Τι μάθαμε για άλλους λαούς μέσα από την λογοτεχνία.

[ludovica]

Φυσικά επειδή άλλο λογοτεχνικό κείμενο και άλλο κοινωνιολογική μελέτη πιθανόν κάποια πράγματα να τα καταλάβαμε λάθος όπως και να έχει σωστά ή λάθος εγώ κατάλαβα τα εξής:

1. Το στερεότυπο για τους βόρειους ότι είναι μπεκροκανάτες ισχύει, σε κουλτουριάρικα και υποκουλτουριάρικα μυθιστορήματα που διάβασα τελευταία, για τους ήρωες ήταν συχνό και εντελώς φυσικό να γίνονται λιώμα είτε για να χαλαρώσουν είτε για να διασκεδάσουν είτε επειδή αντιμετωπίζουν κάποιο μικρό ή μεγάλο πρόβλημα.
Τώρα ξέρουμε, για όλα μία είναι η λύση.

2. Ο Νικολό Αμανίτι γνωρίζει την θεία μου την Δέσποινα. Ή μάλλον οι μαμάδες και οι θείες των Ιταλών δεν διαφέρουν από τις δικές μας μαμάδες και θείες.

3. Οι Άγγλοι θεωρούν τους Γάλλους μαυρομάλληδες και σκορδοφάγους. Καλά βάλτε κι εσείς λίγο σκορδάκι στην κουζίνα που είναι πιο άνοστη από χιόνι και μετά πείτε για τους άλλους. Για μας μάλλον είναι ανοιχτόχρωμοι.

4. Στον "Γυρισμό" βρήκα ότι η νοοτροπία των Πορτογάλων έχει κάποια κοινά με την δική μας. Οι κάτοικοι της μητρόπολης αντιμετωπίζουν με καχυποψία τους επαναπατρισμένους, συν τοις άλλοις τους προσάπτουν ότι εκμεταλλεύονταν τους Αφρικάνους όμως και στις επαναπατρισμένες προσάπτουν ότι "έχουν πάει με μαύρους". Δηλαδή βλέπουμε από τη μια συμπάθεια για τους καταπιεζόμενους λαούς, από την άλλη αυτοί οι λαοί αντιμετωπίζονται με ένα συναίσθημα ίσως υπόγειας ανωτερότητας. Επίσης βλέπουν την γη που άφησαν ως την καλύτερη και πιο ευλογημένη γη, σε κάποιο σημείο δύο μαλώνουν αν ήταν καλύτερη η Μοζαμβίκη ή η Αγκόλα.
Οι δικοί μας πρόσφυγες νοσταλγούσαν τον τόπο τους, εκείνοι νοσταλγούσαν την ζωή τους σε εδάφη που δε θα έπρεπε ποτέ να είναι πορτογαλικά.

5. Στο μυθιστόρημα που διαβάζω τώρα υπάρχει το εξής περιστατικό: ο Άγγλος πατέρας βρίσκει ένα μισοφαγωμένο μήλο στην εσωτερική σκάλα (!) τους σπιτιού του και απλώς το σηκώνει με σιχασιά και το πετά στα σκουπίδια. Νομίζω αν ο Έλληνας πατέρας ή κυρίως η Ελληνίδα μητέρα έβλεπε κάτι τέτοιο θα πάθαινε εγκεφαλικό, θα πέθαινε και μετά κανείς δε ασχολιόταν αν ο παππούς αποφάσισε να διαλύσει το σπίτι του για μια τριαντάχρονη. Θα είχαμε ριζική αλλαγή της πλοκής.

Για θυμηθείτε κι εσείς τίποτα...

 

[fenia42]

Έψαχνα το τοπικ με τις γάτες για να σας δείξω το νέο μέλος της οικογένειας μου και βρήκα αυτό το ενδιαφέρον θέμα που αδίκως δεν επεκτάθηκε. Ας κάνω λοιπόν τη συνεισφορά μου:
• Το βιβλίο οι Αγριόκυκνοι- οι τρεις αδερφές της Κίνας είναι ένα εξαιρετικό σύγγραμμα για την ιστορία του 20ου αιώνα στην Κίνα. Η συγγραφέας δίνει πολλά στοιχεία για τη Μαοϊκή Κίνα, τη νοοτροπία της εποχης, τα βασανιστήρια των αντιφρονούντων, ακόμα και λεπτομέρειες για το βάρβαρο έθιμο των δεμένων ποδιών.
• Το βιβλίο «Πεθαινοντας στη Βαγδατη» καθώς και «ο βιβλιοπώλης της Καμπούλ» έχουν γραφτεί από μια πολύ δυναμική Νορβηγιδα πολεμική ανταποκρίτρια στο Αφγανιστάν και το Ιράκ. Συγκλονιστικές περιγραφές...
• Διαβάζοντας Ρώσους που έγραψαν πριν την Οκτωβριανή επανάσταση, λαμβάνουμε πολλά στοιχεία για τη ρωσική κουλτούρα και την τσαρική εποχή. Ένα από αυτά είναι η μονομαχία που δε λείπει από κανένα μυθιστόρημα. Ακόμα κι ο Πούσκιν βρήκε τραγικό θάνατο σε μονομαχία. Εκείνο όμως που πραγματικά με εξιτάρει με τους Ρώσους είναι ότι είχαν διακρίνει την αλλαγή που επέρχεται και την αποτύπωσαν ο καθένας με την δική του πένα. Από τον Ντοστογιεφσκι και τον Τολστόι, στον Τσεχωφ και τον Μαξιμ Γκόργκι μαθαίνουμε πολλά για την απέραντη αυτή ομόδοξη χώρα.
• Ένας ακόμα αγαπημένος συγγραφέας είναι ο Ίβο Αντριτς που μας μυεί στην οθωμανική κυριαρχία στα Βαλκάνια. Πραγματικά σε ταξιδεύει στην εποχή. Σχετικά με τα Βαλκάνια είναι ενδιαφέρον το βιβλίο του συντοπίτη μου Στάμκου που συγγράφει με τη Σερβα σύζυγό του κι έχει τίτλο «Στοιχειωμένα Βαλκάνια»
• Αγαπώ Κιργιστάν και δε το κρύβω. Ένας σοβιετικός κιργισιος συγγραφέας είναι ο Αιματοφ που με πολύ γλαφυρό τρόπο μιλά για τον κομμουνισμό και τη στέπα. Ορισμένα βιβλία του είναι «το μάτι της καμήλας» «Τζαμιλιά» «Η μάνα» . Με ταξίδεψε...στο χώρο και στο χρόνο.

 

[ludovica]

Να προσθέσω την επιρροή των βραζιλιάνικων τηλενουβελών στην Πορτογαλία. Και στα δύο πορτογαλικά μυθιστορήματα που έχω διαβάσει αναφέρεται η Σκλάβα Ιζάουρα ("μα γιατί πιστεύουν πως όλες οι Βραζιλιάνες είναι πόρνες, δε βλέπουν την Σκλάβα Ιζάουρα ; ").
Επίσης με ξένισε όταν διάβασα σε αυστραλιανό μυθιστόρημα ότι ο ήρωας πλήρωνε ενοίκιο στους γονείς του για μια αποθήκη στην οποία έμενε. Εντάξει ίσως εμείς παραείμαστε δεμένοι σαν οικογένειες, αλλά και να αφήνεις το παιδί σου να σε πληρώνει για μια αποθήκη ; Πιστεύω πως αν είχα παιδιά η στάση μου θα ήταν η εξής: "κάνε ό,τι επάγγελμα θέλεις, παντρέψου όποια/όποιον θέλεις, πήγαινε όπου θέλεις αλλά αν έρθουν ποτέ δύσκολα τα πράγματα εδώ θα υπάρχει πάντα μια στέγη και ένα πιάτο φαγητό για σένα".

Αλήθεια ως παιδί του Strange πώς και δεν έχω διαβάσει τα Στοιχειωμένα Βαλκάνια ; Νομίζω δεν κυκλοφορεί πια αυτό το περιοδικό, έτσι;

 

[fenia42]

Δε θα έβαζα το παιδί μου να μου πληρώνει ενοίκιο αλλά μπορώ να καταλάβω το κονσεπτ της πράξης.Παντως αν τα έχουν όλα έτοιμα δεν έχουν κίνητρο να προσπαθήσουν για κάτι. Το βλέπω κι από την κόρη μου αυτό, πιο πολύ ονειροπολούν παρά βάζουν στόχους.
Τα στοιχειωμένα Βαλκάνια τώρα που το σκέφτομαι μου τα έκαναν δώρο από τον ίδιο το συγγραφεα.
Τωρα διαβάζω «Η κατάρρευση της Γιουγκοσλαβίας και οι ελληνικές φαντασιώσεις» ο τίτλος μιλα από μόνος του .

 

[ludovica]

Διαβάζω σε γαλλικό μυθιστόρημα: "Το τσάι έχει τελειώσει και αναγκαστικά παίρνω ένα παλιό φακελάκι από τον πάτο του σκουπιδοτενεκέ". Ορίστεεεεεεεεε;

 

[paefstra]

Διαβάζω σε γαλλικό μυθιστόρημα: "Το τσάι έχει τελειώσει και αναγκαστικά παίρνω ένα παλιό φακελάκι από τον πάτο του σκουπιδοτενεκέ". Ορίστεεεεεεεεε;

Πες μας και ποιο μυθιστορημα, γιατι αν διαβαζες πχ την "Πεινα" του Κνουτ Χαμσουν θα νομιζαμε πως ολοι ο Νορβηγοι πεινανε

 

[ludovica]

Το κορίτσι και η νύχτα, δεν αναφέρεται σε κάποια εποχή πείνας. Μου κάνει εντύπωση όταν βλέπω να πετάνε κάτι τέτοια εντελώς φυσικά.

 

[Yorgos]

Να προσθέσω την επιρροή των βραζιλιάνικων τηλενουβελών στην Πορτογαλία. Και στα δύο πορτογαλικά μυθιστορήματα που έχω διαβάσει αναφέρεται η Σκλάβα Ιζάουρα ("μα γιατί πιστεύουν πως όλες οι Βραζιλιάνες είναι πόρνες, δε βλέπουν την Σκλάβα Ιζάουρα ; ").
Επίσης με ξένισε όταν διάβασα σε αυστραλιανό μυθιστόρημα ότι ο ήρωας πλήρωνε ενοίκιο στους γονείς του για μια αποθήκη στην οποία έμενε. Εντάξει ίσως εμείς παραείμαστε δεμένοι σαν οικογένειες, αλλά και να αφήνεις το παιδί σου να σε πληρώνει για μια αποθήκη ; Πιστεύω πως αν είχα παιδιά η στάση μου θα ήταν η εξής: "κάνε ό,τι επάγγελμα θέλεις, παντρέψου όποια/όποιον θέλεις, πήγαινε όπου θέλεις αλλά αν έρθουν ποτέ δύσκολα τα πράγματα εδώ θα υπάρχει πάντα μια στέγη και ένα πιάτο φαγητό για σένα".

Αλήθεια ως παιδί του Strange πώς και δεν έχω διαβάσει τα Στοιχειωμένα Βαλκάνια ; Νομίζω δεν κυκλοφορεί πια αυτό το περιοδικό, έτσι;

Και στη δική μου οικογένεια πάντως όταν κλείναμε τα 17 ή συνεισφεραμε οικονομικά ή πηγαίναμε να ζήσουμε μόνοι μας. Και στη Γερμανία κάπως είναι και αλλού.

 

[ludovica]

Εγώ ούτε που θα το σκεφτόμουν!

 

[Nikos86]

Και στη δική μου οικογένεια πάντως όταν κλείναμε τα 17 ή συνεισφεραμε οικονομικά ή πηγαίναμε να ζήσουμε μόνοι μας. Και στη Γερμανία κάπως είναι και αλλού.

Φλώρε, εγώ είμαι 35 και ακόμα έχω την μάνα μου να τρέχει να μου μαζεύει τα σώβρακα. Σούζα την έχω...

 

[Yorgos]

Φλώρε, εγώ είμαι 35 και ακόμα έχω την μάνα μου να τρέχει να μου μαζεύει τα σώβρακα. Σούζα την έχω...

Ενοίκιο σου πληρώνει ή σε έπιασε και Κωτσο;