maraki-25
Member
Περιεχόμενα
Αυτός είναι ο πιο κατάλληλος τίτλος για να περιγράψω το Λονδίνο, έτσι όπως το έζησα εγώ μερικές μέρες πριν...Μ'αυτή μου την ιστορία δεν έχω σαν στόχο να δώσω συμβουλές για διαμονή, φαγητό κλπ, μιας και είμαι η πλέον ακατάλληλη γι'αυτό(ήταν η πρώτη φορά που πήγα), οπότε θα αρκεστώ στο να σας μεταφέρω τις εντυπώσεις μου απ' αυτό το σύντομο ταξίδι μου στο Χριστουγεννιάτικο Λονδίνο.
Και ας ξεκινήσω απ' τον τίτλο:ομίχλη και χρυσόσκονη.
Μόλις πατήσαμε το πόδι μας στο αγγλικό έδαφος, η ομίχλη ήταν εμφανέστατη. Τόσο που δεν το πίστευα...και συνεχίστηκε μέχρι την επομένη, όμως μου άρεσε τόσο πολύ που σχεδόν ενθουσιάστηκα. Μην γελάτε...δεν είμαι καθόλου συνηθισμένη σε τέτοιες εικόνες και αυτό σε συνδυασμό με τη χαρά μου γι'αυτό το ταξίδι, με ανέβασε πολύ ψυχολογικά. Όσο και αν φαίνεται απίστευτο, εμένα αυτή η ομίχλη με προδιέθετε για κάτι καλό...
Όσον αφορά τη μεταφορά μας στο κέντρο, τελικά ήταν πολύ πιο εύκολη απ' ότι πίστευα. Αρκεί να σας πω ότι πλήρωσα 6,60 λίρες και έφτασα στο σταθμό Victoria σε μισή ώρα. Πώς έγινε αυτό? Μα φυσικά πήραμε λάθος τρένο...:xmas_cheesygrin:όχι, όχι, δεν υπήρχε ξανθιά στην παρέα και εννοείται βέβαια πως έγινε καθαρά από βλακεία δική μας και όχι σκόπιμα. Μας άγχωσε η κοπέλα στον γκισέ που είπε πως έφευγε το τρένο και μπήκαμε και' μεις στο πρώτο που βρήκαμε μπροστά μας:xmas_lol: Με την άφιξή μας τελικά στο σταθμό, ενώ λέγαμε να πάρουμε το μετρό για να φτάσουμε πιο γρήγορα στο bayswater που βρισκόταν το ξενοδοχείο, αποφασίσαμε τελικά να πάρουμε το λεωφορείο. Καθυστερήσαμε περισσότερο απ' όσο νομίζαμε αλλά τουλάχιστον πήραμε μια πρώτη γεύση της πόλης. Όπως προανέφερα, δεν θα επικεντρωθώ σε διαμονή, φαγητό κλπ, οπότε αρκεί να αναφέρω πως έμενα στο Bayswater inn hotel, το οποίο ήταν απλά καθαρό, με μέτριο πρωινό και εύκολη πρόσβαση στο κέντρο.
Όταν επιτέλους βγήκαμε από το ξενοδοχείο ήταν 20:00. Η ομίχλη βρισκόταν ακόμα εκεί και όσο περνούσε η ώρα γινόταν όλο και πιο έντονη. Χωρίς ιδαίτερη σκέψη αποφασίσαμε να κάνουμε πρώτη στάση στην Oxford street. Όταν μιλούσα για χρυσόσκονη στον τίτλο, περισσότερο σ' αυτόν το δρόμο αναφερόμουν. Χρυσόσκονη...πολλή χρυσόσκονη, λάμψη, χιλιάδες λαμπιόνια παντού. Άλλο να το βλέπεις από φωτό στο διδίκτυο και άλλο να το βλέπεις μπροστά σου ολοζώντανο...Είχα μείνει με το στόμα ανοιχτό και τη φωτογραφική ανά χείρας για αρκετή ώρα. Και έτσι αποχαυνωμένοι όπως ήμασταν από τα τόσα φώτα της oxford και της regent street, κατηφορίσαμε προς την china town για φαγητό. Να σας πω την αλήθεια, ούτε που θυμάμαι πως λεγόταν το εστιατόριο, το μόνο που θυμάμαι ήταν ότι φάγαμε εξαιρετικό κινέζικο...λίγο τσιμπημένο βέβαια, αλλά δεν βαριέσαι! Και επειδή θέλαμε να κλείσουμε τη βραδιά με μια γλυκιά νότα, ένα γλυκάκι από το princi, ήταν ότι έπρεπε...έχει γίνει τόση συζήτηση στο forum γι' αυτό το μαγαζί, που δεν γινόταν να μην το επισκεφθώ...
Και ας ξεκινήσω απ' τον τίτλο:ομίχλη και χρυσόσκονη.
Μόλις πατήσαμε το πόδι μας στο αγγλικό έδαφος, η ομίχλη ήταν εμφανέστατη. Τόσο που δεν το πίστευα...και συνεχίστηκε μέχρι την επομένη, όμως μου άρεσε τόσο πολύ που σχεδόν ενθουσιάστηκα. Μην γελάτε...δεν είμαι καθόλου συνηθισμένη σε τέτοιες εικόνες και αυτό σε συνδυασμό με τη χαρά μου γι'αυτό το ταξίδι, με ανέβασε πολύ ψυχολογικά. Όσο και αν φαίνεται απίστευτο, εμένα αυτή η ομίχλη με προδιέθετε για κάτι καλό...
Όσον αφορά τη μεταφορά μας στο κέντρο, τελικά ήταν πολύ πιο εύκολη απ' ότι πίστευα. Αρκεί να σας πω ότι πλήρωσα 6,60 λίρες και έφτασα στο σταθμό Victoria σε μισή ώρα. Πώς έγινε αυτό? Μα φυσικά πήραμε λάθος τρένο...:xmas_cheesygrin:όχι, όχι, δεν υπήρχε ξανθιά στην παρέα και εννοείται βέβαια πως έγινε καθαρά από βλακεία δική μας και όχι σκόπιμα. Μας άγχωσε η κοπέλα στον γκισέ που είπε πως έφευγε το τρένο και μπήκαμε και' μεις στο πρώτο που βρήκαμε μπροστά μας:xmas_lol: Με την άφιξή μας τελικά στο σταθμό, ενώ λέγαμε να πάρουμε το μετρό για να φτάσουμε πιο γρήγορα στο bayswater που βρισκόταν το ξενοδοχείο, αποφασίσαμε τελικά να πάρουμε το λεωφορείο. Καθυστερήσαμε περισσότερο απ' όσο νομίζαμε αλλά τουλάχιστον πήραμε μια πρώτη γεύση της πόλης. Όπως προανέφερα, δεν θα επικεντρωθώ σε διαμονή, φαγητό κλπ, οπότε αρκεί να αναφέρω πως έμενα στο Bayswater inn hotel, το οποίο ήταν απλά καθαρό, με μέτριο πρωινό και εύκολη πρόσβαση στο κέντρο.
Όταν επιτέλους βγήκαμε από το ξενοδοχείο ήταν 20:00. Η ομίχλη βρισκόταν ακόμα εκεί και όσο περνούσε η ώρα γινόταν όλο και πιο έντονη. Χωρίς ιδαίτερη σκέψη αποφασίσαμε να κάνουμε πρώτη στάση στην Oxford street. Όταν μιλούσα για χρυσόσκονη στον τίτλο, περισσότερο σ' αυτόν το δρόμο αναφερόμουν. Χρυσόσκονη...πολλή χρυσόσκονη, λάμψη, χιλιάδες λαμπιόνια παντού. Άλλο να το βλέπεις από φωτό στο διδίκτυο και άλλο να το βλέπεις μπροστά σου ολοζώντανο...Είχα μείνει με το στόμα ανοιχτό και τη φωτογραφική ανά χείρας για αρκετή ώρα. Και έτσι αποχαυνωμένοι όπως ήμασταν από τα τόσα φώτα της oxford και της regent street, κατηφορίσαμε προς την china town για φαγητό. Να σας πω την αλήθεια, ούτε που θυμάμαι πως λεγόταν το εστιατόριο, το μόνο που θυμάμαι ήταν ότι φάγαμε εξαιρετικό κινέζικο...λίγο τσιμπημένο βέβαια, αλλά δεν βαριέσαι! Και επειδή θέλαμε να κλείσουμε τη βραδιά με μια γλυκιά νότα, ένα γλυκάκι από το princi, ήταν ότι έπρεπε...έχει γίνει τόση συζήτηση στο forum γι' αυτό το μαγαζί, που δεν γινόταν να μην το επισκεφθώ...
