edaskala
Member
- Μηνύματα
- 27
- Likes
- 62
Πως φτάσαμε ως εδώ;
7 Ιουλίου 2016, Βράδυ στο πλοίο από Ηράκλειο για Πειραιά.
Πέρασαν κιόλας σχεδόν 4 μήνες από την Καθαρά Δευτέρα όταν και έλαβα εκείνο το e-mail από το Vancouver με την πρόταση για το PostDoc position στο University of British Columbia. Ήταν κάτι που περιμέναμε και το δουλεύαμε εδώ και μερικούς μήνες οπότε και είχα αρχίσει να κάνω τις αιτήσεις μου σε πανεπιστήμια του Καναδά με το Vancouver να είναι πρώτη προτεραιώτητα. Την στιγμή που έσχασε το email η Γιώτα έλειπε από το σπίτι, την περίμενα για να της κάνω έκπληξη, από το χαμόγελό μου κατάλαβε ότι κάτι καλό είχε συμβεί.
—“Ετοιμάσω”, της λέω.
—Τί έγινε; Γιατί αυτό το χαμόγελο;
—“Διάβασε εδώ”, δείχνωντας την οθόνη του υπολογιστή.
—Ουάου. Δηλαδή φεύγουμε;
Απλά κούνησα καταφατηκά το κεφάλι και αγκαλιαστήκαμε.
Έτσι κάπως άρχισε ένας αγώνας δρόμου να διευθετιθούν όλες οι λεπτομέρειες με ένα από τα τελευταία βήματα να είναι η παρουσίαση της διδακτορικής μου διατριβής πρίν μόλις δύο μέρες στο Πανεπιστήμιο Κρήτης. Μένουν μόνο κατί λεπτομέρειες που αφορούν τα τραπεζικά-φορολογικά εντός Ελλάδος και θα είμαι 100% έτοιμος.
Μία εποικοινωνία με τον Def και η ενότητα στο travelstrories από όπου θα μοιράζομαι της περιπέτειες μου από τη πιο πράσινη μεγαλούπολη του κόσμου με εσάς. Προς το παρόν είναι ώρα για ύπνο αφού η κούραση των τελευταίων ημερών απλά δε περιγράφεται και το έντονο ροχαλητό μερικά καθήσματα παραπέρα δε πρόκειτε να με κρατήσουν ξύπνιο για πολύ. Ώρα να ονειρευτούμε….
20 Ιουλίου 2016, Διεθνές Αεροδρόμιο της Φρανκφούρτης, Terminal C 1
Πρωινή πτήση από Αθήνα και 4 ώρες αναμονή για την πτήση για το Vancouver. Έχουν περάσει περίππου 11 μήνες από την τελευταία φορά που είχα βρεθεί σε αυτό το αεροδρόμιο και το πρώτο πράγμα που έψαξα είναι τα stands με τα hot-dogs που είχα απολαύσει και με το παραπάνω την προηγούμενη φορά. Σε αυτό το εντυπωσιακά μεγάλο αεροδρόμιο πρέπει να υπάρχουν δεκάδες από αυτά τα stands.
Περάσα τον έλεγχο διαβατηρίων και πλέον απλά περιμένω να έρθει η ώρα να αναχωρίσω για το Vancouver. Σε πρώτη φάση ταξιδεύω μόνος μου και θα με ακολουθήσει η αρραβωνιαστικιά μου η Γιώτα θα έρθει μετά από ένα μήνα περίππου.
23 Ιουλίου 2016, Pacific Spirit Hostel, UBC campus.
Οι τελευταίες 3 μέρες πέρασαν πάρα πολύ γρήγορα. Μετά την άφιξη μου στο αεροδρόμιο, τρεις μέρες πριν, πέρασα από immigration για να πάρω το work permit. Παρέλαβα το ενοικιαζόμενο αυτοκίνητο και πρώτη στάση το OakRidge center για να αγοράζω καναδικό νούμερο και adaptor για το φορτιστή του macbook και αμέσως μετά στο δωμάτιο που ενοικίασα για ύπνο.
Η δεύτερη μέρα είχε αρκετό τρέξιμο. Στο κέντρο για δύο δουλειές, να βγάλουμε SIN number (κάτι σαν ΑΜΚΑ) και μετά στην τράπεζα να ανοίξουμε τους λογαριασμούς μας. Στο Canada Service (κάτι σαν ΚΕΠ) κατάλαβα για πρώτη φορά ότι ήρθα σε μία χώρα με πολύ διαφορετικό τρόπο σκέψης από ότι στην Ελλάδα. Στην είσοδο του Canada Service υπάρχει ένας υπάλληλος ο οποίος σε ρωτάει τί ακριβώς ζητάς και το διαβατήριο ή την ταυτότητα σου και στην συνέχεια σου ζητάει να καθήσεις στο χώρο αναμονής. Μετά από 5 λεπτάκια έρχεται μία υπάλληλος και σε παίιρνει σε πάει στο γραφείο της από όπου με βάση το work permit σου βγάζει το SIN και μετά σου εξηγεί με λεπτομέρειες την χρήση του. Σε ένα τέταρτο είχα τελειώσει.
Στην τράπεζα πήγα με ραντεβού το οποίο είχα κλείσει 2 μήνες πρίν από την Ελλάδα. Ο bank advisor ήρθε και με πήρε από τον χώρο αναμονής για να με πάει στο γραφείο του όπου και μου εξήγησε με λεπτομέρειες πως λειτουργεί το τραπεζικό σύστημα του Καναδά και άνοιξα δύο τραπεζικούς λογαριασμους (chequing and saving) καθώς και μία πιστωτική κάρτα. Μία μικρή βόλτα στο κέντρο και μετά πίσω στο campus. Ένα παρελκόμενο της βόλτας στο κέντρο ήταν το παρακάτω περιστατικό: Καθόμουν σε ένα παγκάκι και περίμενα να περάσει η ώρα για το ραντεβού στην τράπεζα. Ξαφνικά ακούω σειρήνες, ήταν ένα περιπολικό που μόλις είχε σταματήσει ένα ταξί που είχε περάσει με κόκκινο και δύο περαστικοί από δίπλα μου σε άπταιστα ελληνικά: "Το μ...α θα φάει θα πάρει πρόστιμο τώρα". Βρήκα έλληνες από την πρώτη μέρα κιόλας, μπράβο μου.
Στην παρακάτω φωτογραφία είναι το περίφημο Hotel Vancouver, το μόνο κτίριο που ήξερα.
Τρίτη μέρα στο Βανκούβερ είχε τα διαδικαστικά για την εγγραφή μου σαν υπάλληλος του UBC, σχετικά απλή διαδικασία. Στην συνέχεια γνωρίστικα με τους συναδέλφους μου στο Lab και τον συντονιστή καθηγητή του Lab. Στην συνέχεια μου έδειξαν το γραφείο μου και φτιάξαμε τους λογαριασμού μου στο υπολογιστικό σύστημα του Lab. Πλέον έχει μείνει μόνο να βρώ και ένα σπίτι για να μείνω και από πρώτη Αυγούστου ξεκινάω δουλειά.
Φαγητό σε ένα από τα εστιατόρια του campus και στο δωμάτιο μου για να ξεκινήσω το apartment hunting. Έκλεισα κάποια ραντεβού για να δώ κάποια σπίτια την Κυριακή και την Τρίτη και μετά έπεσα για ύπνο σχετικά νωρίς το απόγευμα (...Jet lag).
Σήμερα το πρωί έψαξα λίγο το craiglist για σπίτια και στην συνέχεια είπα να κάνω μία βόλτα με το αυτοκίνητο στο κέντρο. Μέρος της βόλτας ανέβασα στο παρακάτω βίντεο:
Επέστρεψα στο campus και έκανα ένα μεγάλο περίπατο στο μαγευτικό campus και με αυτό τελειώνω την πρώτη μου ανταπόκριση από το Βανκούβερ.
Από το πάρκινκ του Hostel που μένω στο campus
και μερικές άλλες φωτογραφίες από την βόλτα μου στο campus
7 Ιουλίου 2016, Βράδυ στο πλοίο από Ηράκλειο για Πειραιά.
Πέρασαν κιόλας σχεδόν 4 μήνες από την Καθαρά Δευτέρα όταν και έλαβα εκείνο το e-mail από το Vancouver με την πρόταση για το PostDoc position στο University of British Columbia. Ήταν κάτι που περιμέναμε και το δουλεύαμε εδώ και μερικούς μήνες οπότε και είχα αρχίσει να κάνω τις αιτήσεις μου σε πανεπιστήμια του Καναδά με το Vancouver να είναι πρώτη προτεραιώτητα. Την στιγμή που έσχασε το email η Γιώτα έλειπε από το σπίτι, την περίμενα για να της κάνω έκπληξη, από το χαμόγελό μου κατάλαβε ότι κάτι καλό είχε συμβεί.
—“Ετοιμάσω”, της λέω.
—Τί έγινε; Γιατί αυτό το χαμόγελο;
—“Διάβασε εδώ”, δείχνωντας την οθόνη του υπολογιστή.
—Ουάου. Δηλαδή φεύγουμε;
Απλά κούνησα καταφατηκά το κεφάλι και αγκαλιαστήκαμε.
Έτσι κάπως άρχισε ένας αγώνας δρόμου να διευθετιθούν όλες οι λεπτομέρειες με ένα από τα τελευταία βήματα να είναι η παρουσίαση της διδακτορικής μου διατριβής πρίν μόλις δύο μέρες στο Πανεπιστήμιο Κρήτης. Μένουν μόνο κατί λεπτομέρειες που αφορούν τα τραπεζικά-φορολογικά εντός Ελλάδος και θα είμαι 100% έτοιμος.
Μία εποικοινωνία με τον Def και η ενότητα στο travelstrories από όπου θα μοιράζομαι της περιπέτειες μου από τη πιο πράσινη μεγαλούπολη του κόσμου με εσάς. Προς το παρόν είναι ώρα για ύπνο αφού η κούραση των τελευταίων ημερών απλά δε περιγράφεται και το έντονο ροχαλητό μερικά καθήσματα παραπέρα δε πρόκειτε να με κρατήσουν ξύπνιο για πολύ. Ώρα να ονειρευτούμε….
20 Ιουλίου 2016, Διεθνές Αεροδρόμιο της Φρανκφούρτης, Terminal C 1
Πρωινή πτήση από Αθήνα και 4 ώρες αναμονή για την πτήση για το Vancouver. Έχουν περάσει περίππου 11 μήνες από την τελευταία φορά που είχα βρεθεί σε αυτό το αεροδρόμιο και το πρώτο πράγμα που έψαξα είναι τα stands με τα hot-dogs που είχα απολαύσει και με το παραπάνω την προηγούμενη φορά. Σε αυτό το εντυπωσιακά μεγάλο αεροδρόμιο πρέπει να υπάρχουν δεκάδες από αυτά τα stands.
Περάσα τον έλεγχο διαβατηρίων και πλέον απλά περιμένω να έρθει η ώρα να αναχωρίσω για το Vancouver. Σε πρώτη φάση ταξιδεύω μόνος μου και θα με ακολουθήσει η αρραβωνιαστικιά μου η Γιώτα θα έρθει μετά από ένα μήνα περίππου.
23 Ιουλίου 2016, Pacific Spirit Hostel, UBC campus.
Οι τελευταίες 3 μέρες πέρασαν πάρα πολύ γρήγορα. Μετά την άφιξη μου στο αεροδρόμιο, τρεις μέρες πριν, πέρασα από immigration για να πάρω το work permit. Παρέλαβα το ενοικιαζόμενο αυτοκίνητο και πρώτη στάση το OakRidge center για να αγοράζω καναδικό νούμερο και adaptor για το φορτιστή του macbook και αμέσως μετά στο δωμάτιο που ενοικίασα για ύπνο.
Η δεύτερη μέρα είχε αρκετό τρέξιμο. Στο κέντρο για δύο δουλειές, να βγάλουμε SIN number (κάτι σαν ΑΜΚΑ) και μετά στην τράπεζα να ανοίξουμε τους λογαριασμούς μας. Στο Canada Service (κάτι σαν ΚΕΠ) κατάλαβα για πρώτη φορά ότι ήρθα σε μία χώρα με πολύ διαφορετικό τρόπο σκέψης από ότι στην Ελλάδα. Στην είσοδο του Canada Service υπάρχει ένας υπάλληλος ο οποίος σε ρωτάει τί ακριβώς ζητάς και το διαβατήριο ή την ταυτότητα σου και στην συνέχεια σου ζητάει να καθήσεις στο χώρο αναμονής. Μετά από 5 λεπτάκια έρχεται μία υπάλληλος και σε παίιρνει σε πάει στο γραφείο της από όπου με βάση το work permit σου βγάζει το SIN και μετά σου εξηγεί με λεπτομέρειες την χρήση του. Σε ένα τέταρτο είχα τελειώσει.
Στην τράπεζα πήγα με ραντεβού το οποίο είχα κλείσει 2 μήνες πρίν από την Ελλάδα. Ο bank advisor ήρθε και με πήρε από τον χώρο αναμονής για να με πάει στο γραφείο του όπου και μου εξήγησε με λεπτομέρειες πως λειτουργεί το τραπεζικό σύστημα του Καναδά και άνοιξα δύο τραπεζικούς λογαριασμους (chequing and saving) καθώς και μία πιστωτική κάρτα. Μία μικρή βόλτα στο κέντρο και μετά πίσω στο campus. Ένα παρελκόμενο της βόλτας στο κέντρο ήταν το παρακάτω περιστατικό: Καθόμουν σε ένα παγκάκι και περίμενα να περάσει η ώρα για το ραντεβού στην τράπεζα. Ξαφνικά ακούω σειρήνες, ήταν ένα περιπολικό που μόλις είχε σταματήσει ένα ταξί που είχε περάσει με κόκκινο και δύο περαστικοί από δίπλα μου σε άπταιστα ελληνικά: "Το μ...α θα φάει θα πάρει πρόστιμο τώρα". Βρήκα έλληνες από την πρώτη μέρα κιόλας, μπράβο μου.
Στην παρακάτω φωτογραφία είναι το περίφημο Hotel Vancouver, το μόνο κτίριο που ήξερα.
Τρίτη μέρα στο Βανκούβερ είχε τα διαδικαστικά για την εγγραφή μου σαν υπάλληλος του UBC, σχετικά απλή διαδικασία. Στην συνέχεια γνωρίστικα με τους συναδέλφους μου στο Lab και τον συντονιστή καθηγητή του Lab. Στην συνέχεια μου έδειξαν το γραφείο μου και φτιάξαμε τους λογαριασμού μου στο υπολογιστικό σύστημα του Lab. Πλέον έχει μείνει μόνο να βρώ και ένα σπίτι για να μείνω και από πρώτη Αυγούστου ξεκινάω δουλειά.
Φαγητό σε ένα από τα εστιατόρια του campus και στο δωμάτιο μου για να ξεκινήσω το apartment hunting. Έκλεισα κάποια ραντεβού για να δώ κάποια σπίτια την Κυριακή και την Τρίτη και μετά έπεσα για ύπνο σχετικά νωρίς το απόγευμα (...Jet lag).
Σήμερα το πρωί έψαξα λίγο το craiglist για σπίτια και στην συνέχεια είπα να κάνω μία βόλτα με το αυτοκίνητο στο κέντρο. Μέρος της βόλτας ανέβασα στο παρακάτω βίντεο:
Επέστρεψα στο campus και έκανα ένα μεγάλο περίπατο στο μαγευτικό campus και με αυτό τελειώνω την πρώτη μου ανταπόκριση από το Βανκούβερ.
Από το πάρκινκ του Hostel που μένω στο campus
και μερικές άλλες φωτογραφίες από την βόλτα μου στο campus
