burtonitsa
Member
- Μηνύματα
- 102
- Likes
- 87
- Επόμενο Ταξίδι
- Ιταλία
- Ταξίδι-Όνειρο
- Αργεντινή
Αγαπητοί Συνταξιδιώτες/Συνταξιδιώτισσες,
Θα ήθελα και εγώ να μοιραστώ μαζί σας την εμπειρία μου απο μια μικρή γεύση που πήρα απο ένα σύντομο ταξίδι στην Νότιο Ιταλία. Η εκδρομή μας αποτελείται απο μία 5μελή παρέα κορασίδων και ένα citroen. Η περίοδος ταξιδιού 11-15 Μαίου 2016.
Ημέρα 1η
Αναχώρηση απο Αθήνα για Ρώμη με Ryanair. Ενοικίαση αυτοκινήτου, στο αεροδρόμιο Ciampino και βουρ για Napoli. Αποφασίσαμε να σταματήσουμε στην Νάπολι για 3-4 ώρες. Ο αυτοκινητόδρομος Ρώμη-Νάπολι σε άριστη κατάσταση, λίγο προσοχή στις ταμπέλες και σε δυομιση ωρίτσες φτάνεις στην Νάπολι. Παρατήρηση: Προσοχή στους οδηγούς. Έχουν παρόμοια συμπεριφορά με εμάς, όπως παρατήρησα στον αυτοκινητόδρομο.
Η είσοδος στην Νάπολι δεν με ενθουσίασε. Νέφος και βρωμιά. Βέβαια εμένα αυτά δεν με πτοούν γιατί για να αγαπήσεις μία πόλη πρέπει να την γνωρίσεις. Και δεν είχαμε τον απαιτούμενο χρόνο. Λοιπόν αφήσαμε το αμάξι σε ιδιωτικό parking και ξεκινήσαμε να περπατάμε στον παραλιακό δρόμο της Via Francesco Caracciolo για να συναντήσουμε το Castel dell Ovo και έπειτα να ανηφορήσουμε στην πολύβουη piazza Municipio. Εκεί γύρω έχει πολλά συμπαθητικά μαγαζιά για καφέ και για φαί. Πολύ όμορφη περιοχή. Αργότερα πήραμε τελεφερίκ για να ανεβούμε στην περιοχή Montesanto και να θαυμάσουμε την θέα της πόλης απο το Castel Sant'Emo. Πήραμε μια γεύση απο την πόλη μέσα σε λίγες ώρες, ήπιαμε τον καφέ μας, φάγαμε την πρώτη μακαρονάδα μας, τα απαραίτητα μαγνητάκια και φύγαμε για ακτή Αμάλφι. Παρακάτω φωτογραφίες απο ότι προλάβαμε να δούμε απο Νάπολι. Είμαι σίγουρη πως θα άξιζε να την ζήσεις περισσότερες μέρες.
Συνέχεια για ακτή Αμάλφι, με αρκετές στροφές, αλλά υπέροχη διαδρομή. Όταν φτάσαμε είχε βραδιάσει. Το κατάλυμα μας ήταν στο χωριό Praiano. H τοποθεσία του βρίσκεται ανάμεσα στα χωριά Positano και Amalfi. Το σπιτάκι μας πανέμορφο, οικονομικό, ιδανικό για μεγάλη παρέα και με εξαιρετικό ιδιοκτήτη. Παρακάτω το link εάν ενδιαφέρετε κάποιος. https://www.airbnb.gr/rooms/5659888. Δυσκολευτήκαμε βέβαια να το βρούμε, αλλά κάθε εμπόδιο για καλό (καλό είναι να έχετε και κανένα Google Maps Ανοιχτό). Μας αποζημίωσε. Πρώτο βράδυ λοιπόν και το πρόγραμμα μας, λόγω εξάντλησης απο το πολύωρο ταξίδι μας, ήταν λητό. Μπαλκόνι με κρασί και καλή παρέα και ύπνο γιατί την άλλη μέρα, ήταν αφιερωμένη στο Positano και στο Sorrento.
Ημέρα 2η
Σηκώθηκαμε την άλλη μέρα πρωί-πρωί και αντί να αντικρίσουμε μία ηλιόλουστη μέρα, είδαμε έναν μαύρο ουρανό. Απογοητευτήκαμε βέβαια, δεν ήταν έτσι όπως το περιμέναμε. Με ελπίδα να μην βρέξει και να βγεί ο ήλιος ξεκινήσαμε για Positano. Φτάσαμε σε ένα τέταρτο, αφήσαμε το αμαξάκι μας σε ένα ιδιωτικό parking (θα βαρεθείτε να την διαβάζετε αυτήν την λέξη), βγάλαμε τις κλασικές φωτογραφίες απο ψηλά (με μουντό καιρό
) και κατηφορήσαμε στα στενά του Positano. Δυστυχώς ξεκίνησε να βρέχει και, μπήκαμε σε ένα μαγαζάκι για την πρώτη μας ιταλική pizza (ούτε 11 το πρωί δεν ήταν), μέχρι να σταματήσει η βροχή. Ευτυχώς μπόρα ήταν και πέρασε και δειλά δειλά άρχισε να ξεπροβάλει ο ήλιος, και όλα γύρω μας άλλαξαν. Το Positano ήταν τόσο όμορφο, ενώ ο ήλιος φώτιζε τα πολύχρωμα κτίρια του. Σαν καρτ ποστάλ
Βέβαια, το ξέρω πως για αυτό που θα πώ πολύ θα θέλουν να με χαστουκήσουν, αλλά η βόλτα στα ενδότερα του Positano δεν με ενθουσίασε. Φούλ τουριστικό. Δηλαδή για να κατεβώ στην παραλία έπρεπε να φάω στην μάπα όλο τα ίδια και ίδια τουριστικά ήδη. Μάλλον περίμενα κάτι πιο γραφικό που να θυμίζει παραθαλάσσιο χωριό στην Ιταλία. Και όλη η διαδρομή μέχρι την παραλία του Positano ήταν η χαρά του πανηγυριού απο τουριστομάγαζα. Φυσικά χωρίς να θέλω να το παραθάψω υπήρξαν μέρη που με ικανοποίησαν. Απλά είναι αυτό το πολυδιαφιμισμένο που αλλιώς το περιμένεις απο τα ταξιδιωτικά sites και αλλιώς το βρίσκεις. Πάντως το μάτι χορταίνει θέα και απο ψηλά και απο την παραλία. Αφού λοιπόν παραθερίσαμε αγοράσαμε και το πρώτο ιταλικό μας παγωτό. Αράξαμε στην παραλία να λιαστούμε, απολαμβάνοντας το τοπίο γύρω μας, φορτίζοντας τις μπαταρίες μας για Sorrento.
Φτάσαμε στο Sorento σε 25 λεπτά περίπου. Τι να πρωτοπώ για το Sorrento. Απο εκεί που δεν το περίμενα απο εκεί μου ήρθε. Το Sorrento είναι μια μικρή πόλη στην Καμπανία , στη νότια Ιταλία , με περιπου 17.500 κατοίκους. Η πόλη έχει θέα στον κόλπο της Νάπολης στον Βεζούβιο και το Isle di Capri. Κατά την γνώμη μου είναι η κατάλληλη πόλη για διαμονή και λόγω του οτί είναι οικονομικότερη, έχει να κάνεις παραπάνω για νυχτερινή ζωή, δεν είναι τόσο τουριστική και φυσικά είναι κοντά στην Ακτή Αμάλφι. Μια όμορφη πόλη με καταστήματα, ένα όμορφο παζάρι, με όμορφα στενά και πλατείες, ιδανική για όλες τις περιστάσεις. Την λάτρεψα. (Α! και μπορεί μερικές φορές να βρείς και parking χωρίς να πληρώσεις). Η περιοχή εκείνη έχει απίστευτη παραγωγή λεμονιού. Οπότε και εμείς προμηθευτήκαμε απο τοπικά μαγαζιά, γλυκά λεμονιού, καραμέλες λεμονιού, και φυσικά limoncello. Δυστυχώς όμως έπρεπε να φύγουμε γιατί το πρόγραμμα είχε, μπάνιο, φαγητό και ύπνο, γιατί την επόμενη μέρα είχαμε κλείσει δική μας βάρκα (60€ το άτομο), για μια μίνι κρουαζιέρα στην ακτή Αμάλφι.
Ημέρα 3η
Την άλλη μέρα το ξυπνητήρι, χτύπησε στις 7. Έπρεπε να είμαστε στις 8:30π.μ. στην παραλία του Praiano για να συναντήσουμε τον οδηγό του σκάφους. Βέβαια μας περίμενε μια δυσάρρεστη έκπληξη. Όχι απλά είχε βρέξει αλλά είχε γίνει κατακλισμός και η βάρκα λόγω των κυμμάτων, δεν μπορούσε να πάει πουθενά.
Στεναχωρημένες που χάσαμε την ευκαιρία, να περιηγηθούμε κατα μήκος στης Ακτής Αμάλφι και να γνωρίσουμε τα μυστικά της, αποφασίσαμε να αφιερώσουμε την ημέρα μας στο Isla di Capri. Πλοίο μπορούσαμε να πάρουμε είτε απο το λιμανάκι του Positano είτε απο το λιμάνι του Sorento. Επίλέξαμε να πλεύσουμε προς Capri απο Sorento (όλο χαρά εγώ, θα ξαναπάμε Σορέντο), λόγω του ότι είχε περισσότερα δρομολόγια και ήταν οικονομικότερα τα εισιτήρια. Λοιπόν σε λιγότερο απο μισή ώρα φτάσαμε Capri. Απογοητευτική η είσοδος στο λιμάνι. Αντί για ένα γραφικό λιμάνι με τα αντίστοιχα γραφικά του κτίρια, βρήκαμε ένα λιμάνι με πολυκατοικίες, με κακόγουστα αυτοκίνητα (cabrio υποτίθεται, για περιήγηση στο νησί), και είχε και κάτι σαν λαική, που θα ήταν όμορφη αν δεν ήταν στημμένη ακριβώς πάνω στο λιμάνι. Τέλοσπαντων έτσι και αλλιώς ο προορισμός όλων ήταν στο Ana Capri και πήγαμε να αγοράσουμε εισιτήρια για το τελεφερίκ και να στηθούμε στην ουρά για να δούμε και εμείς το πιο κοσμοπολίτικο νησί της Ιταλίάς. Φτάσαμε λοιπόν στο Ana Capri και αμέσως αντικρίσαμε την κεντρική πλατεία, "Piazza San Nicola" και την αντίστοιχη εκκλησία, η οπόια αποτελείται απο καφέ (απαίσιος παρεπειπτόντως ο cappuccino, για 5€). Περιηγηθήκαμε στο νησί με τελικό προορισμό την Grotta Azzura, για να θαυμάσουμε την θέα του νησιού (έχει παντού πινακίδες που σε καθοδηγούν σε διάφορα μέρη του Capri). Η άποψη μου για το Capri δεν ήταν και η καλύτερη (σε σύγκριση πάλι με αυτό που περίμενα να δώ). Επώνυμα μαγαζιά των μεγαλύτερων οίκων μόδας, πανάκριβα ξενοδοχεία και βίλες, οι οποίες φυσικά ήταν κλειστές. Δηλαδή το μόνο που μπορούσαμε να κάνουμε εκεί ήταν απλά να περπατήσουμε. Η διαδρομή για να θαυμάσουμε την θέα ήταν ικανοποιητική. Το νησί είναι καταπράσινο. Αλλά κατα την προσωπική μου γνώμη, αξίζει να περπατήσεις για ένα δύωρο να θαυμάσεις το φυσικό τοπίο, να μπείς πάλι στο πλοίο και να φύγεις (τι ήθελες κοπέλα μου θα μου πείτε δεν είσαι η Ζιζέλ, εννοείτε οτί για σένα έχει μόνο περπατημα και όλα είναι απλησίαστα)
.
Επιτέλου πίσω στο Sorento και πεινάμε σαν Λύκαινες. Βρίσκουμε μία ψαροταβέρνα μεσω trip advisor με πολύ καλές κριτικές και σε πολύ όμορφο σημείο και καθόμαστε να φάμε. Ευτυχώς ο ήλιος μας έκανε την τιμή με την παρουσία του σχεδόν όλη μέρα και τι καλύτερο απο νόστιμο, φαγητό, κρασάκι και μουσική δίπλα στην θάλασσα. Και κυρίως το φαγητό που φάγαμε ήταν το ΝΟΣΤΙΜΟΤΕΡΟ, φθηνότερο και ποιοτικότερο σε όλο το ταξίδι μας (και πιστέψτε με τρώγαμε έξω δύο φορές την ημέρα και σε προτινόμενα μαγαζιά και απο το trip advisor, αλλά και απο τον ιδιοκτήτη του σπιτιού που νοικιάσαμε). Το μαγαζί που φάγαμε λέγετε "Porta Marina Seafood". Είναι σε μία μικρή Μαρίνα στο νότιο μέρος του Sorento. Θεικά θαλασσινά, φρεσκότατα, ερχόταν ένα καικάκι και τους τα άφηνε. Υπέροχο προσωπικό, εξυπηρετικότατο. Δεν έχω λόγια μόνο φώτογραφίες για αυτό το μαγαζί.
Έπειτα απο αυτό το υπέροχο γεύμα, ήρθε η ώρα της επιστροφής στο σπιτάκι μας, για ένα γρήγορο μπανάκι και για έξοδο στο Praiano. Κοντά στο σπίτι μας παρατηρήσαμε ένα πολύ όμορφο μαγαζάκι και είπαμε να το επικεφτούμε. Το μαγαζί λέγεται "Kasai" και ενδύκνειτε και για φαγητό και για ποτό. Περάσαμε μια υπέροχη βραδιά. Ο ιδιοκτήτης είναι πολύ γλεντζές και αμέσως μας ξεσήκωσε για χορό. Από rock 'n' roll, σε tarantella, και τέλος σε συρτάκι και ικαριώτικο. Ε μιάς και περάσαμε τόσο καλά, κάναμε καλού κακού, και μία κράτηση για την άλλη μέρα για φαγητό απο νωρίς το βράδυ και αν μας έρθει όρεξη, γιατί όχι και για χορό. Το φαγητό ήταν σχετικά καλό (συστήνω σε όλους να προτιμούν σε όλα τα εστιατόρια pasta di mare. Πάντα ήταν το πιο νόστιμο. Γενικά τα θαλασσινά ήταν τα πιο εύγευστα).
Ημέρα 4η
Προτελευταία μέρα και το πρόγραμμα είχε κλασικά πρωινό εγερτήριο, για να επισκευτούμε το Ravello και το χωριό Amalfi. Ξεκινήσαμε για Ravello και να επισκευτούμε την Villa Rufolo. Tο χωριό βρίσκετε ορεινά του Αμάλφι. Ο καιρός ήταν βροχερός και όσο ορεινά ανεβαίναμε τόσο πιο πολύ δυνάμωνε η βροχή. Δεν πτοηθήκαμε όμως γιατί είχαμε τις ομπρέλες μας, οπότε δεν θα ήταν άποτυχία η επίσκεψή μας. Φτάσαμε στην είσοδο του χωριού και αφήσαμε που αλλού το αυτοκινητάκι μας; Υποχρεωτικά σε ένα ιδιωτικό parking. Ανεβήκαμε τα σκαλιά για την βίλα Rufolo και αντίκρισαν τα μάτια μου ένα υπέροχο θέαμα. Επιτέλους το γραφικό χωριό που έψαχνα το βρήκα. Μια όμορφη πλατειούλα, όμορφα κτίρια πετρόχτιστα, όμορφα στενάκια με μικρά μαγαζάκια. Μπορεί αν δεν έβρεχε να ήταν τα πάντα πλυμμηρισμένα με κόσμο. Αλλά δεν με ένοιαζε, ήταν αυτό που ήθελα. Δυστυχώς δεν είχαμε περισσότερο χρόνο να του αφιερώσουμε. Η είσοδος στην βίλα κοστίζει 5-6€ (αν θυμάμαι καλά). Η βίλα Rufolo αντιπροσωπεύει αρχιτεκτονικά τον 13ο έως αρχές του 20ου αιώνα, όπου έγιναν οι τελευταίες προσθήκες. Περιηγηθήκαμε αρκετή ώρα στην βίλα, με την υπέροχη θέα. Ευτυχώς και ο καιρός άρχισε να καλυτερεύει και μας έκανε πιο εύκολη την βόλτα. Ήρθε όμως η ώρα να φύγουμς γιατί έπρεπε να αφιερώσουμε το υπόλοιπο της μέρας μας στο μεγαλύτερο χωριό της ακτής, τo Amalfi.
Φτάσαμε και το αμάλφι, και αφήσαμε που αλλού το αμαξάκι μας, μα φυσικά σε ένα ιδιωτικό Parking μόλις μπαίνεις στο Αμάλφι. Ο καιρός ήταν πολύ καλός. Καμία σχέση με το Ravello. Καθόλου βροχή μόνο ήλιος. Ξεκινήσαμε για την κεντρική πλατεία. Φτάσαμε στην Piazza Duomo, στην οποία δεσπόζεται ο καθολικός ναός του Αγ. Ανδρέα. χτισμένος τον 9ο αιώνα με αραβικά, ρωμαϊκά και βυζαντινά στοιχεία καθώς και το μοναστήρι που βρίσκεται δίπλα από τον ναό. Αναβήκαμε το ιδιαίτερα δημοφιλές μονοπάτι που οδηγεί στην Valle dei Mulini, πάνω από το Αμάλφι. Έχει μεγάλη αγορά με αρκετά πράγματα να αγοράσεις και σε καλές τιμές. Φάγαμε θαλασσινά σε χωνάκι και ανηφορίσαμε για το μουσείο παραγωγής χαρτιού, και λέγεται "bambagina". Αυτό το είδος χαρτιού κατασκευαζόταν μέχρι τα τέλη του 18ου αιώνα με νερόμυλους, και έπειτα εώς την δεκαετία του '60 λειτουργούσε με ηλεκτρικό ρεύμα. Η είσοδος κοστίζει 4€, με ξεναγό και φυσικά με συμμετοχή στην κατασκευή χαρτιού. Άξιζε η επίσκεψη. Ήρθε η ώρα του φαγητού μας και επιλέξαμε το εστιατόριο "el teatro" το οποίο μας πρότεινε ο ταξιδιωτικός μας οδηγός, ώς παλιό θέατρο περασμένων αιώνων που στεγάζει ένα απο τα καλύτερα εστιατόρια. Ε, ήταν απογοητευτικότατο. Μόνο με θέατρο δεν έμοιαζε. Η εξυπηρέτηση τραγική και το προσωπικό αγενέστατο, και μετριότατο φαγητό (pizza φάγαμε). 'Οπως καταλαβαίνετε δεν το συνιστώ. Φάγαμε βιαστικά μιας και το κλίμα ήταν πολύ βαρύ και βγήκαμε να συνεχίσουμε την βόλτα μας. Δυστυχώς όσο τρώγαμε ξεκίνησε να βρέχει και πολύ μάλιστα. Οπότε χωριστήκαμε να κάνουμε βιαστικά τις αγορές μας και όταν τελειώσαμε φύγαμε για Praiano.
Στο Praiano δεν είχε σταματήσει ακόμη να βρέχει και πήγαμε να πιούμε έναν βιαστικό καφέ γιατί θέλαμε να επισκευτούμε την παραλία του χωριού. Η αλήθεια είναι πως δεν τιμήσαμε καθόλου το χωριό της διαμονής μας και το αφήσαμε τελευταίο.Επισκεφτήκαμε λοιπόν την εκκλησία του Praiano, San Gennaro και ξεκινήσαμε να κατεβαίνουμε τα αμέτρητα σκαλιά για την παραλία. Είχε σταματήσει να βρέχει, αλλά ακόμη τα σύννεφα ήταν κατάμαυρα. Η διαδρομή ήταν τέλεια. Όμορφα μικρά στενάκια με περιποιημένες κατοικίες και παραδοσιακά ενοικιαζόμενα δωμάτια. Η διαδρομή ήταν ατελείωτη, αλλά αποζημιωθήκαμε. Σίγουρα το καλοκαίρι πρέπει να είναι φοβερά για βουτιές.
Επιστράψαμε για το καθιερωμένο μας μπανιο, και βόλτα στο "Kasai" για το τελευταίο δείπνο του ταξιδιού. Για ακόμα μία φορά είχαμε άψογη εξυπηρέτηση και απο το προσωπικό αλλά και απο τον ιδιοκτήτη. Επίσης για τους ξενύχτηδες για παραπάνω βραδινή διασκέδαση υπάρχει το club "Africana" στο Praiano και ένα ακόμη club στο Positano που λειτουργούν έως 6 το πρωί. Δεν έπεσε κάτι άλλο στην αντίληψη μας για ποτό στην Ακτή Αμάλφι.
Ημέρα 5η
Τελευταία μας μέρα και πρέπει να αναχωρήσουμε για Βεζούβιο και Πομπηία. Δυστυχώς στον δρόμο μάθαμε, ότι ο Βεζούβιος ακυρώνετε. Ο καιρός ήταν και πάλι βροχερός και ο Βεζούβιος δεν θα ήταν ορατός. Έτσι πήγαμε κατευθείαν στην Πομπηία. Περιπλανηθήκαμε σίγουρα για τρείς ώρες στην Πομπηία. Κανονικά χρειάζεται πολύ περισσότερη ώρα, με την προυπόθεση να υπάρχει ξεναγός. Με τον τουριστικό οδηγό και τον χάρτη, εμείς δεν μάθαμε και πολλές λεπτομέρειες. Φυσικά δεν το συζητάω πως αξίζει να επισκεφθείτε την κατεστραμμένη πόλη της Πομπηίας. Θα σας μείνει σίγουρα αξέχαστη.
Η ώρα πέρασε και έπρεπε να επιστρέψουμε στην Ρώμη. Φυσικά αν κλείσετε με την βραδυνή πτήση μπορείτε να κάνετε και έναν μεσημεριανό-απογευματινό περίπατο στο κέντρο της Ρώμης. Προλαβαίνετε κάποιες ώρες σίγουρα. Όποιος το σκέφτεται να πραγματοποιήσει αυτό το ταξίδι, ας το κάνει. Αξίζει πραγματικά να δείτε αυτό το μικρό κομμάτι της τεράστιας νότιας Ιταλίας.
Tips
Θα ήθελα και εγώ να μοιραστώ μαζί σας την εμπειρία μου απο μια μικρή γεύση που πήρα απο ένα σύντομο ταξίδι στην Νότιο Ιταλία. Η εκδρομή μας αποτελείται απο μία 5μελή παρέα κορασίδων και ένα citroen. Η περίοδος ταξιδιού 11-15 Μαίου 2016.
Ημέρα 1η
Αναχώρηση απο Αθήνα για Ρώμη με Ryanair. Ενοικίαση αυτοκινήτου, στο αεροδρόμιο Ciampino και βουρ για Napoli. Αποφασίσαμε να σταματήσουμε στην Νάπολι για 3-4 ώρες. Ο αυτοκινητόδρομος Ρώμη-Νάπολι σε άριστη κατάσταση, λίγο προσοχή στις ταμπέλες και σε δυομιση ωρίτσες φτάνεις στην Νάπολι. Παρατήρηση: Προσοχή στους οδηγούς. Έχουν παρόμοια συμπεριφορά με εμάς, όπως παρατήρησα στον αυτοκινητόδρομο.
Η είσοδος στην Νάπολι δεν με ενθουσίασε. Νέφος και βρωμιά. Βέβαια εμένα αυτά δεν με πτοούν γιατί για να αγαπήσεις μία πόλη πρέπει να την γνωρίσεις. Και δεν είχαμε τον απαιτούμενο χρόνο. Λοιπόν αφήσαμε το αμάξι σε ιδιωτικό parking και ξεκινήσαμε να περπατάμε στον παραλιακό δρόμο της Via Francesco Caracciolo για να συναντήσουμε το Castel dell Ovo και έπειτα να ανηφορήσουμε στην πολύβουη piazza Municipio. Εκεί γύρω έχει πολλά συμπαθητικά μαγαζιά για καφέ και για φαί. Πολύ όμορφη περιοχή. Αργότερα πήραμε τελεφερίκ για να ανεβούμε στην περιοχή Montesanto και να θαυμάσουμε την θέα της πόλης απο το Castel Sant'Emo. Πήραμε μια γεύση απο την πόλη μέσα σε λίγες ώρες, ήπιαμε τον καφέ μας, φάγαμε την πρώτη μακαρονάδα μας, τα απαραίτητα μαγνητάκια και φύγαμε για ακτή Αμάλφι. Παρακάτω φωτογραφίες απο ότι προλάβαμε να δούμε απο Νάπολι. Είμαι σίγουρη πως θα άξιζε να την ζήσεις περισσότερες μέρες.
Συνέχεια για ακτή Αμάλφι, με αρκετές στροφές, αλλά υπέροχη διαδρομή. Όταν φτάσαμε είχε βραδιάσει. Το κατάλυμα μας ήταν στο χωριό Praiano. H τοποθεσία του βρίσκεται ανάμεσα στα χωριά Positano και Amalfi. Το σπιτάκι μας πανέμορφο, οικονομικό, ιδανικό για μεγάλη παρέα και με εξαιρετικό ιδιοκτήτη. Παρακάτω το link εάν ενδιαφέρετε κάποιος. https://www.airbnb.gr/rooms/5659888. Δυσκολευτήκαμε βέβαια να το βρούμε, αλλά κάθε εμπόδιο για καλό (καλό είναι να έχετε και κανένα Google Maps Ανοιχτό). Μας αποζημίωσε. Πρώτο βράδυ λοιπόν και το πρόγραμμα μας, λόγω εξάντλησης απο το πολύωρο ταξίδι μας, ήταν λητό. Μπαλκόνι με κρασί και καλή παρέα και ύπνο γιατί την άλλη μέρα, ήταν αφιερωμένη στο Positano και στο Sorrento.
Ημέρα 2η
Σηκώθηκαμε την άλλη μέρα πρωί-πρωί και αντί να αντικρίσουμε μία ηλιόλουστη μέρα, είδαμε έναν μαύρο ουρανό. Απογοητευτήκαμε βέβαια, δεν ήταν έτσι όπως το περιμέναμε. Με ελπίδα να μην βρέξει και να βγεί ο ήλιος ξεκινήσαμε για Positano. Φτάσαμε σε ένα τέταρτο, αφήσαμε το αμαξάκι μας σε ένα ιδιωτικό parking (θα βαρεθείτε να την διαβάζετε αυτήν την λέξη), βγάλαμε τις κλασικές φωτογραφίες απο ψηλά (με μουντό καιρό
) και κατηφορήσαμε στα στενά του Positano. Δυστυχώς ξεκίνησε να βρέχει και, μπήκαμε σε ένα μαγαζάκι για την πρώτη μας ιταλική pizza (ούτε 11 το πρωί δεν ήταν), μέχρι να σταματήσει η βροχή. Ευτυχώς μπόρα ήταν και πέρασε και δειλά δειλά άρχισε να ξεπροβάλει ο ήλιος, και όλα γύρω μας άλλαξαν. Το Positano ήταν τόσο όμορφο, ενώ ο ήλιος φώτιζε τα πολύχρωμα κτίρια του. Σαν καρτ ποστάλ
Βέβαια, το ξέρω πως για αυτό που θα πώ πολύ θα θέλουν να με χαστουκήσουν, αλλά η βόλτα στα ενδότερα του Positano δεν με ενθουσίασε. Φούλ τουριστικό. Δηλαδή για να κατεβώ στην παραλία έπρεπε να φάω στην μάπα όλο τα ίδια και ίδια τουριστικά ήδη. Μάλλον περίμενα κάτι πιο γραφικό που να θυμίζει παραθαλάσσιο χωριό στην Ιταλία. Και όλη η διαδρομή μέχρι την παραλία του Positano ήταν η χαρά του πανηγυριού απο τουριστομάγαζα. Φυσικά χωρίς να θέλω να το παραθάψω υπήρξαν μέρη που με ικανοποίησαν. Απλά είναι αυτό το πολυδιαφιμισμένο που αλλιώς το περιμένεις απο τα ταξιδιωτικά sites και αλλιώς το βρίσκεις. Πάντως το μάτι χορταίνει θέα και απο ψηλά και απο την παραλία. Αφού λοιπόν παραθερίσαμε αγοράσαμε και το πρώτο ιταλικό μας παγωτό. Αράξαμε στην παραλία να λιαστούμε, απολαμβάνοντας το τοπίο γύρω μας, φορτίζοντας τις μπαταρίες μας για Sorrento.
Φτάσαμε στο Sorento σε 25 λεπτά περίπου. Τι να πρωτοπώ για το Sorrento. Απο εκεί που δεν το περίμενα απο εκεί μου ήρθε. Το Sorrento είναι μια μικρή πόλη στην Καμπανία , στη νότια Ιταλία , με περιπου 17.500 κατοίκους. Η πόλη έχει θέα στον κόλπο της Νάπολης στον Βεζούβιο και το Isle di Capri. Κατά την γνώμη μου είναι η κατάλληλη πόλη για διαμονή και λόγω του οτί είναι οικονομικότερη, έχει να κάνεις παραπάνω για νυχτερινή ζωή, δεν είναι τόσο τουριστική και φυσικά είναι κοντά στην Ακτή Αμάλφι. Μια όμορφη πόλη με καταστήματα, ένα όμορφο παζάρι, με όμορφα στενά και πλατείες, ιδανική για όλες τις περιστάσεις. Την λάτρεψα. (Α! και μπορεί μερικές φορές να βρείς και parking χωρίς να πληρώσεις). Η περιοχή εκείνη έχει απίστευτη παραγωγή λεμονιού. Οπότε και εμείς προμηθευτήκαμε απο τοπικά μαγαζιά, γλυκά λεμονιού, καραμέλες λεμονιού, και φυσικά limoncello. Δυστυχώς όμως έπρεπε να φύγουμε γιατί το πρόγραμμα είχε, μπάνιο, φαγητό και ύπνο, γιατί την επόμενη μέρα είχαμε κλείσει δική μας βάρκα (60€ το άτομο), για μια μίνι κρουαζιέρα στην ακτή Αμάλφι.
Ημέρα 3η
Την άλλη μέρα το ξυπνητήρι, χτύπησε στις 7. Έπρεπε να είμαστε στις 8:30π.μ. στην παραλία του Praiano για να συναντήσουμε τον οδηγό του σκάφους. Βέβαια μας περίμενε μια δυσάρρεστη έκπληξη. Όχι απλά είχε βρέξει αλλά είχε γίνει κατακλισμός και η βάρκα λόγω των κυμμάτων, δεν μπορούσε να πάει πουθενά.
Στεναχωρημένες που χάσαμε την ευκαιρία, να περιηγηθούμε κατα μήκος στης Ακτής Αμάλφι και να γνωρίσουμε τα μυστικά της, αποφασίσαμε να αφιερώσουμε την ημέρα μας στο Isla di Capri. Πλοίο μπορούσαμε να πάρουμε είτε απο το λιμανάκι του Positano είτε απο το λιμάνι του Sorento. Επίλέξαμε να πλεύσουμε προς Capri απο Sorento (όλο χαρά εγώ, θα ξαναπάμε Σορέντο), λόγω του ότι είχε περισσότερα δρομολόγια και ήταν οικονομικότερα τα εισιτήρια. Λοιπόν σε λιγότερο απο μισή ώρα φτάσαμε Capri. Απογοητευτική η είσοδος στο λιμάνι. Αντί για ένα γραφικό λιμάνι με τα αντίστοιχα γραφικά του κτίρια, βρήκαμε ένα λιμάνι με πολυκατοικίες, με κακόγουστα αυτοκίνητα (cabrio υποτίθεται, για περιήγηση στο νησί), και είχε και κάτι σαν λαική, που θα ήταν όμορφη αν δεν ήταν στημμένη ακριβώς πάνω στο λιμάνι. Τέλοσπαντων έτσι και αλλιώς ο προορισμός όλων ήταν στο Ana Capri και πήγαμε να αγοράσουμε εισιτήρια για το τελεφερίκ και να στηθούμε στην ουρά για να δούμε και εμείς το πιο κοσμοπολίτικο νησί της Ιταλίάς. Φτάσαμε λοιπόν στο Ana Capri και αμέσως αντικρίσαμε την κεντρική πλατεία, "Piazza San Nicola" και την αντίστοιχη εκκλησία, η οπόια αποτελείται απο καφέ (απαίσιος παρεπειπτόντως ο cappuccino, για 5€). Περιηγηθήκαμε στο νησί με τελικό προορισμό την Grotta Azzura, για να θαυμάσουμε την θέα του νησιού (έχει παντού πινακίδες που σε καθοδηγούν σε διάφορα μέρη του Capri). Η άποψη μου για το Capri δεν ήταν και η καλύτερη (σε σύγκριση πάλι με αυτό που περίμενα να δώ). Επώνυμα μαγαζιά των μεγαλύτερων οίκων μόδας, πανάκριβα ξενοδοχεία και βίλες, οι οποίες φυσικά ήταν κλειστές. Δηλαδή το μόνο που μπορούσαμε να κάνουμε εκεί ήταν απλά να περπατήσουμε. Η διαδρομή για να θαυμάσουμε την θέα ήταν ικανοποιητική. Το νησί είναι καταπράσινο. Αλλά κατα την προσωπική μου γνώμη, αξίζει να περπατήσεις για ένα δύωρο να θαυμάσεις το φυσικό τοπίο, να μπείς πάλι στο πλοίο και να φύγεις (τι ήθελες κοπέλα μου θα μου πείτε δεν είσαι η Ζιζέλ, εννοείτε οτί για σένα έχει μόνο περπατημα και όλα είναι απλησίαστα)
.
Επιτέλου πίσω στο Sorento και πεινάμε σαν Λύκαινες. Βρίσκουμε μία ψαροταβέρνα μεσω trip advisor με πολύ καλές κριτικές και σε πολύ όμορφο σημείο και καθόμαστε να φάμε. Ευτυχώς ο ήλιος μας έκανε την τιμή με την παρουσία του σχεδόν όλη μέρα και τι καλύτερο απο νόστιμο, φαγητό, κρασάκι και μουσική δίπλα στην θάλασσα. Και κυρίως το φαγητό που φάγαμε ήταν το ΝΟΣΤΙΜΟΤΕΡΟ, φθηνότερο και ποιοτικότερο σε όλο το ταξίδι μας (και πιστέψτε με τρώγαμε έξω δύο φορές την ημέρα και σε προτινόμενα μαγαζιά και απο το trip advisor, αλλά και απο τον ιδιοκτήτη του σπιτιού που νοικιάσαμε). Το μαγαζί που φάγαμε λέγετε "Porta Marina Seafood". Είναι σε μία μικρή Μαρίνα στο νότιο μέρος του Sorento. Θεικά θαλασσινά, φρεσκότατα, ερχόταν ένα καικάκι και τους τα άφηνε. Υπέροχο προσωπικό, εξυπηρετικότατο. Δεν έχω λόγια μόνο φώτογραφίες για αυτό το μαγαζί.
Έπειτα απο αυτό το υπέροχο γεύμα, ήρθε η ώρα της επιστροφής στο σπιτάκι μας, για ένα γρήγορο μπανάκι και για έξοδο στο Praiano. Κοντά στο σπίτι μας παρατηρήσαμε ένα πολύ όμορφο μαγαζάκι και είπαμε να το επικεφτούμε. Το μαγαζί λέγεται "Kasai" και ενδύκνειτε και για φαγητό και για ποτό. Περάσαμε μια υπέροχη βραδιά. Ο ιδιοκτήτης είναι πολύ γλεντζές και αμέσως μας ξεσήκωσε για χορό. Από rock 'n' roll, σε tarantella, και τέλος σε συρτάκι και ικαριώτικο. Ε μιάς και περάσαμε τόσο καλά, κάναμε καλού κακού, και μία κράτηση για την άλλη μέρα για φαγητό απο νωρίς το βράδυ και αν μας έρθει όρεξη, γιατί όχι και για χορό. Το φαγητό ήταν σχετικά καλό (συστήνω σε όλους να προτιμούν σε όλα τα εστιατόρια pasta di mare. Πάντα ήταν το πιο νόστιμο. Γενικά τα θαλασσινά ήταν τα πιο εύγευστα).
Ημέρα 4η
Προτελευταία μέρα και το πρόγραμμα είχε κλασικά πρωινό εγερτήριο, για να επισκευτούμε το Ravello και το χωριό Amalfi. Ξεκινήσαμε για Ravello και να επισκευτούμε την Villa Rufolo. Tο χωριό βρίσκετε ορεινά του Αμάλφι. Ο καιρός ήταν βροχερός και όσο ορεινά ανεβαίναμε τόσο πιο πολύ δυνάμωνε η βροχή. Δεν πτοηθήκαμε όμως γιατί είχαμε τις ομπρέλες μας, οπότε δεν θα ήταν άποτυχία η επίσκεψή μας. Φτάσαμε στην είσοδο του χωριού και αφήσαμε που αλλού το αυτοκινητάκι μας; Υποχρεωτικά σε ένα ιδιωτικό parking. Ανεβήκαμε τα σκαλιά για την βίλα Rufolo και αντίκρισαν τα μάτια μου ένα υπέροχο θέαμα. Επιτέλους το γραφικό χωριό που έψαχνα το βρήκα. Μια όμορφη πλατειούλα, όμορφα κτίρια πετρόχτιστα, όμορφα στενάκια με μικρά μαγαζάκια. Μπορεί αν δεν έβρεχε να ήταν τα πάντα πλυμμηρισμένα με κόσμο. Αλλά δεν με ένοιαζε, ήταν αυτό που ήθελα. Δυστυχώς δεν είχαμε περισσότερο χρόνο να του αφιερώσουμε. Η είσοδος στην βίλα κοστίζει 5-6€ (αν θυμάμαι καλά). Η βίλα Rufolo αντιπροσωπεύει αρχιτεκτονικά τον 13ο έως αρχές του 20ου αιώνα, όπου έγιναν οι τελευταίες προσθήκες. Περιηγηθήκαμε αρκετή ώρα στην βίλα, με την υπέροχη θέα. Ευτυχώς και ο καιρός άρχισε να καλυτερεύει και μας έκανε πιο εύκολη την βόλτα. Ήρθε όμως η ώρα να φύγουμς γιατί έπρεπε να αφιερώσουμε το υπόλοιπο της μέρας μας στο μεγαλύτερο χωριό της ακτής, τo Amalfi.
Φτάσαμε και το αμάλφι, και αφήσαμε που αλλού το αμαξάκι μας, μα φυσικά σε ένα ιδιωτικό Parking μόλις μπαίνεις στο Αμάλφι. Ο καιρός ήταν πολύ καλός. Καμία σχέση με το Ravello. Καθόλου βροχή μόνο ήλιος. Ξεκινήσαμε για την κεντρική πλατεία. Φτάσαμε στην Piazza Duomo, στην οποία δεσπόζεται ο καθολικός ναός του Αγ. Ανδρέα. χτισμένος τον 9ο αιώνα με αραβικά, ρωμαϊκά και βυζαντινά στοιχεία καθώς και το μοναστήρι που βρίσκεται δίπλα από τον ναό. Αναβήκαμε το ιδιαίτερα δημοφιλές μονοπάτι που οδηγεί στην Valle dei Mulini, πάνω από το Αμάλφι. Έχει μεγάλη αγορά με αρκετά πράγματα να αγοράσεις και σε καλές τιμές. Φάγαμε θαλασσινά σε χωνάκι και ανηφορίσαμε για το μουσείο παραγωγής χαρτιού, και λέγεται "bambagina". Αυτό το είδος χαρτιού κατασκευαζόταν μέχρι τα τέλη του 18ου αιώνα με νερόμυλους, και έπειτα εώς την δεκαετία του '60 λειτουργούσε με ηλεκτρικό ρεύμα. Η είσοδος κοστίζει 4€, με ξεναγό και φυσικά με συμμετοχή στην κατασκευή χαρτιού. Άξιζε η επίσκεψη. Ήρθε η ώρα του φαγητού μας και επιλέξαμε το εστιατόριο "el teatro" το οποίο μας πρότεινε ο ταξιδιωτικός μας οδηγός, ώς παλιό θέατρο περασμένων αιώνων που στεγάζει ένα απο τα καλύτερα εστιατόρια. Ε, ήταν απογοητευτικότατο. Μόνο με θέατρο δεν έμοιαζε. Η εξυπηρέτηση τραγική και το προσωπικό αγενέστατο, και μετριότατο φαγητό (pizza φάγαμε). 'Οπως καταλαβαίνετε δεν το συνιστώ. Φάγαμε βιαστικά μιας και το κλίμα ήταν πολύ βαρύ και βγήκαμε να συνεχίσουμε την βόλτα μας. Δυστυχώς όσο τρώγαμε ξεκίνησε να βρέχει και πολύ μάλιστα. Οπότε χωριστήκαμε να κάνουμε βιαστικά τις αγορές μας και όταν τελειώσαμε φύγαμε για Praiano.
Στο Praiano δεν είχε σταματήσει ακόμη να βρέχει και πήγαμε να πιούμε έναν βιαστικό καφέ γιατί θέλαμε να επισκευτούμε την παραλία του χωριού. Η αλήθεια είναι πως δεν τιμήσαμε καθόλου το χωριό της διαμονής μας και το αφήσαμε τελευταίο.Επισκεφτήκαμε λοιπόν την εκκλησία του Praiano, San Gennaro και ξεκινήσαμε να κατεβαίνουμε τα αμέτρητα σκαλιά για την παραλία. Είχε σταματήσει να βρέχει, αλλά ακόμη τα σύννεφα ήταν κατάμαυρα. Η διαδρομή ήταν τέλεια. Όμορφα μικρά στενάκια με περιποιημένες κατοικίες και παραδοσιακά ενοικιαζόμενα δωμάτια. Η διαδρομή ήταν ατελείωτη, αλλά αποζημιωθήκαμε. Σίγουρα το καλοκαίρι πρέπει να είναι φοβερά για βουτιές.
Επιστράψαμε για το καθιερωμένο μας μπανιο, και βόλτα στο "Kasai" για το τελευταίο δείπνο του ταξιδιού. Για ακόμα μία φορά είχαμε άψογη εξυπηρέτηση και απο το προσωπικό αλλά και απο τον ιδιοκτήτη. Επίσης για τους ξενύχτηδες για παραπάνω βραδινή διασκέδαση υπάρχει το club "Africana" στο Praiano και ένα ακόμη club στο Positano που λειτουργούν έως 6 το πρωί. Δεν έπεσε κάτι άλλο στην αντίληψη μας για ποτό στην Ακτή Αμάλφι.
Ημέρα 5η
Τελευταία μας μέρα και πρέπει να αναχωρήσουμε για Βεζούβιο και Πομπηία. Δυστυχώς στον δρόμο μάθαμε, ότι ο Βεζούβιος ακυρώνετε. Ο καιρός ήταν και πάλι βροχερός και ο Βεζούβιος δεν θα ήταν ορατός. Έτσι πήγαμε κατευθείαν στην Πομπηία. Περιπλανηθήκαμε σίγουρα για τρείς ώρες στην Πομπηία. Κανονικά χρειάζεται πολύ περισσότερη ώρα, με την προυπόθεση να υπάρχει ξεναγός. Με τον τουριστικό οδηγό και τον χάρτη, εμείς δεν μάθαμε και πολλές λεπτομέρειες. Φυσικά δεν το συζητάω πως αξίζει να επισκεφθείτε την κατεστραμμένη πόλη της Πομπηίας. Θα σας μείνει σίγουρα αξέχαστη.
Η ώρα πέρασε και έπρεπε να επιστρέψουμε στην Ρώμη. Φυσικά αν κλείσετε με την βραδυνή πτήση μπορείτε να κάνετε και έναν μεσημεριανό-απογευματινό περίπατο στο κέντρο της Ρώμης. Προλαβαίνετε κάποιες ώρες σίγουρα. Όποιος το σκέφτεται να πραγματοποιήσει αυτό το ταξίδι, ας το κάνει. Αξίζει πραγματικά να δείτε αυτό το μικρό κομμάτι της τεράστιας νότιας Ιταλίας.
Tips
- Σίγουρα είναι ένα πολύ ρομαντικό ταξίδι και ενδείκνυτε για ζευγάρια. Πάντως αν είσαι μεγάλη παρέα, το ταξίδι είναι οικονομικότερο σε άποψη διαμονής και μετακινήσεων.
- Να προτιμάτε θαλασσινά, είναι φρεσκότατα και σε καλές τιμές.
- Το προτείνω ανεπιφύλακτα για ταξίδι χαλάρωσης. Επείδη δεν έχεις να δείς αρχαιολογικούς χώρους και μουσεία, γλιτώνετε χρόνο, έτσι βολτάρετε με πολύ χαλαρότερους ρυθμούς.
- Προετοιμαστείτε μετά τον γυρισμό για δίαιτα. Το φαγητό είναι υπέροχο.
- Το οδικό δίκτυο είναι πολύ καλό και παντού υπάρχουν ταμπέλες. Δεν δυσκολευτήκαμε καθόλου στις μετακινήσεις μας (είναι βέβαια που είχαμε κα οδηγάρες).
- Μην παρκάρετε σε μπλέ και κίτρινες γραμμές πάρκινγκ είναι για κατοίκους. Θα σας χωθούν. Δε το λέω τυχαία μας συνέβη. Δεν το γνωρίζαμε. Μόνο οι λευκές γραμμές είναι για τουρίστες και είναι ελάχιστες.
- Και να ταξιδεύετε πάντα με ανθρώπους που περνάτε καλά. Γιατί στο τέλος θα θυμόμαστε πάντα τις αστείες στιγμές και πόσο γελάσατε σε ένα ταξίδι.
Attachments
Last edited:
