Πολωνία Φωτο-ιστορία: Κρακοβία - Βαρσοβία

[georgeant]

Εισαι φοβερος, αναλυτικος σε ολα κ πολυ καλος φωτογραφος..... σε παρακολουθώ ολες αυτες τις μερες κ με εχεις δελεάσει, εντυπωσιάσει κ συναρπάσει συνάμα για να κανω κ εγω αυτο το ταξιδι οικογενειακώς ή μονο με τον σύζυγο.
Εχω ομως καποιες ερωτησεις να σου κανω.. το 3ήμερο φτάνουν για να δεις την Κρακοβία ή πρεπει να εισαι στην σπίντα για να δεις τα αξιοθεατα εστω κ αυτα που είδες εσυ?
H ryanair εχει πτήσης μονο Τετάρτη κ Σάββατο κ με αγχώνει αυτο το 3ημερο.. ήθελα μια μερα ακομα.

κ κατι αλλο μπορω να παω με τα παιδια μου ηλικιας 12-10 στο αουσβιτς ή ειναι πολυ καταθληπτικο (σαν 1ο τους ταξιδι στο εξωτερικο)?

Σε ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια!
Η Κρακοβία από μόνη της, χωρίς εκδρομές σε Άουσβιτς ή κάπου αλλού, περπατιέται σε 2 μέρες χωρίς ιδιαίτερο τρέξιμο. Αν έχετε και μία 3η μπορείτε να την αφιερώσετε σε κάποια εκδρομή.
Τώρα για την ηλικία των παιδιών...δύσκολη ερώτηση. Αν είναι καταθλιπτικό το Άουσβιτς, ναι, είναι. Το παιδάκι που είναι 12 ίσως και να μην έχει θέμα. Για το πιο μικρό δεν ξέρω αν μπορώ να σου απαντήσω, αν και 10 χρονών παραείναι μικρό για κάτι τέτοιο νομίζω. Κάτι άλλο που με προβληματίζει είναι ότι δεν υπάρχει τουρ στα Ελληνικά, παρά μόνο στα Αγγλικά και νομίζω δε θα καταλάβουν πολλά. Όπως και όλες οι επιγραφές είναι στα Αγγλικά.
Γενικότερα πάντως, ίσως είναι καλύτερο να το βλέπανε σε λίγο μεγαλύτερη ηλικία για να το θυμούνται καλύτερα, να καταλάβουν περισσότερα αλλά και για να μην τους είναι πολύ τραυματική ως εμπειρία. (Ηλικιακός περιορισμός στο μουσείο δεν υπάρχει αν και οι περισσότεροι -από ότι διαβάζω- προτείνουν τα παιδιά να είναι πάνω από 14).
Διάβασε κι αυτό αν θες.
https://www.tripadvisor.com/ShowTop...w_Lesser_Poland_Province_Southern_Poland.html

ps. Για δεύτερο ταξίδι στο εξωτερικό με τα παιδιά, σκεφτείτε Παρίσι-Disneyland

 

[echo2011]

Η περιγραφή σου είναι φανταστική! Με γύρισες 2 χρόνια πίσω όπου πήγαμε με παρέα στην Κρακοβία και ήταν από τα καλύτερα ταξίδια που έχουμε κάνει. Είμασταν και εμείς φέτος μέσα Δεκέμβρη μαζί με την μπέμπα μας στην Βαρσοβία και όντως ο χριστουγεννιατικος στολισμός ήταν πολύ καλός και γενικά το γιορτινό κλίμα. Σαν προορισμός η Κρακοβία μας άρεσε περισσότερο (λόγω αλατωρυχίου και Άουσβιτς) αλλά για Χριστούγεννα η Βαρσοβία είναι καλύτερη, με βάση και αυτά που λες για έλλειψη στολισμού στην Κρακοβία.

 

[georgeant]

Η περιγραφή σου είναι φανταστική! Με γύρισες 2 χρόνια πίσω όπου πήγαμε με παρέα στην Κρακοβία και ήταν από τα καλύτερα ταξίδια που έχουμε κάνει. Είμασταν και εμείς φέτος μέσα Δεκέμβρη μαζί με την μπέμπα μας στην Βαρσοβία και όντως ο χριστουγεννιατικος στολισμός ήταν πολύ καλός και γενικά το γιορτινό κλίμα. Σαν προορισμός η Κρακοβία μας άρεσε περισσότερο (λόγω αλατωρυχίου και Άουσβιτς) αλλά για Χριστούγεννα η Βαρσοβία είναι καλύτερη, με βάση και αυτά που λες για έλλειψη στολισμού στην Κρακοβία.

Σε ευχαριστώ πολύ! Ακριβώς όπως τα λες είναι! Βέβαια και η παλιά πόλη της Βαρσοβίας δεν πάει πίσω από ομορφιά. Και οι δύο πόλεις είναι εκπληκτικές, η καθεμιά για τους δικούς της λόγους και νομίζω ότι αν κάποιος επισκεφτεί την Πολωνία πρέπει να τις δει και τις δύο!

 

[whoknows]

πριν 2 χρονια ειχα κανονισει να παω και εγω στα παραπανω που περιγραφεις, αλλα δυστυχως τελευταια ημερα πριν το ταξιδι, επρεπε να το ακυρωσω για επαγγελματικους λογους, και μου εχει μεινει ακομα καημος να το κανω.
Να εισαι καλα για την ομορφη διαδρομη που περιγραφεις και τις απιθανες φωτογραφιες.
Ανυπομονω να διαβασω και την συνεχεια

 

[Triplover]

Εξαιρετικό. Επειδή δεν το έχω ψάξει καθόλου με τα αλατωρυχεία πως και τι και πάντα το είχα απορία. Όλες αυτές οι αίθουσες, τα αγάλματα τα ιερά κτλ. δημιουργήθηκαν τους περασμένους αιώνες και τα έφτιαξαν οι εργάτες? Ή με το που σταμάτησε να λειτουργεί μετατράπηκε σε μουσειακό χώρο και φτιάχτηκαν πολλά από αυτά?

Τα αγάλματα έχουν δημιουργηθεί από εργάτες του ορυχειου. Αν θυμάμαι καλά, στη μεγάλη αίθουσα εχουν αναγράφει τα ονόματα των 4 πιο σημαντικών εργατών - γλυπτών. Κοντά στα σκαλιά νομίζω

 

[georgeant]

Ημέρα 5η

Ξυπνώντας το πρωί της Κυριακής 17 Δεκεμβρίου στο διαμέρισμά μας στην Κρακοβία, ανοίγω το παράθυρο και τα βλέπω όλα κάτασπρα! Τι τέλεια έκπληξη ήταν αυτή!

Επιτέλους λίγο χειμώνας, λίγο άσπρα Χριστούγεννα!

Λίγο στραβό το κάδρο αλλά κυριολεκτικά είχα κρεμαστεί απο το παράθυρο

Ετοιμάσαμε βαλίτσες και σάκους και κατεβήκαμε κάτω. Είχαμε ένα 5ωρο ταξίδι προς τη Βαρσοβία και είχα βάλει ήδη κάποια πράγματα να κάνουμε εκεί μόλις φτάσουμε. Όμως το τοπίο γύρω μας δε μας άφηνε έυκολα να επιβιβαστούμε!

Η γειτονιά είχε αυτή την ησυχία του πρωινού της Κυριακής αλλά και ένα άλλο είδος ησυχίας. Αυτής που επικρατεί όταν έχει πέσει χιόνι.
Στη γωνία του τετραγώνου που βρισκόταν το διαμέρισμά μας παρατηρήσαμε μία κυρία που είχε βγει να ταΐσει τα πουλιά. Αυτά, σαν να'ταν εκπαιδευμένα, μόλις την είδαν άρχισαν να την ακολουθούν (ακριβώς πίσω από το κεφάλι της Μαριάννας φαίνονται αμυδρά τη στιγμή που τρώνε). Υπνωτισμένοι από τη σκηνή που μας θύμισε κάτι από "Μόνος στο Σπίτι" μείναμε εκεί να παρατηρούμε την κυρία ενώ ο Βασίλης άρχισε να κορνάρει για να επιβιβαστούμε.

Και το ταξίδι ξεκινά.

Η διαδρομή προς τη Βαρσοβία ήταν πανέμορφη. Την πρώτη ημέρα του ταξιδιού καθώς ερχόμαστε, λόγω του ότι ήταν νύχτα και ήμασταν κουρασμένοι δεν παρατηρούσαμε καλά από που περνάμε. Δάση, σπίτια σε λιβάδια, ωραίοι δρόμοι. Και όλα αυτά ενώ έπεφτε απαλό χιόνι. Στο αυτοκίνητο το aircondition στη ζέστη και από τα ηχεία να ακούγονται μουσικές από τα mp3 που είχαμε προνοήσει να φέρουμε από το σπίτι.

Ένα ακόμα πανέμορφο, μελαγχολικό τοπίο.

Σταματήσαμε για να προμηθευτούμε καφέ. Στο σημείο που βρισκόταν το mini market που μας παρείχε τα απαραίτητα για το ταξίδι, στον εξωτερικό χώρο υπήρχε το παρακάτω, που κανείς δεν μπορούσε να εξηγήσει τι είναι.

Ένας προαύλιος χώρος με ξύλινα αγάλματα που έμοιαζαν με τοτέμ!

Ακριβώς απέναντι από το χώρο με τα ξύλινα αγάλματα.
To "Gospoda" σημαίνει ταβέρνα στα Πολωνικά. Το κοιτάξαμε μετά. Αυτό όμως που σου τραβάει την προσοχή είναι αυτό το άγαλμα και η πλάκα δίπλα του. Να είναι τάφος; Κι αν ναι...πολύ περίεργο σημείο δεν είναι για να θάψουν κάποιον ιερέα; Μπροστά από μία ταβέρνα και ένα Mini Market... Δεν νομίζω να είναι τάφος. Κάτι γράφει στο μνημείο δίπλα αλλά δεν μπορώ να καταλάβω τώρα που βλέπω τη φωτογραφία κι εκείνη τη στιγμή δεν το παρατήρησα για να το διαβάσω.

Φωτογραφία τραβηγμένη από την είσοδο του mini market. Όσο κι αν ψάξαμε δεν καταφέραμε να μάθουμε τι ακριβώς είναι αυτά τα αγάλματα και γιατί βρίσκονται εκεί.

Αυτό το εντελώς μη αναμενόμενο και σουρεαλιστικό μέρος που βρεθήκαμε σταματώντας απλά για προμήθειες, ένα ήσυχο, χιονισμένο χειμωνιάτικο τοπίο στη μέση του πουθενά σε συνδυασμό με τα ξύλινα αγάλματα μας έχει μείνει στο μυαλό σαν κάτι πολύ creepy αλλά ταυτόχρονα απίστευτα ενδιαφέρον. Μία έκπληξη της Πολωνίας για να θυμόμαστε καλύτερα τη διαδρομή με το αυτοκίνητο!
Αν κάποιος έχει τύχει να περάσει από εκεί και γνωρίσει τι είναι ακριβώς αυτό το μέρος, θα είχα πολύ μεγάλη περιέργεια να μάθω!

Και πάλι στο αυτοκίνητο, λίγα χιλιόμετρα απόμειναν.

Φτάνοντας, η γειτονιά που βρισκόταν το σπίτι μας είναι από τα πιο περίεργα μέρη που έχει τύχει να μείνω στο εξωτερικό. Μια μεγάλη έκταση με τεράστιες, σοβιετικές, κακάσχημες πολυκατοικίες-τέρατα, με την αρίθμηση των δρόμων να είναι τόσο περίεργη που κάναμε τουλάχιστον 20 λεπτά να βρούμε το κτίριό μας. Κι αυτό λόγω του ότι το νούμερο της διεύθυνσης που είχαμε αντιστοιχούσε σε κάποιο κτίριο μεν, αλλά τα κτίρια δεν ήταν το ένα δίπλα από το άλλο, αλλά πιο μακριά, ή από πίσω από το άλλο κλπ.

Φωτογραφία του πάρκου από το παράθυρο της κουζίνας. Μη σας ξεγελάει το πάρκο. Η όλη έκταση ήταν απείρως καταθλιπτική. Στο βάθος, τα κτίρια-τέρατα που ανέφερα, παρόμοια με το δικό μας.

Αφού βρήκαμε επιτέλους το κτίριο, βάλαμε τον κωδικό στην πόρτα της εισόδου και μπήκαμε μέσα. Εκεί, προσπαθώντας να δούμε στο e-mail τον όροφο του διαμερίσματος αλλά και πού να είναι τα κλειδιά που μας είχε αφήσει ο ιδιοκτήτης, ψάχναμε γύρω γύρω αλλά και στα μικρά γραμματοκιβώτια εισόδου που υπήρχαν στην πολυκατοικία (παρόμοια με αυτά που έχουν και οι δικές μας πολυκατοικίες). Όταν λέμε ψάχναμε, μη φανταστείτε, κοιτούσαμε απλά τα ονόματα να δούμε ποιο αντιστοιχεί στο διαμέρισμά μας, μήπως τα είχε ρίξει εκεί.
Λίγες στιγμές αργότερα μπαίνει στην πολυκατοικία μεσήλικη Πολωνή κυρία η οποία αρχίζει να μας μιλάει εκνευρισμένη στα Πολωνικά. Της είπαμε στα Αγγλικά ότι δεν καταλαβαίνουμε Πολωνικά και ότι είμαστε τουρίστες. Συνέχισε να μιλάει στα Πολωνικά. ΕΒΛΕΠΕ ότι δεν καταλαβαίναμε τι λέει (φαινόταν βεβαίως εμφανώς εκνευρισμένη) και εξακολουθούσε να μιλάει στα Πολωνικά! Ε αρχίσαμε να της μιλάμε κι εμείς στα Ελληνικά. Μπήκε στο ασανσέρ μουρμουρίζοντας και ξεκουμπίστηκε. Αφού μας έσπασε τα νεύρα είπαμε να μη χαλαστούμε περισσότερο και ανεβήκαμε στον όροφό μας. Αλλά η πρώτη εικόνα των κατοίκων της Πολωνικής πρωτεύουσας ήταν κάκιστη!
Αφού ξεκλειδώσαμε την επιπλέον καγκελόπορτα που υπήρχε πριν από την πόρτα του διαμερίσματος, βρήκαμε τα κλειδιά που ήταν σε ένα μικρό χρηματοκιβώτιο πίσω από κάτι δίπλα από την πόρτα και αφού ξεκλειδώσαμε τις 3 κλειδαριές, επιτέλους μπήκαμε. Η άσχημη περιοχή σε συνδυασμό με όλη αυτή την ασφάλεια που υπήρχε μας δημιούργησε μια ελαφρά ανησυχία αλλά ευτυχώς δε συνέβη κάτι.
Στο διαμέρισμα μας περίμενε μία ακόμη έκπληξη. Παρ'όλο που ήταν ευρύχωρο, δεν το λες και το καθαρότερο διαμέρισμα που έχουμε μείνει. Μέχρι και κάτι εσώρουχα βρήκαμε σε ένα από τα συρτάρια της ντουλάπας που κάποιος είχε ξεχάσει. Αυτές είναι οι εκπλήξεις μερικές φορές του airbnb...

Αφήσαμε το βρώμικο διαμέρισμα της καταθλιπτικής γειτονιάς (πωπω έτσι που το έγραψα ακούγεται φριχτό) και ξεκινήσαμε για το κέντρο της πόλης. Πρώτη στάση το Palace of Culture and Science ή αν θέλετε στα Ελληνικά, Ανάκτορο του Πολιτισμού και της Επιστήμης της Βαρσοβίας.


Να'το, φαίνεται αμυδρά πίσω από τα βρεγμένα τζάμια του αυτοκινήτου.

Όμως η αλήθεια είναι ότι δεν πηγαίναμε ακριβώς στο Ανάκτορο, αλλά στο ξενοδοχείο Marriot, όπου από τον τελευταίο του όροφο έχεις μία πολύ όμορφη θέα της πόλης αλλά και του Ανακτόρου!

Δυστυχώς, μας είπαν ότι το μπαρ στον τελευταίο όροφο ανοίγει στις 18:00. Η ώρα ήταν ακόμα 15:30 και ήθελα να τραβήξω φωτογραφίες την ώρα που ανάβουν τα φώτα της πόλης, όταν υπάρχει ακόμα αυτό το γλυκό φως του σούρουπου που στη φωτογραφία λέγεται magic hour. Μου το χάλασαν, αλλά τι να κάνουμε... Ξεκινήσαμε για μια βόλτα λοιπόν προς το Ανάκτορο και θα επιστρέφαμε μετά στο μπαρ του ξενοδοχείου για τις φωτογραφίες.

Έξω από το ξενοδοχείο. Το κτίριο είναι πολύ εντυπωσιακό!

Λίγες πληροφορίες για αυτό το εντυπωσιακό κτίριο που μοιάζει πραγματικά μεγαθήριο: Κατασκευασμένο το 1955, αποτελεί το κέντρο για διάφορες επιχειρήσεις, δημόσιους οργανισμούς και πολιτιστικές δραστηριότητες όπως συναυλίες, κινηματογράφους, θέατρα, βιβλιοθήκες, αθλητικούς συλλόγους, πανεπιστήμια, επιστημονικά ιδρύματα και αρχές της Πολωνικής Ακαδημίας Επιστημών. Έχει ύψος 251 μέτρα (ενδεικτικά ο Πύργος του Άιφελ είναι 300 μέτρα). Η κατασκευή του ξεκίνησε το 1952 και διήρκεσε μέχρι το 1955. Ήταν δώρο από τη Σοβιετική Ένωση προς τον πολωνικό λαό. Ο πύργος κατασκευάστηκε, χρησιμοποιώντας 3.500 - 5.000 Ρώσους εργάτες και 4.000 Πολωνούς εργάτες. Δεκαέξι εργαζόμενοι έχασαν τη ζωή τους σε ατυχήματα κατά τη διάρκεια της κατασκευής. Πολλοί Πολωνοί μισούσαν το κτίριο γιατί το θεωρούσαν σύμβολο της Σοβιετικής κυριαρχίας και κάποιοι έχουν ακόμα αρνητικά συναισθήματα για αυτό. Κάποιοι επίσης ισχυρίζονταν πως κατέστρεψε την αισθητική ισορροπία της Παλιάς Πόλης και ότι δεν ταίριαζε με τα υπόλοιπα κτίρια. Αυτή η αντίληψη έχει μειωθεί αρκετά με τα χρόνια με την κατασκευή πολλών ουρανοξυστών στην περιοχή. Παρά τις αντιπαραθέσεις ωστόσο, το Παλάτι έγινε διεθνώς αναγνωρισμένο σύμβολο της Βαρσοβίας.
Το κτίριο λειτουργεί σήμερα ως εκθεσιακό κέντρο και συγκρότημα γραφείων. Περιλαμβάνει επίσης ένα multiplex κινηματογράφο με οκτώ οθόνες, τέσσερα θέατρα, δύο μουσεία (Μουσείο Εξέλιξης και Μουσείο Τεχνολογίας), γραφεία, βιβλιοπωλεία, μια μεγάλη πισίνα, αίθουσα συνεδρίων για 3.000 άτομα και το αναγνωρισμένο πανεπιστήμιο Collegium Civitas στον 11ο και 12ο όροφο του κτιρίου. Η ταράτσα στον 30ο όροφο (114 μέτρα), είναι ένα γνωστό τουριστικό αξιοθέατο με πανοραμική θέα στην πόλη.

Προσωπικά το θεωρώ πανέμορφο και πολύ εντυπωσιακό, κατασκευαστικά τουλάχιστον.

Ψάχνοντας στο κινητό τι άλλο μπορούμε να κάνουμε στη Βαρσοβία. Όχι, δεν ήρθαμε χωρίς πρόγραμμα. Κοιτάμε αν χωράει και κάτι ακόμα!

Οι ουρανοξύστες στη γύρω περιοχή. Η Βαρσοβία δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από καμία άλλη Ευρωπαϊκή μητρόπολη.

Το κτίριο, φωταγωγημένο.

Ουρανοξύστης, λίγο πιο δίπλα.

Εδώ, στην είσοδο του Παλατιού. Μπήκαμε, πήραμε τους χάρτες μας και τις πληροφορίες μας από τη ρεσεψιόν, χαρήκαμε που ο ρεσεψιονιστ μας ρώτησε αμέσως αν είμαστε Έλληνες και όχι Ισπανοί ή Ιταλοί (σε ΚΑΘΕ ταξίδι τα ίδια ζούμε) και κατευθυνθήκαμε απέναντι σε μεγάλο εμπορικό κέντρο να χαζέψουμε.

Έξω από το εμπορικό κέντρο, η επιγραφή-κιθάρα του Hard Rock Cafe κάνει τέλειο πάντρεμα με το Παλάτι!

Και μετά τη βόλτα στο εμπορικό, ανεβήκαμε στο μπαρ του ξενοδοχείου Marriot, ήπιαμε το κοκτέιλ μας (το οποίο μας βάρεσε για τα καλά) και θαυμάσαμε τη θέα. Δυστυχώς, οι φωτογραφίες είναι ελαφρώς θολές γιατί υπήρχε τζαμαρία και αντανακλούσε τα φώτα. Έκανα ότι καλύτερο μπορούσα.

Εικόνες από το μπαρ του ξενοδοχείου.

Πολύ glamour καταστάσεις!

Για την παρακάτω φωτογραφία ανεβήκαμε! Για να κρύψουμε τις αντανακλάσεις είχαμε σχεδόν σκεπάσει όλο το τζάμι με μπουφάν και ζακέτες. Ευτυχώς δε μας πέταξαν έξω! Πολύ όμορφη και εντυπωσιακή θέα, ειδικά τη νύχτα, δε βρίσκετε;

Η υπόλοιπη ημέρα (ημέρα τρόπος του λέγειν, πίσα σκοτάδι ήταν πλέον) ήταν ελεύθερη και είπαμε να πάμε μια βόλτα στην παλιά Πόλη.
Παρκάραμε έξω από τα τείχη της και ήδη η πρώτη εικόνα της μας ετοίμαζε για κάτι πολύ εντυπωσιακό και γιορτινό!

Στο σημείο αυτό να πω ότι η Παλιά Πόλη της Βαρσοβίας δεν είναι και τόσο...παλιά. H Παλιά Πόλη που υπήρχε από τον 13ο αιώνα βομβαρδίστηκε από τους Γερμανούς κατά τη διάρκεια του β' παγκοσμίου πολέμου και καταστράφηκε το μεγαλύτερο μέρος της. Οι Πολωνοί όμως κατάφεραν και την ξαναέχτισαν ολόκληρη μετά το τέλος του πολέμου, χρησιμοποιώντας μάλιστα -όσο ήταν αυτό εφικτό- τα τούβλα που είχαν διασωθεί.
Η Παλιά Πόλη της Βαρσοβίας έχει βρίσκεται στον κατάλογο Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO ως "ένα εξαιρετικό παράδειγμα μιας σχεδόν ολικής ανασυγκρότησης μιας ιστορίας που καλύπτει τον 13ο έως τον 20ο αιώνα."

Και επιτέλους, η Χριστουγεννιάτικη αγορά κατά μήκος του τείχους της παλιάς πόλης ήταν αυτό που περιμέναμε! Στολίδια και φώτα παντού, δέντρα, κατασκευές, άνθρωποι με στολές, κόσμος και χαρούμενα παιδάκια!

Τα παιδάκια χαίρονται!

Πατάτες, αλλά πιο κάτω και σοκολάτες, γλυκά και φυσικά ζεστό κρασί!

Στην κεντρική πλατεία της παλιάς πόλης, ένα τεράστιο φωταγωγημένο Χριστουγεννιάτικο δέντρο. Στο κτίριο από πίσω projections που απεικονίζουν νιφάδες που κινούνται! Φανταστικά!

Όλοι οι φανοστάτες στην πλατεία ντυμένοι με λαμπιόνια!

Λαμπάκια σχεδόν σε όλα τα στενά.

Η Παλιά Πόλη της Βαρσοβίας είναι πραγματικά πανέμορφη!

Εδώ, σε ένα στενό, ένα ερωτευμένο ζευγάρι. Μου φάνηκε τόση όμορφη αυτή η εικόνα, ειδικά σε αυτό το το στενό, που δεν μπόρεσα να μην βγάλω φωτογραφία.

Στην πλατεία με το άγαλμα της γοργόνας...

...όπου είχαν φτιάξει παγοδρόμιο! Προσέξτε επίσης τα κτίρια πίσω πόσο όμορφα είναι, τους διαφορετικούς χρωματισμούς αλλά και τα σχέδια που έχει το καθένα.

Εστιατόριο ακριβώς απέναντι από το παγοδρόμιο. Θες να μπεις μόνο και μόνο λόγω της διακόσμησης!

Προχωρώντας και σε άλλους δρόμους της Παλιάς Πόλης.

H γραφική οδός Freta, που ξεκινάει από το Barbikan της Βαρσοβίας (το εξωτερικό φρούριο άμυνας της πόλης που λέγαμε και στην Κρακοβία αν θυμάστε) και είναι γεμάτη εστιατόρια και καφέ! Εδώ, φάγαμε στο εξαιρετικό Zapiecek, παραδοσιακή Πολωνική κουζίνα. Οι Σερβιτόρες ντυμένες παραδοσιακά, το περιβάλλον γύρω σε αντίστοιχη αισθητική. Υπέροχα όλα!

Το Barbikan και η είσοδός του στην Παλιά Πόλη.

Πλανόδιος μουσικός που έπαιζε εξαιρετικά.

Μνημείο ιππότη σε μια μικρή πλατεία καθώς ψάχναμε για εστιατόριο. Θυμάμαι χαρακτηριστικά ότι δεν κυκλοφορούσε πολύς κόσμος εκεί. Ήταν μαγικά!

To φρούριο της Παλιάς πόλης.

Η Παλιά Πόλη της Βαρσοβίας ήταν μια έκπληξη που δεν περιμέναμε. Μας εντυπωσίασε και μας συνεπήρε! Και είδαμε μόνο ένα μικρό κομμάτι της, σαν αναγνωριστική βόλτα. Η επόμενη ημέρα θα ήταν αφιερωμένη όλη στην παλιά πόλη. Μείνετε συντονισμένοι για το τελευταίο κεφάλαιο της ιστορίας.

Τέλος 5ης ημέρας

 

[georgeant]

Ημέρα 6η

Το επόμενο πρωί ξύπνησα πρώτος από όλους, όπως γίνεται συνήθως. Ο ούτως ή άλλως ελαφρύς ύπνος που κάνω σε συνδυασμό με την προσμονή της εξερεύνησης ενός νέου μέρους με κάνουν να ξυπνάω σχεδόν πάντα πριν το ξυπνητήρι και να εκνευρίζω λίγο τους άλλους. Αυτή τη φορά κάθισα ήσυχα ήσυχα στο σαλόνι, έφαγα το πρωινό που είχαμε προμηθευτεί από την προηγούμενη μέρα και ξεφόρτωσα τις φωτογραφίες στο laptop. Δεν έδωσα ιδιαίτερη σημασία στα σουπλά του τραπεζιού που κολλούσαν από κάτι σαν μέλι (ελπίζω πραγματικά πολύ να ήταν μέλι). Το σπίτι αυτό ήταν όλο εκπλήξεις. Μα καλά αν του κάνει τόσο χάλια δουλειά το συνεργείο καθαρισμού γιατί δεν το αλλάζει; Σε όλη τη διαμονή στη Βαρσοβία αναλύαμε το κράξιμο που θα κάναμε στο review και τελικά δε γράψαμε τίποτα.

Κοιτώντας από το παράθυρο είδα ότι είχε απίστευτη ομίχλη! Σε συνδυασμό με τις κακάσχημες πολυκατοικίες το τοπίο σου θύμιζε ταινία σε δυστοπικό μέλλον ή κάτι σε zombie apocalypse. Πέρα από την όποια ομορφιά που αυτό μπορεί να έχει, σκέφτηκα ότι δε θα καταφέρω να βγάλω τις φωτογραφίες που θέλω και με έπιασε ένα τρελό παράπονο. Εμμονικά για τις επόμενες ώρες κοιτούσα τα προγνωστικά του καιρού και το αν θα πέσει καθόλου το ποσοστό υγρασίας το οποίο ήταν πάνω από 90%. Μια πρόγνωση έλεγε γύρω στις 13:00, η ώρα όμως ήταν ακόμα 9:00.

Έξω από την Παλιά Πόλη, αφού παρκάραμε. Το τοπίο μπορεί να φαίνεται όμορφο και μυστηριώδες με αυτή την ομίχλη αλλά εγώ προτιμώ την καθαρή ατμόσφαιρα ώστε να φαίνεται κάθε λεπτομέρεια των κτιρίων. Τουλάχιστον όλοι συμφωνήσαμε ότι η Βαρσοβία ως τώρα μας έχει αφήσει πολύ ικανοποιημένους.

Και στο βάθος... ορατότης μηδέν!

Αφού βρήκαμε ένα τουρ για την παλιά πόλη στο κινητό ξεκινήσαμε από τα σημεία που μας πρότεινε.

Εδώ στο πιο χαρακτηριστικό ίσως σημείο της παλιάς πόλης, την Πλατεία του Κάστρου (Plac Zamkowy), η Sigismund's Column. Στην κορυφή του στύλου (που είναι Κορινθιακού ρυθμού στύλο - να τα λέμε κι αυτά), βρίσκεται το άγαλμα του Sigismund III Vasa που το 1596 μετέφερε την πρωτεύουσα της Πολωνίας από την Κρακοβία στη Βαρσοβία. Ο αρχικός στύλος ανεγέρθη το 1644. Με τους βομβαρδισμούς καταστράφηκε ολοσχερώς κι έτσι το 1949 οι Πολωνοί έχτισαν καινούργιο. Το άγαλμα επισκευάστηκε από τις ζημιές που υπέστη και τοποθετήθηκε ξανά στη θέση του.

Ακριβώς δίπλα, το Βασιλικό Κάστρο της Βαρσοβίας. Προσπάθησα να μη δώσω σημασία στην κατάρα που με κυνηγάει σε όλα τα ταξίδια η οποία θέλει πολλά από τα βασικά μνημεία να είναι σε διαδικασία επισκευής-αναστύλωσης. Πλέον δεν εκνευρίζομαι καν, το θεωρώ κάτι αναμενόμενο! Διαβάσαμε στο κινητό μερικές πληροφορίες για το κάστρο. Το πιο ανατριχιαστικό, ήταν το εξής. Στις 11:15 κάθε μέρα ένας τρομπετίστας παίζει τον εθνικό ύμνο της Βαρσοβίας 3 φορές. Γιατί όμως στις 11:15 και όχι στις 12:00 όπως στις περισσότερες πόλεις; Γιατί η ώρα έδειχνε 11:15 όταν έπεσαν οι πρώτες βόμβες στο Κάστρο κατά τη διάρκεια του πολέμου με αποτέλεσμα το ρολόι να σταματήσει σε αυτή την ώρα. 35 χρόνια μετά, το ρολόι επισκευάστηκε και ξεκίνησε ξανά να λειτουργεί, από την ίδια ώρα.

Με φόντο την παλιά πόλη. Φόντο τρόπος του λέγειν δηλαδή, λίγο περισσότερη ομίχλη να είχε και θα έπρεπε να μαντέψει κάποιος πού βρίσκομαι. Τουλάχιστον είχε ησυχία. Λιγοστοί τουρίστες, κάποια σχολεία σε εκπαιδευτικές εκδρομές. Ήταν βέβαια πρωί ακόμα, αλλά ήταν πολύ ωραία.

Συνεχίζοντας το τουρ, ο Καθεδρικός Ναός της Βαρσοβίας, η εκκλησία του Αγίου Ιωάννη του Βαπτιστή.

Στην πλατεία της Παλιάς Πόλης, από τις πιο όμορφες που θα δει κανείς στην Ευρώπη κατά την άποψή μου.

Τα κτίρια γύρω από την πλατεία.

Συνεχίζοντας (θα επιστρέψουμε σε λίγο και πάλι στην κεντρική πλατεία). Παίρνοντας από την πλατεία την οδό Jezuicka βγαίνεις σε μια μικρή και γραφική πλατεία, την Plac Kanonia. Μέχρι το 1780 εδώ ήταν το νεκροταφείο της πόλης.

Εδώ βρίσκεται η καμπάνα των ευχών! Μια καμπάνα του 1644. Λέγεται πως αν κάνεις 3 κύκλους γύρω της καθώς την κρατάς και ταυτόχρονα κάνεις μια ευχή, τότε αυτή θα πραγματοποιηθεί. Η Μαριάννα ακούγοντας αυτή την περιγραφή, φύση ρομαντική και ονειροπόλα έσυρε το χορό γύρω από την καμπάνα χωρίς δεύτερη σκέψη, με τους υπόλοιπους να γελάμε (κι εγώ φυσικά να τραβάω βίντεο).

Το άλλο χαρακτηριστικό αυτής της μικρής πλατείας, είναι ότι εδώ βρίσκεται το μικρότερο σπίτι της Βαρσοβίας. Είναι αυτό το στενό που βλέπετε με την καγκελόπορτα. Αναρωτιέμαι πώς να είναι μέσα.

O Καθολικός Ναός της Βαρσοβίας, από τη μικρή πλατεία που είμαστε.

Και τα πανέμορφα, χρωματιστά κτίρια γύρω.

Συνεχίζοντας το τουρ, περνώντας από το Διάδρομο της Βασίλισσας Άννας.

Κι έτσι βρεθήκαμε στο λόφο Gnojna Góra. Εδώ μπορεί κανείς να θαυμάσει τη θέα προς το Βιστούλα και τα δάση που εκτείνονται πέρα από αυτόν. Όλα αυτά βεβαίως αν δεν έχει ομίχλη.

Παίρνοντας το δρόμο και πάλι προς την κεντρική πλατεία.

Πολύ όμορφες προσόψεις κτιρίων.

Και πάλι στην πλατεία λοιπόν, έξω από το μπαρ Basiliszek. Ευκαιρία για έναν ακόμη μύθο της Βαρσοβίας.

Ο θρύλος λέει ότι στα υπόγεια των κτιρίων που βρίσκονται στην Παλιά Πόλη ζούσε ένας Βασιλίσκος. Φρουρούσε τους θησαυρούς που είχαν φυλαχτεί εκεί, και κάθε άνθρωπος που προσπάθησε να τους πλησιάσει σκοτώθηκε από το βλέμμα του Βασιλίσκου, που μετέτρεπε τους ανθρώπους σε πέτρα. Νικήθηκε στο τέλος από έναν περιπλανώμενο ράφτη που έδειξε στο τέρας έναν καθρέφτη. Ο Βασιλίσκος τρόμαξε τόσο πολύ από την εμφάνισή του που τράπηκε σε φυγή. Από τότε, δεν αποτελούσε πλέον απειλή για τους κατοίκους.

Οι τοπικοί μύθοι και θρύλοι κάθε πόλης είναι κυριολεκτικά βούτυρο στο ψωμί μας. Λατρεύουμε να ακούμε ιστορίες για μνημεία, τοποθεσίες, σύμβολα κλπ. Είναι ένας πολύ καλός τρόπος να καταλάβεις λίγο καλύτερα την κουλτούρα και την ιστορία του κάθε λαού.

Στο παγοδρόμιο.

Η γοργόνα, το σύμβολο της Βαρσοβίας η οποία υπάρχει και στο έμβλημα της πόλης.
Yπάρχουν διάφοροι θρύλοι για την γοργόνα της Βαρσοβίας. Ο κυριότερος που χρησιμοποιείται στη βιβλιογραφία της πόλης αλλά και από τους ξεναγούς λέει ότι η γοργόνα κολυμπούσε στο ποτάμι όταν σταμάτησε σε μια όχθη του ποταμού κοντά στην Παλιά Πόλη για να ξεκουραστεί. Καθώς της άρεσε, αποφάσισε να μείνει. Οι ντόπιοι ψαράδες παρατήρησαν ότι κάτι δημιουργούσε κύματα, μάζευε τα δίχτυα και απελευθέρωνε τα ψάρια τους. Προγραμμάτισαν να παγιδεύσουν αυτόν που το προκαλούσε, αλλά την ερωτεύτηκαν όταν άκουσαν το τραγούδι της. Αργότερα, ένας πλούσιος έμπορος παγίδευσε τη γοργόνα και τη φυλάκισε. Ακούγοντας τις κραυγές της, οι ψαράδες την έσωσαν και από τότε, η γοργόνα οπλισμένη με ένα σπαθί και μια ασπίδα, είναι έτοιμη να βοηθήσει στην προστασία της πόλης και των κατοίκων της.
Άλλος μύθος λέει ότι βοήθησε έναν πρίγκιπα όταν χάθηκε καθώς κυνηγούσε και εκείνος ίδρυσε την πόλη προς τιμήν της.
Ένας άλλος λέει ότι κολύμπησε στη Βαλτική Θάλασσα μαζί με την αδελφή της. Η αδελφή της προτίμησε να μείνει στην Κοπεγχάγη, ενώ η άλλη κολύμπησε στον ποταμό Βιστούλα και κατέληξε στη Βαρσοβία.

Φωτογραφίζοντας τα κτίρια και τα στενά.

Αυτή λοιπόν τη λες μία πολύ πρωτότυπη υδρορροή!

Καμία πρόσοψη κτιρίου δεν είναι βαρετή. Όλες έχουν από κάτι να σου πουν!

Με φόντο την κεντρική πλατεία της Παλιάς Πόλης.

Η Μαριάννα, σε ένα ακόμα γραφικό δρόμο.

Κι άλλοι όμορφα στολισμένοι δρόμοι.

Μια τεράστια Χριστουγεννιάτικη μπάλα!

Ένας ακόμα πανέμορφος δρόμος.

Περπατώντας κατά μήκος των τειχών της Παλιάς Πόλης.

Για να καταλήξουμε στο συγκινητικό άγαλμα του "μικρού εξεγέρτη". Το άγαλμα είναι αφιερωμένο στη μνήμη παιδιών-στρατιωτών που πολέμησαν και πέθαναν κατά τη διάρκεια της εξέγερσης της Βαρσοβίας το 1944. Πίσω από το άγαλμα υπάρχει μια πλάκα με τις χαραγμένες τις λέξεις από ένα δημοφιλές τραγούδι της εποχής: "Warszawskie dzieci, pójdziemy w bój - za każdy kamień twój, stolico damy krew" , θα αρχίσουμε μάχη - για κάθε πέτρα σας, θα δώσουμε το αίμα μας ". Αυτή η πόλη, αυτή η χώρα, σε κάθε γωνιά σου θυμίζει πόσο υπέφερε κατά τη διάρκεια του πολέμου.

Το Barbican της Βαρσοβίας, το παλιό οχυρό.

Ο Βασίλης καμαρωτός καμαρωτός στην οδό Freta.

Και μία από τις πολλές "αυθόρμητες" φωτογραφίες μου.

Παρατηρήστε και σε αυτό το δρόμο το διάκοσμο των κτιρίων, τα χρώματα και τα σχέδια που απεικονίζουν. Πανέμορφες πινελιές οι φανοστάτες.

Στην πλατεία Rynek (Πλατεία Δημαρχείου). Πλέον βρισκόμαστε στη Νέα Πόλη της Βαρσοβίας (Nowego Miasta), η οποία χρονολογείται από τον 15ο αιώνα. Όπως και η Παλιά Πόλη, έτσι κι αυτή καταστράφηκε από τους Γερμανούς και ξαναχτίστηκε μετά τον πόλεμο. Όλα γύρω είναι εξίσου όμορφα και γραφικά. Η Νέα Πόλη έχει παραπάνω από το διπλάσιο μέγεθος της παλιάς πόλης. Εδώ θα βρείτε γραφεία και κατοικίες και η συνοικία μοιάζει λιγότερο με μουσείο από ότι η Παλιά Πόλη. Θα βρείτε ελαφρώς "σκονισμένες", παλιές παμπ, αυλές και ανθρώπους να κινούνται γρήγορα αντί να περπατούν κατά μήκος του δρόμου, όπως πολύ ωραία περιέγραφε ο οδηγός μας στο κινητό.

Στο κέντρο της πλατείας, ένα πηγάδι του 19ου αιώνα με το σύμβολο της Νέας Πόλης, μια κοπέλα με έναν μονόκερο.
Ακριβώς από πίσω, η μπαρόκ εκκλησία St Kazimierz Church, του 1692.

To γλυπτό μιας αρκούδας που κρατάει μια ασπίδα με το κεφάλι της Μέδουσας.

Και στη μέση της πλατείας κάτι που έμοιαζε με Carousel που το βράδυ με τα φώτα του θα φαινόταν πανέμορφο. Μαντέψτε ποια στήθηκε αμέσως για φωτογραφία.

Η όμορφη και ήσυχη πλατεία του Δημαρχείου.

Συνεχίζουμε τη βόλτα και όσο προχωράμε και ανακαλύπτουμε περισσότερα από την πόλη τόσο περισσότερο μας αρέσει.

Λίγο πιο κάτω από την πλατεία, έξω από τον Ναό Επίσκεψης της Θεοτόκου.

Άγαλμα του Walerian Łukasiński στον προαύλιο χώρο του ναού. Συγγραφέας και πολιτικος ακτιβιστής που φυλακίστηκε από τις Ρωσικές αρχές.

Μπρούτζινο άγαλμα της Marie Curie. Νομίζω η κυρία δε χρειάζεται συστάσεις.

Και ένας μοναχικός ταξιδιώτης να ρεμβάζει προς το ποτάμι.

Συνεχίζουμε τη διαδρομή μας στους δρόμους της Βαρσοβίας και φυσικά τα κτίρια γύρω μας δε μας αφήνουν να βαρεθούμε. Κάθε κτίριο και μια ιστορία. Εδώ, αναπαράσταση του μύθου της γοργόνας. Αυτό δεν το έχω ξαναδεί σε καμία πόλη, τα κτίρια να είναι ζωγραφισμένα με τόσο όμορφα σχέδια. Πολύ πρωτότυπο.

Και πάλι στην αγαπημένη οδό Freta.

Αυτή τη φορά όμως στρίβουμε δεξιά και μετά από λίγο βρισκόμαστε έξω από Μνημείο Εξέγερσης της Βαρσοβίας, μπροστά από το Ανώτατο Δικαστήριο. Όπως είχε γράψει κάποια χρόνια πριν η κεντροαριστερή εφημερίδα της χώρας «Gazeta Wyborcza» αποτελεί το σημαντικότερο μνημείο της μεταπολεμικής Πολωνίας και ένα από τα πλέον δημοφιλή μεταξύ των ξένων τουριστών.

Συνεχίζοντας στην οδό Miodowa. Η πύλη του Παλατιού Pac.

Απέναντι και λίγο πιο πάνω, περάσαμε έξω από το πανέμορφο κτίριο του Γραφείου Δημοκρατικών Θεσμών και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (ODIHR).

Και στο βάθος απέναντι, το Μνημείο Ηρώων της Βαρσοβίας, αφιερωμένο σε όσους πέθαναν στην πόλη την περίοδο 1939-1945. Απεικονίζει μια γυναίκα να σηκώνεται κρατώντας ένας σπαθί στο δεξί της χέρι.

Ξανά στην πλατεία Κάστρου η οποία ευτυχώς καθάρισε αρκετά από την ομίχλη. Όλα τώρα φαίνονται πιο καθαρά!

Εδώ, ανεβήκαμε στην ταράτσα καμπαναριού της εκκλησίας της Αγίας Άννας (St. Anne's bell tower), που λειτουργεί και ως παρατηρητήριο για τους τουρίστες, με την καλύτερα ίσως θέα που μπορεί να έχει κάποιος προς την Παλιά Πόλη. Η είδοσος για να ανέβεις στην κορυφή είναι 6 zl (περίπου 1,4 ευρώ).

Και η θέα είναι απλά φανταστική. Άξιζε η ανάβαση!

Από εδώ μπορούμε να δούμε σχεδόν τα περισσότερα σημεία που περάσαμε. Η πλατεία Κάστρου φυσικά ακριβώς μπροστά μας με τον στύλο του Sigismund και το Χριστουγεννιάτικο δέντρο, τα τείχη της πόλης αριστερά μπροστά από τα οποία εκτείνεται η χριστουγεννιάτικη αγορά που περπατήσαμε και πιο μέσα στην παλιά πόλη, ο Καθεδρικός Ναός της Βαρσοβίας
(το υψηλότερο κτίριο στη φωτογραφία).

Και μερικές φωτογραφίες περιμετρικά από το καμπαναριό. Άποψη της Βαρσοβίας στα δυτικά.

Ανατολικά, με θέα προς τον Βιστούλα.

Και νότια, με θέα τους ουρανοξύστες και το Palace of Culture and Science, ελαφρώς χαμένο στην ομίχλη.

Can't take my eyes off you...

Και μερικές κοντινές φωτογραφίες που φαίνεται περισσότερο η λεπτομέρεια των κτιρίων και του αγάλματος στο στύλο.

Βλέποντας από ψηλά την πόλη προσπάθησα να φανταστώ το συναίσθημα των πολιτών της όταν αυτή καταστράφηκε ολοσχερώς. Αυτοί οι άνθρωποι όχι μόνο έχασαν τα σπίτια τους, αλλά θα έπρεπε να έρθουν αντιμέτωποι και με το γεγονός ότι μια από τις ιστορικότερες και ομορφότερες πόλεις της Ευρώπης δεν υπήρχε πια. Φανταστείτε να συνέβαινε κάτι αντίστοιχο στην Αθήνα στην Πλάκα ή στην Παλιά Πόλη του Ναυπλίου, περιοχές που φαντάζουν στο μυαλό μας πάρα πολύ παλιές ενώ δεν είναι καν μεσαιωνικές, όπως η παλιά πόλη της Βαρσοβίας που χρονολογείται από τον 13ο αιώνα.

Και εδώ μπορείτε να δείτε πώς έμοιαζε η Παλιά Πόλη μετά το βομβαρδισμό της το 1945.

Η φωτογραφία είναι το λιγότερο τρομακτική.

Όμως η Παλιά Πόλη της Βαρσοβίας, ξαναγεννημένη εδώ και 70 χρόνια, αποτελεί παράδειγμα προς μίμηση, μεταφορικά και κυριολεκτικά. Όταν υπάρχει θέληση και αγάπη για κάτι, τότε αυτό αναγεννιέται κυριολεκτικά από τις στάχτες του.

Και μια ομαδική φωτογραφία με λιγότερη ομίχλη.

Το στενό που πετύχαμε το ερωτευμένο ζευγάρι το προηγούμενο βράδυ.

Το φως πέφτει, τα φώτα ανάβουν.

Εστιατόριο στην Παλιά Πόλη.

Η κεντρική πλατεία με το άγαλμα της γοργόνας φωταγωγημένη.

Και όσο τελείωνε η μέρα και ζούσαμε περισσότερο την πόλη, τόσο περισσότερο την ερωτευόμασταν και όλοι σκεφτόμασταν το ίδιο, αλλά κανείς δεν έλεγε. Τελικά έκανα εγώ την αρχή. Η Βαρσοβία μας άρεσε περισσότερο από την Κρακοβία. Η Κρακοβία είναι πιο παλιά, με πιο μεσαιωνική ατμόσφαιρα, με τις άμαξες, τα άλογα κλπ. Η Βαρσοβία όμως είναι πιο πολύχρωμη, πιο λαμπερή, πιο αρχοντική και σαφώς πιο μοντέρνα. Μην παρεξηγηθώ. Και οι δύο πόλεις είναι πανέμορφες. Αλλά αν κάποιος με έβαζε στη διαδικασία σύγκρισης και έπρεπε να απαντήσω οπωσδήποτε, νομίζω ότι η Βαρσοβία είναι ένα τσικ πιο πάνω. Βέβαια σίγουρα έπαιξε ρόλο και ο στολισμός στον ενθουσιασμό που νιώθαμε για την πόλη.

Χαμένοι στα στενά της παλιάς πόλης, σε αυτά που δεν υπάρχει πολύς κόσμος.

Κάτω από τα φώτα.

Στην Πλατεία Κάστρου, με κατεύθυνση το αυτοκίνητό μας.

Ψάχνοντας στο internet. Με κανονικές πλέον χρεώσεις στην ΕΕ. Του δώσαμε και κατάλαβε!

Όμως Βαρσοβία δεν είναι μόνο η παλιά πόλη. Οδηγώντας το αυτοκίνητο περάσαμε από την οδό Krakowskie Przedmieście η οποία προεκτείνεται στην Nowy Świat. Αυτός ο περίπατος είναι από τους πιο γνωστούς και πιο όμορφους. Κι εκεί πάθαμε πλάκα με τα φώτα που είχαν τοποθετήσει και τα υπόλοιπα installations. Κάναμε αναστροφή και παρκάραμε για να περπατήσουμε όλο αυτόν τον πανέμορφο δρόμο.

Ένα πολύχρωμο, φωτεινό τρενάκι!

Στο ανταλλακτήριο συναλλάγματος. Ακόμα και τα δέντρα του πεζοδρομίου είναι όλα ντυμένα με φωτάκια!

Ένα τζάκι με πολλά πολλά δώρα γύρω του!

Φυσικά...

Ακριβώς δίπλα, ένα ακόμα τρενάκι που μοιάζει με τον Τόμας.

Κανείς δεν μπαίνει χωρίς εισιτήριο στο τρένο!

Το μνημείο του Adam Mickiewicz. Ακριβώς δίπλα, o Ναός Καρμελιτών του 1783, από τα ελάχιστα κτίρια που δεν έπαθαν σοβαρές ζημιές κατά τη διάρκεια του πολέμου.

Δίπλα, το μνημείο για τον πρίγκηπα Józef Poniatowski, ακριβώς μπροστά από το Παλάτι της Προεδρικής Κατοικίας το οποίο είναι φωταγωγημένο με χρώματα που αλλάζουν αλλά και με projection ένα χριστουγεννιάτικο δέντρο (και ένα πραγματικό, πιο μπροστά).

Συνεχίζοντας νότια. Κι ενώ η Κρακοβία έξω από την παλιά πόλη της, φαινόταν πολλές φορές σαν μια πόλη εντελώς εγκαταλειμμένη, με κτίρια γεμάτα γκράφιτι και που χρειάζονταν συντήρηση, η Βαρσοβία είναι εντελώς διαφορετική. Όμορφα και εντυπωσιακά κτίρια παντού, καλοδιατηρημένα και προσεγμένα.

Μπροστά από ένα μεγάλο και φωτεινό βιβλίο. Η αριστερή σελίδα απεικονίζει τη Γοργόνα.

To ξενοδοχείο Bristol.

Και λίγο πιο κάτω, η Εκκλησία του Αγίου Ιωσήφ των Επισκεπτών του 1761. Όλα τα μνημεία σε αυτόν το δρόμο είναι το ένα δίπλα από το άλλο!

Συνεχίζοντας κι άλλο νότια στο βάθος βλέπουμε την Πολωνική Ακαδημία Επιστημών και την εκκλησία του Ιερού Σταυρού στα δεξιά. Και φυσικά αριστερά και δεξιά εκατοντάδες λαμπιόνια!

Έξω από το Πανεπιστήμιο της Βαρσοβίας.

Φτάσαμε στην Πλατεία Κοπέρνικου. Εδώ βρίσκεται η Πολωνική Ακαδημία Επιστημών που ανέφερα παραπάνω και το μνημείο του Νικόλαου Κοπέρνικου. Στα δεξιά, υπήρχε ένα μεγάλο πλαίσιο για να βγάζεις αναμνηστικές φωτογραφίες. Κάτω έγραφε "Waszsawa" και φυσικά δίπλα είχε τη γοργόνα. Βγάλαμε όλοι!

Μια ματιά προς τα πίσω...

Στο τέλος του δρόμου βρήκαμε τη γνωστή αλυσίδα φαρμακείων/καλλυντικών Rossmann τα οποία είχαν εκπτώσεις τουλάχιστον 50% και σε συνδυασμό με τις Πολωνικές τιμές το κόστος ήταν εξευτελιστικό. Πήραμε ότι μπορούσαμε και χωρούσε η βαλίτσα. Δοκιμάσαμε αρώματα, η Μαριάννα έβαλε τουλάχιστον 4 κραγιόν και φύγαμε.

Μια στάση για φαγητό πιο κάτω στα Mac και επιστροφή στο σπίτι. Βγαινοντας όμως μας περίμενε μία ακόμα έκπληξη. Χιόνι! Και πολύ κρύο φυσικά.

Παίρνοντας το δρόμο βόρεια για το αυτοκίνητο, αρκετά πιο γρήγορα αυτή τη φορά και χωρίς πολλές φωτογραφίες γιατί το κρύο ήταν τσουχτερό.

Μερικά από τα σημεία που περάσαμε πριν, τώρα ντυμένα στα λευκά. Η ομορφότερη νύχτα της Βαρσοβίας ήταν αυτή!

Παρ'όλη τη βιασύνη μας, πάντα υπάρχει λίγος χρόνος για χιονοπόλεμο. Η χιονόμπαλα που έφαγε στη μούρη ο Βασίλης από τη Μαριάννα ήταν κάτι που θα το πλήρωνε η Μαριάννα με ανελέητες φάρσες τις επόμενες μέρες στην Αθήνα. Γιατί πάνω από όλα δεν είμαστε εκδικητικοί!

Τέλος 6ης ημέρας.


Ημέρα 7η

Παρ'όλο που σήμερα θα επιστρέφαμε στην Αθήνα, είχαμε αρκετό χρόνο για να κάνουμε μερικά πράγματα ακόμα. Η πτήση μας έφευγε το βράδυ.


Με προορισμό λοιπόν το Επιστημονικό Κέντρο Κοπέρνικος.
Στη διαδρομή, περάσαμε έξω από τον Καθεδρικό του Αρχάγγελου Μιχαήλ και του Αγίου Φλοριαν του 1904, γοτθικής αρχιτεκτονικής.

Έξω από το Κέντρο Επιστημών Κοπέρνικος. Πριν μπούμε όμως, επειδή νηστικό αρκούδι δε χορεύει, μια στάση για πρωινό (δε θα αναφέρω σε πόσα cafe κάναμε στάση μέχρι να βρούμε αυτό που μας ικανοποιεί, σε κάποιο κάτσαμε και απλά σηκωθήκαμε και φύγαμε μετά από 1 λεπτό).

Ψάχνοντας για κάποιο καφέ, περάσαμε έξω από το ιδιαίτερο κτίριο της Βιβλιοθήκης του Πανεπιστημίου της Βαρσοβίας.

Και αφού φάγαμε σα βασιλιάδες κατευθυνόμαστε στο Κέντρο Κοπέρνικος. Στο βάθος, η Παλιά Πόλη από τη νότια πλευρά της.

Το Κέντρο Επιστημών Κοπέρνικος (Copernicus Science Center) είναι ένα μουσείο επιστημών με περισσότερα από 450 διαδραστικά εκθέματα. Άνοιξε τον Νοέμβριο του 2010. Δεν μπορώ να σας μεταφέρω πόσο διασκεδαστικό, επιμορφωτικό και πρωτότυπο είναι αυτό το μουσείο. Περιττό να πω πως είναι η χαρά μικρών και μεγάλων και πως για να δεις και να "παίξεις" με τα πάντα χρειάζεσαι μια ολόκληρη μέρα.

Φτιάχνοντας τεράστιες φούσκες από σαπουνάδα!

Πιτσιρίκια ανακαλύπτουν την επιρροή του αέρα στα υφάσματα.

Ένα πραγματικό ρολόι-αντίγραφο του Εκκρεμές του Φουκώ.

Έχετε ξαναδεί ανεμοστρόβιλο από φωτιά;

Ο Σκεπτόμενος Άνθρωπος του Παρισιού σε ξύλινη εκδοχή.

Πόσο γρήγορα μπορεί να σε τραβήξει φωτογραφία μια μηχανή; Εδώ, στο μηχάνημα που ρυθμίζαμε τα καρέ της μηχανής του μουσείου και πειραματιζόμασταν με τη σταγόνα που έπεφτε ταυτόχρονα με το κλικ.

Όσο πιο γρήγορα περιστρέφονται τα σχοινιά (μπορούσες να αλλάξεις την ταχύτητα) τόσο περισσότερο φαίνονται ακίνητα.

Μπορεί να μη φαίνεται καθαρά, αλλά εδώ εκτυπώνεται με σταγόνες πάνω σε μεταλλικές ράβδους το πρόσωπό μου.

Υγρό μέταλλο που ανταποκρίνεται σε μαγνήτη.

Τα εκθέματα που είδαμε ήταν δεκάδες, σας έδειξα ενδεικτικά κάποια. Το Κέντρο Επιστημών Κοπέρνικος είναι από τα πιο ενδιαφέροντα και πρωτότυπα μουσεία που έχω επισκεφτεί ποτέ και είναι από τα πρώτα πράγματα που θα πρότεινα σε κάποιον να κάνει αν επισκεφτεί τη Βαρσοβία και ειδικά αν έχει παιδιά.


Επόμενος προορισμός λίγο πριν την αναχώρηση, το Πάρκο Λαζένκι (Łazienki Park). Ευτυχώς που πρότεινε να το δούμε η Μαριάννα γιατί ήταν εξαιρετικό.

Είναι το μεγαλύτερο πάρκο της Βαρσοβίας καλύπτοντας 76 εκτάρια. Την άνοιξη αυτό το πάρκο θα είναι μια πραγματική όαση αλλά και τώρα, με το χειμωνιάτικο απογευματινό μπλε ολόγυρα είχε μια ιδιαίτερη μαγεία.

Η λίμνη του πάρκου. Στο βάθος το Ανάκτορο Λαζιένκι του 17ου αιώνα.

Το μνημείο του βασιλιά Jan III Sobieski, έξω από το πάρκο.

Έξω από την είσοδο του πάρκου, ο μοναχικός και μόνος κουμπί Βασίλης.

Κοιτώντας το χάρτη είδαμε ότι το πάρκο είναι πραγματικά τεράστιο. Σε καμία περίπτωση δε θα καταφέρναμε να το δούμε όλο καθώς νομίζω θέλει ένα ολόκληρο πρωινό. Θέλαμε όμως να δούμε σκιουράκια και άλλα ζωάκια, είχαμε μάλιστα και βελανίδια να τα ταΐσουμε.

Σκιουράκια δεν είδαμε δυστυχώς (καημό το είχε η Μαριάννα να τα ταΐσει και να ανέβουν στα χέρια της) αλλά είδαμε όμως παγόνια! Απόλυτα εξοικειωμένο με τον κόσμο πέρασε ακριβώς μπροστά μου και σχεδόν στήθηκε για φωτογραφία το άτιμο.

Μία πόζα ακόμα σας παρακαλώ κύριε.

Προχωρώντας πιο βαθιά στο πάρκο.

Και καθώς άλλαζα φακό στο παγκάκι...Κι άλλο παγόνι!

Το Ανάκτορο.

Στο Αμφιθέατρο.

Επιστρέφουμε πίσω. Μη χάσουμε και την πτήση.

Η τελευταία φωτογραφία του ταξιδιού.

Αυτό ήταν! Το ταξίδι στην Πολωνία έφτασε στο τέλος του. Ένα ταξίδι που αρχικά προγραμματίστηκε σαν ένα μικρό και οικονομικό ταξιδάκι για να ξεσκάσουμε, κατέληξε να είναι ένα ταξίδι που μας θα μας μείνει ανεξίτηλο, ένα ταξίδι ζωής. Η Πολωνία θεωρώ πως πρέπει να μπει οπωσδήποτε στα ταξιδιωτικά σχέδια όλων, ίσως την έβαζα και στο top 3 των χωρών που πρέπει κάποιος να δει στην Ευρώπη. Όχι μόνο λόγω των ομολογουμένως πανέμορφων πόλεών της αλλά κυρίως για την ιστορία της, μια ιστορία που σημάδεψε και άλλαξε για πάντα τον κόσμο μας.

Τέλος ιστορίας.

 

[pico]

Σε ευχαριστουμε πολυ, μας ταξιδεψες πραγματικα!!!

 

[maryloop]

Ένα μεγάλο ΜΠΡΑΒΟ και ένα μεγάλο ευχαριστώ!!!! Μπράβο σας για την υπέροχη και αναλυτική αφήγηση, μπράβο για τις πανέμορφες φωτογραφίες σας!!!!
Ευχαριστώ πολύ που με ταξιδέψατε πίσω στο χρόνο που επισκέφθηκα την Κρακοβία και τη Βαρσοβία!!!!
Θυμάμαι χαρακτηριστικά οτι σε μια βραδυνή βόλτα στην παλιά πόλη της Κρακοβίας νόμισα οτι ήμουν σε σκηνικό παραμυθιού! Ήταν τόσο ατμοσφαιρική!!
Συνιστώ κι εγώ αυτό το ταξίδι ανεπιφύλακτα !
Εμείς είχαμε ταξιδέψει με τρένο από τη Βαρσοβία στην Κρακοβία σε 2,5 ώρες.
Και πάλι μπράβο σας για τη φωτο-ιστορία σας και που επιλάξατε αυτό τον προορισμό. Καλά υπόλοιπα ταξίδια!!!!

 

[georgeant]

Σε ευχαριστουμε πολυ, μας ταξιδεψες πραγματικα!!!

Ευχαριστώ πολύ!
υγ. Το Μουσείο Επιστημών Κοπέρνικος είναι ότι πρέπει για παιδιά!

 

[georgeant]

Ένα μεγάλο ΜΠΡΑΒΟ και ένα μεγάλο ευχαριστώ!!!! Μπράβο σας για την υπέροχη και αναλυτική αφήγηση, μπράβο για τις πανέμορφες φωτογραφίες σας!!!!
Ευχαριστώ πολύ που με ταξιδέψατε πίσω στο χρόνο που επισκέφθηκα την Κρακοβία και τη Βαρσοβία!!!!
Θυμάμαι χαρακτηριστικά οτι σε μια βραδυνή βόλτα στην παλιά πόλη της Κρακοβίας νόμισα οτι ήμουν σε σκηνικό παραμυθιού! Ήταν τόσο ατμοσφαιρική!!
Συνιστώ κι εγώ αυτό το ταξίδι ανεπιφύλακτα !
Εμείς είχαμε ταξιδέψει με τρένο από τη Βαρσοβία στην Κρακοβία σε 2,5 ώρες.
Και πάλι μπράβο σας για τη φωτο-ιστορία σας και που επιλάξατε αυτό τον προορισμό. Καλά υπόλοιπα ταξίδια!!!!

Ευχαριστώ κι εγώ πολύ για τα όμορφα σχόλια. Η Κρακοβία είναι όντως παραμυθένια.
2,5 ώρες ε; Πω πω, η μισή ώρα ακριβώς από όσο κάναμε εμείς με το αυτοκίνητο.

 

[katkats]

Μεταφέρθηκε στις Ταξιδιωτικές Ιστορίες - Ευρώπη