Φωτο από τα Trek μας
- Thread starter Jakis
- Ημερομηνία δημιουργίας
Spark
Member
- Μηνύματα
- 156
- Likes
- 1.606
Πάρνηθα: Φυλή - Πηγή Ταμίλθι - κορυφή Άρμα - Μονή Κλειστών
chris7
Member
- Μηνύματα
- 3.236
- Likes
- 27.266
- Επόμενο Ταξίδι
- Λουξεμβούργο
- Ταξίδι-Όνειρο
- Καναδάς
Δημήτρης X.
Member
- Μηνύματα
- 673
- Likes
- 3.008
- Επόμενο Ταξίδι
- Νότια Κορέα
- Ταξίδι-Όνειρο
- Νεπάλ
Οι φωτογραφίες που έχει αυτό το θέμα με Δρακολίμνες είναι απίστευτες!
gio87
Member
- Μηνύματα
- 124
- Likes
- 717
- Ταξίδι-Όνειρο
- Περού-Βολιβία-Εκουαδορ
Ζήλεψα κ εγώ, ας ανεβάσω τις φωτογραφίες μου από την ανάβαση στη Δρακόλιμνη της Τύμφης. Το τρεκ έγινε το Μάϊο του 2021 (22/05).
Ξεκινάμε από το μικρό Πάπιγκο (1000μ), κάτω από τους επιβλητικούς πύργους της Αστράκας.
Αφού διασχίσουμε ένα κομμάτι μέσα σε δάσος, το τοπίο αρχίζει και αλλάζει μετά, ενώ κάνουν την εμφάνισή τους και κάποια χιόνια.
Η ανάβαση συνεχίζεται προς τον πρώτο στόχο μας, το καταφύγιο της Αστράκας (2000μ-ροζ βελάκι)
Από το καταφύγιο της Αστράκας έχουμε πλέον θέα προς την Ξηρολίμνη και το σημείο που βρίσκεται η Δρακόλιμνη (πορτοκάλι βελάκι, η Δρακόλιμνη δεν είναι καθόλου ορατή κατά τη διάρκεια της πεζοπορίας, αποκαλύπτεται μπροστά σου μόνο όταν φτάσεις εκεί).
Ξεκίνησε η κατάβαση από το καταφύγιο, εμείς κατευθυνομαστε προς Δρακόλιμνη, υπάρχει όμως και μονοπάτι προς Τσεπέλοβο
Ούτε Παταγονία, ούτε Αργεντινή, βρισκόμαστε πλέον στη Ξηρολίμνη ή Λάκα Τσουμάνη (περίπου 1500μ). Τους καλοκαιρινούς μήνες δεν έχει καθόλου νερό, τυχεροί εμείς που την πετύχαμε με αυτό το υπέροχο τυρκουάζ χρώμα.
Περπατάμε πλέον σε ανθισμένα λιβάδια με υπέροχη θέα.
Ξεκινάμε πάλι την ανάβαση προς τον τελικό μας στόχο.
Λίγο πριν το τέλος, αυτή η τελευταία ανηφόρα είναι και η πιο δύσκολη κατά τη γνώμη μου, αλλά η θέα σε κάνει να ξεχνάς οποιαδήποτε κούραση. Με το ροζ βελάκι διακρίνουμε το καταφύγιο της Αστράκας και λίγο πιο κάτω την Ξηρολίμνη.
Έχουμε φτάσει πλέον στη Δρακόλιμνη, μικρά παγόβουνα επιπλέουν ακόμα στην επιφάνεια της, ενώ τα χιόνια τριγύρω δεν έχουν λιώσει ακόμα.
Στάση για ξεκούραση, φαγητό και ανασύνταξη δυνάμεων. Το τοπίο είναι εκπληκτικό.
Εξερευνούμε λίγο τριγύρω, πατάμε και χιόνι.
Ενώ στο βάθος, διακρίνεται και ο Σμόλικας (κίτρινο βελάκι). Εκεί υπάρχει άλλη Δρακόλιμνη, μας περιμένει και αυτή να την ανακαλύψουμε.
Πραγματικά εκπληκτικό το μέρος, ειδικά με τα χιόνια είναι ακόμα πιο όμορφο. Έχοντας δει και φωτογραφίες από καλοκαίρι, θεωρώ ότι ο Μάιος είναι ιδανική εποχή για ανάβαση.
Συνολικά κάναμε 8 ώρες περίπου, ξεκινήσαμε από Μικρό Πάπιγκο στις 10:00 και στις 18:00 είχαμε επιστρέψει. Μπορεί να γίνει και σε λιγότερες ώρες, αλλά εμείς σταματούσαμε και συνέχεια για φωτογραφίες. Και περπατάω γρήγορα, και έχω και αντοχές. Η δυσκολία της διαδρομής είναι εύκολη προς μέτρια θα έλεγα, σηματοδοτημένη επίσης, δεν υπάρχει πιθανότητα να χαθείς. Η δυσκολία έγκειται στο ανέβα-κατεβα και στη μεγάλη διάρκεια. Ξεκινάς από τα 1000μ (Μικρό Πάπιγκο), φτάνεις στα 2000μ (Καταφύγιο Αστράκας), ξανακατεβαινεις στα 1500 περίπου (Ξηρολίμνη) και ξανά ανάβαση στα 2000μ (Δρακόλιμνη). Και μετά επιστροφή με τον ίδιο τρόπο. Οι εικόνες που βλέπεις όμως είναι πανέμορφες. Το καταφύγιο όταν ανεβήκαμε εμείς ήταν κλειστό, θα άνοιγε μετά από μία εβδομάδα. Είδαμε βέβαια και πολύ κόσμο με σκηνές για να κατασκηνώσουν στη Δρακόλιμνη (βέβαια εκείνη την περίοδο η θερμοκρασία το βράδυ είναι κοντά στο μηδέν, το μεσημέρι στις 14:00 που ήμασταν εμείς είχε 8-10 βαθμούς). Να αναφέρω επίσης ότι από το Μικρό Πάπιγκο μέχρι το Καταφύγιο υπάρχουν 4 ή 5 βρύσες (δεν θυμάμαι ακριβώς), οι 2 εκ των οποίων είχαν τρεχούμενο νερό, οι άλλες όχι, οπότε καλό είναι να έχετε μαζί σας αρκετό νερό, δεν υπάρχει άλλο σημείο για ανεφοδιασμό.
Αυτά, και καλά τρεκς!!!
edit: για όσους έχουν Instagram μια αναζήτηση Δρακόλιμνη Τύμφης και Ορειβατικό Καταφύγιο Αστράκας θα αποκαλύψει εκπληκτικές φωτογραφίες
Ξεκινάμε από το μικρό Πάπιγκο (1000μ), κάτω από τους επιβλητικούς πύργους της Αστράκας.
Αφού διασχίσουμε ένα κομμάτι μέσα σε δάσος, το τοπίο αρχίζει και αλλάζει μετά, ενώ κάνουν την εμφάνισή τους και κάποια χιόνια.
Η ανάβαση συνεχίζεται προς τον πρώτο στόχο μας, το καταφύγιο της Αστράκας (2000μ-ροζ βελάκι)
Από το καταφύγιο της Αστράκας έχουμε πλέον θέα προς την Ξηρολίμνη και το σημείο που βρίσκεται η Δρακόλιμνη (πορτοκάλι βελάκι, η Δρακόλιμνη δεν είναι καθόλου ορατή κατά τη διάρκεια της πεζοπορίας, αποκαλύπτεται μπροστά σου μόνο όταν φτάσεις εκεί).
Ξεκίνησε η κατάβαση από το καταφύγιο, εμείς κατευθυνομαστε προς Δρακόλιμνη, υπάρχει όμως και μονοπάτι προς Τσεπέλοβο
Ούτε Παταγονία, ούτε Αργεντινή, βρισκόμαστε πλέον στη Ξηρολίμνη ή Λάκα Τσουμάνη (περίπου 1500μ). Τους καλοκαιρινούς μήνες δεν έχει καθόλου νερό, τυχεροί εμείς που την πετύχαμε με αυτό το υπέροχο τυρκουάζ χρώμα.
Περπατάμε πλέον σε ανθισμένα λιβάδια με υπέροχη θέα.
Ξεκινάμε πάλι την ανάβαση προς τον τελικό μας στόχο.
Λίγο πριν το τέλος, αυτή η τελευταία ανηφόρα είναι και η πιο δύσκολη κατά τη γνώμη μου, αλλά η θέα σε κάνει να ξεχνάς οποιαδήποτε κούραση. Με το ροζ βελάκι διακρίνουμε το καταφύγιο της Αστράκας και λίγο πιο κάτω την Ξηρολίμνη.
Έχουμε φτάσει πλέον στη Δρακόλιμνη, μικρά παγόβουνα επιπλέουν ακόμα στην επιφάνεια της, ενώ τα χιόνια τριγύρω δεν έχουν λιώσει ακόμα.
Στάση για ξεκούραση, φαγητό και ανασύνταξη δυνάμεων. Το τοπίο είναι εκπληκτικό.
Εξερευνούμε λίγο τριγύρω, πατάμε και χιόνι.
Ενώ στο βάθος, διακρίνεται και ο Σμόλικας (κίτρινο βελάκι). Εκεί υπάρχει άλλη Δρακόλιμνη, μας περιμένει και αυτή να την ανακαλύψουμε.
Πραγματικά εκπληκτικό το μέρος, ειδικά με τα χιόνια είναι ακόμα πιο όμορφο. Έχοντας δει και φωτογραφίες από καλοκαίρι, θεωρώ ότι ο Μάιος είναι ιδανική εποχή για ανάβαση.
Συνολικά κάναμε 8 ώρες περίπου, ξεκινήσαμε από Μικρό Πάπιγκο στις 10:00 και στις 18:00 είχαμε επιστρέψει. Μπορεί να γίνει και σε λιγότερες ώρες, αλλά εμείς σταματούσαμε και συνέχεια για φωτογραφίες. Και περπατάω γρήγορα, και έχω και αντοχές. Η δυσκολία της διαδρομής είναι εύκολη προς μέτρια θα έλεγα, σηματοδοτημένη επίσης, δεν υπάρχει πιθανότητα να χαθείς. Η δυσκολία έγκειται στο ανέβα-κατεβα και στη μεγάλη διάρκεια. Ξεκινάς από τα 1000μ (Μικρό Πάπιγκο), φτάνεις στα 2000μ (Καταφύγιο Αστράκας), ξανακατεβαινεις στα 1500 περίπου (Ξηρολίμνη) και ξανά ανάβαση στα 2000μ (Δρακόλιμνη). Και μετά επιστροφή με τον ίδιο τρόπο. Οι εικόνες που βλέπεις όμως είναι πανέμορφες. Το καταφύγιο όταν ανεβήκαμε εμείς ήταν κλειστό, θα άνοιγε μετά από μία εβδομάδα. Είδαμε βέβαια και πολύ κόσμο με σκηνές για να κατασκηνώσουν στη Δρακόλιμνη (βέβαια εκείνη την περίοδο η θερμοκρασία το βράδυ είναι κοντά στο μηδέν, το μεσημέρι στις 14:00 που ήμασταν εμείς είχε 8-10 βαθμούς). Να αναφέρω επίσης ότι από το Μικρό Πάπιγκο μέχρι το Καταφύγιο υπάρχουν 4 ή 5 βρύσες (δεν θυμάμαι ακριβώς), οι 2 εκ των οποίων είχαν τρεχούμενο νερό, οι άλλες όχι, οπότε καλό είναι να έχετε μαζί σας αρκετό νερό, δεν υπάρχει άλλο σημείο για ανεφοδιασμό.
Αυτά, και καλά τρεκς!!!
edit: για όσους έχουν Instagram μια αναζήτηση Δρακόλιμνη Τύμφης και Ορειβατικό Καταφύγιο Αστράκας θα αποκαλύψει εκπληκτικές φωτογραφίες
Last edited:
psilos3
Member
- Μηνύματα
- 6.748
- Likes
- 52.147
- Επόμενο Ταξίδι
- ;
- Ταξίδι-Όνειρο
- Αναζητείται!
gio87
Member
- Μηνύματα
- 124
- Likes
- 717
- Ταξίδι-Όνειρο
- Περού-Βολιβία-Εκουαδορ
Οι εικόνες μιλούν από μόνες τους, είναι σαν μικρή ιστορία ούτως ή άλλως
Να βάλω και την παρακάτω φωτογραφία (δεν είναι δικιά μου, την έκλεψα από ένα λογαριασμό στο Instagram) με την Ξηρολίμνη τους καλοκαιρινούς μήνες. Τεράστια η διαφορά. Ευτυχώς η Δρακόλιμνη έχει νερό όλο το χρόνο.
Κάποιες φωτό και info απο την πεζοπορική εξόρμηση στις Lechtal Alps της Αυστρίας το 2015.
Η συγκεκριμένη οροσειρά έχει μια σημαντική γεωλογική διαφοροποίηση σε σχέση με τις υπόλοιπες καθώς δεν ειναι απο γρανίτη αλλά ασβεστόλιθο.
Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να θυμίζει περισσότερο τα Ελληνικά βουνά και να έχει μεγαλύτερη δυσκολία και ενδιαφέρον για τους αναρριχητές, παρά το σχετικά χαμηλότερο υψόμετρο.
Η διαδρομή (lechtal hoehenweg Lechtal High Trail ) έχει αρκετές παραλλαγές με διαφορετικό βαθμό δυσκολίας και διάρκεια. Δεν ειναι δε τοσο πολυσύχναστο και "πολυτελές" οσον αφορά τα καταφύγια και τη σήμανση σε σύγκριση με τα πιο δημοφιλή μέρη (zilleltal / otztal / stubaital)
Εκκίνηση απο το χωριό Lech μετά απο το σύνηθες δρομολόγιο Αθήνα - Μοναχο - Αυστρία και καθώς ανεβαίνω, παρατηρώ ελικόπτερο να αιωρείται για πολύ ώρα δίπλα σε μια ορθοπλαγιά (γκρεμός στη καθομιλουμένη) και μετά να αποχωρεί με κρεμασμένο φορτίο.
Το αναφέρω στην ιδιοκτήτρια του καταφυγίου (που ειχε κάνει τα βουνά της Νότιας Αμερικής δεύτερο σπίτι της) "ειδα ένα ελικόπτερο να μεταφέρει, εγινε κάποιο συμβάν" ;
- " Μη δινεις σημασία, πέφτουν καθε τοσο, συνηθισμένο ειναι "
WTF man !!!
Η "συνηθισμένη" ορθοπλαγιά
Το St. Anton κάτω απο την πρωινή συννεφιά
Τέταρτη μέρα, με το σημείο εκκίνησης στο βάθος και ακόμη πιο πίσω από το διάσελο (και βρισκομαι στα μισά της διαδρομής της ημέρας καθώς το 1ο καταφύγιο ειναι sold out). Η έκφραση "Nur fur Geubte" να περιγράφει τη διαδρομή που μόλις έκανα
Φιλική συμβουλή : παντα να ρωτάτε εκ των προτέρων αν συναντήσετε άγνωστες λέξεις σε πινακίδα της διαδρομής σας
Πανόραμα με τα άλογα να απολαμβάνουν τη χιονούρα
Η 2η επέμβαση ελικοπτέρου που συνάντησα, ζευγάρι πεζοπόρων μιας κάποιας ηλικίας έκαναν λάθος στη διαδρομή και βρέθηκαν σε μονοπάρι υψηλής δυσκολίας (σπασμένη κόψη, το μονοπάτι ακολουθεί την κορυφογραμμή) και ζήτησαν διάσωση. Ολα ΟΚ οπως πληροφορήθηκα στο επομενο καταφύγιο.
Το επόμενο καταφύγιο, wuerttemberger haus ( Hütte ) σε φανταστικό τοπίο
Το highlight του καταφυγιου ήταν το hardcore ντους και η διαδικασία αυτού.
Απλά υπάρχει σωλήνας απο τη λιμνη πάνω από το καταφύγιο, οπότε υπάρχει μια ντουζιέρα στη μέση του πουθενά που λειτουργεί 24/7 με ΠΑΓΩΜΕΝΟ νερό.
Οι αναμένοντες περιμένουν πίσω απο ένα λοφάκι τη σειρά τους, για το προφανες privacy. Η φωτό ήταν αμεσως πριν κάνω το δικό μου (ως τεκμηρίωση του αιτίου πριν την πιθανή ανακοπή).
Αλλά !
Η φωτό που ακολουθεί τραβήχθηκε το άλλο πρωί φεύγοντας από το καταφύγιο. Πολύ απλά, ένα απο τα 3 μονοπάτια που οδηγεί στο καταφύγιο περνά ακριβώς δίπλα απο το "ντους". Γατακια καλοκαιράκηδες γυμνιστες του Αιγαίου, τρωτε σκονη απο τους ορεσίβιους της Αυστρίας.
Μεταξύ μας ομως , όταν κάνεις ντους με νερό στους 4-5 βαθμους λες και εισαι το καμάρι των ΟΥΚ, δεν εχεις την πολυτέλεια να σε ενδιαφέρουν και πολλά πράγματα
Απίστευτοι γεωλογικοί σχηματισμοι και τοπία.
Το πανταχού παρον edelweiss.
H ορθοπλαγιά απέναντι από το τελευταίο καταφύγιο
Μια παρέα τριών αναρριχητών στη βάση της
Την οποία παρέα συνάντησα λιγο αργότερα στο καταφύγιο οταν έπιασε βροχή και ήταν ο πατέρας με τα παιδάκια του, γιος 8 και κόρη 10 ετών που τους έκανε εκπαίδευση στο trad climbing. Respect !
Η συγκεκριμένη οροσειρά έχει μια σημαντική γεωλογική διαφοροποίηση σε σχέση με τις υπόλοιπες καθώς δεν ειναι απο γρανίτη αλλά ασβεστόλιθο.
Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να θυμίζει περισσότερο τα Ελληνικά βουνά και να έχει μεγαλύτερη δυσκολία και ενδιαφέρον για τους αναρριχητές, παρά το σχετικά χαμηλότερο υψόμετρο.
Η διαδρομή (lechtal hoehenweg Lechtal High Trail ) έχει αρκετές παραλλαγές με διαφορετικό βαθμό δυσκολίας και διάρκεια. Δεν ειναι δε τοσο πολυσύχναστο και "πολυτελές" οσον αφορά τα καταφύγια και τη σήμανση σε σύγκριση με τα πιο δημοφιλή μέρη (zilleltal / otztal / stubaital)
Εκκίνηση απο το χωριό Lech μετά απο το σύνηθες δρομολόγιο Αθήνα - Μοναχο - Αυστρία και καθώς ανεβαίνω, παρατηρώ ελικόπτερο να αιωρείται για πολύ ώρα δίπλα σε μια ορθοπλαγιά (γκρεμός στη καθομιλουμένη) και μετά να αποχωρεί με κρεμασμένο φορτίο.
Το αναφέρω στην ιδιοκτήτρια του καταφυγίου (που ειχε κάνει τα βουνά της Νότιας Αμερικής δεύτερο σπίτι της) "ειδα ένα ελικόπτερο να μεταφέρει, εγινε κάποιο συμβάν" ;
- " Μη δινεις σημασία, πέφτουν καθε τοσο, συνηθισμένο ειναι "
WTF man !!!
Η "συνηθισμένη" ορθοπλαγιά
Το St. Anton κάτω απο την πρωινή συννεφιά
Τέταρτη μέρα, με το σημείο εκκίνησης στο βάθος και ακόμη πιο πίσω από το διάσελο (και βρισκομαι στα μισά της διαδρομής της ημέρας καθώς το 1ο καταφύγιο ειναι sold out). Η έκφραση "Nur fur Geubte" να περιγράφει τη διαδρομή που μόλις έκανα
Φιλική συμβουλή : παντα να ρωτάτε εκ των προτέρων αν συναντήσετε άγνωστες λέξεις σε πινακίδα της διαδρομής σας
Πανόραμα με τα άλογα να απολαμβάνουν τη χιονούρα
Η 2η επέμβαση ελικοπτέρου που συνάντησα, ζευγάρι πεζοπόρων μιας κάποιας ηλικίας έκαναν λάθος στη διαδρομή και βρέθηκαν σε μονοπάρι υψηλής δυσκολίας (σπασμένη κόψη, το μονοπάτι ακολουθεί την κορυφογραμμή) και ζήτησαν διάσωση. Ολα ΟΚ οπως πληροφορήθηκα στο επομενο καταφύγιο.
Το επόμενο καταφύγιο, wuerttemberger haus ( Hütte ) σε φανταστικό τοπίο
Το highlight του καταφυγιου ήταν το hardcore ντους και η διαδικασία αυτού.
Απλά υπάρχει σωλήνας απο τη λιμνη πάνω από το καταφύγιο, οπότε υπάρχει μια ντουζιέρα στη μέση του πουθενά που λειτουργεί 24/7 με ΠΑΓΩΜΕΝΟ νερό.
Οι αναμένοντες περιμένουν πίσω απο ένα λοφάκι τη σειρά τους, για το προφανες privacy. Η φωτό ήταν αμεσως πριν κάνω το δικό μου (ως τεκμηρίωση του αιτίου πριν την πιθανή ανακοπή).
Αλλά !
Η φωτό που ακολουθεί τραβήχθηκε το άλλο πρωί φεύγοντας από το καταφύγιο. Πολύ απλά, ένα απο τα 3 μονοπάτια που οδηγεί στο καταφύγιο περνά ακριβώς δίπλα απο το "ντους". Γατακια καλοκαιράκηδες γυμνιστες του Αιγαίου, τρωτε σκονη απο τους ορεσίβιους της Αυστρίας.
Μεταξύ μας ομως , όταν κάνεις ντους με νερό στους 4-5 βαθμους λες και εισαι το καμάρι των ΟΥΚ, δεν εχεις την πολυτέλεια να σε ενδιαφέρουν και πολλά πράγματα
Απίστευτοι γεωλογικοί σχηματισμοι και τοπία.
Το πανταχού παρον edelweiss.
H ορθοπλαγιά απέναντι από το τελευταίο καταφύγιο
Μια παρέα τριών αναρριχητών στη βάση της
Την οποία παρέα συνάντησα λιγο αργότερα στο καταφύγιο οταν έπιασε βροχή και ήταν ο πατέρας με τα παιδάκια του, γιος 8 και κόρη 10 ετών που τους έκανε εκπαίδευση στο trad climbing. Respect !
Last edited:
Spark
Member
- Μηνύματα
- 156
- Likes
- 1.606
με τους Ταξιδευτές στην ακρόπολη του Ορχομενού
Spark
Member
- Μηνύματα
- 156
- Likes
- 1.606
απο την επίσκεψη στην Αργολίδα στη μονή Αυγού σε υψόμετρο 850 μέτρα. η ίδρυση της μονής τοποθετείται στον 11ο αιώνα και γνώρισε ακμή μέχρι τον 17ο αιώνα
Εκπομπές Travelstories
