκη
Extra tip: Πόσο άσχημο είναι να συνειδητοποιείς ότι σε κάποια νησάκια μας δεν υπάρχει καν φαρμακείο. Για το λόγο αυτό βέβαια τα περισσότερα σπίτια που νοικιάζονται έχουν μέσα και ένα μικρό "φαρμακείο" για ώρα ανάγκης. Υπάρχει φυσικά αγροτικός γιατρός, ενώ κάποια απλά φάρμακα πωλούνται και στα παντοπωλεία του νησιού
Attachments
Last edited:
