Grerena
Member
- Μηνύματα
- 1.371
- Likes
- 18.669
- Επόμενο Ταξίδι
- Bordeaux
- Ταξίδι-Όνειρο
- Tromso, Las Vegas
Σειρά είχαν οι Βρυξέλλες.....
Μετά λοιπόν από τη συγκίνηση αυτή της Ουτρέχτης, βγάλαμε εισιτήριο Α’ θέσης (που έτυχε να έχει προσφορά σήμερα) με προορισμό τις Βρυξέλλες. Ίσως να ήταν η μεγαλύτερη διαδρομή που κάναμε με τρένο. Ύστερα από 1:45’ περίπου φτάσαμε στις Βρυξέλλες. Η υπόθεση δεν σήκωνε σήμερα πολύ ταλαιπωρία, οπότε με ταξί πήγαμε στο ξενοδοχείο μας.
Το ξενοδοχείο μας λεγόταν Noga και ήταν ένα μικρό ξενοδοχείο με διακόσμηση αποικιοκρατικού στυλ, σε απόσταση 10 λεπτών από το κέντρο και πίσω από την όμορφη συνοικία της Sainte Catherine.
Το ξενοδοχείο μας:
Ύστερα από ολιγόλεπτο φρεσκάρισμα βγήκαμε για βραδινή βόλτα στην περίφημη κεντρική πλατεία των Βρυξελλών, την Grand Place. Η πλατεία ως γνωστόν από μόνη αποτελεί ένα αξιοθέατο. Ένα άλλο αξιοθέατο ήταν το περίφημο αγαλματάκι του Manneken Pis. Πρόκειται για to συντριβάνι που εικονίζει ένα αγοράκι που ουρεί. Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί αυτό το θέαμα θεωρείται αξιοθέατο. Είναι και πολύ μικρό. Με το ζόρι το βρίσκεις μέσα στα στενά. Εμένα πάντως αυτό που μου τράβηξε πιο πολύ την προσοχή σαν αξιοθέατο ήταν οι βιτρίνες των σοκολατερί. Προτιμούσα να βλέπω τα συντριβάνια σοκολάτας παρά το συντριβάνι του Manneken Pis. Αργότερα έμαθα ότι στην πόλη υπάρχει και το αντίπαλο δέος του Manneken Pis και αυτό είναι το Jeanneke – Pis που παριστάνει ένα κοριτσάκι που ουρεί! Δεν το έχω διασταυρώσει. Είναι αξιοθαύμαστο να το πω; Το πώς δημιουργούνται κάποια αξιοθέατα! Από το τίποτα.
Δεν θα μπορούσε να λείπει και μια βόλτα στη Gallerie Royale Saint-Hubert, στη στοά με τα μοδάτα μαγαζιά και τις υπέροχες σοκολατερί, που κατά τη γνώμη μου δεν έχει τίποτα να ζηλέψει από την αγορά Vittorio Emanuele του Μιλάνου (αρχιτεκτονικά εννοώ, γιατί από μόδα μάλλον η δεύτερη είναι άπιαστη).
H Grand Place (η οποία ανήκει και στην Unesco list)
Το μικροσκοπικό Manneken Pis
Υπέροχες βιτρίνες
Ένα πράγμα με «ενόχλησε» σε αυτήν την πόλη. Το «ενόχλησε» το βάζω σε εισαγωγικά για να μην παρεξηγηθώ. Άκουγες παντού ελληνικά. Μα τόσους Έλληνες δεν έχω συναντήσει μαζεμένους σε άλλη πόλη, όπου και αν έχω ταξιδέψει στην Ευρώπη. Και στην Κωνσταντινούπολη είχε, αλλά όχι σε τέτοια συγκέντρωση. Πρόσεχες τι έλεγες γιατί μπορεί να σε άκουγαν, γιατί αν έλεγες καμιά βλακεία και να έπεφτες κατά λάθος πάνω σε κανέναν γνωστό; Σαν να είσαι σε πλατεία στην Ελλάδα Σάββατο βράδυ. Από μιαν άλλη άποψη βέβαια αυτό μπορεί να έχει και τα καλά του.
Τι μας έλειπε από το 4ήμερο; Δεν είχαμε δοκιμάσει φρουτένια μπύρα, ένα από τα οποία είναι γνωστό το Βέλγιο. Καθίσαμε λοιπόν στο Le Roy της Grand Place και με θέα την πλατεία, απολαύσαμε τη μπύρα μας.
Εδώ το ταξίδι μας τελείωνε. Τελευταίες φωτογραφίες στις νυχτερινές Βρυξέλλες και την άλλη ημέρα το πρωί πήραμε την πτήση της επιστροφής.
Συνεχίζεται με ...finale – επίλογο….
Μετά λοιπόν από τη συγκίνηση αυτή της Ουτρέχτης, βγάλαμε εισιτήριο Α’ θέσης (που έτυχε να έχει προσφορά σήμερα) με προορισμό τις Βρυξέλλες. Ίσως να ήταν η μεγαλύτερη διαδρομή που κάναμε με τρένο. Ύστερα από 1:45’ περίπου φτάσαμε στις Βρυξέλλες. Η υπόθεση δεν σήκωνε σήμερα πολύ ταλαιπωρία, οπότε με ταξί πήγαμε στο ξενοδοχείο μας.
Το ξενοδοχείο μας λεγόταν Noga και ήταν ένα μικρό ξενοδοχείο με διακόσμηση αποικιοκρατικού στυλ, σε απόσταση 10 λεπτών από το κέντρο και πίσω από την όμορφη συνοικία της Sainte Catherine.
Το ξενοδοχείο μας:
Ύστερα από ολιγόλεπτο φρεσκάρισμα βγήκαμε για βραδινή βόλτα στην περίφημη κεντρική πλατεία των Βρυξελλών, την Grand Place. Η πλατεία ως γνωστόν από μόνη αποτελεί ένα αξιοθέατο. Ένα άλλο αξιοθέατο ήταν το περίφημο αγαλματάκι του Manneken Pis. Πρόκειται για to συντριβάνι που εικονίζει ένα αγοράκι που ουρεί. Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί αυτό το θέαμα θεωρείται αξιοθέατο. Είναι και πολύ μικρό. Με το ζόρι το βρίσκεις μέσα στα στενά. Εμένα πάντως αυτό που μου τράβηξε πιο πολύ την προσοχή σαν αξιοθέατο ήταν οι βιτρίνες των σοκολατερί. Προτιμούσα να βλέπω τα συντριβάνια σοκολάτας παρά το συντριβάνι του Manneken Pis. Αργότερα έμαθα ότι στην πόλη υπάρχει και το αντίπαλο δέος του Manneken Pis και αυτό είναι το Jeanneke – Pis που παριστάνει ένα κοριτσάκι που ουρεί! Δεν το έχω διασταυρώσει. Είναι αξιοθαύμαστο να το πω; Το πώς δημιουργούνται κάποια αξιοθέατα! Από το τίποτα.
Δεν θα μπορούσε να λείπει και μια βόλτα στη Gallerie Royale Saint-Hubert, στη στοά με τα μοδάτα μαγαζιά και τις υπέροχες σοκολατερί, που κατά τη γνώμη μου δεν έχει τίποτα να ζηλέψει από την αγορά Vittorio Emanuele του Μιλάνου (αρχιτεκτονικά εννοώ, γιατί από μόδα μάλλον η δεύτερη είναι άπιαστη).
H Grand Place (η οποία ανήκει και στην Unesco list)
Το μικροσκοπικό Manneken Pis
Υπέροχες βιτρίνες
Ένα πράγμα με «ενόχλησε» σε αυτήν την πόλη. Το «ενόχλησε» το βάζω σε εισαγωγικά για να μην παρεξηγηθώ. Άκουγες παντού ελληνικά. Μα τόσους Έλληνες δεν έχω συναντήσει μαζεμένους σε άλλη πόλη, όπου και αν έχω ταξιδέψει στην Ευρώπη. Και στην Κωνσταντινούπολη είχε, αλλά όχι σε τέτοια συγκέντρωση. Πρόσεχες τι έλεγες γιατί μπορεί να σε άκουγαν, γιατί αν έλεγες καμιά βλακεία και να έπεφτες κατά λάθος πάνω σε κανέναν γνωστό; Σαν να είσαι σε πλατεία στην Ελλάδα Σάββατο βράδυ. Από μιαν άλλη άποψη βέβαια αυτό μπορεί να έχει και τα καλά του.
Τι μας έλειπε από το 4ήμερο; Δεν είχαμε δοκιμάσει φρουτένια μπύρα, ένα από τα οποία είναι γνωστό το Βέλγιο. Καθίσαμε λοιπόν στο Le Roy της Grand Place και με θέα την πλατεία, απολαύσαμε τη μπύρα μας.
Εδώ το ταξίδι μας τελείωνε. Τελευταίες φωτογραφίες στις νυχτερινές Βρυξέλλες και την άλλη ημέρα το πρωί πήραμε την πτήση της επιστροφής.
Συνεχίζεται με ...finale – επίλογο….
