Ουγγαρία Ουκρανία Π.Γ.Δ.Μ. Ρωσία Σερβία Το τρένο φάντασμα Θεσσαλονίκη - Μόσχα

[chris7]

Πολύ ωραία αφήγηση.
Ελπίζω πως θα υπάρχει συνέχεια της ιστορίας σας στη Μόσχα.

 

[Ivanna Petrovna]

Πολύ ωραία αφήγηση.
Ελπίζω πως θα υπάρχει συνέχεια της ιστορίας σας στη Μόσχα.

Γενηθήτω το θέλημά σου... προσεχώς!

Ivanna

 

[8avos]

Και εμείς περιμένουμε τη συνέχεια της ιστορίας.Είναι πολύ ενδιαφέρον να ακούς σε τέτοιους προορισμούς τις εμπειρίες από σόλο κοπέλες

 

[nickzark]

ναι πολυ καλη αφηγηση ως τωρα.περιμενουμε την συνεχεια

 

[fantasia13]

Μπραβο κοριτσια!!!!!! Χαρα στην υπομονη και το θαρρος σας!!!!!! Περιμενουμε την συνεχεια!!!!!

 

[harilander]

Γενηθήτω το θέλημά σου... προσεχώς!

Ivanna

αργεί αυτό το προσεχώς;
φοβερή ιστορία με πολύ ωραία περιγραφή.
να υποθέσω πρωτη φορά ταξιδευατε με τρενο

 

[happy_dreamer]

Αυτό δεν είναι ταξιδιωτική ιστορία! Είναι μίνι διήγημα! Ωραία αφήγηση και μ αρέσει ο τρόπος που αντιμωτίζετε τα απροόπτα.....! Σαν από άλλη εποχή μοιάζουν αυτά που περιγράφετε... Περιμένουμε με αγωνία περισσότερα για την παραμονή σας στην Μόσχα !

 

[emouli]

Η διαδρομή ήταν πολύ περιπετειώδης! Με τον ίδιο ρυθμό συνεχίστηκε αυτό το ταξίδι ή στη Μόσχα χαλαρώσατε επιτέλους; Πάντως η περιγραφή σκίζει! Μπράβο κορίτσια!

 

[Ivanna Petrovna]

Σας ευχαριστούμε όλους θερμά για την ανταπόκριση που δείξατε στην ιστορία μας, μας γεμίζει με πολλή χαρά!
Η συνέχεια του ταξιδιού μας είναι εδώ:

http://www.travelstories.gr/community/threads/pωσία-2009-Η-Οδύσσεια-συνεχίζεται.48937/

Υ.Γ. Eυελπιστούσαμε -μοιραζόμενες την εμπειρία του τρένου- ότι θα εντοπίζαμε κι άλλους που είχαν ταξιδέψει με το συγκεκριμένο δρομολόγιο. Δεν χάνουμε όμως την ελπίδα: ρίχνουμε το μπουκάλι με το μήνυμα στον ωκεανό του ίντερνετ και ποιός ξέρει; Ίσως βρούμε κάποια μέρα αποδέκτες!

 

[silversurfer]

Μεταφέρθηκε στις Ταξιδιωτικές Ιστορίες-Ευρώπη

 

[Ivanna Petrovna]

27-7-2014.
5 χρόνια ακριβώς συμπληρώνονται σήμερα, από τη στιγμή που πρωτοαντικρύσαμε το τρένο-φάντασμα, που έμελλε να στοιχειώσει τις σκέψεις μας για πάντα. Πολλά άλλαξαν από τότε, κι ας λέει το σοφό άσμα "όλα τριγύρω αλλάζουνε κι όλα τα ίδια μένουν"...

Αφού είχε περάσει ήδη ένας χρόνος από την ολοκλήρωση της περιοδείας μας, κι ενώ μνημονεύαμε με νοσταλγία το ταξίδι μας, (παρά τις κακουχίες που είχαμε υποστεί), σκεπτήκαμε να ξαναπεράσουμε, αν το 'φερνε ο δρόμος, από τον σιδηροδρομικό σταθμό της Θεσσαλονίκης, τη μέρα που αναχωρούσε το βαγονέτο. Τα δρομολόγια για Μόσχα, θα ξεκινούσαν και πάλι, για τη θερινή σεζόν. Είχαμε περιέργεια να δούμε τους επόμενους επιβάτες-θύματα, να περιδιαβούμε και πάλι τους κλειστοφοβικούς χώρους του βαγονέτου και με λίγη τύχη, ποιος ξέρει; μπορεί να πετυχαίναμε και τον Κατιόνακ. Το σχέδιο όμως αυτό, δεν πραγματοποιήθηκε ποτέ.

Ένα χρόνο αργότερα, η χαριστική βολή: το δρομολόγιο Θεσσαλονίκη-Μόσχα καταργήθηκε, όπως μετέπειτα κι όλα τα δρομολόγια του ΟΣΕ για το εξωτερικό.

Η οικονομική κρίση, εκτός από την Ελλάδα, κτύπησε και την παρέα μας. Έκτοτε, δεν έχουμε οργανώσει όλες μαζί αντίστοιχο ταξίδι μακράς διαρκείας στο εξωτερικό, ούτε καν στο εσωτερικό...

Οι παγκόσμιες εξελίξεις, ήταν κι αυτές ραγδαίες. Η Ουκρανία βρίσκεται πλέον σε εμπόλεμη κατάσταση, απειλούμενη με διχοτόμηση. Η έκρυθμη αυτή κατάσταση, μας γέμισε ανησυχία για την Μαρίνα, η οποία καταγόταν από μια πόλη της Ανατολικής Ουκρανίας, κοντά στα σύνορα με τη Ρωσία.
Η ίδια μάλιστα δήλωνε από τότε, "είμαι Ρωσίδα". Λίγο καιρό μετά την επιστροφή μας στην Ελλάδα, την είχαμε αναζητήσει. Όμως το τηλέφωνό της, ήταν συνεχώς απενεργοποιημένο. Έκτοτε, δεν είχαμε κανένα νέο της.

Το ίδιο και με τον μικρό χοντρούλη, που έδωσε στην Αντιγκόνα το e-mail του. Αν κι η Αντιγκόνα του έγραψε, εκείνος την έγραψε. Άγνωστο αν το mail της τα κατάφερε τελικά να φτάσει μέχρι το Omsk της Σιβηρίας...

Τελικά, αναζητήσαμε πρόσφατα την Μαρίνα, στο εστιατόριο που δούλευε πριν από 5 χρόνια. Ο ευγενέστατος συνάδελφός της, με τον οποίο μιλήσαμε, ήταν ο βοηθός της. Μας είπε ότι η Μαρίνα είχε αποχωρήσει εδώ και χρόνια από το μαγαζί, είχε πηγαινοέλθει κάποιες φορές στην πατρίδα της και τώρα πια εργάζεται σ'ένα εστιατόριο σε αιγαιοπελαγίτικο νησί.

Για τον Κατιόνακ και τους υπόλοιπους, φοβούμαι ότι δε θα μπορέσουμε πια να μάθουμε νέα τους. Θα θέλαμε να καμαρώσουμε τον χοντρούλη και τον αδερφό του, αντράκια πλέον, μετά από 5 χρόνια... Και στον Κατιόνακ ευχόμαστε κάποια στιγμή, να πραγματοποιήσει το όνειρό του να βρεθεί στη θέση του Κάπτεν στο αντίστοιχο ιταλικό τρένο, έστω και σαν επιβάτης.

http://magazine.terre.it/notizie/rubrica/2/articolo/1152/venezia-mosca-al-finestrino

(Virtual επίσκεψη στο τρένο του τρόμου μέσα από παλιά, ρώσικη ταινία)

(Τα μαγικά χαρτάκια του ταξιδιού)

 

[thgr]

Πολύ όμορφη η αφήγησή σας!
Όσο για το τρένο, φαντάζει πολύ καλτ.