Ιταλία Φλωρεντία-Σιένα-Πράτο-Μπολώνια

[soudianos]

Μουσείο και σπίτι του Δάντη όπου έμενε μέχρι την εξορία του.

 

[soudianos]

Στη Μπολόνια φτάσαμε απόγευμα. Πληρώσαμε εισιτήριου τρένου για Φλωρεντία 30 ευρώ έκαστος. Στην επιστροφή μας όμως δώσαμε 8,60 ευρώ από το Πράτο απ΄ ευθείας Μπολόνια.
Τακτική είναι η συγκοινωνία από Πράτο προς Φλωρεντία κι αντιστρόφως με δύο στάσεις τη Sesto Fioerntino καi Firence Rifredi. Aπό την F.R. μπορείτε να πάρετε το τρένο για Siena χωρίς χρειαστεί να φτάσατε στον κεντρικό σταθμό της Φλωρεντίας με ένα εισιτήριο από το Πράτο. Επίσης από το Πράτο πάτε απ΄ ευθείας για Λούκα ή Πίζα.

Πρώτη μέρα Κυριακή δωρεάν η είσοδος, ατέλειωτες ουρές κάναμε μια αναγνώριση της πόλης και μπήκαμε στο μουσείο του Δάντη με 8 ευρώ. Κι αυτός ήταν ο κύριος στόχος μου στο ταξίδι. Εξόριστος από την αγαπημένη του Φλωρεντία λόγω των συνεχών αψιμαχιών των πολιτικών οικογενειακών φατριών, την εγκατέλειψε όταν κινδύνεψε και στην εξορία έγραψε τη "Θεία Κωμωδία" όπου κατηγορεί ονομαστικά εχθρούς και αντιπάλους. Το πρώτο έργο γραμμένο όχι στη Λατινική αλλά στην Τοσκανική διάλεκτο, η βάση της σημερινής Ιταλικής, για να μπορεί να διαβάζεται από το λαό. Δεν επέστρεψε ποτέ στη Φλωρεντία, πέθανε σ ένα ταξίδι του από τη Βενετία προ τη Ραβένα.
"Είναι αλμυρό το ξένο ψωμί και πολύ σκληρό το ανεβοκατέβασμα στα ξένα σκαλοπάτια" Δάντης.

Τη Δευτέρα τα μουσεία ήταν κλειστά και κάναμε μια ολοήμερη στη Σιένα. Το ίδιο βράδυ έβγαλα εισιτήρια για το Ουφίτσι με είσοδο στις 16:30. Ώσπου νάρθει η ώρα πήγαμε στο Palazio Pitti και τον κήπο Μπόμπολι. Το μόνο αξιοθέατο όπου η πρόσβαση ήταν χωρίς καθυστέρηση. Αλλά και μόνο εκεί ευχαριστηθήκαμε με την ηρεμία μας επίσκεψη, στο μουσείο με πίνακες σπουδαίων καλλιτεχνών της Αναγέννησης και το πανέμορφο χώρο του κήπου.

Σιένα. Θα δείτε πολλά αγάλματα της Λύκαινας γιατί το όνομα της το πήρε από το γιό του Ρώμου Σένιου

Το σύμβολο του ήλιου

 

[soudianos]

Παλάτσιο Πίτι, Από το όνομα του πρώτου ιδιοκτήτη του που ήταν πλούσιος χρηματιστής, αργότερα το αγόρασαν οι Μέδικοι, πέρασαν απ' εδώ ο Ναπολέων, διάφοροι βασιλικοί οίκοι και το 1919 ο Βίκτωρ Εμμανουέλ Γ' το χάρισε στον Ιταλικό λαό.

ο Ηρακλής

Ο Οδυσσέας με το τόξο του

Ραφαήλ

Φρα Βαρθολομέο

Μουρρέλο

Αντόνιο Βαν Ντάικ

Τιντορέτο

Ιταλική Αφροδίτη. Αντόνιο Κάνοβα 1810.

Πάμε στους κήπους Μπόμπολι.

 

[soudianos]

Μετά το Πίττι είχαμε στη διάθεση μας ένα κενό μιάμισης ώρας για ξεκούραση μέχρι να μπούμε στο Ουφίτσι. Εισιτήρια είχα βγάλει με το smart phone to προηγούμενο βράδυ για τις 16:30. Εδώ όμως δεν ήταν μουσείο Βατικανού όπου σαν κύριος προσπερνάς την ουρά. Μας έστειλαν στο γραφείο 3 μια άλλη αναμονή για την έκδοση των εισιτηρίων, κατόπιν μας έβαλαν στο τέλος μιας σειράς η οποία έφτανε μέχρι την piazza vecccio. Τελικά μπήκαμε ομαδικώς χωρίς σταματημό στα κρύα υπόγεια και μέσω διαφόρων σκαλοπατιών βρεθήκαμε στον κύριο διάδρομο του μουσείου. Αμέσως ήρθε η πρώτη απογοήτευση, σ αυτό το τεράστιο πλήθος, μεμονωμένων τουριστών, μαθητών, οργανωμένων γκρουπ, προσκόπων και κάθε είδους «φιλότεχνου» φασαριόζικου κοινού. Εδώ θυμήθηκα μια πρόταση από ένα βιβλίο που ταιριάζει απόλυτα όχι σ αυτό το χώρο μόνο, αλλά και σε όλη τη τουριστική Φλωρεντία.

"Σε μια κοινωνία που ουσιαστικά είναι φτιαγμένη για να οργανώνει, να κατευθύνει και να ικανοποιεί μαζικά ένστικτα, τι υπάρχει για να φροντίζει τις σιωπές του ανθρώπου σαν άτομο; Η θρησκεία; Η τέχνη; Η φύση; Όχι, η εκκλησία μετέτρεψε τη θρησκεία σε στάνταρ δημόσιο θέαμα, και το μουσείο έκανε το ίδιο για την τέχνη. Το Γκραν Κάνυον και οι Καταρράκτες του Νιαγάρα έχουν γίνει τόσο πολύ θέαμα, που έχουν ξεφτιλιστεί, έχουν αδειάσει από το κοίταγμα τόσων ηλίθιων ματιών. Τι υπάρχει για να φροντίζει τις σιωπές του ανθρώπου σαν άτομο;"
Τομ Ρόμπινς «Τρυποκάρυδος»

Ο Ηρακλής και ο Κάκος

Aφροδίτη Διόνυσος κ.α Ρωμαικά 2ος μ.Χ. Αίθουσα Τριβούνα

Ο Ερμαφρόδιτος

Λαοκόων. Baccio Bantinelli αντίγραφο

Ανάμεσα σ ένα πλήθος σκοτεινών, θλιμμένων προσώπων θεμάτων από τη Βίβλο, μια εικόνα φώτιζε ευχάριστα τη διάθεση σου, η γέννηση της ελληνικής θεάς Αφροδίτης. Μποτιτσέλι. 1485

Τιτιάνο, Αφροδίτη του Ούρμπινο 1538

 

[soudianos]

Πάμε Μπολόνια. Πόλη έκπληξη για μένα γιατί δεν περίμενα ότι είχε στοές και μάλιστα τόσο πολλών χιλιομέτρων που την κάνουν ξεχωριστή απ' όλες τι άλλες στον κόσμο. Μου θύμισε κάπως τις στοές την Αβάνα αλλά στην Μπολόνια επεκτείνονται αρκετά μακριά του κέντρου. Κι αυτό ήταν το σημαντικότερο κομμάτι του ταξιδιού μας. Τα έργα για τα οποία στέκεσαι ώρες στην σειρά τα ξέρεις ήδη από πριν...
Το ξενοδοχείο μας βρισκόταν μετά την πόρτα Μαγκιόρε κόστος 107 ευρώ το βράδυ αλλά το δωμάτιο άξιζε για 50. Απείχε είκοσι λεπτά από το κέντρο κι εννοείται κάτω από στοές κι από τις δύο πλευρές του δρόμου. Στη γειτονιά μας υπήρχε ταβέρνα με καλές τιμές στα θαλασσινά 13-15 ευρώ.
Κι επειδή τα δωμάτια μας δεν ήταν έτοιμα γιατί πήγαμε πρωί , περπατήσαμε μέχρι το πάρκο Μargherita το συνιστώ σε σένα που έχεις παιδί... μεγάλο σιντριβάνι με ψάρια και χελώνες, αναψυκτήριο δίπλα, αλλά πάμε καλύτερα με εικόνες.

Στην είσοδο του πάρκου μας υποδέχτηκε, ποιος άλλος; o Βιτόριο Εμμανουέλ ΙΙ

Ανθισμένη μικρή κερασιά δεξιά

Χελώνες στη λιακάδα.

Εικόνα από το αναψυκτήριο.

Πάμε να δούμε μια φωτογραφική συλλογή από ελληνικού ρυθμού κιονόκρανα στις στοές που περάσαμε.

 

[soudianos]

Πλατεία Ματζόρε το σιντριβάνι του Ποσειδώνα, απαραίτητο και στην Μπολόνια όπως και στη Φλωρεντία κι επίσης στις Συρακούσες, στην Κατάνη στη Ρώμη, φαντάζομαι και άλλες πόλεις της Ιταλίας στολίζουν τις κεντρικές τους πλατείες με τον Ολύμπιο Θεό μας της θάλασσας, την στιγμή που εμείς τοποθετούμε στις πλατείες μας ανδριάντες ηρώων πεσόντων. Αλλά στην Ιταλία, όπως έγραψε ο Κώστας Ουράνης στο βιβλίο του "Ιταλία" (μια θαυμάσια ξεχωριστή περιγραφή από τις πόλεις που πήγε) η επίδραση του πολιτισμού συνεχίζεται από τους αρχαίους αιώνες μέχρι σήμερα χωρίς τη διακοπή των 400 χρόνων που έλαχε στη χώρα μας.
Δίπλα στο σιντριβάνι βρίσκεται η δημοτική βιβλιοθήκη και μια μαρμάρινη πλάκα βρισκόταν στην είσοδο της. Aναμνηστική πλάκα για πεσόντες στρατιώτες στην Κέρκυρα και Κεφαλονιά το 1943-44. Το 1943 η Ιταλία πήρε των μέρος των συμμάχων η εκδίκηση των Γερμανών ήταν σκληρή εξ ου και το περιστατικό της επιγραφής.

Επίσκεψη στο μουσείο του Πανεπιστημίου της Μπολόνιας το παλαιότερο στην Ευρώπη όπως λέγεται. Λίγες αίθουσες βοτανικής και πολλές ανθρωπολογίας με ομοιώματα του ανθρωπίνου σώματος σε διάφορες χρονικές περιόδους μετά τον θάνατο του!