Εσθονία Φινλανδία Φινλανδία με ολίγο Ταλίν

[travelbreak]

Στον επόμενο χάρτη βλέπουμε τη διαδρομή με τα πόδια από το τρένο στο σταθμό λεωφορείων και μετά στην προβλήτα για το Ταλίν και από εκεί για την προβλήτα για τη Σουομενλίνα.

 

[misha19]

Ευχαριστώ παρα πολύ!! θα σε αφήσω να τελειώσεις την ιστορία σου πριν κάνω άλλες ερωτήσεις , περιμένω την συνέχεια.

 

[travelbreak]

Μέρα τρίτη. Παρασκευή 5/10/2018. Επίσκεψη στο Τουρκού και σε άλλα παραθαλάσσια μέρη. ​

Παρασκευή βράδυ και ετοιμαζόμαστε να κοιμηθούμε μετά από μία πολύ κουραστική μέρα. Το πρωί σήμερα ξεκίνησε με το να ψάχνουμε να βρούμε ένα γραφείο για να νοικιάσουμε αυτοκίνητο, αφού αυτό αποφασίσαμε τελικά. Εδώ, μέσα στην πόλη του Ελσίνκι πολύ κοντά στο ξενοδοχείο μας βρίσκεται η Avis, που όμως είχε μόνο δύο μεγάλα και ακριβά αυτοκίνητα. Ο τύπος που ήταν στο γραφείο μας πρότεινε να πάμε στο αεροδρόμιο για να βρούμε αυτοκίνητο της αρεσκείας μας διότι μέσα στην πόλη υπάρχουν γενικώς λίγα αυτοκίνητα. Μάλιστα μας πρότεινε να κλείσουμε το αυτοκίνητο μέσω internet για να το βρούμε φθηνότερο. Φύγαμε από κει και πήγαμε στο σιδηροδρομικό σταθμό όπου εκεί δίπλα ήταν μία άλλη μεγάλη εταιρεία ενοικίασης αυτοκινήτων, η Europcar. Εκεί δεν είχε κανένα για να μας δώσει. Μας παρότρυνε και εκεί η υπάλληλος να πάμε στο αεροδρόμιο.

Εν τω μεταξύ ψιχάλιζε για καλά. Κρατούσαμε τις ομπρέλες και προχωρούσαμε. Μέχρι το μεσημέρι στο Τουρκού δε σταμάτησε η βροχή. Ήμασταν όμως τυχεροί αφού από τη στιγμή που αρχίσαμε τις βόλτες η βροχή σταμάτησε. Ή, όταν σταμάτησε αρχίσαμε τις βόλτες;

Χωρίς να χάσω καιρό κάθομαι και με το κινητό μου κλείνω μέσω της Rentalcars ένα αυτοκίνητο της εταιρείας Sixt. Το έκλεισα για δύο μέρες με έναρξη δύο ώρες μετά από κείνη τη στιγμή και παράδοση την επόμενη το βράδυ, δηλαδή αύριο. Όμως μόλις έκλεισα το αυτοκίνητο αντιλήφθηκα ότι η κράτηση έγινε για διαφορετικές ώρες από εκείνες που εγώ ήθελα να βάλω, μάλλον από βλακεία μου. Για να μην χάσουμε τα χρήματά μας αποφασίσαμε γρήγορα να πάμε στο αεροδρόμιο ώστε να έρθουμε σε επαφή με την εταιρεία. Πράγματι πήραμε το τρένο και πήγαμε, οπότε μας είπαν ότι για δύο μέρες (είχα κλείσει μόνο για μια μέρα τελικά) ήθελαν κάποια χρήματα ακόμα. Να μην τα πολυλογώ για δύο μέρες δώσαμε συνολικά περίπου 200 ευρώ με πλήρη κάλυψη ασφαλείας. Φτάνοντας εδώ στην Ελλάδα διαπίστωσα ότι μπορούσα να αλλάξω την κράτηση της Rentalcars αμέσως με το τηλέφωνο. Αυτά κάνει το άγχος. Πιστεύω ότι χάσαμε περίπου 40 με 50 ευρώ από τη βιασύνη. Και λίγο περισσότερα αν παίρναμε ένα λιγότερο καλό αυτοκίνητο.

Η ουσία είναι ότι στις 11 το πρωί εμείς ήμασταν στο τιμόνι ενός Toyota Yaris και οδηγούσαμε υπό συνεχή βροχή, για να επισκεφτούμε την πόλη Τουρκού, πού βρίσκεται περίπου 150 χιλιόμετρα δυτικά του Ελσίνκι.

Φωτογραφίες από το Τουρκού:

Ο εμπορικός πεζόδρομος της πόλης:

Πήγαμε χωρίς στάση και παρκάραμε το αυτοκίνητο. Αμέσως αρχίσαμε τις βόλτες στην πόλη, η οποία δεν μας εντυπωσίασε, παρά τα καλά λόγια που είχαμε ακούσει για αυτήν, ως η παλιά πρωτεύουσα της χώρας. Στο τέλος, πριν καν κλείσουμε τις δυόμιση ώρες που είχα προπληρώσει για το παρκάρισμα (7 ευρώ), φύγαμε για να πάμε να δούμε δυο χιλιόμετρα πιο έξω ένα κάστρο που έχει η πόλη. Είναι μία από τις ατραξιόν της. Δεν ήταν άσχημος, αν και δεν μας εντυπωσίασε, παρότι δεν επισκεφθήκαμε τις αίθουσες που είχε εσωτερικά, αλλά μόνο την εσωτερική αυλή του.

Η είσοδος του κάστρου:

Και το εσωτερικό του:

Φεύγοντας δεν ξέραμε ακριβώς που θα πάμε και κοιτάζοντας το χάρτη είδα ότι εκεί κοντά η θάλασσα είχε μία δαιδαλώδη μορφή και αποφασίσαμε να πάμε να δούμε ό,τι μπορούσαμε εκεί κοντά. Πράγματι προχωρήσαμε μερικά χιλιόμετρα, αλλά μέσα από το αυτοκίνητο δεν μπορούσες να δεις σχεδόν τίποτα από θάλασσα. Γι αυτό κατεβήκαμε και περπατώντας λίγο φτάσαμε σε κάποιο σημείο όπου πραγματικά ήταν πολύ όμορφα, αφού και τα δέντρα ήταν με όμορφα φθινοπωρινά χρώματα και η θάλασσα ερχόταν μέχρι τα δέντρα αυτά και έμοιαζε να κάνει πολύ μικρούς κολπίσκους και υπήρχαν πολλά νησάκια.

Από τη βόλτα μας στο ύπαιθρο:

Φύγαμε και από κει, μπορώ να πω λίγο βιαστικά, για να πάμε να επισκεφτούμε μία άλλη παραλιακή κωμόπολη την Raseborg. Η διαδρομή μέχρι εκεί ήταν πάρα πολύ όμορφη και τουλάχιστο ευχαριστηθήκαμε τα δέντρα που ήταν δίπλα στο δρόμο που ήταν καταπληκτικά. Αλλά και η κωμόπολη αυτή ήταν πολύ όμορφη και κάναμε βόλτα για σχεδόν μία ώρα μέχρι που είχε σχεδόν βραδιάσει. Τότε αναγκαστικά έπρεπε να φύγουμε, και αυτό κάναμε βάζοντας στο GPS την τοποθεσία του ξενοδοχείου μας, στο οποίο φτάσαμε στις 8:30 το βράδυ.

Από τις φωτογραφίες φαίνεται πως η μέρα σήμερα δεν είχε το σπουδαίο ενδιαφέρον που περιμέναμε. Όμως εμείς περάσαμε καλά γιατί κάναμε μια μεγάλη βόλτα 400 χιλιομέτρων και τουλάχιστον είδαμε αυτά που προτείνονται από τους τουριστικούς οδηγούς.

Αφού παρκάραμε έξω από το δωμάτιό μας φύγαμε με τα πόδια για μία βόλτα στο κέντρο της πόλης να δούμε λίγο τη νυχτερινή ζωή. Αν και ήμασταν αρκετά κουρασμένοι, η βόλτα ήταν όμορφη και είδαμε λίγο από την κίνηση της βραδινής πόλης του Ελσίνκι. Κάπου στις 10 γυρίσαμε στο δωμάτιό μας.

Η επόμενη φωτογραφία είναι με το κινητό. Είναι ο κόσμος με τις περίεργες στολές, που περιμένει να μπει στο Circus.

Για αύριο σκοπεύουμε να πάμε αρκετά μακριά από εδώ, ώστε να επισκεφτούμε την περιοχή των λιμνών. Αυτή την περιοχή την ακούμε συνέχεια από φίλους που επισκέπτονται την Φινλανδία, αν και δεν έχουν μείνει ευχαριστημένοι γιατί δεν είναι εύκολο να δεις και να θαυμάσεις το τοπίο που κρύβεται από τα μεγάλα δένδρα. Το αυτοκίνητο θα το παραδώσουμε την Κυριακή το πρωί, μετά δηλαδή από δύο 24ωρα από την ώρα ενοικίασης.
Στο χάρτη φαίνεται η σημερινή μας διαδρομή.

 

[Dina Z]

Φτάνοντας εδώ στην Ελλάδα διαπίστωσα ότι μπορούσα να αλλάξω την κράτηση της Rentalcars αμέσως με το τηλέφωνο. Αυτά κάνει το άγχος. Πιστεύω ότι χάσαμε περίπου 40 με 50 ευρώ από τη βιασύνη. Και λίγο περισσότερα αν παίρναμε ένα λιγότερο καλό αυτοκίνητο.

Ξεροντας ποσο καλα οργανωνεις τα ταξιδια σου, μου κανει εντυπωση που δεν ειχες κλεισει το αυτοκινητο εγκαιρα. Πως ετσι; Δεν το ειχες στο προγραμμα;
Παρ ολα αυτα παντως η οδικη διαδρομη που κανατε φαινεται πως αξιζε τον κοπο.

 

[travelbreak]

Ξεροντας ποσο καλα οργανωνεις τα ταξιδια σου, μου κανει εντυπωση που δεν ειχες κλεισει το αυτοκινητο εγκαιρα. Πως ετσι; Δεν το ειχες στο προγραμμα;

Με τα καινούργια κινητά, μόλις έχεις ένα νέο mail χτυπάνε και όσο και αν το αρνιέσαι το ρημάδι, έχεις την περιέργεια να δεις ποιος είναι. Εξ ου και η γρήγορη απάντηση.
Δεν είχα κλείσει αυτοκίνητο γιατί σκεφτόμουν την περίπτωση της μετακίνησης με τρένο. Έλεγα ότι με τα τρένα θα είχαμε και επαφή με τους ντόπιους και θα είναι και πιο ξεκούραστα. Άλλωστε, σκεφτόμουν, ότι αν αποφασίσουμε για αυτοκίνητο το κάνουμε επί τόπου. Δεν είχα σκεφτεί το ενδεχόμενο ότι θα υποχρεωνόμουν να ξαναπάω στο αεροδρόμιο, που τελικά δεν ήταν και τόσο δύσκολο. Το άσχημο ήταν ότι έκανα λάθος στο κλείσιμο του αυτοκινήτου με το τηλέφωνο. Κατά τα άλλα είναι αλήθεια ότι χάσαμε 2-3 ώρες μέχρι να βρεθούμε στο δρόμο με το τιμόνι στα χέρια. Βέβαια όταν η μέρα έχει μόνο 12 ώρες και το πρωί κάνει και τόσο κρύο, κάθε ώρα φωτός είναι πολύτιμη. Αν όμως σκεφτούμε και ότι η μέρα ήταν βροχερή, ίσως δε χάσαμε και τόσο πολλά αφού δε θα μπορούσαμε να περπατάμε ελεύθερα.
Τέλος πάντων. Είμαι οπαδός της ύπαρξης πολλών (παράλληλων) συμπάντων: Το σύμπαν στο οποίο ζήσαμε εκείνες τις μέρες ήταν το τυχερό μας, αφού δε μας έτυχε κάτι άσχημο. Στο άλλο, που θα είχαμε κάνει διαφορετικά το πρόγραμμα, μπορεί να συνέβαινε κάτι κακό.
ΥΓ. Δεν κλείσαμε αυτοκίνητο για όλες τις μέρες, αφού θα πηγαίναμε μια μέρα στο Ταλίν με το πλοίο. Ήθελα να κυνηγήσω και το όνειρο της επίσκεψης στην Αγία Πετρούπολη. Δύσκολο όμως σε τόσο λίγο χρόνο.

 

[travelbreak]

Σάββατο 6/10/2018. Τέταρτη μέρα. Θάλασσα, Lappeenranta και τα πέριξ.

Φτάσαμε στην προτελευταία μέρα του ταξιδιού μας η οποία ήταν υπέροχη.

Είχαμε το αυτοκίνητο και είχαμε αποφασίσει να επισκεφτούμε την περιοχή των λιμνών στην βόρειο-ανατολική Φινλανδία. Είχαμε βάλει σαν στόχο την πόλη Λαππεενράντα (Lappeenranta), η οποία απέχει από το Ελσίνκι σχεδόν 250 χιλιόμετρα. Όμως πριν από αυτήν θέλαμε να επισκεφτούμε κάποια άλλα σημεία ενδιαφέροντος κοντά στην θάλασσα. Ουσιαστικά δηλαδή παραλιακές πόλεις και χωριά.Ευτυχώς ο καιρός ήταν όλη μέρα καλός, με κρύο βέβαια, αλλά το μεσημέρι φτάσαμε και τους δώδεκα βαθμούς για λίγο.

Στον επόμενο χάρτη φαίνεται η διαδρομή που κάναμε. Τον έβαλα να περιλαμβάνει μεγάλο μέρος της χώρας, όπως και των γειτονικών χωρών, ώστε να είστε καλύτερα προσανατολισμένοι.

Να και ένας πιο λεπτομερής των παραλιακών επισκέψεών μας:

Αλλά να και η περιοχή των λιμνών που διασχίσαμε. Δεν είναι μεγάλη, αλλά είδαμε την ουσία της περιοχής.

Όταν δείτε παρακάτω και τις φωτογραφίες θα έχετε μια πλήρη εικόνα.

Σε όλες τις διαδρομές σήμερα μας εντυπωσίασαν οι γρανιτένιοι βράχοι στις άκρες των δρόμων. Στις φωτογραφίες ίσως δεν φαίνεται το μεγαλείο τους, όμως ζωντανοί φαινόταν ο βιασμός τους. Καλύτερα να ανέβαινε από πάνω τους ο δρόμος και αν τους αφήσει στην ησυχία τους. Βέβαια εμείς δε θα τους θαυμάζαμε. Δίλημμα.

Αρχικά επισκεφτήκαμε την πόλη Porvoo που βρίσκεται σχετικά κοντά στο Ελσίνκι. Μόλις φτάσαμε στην είσοδο της πόλης περάσαμε μια γέφυρα και είδαμε ωραίο μέρος για φωτογραφίες. Σταματήσαμε, και πέσαμε στο πιο ενδιαφέρον μέρος της πόλης: στην παλιά πόλη. Το ποτάμι ονομάζεται Porvoonjoki και ένα χιλιόμετρο πιο κάτω εκβάλλει στη θάλασσα αλλά δεν πήγαμε. Όσο είδαμε ήταν τέλειο, ειδικά τα σπίτια και τα δρομάκια της παλιάς πόλης.

Και γι αυτούς που αγαπούν την οικογένεια (φαντάζομαι όλους μας) έχω κάτι πολύ όμορφο:

Μετά θέλαμε να επισκεφτούμε και άλλα μέρη κοντά στη θάλασσα και τυχαία σχεδόν πήγαμε στο χωριό Lovisa. Στην αρχή πήγαμε στην παραλία για να τραβήξουμε φωτογραφίες. Βέβαια εκεί είχε πολύ όμορφα αλλά κλειστά και άδεια μαγαζιά. Κάναμε βόλτα και στο εσωτερικό του χωριού όπου είχε μια πανέμορφη εκκλησία. Γενικά αυτές οι εκκλησίες στην Ευρώπη μας αρέσουν αφού είναι τελείως διαφορετικές από τις δικές μας.

Η πρώτη εικόνα του χωριού:

Και στην πλατεία, λαϊκή αγορά:

Επιστρέφοντας στο αυτοκίνητο μας βλέπει ένα ζευγάρι που καθόταν σε ένα καφέ και η τύπισσα για πλάκα μου λέει να τραβήξω φωτογραφία το σκυλάκι τους. Εγώ τους πιάνω την κουβέντα και ο τύπος ξετρελάθηκε όταν άκουσε ότι ήμασταν Έλληνες. Είχε όμως πρόβλημα στην ομιλία του (δεν πιστεύω να ήταν πιωμένος) και δεν είπαμε πολλά.Βιαζόμασταν κιόλας.

Να και το σκυλάκι τους:

Οι υπέροχοι γρανίτες ξανά. Θαυμάστε χρώματα:

Το επόμενο παραλιακό μέρος ήταν η μικρή πόλη Kotka. Αν δεις σε χάρτη το ανάγλυφο της περιοχής (και όχι μόνο εκεί κοντά αλλά σχεδόν όλη τη Φινλαδία) θα καταλάβεις πόσο υπέροχα είναι αυτά τα μέρη. Και το σημαντικό είναι ότι αυτή την εποχή τα δέντρα είναι χρωματικώς πανέμορφα. Στην Kotka πήγαμε στην παραλία, σε μια από όλες, και χαρήκαμε ό,τι βλέπαμε. Αξίζει να πάει κάποιος να μείνει μερικές μέρες σε ένα τέτοιο μέρος, όποιο και νάναι κάνει το ίδιο, και να πηγαίνει βόλτες με τα πόδια για ώρες.

Εδώ κολυμπούν οι άνθρωποι:

και σχεδόν παντού στη χώρα βλέπαμε αγριόπαπιες:

Η αλήθεια είναι ότι παντού η φύση ήταν πολύ όμορφη αλλά δεν καταλάβαινες εάν αυτό που έβλεπες είναι λίμνη ή θάλασσα. Η διαφορά είναι ότι στη θάλασσα βλέπεις πιο πολλές βάρκες και πιο μεγάλες.Και έχει μεγαλύτερο κυματισμό.

Όπως προχωρούσαμε φεύγοντας από την Kotka βλέπαμε πάρα πολλές ταμπέλες που έδειχναν ότι οι δρόμοι οδηγούσαν σε κάποιους αρχαιολογικούς χώρους (καφέ πινακίδες που οδηγούσαν σε κάποια φρούρια, ουκ ολίγα). Και εμείς είχαμε δει στη Lovisa ένα τμήμα από φρούριο, το οποίο όμως ενώ ήταν μεγάλο σε μήκος ήταν πολύ κοντό σε ύψος και νομίζαμε ότι δεν θα έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον.

Όμως τώρα και μετά από τόσες πινακίδες που προσπερνούσα, αποφάσισα κάποια στιγμή τυχαία (και χωρίς τη συγκατάθεση της Ντίνας) να πάω σε ένα από αυτά που είχε μία παράκαμψη περίπου έξι χιλιομέτρων. Πήγαμε στο χωριό Hamina, και δεν το μετανιώσαμε ποτέ. Ίσα-ίσα μας άρεσε τόσο πολύ που απορούμε πως οι οδηγοί δεν το έχουν με μεγάλα γράμματα. Εκεί το φρούριο δεν είχε κάποιο τρομερό ενδιαφέρον, αλλά το χωριό το οποίο ήταν τριγυρισμένο από αυτό, ήταν καταπληκτικό. Είχε πολύ όμορφα κτήρια και εκκλησίες. Η πλατεία του θυμίζει μεξικάνικο χωριό με τα πολύχρωμα χαμηλά κτήρια.

Η πρώτη μας εικόνα από το χωριό:

Μας θύμισε Μεξικό.

Είχε και μια στρατιωτική σχολή:

Να και μέρος από το μακρύ αλλά χαμηλό φρούριο:

Μετά από αυτό το χωριό αρχίσαμε επιτέλους να πηγαίνουμε βόρεια προς τις λίμνες. Και βέβαια ήταν πάρα πολύ όμορφα και ειδικά όταν φτάσαμε στην πόλη Λαπενράντα. Προηγουμένως είχαμε σταματήσει για λίγες φωτογραφίες σε μια λίμνη που ονομάζεται Jurvala. Είναι αστεία τα ονόματά τους ορισμένες φορές. Ένα μέρος για παράδειγμα ονομαζόταν Turkia. Στη Lappeenranta είχε μια καταπληκτική προβλήτα στην παραλία της λίμνης. Τι να λέω τώρα!

Οι δρόμοι με υπέροχες εικόνες:

Από τη Jurvala:

Και εδώ η Lappeenranta:

Η ώρα είχε προχωρήσει, με τις τόσες στάσεις που είχαμε κάνει, και έπρεπε να φύγουμε να δούμε περισσότερο την περιοχή των λιμνών. Φυσικά η έκτασή της είναι τεράστια αλλά όσα περισσότερα βλέπαμε τόσο το καλύτερο για τις αισθήσεις μας. Στο πρόγραμμα είχα βάλει μερικά χωριά για να περάσουμε πολύ κοντά από λίμνες. Το πρόγραμμα αυτό το είχα κάνει την προηγούμενη μέρα το βράδυ κοιτάζοντας το Google Maps. Από τα τρία χωριά που είχα βάλει τελικά πήγαμε μόνο στα δύο πρώτα, διότι πλέον είχε αρχίσει να νυχτώνει. Δεν ήταν τόσο η απόσταση από αυτά, αλλά λόγω της ομορφιάς των τοπίων κάναμε συνέχεια στάσεις οπότε ο χρόνος περνούσε γρήγορα. Το θέμα άλλωστε δεν ήταν τα χωριά άλλα οι λίμνες.

Πρώτη στάση σε μια γέφυρα:

Απολαύστε:

Κόντευε η ώρα 7 και το κρύο ήταν πολύ βαρύ. Αυτά που είχαμε δει ήταν καταπληκτικά. Μας άρεσαν πάρα πολύ και όπου βλέπαμε μία λίμνη σταματούσαμε για φωτογραφίες, ειδικά πάνω από γέφυρες που ήταν ψηλά και είχαμε καλό οπτικό πεδίο. Βγάλαμε υπέροχες φωτογραφίες, αλλά πιο πολύ ήταν η αίσθηση ότι είσαι στην περιοχή των λιμνών της Φινλανδίας, ένα όνειρο μεγάλο για πάρα πολλούς όπως και για μας. Ουσιαστικά είναι ένα σύμπλεγμα λιμνών που οι περισσότερες ενώνονται μεταξύ τους:

Και παντού οι πάπιες:

Τα χωριά που είχα βάλει ήταν σχετικά μικρά και ήταν το Vehkataipale και το Taipalsaari. Άντε τώρα να πεις αυτά τα ονόματα! Σαν χωριά δε λένε τόσο πολλά όσο η διαδρομή μέχρι αυτά. Στις διαδρομές που πήγαμε είδαμε αρκετές φορές σπίτια σκόρπια εδώ κι εκεί σε μεγάλη απόσταση μεταξύ τους. Ίσως ανήκαν σε αγρότες. Είδαμε και πολλά που ήταν δίπλα στις λίμνες και ήταν σίγουρα εξοχικά, αλλά και τροχόσπιτα. Μη φανταστείτε ότι σε αυτά τα μέρη κυκλοφορούν και πολλοί τουρίστες. Ελάχιστοι. Ήταν η εποχή δύσκολη νομίζω.

Να και μια διώρυγα:

Φυσικά κόψανε πάλι τα βράχια για να ενώσουν δυο λίμνες.

Το πρόβλημα συνήθως ήταν ότι δεν είχε μέρος για να παρκάρουμε το αυτοκίνητο. Μερικές φορές το παρκάραμε σε στάση λεωφορείων, που έχει πάρα πολλές. Σε μία από αυτές τις στάσεις, που σταματήσαμε το πολύ για 10 λεπτά, όταν πήγαμε να ξεκινήσουμε ήρθε ένας σαν δασοφύλακας και μας ρώτησε ευγενικά αν είχαμε κάποιο πρόβλημα. Του εξηγήσαμε, είδε που φεύγαμε και έτσι δεν μας είπε τίποτα. Καταλάβαμε ότι τον είχε στείλει ο κάτοικος ενός διπλανού σπιτιού που μας είδε ότι παρκάραμε στη στάση του. Καταλάβαμε επίσης ότι οι στάσεις σε αυτές τις περιοχές που έχουν λίγα σπίτια είναι ακριβώς έξω από το σπίτι των ανθρώπων αυτών.

Όταν άρχισε να νυχτώνει πήραμε το δρόμο του γυρισμού, γεμάτοι όμορφες εικόνες, που λένε και τα πρακτορεία.Να μία:

Κι άλλη μία:

Δεν θέλω να σας τρομάξω, αλλά η επιστροφή δεν ήταν τόσο άνετη. Μέσα στη νύχτα, και μέχρι να μπούμε σε καλό αυτοκινητόδρομο τρομάξαμε, γιατί οι Φινλανδοί τρέχουν αρκετά. Ευτυχώς είχαμε καλό αυτοκίνητο και τα φώτα άναβαν και χαμήλωναν μόνα τους όταν χρειαζόταν, ήταν και αυτόματο, και το μόνο που έκανα ήταν να κοιτάζω το δρόμο. Γυρίσαμε αργά, κουρασμένοι, από την ολοήμερη εκδρομή μας. Ευτυχώς είχαμε κρασί για την περίσταση στο δωμάτιο.

 

[travelbreak]

Τελευταία μέρα του ταξιδιού. Κυριακή, 7/10/2018. Ελσίνκι, Suomenlinna.

Ξυπνήσαμε αρκετά νωρίς, γύρω στις 6:30. Βάζουμε το ξυπνητήρι. Έχουμε ακόμα νοικιασμένο το αυτοκίνητο. Το έχουμε παρκάρει κάτω από το ξενοδοχείο που μένουμε. Το παρκάρισμα ήταν δωρεάν για τις ώρες από τις 9 το βράδυ μέχρι τις 9 το πρωί, οπότε εμείς δεν είχαμε πρόβλημα στο να πληρώσουμε κάτι, αφού πηγαίναμε αργά και φεύγαμε νωρίς και τις δυο μέρες. Πήραμε λοιπόν το αυτοκίνητο, έχοντας αφήσει προηγουμένως το κλειδί του δωματίου στο αντίστοιχο κουτί που μας είχαν πει την πρώτη μέρα, και με το αυτοκίνητο προσπαθήσαμε να πάμε σε μία εκκλησία η οποία είναι χτισμένη μέσα σε ένα βράχο, την Temppeliaukio – Rock Church.

Και λέω προσπαθήσαμε, διότι γινόταν κάτι έργα σε εκείνη την περιοχή στους δρόμους και το GPS δεν ήταν εύκολο να μας πάει στο σημείο ακριβώς. Όμως επειδή ήταν Κυριακή πρωί δεν ταλαιπωρηθήκαμε αρκετά για να παρκάρουμε, και να πάμε μία μικρή απόσταση με τα πόδια μέχρι την εκκλησία. Η οποία όμως ήταν κλειστή, διότι ανοίγει το μεσημέρι. Την είδαμε όμως απέξω και για το μέσα θα μείνουμε με τις φωτογραφίες του Internet.

Αυτός είναι ο τρούλος της. Κάτω βρίσκεται ο ναός.

Η επόμενη επίσκεψη με το αυτοκίνητο ήταν στο μνημείο του Σιμπέλιους (Sibelius Monument). Φτάσαμε και εκεί πολύ εύκολα και περνώντας από ένα πολύ όμορφο πάρκο, φτάσαμε σε αυτό το μνημείο, το οποίο δεν είναι και τόσο ιδιαίτερο, αλλά όλοι που έρχονται σε αυτή την πόλη πάνε να το δουν. Οφείλω πάλι να πω ότι εδώ λόγω του φθινοπώρου τα φύλλα των δέντρων είναι με υπέροχα χρώματα. Είτε τα φύλλα που έχουν πέσει κάτω είτε αυτά που είναι πάνω στα δέντρα. Έτσι έχω βγάλει πάρα πολλές φωτογραφίες και θυμάμαι αυτό που έβλεπα στο Τρόμσο πριν από ένα χρόνο.

Κρίμα που δεν είχαμε χρόνο για ένα καφέ σε αυτό το υπέροχο μαγαζάκι! Θα ρίσκαρα και να κρυώσω, αφού είχε τραπεζάκια μόνο έξω. Έτσι μου φάνηκε. Αλλά μέσα δεν έλεγε νομίζω.

Sibelius:

Κάτι Ινδοί επισκέπτες μας έβγαλαν αυτή τη φωτογραφία, με το αζημίωτο βέβαια: Τους τραβήξαμε κι εμείς ουκ ολίγες.

Μέχρι το Χίλτον κάναμε μία-δύο στάσεις ακόμα.

Και τα δύο αυτά μέρη που επισκεφτήκαμε σήμερα το πρωί δεν απείχαν πάνω από δυο χλμ από το ξενοδοχείο μας. Θα μπορούσαμε δηλαδή να πάμε και με τα πόδια, αλλά για πιο γρήγορα πήγαμε με το αυτοκίνητο.
Μετά και από αυτή τη στάση η ώρα είχε προχωρήσει και έπρεπε περίπου στις 10:00 να παραδώσουμε το αυτοκίνητο στο ξενοδοχείο Χίλτον. Όταν είχα πάρει το αυτοκίνητο από το αεροδρόμιο, μου είχαν κάνει μία προσφορά για τα καύσιμα δίνοντάς μου γεμάτο το ρεζερβουάρ και πληρώνοντας μονάχα 40 ευρώ. Εγώ όταν θα το επέστρεφα θα μπορούσε να ήταν και άδειο το ντεπόζιτο. Συνήθως όταν νοικιάζουμε αυτοκίνητο η συμφωνία είναι η εξής: όση βενζίνη έχει όταν το παίρνουμε τόση θα έχει και όταν το επιστρέφουμε. Σχεδόν πάντα όταν το παίρνουμε είναι τελείως γεμάτο και έτσι το επιστρέφουμε (full to full). Εγώ λοιπόν είχα υπολογίσει τη βενζίνη ώστε όταν θα το παραδώσω να έχει πολύ λίγη και πράγματι παρακολούθησα τα χιλιόμετρα που έμεναν, γιατί είχε αυτή την ένδειξη το ταμπλό για το υπόλοιπο χιλιομέτρων μέχρι να αδειάσει το ρεζερβουάρ. Έτσι σήμερα υπολόγιζα ότι θα το επιστρέψω και θα έχουν μείνει γύρω στα 25 χιλιόμετρα για να κάνει ακόμα, όμως λίγο πριν φτάσουμε στο Χίλτον για να το παραδώσουμε η ένδειξη είχε μηδενισθεί και είχα αρχίσει να φοβάμαι μήπως και μας αφήσει από βενζίνη. Τέλος πάντων το πάρκαρα μέσα στο γκαράζ πέταξα και τα κλειδιά μέσα στο κουτί που έχουν και όλα καλά. Εκεί δεν είδα κανέναν υπάλληλο και δεν νομίζω ότι υπάρχει πρόβλημα αφού εγώ τους το γύρισα όπως είχαμε συμφωνήσει Έστω και με άδειο ρεζερβουάρ.

Αφού λοιπόν παραδώσαμε το αυτοκίνητο πήραμε τις τσάντες μας και τα τρόλεϊ με τα πράγματα μας και πήγαμε στο σταθμό του τρένου, ο οποίος δεν ήταν πάνω από ένα χιλιόμετρο απόσταση, τα βάλαμε σε κάποιο κουτί που τα χωρούσε και τα δύο μαζί πληρώνοντας 6 ευρώ, όπως και την πρώτη μέρα που είχαμε φτάσει. Έτσι ήμασταν ελεύθεροι για να κυκλοφορούμε όπου θέλαμε. Ο βασικός μας σκοπός ήταν να επισκεφθούμε το πιο γνωστό αξιοθέατο της πόλης που είναι το φρούριο Σουομενλίνα (Suomenlinna Sea Fortress). Εννοείται ότι πήγαμε στο αντίστοιχο λιμάνι με τα πόδια. Από εκεί πάλι έπαιρνες το καραβάκι, με 5 ευρώ έκαστος να πάμε και να έρθουμε. Φεύγουν κάθε 20 λεπτά και μπήκαμε σε ένα για να πάμε στο νησί. Και με το τρένο που πήραμε από το αεροδρόμιο για την πόλη το εισιτήριο ήταν πάλι 5 ευρώ, αλλά όχι με επιστροφή.

Άλλη μια λαϊκή αγορά στο λιμάνι:

Είναι όμως πολύ δύσκολο να βρεις κάποιον υπάλληλο να σου κόψει το εισιτήριο και ακόμα είναι δύσκολο να πληρώσεις με χρήματα. Τα πάντα εδώ γίνονται με κάρτα. Μόνο στο κουτί που βάλαμε τα μπαγκάζια μας βάλαμε 6 ευρώ σε κέρματα αλλά και εκεί είχε ένα μηχάνημα που έβαζες χαρτονόμισμα και σου το έκανε ψηλά ώστε να μπορείς να πληρώσεις. Στο πλοίο που πηγαίναμε μέχρι το νησί η απόσταση είναι μικρή και ο χρόνος είναι περίπου 15 με 20 λεπτά. Εγώ έπιασα την κουβέντα με ένα ζευγάρι Νορβηγών ηλικίας περίπου 40 με 50 ετών. Είπαμε διάφορα και ένα από αυτά που μου είπαν και είναι εντυπωσιακό είναι ότι φέτος δεν έχει βρέξει παρά ελάχιστα στη Νορβηγία και έχουν πρόβλημα με τις ζωοτροφές, οι οποίες δεν αναπτύχθηκαν αφού δεν έβρεχε. Επίσης μου έκανε πάλι εντύπωση ότι ούτε αυτοί οι Νορβηγοί είχαν δει το Βόρειο πολικό Σέλας. Μου είχε ξανατύχει με δύο άλλους Νορβηγούς στην Γεωργία το καλοκαίρι, αλλά εκείνοι ήταν νέα παιδιά, ενώ τούτοι δω ήταν σχετικά μεγάλοι. Μου είπαν επίσης ότι τους συμφέρει καλύτερα να ταξιδεύουν στο εξωτερικό παρά μέσα στη Νορβηγία, που τα ταξίδια όλα είναι πολύ ακριβά.

Η γέφυρα που ενώνει δυο από τα νησιά:

Στο νησί Σουομενλίνα κάναμε βόλτες για περίπου τρεις ώρες. Βέβαια δεν είναι ένα μόνο νησί αλλά τέσσερα. Εμείς επισκεφθήκαμε τα δύο πιο σημαντικά και το ένα από τα δύο μικρότερα. Στη βόλτα που κάναμε μέσα στο φρούριο, κάποια στιγμή άκουσα τέσσερις κυρίες να μιλάνε ελληνικά και τους έπιασα την κουβέντα. Ήρθαν μόλις χτες (και είναι καθηγήτριες με πρόγραμμα Erasmus+) για μία εβδομάδα στην Φιλανδία. Στο πρόγραμμα συμμετέχουν μόνο καθηγητές και όχι μαθητές.

Πάλι τα υπέροχα χρώματα στα βράχια:

Η περιπλάνηση που κάναμε σήμερα στα νησιά ήταν καταπληκτική. Βέβαια δεν έχει την ομορφιά του εντυπωσιασμού, όμως είναι αρκετά μεγάλη η περιοχή και βλέπεις διάφορα πράγματα, όπως τα φρούρια, τις αποθήκες πολεμοφοδίων, κανόνια. Πύργους δεν είδαμε, αλλά στα νησιά έχει και αρκετά ωραία κτίρια τα οποία χρησιμοποιούνταν παλαιότερα ως στρατώνες ή για άλλους σκοπούς, αφού ήταν ένα φρούριο όλο αυτό το μέρος. Εισιτήριο για να μπούμε σε αυτή την περιοχή δεν υπήρχε, οπότε το μοναδικό κόστος είναι το καραβάκι. Για να μπεις όμως σε κάποιο από τα μουσεία που έχει, εννοείται ότι θα πληρώσεις. Αυτό δεν το κάναμε αφού έτσι κι αλλιώς δεν πήγαμε σε κανένα μουσείο σε τούτο το ταξίδι, όπως και σε πολλά άλλα (ταξίδια). Όταν τελειώσαμε τις βόλτες, χωρίς να έχουμε κάτι άλλο στο πρόγραμμα αφού η μέρα είχε αξιοποιηθεί επαρκέστατα, πήραμε το καραβάκι και επιστρέψαμε στην πόλη.

Στη διαδρομή αποφασίσαμε ότι αφού έχουμε ακόμα μία ώρα χρόνο, μέχρι τις 16:00 περίπου που θα φεύγαμε από το σταθμό του τρένου, να κάναμε μία βόλτα ακόμα στην πόλη να δούμε ορισμένα σημεία που δεν είχαμε δει. Βασικά ήταν το Κοινοβούλιο, η όπερα και κάποια άλλα κτίρια εκεί κοντά, που η αλήθεια είναι ότι τα είχαμε δει περνώντας με το αυτοκίνητο αλλά δεν τα είχαμε βγάλει φωτογραφίες. Η περιοχή αυτή βρίσκεται κοντά στο σταθμό των τρένων και είναι στη λίμνη Toolonlahti Bay. Έτσι αξιοποιήσαμε και αυτό το χρόνο που είχαμε.

Μάλιστα πήγαμε και σε ένα άλλο σημείο που έχει κάτι καλλιτεχνικά κάπως παιχνίδια μεγάλου μεγέθους, που τα βλέπαμε το βράδυ και δεν τα έχουμε βγάλει φωτογραφία παρά μόνο με το κινητό. Οπότε πήραμε και εκεί μερικές φωτογραφίες. Ονομάζεται Kamppi Chapel of Silence και εμείς ό,τι είδαμε ήταν εξωτερικό γιατί νομίζω έχει και σε κλειστό χώρο διάφορα.

Η σημερινή μέρα, που είναι και η τελευταία μας, από άποψη καιρού ήταν πολύ καλή, διότι αν και είχε συννεφιά (πιο αργά μόνο έβγαλε λίγο ήλιο) δεν είχε βροχή και αυτό ήταν το καλύτερο για μας. Βέβαια η θερμοκρασία και σήμερα ήταν γύρω στους 7 με 8 βαθμούς Κελσίου. Δηλαδή έπρεπε να ντυθούμε πάρα πολύ καλά και εγώ μονίμως φοράω μία τραγιάσκα που έχω, αλλά συνήθως δεν φοράω κασκόλ.
Τώρα βρισκόμαστε στο αεροδρόμιο του Ελσίνκι (είναι δηλαδή Κυριακή) και σε μιάμιση ώρα θα πετάξουμε για Κωνσταντινούπολη, και με αναμονή δυόμισι περίπου ωρών, θα φύγουμε για Αθήνα που θα φτάσουμε μετά τα μεσάνυχτα.
Ωραία τα προγράμματα! Μόνο που τα αεροπλάνα δεν τα ρωτήσανε. Στην Κωνσταντινούπολη ενώ μπήκαμε στο αεροπλάνο για Αθήνα και καθίσαμε, άρχισε μια άσχημη καθυστέρηση. Και σε λιγάκι μας είπαν ότι το σκάφος έχει πρόβλημα και θα αλλάξουμε. Πράγματι αυτό κάναμε με κόστος καθυστέρηση δύο ωρών. Έτσι στο σπίτι μας φτάσαμε σχεδόν ξημερώματα. Τέλος πάντων, πάλι καλά.
Θα επανέλθω με σύνοψη του ταξιδιού και βίντεο.

 

[travelbreak]

Νομίζω αξίζουν λίγα λόγια για το εντυπωσιακό αυτοκίνητο που νοικιάσαμε. Γεμάτο με ηλεκτρονικό εξοπλισμό τελευταίας τεχνολογίας. Θα αναφέρω μερικά. Έχω αναφέρει ότι ήταν ένα Toyota Yaris, αυτόματο και υβριδικό. Είχε αυτόματη λειτουργία υαλοκαθαριστήρων. Αυτόματη εναλλαγή φώτων πορείας και διασταυρώσεως. Ειδοποίηση όταν δεν έβγαζες φλας, ενώ άλλαζες λωρίδα. Ειδοποίηση όταν η δεξιά ρόδα έβγαινε από την δεξιά γραμμή και έμπαινε στη ΛΕΑ. Ένδειξη του επιτρεπόμενου ορίου ταχύτητας σε κάθε σημείο του δρόμου, όχι με χρήση δορυφορικού συστήματος αλλά με αναγνώριση πινακίδας. Αυτό σημαίνει ότι αν κάπου στο δρόμο γινόταν έργα και τα όρια είχαν αλλάξει προσωρινά, σε ειδοποιούσε, ενώ ο δορυφόρος δεν το ξέρει. Εννοείται ότι είχε πλήρη υπολογιστή ταξιδιού, άρα μπορούσες, μεταξύ άλλων, να σταθεροποιήσεις την ταχύτητα του οχήματος. Ανά πάσα στιγμή γνώριζες αν χρησιμοποιεί καύσιμο (και σε τι βαθμό, δηλαδή υπερκατανάλωση ή όχι) ή την μπαταρία. Εννοείται ότι η μηχανή έσβηνε όταν σταματούσες σε φανάρι και ξεκινούσε με την μπαταρία, και αφού έπιανε μια κάποια ταχύτητα άναβε η μηχανή. Πάντως εμένα δε μου φάνηκε και τόσο πολύ οικονομικό. Μου έκαιγε περίπου 5 λίτρα στα εκατό χλμ, 95άρα βενζίνη. Η αλήθεια είναι ότι στα μισά χιλιόμετρα τρέχαμε λίγο, και έγιναν με ταχύτητα πάνω από 90 χλμ ανά ώρα. Τα όρια των Φιλανδών είναι αρκετά καλά. Εννοώ ότι δεν είναι πολύ χαμηλά. Μόνο μην τύχει και πέσεις σε έργα ή σε κατοικημένη περιοχή. Στους δρόμους οι ντόπιοι οδηγούν με ταχύτητα λίγο πάνω από τα όρια. Αν εγώ έτρεχα ακριβώς στο όριο πάντως, σπανίως με προσπερνούσαν.

Συνολικά κάναμε 960 χλμ και αδειάσαμε ένα ρεζερβουάρ και βάλαμε και 30 ευρώ βενζίνη, με κόστος περίπου 1,65 ευρώ το λίτρο, όπως και εδώ σήμερα δηλαδή.

Το συνολικό κόστος του ταξιδιού ανήλθε στα 1150 ευρώ και για τους δυο μας. Όσο δηλαδή και το ταξίδι στην Ολλανδία τον περασμένο Μάιο, που κράτησε και μια μέρα λιγότερο. Εκεί μας έφαγε πολλά το αυτοκίνητο και ειδικά η βενζίνη και το πάρκιν. Εδώ για πάρκιν πληρώσαμε μόνο στο Τουρκού.

Μας αρέσει να φεύγουμε για τέτοια μικρά ταξιδάκια, που κοστίζουν περίπου τα διπλά από ένα αντίστοιχο στην Ελλάδα. Από την Αθήνα που μένουμε ένα 4ήμερο ή 5ήμερο στη Βάλια Κάλντα ή στα Λουτρά Πόζαρ, 500 με 600 ευρώ θα μας κόστιζε σίγουρα. Βάζουμε άλλα τόσα και πάμε Φινλανδία. Εννοείται ότι επισκεπτόμαστε και διάφορα ελληνικά τοπία, όμως συνήθως όχι πάνω από ένα, άντε δύο, το χρόνο. Εκτός από τα χωριά μας βέβαια.

Σαν γενική εντύπωση ήταν ένα ταξίδι που άξιζε, αν θες να συμπληρώσεις τον ταξιδιωτικό σου χάρτη της Ευρώπης. Δεν το υποβιβάζω αλλά το τοποθετώ στη θέση που του αξίζει στις δικές μου αξίες. Περάσαμε πολύ καλά και για ένα πενταήμερο είδαμε αρκετά.

Κορυφαίο σημείο του ταξιδιού ήταν η περιοχή των λιμνών.

Φυσικά και το Ταλίν είναι πανέμορφο, αλλά τέτοιες πόλεις έχει τουλάχιστον άλλες 100 η Ευρώπη. Δεν μπορούμε όμως να πηγαίνουμε συνέχεια στην Ιταλία και στην Ισπανία. Φυσικά μιλώ μόνο σύμφωνα με όσα εμείς είδαμε. Και όσα είδαμε σας τα έδειξα.

Στο Ελσίνκι πρώτος προορισμός είναι η Σουομενλίνα. Μου άρεσαν πολύ και οι αγορές με τα μικρά μαγαζιά.

 

[travelbreak]

Και τέλος ένα βίντεο που περιλαμβάνει όλη την εκδρομή μας:

 

[Dina Z]

Πολυ ομορφη η αποδραση σας! Και οι φωτογραφιες, φυσικα
Πως σου φαινεται η ιδεα να ξεκινησει κανεις απο το αεροδρομιο για τις λιμνες, να διανυκτερευσει καπου (μια η δυο νυχτες και που) και να καταληξει στο Ελσινκι;

 

[travelbreak]

Πολυ ομορφη η αποδραση σας! Και οι φωτογραφιες, φυσικα
Πως σου φαινεται η ιδεα να ξεκινησει κανεις απο το αεροδρομιο για τις λιμνες, να διανυκτερευσει καπου (μια η δυο νυχτες και που) και να καταληξει στο Ελσινκι;

Γιατί όχι; Βέβαια η πτήση να φτάσει νωρίς ώστε να υπάρχει χρόνος μέχρι την ενοικίαση και τον πηγαιμό στις λίμνες. Όλο αυτό θα πάρει οπωσδήποτε 4-5 ώρες. Αν πας με τις τούρκικες αερογραμμές σίγουρα φτάνουν νωρίς, λίγο πριν το μεσημέρι, οπότε χρόνος υπάρχει.
Νομίζω η διανυκτέρευση στη Λαπεράντα ενδείκνυται, αφού εκεί βρίσκεσαι ήδη μέσα στις λίμνες. Για άλλες πόλεις δε γνωρίζω εκεί γύρω, αλλά πιστεύω ότι μια μονοήμερη στις λίμνες είναι αρκετή για να τις δεις. Άλλο αν θες και να περπατήσεις, οπότε θα χρειαστεί περισσότερος χρόνος.

 

[Dina Z]

Γιατί όχι; Βέβαια η πτήση να φτάσει νωρίς ώστε να υπάρχει χρόνος μέχρι την ενοικίαση και τον πηγαιμό στις λίμνες. Όλο αυτό θα πάρει οπωσδήποτε 4-5 ώρες. Αν πας με τις τούρκικες αερογραμμές σίγουρα φτάνουν νωρίς, λίγο πριν το μεσημέρι, οπότε χρόνος υπάρχει.
Νομίζω η διανυκτέρευση στη Λαπεράντα ενδείκνυται, αφού εκεί βρίσκεσαι ήδη μέσα στις λίμνες. Για άλλες πόλεις δε γνωρίζω εκεί γύρω, αλλά πιστεύω ότι μια μονοήμερη στις λίμνες είναι αρκετή για να τις δεις. Άλλο αν θες και να περπατήσεις, οπότε θα χρειαστεί περισσότερος χρόνος.

Ευχαριστώ. Μου έδωσες υλικό για έμπνευση
Όπως κατάλαβες έχει αρχίσει και παίρνει σχήμα στο μυαλό μου, μελλοντικό ταξίδι