Τανζανία Το τέρας της Τανζανίας και οι mzungus με το υποβρύχιο σκούτερ!

[evaT]

Περίμενα να δω πως θα σας φανεί η λίμνη Manyara. Εμάς αντίθετα μας είχαν ενημερώσει πως δεν είναι τόσο ενδιαφέρον το τοπίο εκεί και την έβγαλα από το πρόγραμμα για να κατεβάσω κάπως την τιμή.
Συμφωνούμε σ ένα πράγμα πάντως. Το Serengeti & το Ngorongoro σβήνουν οτιδήποτε άλλο συναντήσεις μετά. Παρόμοιες οι εμπειρίες μας, άσε που κάθε φορά που αναφέρεις τη σκόνη τη νιώθω ακόμη στο λαιμό μου

Αναμένω να διαβάσω τις περιπέτειές σας στη Ζανζιβάρη που εμείς δεν είχαμε αρκετό χρόνο.

 

[Sassenach77]

Κάπου πωλούν homemade άρβυλα και παντόφλες φτιαγμένα από παλιά λάστιχα αυτοκινήτου.

 

[BASILISPAP]

Arusha μέρος Β, η έξοδος.

Είναι η πρώτη μέρα μετά από καιρό στην οποία έχουμε χαλαρό πρόγραμμα. Το ξυπνητήρι θα χτυπήσει στις οκτώ αλλά συνηθισμένος απο τις τελευταίες ημέρες ξυπνάω με τα τελευταία λόγια του μουεζίνη στις έξι. Σκέφτομαι και πάλι ότι ο χρόνος πετάει, είμαστε κοντά στα μέσα του ταξιδιού μας, οτι αύριο φεύγουμε για το νησί, το οποίο ελπίζω να μην μας απογοητεύσει... Αποδιώχνω τις σκέψεις μου, βρες κάτι θετικό ρε. Σήμερα θα κάνουμε μασάζ, σε λίγο έχουμε πρωινό! Άντε ξύπνα υπναρού!
Λίγο μετά τις οκτώ πάμε χαλαροί για πρωινό παρατηρώντας τους υπόλοιπους επισκέπτες που βιάζονται για να ξεκινήσουν το δικό τους σαφάρι ή άλλη περιπέτεια. Οι διακοπές φέρνουν κούραση και μετά βεβαίως χρειαζόμαστε ξεκούραση, ένας αέναος κύκλος χωρίς τέλος.

Θα βγούμε στις δέκα και διασχίζουμε το κέντρο της πόλης, σε μια μικρή γέφυρα βλέπουμε το ποταμάκι που ακούγεται στο ξενοδοχείο. Καταστήματα κινητής τηλεφωνίας, πολύχρωμα φορτηγά, μικροπωλητές με φιστίκια και φρούτα σε αυτοσχέδιους πάγκους. Πραγματικά τα πάντα όλα, εντυπωσιακά έντονα χρώματα στον ρουχισμό σχεδόν όλων των γυναικών. Κάποιοι προσπαθούν να μας βοηθήσουν, φυσικά με το αζημίωτο και να μας δείξουν τα κατατόπια. Όταν πεις ότι ήσουν εδώ και χθες σε αφήνουν ήσυχο γρήγορα.







Με την βοήθεια του gps βρίσκουμε την τοπική αγορά. Πολλές εικόνες που θα άξιζαν για φωτογραφία αλλά ντρέπομαι να τις βγάλω. Φρούτα εξωτικά και άλλα συνηθισμένα καλούδια στολίζονται με μαεστρία, λαχανικά, κότες ακόμα ζωντανές σε κλουβιά και άλλες όχι και τόσο πλέον, ψάρια, κρέατα, υφάσματα, ραφτάδικα, συνθέτουν το σκηνικό της αγοράς αυτής. Περπατάμε μέσα στους στενούς διαδρόμους, οι άνθρωποι είναι αρκετά φιλικοί. Γυναίκες ισορροπούν τα ψώνια ή το μαγαζάκι τους στο κεφάλι και περιφέρονται ανάμεσα μας. Μια πραγματική τοπική αγορά στην οποία βέβαια δεν μπορείς να επισκεφτείς για πολύ ώρα καθώς κάποιοι εργάζονται και ειδικότερα λόγω συνωστισμού στα μικρά στενά, ενοχλείς!







Παίρνουμε ένα bajaji με διαπραγματεύσεις στα δυο ευρώ (ο πρώτος ήθελε πέντε) για το cultural heritage center. Ώρα αιχμής μου φαίνεται, γίνεται ο κακός χαμός, οι περισσότεροι οδηγοί δεν ενδιαφέρονται για τα φανάρια και τον ΚΟΚ.
Πρόκειται απλά για μια έκθεση η οποία μοιάζει με μουσείο όπου σχεδόν όλα τα αντικείμενα διατίθενται προς πώληση. Ένα τετραώροφο κτίριο με πανάκριβα πράγματα και αγάλματα με τιμές διαμερίσματος (πχ 150000 ευρω)!! Υπάρχουν βέβαια και κάτι μικρά αδίαφορα εκθέματα των 70-100 ευρώ (τζάμπα πράμα), αν έρθεις απλά για να περάσει η ώρα σου είναι μια χαρά.






Με την βοήθεια της εφαρμογής bolt (κάτι σαν το Uber) και με 3 ευρώ φτάνουμε στο ξενοδοχείο μας στις 14:00. Πολύ θα θέλαμε έναν χυμό αλλά δυστυχώς δεν έχουν διαθέσιμα φρούτα, σε λίγο μας είπαν καθώς μόλις παράγγειλαν. Ακόμα τον περιμένουμε! Θα κάνουμε ντους και ξεκινάμε για το μασάζ, κάτι που τόσο αξίζουν τα αλαβάστρινα ταλαίπωρα κορμιά μας. Πεζοί θα εξερευνήσουμε για τριάντα λεπτά την γειτονιά με τα όμορφα προσεγμένα μέρη, πιθανόν μένουν οι expats εδώ. Φυτώρια στο πεζοδρόμιο, σπασμένα μπουκάλια στους φράκτες για ασφάλεια, ιδιαίτερα λουλούδια και δέντρα και μια καλοδεχούμενη ησυχία. Κάποιος φτίαχνει όμορφα καλάθια όλων των μεγεθών...







Φτάνουμε στο lemon spa όπου και θα κάνουμε μια ώρα deep tissue massage, με 40 ευρώ ο καθένας μαζί με το φιλοδώρημα. Φεύγουμε και νιώθουμε σε μια άλλη κατάσταση, είμαστε κουρασμένοι αλλά το σώμα είναι ελαφρύ. Ένα τρομερό μασάζ που θα ξαναέκανα πολύ ευχαρίστως!
Την επόμενη ήμερα θα νιώσω πόνο, δυσκαμψία ακόμα και λίγο μελανιασμένος σε κάποια σημεία! Αλλά μπρος στα κάλλη, τι είναι ο πόνος για να απαλλαγείτε από κόμπους και το σφίξιμο… Πονάω ακόμα σκεπτόμενος αυτό το μασάζ και το πόσες φόρες πέρασε η κυρία τα χέρια της πάνω από τους κόμπους στην πλάτη μου. Τις στιγμές που έβαλε καυτές πέτρες στο σώμα ένιωσα πραγματικά ΤΕΛΕΙΑ.
Επιστρέφουμε με τα πόδια και στις 17:30 βρισκόμαστε και πάλι πίσω, όλη την ημέρα είχε συννεφιά.







Θα μας επιστρέφουν τα ρούχα στην προκαθορισμένη ώρα και θα πληρώσουμε 12 ευρώ για τα 5 κιλά ρούχων μαζί με το delivery.
Η αλήθεια είναι ότι δεν άξιζε ιδιαίτερα η παραμονή μας στην πόλη για ακόμα μια μέρα, αλλά αφού το είχαμε προαποφασίσει… Έχουμε αποδείξει στον εαυτό μας ότι μπορούμε να ταξιδεύουμε γρήγορα και να αλλάζουμε περιοχή κάθε μέρα αλλά επίσης μπορούμε κάποιες φορές να το πάμε σχετικά αργά. Ιδανικά ήθελα να βρω ακόμα κάτι να προσθέσουμε στην ηπειρωτική χώρα, όπως κάποια πεζοπορία στο Kilimanjaro. Τα έχασα όταν είδα τις τιμές με το ελάχιστο των 1300 ευρώ (χωρίς τα εξτρά, φιλοδώρημα κτλ) το άτομο για 5-6 μέρες. Μετά σκέφτηκα το Meru αλλά και πάλι θα πληρώναμε για 3 μέρες 900+ ο καθένας μας. Κάποιο νησί ακόμα όπως το Mafia και ίσως το μπάνιο με τους φαλαινοκαρχαρίες θα ανέβαζε ακόμα περισσότερο το μπάτζετ μας. Με αυτά τα λεφτά (κοντά στο τριχίλιαρο) μπορούμε να πάμε νέες διακοπές στο Νεπάλ για 2-3 εβδομάδες. Τέλος διάβασα ότι η πρωτεύουσα δεν παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τον επισκέπτη. Είπαμε, it is what it is και αυτό αποφασίσαμε!
Άσε που δεν είμαι πια παιδί, πέρασαν ανεπιστρεπτί οι εποχές που με φώναζαν μικρό στις ντισκοθήκες. Απαιτείται να ξεκουράσουμε τα ταλαίπωρα κορμιά μας και βρήκαμε την Arusha γι’ αυτό!

Ακόμα ενας φίλος θα ρωτήσει, που είναι η Αρούσα; Στην βόρεια Τανζανία. Όχι Τασμάνια βρε, δεν έχει τέρατα και διαβόλους εδώ. Τανζανία, χώρα της Ανατολικής Αφρικής. Η Αφρική είναι ήπειρος, όχι χώρα. Δεν φταίω εγώ που είσαι αγεωγράφητος, ούτε εγώ ήξερα κατά που πέφτει (αλλά δεν το παραδέχομαι). Η Αφρική είναι περίπλοκη και δύσκολη περιοχή.

Το τέρας της Τανζανίας τελικά είναι αυτό το ανικανοποίητο που έχουμε μέσα μας οι περισσότεροι άνθρωποι που αποζητάμε το κάτι παραπάνω, το κάτι περισσότερο. Σαν την μικρή Ολλανδέζα!

Θα σας εκπλήξω καθώς αποφασίζουμε να φάμε βραδινό στο Kizumba house, μας άρεσε πολύ αυτό το κατάλυμα των 23 ευρώ!
Καληνύχτα σας...

 

[maratha]

Πολύ ωραίο ταξίδι δλδ ταξιδάρα !!! Ωραία αφήγηση, ευχαριστώ που το μοίραζεσαι μαζί μας !! Περιμένω την συνέχεια !!

 

[BASILISPAP]

Kizimkazi μέρος Α. Zanzibar, here we come!


Ξυπνάω στις τρεις τα ξημερώματα και κλασσικά θα κοιμηθώ ξανά λίγα μόλις λεπτά προτού χτυπήσει το ξυπνητήρι. Η ώρα είναι 5:40, ακριβώς την στιγμή που ο μουεζίνης αποφασίζει να ξεκινήσει χαμηλόφωνα την πρωινή του προσευχή. Ένα ντους και κλείσιμο των σακιδίων. Λόγω του ότι είναι αρκετά νωρίς πιστεύω ότι θα είμαι τυχερός αν μπορέσω να κάνω έναν καφέ στην κουζίνα και ίσως να κλέψω ένα κομμάτι ψωμί για να ικανοποιήσω το στομάχι μου. Παραδόξως τελικά προλαβαίνουμε να φάμε κανονικά ενώ μας συνοδεύουν οι ήχοι από διάφορα πουλιά. Το ραντεβού μας με το όχημα από το Cubs Expedition είναι στις επτά. Δεν φαίνεται κανείς, παίρνω τηλέφωνο, δεν απαντάει, περιμένουμε ακόμα δέκα λεπτά και μετά αποφασίζω να καλέσω αυτοκίνητο για το αεροδρόμιο με την εφαρμογή Bolt. Στις 7:15 θα εμφανιστεί το αυτοκίνητο από το σαφάρι (λογικά κάποιος μας ξέχασε) και θα μας πάει στο αεροδρόμιο της Arusha την ώρα που το ταξί μας περιμένει στην έξοδο του ξενοδοχείου. Ακυρώνω το τελευταίο και πληρώνουμε ένα μικρό πόσο γι’ αυτό. Ευτυχώς που η πτήση μας δεν ξεκινάει από το αεροδρόμιο του Kilimanjaro αλλά από το πολύ κοντινότερο της Arusha. Μια διαδρομή 15-20 λεπτών μέσα από την πόλη η οποία μπορεί να διαρκέσει και πάνω από τριάντα. Ευκαιρία για να δούμε και την πολύ πρωινή ζωή με ενδιαφέρουσες εικόνες.

Αυξημένη κίνηση, ότι πρέπει για να με αγχώσει για την πτήση μας. Φτάνουμε και προχωράμε προς τον έλεγχο των αποσκευών, διαβατήρια, θερμοκρασία σώματος, βγάζουμε παπούτσια. Μετά περιμένουμε στην ουρά, όπου και με πολύ χαλαρούς υπαλλήλους μετά από ώρα θα πάρουμε την κάρτα επιβίβασης. Για άλλη μια φορά ξεκινάμε πάλι από την αρχή να βγάζουμε παπούτσια, ξανά έλεγχο αποσκευών, εδω θα μας κατασχέσουν τον αναπτήρα. Μικρό αεροδρόμιο, μόνο δυο τρία καταστήματα στην αίθουσα αναμονής, ρωτάμε σε ένα απο αυτά, πόσο έχουν αυτά τα μαγνητάκια και κάτι αλλά μικρά μπιχλιμπίδια. Πέντε το κομμάτι μας απαντάει, υποθέτουμε ότι είναι 5000 σελίνια αλλά τελικά εννοεί δολάρια, φυσικά τα επιστρέφουμε στην θέση τους. Όλοι οι υπάλληλοι στο αεροδρόμιο παίζουν με τα κινητά τους, βαριούνται και γενικά δεν ασχολείται κανείς ιδιαίτερα με τους επισκέπτες.

Ακόμα και η ώρα στο αεροδρόμιο είναι διαφορετική σε όλες τις οθόνες, 6 λεπτά νωρίτερα από την πραγματική. Έχουμε ήδη αγοράσει την υποχρεωτική ασφάλιση για την Ζανζιβάρη, ας έχεις ήδη την δική σου από άλλη εταιρεία. Αυτοί θέλουν να πάρεις ακόμα μια, ένας έμμεσος φόρος βεβαίως βεβαίως για τούς έχοντες mzungus. Ετσιθελικά αποφασίζουμε και διατάσσομεν, δώσε επιπλέον 45 ευρώ ανα επισκέπτη στον επίσημο ιστότοπο Arrivals. Προσοχή, η ύπαρξη της ελέγχεται συχνά και αν δεν την έχετε αγοράσει τότε πιθανότατα δεν θα βρίσκεστε στην πτήση μαζί μας. Σε εμάς ο έλεγχος έγινε στο Ελευθέριος Βενιζέλος από την υπάλληλο της Ethiopian και εδώ στο αεροδρόμιο της Arusha.
Παίρνω μήνυμα από τον τύπο που θα ενοικιάσουμε το όχημα μας στο νησί και ενώ έχει ήδη το δίπλωμα, θέλει το όνομα μου για να το γράψει σε χαρτί για να τον αναγνωρίσουμε εκει που θα μας περιμένει...

Βγαίνουμε από την πύλη και περπατώντας προχωράμε μέχρι το αεροσκάφος. Είναι εννιά το πρωί όταν το ελικοφόρο atr72 της flightlink απογειώνεται, με κόστος 200 ευρώ ο καθένας μας δεν θα το έλεγα και φθηνή επιλογή. Μέσω κινητού είχαμε 5% έκπτωση από την εφαρμογή τους, άλλες εταιρείες είναι ακόμα ακριβότερες, ενώ δεν θέλαμε την απογευματινή πτήση για να μην χάσουμε την ημέρα. Κανονικά οι τιμές ξεκινάνε απο τα 120 ευρώ περίπου και ίσως εσείς βρείτε καλύτερη τιμή.







Αποχαιρετάμε απο ψηλά την Αρούσα και το Meru, σύντομα βλέπουμε επιτέλους από καλή θέση το ξακουστό Kilimanjaro με την χιονισμένη κορυφή του. Έχει το προσωνύμιο η “Στέγη της Αφρικής” και για καλό λόγο με τα 5895 μέτρα του. Σύντομα θα αντικρίσουμε μια μεγάλη λίμνη, ενώ θα μας προσφέρουν ένα σοκολατένιο σνακ και μπουκάλι νερού για την μια ώρα και ένα τέταρτο που διαρκεί η πτήση. Μια ηλιόλουστη μέρα θα μας συνοδεύσει μέχρι τον Ινδικό ωκεανό.








Σκέφτομαι πως θα είναι η Ζανζιβάρη, ένα νησί για το οποίο άκουγα και διάβαζα από μικρός. Όταν ήμουν παιδί έβλεπα τα παραδοσιακά σκάφη τους μέσα από την συλλογή γραμματοσήμων μου, πράγμα που με έκανε να ονειρεύομαι να βρεθώ εκεί κάποια στιγμή. Και αυτή η στιγμή ήρθε τώρα!
Αρχίζει η κάθοδος την ώρα που βλέπουμε για πρώτη φορά την ακτογραμμή της ηπειρωτικής χώρας. Ο προορισμός μας αχνοφαίνεται στον ορίζοντα, μεγάλα πλοία βρίσκονται σταματημένα στο πέλαγος. Αρκετός αέρας και κύματα, μικρές βαρκούλες με ψαράδες ενώ τα χρώματα και τα σχέδια στο νερό είναι εντυπωσιακά!







Στις 10:21 οι τροχοί του αεροσκάφους ακουμπούν στο νέο έδαφος. Περνάμε τον εύκολο έλεγχο και σύντομα εμφανίζονται και τα σακίδια μας (τα οποία έχουμε παραδώσει υποχρεωτικά). Στην έξοδο θα μας περιμένει ο ιδιοκτήτης του Zan scooters Zan Scooter and Car Hire | Cheap car rental in zanzibar με το όνομα μου γραμμένο σε χαρτί, που να το βρήκε άραγε; Με κόστος 170 δολάρια θα νοικιάσουμε ένα σκούτερ για 11 μέρες, πρόκειται για την καλύτερη τιμή που βρήκα στο νησί και εν τελεί τον προτείνω ανεπιφύλακτα.
Ένα μπλέ καλοδιατηρημένο honda pcx 150 με βάση για gps, περιμένει την αφεντιά μας για να μας μεταφέρει όπου υπάρχει στεριά και θάλασσα! Συμπληρώνουμε τα χαρτιά, παίρνουμε το ντόπιο δίπλωμα που μας ετοίμασε και θα μπούμε στον δρόμο, για πρώτη φορά οδηγώ στα αριστερά. Νομίζω ότι (χτύπα ξύλο) συνήθισα αρκετά γρήγορα, εκτός από τους κυκλικούς κόμβους που με μπερδεύουν. Με το ένα σακίδιο ανάμεσα στα πόδια μου και το δεύτερο στην πλάτη της Α, μαεστρικά ισσοροπημένο στην πίσω σχάρα. Πάμπολλα μικρά παιδιά με ένα πανέμορφο χαμόγελο στα χείλη μόλις μας βλέπουν, ενθουσιάζονται (λογίκο είναι) και φωνάζοντας Jambo Jambo μας χαιρετάνε!! Το συντριπτικό ποσοστό των κατοίκων είναι μουσουλμάνοι και αυτό φαίνεται από την πληθώρα Τζαμιών και από τις φορεσιές τους. Πολλές γυναίκες φοράνε μαύρες μπούρκες με κάποιο μικρό διακριτικό ύφασμα ζωηρού χρώματος. Στην πόλη χιλιάδες μικρά καταστήματα, αυτοκίνητα και μηχανάκια βρίσκονται παντού. Zώα σέρνουν κάρα ολόκληρα γεμάτα ως απάνω... Αφήνουμε πίσω μας το χάος και σύντομα εμφανίζονται όμορφα δέντρα και εικόνες, επιτέλους λιγοστή κίνηση και μυρωδίες φύσης.







Θα μας πάρει πάνω απο μια ώρα και είκοσι λεπτά για τα 60χλμ απόστασης που μας χωρίζουν απο τον προορισμό μας. Φτάνουμε στο χωριό Kizimkazi, ένα ψαροχώρι περίπου 2700 κατοίκων στην νοτιοδυτική ακτή και θα πιούμε έναν χυμό στο καφέ bao bao. Όμορφες εικόνες εκτυλίσσονται μπρος στα μάτια μας, γαλάζια διαυγή νερά, δίχτυα, ψαράδες, γάτες και χαλαρή παραδοσιακή ζωή. Φυσάει δυνατά και έχει μπόλικα σύννεφα δροσίζοντας μας, αν και άρπαξα ήδη στα χέρια από τον καυτό τροπικό ήλιο κατά την οδήγηση.







Μέσα απο έναν μικρό λαβύρινθο δρόμων και μονοπατιών, άμμου, σκόνης και χοντρών χαλικιών, θα φτάσουμε επιτέλους στο κατάλυμα μας. Πρόκειται για το lala land lodge με 70 ευρώ (εδώ τα έσκασα χοντρά, δεν μπορείτε να πείτε) ανα διανυκτέρευση. Με μαιμούδες στα γειτονικά δέντρα, βρίσκεται δίπλα στην θάλασσα (δεν υπάρχει παραλία όμως) και διαθέτει πισίνα και τέσσερα μόνο δωμάτια. Περιμένουμε να δούμε το φαινόμενο της παλίρροιας, με την άμπωτη και την πλυμμυρίδα. Πολύ ζέστη...
Κατεβαίνοντας τα σκαλιά θα μπω στην θάλασσα και σε λίγο θα ακολουθήσει και η Α, είναι αρκετά ζεστή αλλά μας χαλαρώνει πολύ γρήγορα. Κάποια φύκια παρασύρονται από τα κύματα, ενω τα βράχια προφυλάσσουν τα καβούρια από τους εχθρούς τούς. Με έναν καφέ θα μείνουμε ξαπλωμένοι στην σκιά κάτω από ένα δέντρο, ο παράδεισος!

Αποφασίζουμε να βγούμε για να πάρουμε νερά και μπύρες (το καλάθι του νοικοκυριού), στο σούπερ μάρκετ dolphin corner έχει και υφάσματα. Η Α θα περάσει αρκετή ώρα εδώ ελέγχοντας χρώματα, σχέδια, μεγέθη και τιμές. Στην Ζανζιβάρη, τα εισαγόμενα προιόντα είναι πολύ ακριβά, μπροστά μας ένας Άγγλος αγόρασε μια μικρή αντηλιακή κρέμα προσώπου με 30 ευρώ!! Συνεχίζουμε στο 27 July liquor store όπου και θα βρούμε μπύρες με δυο ευρώ το κομμάτι.







Επιστρέφουμε στο ξενοδοχείο, αράζουμε με μια δροσερή Κιλιμάντζαρο και σε λίγο έρχεται η ώρα της δύσης. Πραγματικά πανέμορφες εικόνες με τον ήλιο να χάνεται στην θάλασσα. Θα γνωρίσουμε τους ιδιοκτήτες, ένα πολύ φιλικό και συμπαθητικό ζευγάρι, Αυστραλός αυτός και ντόπια η κυρία. Στον κήπο έρχονται μερικές νυχτερίδες και με ορμή κυνηγάνε τα αιμοβόρα κουνούπια! Αποφασίζουμε οτι είμαστε πολύ καλά εδω που βρισκόμαστε και θα φάμε βραδινό στο εστιατόριο του lala land, με τον άνεμο να φυσάει και να μας δροσίζει... Αρκετά νόστιμη κουζίνα με πληθώρα μπαχαρικών και για να συνοδεύσουμε τα πιάτα μας, θα πιούμε τσάι. Το βράδυ, θέα και άλλα φώτα δεν υπάρχουν, απέναντι βρίσκεται μόνο το απόλυτο σκοτάδι. Στις 20:30 θα αποσυρθούμε στην ιδιωτική μας αυλή όπου και συνεχίζουμε με μια ακόμα μπύρα! Διάφορα πουλιά ακούγονται σαν να γελάνε και μαζί με τους γρύλους συνθέτουν το σκηνικό της νύχτας.
Θα ξαπλώσουμε λίγο μετά τις 22:00, ενω ο άνεμος διαπερνάει την οροφή από φοινικόφυλλα και μας προσφέρει έναν ποιοτικό ύπνο!

 

[BASILISPAP]

Kizimkazi μέρος Β'.


Τα κοράκια με την γλυκιά τους μελωδία μας βοηθούν στο ξύπνημα, η ώρα είναι 6:30. Μπορώ να πω ότι συμπάθησα πολύ τον ανεμιστήρα οροφής με το διακριτικό φως και το τηλεχειριστήριο. Κάπου κάπου μια ψαρόβαρκα περνάει από μπροστά μας διαταράσσοντας την ησυχία και την φύση. Κάποιο πουλί περπατάει στην οροφή κάνοντας θόρυβο, ενώ ένα άλλο πολύχρωμο προσπαθεί να μπει από το τζάμι πάνω από την πόρτα. Αφού δεν τα καταφέρνει μένει εκεί ακίνητο και παρακολουθεί εκστασιασμένο τα εκθαμβωτικά κορμιά μας για τουλάχιστον είκοσι λεπτά.
Το μεγάλο δωμάτιο είναι εξοπλισμένο με ηλεκτρονικό ανεμιστήρα στην οροφή του κρεβατιού, πεντακάθαρο, με θέα τον κήπο, απομόνωση αν το επιθυμείς, έχει πολλές ιδιαίτερες λεπτομέρειες και παρέχει σχεδόν τα πάντα στον επισκέπτη.


Μετά τις οκτώ θα πάμε για το νόστιμο a la carte πρωινό, ενώ ο άνεμος δίνει το παρόν. Θα μιλήσουμε λιγάκι με τους ιδιοκτήτες (Ben και Frida), την γλυκιά Hawa και τον φιλικό Haji.
Το νερό έχει αποτραβηχτεί και φαίνεται καθαρά (σε απόσταση από εμάς) η αρχή του γκρεμού μετά τα κοράλλια. Είναι δύσκολο να πιστέψεις ότι εκεί που χθες το νερό έφτανε τα δυο, τρία και τέσσερα μέτρα ύψος, τώρα μπορείς να περπατήσεις για εκατοντάδες μέτρα. Γυναίκες και άντρες ξεχύνονται στο κυνήγι θαλασσινών θηραμάτων, καβούρια, χταπόδια, αχινοί, κοχύλια μπαίνουν στους κουβάδες. Οι βάρκες στην άκρη του υφάλου γυροφέρνουν και τα θαλασσοπούλια κάνουν πάρτι ανά τακτά χρονικά διαστήματα. Κάποια μαύρα πουλιά ψαρεύουν με μια πανέξυπνη τακτική, ανοίγοντας τα φτερά τους (όπως θα κάναμε εμείς με τα χέρια για να μην μας τυφλώνει ο ήλιος) πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας. Οργώνουν την περιοχή και όταν βρουν κάτι ενδιαφέρον καταφέρνουν έτσι να πιάσουν μικρά ψάρια. Οι τυχεροί ψαράδες επιστρέφουν με μεγαλύτερα ψάρια, όπως αυτά στον κουβά αυτού που περνάει από μπροστά μας.
Ένα πολύ καλό πρωινό με φυσικό χυμό, εξωτικά φρούτα και αυγά ή κρέπες κτλ. Επιτέλους εδώ θα πιούμε αληθινό καφέ και όχι στιγμιαίο.
Σήμερα έχει πολλά σύννεφα και όπως είπαμε ο άνεμος μας χαλαρώνει με τον ήχο του στα φύλλα των δέντρων. Θα μείνουμε στον κήπο μας μέχρι τις δέκα, απολαμβάνοντας αυτά που έχουμε.







Η περιοχή του Kizimkazi είναι η λιγότερο τουριστική και περισσότερο αυθεντική σε αντίθεση με πολλές άλλες στο νησί. Παιδιά παίζουν ποδόσφαιρο, οι περισσότεροι άνθρωποι λένε καλημέρα, γεια σας, καλώς ήρθατε. Πολλοί είναι ψαράδες, ετοιμάζουν τα δίχτυα τους στην παραλία ή έξω από τα σπίτια τους.
Σαν άλλος Μωυσής, θα περπατήσουμε για ώρα εκεί που νωρίτερα ήταν μόνο η θάλασσα. Κοχύλια όλων των ειδών, ζωντανά μύδια, χταπόδια, αχινοί, αστερίες βρίσκονται συχνά μπροστά μας... Εδώ πουλιά και άνθρωποι μάχονται για ένα γεύμα και πολλά από τα προαναφερόμενα ζώα εγκλωβίζονται και πεθαίνουν πριν επιστρέψει το νερό. Πρώτη φορά αντικρίζουμε πραγματικά κάτι τέτοιο, άμπωτη και πλημμυρίδα, το φαινόμενο της παλίρροιας. Δύο γυναίκες παραδίπλα μας θα κάτσουν πάνω στον κουβά που κρατάνε και θα καθαρίσουν τα χταπόδια τους, φεύγοντας τα κοράκια θα αφανίσουν άμεσα τα μελάνια που αυτές άφησαν πίσω τους. Μάλλον δεν φοβούνται μήπως και λερωθούν από την μαυρίλα... Πραγματικά θέλει μεγάλη προσοχή στους αχινούς καθώς βρίσκονται κυριολεκτικά παντού. Κάποιες βάρκες φαίνονται παρατημένες πάνω στα βράχια, σε λίγες ώρες θα επιπλέουν ξανά...







Να ενημερώσω το κοινό (που αδημονεί), ότι τα χέρια και το πρόσωπο μου έγιναν κατακόκκινα από τον ήλιο, σαν τον κώλο της μαϊμούς με τις αιμορροΐδες που λέγαμε. Δεν πειράζει Βασίλη, δεν ήσουν και πότε ιδιαίτερα όμορφος, ίσως είναι για καλό! Βγαίνουμε για να δούμε τις πεταλούδες στο Zanzibar butterfly center σε απόσταση 30χλμ από εδώ, χαζεύοντας τις εικόνες που εκτυλίσσονται τριγύρω μας.






Δεν θα πω ότι είναι κάποιο υπερθέαμα αλλά ήταν αρκετά ενδιαφέρον, απαιτεί ένα μισάωρο διαδρομής και εκεί περνάς ένα (πολύ) χαλαρό σαραντάλεπτο χαζεύοντας τις πολύχρωμες πεταλούδες. Η είσοδος ειναι στα 15000 σελίνια (5 ευρώ) και επίσης πρέπει να δώσεις φιλοδώρημα στον ξεναγό που θα σου μιλήσει λιγάκι για τον κύκλο ζωής τους. Σε έναν κλειστό χώρο με δίχτυ πολλές πεταλούδες είναι "ελεύθερες" να πάνε σε όποιο λουλούδι ή φρούτο θέλουν. Το ίδιο εκμεταλλεύονται και κάποιες μικρές μέλισσες. Γενικά στο νησί πολλές δραστηριότητες είναι υπερτιμημένες, τόσο από άποψη χρημάτων, όσο και από αυτό που παίρνει μαζί του ο επισκέπτης φεύγοντας.

Βγάζω το airplane mode (για εξοικονόμηση μπαταρίας) και κοιτάζω την οθόνη του κινητού, έχω μήνυμα για ακύρωση και των δύο μεγάλων πτήσεων για την επιστροφή μας στην Ελλάδα με την Ethiopian airlines. Τέλεια, θα μείνουμε εδώ για πάντα!
Your Ethiopian flights has been canceled due to unplanned circumstances.








Βγαίνοντας από εκεί περνάμε δίπλα από τον χώρο στον οποίο υπάρχουν κάποιοι χαμαιλέοντες. Μας τους έβαλαν στο χέρι αλλά γρήγορα φαίνονται να θέλουν να επιστρέψουν στα φυτά. Οπότε και τους αφήσαμε μέχρι να έρθει ο επόμενος χαζοτουρίστας... Είναι πολύ όμορφα ζώα, με χρώματα που σε αφήνουν έκθαμβο και πραγματικά με το στόμα ανοιχτό. Ο πρώτος από αυτούς θυμίζει το έργο του Van Gogh ο έναστρος ουρανός, ο επόμενος κίτρινος, ο άλλος πράσινος...







Εδώ θα μπορούσα να μείνω πολύ ώρα, αλλά το μυαλό μου βρίσκεται αλλού, στο ξαφνικό νέο μας προβληματάκι... Φοβάμαι ότι : Α) θα χάσουμε 1-2 μέρες ταξιδιού, Β) θα μας κοστίσει κανένα χιλιάρικο εξτρά για να συνεχίσουμε με το πρόγραμμα μας ή Γ) πρέπει να βρω άκρη με την δουλειά μου για να δω αν μπορώ να μείνω περισσότερο.

Αυτή η αναπάντεχη εξέλιξη μας χάλασε τουλάχιστον μια ώρα μέχρι να επιστρέψουμε στο ξενοδοχείο και να πάρουμε τηλέφωνο. Αγοράζω χρόνο στο Viber για να συνεννοηθούμε με το σταθερό της αεροπορικής. Ευτυχώς ο εξυπηρετικός, επαγγελματίας και αποτελεσματικός υπάλληλος, είχε άμεσα εναλλακτική πρόταση και λύση. Θα φύγουμε την ίδια ημέρα με την Turkish airlines, απλά η πτήση είναι στις 4:25 τα ξημερώματα αντί για τις 12 το μεσημέρι. Εννοείται ότι ήμαστε ευχαριστημένοι με την πρόταση του και λέμε άμεσα το ναι! Θα χάσουμε απλά τον ύπνο μας όπως και το πρωινό την τελευταία μέρα, αλλά όλα καλά, it is what it is. Προσπαθώ να αλλάξω ώρα και στην Aegean, αλλά το να πληρώσουμε 260 ευρώ παραπάνω αντί να μείνουμε επτά ώρες στο αεροδρόμιο δεν μας ενδιαφέρει. Ίσως είναι ευκαιρία για να δούμε ξανά τους φίλους μας στην Αθήνα!

Με την λύση του αναπάντεχου προβλήματος, χαλαρώσαμε...
Θα πάμε πάλι να αγοράσουμε μπύρες, στο ίδιο μαγαζάκι σήμερα η τιμή είναι φθηνότερη... Μάλλον οι τιμές διαφοροποιούνται ανάλογα με τον υπάλληλο, αν και αργότερα μάθαμε ότι εξαρτάται απο το αν επιστρέφεις άδεια μπουκάλια ή όχι.

Επιστρέφουμε και πάλι στο lala land, η θάλασσα βρίσκεται ψηλά τώρα. Θα μπούμε μέσα, διάφορα είδη φυκιών παρασύρονται από το ρεύμα και τα μικρά κύματα, απο εδώ θα απολαύσουμε την πανέμορφη δύση του ηλίου! Αποφασίζουμε να παραμείνουμε στον χώρο για να φάμε και πάλι εδώ απόψε, ναι το ξέρω δεν το περιμένατε. Σήμερα ήταν πολύ νόστιμη η επιλογή μας και το απολαύσαμε, νομίζω οτι πληρώσαμε περίπου 40 ευρώ για σαλάτα, ορεκτικό, δυο κύρια πιάτα και τσάι. Μετά από ένα μικρό μάθημα εκμάθησης Σουαχίλι με την Hawa θα επιστρέψουμε στην ατομική μας αυλή στις 20:30 για μια μπύρα. Εδώ ξυπνάμε νωρίς, τρώμε νωρίς και κοιμόμαστε νωρίτερα... Πέφτει το ρεύμα, όπως συμβαίνει συχνά στο νησί αλλά θα επανέλθει μέσα σε λίγα λεπτά, δεν πρόλαβαν καν να ενεργοποιήσουν την γεννήτρια. Ο άνεμος και πάλι δροσίζει ευχάριστα την ατμόσφαιρα. Οι γρύλοι συνεχίζουν το έργο τους την ώρα που ανάβω τον ανεμιστήρα, μετά δεν ακούγεται τίποτα άλλο... Εκτός ίσως από το ροχαλητό μου...

 

[Sam-chal]

Το κακό σου τον καιρό!

 

[Sam-chal]

View attachment 495080

Στη Σκύρο παρόμοια είναι παραδοσιακά και ονομάζονται "τροχάδια".

 

[BASILISPAP]

Το κακό σου τον καιρό!

Ναι πραγματικά πολύ καλή απάντηση!! Γέλαγα μόνος μου όταν το διάβασα!

 

[BASILISPAP]

Kizimkazi μέρος Γ’.


Σήμερα ξύπνησα δύσκολα, μετά από έναν ονειρικό ύπνο, στις 7:45. Ο άνεμος κάνει τα δικά του, τα κοράκια και πάλι κελαηδούν... Χθες μαζέψαμε κάποια πολύ όμορφα κοχύλια νομίζοντας ότι δεν έχουν ζωή μέσα τους και τα βάλαμε σε ένα μπουκάλι με νερό για επιβεβαίωση. Τελικά το μικρό μας ενυδρείο είναι ζωντανό στο 100% και θα επιστρέψουμε τα κλοπιμαία στον ιδιοκτήτη τους, τον ωκεανό.
Πάμε πάλι για το άψογο πρωινό μας με την όμορφη θέα... Οι μικρές διαφοροποιήσεις στο φαγητό, στο σερβίτσιο ή και στον χώρο καθημερινά, είναι αυτό που κάνουν το lala land τόσο ιδιαίτερο. Αναρωτιέμαι πως καταφέρνουμε όλοι μας στις διακοπές και τρώμε τέτοιες ποσότητες στο πρωινό ενώ στο σπίτι είμαστε εντάξει απλά με ένα μπισκότο, ένα φρούτο ή και τίποτα στην τελική.
Αντικρίζουμε με θαυμασμό και πάλι το φαινόμενο της παλίρροιας.
Οι ψαράδες, γυναίκες και άντρες κάνουν πιθανότατα αυτό που θα κάνουν και αύριο, όπως έκαναν και χθες στην άμπωτη. Μια πολύωρη βόλτα μαζεύοντας θαλάσσιους οργανισμούς, όταν επιστρέψει η πλημμυρίδα θα είναι μεσημέρι λογικά. Περίπου κάθε έξι ώρες ολοκληρώνεται το φαινόμενο και εξαρτάται από το φεγγάρι και άλλα πράγματα.
Τα πουλιά πάλι τρώνε ότι απομένει, οι βάρκες τραβάνε τα δίχτυα τους και η ζωή συνεχίζεται και εδώ.







Σήμερα θέλουμε να δούμε μια από τις ομορφότερες παραλίες στο νησί, την Mtende. Για την ώρα όμως χαλαρώνουμε στον κήπο μας, καθώς και εκεί τα νερά έχουν αποτραβηχτεί λόγω της άμπωτης (10:00).
Ο ουρανός έχει πάμπολλα σύννεφα και χαζεύουμε τα σχέδια και σχήματα που δημιουργούν..
Θα φύγουμε περίπου στις έντεκα και μετά από 20χλμ και σε 40 λεπτά θα φτάσουμε στην παραλία Mtende την ώρα που τελειώνει το κατέβασμα των νερών. Κατά την διάρκεια της διαδρομής αυτής πάρα πολλά μικρά παιδιά μας χαιρετάνε με χαμόγελο καθώς περνάμε από δίπλα τους. Από δεξιά και αριστερά ακούμε κάθε λίγο και λιγάκι jamboooo!!







Πρόκειται για μια όμορφη, μεγάλη και φυσικά πολύ τουριστική παραλία με ολόλευκη ψιλή άμμο και μεγάλα κύματα μακριά στον ύφαλο και τον ορίζοντα. Εξερευνούμε την περιοχή, ψαράκια έχουν αποκλειστεί σε μικρές λιμνούλες και θα παραμείνουν φυλακισμένα μέχρι να επιστρέψει η πλημμυρίδα. Γυναίκες καθισμένες για ώρες κάτω από τον ήλιο, χτυπάνε αλύπητα φλοιό καρύδας και τον τσουβαλιάζουν με αποφασιστικότητα. Μια πραγματικά όμορφη και μοναδική παραλία στα νότια της Ζανζιβάρης, προσβάσιμη ουσιαστικά μόνο κατά την άμπωτη με εντυπωσιακούς βραχώδεις σχηματισμούς. Ειναι ένα από τα ομορφότερα μέρη για να παρακολουθήσετε την αλλαγή της παλίρροιας στο νησί.
Στο τέλος της παραλίας βρίσκεται ένα υπερυψωμένο εστιατόριο στο οποίο θα κρυφτούμε στην σκιά του περιμένοντας να ξεκινήσει το φαινόμενο για τα καλά.







Όταν γίνει αυτό, θα αφήσουμε τα πράγματα μας πάνω σε ένα βραχάκι και θα πάμε για μπάνιο. Την ώρα που θα θελήσουμε να μπούμε στο νερό κάποιος μας παρατηρεί από απόσταση. Πλησιάζει και είναι ο Jonas, ο Γερμανός και λίγο παραπέρα βρίσκεται και η Laura. Χαρήκαμε πολύ που τους ξαναείδαμε και θα μιλήσουμε μαζί τους για λίγο. Το νερό ανεβαίνει πολύ γρήγορα, θα επιστρέψουμε στον βράχο με τα πράγματα μας ακριβώς ένα λεπτό πριν βραχούν τα κινητά μας, το ζην επικινδύνως.

Κάποιο ψάρι φαίνεται αρχικά σαν ένα μαύρο φύλλο και στην συνέχεια σαν να είναι νεκρό, τελικά είναι απλά ο τρόπος κάλυψης-απόκρυψης του, μεταφέρεται απο το ρεύμα! Μικρά και μεγάλα καβούρια φτιάχνουν τρύπες στην άμμο για να κρυφτούν, βλέπουμε δεκάδες να χάνονται σε αυτές καθώς προχωράμε. Επιστρέφουμε οι μισοί μέσα στο νερό εκεί που λίγο νωρίτερα πατάγαμε στεγνή αμμουδιά, νιώθεις πραγματικά την ένταση και την ορμή του νερού καθώς αυτό προχωράει. Όμορφη περιοχή, παρότι οι ντόπιοι εκμεταλλεύονται πραγματικά τα πάντα. Ευτυχώς η φθηνή είσοδος κοστίζει μόνο 70 λεπτά, αν θέλεις απλά να κάτσεις σε μια κούνια για φωτογραφία θα πρέπει να πληρώσεις 1 δολάριο και άλλα τέτοια πολλά.







Στην έξοδο μιλάμε ακόμα για λίγο με τα παιδιά και μας λένε ότι θα έρθουν στην γειτονιά μας για να επισκεφτούν το σπήλαιο με τις θαλάσσιες χελώνες. Δεν κάναμε την συγκεκριμένη δραστηριότητα γιατί στην πραγματικότητα πρόκειται για φυλακισμένα ζώα σε μικρές λίμνες, τα οποία οι τουρίστες ταΐζουν με μαρούλια. Ο καθένας βέβαια επιλέγει αυτά που θέλει να δει, αλλά εμάς δεν μας τράβηξε η ιδέα. Οπότε θα συνεχίσουμε μαζί, ο ουρανός θα ρίξει κάποιες σταγόνες και θα αποχωριστούμε μετά από 17 χλμ. Βάζουμε βενζίνη στο σκούτερ μας, τα έξι λίτρα κοστίζουν περίπου 13000 σελίνια (ούτε 5 ευρώ). Δηλαδή 0,9 του ευρώ ανα λίτρο, νούμερα που φυσικά δεν θα ξαναδούμε ποτέ στην χώρα μας.


Επιστρέφουμε στο ξενοδοχείο μας στις 15:00 καθώς σε μια ώρα θα κάνουμε μασάζ εκεί... Ζωάρα! Πάλι έχει διακοπή ρεύματος και θα κάνω ένα μπάνιο χωρίς πολύ πίεση. Ευτυχώς το ρεύμα επιστρέφει και έτσι η τυχερή κυρία Α θα κάνει ένα κανονικό ντους. Πάμε για ένα χαλαρό μασάζ και θυμήθηκα πόσο πολύ μου αρέσει το σκληρό, να χαχανίζω και να δαγκώνομαι από τον πόνο στους κόμπους της πλάτης. Ένα μείγμα πόνου και χαράς, αυτό θεωρώ το ιδανικό μασάζ και θα το επιδιώξω ξανά πριν φύγουμε από την χώρα. Εδώ δυστυχώς δεν ήταν έτσι, αλλά απεναντίας τόσο χαλαρωτικό που σχεδόν αποκοιμήθηκα. Μπαίνουμε στην θάλασσα για να φύγει η λαδίλα από πάνω μας και να βρομίσουμε λιγάκι ακόμα το θαλάσσιο περιβάλλον. Κάποιοι ψαράδες περνάνε πολύ κοντά από τους λουόμενους. Χαλαρώνουμε λίγο ακόμα δίπλα στην θάλασσα και μετά θα πάμε στον κήπο μας.







Απόψε θα φάμε έξω (σας την έφερα), στο εστιατόριο Stone village. Με το σκούτερ περνάμε μέσα από το χωριό και συνεχίζουμε σε έναν κακοτράχαλο δρόμο με πέτρες, χώματα και σκόνη. Φτάνουμε εκεί στις 19:30, είναι γεμάτοι αλλά μπορούν να μας δώσουν ένα τραπέζι σε μια γωνιά. Μέχρι εδώ όλα καλά, θα παραγγείλουμε δέκα λεπτά αργότερα και θα φάμε στις 21:50!!!...
Ένας τύπος έφερε κάποια πακέτα με πράγματα μετά από καμιά ώρα, αναρωτιέμαι αν τελικά οι γαρίδες και το ρύζι μας ήρθαν τότε. Στην διάρκεια αυτής της αναμονής το ρεύμα θα πέσει τρεις φορές και θα επανέλθει ευτυχώς μετά από λίγα λεπτά. Πάνω από δύο ώρες για δύο ΙΔΙΑ πιάτα, τι στο καλό, μουσακά φτιαγμένο από την αρχή παράγγειλα; Στον ίδιο χώρο υπήρχαν ακόμα τρία τραπέζια, μιλάμε ο χαμός πολύ τρέξιμο. Τουλάχιστον άξιζε θα με ρωτήσεις; Διαλέξαμε Biryani με γαρίδες (8 ευρώ), ήταν νόστιμο αλλά βέβαια 2+ ώρες δεν αξίζει ούτε το καλύτερο εστιατόριο του κόσμου με 16 αστέρια Michelin. Εντωμεταξύ μόλις ήρθαν τρεις Γαλλίδες (νωρίς το σκεφτήκατε), ελπίζω να έχουν φάει μέχρι σήμερα.
Στην χώρα αργούν χαρακτηριστικά για να φέρουν το φαγητό, αλλά εδώ πήραν αδιαμφισβήτητα το χρυσό βραβείο «αργοπορημένης εξυπηρέτησης»! Πραγματικά όλα λειτουργήσαν σε ώρα UTC Σουαχίλι. Άσε που επειδή δεν είχαν λέει αρκετές γαρίδες και χωρίς να μας ρωτήσουν, το έκαναν μισό μισό με καλαμάρι... Τέλος πάντων, χορτάτοι πληρώνουμε και φεύγουμε αρκετά γρήγορα καθώς είμαστε κουρασμένοι.
Γενικά στην Τανζανία τα εστιατόρια δουλεύουν σε αργούς ρυθμούς, μέχρι τώρα σε λιγότερο από 50 λεπτά δεν φάγαμε ποτέ. Ήταν δική μου ιδέα να βγούμε έξω απόψε αλλά λογικά θα είχαμε περάσει καλύτερα αν τρώγαμε και πάλι στο ξενοδοχείο μας. Δεν πειράζει, άλλη μια μικρή ιστορία για να θυμόμαστε μελλοντικά...
Επιστρέψαμε στο lala land στις 22:30, το ξενυχτήσαμε απόψε! Θα μείνουμε καμία ώρα στον κήπο, δυστυχώς πρόκειται για το τελευταίο μας βράδυ εδώ...

 

[Sassenach77]

Στη Σκύρο παρόμοια είναι παραδοσιακά και ονομάζονται "τροχάδια".

Δεν έχω πάει Σκύρο ακόμα και αγνοούσα τελείως την ύπαρξη αυτών των υποδημάτων. Πραγματικά μοιάζουν πολύ!

 

[BASILISPAP]

Στη Σκύρο παρόμοια είναι παραδοσιακά και ονομάζονται "τροχάδια".

Δεν έχω πάει Σκύρο ακόμα και αγνοούσα τελείως την ύπαρξη αυτών των υποδημάτων. Πραγματικά μοιάζουν πολύ!

Ναι είναι πραγματικά εντυπωσιακά ίδια η ιδέα!!