vangelis_101
Member
- Μηνύματα
- 25
- Likes
- 11
- Επόμενο Ταξίδι
- ὀμόμεθα καὶ ἴδωμεν
Τὰ ἐλαφρὰ χεινόπωρα τῶν τελευταίων χρόνων, εἶναι αὐτὰ ποὺ μὲ κάνουν ὡς ἄλλος χελιδόνης νὰ μεταναστεύω βορείως γιὰ νὰ ἀποφεύγω ὄψιμες καλοκαιριές. Κι ἔτσι, ἀεροπορικῶς ἐπέταξα μὲ σιδερένια πτερύγια πρὸς τὸ Βουκουρέστι γιὰ μιὰν δυὸ τριῶν ἡμερῶν τζούρα μονοψήφιων θερμοκρασιῶν – κατὰ τὰ βράδια κυρίως. Ντάξει καὶ πράγματι, δὲν εἶναι ὁ σοῦπερ ντοῦπερ χειμερινὸς προορισμός, μὰ ἐφορέθη τραγιάσκα καὶ παλτὸ καὶ χειρόκτιον τὴν ὥρα ποὺ ἐν ἑλλάδι μάθαινα ὅτι παῖζαν ἀκόμα θερινοὶ σινεμάδες – τί κατάντια!
Τὸ ἀεροδρομιάτο λεωφορεῖον εἶναι τὸ 783 τὸ ὁποῖον εἶναι ἀκριβῶς στὴν πόρτα καθὼς ἐξέρχεσαι, εἶναι πολὺ δύσκολο νὰ μὴν τὸ βρεῖς. Περίπου 8 λέϊ τὸ ἀντίτιμο τὸ ὁποῖο ἐκδίδεις σὲ πόστο τὸ ὁποῖο εἶναι στὸ πεζοδρόμιο κεῖ παραδίπλα. Τὸ 780 λεωφορεῖον σὲ παγαίνει στὸν κεντρικὸ σιδηροδρομικόν των σταθμό. (Ἀγνοῶ ἐπιδεικτικῶς ταξιτζῆδες κι ἀναφέρομαι μόνον σὲ ΜΜΜ, ἀπορρίπτοντάς τους μετὰ βδελυγμίας καίτοι στὸ Βουκουρέστι εἶναι φθηνὰ τὰ ταξιά.) Τὸ εἰσιτήριο εἶναι μετ’ἐπιστροφῆς, φυλάξτε το μὲ εὐλάβεια διότι κατ’οὐσίαν πρόκειται γιὰ φυλαχτὸ ποὺ διώχνει ταξιτζῆδες καὶ λοιποὺς καλικάντζαρους*.
Μὴν κάνετε συνάλλαγμα κατὰ τὴν ἄφιξή σας στὸ ἀεροδρόμιο - ἀλλάξτε μόνον 5-6 εὐρὰ μέχρι νὰ φθάσετε στὸ κέντρο. Ἐκεῖ, ὑπάρχουν πάμπολλα ἀνταλλακτήρια. Ἀγόρασα 4,14 λέϊ μὲ ἕνα εὐρὼ στὸ ἀεροδρόμιο, ἐνῷ στὸ ἱστορικὸ κέντρο τους, τὸ πωλοῦσαν 4,45· γιὰ ἕναν ἀρχιτσιφούταρο ὅπως ἐγώ, δὲν φαντάζεστε πόσο ἐπώδυνο ἦταν ὅλο τὸ θέμα.
Τὸ Βουκουρέστι ἀντικειμενικῶς εἶναι ἄσχημη πόλη. Ὄχι βέβαια ὅτι ταξιδεύουμε μόνο γιὰ νὰ βλέπουμε καλλονὲς πόλεις· ἀκόμα καὶ μιὰ ἀσχημοῦλα πόλη εἶναι τραβηκτική. Ἀλλὰ τὸ πανταχοῦ παρὸν σκοῦρο γκρίζο τοῦ Βουκουρεστίου σὲ καταβάλλει λὲς καὶ βγαίνεις ῥαντεβουδάκι πονηρὸ μὲ τὴν Ταϋγέτη – τὴν ἀσχήμια της οὔτε γραφικὴ δὲν θὰ τὴν ἔλεγες.
Κάθε δικτάτορας θέλει νὰ δείχνει ἀνὰ πᾶσα στιγμῇ τὴν πρόοδο τῆς κοινωνίας του. Ἕνα ἀπὸ τὰ πρῶτα ζητηματάκια τῆς προπαγάνδας εἶναι ὅ,τι βλέπουμε ἔξω, τὰ κτήρια δηλαδή. Ὁργάστηκε λοιπὸν ὁ Τσαουσέσκου νὰ γκρεμίζει ἂς ποῦμε ντεμοντὲ κτήρια τοῦ τότε καὶ νὰ χτίζει μεγάλα καὶ τιτανικὰ μέγαρα τὰ ὁποῖα ἀπεδείκνυαν τὸ ἀλάθητο καὶ τὸ νομοτελειακὸ τοῦ ὑπαρκτοῦ σοσιαλισμοῦ. Ὀλίγα κτήρια, σήμερα, 25 χρόνια μετὰ ἀπὸ τὴν πτώση τοῦ κομμουνισμοῦ, μπορεῖ νὰ θαυμάσει κανείς· νεοκλασσικὰ κτήρια, κτήρια ἑνὸς ῥουμανικοῦ ῥυθμοῦ (ὀνόματι Brâncovenesc· ἀποτελεῖ σύνθεση βυζαντινοῦ, ὀθωμανικοῦ, ὕστερου ἀναγεννησιακοῦ καὶ μπαρόκ) ὁ ὁποῖος συναντᾶται στὴν ἐκκλησία κρετουλέσκου, στὴν πλατεία ἐπανάστασης. Κατὰ τ’ἄλλα κυριαρχοῦν οἱ τεράστιες πολυκατοικίες τοῦ σοσιαλιστικοῦ ῥεαλισμοῦ. Μάλιστα, σὲ μεγάλες λεωφόρους τοῦ ἐντελῶς κέντρου, μπορεῖ εὔκολα νὰ δεῖ κάποιος ἐγκαταλελειμένα κτήρια. Εἶναι πολὺ περίεργο διότι πρόκειται γιὰ ἀκίνητα σὲ θεωρητικῶς ἐμπορικὰ μέρη.
Παρὰ ταῦτα, στὸ ἱστορικὸ κέντρο (centrul vechi) μιὰ βόλτα στοὺς πλακόστρωτους δρόμους θὰ σᾶς κάνει νὰ ξεχάσετε τοὺς δρόμους τοῦ ἀστικοῦ κέντρου ὅπου ἡ ἀναδυομένη μυρωδιὰ ἀπὸ τὸ ντῆζελ στὰ ἁμάξια μοῦ θύμισε τὰ στάγιερ στὴν θητεία μου ὡς ὁδηγὸς ὅταν ὑπηρετοῦσα. Καὶ μιᾶς καὶ πιάσαμε τὸ θέμα ὁδήγηση, οἱ ὁδηγοὶ στὸ Βουκουρέστι εἶναι μᾶλλον ἐπικίνδυνοι - ὄχι βεβαίως τόσο χάλια ὅσο εἴμαστε ἐμεῖς. Σέβονται τὴν προτεραιότητα μὲ τοὺς πεζοὺς ἀλλὰ ἀκόμα καὶ σὲ ἕναν στενὸ ἀπόκεντρο δρόμο θὰ προσπεράσουν τὸ προπορευόμενο λεωφορεῖο. Εἶναι πολὺ σύνηθες νὰ περπατᾷς στὴν λεωφόρο CarolIπ.χ. καὶ νὰ ἀκοῦς ἀπὸ κάπου σπινιαρίσματα αὐτοκινήτων, κάτι ποὺ σὲ κάνει νὰ ἀναρωτιέσαι, μωρὲ νὰ περάσω, νὰ μὴν περάσω; Καὶ τρέχεις γρήγορα ἀπέναντι μὴν καὶ ἔρθεις τσὶκ τοὺ τσὶκ μὲ κάποιον ψιλοκάγκουρα ὁδηγό. Τὸ πρῶτο ἀπόγευμα, γυρνώντας στὸ ξενοδοχεῖο, σὲ δρόμο ἀπόκεντρο, εἶδα ἕνα ἁμάξι ντελαπαρισμένο νὰ κόβει τὴν κυκλοφορία. Δὲν ἔκανε πειράματα μὲ τὴν βαρύτητα καὶ τὴν ὁρμή, speedμοῦ εἶπε ἡ ῥεσεψιονίστ, ὅταν τὴν ῥώτησα.
Καὶ εἶναι πράγματι κάγκουρες*2 οἱ βουκουρεστιῶτες. Ἕνα ἀπόγευμα, στὴν πλατεία universitate, προχωροῦσα ἔχοντας μπροστά μου μιὰν καλλίπυγο δεσποινίδα. Μόλις ἔστριψε στὴν λεωφόρο ReginaElisabeta, μπροστά της ἔσκασε μύτη κάποιος πιτσιρικάς. Τῆς ἔκοψε τὸν δρόμο κι ἔτσι εἶπε ἡ κοπέλα νὰ πάει δεξιὰ νὰ τὸν ἀποφύγει· εἰς μάτην, τῆς ἔκοβε τὸν δρόμο. Ἀριστερὰ μπὰς καὶ ξεφύγουμε ἀπὸ τὸν λιμοκοντόρο, ὁμοίως. Τέλος πάντων, εἶδε κι ἀπόειδε ὅτι δὲν πιάνει τὸ ὑπέροχο κατὰ τ’ἄλλα πέσιμο, γέλασε κελαρυστὰ καὶ συνέχισε τὴν πορεία του, ὅπως κι ἡ κοπέλα σὲ ἀντίθετες κατευθύνσεις. Τὴν ὁποίαν κοπέλα στὸ ἑπόμενο φανάρι, ῥώτησα ἂν τὸν ἤξερε· ἀπάντησε ἀρνητικά. Οἱ κοπέλες στὸ βουκουρέστι εἶναι ἐνδιαφέρουσες. Ἂν κοιτάξεις κάποια ἕνα δύο δευτερόλεπτα παραπάνω τοῦ συνήθους, πολὺ πιθανὸ νὰ σοῦ χαμογελάσουν, χωρὶς τοῦτο νὰ σημαίνει κάτι πρόστυχο - ἐκτὸς πιὰ κι ἂν τὸ συνεχίσεις σὲ τέμπο κὰμ γουὶθ μὶ γιὰ νὰ τὴν βρεῖς κλπ κλπ.. Εἶναι ντούρα μελαχροινές, τὸ ῥομὰ στοιχεῖο ἀποθεώνεται πάνω τους, καλὲς μὰ ἂς μὴν σεξιξίσουμε τὸ θέμα.
Τὰ μουσεῖα εἶναι κλειστὰ Δευτέρες καὶ Τρίτες. Τὶς ὑπόλοιπες μέρες, μπορεῖτε νὰ ἐπισκεφθεῖτε τὸ μουσεῖο φυσικῆς ἱστορίας στὸ ὁποῖο ἔχει γίνει πολὺ καλὴ δουλειά – ἀναλύεται κάθε ἔκθεμα σὲ κάτι ὀθονοῦλες ἀφῆς. Ἐνδιαφέρον μουσεῖο φιλοξενεῖται καὶ στὸ Παλάτι. Ἐκθέματα ἀπὸ τὴν χριστιανικὴ ῥουμανία, ἀλλὰ καὶ τέχνη ἀπὸ ὁλλανδία, γαλλία, ἰταλία. Τὰ ἐκθέματα τῶν ῥουμάνων ζωγράφων (NicolaeGrigorescu, CorneliuMichalescu, ConstantinBrancusi) ἦσαν ἐνδιαφέροντα, ἔδειχναν νὰ μὴν πάσχουν ἀπὸ ἀσθένειες ἐξεζητημένης αὐτοπροβολῆς δι’ ἑνὸς ἐπιτηδευμένου καὶ ἀλλοπρόσαλλου ῥυθμοῦ. Ἡ κλίμακα ὅταν τελειώνεις ἀπὸ τὸν δεύτερο ὄροφο εἶναι κάργα ἐντυπωσιακὴ μὰ ἕνα μαντρόσκυλο δὲν μὲ ἄφησε νὰ φωτογραφίσω. Πρέπει νὰ πλερώσεις μάστορα γιὰ νὰ πάρεις πόζες, φύγε τσαμπατζῆ! Ἔτσι εἶπε ἀλυχτώντας κι ἔφυγα τροχάδην μὴν καὶ μὲ πάρει καμιὰ δαγκωνιά. Ἐκτὸς ἀπὸ τὸ νὰ δαγκώνουν οἱ ὑπάλληλοι στὰ μουσεῖα ἐπιδίδονται σὲ ἀέναη σουντοκασχολία ἀλλὰ ἔχουν καὶ κάτι ἄλλα ποὺ δὲν τὰ εἶχα ματαξαναδεῖ, ῥώτησα καὶ μὲ εἶπαν πὼς τὰ λένε τάμπλετ, μὴν ῥωτᾶτε παραπάνω, δὲν ἔχω ἰδέα ἀπὸ τέτοια ψιψιψίνια.
Κι ἂν πᾶτε φθινόπωρο ὅπου ἡ φύσις ἀποθεοῦται σὲ μιὰν ἔκρηξιν ῥομαντικότητος, ἐπιβάλλεται ἔνας μέγας κῆπος, τὸ Parcul Herăstrău, τὸ ὁποῖο εἶναι μιὰ ζωγραφιὰ μὲ χρώματα πράσινα, κίτρινα, καφέ. Ἂν εἶστε τυχεροὶ καὶ ὑπάρχουν μερικὰ (ἐλάχιστα) μποφώρια διὰ τῶν ὁποίων τὰ θνήσκοντα φύλλα ἀποχωρίζονται πίπτοντα τῆς ἀγκάλη τῶν δένδρων τότες θὰ ἀναφωνήσετε σὲ ἔξοχα ἑλληνικά: οὐάου. Πλησίον τοῦ κήπου, τὸ μουσεῖο χωριῶν – muzeulsatului. Ἐπιβάλλεται κι αὐτοῦ ἐπίσκεψις. Πρόκειται γιὰ ἔκθεση τῶν σπιτιῶν στὰ χωριὰ τῆς ῥουμανικῆς ἐπικρατείας. Μεγέθη πραγματικά, ὄχι μακέτες. Μπορεῖ νὰ εἶναι λίγο μελαγχολικὴ ἡ κατάσταση διότι ἂν πέσετε σὲ ἀναδουλειὲς θὰ τριγυρνᾶτε μόνοι σας σὲ χωριὸ νομίζοντες ὅτι κάτι κακὸ συνέβη κι ὅλοι φύγαν, ἀλλὰ εἴπαμε! Φθινόπωρο!
Ὡς βαλκάνιοι (ἂν καὶ συζητεῖται κάτι τέτοιο) οἱ ῥουμάνοι, καπνίζουν μέσα ἂν καὶ δὲν νομίζω νὰ εἶχαν θέμα νὰ ἄραζαν ἔξω καθ’ὅσον ἡ διεύθυνση τῶν καφὲ προνοεῖ λίαν μαγκιώρικα καὶ παρέχει κουβέρτες στοὺς στὰ ἔξω τραπεζάκια καθημένους. Αἱ τιμαὶ εἶναι ἐλκυστικαί, 2,5 – 3 εὐρὼ ἡ 500 mlπαουλάνερ, στὴν κουνάει μάλιστα κατὰ τὸ σερβίρισμα γιὰ νὰ ὁλοκληρωθεῖ ἡ ζύμωσις, μέγκλα φάση!
Ἡ Ρουμανία γιὰ τὰ Καρπάθια καὶ τὶς ἐπαρχίες της, θεωρεῖται πολὺ ἐλκυστικὸς προορισμὸς ἀλλὰ καὶ ἡ πρωτεύουσά της, μπορεῖ νὰ ὑποτιμᾶται μὰ εἶναι ἄκρως ἐνδιαφέρουσα.
* τιμῶ καὶ σέβομαι τοὺς τίμιους ταξιτζῆδες, παραπάνω ἀναφέρομαι στοὺς μὴ ἐπαγγελματίες.
*2 κακὲς οἱ γενικεύσεις βεβαίως, ἀναφέρομαι ὡστόσο σὲ ὅ,τι εἶδα.
Τὸ ἀεροδρομιάτο λεωφορεῖον εἶναι τὸ 783 τὸ ὁποῖον εἶναι ἀκριβῶς στὴν πόρτα καθὼς ἐξέρχεσαι, εἶναι πολὺ δύσκολο νὰ μὴν τὸ βρεῖς. Περίπου 8 λέϊ τὸ ἀντίτιμο τὸ ὁποῖο ἐκδίδεις σὲ πόστο τὸ ὁποῖο εἶναι στὸ πεζοδρόμιο κεῖ παραδίπλα. Τὸ 780 λεωφορεῖον σὲ παγαίνει στὸν κεντρικὸ σιδηροδρομικόν των σταθμό. (Ἀγνοῶ ἐπιδεικτικῶς ταξιτζῆδες κι ἀναφέρομαι μόνον σὲ ΜΜΜ, ἀπορρίπτοντάς τους μετὰ βδελυγμίας καίτοι στὸ Βουκουρέστι εἶναι φθηνὰ τὰ ταξιά.) Τὸ εἰσιτήριο εἶναι μετ’ἐπιστροφῆς, φυλάξτε το μὲ εὐλάβεια διότι κατ’οὐσίαν πρόκειται γιὰ φυλαχτὸ ποὺ διώχνει ταξιτζῆδες καὶ λοιποὺς καλικάντζαρους*.
Μὴν κάνετε συνάλλαγμα κατὰ τὴν ἄφιξή σας στὸ ἀεροδρόμιο - ἀλλάξτε μόνον 5-6 εὐρὰ μέχρι νὰ φθάσετε στὸ κέντρο. Ἐκεῖ, ὑπάρχουν πάμπολλα ἀνταλλακτήρια. Ἀγόρασα 4,14 λέϊ μὲ ἕνα εὐρὼ στὸ ἀεροδρόμιο, ἐνῷ στὸ ἱστορικὸ κέντρο τους, τὸ πωλοῦσαν 4,45· γιὰ ἕναν ἀρχιτσιφούταρο ὅπως ἐγώ, δὲν φαντάζεστε πόσο ἐπώδυνο ἦταν ὅλο τὸ θέμα.
Τὸ Βουκουρέστι ἀντικειμενικῶς εἶναι ἄσχημη πόλη. Ὄχι βέβαια ὅτι ταξιδεύουμε μόνο γιὰ νὰ βλέπουμε καλλονὲς πόλεις· ἀκόμα καὶ μιὰ ἀσχημοῦλα πόλη εἶναι τραβηκτική. Ἀλλὰ τὸ πανταχοῦ παρὸν σκοῦρο γκρίζο τοῦ Βουκουρεστίου σὲ καταβάλλει λὲς καὶ βγαίνεις ῥαντεβουδάκι πονηρὸ μὲ τὴν Ταϋγέτη – τὴν ἀσχήμια της οὔτε γραφικὴ δὲν θὰ τὴν ἔλεγες.
Κάθε δικτάτορας θέλει νὰ δείχνει ἀνὰ πᾶσα στιγμῇ τὴν πρόοδο τῆς κοινωνίας του. Ἕνα ἀπὸ τὰ πρῶτα ζητηματάκια τῆς προπαγάνδας εἶναι ὅ,τι βλέπουμε ἔξω, τὰ κτήρια δηλαδή. Ὁργάστηκε λοιπὸν ὁ Τσαουσέσκου νὰ γκρεμίζει ἂς ποῦμε ντεμοντὲ κτήρια τοῦ τότε καὶ νὰ χτίζει μεγάλα καὶ τιτανικὰ μέγαρα τὰ ὁποῖα ἀπεδείκνυαν τὸ ἀλάθητο καὶ τὸ νομοτελειακὸ τοῦ ὑπαρκτοῦ σοσιαλισμοῦ. Ὀλίγα κτήρια, σήμερα, 25 χρόνια μετὰ ἀπὸ τὴν πτώση τοῦ κομμουνισμοῦ, μπορεῖ νὰ θαυμάσει κανείς· νεοκλασσικὰ κτήρια, κτήρια ἑνὸς ῥουμανικοῦ ῥυθμοῦ (ὀνόματι Brâncovenesc· ἀποτελεῖ σύνθεση βυζαντινοῦ, ὀθωμανικοῦ, ὕστερου ἀναγεννησιακοῦ καὶ μπαρόκ) ὁ ὁποῖος συναντᾶται στὴν ἐκκλησία κρετουλέσκου, στὴν πλατεία ἐπανάστασης. Κατὰ τ’ἄλλα κυριαρχοῦν οἱ τεράστιες πολυκατοικίες τοῦ σοσιαλιστικοῦ ῥεαλισμοῦ. Μάλιστα, σὲ μεγάλες λεωφόρους τοῦ ἐντελῶς κέντρου, μπορεῖ εὔκολα νὰ δεῖ κάποιος ἐγκαταλελειμένα κτήρια. Εἶναι πολὺ περίεργο διότι πρόκειται γιὰ ἀκίνητα σὲ θεωρητικῶς ἐμπορικὰ μέρη.
Παρὰ ταῦτα, στὸ ἱστορικὸ κέντρο (centrul vechi) μιὰ βόλτα στοὺς πλακόστρωτους δρόμους θὰ σᾶς κάνει νὰ ξεχάσετε τοὺς δρόμους τοῦ ἀστικοῦ κέντρου ὅπου ἡ ἀναδυομένη μυρωδιὰ ἀπὸ τὸ ντῆζελ στὰ ἁμάξια μοῦ θύμισε τὰ στάγιερ στὴν θητεία μου ὡς ὁδηγὸς ὅταν ὑπηρετοῦσα. Καὶ μιᾶς καὶ πιάσαμε τὸ θέμα ὁδήγηση, οἱ ὁδηγοὶ στὸ Βουκουρέστι εἶναι μᾶλλον ἐπικίνδυνοι - ὄχι βεβαίως τόσο χάλια ὅσο εἴμαστε ἐμεῖς. Σέβονται τὴν προτεραιότητα μὲ τοὺς πεζοὺς ἀλλὰ ἀκόμα καὶ σὲ ἕναν στενὸ ἀπόκεντρο δρόμο θὰ προσπεράσουν τὸ προπορευόμενο λεωφορεῖο. Εἶναι πολὺ σύνηθες νὰ περπατᾷς στὴν λεωφόρο CarolIπ.χ. καὶ νὰ ἀκοῦς ἀπὸ κάπου σπινιαρίσματα αὐτοκινήτων, κάτι ποὺ σὲ κάνει νὰ ἀναρωτιέσαι, μωρὲ νὰ περάσω, νὰ μὴν περάσω; Καὶ τρέχεις γρήγορα ἀπέναντι μὴν καὶ ἔρθεις τσὶκ τοὺ τσὶκ μὲ κάποιον ψιλοκάγκουρα ὁδηγό. Τὸ πρῶτο ἀπόγευμα, γυρνώντας στὸ ξενοδοχεῖο, σὲ δρόμο ἀπόκεντρο, εἶδα ἕνα ἁμάξι ντελαπαρισμένο νὰ κόβει τὴν κυκλοφορία. Δὲν ἔκανε πειράματα μὲ τὴν βαρύτητα καὶ τὴν ὁρμή, speedμοῦ εἶπε ἡ ῥεσεψιονίστ, ὅταν τὴν ῥώτησα.
Καὶ εἶναι πράγματι κάγκουρες*2 οἱ βουκουρεστιῶτες. Ἕνα ἀπόγευμα, στὴν πλατεία universitate, προχωροῦσα ἔχοντας μπροστά μου μιὰν καλλίπυγο δεσποινίδα. Μόλις ἔστριψε στὴν λεωφόρο ReginaElisabeta, μπροστά της ἔσκασε μύτη κάποιος πιτσιρικάς. Τῆς ἔκοψε τὸν δρόμο κι ἔτσι εἶπε ἡ κοπέλα νὰ πάει δεξιὰ νὰ τὸν ἀποφύγει· εἰς μάτην, τῆς ἔκοβε τὸν δρόμο. Ἀριστερὰ μπὰς καὶ ξεφύγουμε ἀπὸ τὸν λιμοκοντόρο, ὁμοίως. Τέλος πάντων, εἶδε κι ἀπόειδε ὅτι δὲν πιάνει τὸ ὑπέροχο κατὰ τ’ἄλλα πέσιμο, γέλασε κελαρυστὰ καὶ συνέχισε τὴν πορεία του, ὅπως κι ἡ κοπέλα σὲ ἀντίθετες κατευθύνσεις. Τὴν ὁποίαν κοπέλα στὸ ἑπόμενο φανάρι, ῥώτησα ἂν τὸν ἤξερε· ἀπάντησε ἀρνητικά. Οἱ κοπέλες στὸ βουκουρέστι εἶναι ἐνδιαφέρουσες. Ἂν κοιτάξεις κάποια ἕνα δύο δευτερόλεπτα παραπάνω τοῦ συνήθους, πολὺ πιθανὸ νὰ σοῦ χαμογελάσουν, χωρὶς τοῦτο νὰ σημαίνει κάτι πρόστυχο - ἐκτὸς πιὰ κι ἂν τὸ συνεχίσεις σὲ τέμπο κὰμ γουὶθ μὶ γιὰ νὰ τὴν βρεῖς κλπ κλπ.. Εἶναι ντούρα μελαχροινές, τὸ ῥομὰ στοιχεῖο ἀποθεώνεται πάνω τους, καλὲς μὰ ἂς μὴν σεξιξίσουμε τὸ θέμα.
Τὰ μουσεῖα εἶναι κλειστὰ Δευτέρες καὶ Τρίτες. Τὶς ὑπόλοιπες μέρες, μπορεῖτε νὰ ἐπισκεφθεῖτε τὸ μουσεῖο φυσικῆς ἱστορίας στὸ ὁποῖο ἔχει γίνει πολὺ καλὴ δουλειά – ἀναλύεται κάθε ἔκθεμα σὲ κάτι ὀθονοῦλες ἀφῆς. Ἐνδιαφέρον μουσεῖο φιλοξενεῖται καὶ στὸ Παλάτι. Ἐκθέματα ἀπὸ τὴν χριστιανικὴ ῥουμανία, ἀλλὰ καὶ τέχνη ἀπὸ ὁλλανδία, γαλλία, ἰταλία. Τὰ ἐκθέματα τῶν ῥουμάνων ζωγράφων (NicolaeGrigorescu, CorneliuMichalescu, ConstantinBrancusi) ἦσαν ἐνδιαφέροντα, ἔδειχναν νὰ μὴν πάσχουν ἀπὸ ἀσθένειες ἐξεζητημένης αὐτοπροβολῆς δι’ ἑνὸς ἐπιτηδευμένου καὶ ἀλλοπρόσαλλου ῥυθμοῦ. Ἡ κλίμακα ὅταν τελειώνεις ἀπὸ τὸν δεύτερο ὄροφο εἶναι κάργα ἐντυπωσιακὴ μὰ ἕνα μαντρόσκυλο δὲν μὲ ἄφησε νὰ φωτογραφίσω. Πρέπει νὰ πλερώσεις μάστορα γιὰ νὰ πάρεις πόζες, φύγε τσαμπατζῆ! Ἔτσι εἶπε ἀλυχτώντας κι ἔφυγα τροχάδην μὴν καὶ μὲ πάρει καμιὰ δαγκωνιά. Ἐκτὸς ἀπὸ τὸ νὰ δαγκώνουν οἱ ὑπάλληλοι στὰ μουσεῖα ἐπιδίδονται σὲ ἀέναη σουντοκασχολία ἀλλὰ ἔχουν καὶ κάτι ἄλλα ποὺ δὲν τὰ εἶχα ματαξαναδεῖ, ῥώτησα καὶ μὲ εἶπαν πὼς τὰ λένε τάμπλετ, μὴν ῥωτᾶτε παραπάνω, δὲν ἔχω ἰδέα ἀπὸ τέτοια ψιψιψίνια.
Κι ἂν πᾶτε φθινόπωρο ὅπου ἡ φύσις ἀποθεοῦται σὲ μιὰν ἔκρηξιν ῥομαντικότητος, ἐπιβάλλεται ἔνας μέγας κῆπος, τὸ Parcul Herăstrău, τὸ ὁποῖο εἶναι μιὰ ζωγραφιὰ μὲ χρώματα πράσινα, κίτρινα, καφέ. Ἂν εἶστε τυχεροὶ καὶ ὑπάρχουν μερικὰ (ἐλάχιστα) μποφώρια διὰ τῶν ὁποίων τὰ θνήσκοντα φύλλα ἀποχωρίζονται πίπτοντα τῆς ἀγκάλη τῶν δένδρων τότες θὰ ἀναφωνήσετε σὲ ἔξοχα ἑλληνικά: οὐάου. Πλησίον τοῦ κήπου, τὸ μουσεῖο χωριῶν – muzeulsatului. Ἐπιβάλλεται κι αὐτοῦ ἐπίσκεψις. Πρόκειται γιὰ ἔκθεση τῶν σπιτιῶν στὰ χωριὰ τῆς ῥουμανικῆς ἐπικρατείας. Μεγέθη πραγματικά, ὄχι μακέτες. Μπορεῖ νὰ εἶναι λίγο μελαγχολικὴ ἡ κατάσταση διότι ἂν πέσετε σὲ ἀναδουλειὲς θὰ τριγυρνᾶτε μόνοι σας σὲ χωριὸ νομίζοντες ὅτι κάτι κακὸ συνέβη κι ὅλοι φύγαν, ἀλλὰ εἴπαμε! Φθινόπωρο!
Ὡς βαλκάνιοι (ἂν καὶ συζητεῖται κάτι τέτοιο) οἱ ῥουμάνοι, καπνίζουν μέσα ἂν καὶ δὲν νομίζω νὰ εἶχαν θέμα νὰ ἄραζαν ἔξω καθ’ὅσον ἡ διεύθυνση τῶν καφὲ προνοεῖ λίαν μαγκιώρικα καὶ παρέχει κουβέρτες στοὺς στὰ ἔξω τραπεζάκια καθημένους. Αἱ τιμαὶ εἶναι ἐλκυστικαί, 2,5 – 3 εὐρὼ ἡ 500 mlπαουλάνερ, στὴν κουνάει μάλιστα κατὰ τὸ σερβίρισμα γιὰ νὰ ὁλοκληρωθεῖ ἡ ζύμωσις, μέγκλα φάση!
Ἡ Ρουμανία γιὰ τὰ Καρπάθια καὶ τὶς ἐπαρχίες της, θεωρεῖται πολὺ ἐλκυστικὸς προορισμὸς ἀλλὰ καὶ ἡ πρωτεύουσά της, μπορεῖ νὰ ὑποτιμᾶται μὰ εἶναι ἄκρως ἐνδιαφέρουσα.
* τιμῶ καὶ σέβομαι τοὺς τίμιους ταξιτζῆδες, παραπάνω ἀναφέρομαι στοὺς μὴ ἐπαγγελματίες.
*2 κακὲς οἱ γενικεύσεις βεβαίως, ἀναφέρομαι ὡστόσο σὲ ὅ,τι εἶδα.
