ThanasisU2
Member
- Μηνύματα
- 3.469
- Likes
- 3.440
- Επόμενο Ταξίδι
- Brno
- Ταξίδι-Όνειρο
- RTW
Έχω ξεχάσει που ακριβώς θέλω να πάω! Κάπως έτσι ξεκινάει ένα από τα ποιο διάσημα τραγούδια από τους θεούς τις Τρύπες (ναι λίγο αλλαγμένος στοίχος).
Είχα κανονίσει το ταξιδάκι αυτό από το Σεπτέμβριο, και εκτελέστηκε το τρίμερο της Καθαράς Δευτέρας (και με 2 άδειες κολλητές στο τρίμερο).
Μετά από πολλή καιρό έφτασε η μεγάλη μέρα. Πέμπτη 26 Φλεβάρη ήταν η πτήση LH3383 για Φρανκφούρτη, στης 1755. Μιας και δουλεύω στο αεροδρόμιο. Αποφάσισα να πάω με την βαλίτσα μου στην δουλεία, μη τρέχω πάλι σε Θρακομακεδώνες και λοιπά. Οι ώρες πέρναγαν βασανίστηκα αργά, μέχρι που πήγε 2 η ώρα και πήγα για μεσημεριανό κλασικά στο ΙΚΕΑ.
Παράδοση βαλίτσας στο Check In και επιλογή θέσης. 25F. Ωραία! Πάμε για έναν τελευταίο φραπέ στο Ελλάδικο χώρο στην αμερικανική πρεσβεία (αλλιώς και Mc Donald’s). Ψώφα πράγματα από το παράθυρο, μόνο ένα Α330 της Τσεχικής My Travel, και πολλά ATR της ΟΑ και Avro της Α3. Μετά από πολλή βαρεμάρα λέω να περάσω και στο τερματικό μέσα. Αγορές περιοδικών για το δρόμο και τελευταία τηλεφωνήματα σε φίλους/ες αν θέλουν καμία κολόνια.
Πύλη Β09 έλεγχος μετάλλων, και αναμονή για την είσοδο στο 321 της DLH. Δίπλα μας ένα 737 νοικιάρικο της ΟΑ, 320 της Α3 και 320 της Iberia, και μπροστά μου ένα 737 της ΟΑ (δικό της) έτοιμο για απογείωση. Η ώρα 1725 που έπρεπε να επιβιβαστούμε, και ακόμα τίποτα. Οι υπεύθυνοι σιγοψιθύριζαν, μέχρι που στης 1750 μας ανακοινώνουν ότι η Lufthansa έκανε over booking και έψαχναν εθελοντές να πάνε με την επόμενη πτήση. Τελικά μετά από πολλά ζόρια μπήκαμε στο 321, και κάθισα στην 25F. Εκεί που λες ότι όλα τελείωσαν, σου έρχεται η αεροσυνοδός να σε ρωτήσει αν θα ήθελες να αλλάξεις θέση (πάλι παράθυρο) επειδή είναι μια οικογένεια που ήθελε να κάτσει μαζί. Τι να κάνουμε, ξανάβγαλε μπουφάν από πάνω, τσάντες και κάμερες από κάτω και πήγαινε στο 28 Α. Τελικά στης 1830 ξεκινήσαμε. Περάσαμε ολό το αεροδρόμιο, την DHL και απογείωση από τον 03R. Ανοδική πορεία, στροφή πάνω από την Ραφήνα και συνεχίσαμε πάνω από Ολυμπιακό Χωριό, Κορινθιακό, γέφυρα Ρίου – Αντιριού, οροσειρά Πίνδου, και Αλβανία. Εκεί μας ξεκίνησε το σερβίρισμα του φαγητού. Τίποτα το ιδιαίτερο, μακαρόνια ναπολιτάνα, κεκάκι, ψωμάκι, και κλασικά μπύρα. Παράλληλα βλέπαμε την δύση του ήλιου πάνω στην Αδριατική. Η πορεία συνεχίστηκε, πάνω από Βοσνία, Κροατία, Σλοβενία, Ιταλία, Ελβετία και τέλος Γερμανία. Κάπου εκεί μαζεύτηκαν όλοι οι δίσκοι και κάπου πάνω από την Στουτγάρδη ξεκινήσαμε διαδικασίες καθόδου. Σε λίγο φάνηκε και το Fraport, Στην προσγείωση(είχε τόσο απότομο φρενάρισμα) που έφαγα τα μούτρα στην μπροστινή καρέκλα, σε μια από τις χειρότερες προσγειώσεις στην ζωή μου.
Μετά από μια βόλτα στις πίστες του αεροδρομίου φτάσαμε επιτέλους στην πύλη. Αριστερά μας ένα άλλο 321 της DLH, λογικά περίμενε την επόμενη μέρα να φύγι και αυτό. Μετά από κάνα 15 λεπτό περιφοράς στο αεροδρόμιο (μιας και είχα ψιλοχαθει) βρήκα επιτέλους τον ιμάντα με τις βαλίτσες. Με την παραλαβή της βαλίτσας ξεκίνησε η εξόρμηση του αεροδρόμιου (κυρίως βόλτες στο Sky Line όπου θαύμασα το 340 της Quatar Airways, 747 Qantas & Thai και αλλά πολλά που δε θυμάμαι.). Αγορά τουριστικού – εισιτηρίου και βούρ για το κέντρο.
Αεροσκάφος: 6/10 (το αεροσκάφος είναι πάνω από δεκαετία)
Πλήρωμα 4/10 (λες και τις πήραν από την στάζι)
On Time : 5/10 (απαράδεκτο αυτό που έγεινε)
Φαγήτο: 7/10 (ε κάτι το έσωσε)
Μ.Ο.: 5.5 (λίγο και θα έμενε μεταξεταστέως)
Frankfurt A Main
Φρανκφούρτη
Μετά την βολτούλα στο αεροδρόμιο αποφασίζω να πάω τελικά στο ξενοδοχείο. Αγοράζοντας το τουριστικό εισιτήριο, πάω προς την στάση του προαστιακού για να πάρω το S9 για το Frankfurt Hbf. Βγαίνοντας από τον σταθμό, για να βρω την στάση του μετρό (και να χαζέψω την Φρανκφούρτη την νύχτα). Αυτό που κάνει μπαμ από μακριά είναι το Main Tower, και ώπος σε όλη την γερμάνια το κλασικά το ελληνικό στοιχείο. Κατεύθυνση στην Zoo Station όπου βρισκόταν το «θεός να το κάνει ξενοδοχείο». Μετά από λίγο φθάνω στο Jaguar Hotel. Στην ρεσεψιόν ένας Ιάπωνας, άρα χριστό δε κατάλαβα τι μου έλεγε (ούτε γερμανικά ούτε καλά αγγλικά), μετά μου είπε 5 όροφος, αλλά το ασανσέρ πάει στο 3 μόνο. Μετά από βρισίδια την κουβάλησε αυτός την βαλίτσα, και με πήγε σε ένα δωμάτιο γ____ε τα. Μια απλή κουβέρτα, ένα καλοριφέρ που δε έχει γίνει η εξαέρωση και ΔΕ ΕΙΧΕ ΜΑΞΙΛΑΡΙ. Ο ρεσεψιόν μου είπε ότι το μαξιλάρι πάει έξτρα, 5 ευρώ την βραδιά. Του απάντησα με την ποιό διάσημη φράση στην Ελλάδα δηλαδή: Θα μου πάρεις φόρα να με κ____ς τα @@, για να σου πληρώσω 5 ευρώ.
Μετά από μαγκαιβεριλικια, εξαέρωσα το καλοριφέρ, και έφτιαξα ένα μαξιλάρι από φούτερ. Το πρωί έφυγα άρον άρον, για να πάω την βαλίτσα στη φύλαξη του σιδηροδρομικού σταθμού και μετά βόλτα στην πόλη. Παίρνω το τραμ και κατευθύνομαι προς το Romer. Στο δρόμο βρήκα και διαφήμιση της Ολυμπιακής, δίπλα στην παλιά πόλη της Φρανκφούρτης και την Ευρωπαϊκή Τράπεζα. . Η πλατεία της παλιάς πόλης απλά υπέροχη. Δίπλα στο δημαρχείο, και το σιντριβάνι με το Άγαλμα της Δικαιοσύνης. Κάνοντας βόλτες πάνω κάτω τον ποταμό Main και τις διάφορες γέφυρες πέτυχα και την πανέμορφη Eiserner Steg που με παραξένευσαν τα αρχαία ελληνικά τα οποία ήταν στοίχος από την Ομήρου Οδύσσεια στην είσοδο της γέφυρας. Βλέποντας ότι έφτασε η ώρα 12, ξεκίνησα τον κατήφορο προς τον σταθμό. Αγοράζοντας τα διάφορα πρέντζελ για τον δρόμο, επιβιβάζομαι στο υπερσύγχρονο ICE για Μόναχο. Το τρένο έμοιαζε λες και ήταν διαστημόπλοιο. Όλα υπερσύγχρονα, τίποτα δε χρειάζεται να πατήσεις όλα ηλεκτρονικά. Το ταξίδι απλά απολαμβάνεις την ζεστασιά του εσωτερικού με έναν καλό γερμανικό καφέ, βλέποντας έξω τα χιονισμένα τοπία. Το ταξίδι ήταν το ακόλουθο: Aschaffenburg, Würzburg, Nürnberg και τελος München.
Συνοπτική περίληψη:
Η Φρανκφούρτη? Πολλή ωραία πόλη. Υπέροχα χρώματα, τέλειος συνδυασμός παλιάς πολύς με την καινούργια την βιομηχανική. Όλα αυτά βοήθησαν να ξεπεραστεί το χάλια ξενοδοχείο.
Άμα την ξανασκεπτόμουν? Μπορεί, άλλα όχι για πάρα πολύ καιρό.
München
Μοναχο
Φθάνοντας στο χιονισμένο Μόναχο της Βαυαρίας, πηγαίνω να πάρω εισιτήρια για τα μέσα μαζικής μεταφοράς, και εκεί παθαίνω ένα σοκ. Μου λέει ο εκδότης ότι τα μέσα μαζικής μεταφοράς απεργούν σήμερα (πάει και η συναυλία των OASIS) και να ψάξω τρόπο να πάω στο ξενοδοχείο μου (το όποιο είναι και 4 χλμ από το σταθμό), αλλά το καλό το παλικάρι ξέρει και άλλο μονοπάτι. Βγάζω την κάρτα DHL μου και βρίσκω έναν κούριερ της DHL που ο οποίος με πήγε ακριβώς απέξω από το Haus International (άριστο νεανικό ξενοδοχείο, και φθηνό). Τακτοποίηση των πραγμάτων στο ξενοδοχείο και ένα κάλο μπάνιο, πριν ξεκινήσουμε την τουρνέ στις μπυραρίες. Μιας και δε υπήρχε τρένο ή τπτ το συναφές, αποφάσισα να πάρω σβάρνα τον διπλανό δρόμο (και μετά από πολύ ώρα βρήκα κάτι γερμανικό ανάμεσα στα πάρα πολλά Κινέζικα, Ελληνικά και τούρκικα). Μενού στα αγγλικά δε είχε άλλα η πανέμορφη σερβιτόρα πρόθυμη με βοήθησε να μου πει τι ήταν το καθένα. Γυρισμό στο ξενοδοχείο για νανάκια νωρίς νωρίς. Η επόμενη μέρα μετά από ένα λουξ πρωινό βόλτα κατευθείαν για το Ολυμπιακό Στάδιο του μονάχου. Το πρώτο πράγμα που βλέπει κάποιος βγαίνοντας από το σταθμό Olympiapark είναι το μεγάλο κτήριο της BMW και ο πύργος της τηλεόρασης. Πραγματικά μια βόλτα στο πάρκο αξίζει. Το Ολυμπιακό στάδιο (αν και σχεδόν 37 χρονών) κρατείται σε υπέροχη και φουτουριστική κατάσταση. Επίσης μια βόλτα και στην έκθεση της BMW και στο μουσείο του αξίζει τον κόπο και τα ελάχιστα χρήματα που δίνεις ώπου μπορεις να δεις εκθέματα απο το ποιο παλιο αμαξι της “μπεμπας” μέχρι και την νεα Formula BMW – Sauber. Επόμενος σταθμός η μεγάλη μου αγάπη, το γήπεδο της Bayern Munchen (και τα λιοντάρια Munich 1860) το Allianz Arena!. Κλασικά αγορά διάφορων μπιχλιμπιδιών από την μπουτίκ της Bayern Munich & Alianz Arena Shop και ξενάγηση στο γήπεδο μέσα. Πραγματικά άξιζε αυτή η εκδρομούλα (10 ευρώ) μιας και σε ξεναγούν στα ποιο παραμικρό μέρος. Από τα καθίσματα του σταδίου μέχρι το χώρο των VIPs και των χορηγών.
Επιστροφή στο ξενοδοχείο για να αφήσω τα πράγματα και πάμε προς την παλιά πόλη. Στην Marienplatz άνθρωποι από όλο τον κόσμο. Ιάπωνες, Έλληνες, Πολωνοί και άλλοι πολλοί. Το Νέο Δημαρχείο (Neues Rathaus) είναι αυτό που σε παραξενεύει με την Μπαρόκ αρχιτεκτονική . Στα δεξιιά βρίσκετε το Altes Rathaus Spielzeugmuseum με το ρολόι στον τοίχο που αντί για ώρες έχει τα 12 σήματα των ζωδίων. Ακλουθώντας διαφορά δρομολόγια, στο τέλος δίψασα, και επιθύμησα μια καλή μπύρα. Προς θεού μην επισκεφτείτε τις μπυραρίες σε στυλ Paulaner, Hofbraus, Franziskaner και όλα τα μεγάλα ονόματα. Είναι σαν τον δικό μας τον Μπαϊρακτάρη, Θανάση και Σάββα. Πολλή βαβούρα και τουρίστες, ακριβό και όχι άριστο φαγητό για την τιμή αυτή. Καλύτερα ψάξτε να βρείτε ένα καλό και μικρό μαγαζί. Βρήκα ένα δίπλα στο δημαρχείο όπου με 14 ευρώ είχα μια φουλ ποικιλία από λουκάνικα και 2 μπύρες του ενός λίτρου. Επιστροφή στο hotel για ένα μπανάκι και ξεπρισμά των ποδιών.
Όπως όλα τα πράγματα, έτσι και το Μόναχο είχε το τέλος του. Έτσι 1 Μάρτιου μόλις λήξει το check out του ξενοδοχείου, να πάρω το S8 για να με βγάλει κατευθείαν στο Flughafen Munchen (Franz Josef Strauss). Ένα καλό τιπ είναι, να μη πάρετε εισιτήριο για αεροδρόμιο (το οποίο κάνει και 8.80 ευρώ) άλλα ένα ημερήσιο εισιτήριο Gesamtnetz (για όλο το δίκτυο του Μοναχού και τις 4 ζώνες, η όποια άνει 10 ευρώ και έχεις τα πάντα απεριόριστα). Φθάνοντας στο αεροδρόμιο κατά της 1300 (η πτήση μου για Βερολίνο ήταν στης 1900, άρα είχα άπλετο χρόνο μπροστά μου), κάνω check in, αφήνω την βαλίτσα και πάω για την βόλτα στο Flughafen Besucherpark (πάρκο τουριστών, δε ξέρω πως αλλιώς να το μεταφράσω). Στην είσοδο του πάρκου μας καλώς ορίζει το ελικόπτερο της ADAC (MBB BO 105). Ποιο μέσα βρίσκουμε 3 θρυλικά αεροσκάφη το Lockheed Constellation της Lufthansa, DC-3 της Swissair και το Junker Ju52 της Lufthansa όπου με 2 ευρώ έμπαινες μέσα σε όλα τα αεροσκάφη και έβλεπες το εσωτερικό τους. (Να τα ακούνε κάποιοι στο Ελλάντα.) και με ένα ευρώ ανεβαίνεις στο λοφάκι και έχεις στο πιάτο όλο το αεροδρόμιο. Πρώτο που είδα ήταν ένα MD90 της Saudi Arabian Airlines, Airbus 330 Air Berlin, ATR Lufthansa Regional, Emirates, και μπολικα Α320, 737 της Lufthansa & Air Berlin. Η κόλαση από όλα είναι το κατάστημα με άπειρα σουβενίρ. Δε μπορούσα να κρατηθώ, αμέτρητα Herpa, 1/400, 1/200 και 1000 άλλα πολλά και σε πολλή καλές τιμές. Κοιτώντας ότι η ώρα πέρασε (και κάμποσα λεφτά) και κατευθύνθηκα προς το Τερμιναλ για το κωλόελεγχό. Δε ξέρω τη τρέλα κουβαλάνε οι φύλακες, αλλά με τρέλαναν στο έλεγχο. Βγάλε τζιν, ζώνη, χτύπαγε πως έχω μέταλλο στο γόνατο (και όντως έχω, επειδή το είχα σπάσει) και ήθελαν να πάω στο τομογράφο να με δουν, αλλά ευτυχώς ο προϊστάμενος βαριόταν να πάει να το δει.. Μπαίνω μέσα, και βλέπω πως άλλαξε η πύλη εξόδου, άρα οκ κανένα πρόβλημα. Περνάνε οι ώρες διαβάζοντας ένα βιβλίο για το καταφύγιο του Χίτλερ βλέποντας ένα Α340 της Korean Air να περνά από μπροστά. Κατά της 6 άρχισε να πέφτει η ομίχλη, με συνέπεια στης 1900 να έχει τέτοια ομίχλη που είχαμε καθυστέρηση πάνω από μισάωρο. Τελικά μπήκαμε στο Α320 (D-ABDI) της Air Berlin και καταλαμβάνω την 04F. Αρκετό καλό seat pitch και η θέα από το παράθυρο (τι θέα, ομίχλη κυρίως). Επίσης πολύ καλό το IFE. 7 μουσικά κανάλια (έχει και Ροκ και Μεταλ) ώπος και χάρτης το που είμαστε. Απογείωση από το 26L και ακολουθήσαμε πορεία πάνω από Plzen (Τσεχία) όπου κάπου εκεί σερβιρίστηκε το σνακ, το οποίο περιελάμβανε κρακεράκια και μπύρα (όχι άσχημα για ένα εισιτήριο των 20 ευρώ). Η πορεία συνεχίστηκε πάνω από την Δρέσδη, Λειψία και διαδικασίες προσγειώσεις κάπου πάνω από το Ποτσντάμ. Από μακριά το Fershentrum να μας χαιρέτα. Προσγείωση στο 26 L και καθοδόν για την Βαλίτσα.
Αεροσκάφος: 9/10 (ολοκαίνουριο)
Πλήρωμα 7/10 (η αεροσυνοδός έμοιαζε με μια πρώην μου, και της έβγαλα την πιστή)
On Time : 8/10 (Λόγοι καιρού)
Φαγητό: 10/10 (με 20 ευρώ? Εδώ η μπύρα κάνει 6 στην Ελλάδα)
Μ.Ο.: 8,5 Πολλή καλά
Αν θα ξαναπέταγα μαζί τους? 100% Κάτι παραπάνω από άριστη εταιρία. Όλα στην εντέλεια, μέχρι και σοκολάτακια στην έξοδο μας δείναν. Θα την ξανατιμίσω το καλοκαίρι από Κρακοβία για Βερολίνο για μια μικρή τουρνέ στην Ευρώπη, πίσω από τους U2)
Λίγα λόγια για το Μόναχο. Απλά υπεροχή πόλη, τόσα χρώματα, χαρούμενοι άνθρωποι, πανέμορφες Βαβαρέζες, ΜΠΥΡΑ και αλλά πολλά που γέμιζα σελίδα. Ψήνομαι να ξαναπάω, άλλα Χριστούγεννα, να δω την Marienplatz στα γιορτινά της, και όλα τα σύναθες.
Berlin
Βερολινο
Το Tegel (Otto Lilienthal) δε μου έκανε καμιά τρελή εντύπωση. Ένα μικρό αεροδρόμιο (πάνω κάτω σε μέγεθος του Μακεδονία) απλά έχει φυσούνες. Περιμέναμε υπομονετικά τους ιμάντες να τραβάνε τις βαλίτσες προς τα μας. Επιτελούς έξω στο δρόμο και πάω να βρω το λεωφορείο για να πάω στο Ξενοδοχείο. Μια καλή πρόταση για εισιτήριο για τα μέσα είναι η Berlin Welcome Card. Σου παρέχει απεριόριστες συγκοινωνίες στην ΑΒ ή ABC ζώνες (στην οποία ανήκει το Potsdam και το Flughafen Schonefeld) για 48 ή 72 ώρες. Πακέτο με το εισιτήριο είναι και ένα βιβλιαράκι που έχει τον χάρτη των U Bhan, S bahn και των κυριότερων γραμμών λεωφορείων και τρένων, και πάνω από 200 εκπτώσεις σε εστιατόρια και μουσεία. Για να μη τα παρατραβώ, πείρα το λεωφορείο 109 για να με βγάλει στην U7 και από εκεί να πάω προς το Adenauerplatz και από εκεί ποδαράτος γύρω στα 300 μέτρα πάνω στην Kudam προς το OlivearApart Hotel. Υπέροχο ξενοδοχείο, φθηνό και κοντά σε όλα. Μπανάκι, και νάνι βλέποντας στα γερμανικά έναν μαραθώνιο Simpsons που είχε η τηλεόραση.
H καθαρά Δευτέρα ξεκίνησε με μπόλικο κρέας για πρωινό (ναι ξέρω αμάρτησα), άλλα έπρεπε να φορτωθώ με θερμίδες για την υπόλοιπη μέρα. Η μέρα μας ξεκίνησε με το τουριστικό λεωφορείο 100 που ξεκείναει από την ZOO Station και πέρνα όλα τα αξιοθέατα: )Ζωολογικός Κήπος, Bauhaus, Siegessaule, Προεδρικό Μέγαρο, Reichstag, Unter den Linden, Mitte (Museum Island) και τέλος Alexanderplatz. Το πρώτο πράγμα που βλέπει κανείς (σχεδόν από κάθε μέρεια του Βερολίνου) είναι το Fernsehturm. H κεραία της τηλεόρασης με ύψος 368 μέτρα και με τη φουτουριστική σφαίρα (που και η γερμανοί το λένε και τηλεσπαράγγι). Στην πλατειά Alex υπάρχει το ρολόι του κόσμου, που σε ενημερώνει τι ώρα είναι σε όποια πόλη του κόσμου θες. Λίγα μέτρα, προς την κατεύθυνση της πύλης του Βρανδεμβούργου βρίσκεται το δημαρχείο του Βερολίνου. Χαρακτηριστικό κομουνιστικό στυλ. Κόκκινα τούβλα, χαλκός και απλό ορθογώνιο στυλ κτηρίου. Στην πλατειά του δημαρχείου υπάρχει το σιντριβάνι του Ποσειδώνα (δυστυχώς δε δούλευε). Περνώντας την U9 κατευθύνθηκα στην Gesundbrunnen. Εκεί υπάρχει ένα γραφείο, το όποιο σε κάνει ξενάγηση στα διάφορα μπούνκερ του Β παγκοσμίου πολέμου και του ψυχρού πολέμου. Θα το αναγνωρίσετε το γραφείο που είναι, λόγο των 2 ατομικών μπούνκερ που έχει στην είσοδο. Η Berliner Unterelten E.V. κάνει τις ξεναγήσεις (και στα αγγλικά) ευτυχώς δε είναι ακόμα διάσημο στο εύρη κοινό, και δε έχει κόσμο. Δυστυχώς απαγορευόταν η φωτογράφιση, άρα μόνο με τα λόγια μπορώ να το περιγράψω. Ήταν απλά από τα ποιο περίεργα συναισθήματα που είχα. Λίγο φρίκη, τρέλα, κλειστοφοβία, και αλλά μεικτά. Μετά την ξενάγηση ακολούθησε η εκδρομή στην τούρκικη περιοχή το Kreuzberg. Φθάνοντας στο Kochstrasse, εκεί βρίσκεται ένα από τα ποιο τουριστικά μέρη του Βερολίνου, το Checkpoint Charlie. Με 2 ευρώ ο σοβιετικός στρατιώτης θα σου φτιάξει (σε ένα φύλλο διαβατηρίου από το DDR) διάφορες βίζες των κρατών των οποίων είχαν την επιτήρηση του Βερολίνου. Εκεί που χάζευα κάτι τούρκους να πουλάνε διάφορα κειμήλια από την ανατολική γερμάνια, βρήκα την αγάπη μου. Μετά από ψάξιμο σε όλο το Βερολίνο βρήκα ένα Trabant. Αλλά ας αφήσουμε αυτό το θρυλικό αμάξι και να συνεχίσουμε στο δρόμο που παλιά τον χώριζε ο τείχος. Δίπλα στο θυλάκιο υπάρχει ακόμα η πινακίδα η οποία σε ενημερώνει ότι φεύγεις από την αμερικανική πλευρά και μπαίνεις στην κομουνιστική πλευρά. Μιας και ήμουν εκεί θα έπρεπε να δω και το πολυσυζητημένο East Side Gallery. Το East Side Gallery ξεκείνα από την Warschauer Straße και φθάνει σχεδόν δίπλα στον Ανατολικό Σιδηροδρομικό Σταθμό (Ostbahnof) per;ipoy 1 ½ χλμ. Δίπλα στα απομεινάρια του τείχους ύπαρχει η γέφυρα χτισμένη με το «Σοβιετικό Στυλ» Am Oberbaum, στην όποια πέρναγαν τα τρένα από το Ανατολικό Μπλοκ στο Δυτικό Βερολίνο. Ο τείχος ευτυχώς έχει αρχίσει να ξαναφτιάχνετε μετά τους βανδαλισμούς των τουριστών που υπέστη (κόβοντας κομμάτια για Σουβενίρ, γράφοντας τα ονόματα τους πάνω και αλλά). Τα ποιο διάσημα έργα τέχνης είναι τα Bruderkuss και το Trabant. H κλασική μου τρέλα με τα αεροπλάνα με καθοδήγησε στο ιστορικό αεροδρόμιο Tempelholf. To αεροδρόμιο αυτό έκλεισε δυστυχώς πέρυσι λόγο έντονης ηχορύπανσης. Η αρχιτεκτονική του αεροδρόμιου είναι Ναζιστική (μιας και χτίστηκε το 36 για χάρη των Ολυμπιακών αγόνων). Ακριβώς δίπλα βρίσκεται και το μνήμα που θυμίζει τους πιλότους που τροφοδοτούσαν το Βερολίνο το 47 μετά τον αποκλεισμό του Κόκκινου στρατού.
Μετά από ώρες περπατήματος με έπιασε και η πείνα. Καθοδόν για την Potsdamer Platz για παγωτάκι Hagen Doz στο Sony Center. Μόλις δει κάποιος την πλατειά αυτή και δει όλους αυτούς τους ουρανοξύστες, μπορεί κάλλιστα να παραξενευτεί πότε πρόλαβαν να τους χτίσουν ακριβώς μετά την πτώση του τείχους (η Potsdamer ήταν ακριβώς στην Νεκρή ζώνη μεταξύ των δυο τειχών), Γύρω γύρω υπάρχουν ουρανοξύστες των μεγαλυτέρων εταιριών της Γερμανίας (DB, Mercedes, Deutche Telecom κτλ κτλ). Μιας και σκοτείνιαζε αποφάσισα να πάω στην Unter De Linden. Εκεί βρίσκετε η περίφημη Πύλη του Βρανδεμβούργου και η Καγκελαρία. Ψώνια από το Berlin Infostore (σουβενίρ δλδ) και καθοδόν να ανέβουμε στον τρούλο του Reichstag. Ευτυχώς με την βροχή που ήταν τότε λίγος κόσμος περίμενε εξώ από την καγκελαρία για να πάνε στο αντιτρομοκρατικό έλεγχο. Δυστυχώς ο καιρός μας τα χάλασε ολίγον και δε είχαμε την άριστη θέα. Πάντως μια βόλτα μέχρι πάνω του τρούλου αξίζει. Δυστυχώς η κούραση, κέρδιζε κατά κράτη με το σώμα μου, άλλα άντεξα για την τελευταία μου βόλτα στο KaDeWe. Το πολυκατάστημα αυτό μπορεί να είναι μικρότερο από τα δικά μας Mall, Golden Hall και άλλες 1000 μπούρδες, άλλα αυτό το κατάστημα είναι σαν να αγκαλιάζει τους καλεσμένους του. Επιβάλλεται μια βόλτα στο προτελευταίο όροφο που είναι ο όροφος με τα Delicatessen. 7 χιλιάδες τετραγωνικά μέτρα με αλλαντικά, σοκολάτες, γλυκά, τυριά, κρασιά, ΜΠΥΡΕΣ και αμέτρητα άλλα φαγώσιμα. Μετά από πολλά έφτασα στο ξενοδοχείο για την τελευταία νύχτα μου στην Γερμανία.
Τελευταία μέρα στην Γερμάνια. Πρωινό φουλ και πάμε την τελευταία βόλτα στην Kurfürstendamm ώπου βλέπεις το Schloss-Charlottenburg. Για τελεύταιος καφές ήταν στο Telecafe του Fernsehturm,στην Alexanderplatz. Το ασανσέρ σε ανβάζει με ταχύτητα 6 m/s σε ύψος 203 μέτρα. Η θέα από εκεί είναι εκπληκτική. Λίγο ποιο πάνω υπάρχει και το telecafe σε ύψος 207 μέτρων, το οποίο έχει την ιδιαιτερότητα ότι γυρνάει 2 φορές την ώρα. Για σχεδόν 2 κούπες κακάο και 2 κομμάτια γλυκό Φρανκφούρτη πλήρωσα 6.80 ΕΥΡΩ!!!!!! ΚΑΙ ΤΑ ΔΥΟ ΜΑΖΙ, ΚΑΙ ΟΧΙ ΤΟ ΚΑΚΑΟ ΜΟΝΟ. Που στην Αθήνα στα Εξάρχεια κάνει το κακάο 4 με 5 ευρώ. Δυστυχώς τέλος το πενταήμερο μου και επιστρέφω στο ξενοδοχείο να παραλάβω την βαλίτσα. Στο δρόμο μου έκανε ένα κτήριο τρελή εντύπωση, Η πρεσβεία της Ρωσίας (πρώην ΕΣΣΔ) έχει ακόμα το κεφάλι του Λένιν. Αναμονή στην ZOO Station για το REGIO για το αεροδρόμιο.
Τι να πω για αυτήν την πόλη. Από πού να ξεκινήσω και που να τελειώσω. Από τα χαρούμενα ανθρωπάκια (τον Γρηγόρη και τον Σταματη) που σε καλώς ορίζουν στα φανάρια για πεζούς? Για το καταπληκτικό Currywurst? Για την ελευθέρια να είσαι ΟΤΙ (και να φοράς κουκούλα) θες χωρίς να σε κριτικάρει κάποιος στο δρόμο? Για τα νόστιμα λουκάνικα?
Είναι πάρα πολλά αυτά που έζησα στο Βερολίνο και το λάτρεψα.
Κάτι ξέραν οι U2 και ηχογράφησαν την δισκάρα Achtoong Baby, και γύρισαν εκεί 2 βίντεο κλιπ τους, One & .
Toυς Pink Floyd που έγραψαν ολόκληρο δίσκο ορόσημο της ΡΟΚ το The Wall.
Αν θα την ξαναεπισκεφτώ? 100% το Ιούλιο θα πάω να δω τους U2 εκει και μπορεί το Νοέμβρη για τα 20 χρόνια από την πτώση του Τείχους.
Ο δρόμος της επιστροφής είναι, είναι από τα ποιο δύσκολα σημεία όλων μας. Περνώντας το τρένο για να φτάσω στο Flughafen Schönefeld (ή αλλιώς Holiday Airport, μιας και από εκεί πετάνε οι φθηνές αεροπορικές εταιρίες προς όλη την Ευρώπη και βόρεια Αφρική). Μετά από το ταξίδι στα περίχωρα του Βερολίνου, φθάνουμε στο Bahnhof Berlin-Schoenefeld Flughafen Gebaeude (ναι το ξέρω είναι τεράστιο το όνομα για έναν τόσο μικρό σταθμό.) Το μόνο μειονέκτημα είναι ότι το αεροδρόμιο είναι γύρω στα 800 μέτρα από το σταθμό (άλλα μπορείς να πάρεις καροτσάκι του αεροδρομίου ΔΩΡΕΑΝ!). Μπαίνοντας στο ζεστό αεροδρόμιο, έγινε αισθητό το ελληνικό στοιχείο. Βαβούρα, γκρίνια για το κάπνισμα στην Γερμάνια (που σχεδόν απαγορεύεται παντού) και άλλα πολλά. Check In στο Speedy Boarding Pass και κλασικά έλεγχος μετάλλων από τους «πειραγμένους σεκιούριτι» και κλασικά απορία για το γόνατο μου. Το spotting το μόνο που έβλεπες ήταν αεροπλάνα: Condor A320 & Fokker 100 της Germania, 737-500 της Sterling, μπόλικα 319 της Easyjet, 737-500 Belavia & Egyptair A320 και το Α320 της Germanwings. Το αεροδρόμιο αν και θεωρείτε φθηνό (σε σχέση φόρων αεροδρόμιου) είναι μεγάλο. Έχει μέσα από Burger King, Duty Free (μπόλικα), σουβενίρ μέχρι και Ιρλανδική Pub! H ώρα είχε, φτάσει και η πύλη θα άνοιγε σε λίγο. Αγοράζω ένα Triple Burger Menu για το δρόμο (δλδ το αεροπλάνο, μιας και η ευκολοτζέτ, δε δίνει φαγητό). Πύλη 24, και εγώ σαν VIP μπροστά από όλους. Το G-EZDY μας περίμενε είδη στην φυσούνα. Καλώς όρισμα από το χαρούμενο πλήρωμα (2 κοπέλες και 2 άντρες) και επιλογή θέση στην έξοδο κινδύνου, δλδ 10Α. Μόλις στρογγυλοκάθισα, στο ανετότατο seat pitch, μια ιρλανδέζα μας ήρθε δίπλα. Εκείνη τη στιγμή ένιωσα το ελληνικό μεγαλείο. Έμπαινε το Α Group. Για να περιγράψω το τι έγινε θα σας το πω απλά. Στο σχολείο (ξέρω σας γυρνάω χρόνια πίσω αλλά μπορεί και δεκαετίες) όταν μπαίνατε σε μια νέα τάξη, δε τρέχατε να προλάβετε την γαλαρία ή τις θέσεις στις οποίες δε θα σας έβλεπαν εύκολα? Έτσι και εδώ έγινε. Τρέχαν μέσα, χτυπάγαν άτομα να περάσουν να βρουν παράθυρο, πετάγαν τσάντες και άλλες παλαβομάρες. Τελικά όλοι κάθισαν ήσυχα και περίμεναν την τροχοδρόμηση. Λίγο πριν την είσοδο στην πίστα, μας χαιρετούσε ένα πεινασμένο Germanwing που μόλις έφτασε από Μόναχο. Απογειώνοντας βλέπαμε και τα έργα για το νέο αεροδρόμιο του Βερολίνου το ΒΒΙ. Ο ιπτάμενος φροντιστής πάντως έδωσε τρελό χαβαλέ μέσα. Για να κάνει την κλασική διαφήμιση της ΕΖΥ τραγούδαγε το σλόγκαν της εταιρίας, και μας έλεγε για τις διάφορες προσφορές της εταιρίας.
Μετά από κανα15λεπτο σβήνει η σήμανση για τις ζώνες, και ξεκινάει το μοίρασμα-αγορά του φαγητού. Εκείνη την στιγμή όλοι θυμήθηκαν ότι πρέπει να πάνε τουαλέτα, να μιλήσουν με το γνωστό που βρήκαν σε μια καφετέρια, να ανοίγουν τα λάπτοπς να ακούσουν μουσική και αν επιτρεπόταν θα κάπνιζαν και μιλάγαν 3 ώρες στα κινητά. Διαβάζωντας το περιοδικό ένα άρθρο του Mr Stelios, είδα ότι πουλάνε σε μοντέλο 1/200 το 319 και 321 της ΕΖΥ, προς 12 ευρώ. Ρώταω τον ιπτάμενο φροντιστή για αυτό, και με απαντάει ότι είναι σε Limited edition, δλδ και τα 2 αεροπλάνα στα 12 ευρώ. Εγώ τρελή χαρά τα πείρα και άρχιζα να παίζω σαν μικρό παιδάκι. Σε κάποια στιγμή πείνασα και άνοιξα την σακούλα με τα μπεργκέρ και μύρισε όλο το αεροπλάνο. Μετά από μπόλικα σύννεφα επιτέλους φάνηκε η νυχτερινή Αθήνα. Γλυφάδα, παλιό, αεροδρόμιο, Μαρκόπουλο, κόμβος Αττικής Οδού και πάλι προσγείωση στο 03R. Ξανά φυσούνα και αποβίβαση από το άεροσκαφος. Παραλάβη βαλίτσας και γυρισμό στο σπίτι.
Για την Easyjet θα πω απλά.
Πολύ καλή εταιρεία, συνεπής στην ώρα, πεντακάθαρο αεροπλάνο. Θα μπορούσε ώμος να βαλει αριθμήμενες καρέκλες να μη γίνεται ο χαμός μέσα στο άεροπλανο,
Αεροσκάφος: 9/10 (ο ΜΟ των αεροσκαφών είναι 3.5 χρόνων, άλλα πολύ στριμωγμένα είμαστε μέσα κ. Stelios.
Πλήρωμα 9/10 (φοβερό πλήρωμα, το αγγλικό χιούμορ να μη είχαν μόνο)
On Time : 10/10 (και νωρίτερα φτάσαμε)
Φαγήτο: ΝΑ (τα χάμπουργκερ από το Burger King δε μετρανέ ε?)
Μ.Ο.: 9,3 Άριστα (άλλα διαιρέσαμε με το 3, για αυτό), αλλιώς 7
Από τις 3 εταιρίες κατατάσσονται ως εξης:
1η Air Berlin
2η Easyjet
Lufthansa ούτε καν στην 5α μου δε είναι με τις αγαπημένες εταιρείες.
Γενεικά για την Γερμανία.
Θα το πω απλα: Ich Liebe Deutchland. Θέλω να ξαναπάω άλλα να κάτσω κυριώς στο Μόναχο και να ζήσω τις Άλπεις και τα περίχωρα. Αλλά και πάλι τρελάθηκα με αυτή την χώρα. Μακάρι να την δω όλη.
Ειμαι ο Θανασης, και μολις τελείωσα!
Είχα κανονίσει το ταξιδάκι αυτό από το Σεπτέμβριο, και εκτελέστηκε το τρίμερο της Καθαράς Δευτέρας (και με 2 άδειες κολλητές στο τρίμερο).
Μετά από πολλή καιρό έφτασε η μεγάλη μέρα. Πέμπτη 26 Φλεβάρη ήταν η πτήση LH3383 για Φρανκφούρτη, στης 1755. Μιας και δουλεύω στο αεροδρόμιο. Αποφάσισα να πάω με την βαλίτσα μου στην δουλεία, μη τρέχω πάλι σε Θρακομακεδώνες και λοιπά. Οι ώρες πέρναγαν βασανίστηκα αργά, μέχρι που πήγε 2 η ώρα και πήγα για μεσημεριανό κλασικά στο ΙΚΕΑ.
Παράδοση βαλίτσας στο Check In και επιλογή θέσης. 25F. Ωραία! Πάμε για έναν τελευταίο φραπέ στο Ελλάδικο χώρο στην αμερικανική πρεσβεία (αλλιώς και Mc Donald’s). Ψώφα πράγματα από το παράθυρο, μόνο ένα Α330 της Τσεχικής My Travel, και πολλά ATR της ΟΑ και Avro της Α3. Μετά από πολλή βαρεμάρα λέω να περάσω και στο τερματικό μέσα. Αγορές περιοδικών για το δρόμο και τελευταία τηλεφωνήματα σε φίλους/ες αν θέλουν καμία κολόνια.
Πύλη Β09 έλεγχος μετάλλων, και αναμονή για την είσοδο στο 321 της DLH. Δίπλα μας ένα 737 νοικιάρικο της ΟΑ, 320 της Α3 και 320 της Iberia, και μπροστά μου ένα 737 της ΟΑ (δικό της) έτοιμο για απογείωση. Η ώρα 1725 που έπρεπε να επιβιβαστούμε, και ακόμα τίποτα. Οι υπεύθυνοι σιγοψιθύριζαν, μέχρι που στης 1750 μας ανακοινώνουν ότι η Lufthansa έκανε over booking και έψαχναν εθελοντές να πάνε με την επόμενη πτήση. Τελικά μετά από πολλά ζόρια μπήκαμε στο 321, και κάθισα στην 25F. Εκεί που λες ότι όλα τελείωσαν, σου έρχεται η αεροσυνοδός να σε ρωτήσει αν θα ήθελες να αλλάξεις θέση (πάλι παράθυρο) επειδή είναι μια οικογένεια που ήθελε να κάτσει μαζί. Τι να κάνουμε, ξανάβγαλε μπουφάν από πάνω, τσάντες και κάμερες από κάτω και πήγαινε στο 28 Α. Τελικά στης 1830 ξεκινήσαμε. Περάσαμε ολό το αεροδρόμιο, την DHL και απογείωση από τον 03R. Ανοδική πορεία, στροφή πάνω από την Ραφήνα και συνεχίσαμε πάνω από Ολυμπιακό Χωριό, Κορινθιακό, γέφυρα Ρίου – Αντιριού, οροσειρά Πίνδου, και Αλβανία. Εκεί μας ξεκίνησε το σερβίρισμα του φαγητού. Τίποτα το ιδιαίτερο, μακαρόνια ναπολιτάνα, κεκάκι, ψωμάκι, και κλασικά μπύρα. Παράλληλα βλέπαμε την δύση του ήλιου πάνω στην Αδριατική. Η πορεία συνεχίστηκε, πάνω από Βοσνία, Κροατία, Σλοβενία, Ιταλία, Ελβετία και τέλος Γερμανία. Κάπου εκεί μαζεύτηκαν όλοι οι δίσκοι και κάπου πάνω από την Στουτγάρδη ξεκινήσαμε διαδικασίες καθόδου. Σε λίγο φάνηκε και το Fraport, Στην προσγείωση(είχε τόσο απότομο φρενάρισμα) που έφαγα τα μούτρα στην μπροστινή καρέκλα, σε μια από τις χειρότερες προσγειώσεις στην ζωή μου.
Μετά από μια βόλτα στις πίστες του αεροδρομίου φτάσαμε επιτέλους στην πύλη. Αριστερά μας ένα άλλο 321 της DLH, λογικά περίμενε την επόμενη μέρα να φύγι και αυτό. Μετά από κάνα 15 λεπτό περιφοράς στο αεροδρόμιο (μιας και είχα ψιλοχαθει) βρήκα επιτέλους τον ιμάντα με τις βαλίτσες. Με την παραλαβή της βαλίτσας ξεκίνησε η εξόρμηση του αεροδρόμιου (κυρίως βόλτες στο Sky Line όπου θαύμασα το 340 της Quatar Airways, 747 Qantas & Thai και αλλά πολλά που δε θυμάμαι.). Αγορά τουριστικού – εισιτηρίου και βούρ για το κέντρο.
Αεροσκάφος: 6/10 (το αεροσκάφος είναι πάνω από δεκαετία)
Πλήρωμα 4/10 (λες και τις πήραν από την στάζι)
On Time : 5/10 (απαράδεκτο αυτό που έγεινε)
Φαγήτο: 7/10 (ε κάτι το έσωσε)
Μ.Ο.: 5.5 (λίγο και θα έμενε μεταξεταστέως)
Frankfurt A Main
Φρανκφούρτη
Μετά την βολτούλα στο αεροδρόμιο αποφασίζω να πάω τελικά στο ξενοδοχείο. Αγοράζοντας το τουριστικό εισιτήριο, πάω προς την στάση του προαστιακού για να πάρω το S9 για το Frankfurt Hbf. Βγαίνοντας από τον σταθμό, για να βρω την στάση του μετρό (και να χαζέψω την Φρανκφούρτη την νύχτα). Αυτό που κάνει μπαμ από μακριά είναι το Main Tower, και ώπος σε όλη την γερμάνια το κλασικά το ελληνικό στοιχείο. Κατεύθυνση στην Zoo Station όπου βρισκόταν το «θεός να το κάνει ξενοδοχείο». Μετά από λίγο φθάνω στο Jaguar Hotel. Στην ρεσεψιόν ένας Ιάπωνας, άρα χριστό δε κατάλαβα τι μου έλεγε (ούτε γερμανικά ούτε καλά αγγλικά), μετά μου είπε 5 όροφος, αλλά το ασανσέρ πάει στο 3 μόνο. Μετά από βρισίδια την κουβάλησε αυτός την βαλίτσα, και με πήγε σε ένα δωμάτιο γ____ε τα. Μια απλή κουβέρτα, ένα καλοριφέρ που δε έχει γίνει η εξαέρωση και ΔΕ ΕΙΧΕ ΜΑΞΙΛΑΡΙ. Ο ρεσεψιόν μου είπε ότι το μαξιλάρι πάει έξτρα, 5 ευρώ την βραδιά. Του απάντησα με την ποιό διάσημη φράση στην Ελλάδα δηλαδή: Θα μου πάρεις φόρα να με κ____ς τα @@, για να σου πληρώσω 5 ευρώ.
Μετά από μαγκαιβεριλικια, εξαέρωσα το καλοριφέρ, και έφτιαξα ένα μαξιλάρι από φούτερ. Το πρωί έφυγα άρον άρον, για να πάω την βαλίτσα στη φύλαξη του σιδηροδρομικού σταθμού και μετά βόλτα στην πόλη. Παίρνω το τραμ και κατευθύνομαι προς το Romer. Στο δρόμο βρήκα και διαφήμιση της Ολυμπιακής, δίπλα στην παλιά πόλη της Φρανκφούρτης και την Ευρωπαϊκή Τράπεζα. . Η πλατεία της παλιάς πόλης απλά υπέροχη. Δίπλα στο δημαρχείο, και το σιντριβάνι με το Άγαλμα της Δικαιοσύνης. Κάνοντας βόλτες πάνω κάτω τον ποταμό Main και τις διάφορες γέφυρες πέτυχα και την πανέμορφη Eiserner Steg που με παραξένευσαν τα αρχαία ελληνικά τα οποία ήταν στοίχος από την Ομήρου Οδύσσεια στην είσοδο της γέφυρας. Βλέποντας ότι έφτασε η ώρα 12, ξεκίνησα τον κατήφορο προς τον σταθμό. Αγοράζοντας τα διάφορα πρέντζελ για τον δρόμο, επιβιβάζομαι στο υπερσύγχρονο ICE για Μόναχο. Το τρένο έμοιαζε λες και ήταν διαστημόπλοιο. Όλα υπερσύγχρονα, τίποτα δε χρειάζεται να πατήσεις όλα ηλεκτρονικά. Το ταξίδι απλά απολαμβάνεις την ζεστασιά του εσωτερικού με έναν καλό γερμανικό καφέ, βλέποντας έξω τα χιονισμένα τοπία. Το ταξίδι ήταν το ακόλουθο: Aschaffenburg, Würzburg, Nürnberg και τελος München.
Συνοπτική περίληψη:
Η Φρανκφούρτη? Πολλή ωραία πόλη. Υπέροχα χρώματα, τέλειος συνδυασμός παλιάς πολύς με την καινούργια την βιομηχανική. Όλα αυτά βοήθησαν να ξεπεραστεί το χάλια ξενοδοχείο.
Άμα την ξανασκεπτόμουν? Μπορεί, άλλα όχι για πάρα πολύ καιρό.
München
Μοναχο
Φθάνοντας στο χιονισμένο Μόναχο της Βαυαρίας, πηγαίνω να πάρω εισιτήρια για τα μέσα μαζικής μεταφοράς, και εκεί παθαίνω ένα σοκ. Μου λέει ο εκδότης ότι τα μέσα μαζικής μεταφοράς απεργούν σήμερα (πάει και η συναυλία των OASIS) και να ψάξω τρόπο να πάω στο ξενοδοχείο μου (το όποιο είναι και 4 χλμ από το σταθμό), αλλά το καλό το παλικάρι ξέρει και άλλο μονοπάτι. Βγάζω την κάρτα DHL μου και βρίσκω έναν κούριερ της DHL που ο οποίος με πήγε ακριβώς απέξω από το Haus International (άριστο νεανικό ξενοδοχείο, και φθηνό). Τακτοποίηση των πραγμάτων στο ξενοδοχείο και ένα κάλο μπάνιο, πριν ξεκινήσουμε την τουρνέ στις μπυραρίες. Μιας και δε υπήρχε τρένο ή τπτ το συναφές, αποφάσισα να πάρω σβάρνα τον διπλανό δρόμο (και μετά από πολύ ώρα βρήκα κάτι γερμανικό ανάμεσα στα πάρα πολλά Κινέζικα, Ελληνικά και τούρκικα). Μενού στα αγγλικά δε είχε άλλα η πανέμορφη σερβιτόρα πρόθυμη με βοήθησε να μου πει τι ήταν το καθένα. Γυρισμό στο ξενοδοχείο για νανάκια νωρίς νωρίς. Η επόμενη μέρα μετά από ένα λουξ πρωινό βόλτα κατευθείαν για το Ολυμπιακό Στάδιο του μονάχου. Το πρώτο πράγμα που βλέπει κάποιος βγαίνοντας από το σταθμό Olympiapark είναι το μεγάλο κτήριο της BMW και ο πύργος της τηλεόρασης. Πραγματικά μια βόλτα στο πάρκο αξίζει. Το Ολυμπιακό στάδιο (αν και σχεδόν 37 χρονών) κρατείται σε υπέροχη και φουτουριστική κατάσταση. Επίσης μια βόλτα και στην έκθεση της BMW και στο μουσείο του αξίζει τον κόπο και τα ελάχιστα χρήματα που δίνεις ώπου μπορεις να δεις εκθέματα απο το ποιο παλιο αμαξι της “μπεμπας” μέχρι και την νεα Formula BMW – Sauber. Επόμενος σταθμός η μεγάλη μου αγάπη, το γήπεδο της Bayern Munchen (και τα λιοντάρια Munich 1860) το Allianz Arena!. Κλασικά αγορά διάφορων μπιχλιμπιδιών από την μπουτίκ της Bayern Munich & Alianz Arena Shop και ξενάγηση στο γήπεδο μέσα. Πραγματικά άξιζε αυτή η εκδρομούλα (10 ευρώ) μιας και σε ξεναγούν στα ποιο παραμικρό μέρος. Από τα καθίσματα του σταδίου μέχρι το χώρο των VIPs και των χορηγών.
Επιστροφή στο ξενοδοχείο για να αφήσω τα πράγματα και πάμε προς την παλιά πόλη. Στην Marienplatz άνθρωποι από όλο τον κόσμο. Ιάπωνες, Έλληνες, Πολωνοί και άλλοι πολλοί. Το Νέο Δημαρχείο (Neues Rathaus) είναι αυτό που σε παραξενεύει με την Μπαρόκ αρχιτεκτονική . Στα δεξιιά βρίσκετε το Altes Rathaus Spielzeugmuseum με το ρολόι στον τοίχο που αντί για ώρες έχει τα 12 σήματα των ζωδίων. Ακλουθώντας διαφορά δρομολόγια, στο τέλος δίψασα, και επιθύμησα μια καλή μπύρα. Προς θεού μην επισκεφτείτε τις μπυραρίες σε στυλ Paulaner, Hofbraus, Franziskaner και όλα τα μεγάλα ονόματα. Είναι σαν τον δικό μας τον Μπαϊρακτάρη, Θανάση και Σάββα. Πολλή βαβούρα και τουρίστες, ακριβό και όχι άριστο φαγητό για την τιμή αυτή. Καλύτερα ψάξτε να βρείτε ένα καλό και μικρό μαγαζί. Βρήκα ένα δίπλα στο δημαρχείο όπου με 14 ευρώ είχα μια φουλ ποικιλία από λουκάνικα και 2 μπύρες του ενός λίτρου. Επιστροφή στο hotel για ένα μπανάκι και ξεπρισμά των ποδιών.
Όπως όλα τα πράγματα, έτσι και το Μόναχο είχε το τέλος του. Έτσι 1 Μάρτιου μόλις λήξει το check out του ξενοδοχείου, να πάρω το S8 για να με βγάλει κατευθείαν στο Flughafen Munchen (Franz Josef Strauss). Ένα καλό τιπ είναι, να μη πάρετε εισιτήριο για αεροδρόμιο (το οποίο κάνει και 8.80 ευρώ) άλλα ένα ημερήσιο εισιτήριο Gesamtnetz (για όλο το δίκτυο του Μοναχού και τις 4 ζώνες, η όποια άνει 10 ευρώ και έχεις τα πάντα απεριόριστα). Φθάνοντας στο αεροδρόμιο κατά της 1300 (η πτήση μου για Βερολίνο ήταν στης 1900, άρα είχα άπλετο χρόνο μπροστά μου), κάνω check in, αφήνω την βαλίτσα και πάω για την βόλτα στο Flughafen Besucherpark (πάρκο τουριστών, δε ξέρω πως αλλιώς να το μεταφράσω). Στην είσοδο του πάρκου μας καλώς ορίζει το ελικόπτερο της ADAC (MBB BO 105). Ποιο μέσα βρίσκουμε 3 θρυλικά αεροσκάφη το Lockheed Constellation της Lufthansa, DC-3 της Swissair και το Junker Ju52 της Lufthansa όπου με 2 ευρώ έμπαινες μέσα σε όλα τα αεροσκάφη και έβλεπες το εσωτερικό τους. (Να τα ακούνε κάποιοι στο Ελλάντα.) και με ένα ευρώ ανεβαίνεις στο λοφάκι και έχεις στο πιάτο όλο το αεροδρόμιο. Πρώτο που είδα ήταν ένα MD90 της Saudi Arabian Airlines, Airbus 330 Air Berlin, ATR Lufthansa Regional, Emirates, και μπολικα Α320, 737 της Lufthansa & Air Berlin. Η κόλαση από όλα είναι το κατάστημα με άπειρα σουβενίρ. Δε μπορούσα να κρατηθώ, αμέτρητα Herpa, 1/400, 1/200 και 1000 άλλα πολλά και σε πολλή καλές τιμές. Κοιτώντας ότι η ώρα πέρασε (και κάμποσα λεφτά) και κατευθύνθηκα προς το Τερμιναλ για το κωλόελεγχό. Δε ξέρω τη τρέλα κουβαλάνε οι φύλακες, αλλά με τρέλαναν στο έλεγχο. Βγάλε τζιν, ζώνη, χτύπαγε πως έχω μέταλλο στο γόνατο (και όντως έχω, επειδή το είχα σπάσει) και ήθελαν να πάω στο τομογράφο να με δουν, αλλά ευτυχώς ο προϊστάμενος βαριόταν να πάει να το δει.. Μπαίνω μέσα, και βλέπω πως άλλαξε η πύλη εξόδου, άρα οκ κανένα πρόβλημα. Περνάνε οι ώρες διαβάζοντας ένα βιβλίο για το καταφύγιο του Χίτλερ βλέποντας ένα Α340 της Korean Air να περνά από μπροστά. Κατά της 6 άρχισε να πέφτει η ομίχλη, με συνέπεια στης 1900 να έχει τέτοια ομίχλη που είχαμε καθυστέρηση πάνω από μισάωρο. Τελικά μπήκαμε στο Α320 (D-ABDI) της Air Berlin και καταλαμβάνω την 04F. Αρκετό καλό seat pitch και η θέα από το παράθυρο (τι θέα, ομίχλη κυρίως). Επίσης πολύ καλό το IFE. 7 μουσικά κανάλια (έχει και Ροκ και Μεταλ) ώπος και χάρτης το που είμαστε. Απογείωση από το 26L και ακολουθήσαμε πορεία πάνω από Plzen (Τσεχία) όπου κάπου εκεί σερβιρίστηκε το σνακ, το οποίο περιελάμβανε κρακεράκια και μπύρα (όχι άσχημα για ένα εισιτήριο των 20 ευρώ). Η πορεία συνεχίστηκε πάνω από την Δρέσδη, Λειψία και διαδικασίες προσγειώσεις κάπου πάνω από το Ποτσντάμ. Από μακριά το Fershentrum να μας χαιρέτα. Προσγείωση στο 26 L και καθοδόν για την Βαλίτσα.
Αεροσκάφος: 9/10 (ολοκαίνουριο)
Πλήρωμα 7/10 (η αεροσυνοδός έμοιαζε με μια πρώην μου, και της έβγαλα την πιστή)
On Time : 8/10 (Λόγοι καιρού)
Φαγητό: 10/10 (με 20 ευρώ? Εδώ η μπύρα κάνει 6 στην Ελλάδα)
Μ.Ο.: 8,5 Πολλή καλά
Αν θα ξαναπέταγα μαζί τους? 100% Κάτι παραπάνω από άριστη εταιρία. Όλα στην εντέλεια, μέχρι και σοκολάτακια στην έξοδο μας δείναν. Θα την ξανατιμίσω το καλοκαίρι από Κρακοβία για Βερολίνο για μια μικρή τουρνέ στην Ευρώπη, πίσω από τους U2)
Λίγα λόγια για το Μόναχο. Απλά υπεροχή πόλη, τόσα χρώματα, χαρούμενοι άνθρωποι, πανέμορφες Βαβαρέζες, ΜΠΥΡΑ και αλλά πολλά που γέμιζα σελίδα. Ψήνομαι να ξαναπάω, άλλα Χριστούγεννα, να δω την Marienplatz στα γιορτινά της, και όλα τα σύναθες.
Berlin
Βερολινο
Το Tegel (Otto Lilienthal) δε μου έκανε καμιά τρελή εντύπωση. Ένα μικρό αεροδρόμιο (πάνω κάτω σε μέγεθος του Μακεδονία) απλά έχει φυσούνες. Περιμέναμε υπομονετικά τους ιμάντες να τραβάνε τις βαλίτσες προς τα μας. Επιτελούς έξω στο δρόμο και πάω να βρω το λεωφορείο για να πάω στο Ξενοδοχείο. Μια καλή πρόταση για εισιτήριο για τα μέσα είναι η Berlin Welcome Card. Σου παρέχει απεριόριστες συγκοινωνίες στην ΑΒ ή ABC ζώνες (στην οποία ανήκει το Potsdam και το Flughafen Schonefeld) για 48 ή 72 ώρες. Πακέτο με το εισιτήριο είναι και ένα βιβλιαράκι που έχει τον χάρτη των U Bhan, S bahn και των κυριότερων γραμμών λεωφορείων και τρένων, και πάνω από 200 εκπτώσεις σε εστιατόρια και μουσεία. Για να μη τα παρατραβώ, πείρα το λεωφορείο 109 για να με βγάλει στην U7 και από εκεί να πάω προς το Adenauerplatz και από εκεί ποδαράτος γύρω στα 300 μέτρα πάνω στην Kudam προς το OlivearApart Hotel. Υπέροχο ξενοδοχείο, φθηνό και κοντά σε όλα. Μπανάκι, και νάνι βλέποντας στα γερμανικά έναν μαραθώνιο Simpsons που είχε η τηλεόραση.
H καθαρά Δευτέρα ξεκίνησε με μπόλικο κρέας για πρωινό (ναι ξέρω αμάρτησα), άλλα έπρεπε να φορτωθώ με θερμίδες για την υπόλοιπη μέρα. Η μέρα μας ξεκίνησε με το τουριστικό λεωφορείο 100 που ξεκείναει από την ZOO Station και πέρνα όλα τα αξιοθέατα: )Ζωολογικός Κήπος, Bauhaus, Siegessaule, Προεδρικό Μέγαρο, Reichstag, Unter den Linden, Mitte (Museum Island) και τέλος Alexanderplatz. Το πρώτο πράγμα που βλέπει κανείς (σχεδόν από κάθε μέρεια του Βερολίνου) είναι το Fernsehturm. H κεραία της τηλεόρασης με ύψος 368 μέτρα και με τη φουτουριστική σφαίρα (που και η γερμανοί το λένε και τηλεσπαράγγι). Στην πλατειά Alex υπάρχει το ρολόι του κόσμου, που σε ενημερώνει τι ώρα είναι σε όποια πόλη του κόσμου θες. Λίγα μέτρα, προς την κατεύθυνση της πύλης του Βρανδεμβούργου βρίσκεται το δημαρχείο του Βερολίνου. Χαρακτηριστικό κομουνιστικό στυλ. Κόκκινα τούβλα, χαλκός και απλό ορθογώνιο στυλ κτηρίου. Στην πλατειά του δημαρχείου υπάρχει το σιντριβάνι του Ποσειδώνα (δυστυχώς δε δούλευε). Περνώντας την U9 κατευθύνθηκα στην Gesundbrunnen. Εκεί υπάρχει ένα γραφείο, το όποιο σε κάνει ξενάγηση στα διάφορα μπούνκερ του Β παγκοσμίου πολέμου και του ψυχρού πολέμου. Θα το αναγνωρίσετε το γραφείο που είναι, λόγο των 2 ατομικών μπούνκερ που έχει στην είσοδο. Η Berliner Unterelten E.V. κάνει τις ξεναγήσεις (και στα αγγλικά) ευτυχώς δε είναι ακόμα διάσημο στο εύρη κοινό, και δε έχει κόσμο. Δυστυχώς απαγορευόταν η φωτογράφιση, άρα μόνο με τα λόγια μπορώ να το περιγράψω. Ήταν απλά από τα ποιο περίεργα συναισθήματα που είχα. Λίγο φρίκη, τρέλα, κλειστοφοβία, και αλλά μεικτά. Μετά την ξενάγηση ακολούθησε η εκδρομή στην τούρκικη περιοχή το Kreuzberg. Φθάνοντας στο Kochstrasse, εκεί βρίσκεται ένα από τα ποιο τουριστικά μέρη του Βερολίνου, το Checkpoint Charlie. Με 2 ευρώ ο σοβιετικός στρατιώτης θα σου φτιάξει (σε ένα φύλλο διαβατηρίου από το DDR) διάφορες βίζες των κρατών των οποίων είχαν την επιτήρηση του Βερολίνου. Εκεί που χάζευα κάτι τούρκους να πουλάνε διάφορα κειμήλια από την ανατολική γερμάνια, βρήκα την αγάπη μου. Μετά από ψάξιμο σε όλο το Βερολίνο βρήκα ένα Trabant. Αλλά ας αφήσουμε αυτό το θρυλικό αμάξι και να συνεχίσουμε στο δρόμο που παλιά τον χώριζε ο τείχος. Δίπλα στο θυλάκιο υπάρχει ακόμα η πινακίδα η οποία σε ενημερώνει ότι φεύγεις από την αμερικανική πλευρά και μπαίνεις στην κομουνιστική πλευρά. Μιας και ήμουν εκεί θα έπρεπε να δω και το πολυσυζητημένο East Side Gallery. Το East Side Gallery ξεκείνα από την Warschauer Straße και φθάνει σχεδόν δίπλα στον Ανατολικό Σιδηροδρομικό Σταθμό (Ostbahnof) per;ipoy 1 ½ χλμ. Δίπλα στα απομεινάρια του τείχους ύπαρχει η γέφυρα χτισμένη με το «Σοβιετικό Στυλ» Am Oberbaum, στην όποια πέρναγαν τα τρένα από το Ανατολικό Μπλοκ στο Δυτικό Βερολίνο. Ο τείχος ευτυχώς έχει αρχίσει να ξαναφτιάχνετε μετά τους βανδαλισμούς των τουριστών που υπέστη (κόβοντας κομμάτια για Σουβενίρ, γράφοντας τα ονόματα τους πάνω και αλλά). Τα ποιο διάσημα έργα τέχνης είναι τα Bruderkuss και το Trabant. H κλασική μου τρέλα με τα αεροπλάνα με καθοδήγησε στο ιστορικό αεροδρόμιο Tempelholf. To αεροδρόμιο αυτό έκλεισε δυστυχώς πέρυσι λόγο έντονης ηχορύπανσης. Η αρχιτεκτονική του αεροδρόμιου είναι Ναζιστική (μιας και χτίστηκε το 36 για χάρη των Ολυμπιακών αγόνων). Ακριβώς δίπλα βρίσκεται και το μνήμα που θυμίζει τους πιλότους που τροφοδοτούσαν το Βερολίνο το 47 μετά τον αποκλεισμό του Κόκκινου στρατού.
Μετά από ώρες περπατήματος με έπιασε και η πείνα. Καθοδόν για την Potsdamer Platz για παγωτάκι Hagen Doz στο Sony Center. Μόλις δει κάποιος την πλατειά αυτή και δει όλους αυτούς τους ουρανοξύστες, μπορεί κάλλιστα να παραξενευτεί πότε πρόλαβαν να τους χτίσουν ακριβώς μετά την πτώση του τείχους (η Potsdamer ήταν ακριβώς στην Νεκρή ζώνη μεταξύ των δυο τειχών), Γύρω γύρω υπάρχουν ουρανοξύστες των μεγαλυτέρων εταιριών της Γερμανίας (DB, Mercedes, Deutche Telecom κτλ κτλ). Μιας και σκοτείνιαζε αποφάσισα να πάω στην Unter De Linden. Εκεί βρίσκετε η περίφημη Πύλη του Βρανδεμβούργου και η Καγκελαρία. Ψώνια από το Berlin Infostore (σουβενίρ δλδ) και καθοδόν να ανέβουμε στον τρούλο του Reichstag. Ευτυχώς με την βροχή που ήταν τότε λίγος κόσμος περίμενε εξώ από την καγκελαρία για να πάνε στο αντιτρομοκρατικό έλεγχο. Δυστυχώς ο καιρός μας τα χάλασε ολίγον και δε είχαμε την άριστη θέα. Πάντως μια βόλτα μέχρι πάνω του τρούλου αξίζει. Δυστυχώς η κούραση, κέρδιζε κατά κράτη με το σώμα μου, άλλα άντεξα για την τελευταία μου βόλτα στο KaDeWe. Το πολυκατάστημα αυτό μπορεί να είναι μικρότερο από τα δικά μας Mall, Golden Hall και άλλες 1000 μπούρδες, άλλα αυτό το κατάστημα είναι σαν να αγκαλιάζει τους καλεσμένους του. Επιβάλλεται μια βόλτα στο προτελευταίο όροφο που είναι ο όροφος με τα Delicatessen. 7 χιλιάδες τετραγωνικά μέτρα με αλλαντικά, σοκολάτες, γλυκά, τυριά, κρασιά, ΜΠΥΡΕΣ και αμέτρητα άλλα φαγώσιμα. Μετά από πολλά έφτασα στο ξενοδοχείο για την τελευταία νύχτα μου στην Γερμανία.
Τελευταία μέρα στην Γερμάνια. Πρωινό φουλ και πάμε την τελευταία βόλτα στην Kurfürstendamm ώπου βλέπεις το Schloss-Charlottenburg. Για τελεύταιος καφές ήταν στο Telecafe του Fernsehturm,στην Alexanderplatz. Το ασανσέρ σε ανβάζει με ταχύτητα 6 m/s σε ύψος 203 μέτρα. Η θέα από εκεί είναι εκπληκτική. Λίγο ποιο πάνω υπάρχει και το telecafe σε ύψος 207 μέτρων, το οποίο έχει την ιδιαιτερότητα ότι γυρνάει 2 φορές την ώρα. Για σχεδόν 2 κούπες κακάο και 2 κομμάτια γλυκό Φρανκφούρτη πλήρωσα 6.80 ΕΥΡΩ!!!!!! ΚΑΙ ΤΑ ΔΥΟ ΜΑΖΙ, ΚΑΙ ΟΧΙ ΤΟ ΚΑΚΑΟ ΜΟΝΟ. Που στην Αθήνα στα Εξάρχεια κάνει το κακάο 4 με 5 ευρώ. Δυστυχώς τέλος το πενταήμερο μου και επιστρέφω στο ξενοδοχείο να παραλάβω την βαλίτσα. Στο δρόμο μου έκανε ένα κτήριο τρελή εντύπωση, Η πρεσβεία της Ρωσίας (πρώην ΕΣΣΔ) έχει ακόμα το κεφάλι του Λένιν. Αναμονή στην ZOO Station για το REGIO για το αεροδρόμιο.
Τι να πω για αυτήν την πόλη. Από πού να ξεκινήσω και που να τελειώσω. Από τα χαρούμενα ανθρωπάκια (τον Γρηγόρη και τον Σταματη) που σε καλώς ορίζουν στα φανάρια για πεζούς? Για το καταπληκτικό Currywurst? Για την ελευθέρια να είσαι ΟΤΙ (και να φοράς κουκούλα) θες χωρίς να σε κριτικάρει κάποιος στο δρόμο? Για τα νόστιμα λουκάνικα?
Είναι πάρα πολλά αυτά που έζησα στο Βερολίνο και το λάτρεψα.
Κάτι ξέραν οι U2 και ηχογράφησαν την δισκάρα Achtoong Baby, και γύρισαν εκεί 2 βίντεο κλιπ τους, One & .
Toυς Pink Floyd που έγραψαν ολόκληρο δίσκο ορόσημο της ΡΟΚ το The Wall.
Αν θα την ξαναεπισκεφτώ? 100% το Ιούλιο θα πάω να δω τους U2 εκει και μπορεί το Νοέμβρη για τα 20 χρόνια από την πτώση του Τείχους.
Ο δρόμος της επιστροφής είναι, είναι από τα ποιο δύσκολα σημεία όλων μας. Περνώντας το τρένο για να φτάσω στο Flughafen Schönefeld (ή αλλιώς Holiday Airport, μιας και από εκεί πετάνε οι φθηνές αεροπορικές εταιρίες προς όλη την Ευρώπη και βόρεια Αφρική). Μετά από το ταξίδι στα περίχωρα του Βερολίνου, φθάνουμε στο Bahnhof Berlin-Schoenefeld Flughafen Gebaeude (ναι το ξέρω είναι τεράστιο το όνομα για έναν τόσο μικρό σταθμό.) Το μόνο μειονέκτημα είναι ότι το αεροδρόμιο είναι γύρω στα 800 μέτρα από το σταθμό (άλλα μπορείς να πάρεις καροτσάκι του αεροδρομίου ΔΩΡΕΑΝ!). Μπαίνοντας στο ζεστό αεροδρόμιο, έγινε αισθητό το ελληνικό στοιχείο. Βαβούρα, γκρίνια για το κάπνισμα στην Γερμάνια (που σχεδόν απαγορεύεται παντού) και άλλα πολλά. Check In στο Speedy Boarding Pass και κλασικά έλεγχος μετάλλων από τους «πειραγμένους σεκιούριτι» και κλασικά απορία για το γόνατο μου. Το spotting το μόνο που έβλεπες ήταν αεροπλάνα: Condor A320 & Fokker 100 της Germania, 737-500 της Sterling, μπόλικα 319 της Easyjet, 737-500 Belavia & Egyptair A320 και το Α320 της Germanwings. Το αεροδρόμιο αν και θεωρείτε φθηνό (σε σχέση φόρων αεροδρόμιου) είναι μεγάλο. Έχει μέσα από Burger King, Duty Free (μπόλικα), σουβενίρ μέχρι και Ιρλανδική Pub! H ώρα είχε, φτάσει και η πύλη θα άνοιγε σε λίγο. Αγοράζω ένα Triple Burger Menu για το δρόμο (δλδ το αεροπλάνο, μιας και η ευκολοτζέτ, δε δίνει φαγητό). Πύλη 24, και εγώ σαν VIP μπροστά από όλους. Το G-EZDY μας περίμενε είδη στην φυσούνα. Καλώς όρισμα από το χαρούμενο πλήρωμα (2 κοπέλες και 2 άντρες) και επιλογή θέση στην έξοδο κινδύνου, δλδ 10Α. Μόλις στρογγυλοκάθισα, στο ανετότατο seat pitch, μια ιρλανδέζα μας ήρθε δίπλα. Εκείνη τη στιγμή ένιωσα το ελληνικό μεγαλείο. Έμπαινε το Α Group. Για να περιγράψω το τι έγινε θα σας το πω απλά. Στο σχολείο (ξέρω σας γυρνάω χρόνια πίσω αλλά μπορεί και δεκαετίες) όταν μπαίνατε σε μια νέα τάξη, δε τρέχατε να προλάβετε την γαλαρία ή τις θέσεις στις οποίες δε θα σας έβλεπαν εύκολα? Έτσι και εδώ έγινε. Τρέχαν μέσα, χτυπάγαν άτομα να περάσουν να βρουν παράθυρο, πετάγαν τσάντες και άλλες παλαβομάρες. Τελικά όλοι κάθισαν ήσυχα και περίμεναν την τροχοδρόμηση. Λίγο πριν την είσοδο στην πίστα, μας χαιρετούσε ένα πεινασμένο Germanwing που μόλις έφτασε από Μόναχο. Απογειώνοντας βλέπαμε και τα έργα για το νέο αεροδρόμιο του Βερολίνου το ΒΒΙ. Ο ιπτάμενος φροντιστής πάντως έδωσε τρελό χαβαλέ μέσα. Για να κάνει την κλασική διαφήμιση της ΕΖΥ τραγούδαγε το σλόγκαν της εταιρίας, και μας έλεγε για τις διάφορες προσφορές της εταιρίας.
Μετά από κανα15λεπτο σβήνει η σήμανση για τις ζώνες, και ξεκινάει το μοίρασμα-αγορά του φαγητού. Εκείνη την στιγμή όλοι θυμήθηκαν ότι πρέπει να πάνε τουαλέτα, να μιλήσουν με το γνωστό που βρήκαν σε μια καφετέρια, να ανοίγουν τα λάπτοπς να ακούσουν μουσική και αν επιτρεπόταν θα κάπνιζαν και μιλάγαν 3 ώρες στα κινητά. Διαβάζωντας το περιοδικό ένα άρθρο του Mr Stelios, είδα ότι πουλάνε σε μοντέλο 1/200 το 319 και 321 της ΕΖΥ, προς 12 ευρώ. Ρώταω τον ιπτάμενο φροντιστή για αυτό, και με απαντάει ότι είναι σε Limited edition, δλδ και τα 2 αεροπλάνα στα 12 ευρώ. Εγώ τρελή χαρά τα πείρα και άρχιζα να παίζω σαν μικρό παιδάκι. Σε κάποια στιγμή πείνασα και άνοιξα την σακούλα με τα μπεργκέρ και μύρισε όλο το αεροπλάνο. Μετά από μπόλικα σύννεφα επιτέλους φάνηκε η νυχτερινή Αθήνα. Γλυφάδα, παλιό, αεροδρόμιο, Μαρκόπουλο, κόμβος Αττικής Οδού και πάλι προσγείωση στο 03R. Ξανά φυσούνα και αποβίβαση από το άεροσκαφος. Παραλάβη βαλίτσας και γυρισμό στο σπίτι.
Για την Easyjet θα πω απλά.
Πολύ καλή εταιρεία, συνεπής στην ώρα, πεντακάθαρο αεροπλάνο. Θα μπορούσε ώμος να βαλει αριθμήμενες καρέκλες να μη γίνεται ο χαμός μέσα στο άεροπλανο,
Αεροσκάφος: 9/10 (ο ΜΟ των αεροσκαφών είναι 3.5 χρόνων, άλλα πολύ στριμωγμένα είμαστε μέσα κ. Stelios.
Πλήρωμα 9/10 (φοβερό πλήρωμα, το αγγλικό χιούμορ να μη είχαν μόνο)
On Time : 10/10 (και νωρίτερα φτάσαμε)
Φαγήτο: ΝΑ (τα χάμπουργκερ από το Burger King δε μετρανέ ε?)
Μ.Ο.: 9,3 Άριστα (άλλα διαιρέσαμε με το 3, για αυτό), αλλιώς 7
Από τις 3 εταιρίες κατατάσσονται ως εξης:
1η Air Berlin
2η Easyjet
Lufthansa ούτε καν στην 5α μου δε είναι με τις αγαπημένες εταιρείες.
Γενεικά για την Γερμανία.
Θα το πω απλα: Ich Liebe Deutchland. Θέλω να ξαναπάω άλλα να κάτσω κυριώς στο Μόναχο και να ζήσω τις Άλπεις και τα περίχωρα. Αλλά και πάλι τρελάθηκα με αυτή την χώρα. Μακάρι να την δω όλη.
Ειμαι ο Θανασης, και μολις τελείωσα!
Attachments
Last edited by a moderator:
(....και μόλις τελείωσα),τελικά από τις τρείς πόλεις ψηφίζεις 
