Νορβηγία Φθινοπωρινό Tromso και επίσκεψη στον 78ο παράλληλο

[FILBO]

@buffon85 τι αγχώνεσαι εσύ πάλι; Θα τα πεί σε εμένα, που θα τα πώ σε εσένα (αφού θα πάω πρώτη), θα σου πώ και την δική μου φρέσκια εμπειρία και μέχρι τότε θα έχεις διαβάσει και ότι άλλο έχει ειπωθεί για το Περού στο forum

@travelbreak έμπλεξες με τις Περουβίτσες

Πας Περού; Σε ζηλεύω (με την καλή την έννοια).Ήταν να πάω κι εγώ τα Χριστούγεννα με μια παρέα γιατί ο άντρας μου δεν ακολουθούσε αλλά έκανα πίσω επειδή δεν μου πήγαινε να τον αφήσω ολομόναχο όλες τις γιορτές. Του είπα όμως ότι ήταν πολύ μεγάλη θυσία για μένα κι έτσι συμφώνησε να πάμε 6 μέρες Ιορδανία.Να περάσεις κα-τα-πλη-κτι-κά και να μας τα πεις με το νι και με το σίγμα.

 

[Sassenach77]

Πας Περού; Σε ζηλεύω (με την καλή την έννοια).Ήταν να πάω κι εγώ τα Χριστούγεννα με μια παρέα γιατί ο άντρας μου δεν ακολουθούσε αλλά έκανα πίσω επειδή δεν μου πήγαινε να τον αφήσω ολομόναχο όλες τις γιορτές. Του είπα όμως ότι ήταν πολύ μεγάλη θυσία για μένα κι έτσι συμφώνησε να πάμε 6 μέρες Ιορδανία.Να περάσεις κα-τα-πλη-κτι-κά και να μας τα πεις με το νι και με το σίγμα.

Ναιιιιιι ! Αν όλα πάνε καλά, αυτό το ταξίδι θα είναι η αρχή για τον νότο
Σε ευχαριστώ πολλάκις !!!

 

[travelbreak]

@buffon85 τι αγχώνεσαι εσύ πάλι; Θα τα πεί σε εμένα, που θα τα πώ σε εσένα (αφού θα πάω πρώτη), θα σου πώ και την δική μου φρέσκια εμπειρία και μέχρι τότε θα έχεις διαβάσει και ότι άλλο έχει ειπωθεί για το Περού στο forum

@travelbreak έμπλεξες με τις Περουβίτσες

Καλό ταξίδι και περιμένουμε την δική σου ιστορία @Sassenach77 .

 

[travelbreak]

Τελευταίο μέρος

Φτάσαμε στο Τρόμσο, πήραμε το αυτοκίνητό μας από το πάρκιν και εγκατασταθήκαμε στο ίδιο ξενοδοχείο. Η μέρα εκεί ήταν καταπληκτική, αλλά οι προβλέψεις για το σέλας έδιναν λίγες πιθανότητες. Εμείς όμως έπρεπε να τις κυνηγήσουμε, αφού δεν είχαμε και πολλά να κάνουμε. Αρχικά ξεκουραστήκαμε στο δωμάτιο, που αυτή τη φορά ήταν μεγάλο, όπως είπα και παραπάνω, και με θέα στον κεντρικό δρόμο. Σχετικά νωρίς πήραμε το αυτοκίνητο και πήγαμε σε ένα καινούργιο μέρος για το κυνήγι του σέλαος: στο νησάκι Hakoya. Είχαμε ξαναπάει από εκεί και μου φάνηκε ότι δεν είχε γύρω-γύρω βουνά και θα είχε καλή θέα, αν κάτι από σέλας φαινόταν.


Στον επόμενο χάρτη φαίνεται το μέρος που πήγαμε ακριβώς. Βρίσκεται 21 χλμ από το Τρόμσο.

Πήγαμε νωρίς, κατά τις 19:30 και φύγαμε άπρακτοι στις 21:00. Είχε ωραία θέα αλλά έκανε μόλις βράδιασε πολύ κρύο. Είχα στήσει το τρίποδο και κοιτούσα προς το Βορρά. Στις εννιά απογοητευμένος πήρα το αυτοκίνητο και έκανα ακριβώς την ίδια διαδρομή που είχαμε κάνει και δυο βράδια πριν και είχαμε δει το υπέροχο σέλας. Αυτή τη φορά κάτι φάνηκε αλλά ανάξιο λόγου. Δεν πειράζει, εγώ το καθήκον μου το έκανα. Η Ντίνα κυρίως κοιμόταν. Ήμασταν πολύ κουρασμένοι. Το βράδυ κάναμε ένα πολύ καλό ύπνο και την επομένη ήμασταν έτοιμοι για νέα φιόρδ, αφού είχαμε προγραμματίσει τη διαδρομή μας.

Αποφασίσαμε να πάμε ακόμα πιο νότια την επόμενη μέρα, που ήταν πλέον Τρίτη και την Τετάρτη αναχωρούσαμε για Ελλάδα. Στον επόμενο χάρτη φαίνεται η διαδρομή που ακολουθήσαμε.

Η απόσταση είναι κάπου 340 χιλιόμετρα. Γυρίσαμε σχεδόν βράδυ στο Τρόμσο. Αρχικά αυτή τη μέρα είχαμε μια σκέψη να πάμε προς τη Φινλανδία αλλά δεν θα βλέπαμε τόσα πολλά φιόρδ και αποφασίσαμε να πάμε προς την πόλη Finnsnes. Τα τοπία ήταν μαγικά για άλλη μια φορά. Σύμφωνα με το χάρτη ξεκινήσαμε πηγαίνοντας από τα Δυτικά και επιστρέψαμε από τα Ανατολικά.

Ξεκινώντας δεν είχαμε αρκετή βενζίνη, αλλά ξεχαστήκαμε και στη συνέχεια αγχωθήκαμε. Το GPS έδειχνε βενζινάδικο στο χωριό Vikran, όπου απογοητευτήκαμε γιατί ήταν μια παλιά αντλία που κάποτε πουλούσε καύσιμα στις βάρκες του χωριού.

Εκεί πάντως ένας Ρώσος μετανάστης μας είπε ότι θα βρούμε βενζίνη στο χωριό Mestervik, που ήταν στο δρόμο που πηγαίναμε. Εκεί πράγματι βάλαμε σε ένα αυτόματο μηχάνημα που δούλευε μόνο με κάρτα πιστωτική ή χρεωστική. Ήταν η πρώτη φορά που έβαζα βενζίνη (ίσως και οτιδήποτε άλλο) σε εντελώς αυτόματο πωλητή. Βάζεις λοιπόν την κάρτα στη σχισμή του μηχανήματος και σου ζητά κωδικούς. Τους δίνεις και αν όλα είναι καλά με την κάρτα σου, σου την επιστρέφει. Τότε πας και βάζεις τη βενζίνη που χρειάζεσαι και αν θες πατάς ένα κουμπί στο μηχάνημα για την απόδειξη. Φαίνεται απλό αλλά θα εξηγήσω πως δουλεύει. Το κατάλαβα ερχόμενος πίσω στην Ελλάδα και ψάχνοντας τη χρέωση γι αυτή την αγορά. Το μηχάνημα στη Νορβηγία με το που βάζεις τον κωδικό σου δεσμεύει 800 ΝΟΚ, κάπου 90 ευρώ. Είναι και το ανώτερο ποσό βενζίνης που μπορείς να αγοράσεις με την κίνηση αυτή. Όμως σου χρεώνει αργότερα μόνο το ποσόν την αξίας της βενζίνης που πραγματικά έβαλες.

Το ενδιαφέρον είναι ότι για να πάμε στο χωριό Vikran έπρεπε να περάσομε από ένα πορθμό. Εκεί υπήρχε ένα υποθαλάσσιο τούνελ ονόματι Ryatunnelen και όχι γέφυρα. Υπήρχε σήμανση ότι αν περάσεις θα χρεωθείς με 100 κορώνες. Δεν υπήρχε κανένα ταμείο και καμία μπάρα. Όταν όμως παραδώσαμε το αυτοκίνητο την επομένη στο αεροδρόμιο ο τύπος της Hertz μας είπε ότι μας είχαν χρεώσει αυτόματα. Έτσι είναι εκεί! Φοβήθηκα μήπως χρεωνόμασταν και όταν περνούσαμε από άλλα τούνελ στο Τρόμσο ή από τις γέφυρες, αλλά ο υπάλληλος μας είπε ότι είναι δωρεάν. Πάλι καλά!

Και τώρα μερικές φωτογραφίες από ένα από τα πιο ωράια σημεία που επισκεφτήκαμε:

Μετά το Finnsnes περάσαμε από το χωριό Sorreisa. Θυμήθηκα ότι στο τελευταίο αυτό χωριό είχα προγραμματίσει να πάμε από το Αμπίσκο τον Μάρτιο, αλλά λόγω του καιρού δεν πραγματοποιήθηκε. Θα ήταν πέρασμα από εκεί για να δούμε φιόρδ. Να που τώρα έγινε. Δεν είχε κάτι ιδιαίτερο η Sorreisa, εκτός από μια υπέροχη λίμνη, αλλά ήταν για μας πέρασμα προς περιοχή με φιόρδ.

Στην επιστροφή μας για το Τρόμσο μπήκαμε και στο μεγάλο δρόμο που ενώνει το Τρόμσο με το Νάρβικ. Όταν λέω μεγάλο εννοώ κεντρικό γιατί έχει μόνο μια λωρίδα ανά κατεύθυνση και χωρίς ΛΕΑ. Ευτυχώς έχει μερικά πάρκιν, που για πρώτη φορά βλέπαμε στην περιοχή. Αυτός ο δρόμος περνούσε από κάποιες περιοχές με καταπληκτικά βουνά δίπλα στη θάλασσα και επειδή είχε αρχίσει να βραδιάζει, αποφασίσαμε την άλλη μέρα πριν φύγουμε για το αεροδρόμιο να κάνουμε μερικά χιλιόμετρα για να τα δούμε με φως. Το ίδιο βράδυ μετά από το βραδινό μας φαγητό στο δωμάτιο φύγαμε ξανά για το κυνήγι του σέλαος αν και πάλι οι πιθανότητες ήταν λίγε. Πήγαμε στα κλασικά μέρη που είχαμε πάει και τα προηγούμενα βράδια αλλά η νύχτα παρά την ξαστεριά δεν έδειξε την πράσινη ομορφιά της.

Την άλλη μέρα το πρωί με το αυτοκίνητο κάναμε αυτό που είχαμε σκεφτεί την προηγούμενη: κατεβήκαμε το δρόμο προς Νάρβικ, καμιά εβδομηνταριά χιλιόμετρα μέχρι το Nordkjosbotn και γυρίσαμε για την επιστροφή μας στην Ελλάδα. Ήταν υπέροχα με ένα πρωινό πούσι που έκανε το τοπίο ακόμα πιο όμορφο. Ήταν μια περιοχή με φιόρδ και πανύψηλα βουνά που δεν είχαμε δει ως τώρα στις βόλτες μας. Σε αυτό το δρόμο υπάρχουν διαδρομές που το όριο είναι τα 90 χλμ την ώρα. Υπάρχουν κάποια σημεία σε όλους τους δρόμους που πήγαμε, εκτός χωριών βέβαια, που εκεί που το όριο είναι 60χλμ σου έχει το σήμα για την άρση του ορίου, αλλά εγώ δε γνώριζα μέχρι που μπορούσα να πάω και δεν περνούσα τα δέκα επί πλέον χλμ. Έτσι κι αλλιώς πηγαίναμε να δούμε και δε βιαζόμασταν.

Μια όμορφη αλλά κια περίεργη φωτογραφία:

Μια σχεδόν ίδια:

Όμως στις πόλεις και στις κωμοπόλεις είναι εκνευριστικοί: έχει το δρόμο μεγάλη ευθεία και δίπλα έχει παράδρομο για πεζούς και ποδήλατα. Παρά ταύτα το όριο μπορεί αν είναι τα τριάντα χλμ. Είναι εκνευριστικό γιατί στην ουσία δεν υπάρχει κίνδυνος αν πας με 50 χλμ. Όμως όλοι πάνε σαν κότες. Βέβαια, αν εσύ πας με πέντε χλμ λιγότερα του ορίου, έρχονται κοντά σου και θένε να σε προσπεράσουν.

Από το Τρόμσο:

Η επιστροφή έγινε χωρίς απρόοπτα και στην Αθήνα φτάσαμε μετά τα μεσάνυχτα.

Τέλειο ταξίδι!!!!

Για τους νορβηγούς δεν έμαθα και πολλά. Ούτε κρύο ούτε ζέστη. Όσες λίγες φορές ήρθα σε επικοινωνία ήταν φιλικοί και μας εξυπηρέτησαν. Γενικά τουρίστες δεν είδα πολλούς. Για ξένους εννοώ. Και για το σέλας είδα ελάχιστους να το ψάχνουν στους δρόμους που πήγαινα εγώ τα βράδια. Ίσως πάνε πιο πολύ προς το εσωτερικό της χώρας και προς τη Φινλανδία να το ψάξουν. Το σκεφτήκαμε και εμείς αλλά μας έπεφτε μακριά και θα έπρεπε να επιστρέψουμε αργά το βράδυ, κάνοντας πολλά χιλιόμετρα στη νύχτα. Το κυριότερο όμως ήταν ότι το σέλας το είδαμε την πρώτη βραδιά και ελπίζαμε ότι θα το ξαναβλέπαμε εξίσου μεγαλοπρεπές στα ίδια σημεία. Εξ άλλου οι ίδιοι μας διαβεβαίωσαν ότι το βράδυ που το είδαμε ήταν υπέροχο, ακόμα και γι αυτούς.

 

[travelbreak]

Υστερόγραφο

Σαν επίλογο σε αυτό το ταξίδι δε θα μπορούσα να μην πω δυο λόγια για τον περίφημο Νορβηγό συγγραφέα Γιο Νέσμπε (Jo Nesbø) και δυο εξαιρετικά βιβλία του.

Τον τύπο αυτό δεν τον ήξερα μέχρι το τέλος του περασμένου Ιουνίου, που με την ευκαιρία των γενεθλίων μου, μου έκαναν δώρο δύο από τα μυθιστορήματά του. Γενικά τα τελευταία χρόνια διαβάζω σπάνια μυθιστορήματα, εξ ου και το ότι μου ήταν άγνωστος ο Νέσμπε. Εκ των υστέρων κατάλαβα ότι ήμουν από τους λίγους που δεν τον ήξεραν. Το δώρο ήταν από ένα ζευγάρι που δεν ήξεραν ότι θα πήγαινα Νορβηγία το Σεπτέμβριο, ούτε επίσης ότι δε γνώριζα το συγγραφέα. Άρα το γεγονός ήταν τελείως τυχαίο.

Το καλοκαίρι διάβασα το ένα από τα βιβλία, το «Χιονάνθρωπο». Είναι αστυνομικό μυθιστόρημα και είχα να διαβάσω αυτό το είδος από το Λύκειο. Όμως ο «Χιονάνθρωπος» μου άρεσε πολύ. Είχε πλάκα λοιπόν που στο ταξίδι στο Τρόμσο κοίταζα εδώ κι εκεί ορισμένες φορές για να δω κάποιο τοπίο που να μου θυμίζει την ιστορία του Νέσμπε. Στο μυθιστόρημα το Τρόμσο αναφερόταν για λίγο. Ίσως έπαιξε το ρόλο του το βιβλίο αυτό στη λεπτή γοητεία που μου ενέπνεε η περιοχή του Τρόμσο.

Εννοείται ότι μόλις βγήκε και η αντίστοιχη ταινία πήγα και την είδα. Βέβαια σε αυτήν το Τρόμσο ήταν ανύπαρκτο, αλλά η ταινία μου άρεσε. Αν δεν είχα διαβάσει το βιβλίο δε θα καταλάβαινα και πολλά.

Το δεύτερο βιβλίο ήταν η «Νέμεσις». Το διάβασα την περασμένη εβδομάδα, αλλά αυτό αναφερόταν μόνο στο Όσλο. Παρεμπιπτόντως το θεωρώ υπέροχο βιβλίο και ανώτερο του «Χιονάνθρωπου».

Έτσι νομίζω ότι το Φθινοπωρινό μου ταξίδι έδεσε τέλεια με τα βιβλία του Νέσμπε.

 

[giannismits]

Καταπληκτικές οι φωτογραφίες στο τελευταίο κεφάλαιο. Νομίζω πως η Νορβηγία είναι αστείρευτη από φυσικά τοπία μοναδικής ομορφιάς. Όνειρό μου εκτός από το σέλας, είναι η περιοχή Lofoten αλλά και αμέτρητα ακόμα μέρη του βορρά της Νορβηγίας. Πάντως χαίρομαι που αυτή τη φορά το σέλας σας έκανε τη χάρη και εμφανίστηκε ζωηρό και στα καλύτερα έστω μια μέρα.

 

[travelbreak]

Καταπληκτικές οι φωτογραφίες στο τελευταίο κεφάλαιο. Νομίζω πως η Νορβηγία είναι αστείρευτη από φυσικά τοπία μοναδικής ομορφιάς. Όνειρό μου εκτός από το σέλας, είναι η περιοχή Lofoten αλλά και αμέτρητα ακόμα μέρη του βορρά της Νορβηγίας. Πάντως χαίρομαι που αυτή τη φορά το σέλας σας έκανε τη χάρη και εμφανίστηκε ζωηρό και στα καλύτερα έστω μια μέρα.

Δεν υπάρχει περίπτωση να μου γλυτώσουν τα νησιά Lofoten.
Ήδη τα κοιτάω να δω αποστάσεις και γέφυρες. Είναι εύκολα προσιτά. Μία εβδομάδα εκεί στο βορρά και άλλη μία στην περιοχή του Μπέργκεν.
Εντάξει, όχι σύντομα:μέσα στην επόμενη πενταετία όμως σίγουρα.

 

[travelbreak]

Έχω κάνει ένα μικρό βίντεο από το ταξίδι:

 

[silversurfer]

Μεταφέρθηκε στις Ταξιδιωτικές Ιστορίες - Ευρώπη