Η γκρίνια είναι αργός θάνατος και δεν μπορώ να καταλάβω αυτούς που το κάνουν σε τέτοιες περιπτώσεις. Είναι λογικό κάποια πράγματα να μην εξελιχθούν εντελώς όπως έχουν προβλεφθεί. Αντί λοιπόν να κοιτάξουμε να αντιστρέψουμε το κλίμα προσπαθούμε να το χαλάσουμε εντελώς;
Το προσπαθούσα κάποτε αυτό που λες. Έκανα λοιπόν ερωτήσεις και προσπαθούσα να διαπιστώσω αν ταιριάζουμε. Δυστυχώς σε μένα δεν λειτούργησε καθώς κάποια πράγματα είναι υποκειμενικά και η απάντηση "ναι, δεν πάω για ύπνο στα ταξίδια μου, σηκώνομαι πρωί και παίρνω τους δρόμους ως το βράδυ" μόνο αυτό δεν σήμαινε.
Χα, χα, χα!!! Κι εγώ το έχω κάνει... αλλά έχεις δίκιο, δε βγάζεις άκρη με τέτοιου είδους ερωτήσεις. Για παράδειγμα πριν το κοινό ταξίδι ρωτάω: Θα σηκωνόμαστε νωρίς, ε; Θα τρώμε πρωινό και μετά θα φεύγουμε, οκ; Απάντηση: Ε, καλά εννοείται... Τι ώρα θες να σηκωνόμαστε, στις 7 είναι καλά;;; Εγώ: οκ, και λίγο αργότερα δε με χαλάει... Στην πράξη: Τελικά εγώ σηκωνόμουνα στις 7, ετοιμαζόμουνα και η φίλη σηκωνότανε τελικά το νωρίτερο στις 10!!! Άλλο παράδειγμα... Εγώ: Σου αρέσει να περπατάς; Η άλλη: Μα τι λες τώρα; εννοείται... Πως αλλιώς θα δούμε όλα τα αξιοθέατα; Στην πράξη: Ύστερα από περπάτημα μισής ώρας ήθελε να κάθεται για να ξεκουραστεί τουλάχιστον ένα δίωρο... Και μετά γκρίνια, γκρίνια... ωχ τα ποδαράκια μου... δεν μπορώ άλλο... να κάτσουμε να ξεκουραστούμε... τώρα πεινάω... να πάμε στο ξενοδοχείο να ξεκουραστούμε λιγάκι... αχ, εκεί έχει κάτι σκαλοπάτια να κάτσουμε λιγάκι... ωχ το μουσείο είναι μακριά, που να τρέχουμε τώρα... α, έχει και ουρά για τα εισιτήρια; εγώ δεν περιμένω...Το προσπαθούσα κάποτε αυτό που λες. Έκανα λοιπόν ερωτήσεις και προσπαθούσα να διαπιστώσω αν ταιριάζουμε. Δυστυχώς σε μένα δεν λειτούργησε καθώς κάποια πράγματα είναι υποκειμενικά και η απάντηση "ναι, δεν πάω για ύπνο στα ταξίδια μου, σηκώνομαι πρωί και παίρνω τους δρόμους ως το βράδυ" μόνο αυτό δεν σήμαινε.
Βρε Βahari, πόσοι την έχουν πατήσει σαν και σένα!!
Αχ, βρε malysa μου, τελικά όλο περιπέτειες έχω στα ταξίδια... Τίποτα βρε παιδί μου δεν εξελίσσεται ομαλά
"
Το έχω κάνει αρκετές φορές και έχω περάσει υπέροχα!
Και που να σου πω ότι μια μέρα σηκώθηκε στη 1 το μεσημέρι και μετά όταν βρεθήκαμε μου ζητούσε και τα ρέστα γιατί, λέει, την άφησα να κοιμάται τόσες ώρες και έχασε τη μισή μέρα χωρίς να κάνει τίποτα!!!
(Εννοείται ότι ξύπνησε στη 1, αλλά ώσπου να χουζουρέψει, να ετοιμαστεί κλπ ξεκίνησε από το ξενοδοχείο μετά τις 2...) Εντάξει, καλά πέρασα, δε λέω, (είμαι και υπομονετικός άνθρωπος ), αλλά όσο να' ναι τη γκρίνια δεν την αντέχω...
Καλά και αυτό το έχω πάθει... Πράγματι το "ναι, μου αρέσει να περπατάω για να δω τα αξιοθέατα" είναι πολύ υποκειμενικό... Εγώ λέω από δω και πέρα όποιον εκδηλώνει ενδιαφέρον για να ταξιδέψουμε μαζί να τον υποβάλλω σε τεστ κοπώσεως εδώ στην Αθήνα και ανάλογα με τα αποτελέσματα να αποφασίζω αν θα έρθει μαζί μου ή όχι.
Και που να σου πω ότι μια μέρα σηκώθηκε στη 1 το μεσημέρι και μετά όταν βρεθήκαμε μου ζητούσε και τα ρέστα γιατί, λέει, την άφησα να κοιμάται τόσες ώρες και έχασε τη μισή μέρα χωρίς να κάνει τίποτα!!!
Το περπάτημα είναι μεγάλο και πονεμένο θέμα... δυστυχώς δεν είναι στο dna του έλληνα ταξιδώτη (αν υπάρχει τέτοιο είδος) ή ο νεοπλουτισμός και ο εύκολος τρόπος ζωής και τα αυτοκίνητα μας έχουν κάνει να είμαστε μαλλωμένοι με τα πόδια μας. Μα πως να δεις ένα μέρος αν δεν περπατήσεις... Εκτός του ότι το περπάτημα είναι φυσική άσκηση και σου δημιουγεί επιπλέον ευδιαθεσία. Τι να πεις, όπως την βρίσκει ο καθένας. Άλλος γουστάρει να περπατάει στα σοκάκια της Μονμάρτης και άλλος θέλει να δει το πύργο του Άιφελ και να πάει για σουβλάκι. Ένα άλλο στοιχείο που έχω παρατηρήσει είναι η διαφορά των ξένων με τα ελληνικά ταξιδιωτικά ντοκιματέρ.. Πχ. βλέπω τον Michael Palin που έχει κάνει τα άπειρα χιλιόμετρα σε ερήμους, στα Ιμαλάια, κτλ. με τα πόδια, αλλά και πολλούς άλλους παρουσιαστές.. Πήγα τις προάλλες να δω ένα ελληνικό ντοκιμαντερ για τον δρόμο του αγ. Ιακώβου με την Τσόκλη, και την έβλεπες να πηγαίνει απλά από την μία πόλη στην άλλη με το αυτοκίνητο... νομίζω ότι κάπου χάνεται η μαγεία.. δεν ξέρω τι λέτε..
