Περιεχόμενα
Που θα πάμε ταξίδι, με ρώτησε ο κολλητός μου, που είχε μόλις χωρίσει. Κούβα του απαντάω και είμαι σίγουρη πως θα συμφωνήσει. Όχι όχι θέλω κάτι διαφορετικό, μου αποκρίνεται και μου δείχνει στο google maps την Αίγυπτο. Δεν το είχα σκεφτεί μέχρι τότε. Όνειρό μου παιδικό να μπω στις πυραμίδες αλλά με την όλη κατάσταση που επικρατούσε πριν χρόνια εκεί, έφυγε από το μυαλό μου. Επίσης ταξίδι που να οργανώσω μόνη μου σε μία χώρα τόσο διαφορετική από εμάς, ήθελε ψάξιμο! Πρόκληση. Άσε που όλοι οι ταξιδιωτικοί οδηγοί προτείνουν πως πρέπει μία φορά στη ζωή σου να πας Αίγυπτο. Τελικά τώρα το επιβεβαιώνω. Είναι εμπειρία ζωής, όχι μόνο αυτά που βλέπεις αλλά και η κουλτούρα των ανθρώπων.
Ξεκινάω τα τηλέφωνα σε φίλους που έχουν ζήσει Αίγυπτο, μου δίνουν μία ιδέα, τηλέφωνα από ελληνόφωνους ξεναγούς που μένουν εκεί και αρχίζω να το πλάθω στο μυαλό μου. Τι εννοείς θα πάμε μόνο Κάιρο και Αλεξάνδρεια, με ξανά ρωτάει ο κολλητός μου, πρέπει να πάμε πιο κάτω στα αρχαία μου λέει και εκεί φτου και από την αρχή το ψάξιμο. Ένα δίκιο το είχε, φτάσαμε ως εκεί και δεν θα πηγαίναμε Λούξορ;
Λίγο πριν την 28 Οκτωβρίου (δεν είχε αργία φέτος, φτου) και είμαστε σχεδόν έτοιμοι. Θεωρητικά πριν ξεκινήσεις το ταξίδι ανυπομονείς, μόνο που εγώ ανυπομονούσα να το ακυρώσω. Είχε γίνει η επιδρομή της Χαμάς στο Ισραήλ, το Ισραήλ είχε ξεκινήσει τον πόλεμο αλλά όχι την χερσαία επιδρομή. Όλα ήταν ρευστά εκείνη την περίοδο, οι αεροπορικές σου δίναν το δικαίωμα να ακυρώσεις δωρεάν τα εισιτήρια για την Αίγυπτο και εγώ κόντευα να πεθάνω από το άγχος μου μην βρεθώ ξαφνικά σε εμπόλεμη ζώνη στο άνθος της ηλικίας μου. Υποσημείωση, πως πριν λίγες βδομάδες είχα γυρίσει από Αρμενία, 5 μέρες μετά την επιδρομή στο Ναγκόρνο Καραμπάχ. Πόσο άγχος πριν τα ταξίδια να αντέξω πια! Η Αίγυπτος δήλωνε ουδέτερη, αλλά όλα μπορεί να άλλαζαν από μέρα σε μέρα. Ήδη είχαμε απώλειες στην παρέα που θα ταξιδεύαμε, με άτομα που το ακύρωσαν τελευταία στιγμή. Πλέον, λέω ευτυχώς που δεν το ακύρωσα γιατί έζησα μία αξέχαστη εμπειρία με τους κολλητούς μου.
Μερικές ενδιαφέρουσες πληροφορίες που πήρα από τα καθημερινά μου τηλέφωνα στην Πρεσβεία είναι πως στο Κάιρο υπάρχει ελληνικό νοσοκομείο με δωρεάν περίθαλψη για εμάς, υπάρχει τηλέφωνο έκτακτης ανάγκης και γενικά εξυπηρετικότατοι στο ελληνικό προξενείο και πρεσβεία. Τα παραθέτω εγώ τα στοιχεία αυτά, αχρείαστα να σας είναι.
Βράδυ πτήσης
Η πτήση μας ήταν 00.00 τα μεσάνυχτα. Τελειώνω από δουλεία, πηγαίνω μεταπτυχιακό (στα γεράματα το ξαναπήρα απόφαση) και 21.30 μπαίνω σπίτι να κάνω βαλίτσα. Οι μισοί μου έλεγαν να πάρω ρούχα φαρδιά και μακριά,οι άλλοι μισοί μου έλεγαν να μην είμαι υπερβολική και αρκεί να πάρω μπλούζες που καλύπτουν ώμους και όχι πολύ εφαρμοστά ρούχα. Άντε να βρω τώρα στην ντουλάπα μου τέτοια ρούχα. Τελικά με απλά τισερτ και παντελόνες έγινε δουλίτσα, αφού στο Κάιρο και Αλεξάνδρεια είχε 34 βαθμούς και Λούξορ 40 βαθμούς. Γενικά οι Αιγύπτιοι είναι εξοικειωμένοι με τους τουρίστες και σε καμία περίπτωση δεν ένιωσα περίεργα με το ντύσιμο, απλά θεωρώ σωστό να σεβόμαστε την κουλτούρα και τις συνήθειες του κάθε λαού.
Η πτήση ξεκινά και είναι ασφυκτικά γεμάτη. Τι να πω, μόνο εγώ είχα αγχωθεί τελικά. Οι υπόλοιποι έτοιμοι για τουρισμό στην Αίγυπτο. Στη δίπλα θέση καθόταν μία γυναίκα από τη Γερμανία που πήγαινε στην Χουργάντα για διακοπές (το έβαλα στη λίστα μου και αυτό) και στην άλλη μία γυναίκα από το Κάιρο. Δουλεύει σε εταιρεία του Καΐρου που συνεργάζεται με Ελλάδα και έρχεται μία φορά το μήνα Αθήνα. Μας περιέγραφε πως οικονομικά είναι πιο δύσκολη η οικονομική κατάσταση στην Αίγυπτο αλλά για αυτή που ήταν ΙΤ τα πράγματα μισθολογικά ήταν καλά. Πως την πάτησα και έκατσε μεσαία θέση στο αεροπλάνο ακόμα απορώ.
Όπως έχουν αναφέρει και άλλοι συνφορουμίτες σε ιστορίες τους, στην πτήση σου δίνουν να συμπληρώσεις ένα έγγραφο, με το που θα μείνεις και κάποια στοιχεία σου και όταν προσγειώνεσαι πληρώνεις ή σε ευρώ ή σε δολάρια ή σε τοπικό νόμισμα 25$ για τη βίζα. Η διαδικασία εύκολη, συνεχίζεις στον έλεγχο διαβατηρίων και είσαι έτοιμος.
Συνάλλαγμα κάναμε με τον ξεναγό μας που τον ρωτήσαμε νωρίτερα αν μπορεί να μας εξυπηρετήσει. Όταν ξαναχρειαστήκαμε μεγαλύτερο ποσό φρόντισε να μας τα αλλάξει αυτός (μάλλον στην μαύρη αγορά). Με κάρτα πληρώνεις σχεδόν παντού και με ρεβολουτ η ισοτιμία ήταν σχεδόν ίδια με αυτή που μας άλλαξε ο ξεναγός τα χρήματα.
Συνηθίζω σε μη ευρωπαϊκούς προορισμούς να κλείνω το ταξί για το ξενοδοχείο μέσω μπουκινγκ. Ξέρω τι πληρώνω και νιώθω μία ασφάλεια. Επίσης δεν είχαμε ακόμα συνάλλαγμα για να μπορώ να πάρω ούμπερ. Το ταξί μας περίμενε και κόστιζέ 11€ για 45’ βραδινή διαδρομή από αεροδρόμιο για Γκίζα, μεγάλη απόσταση. Επέλεξα να κλείσω ξενοδοχείο στην περιοχή Γκίζα του Καΐρου, που είναι η περιοχή που βρίσκονται οι πυραμίδες, για να ξεκινήσουμε το πρωί χωρίς να έχουμε να κάνουμε αποστάσεις. Το κυκλοφοριακό στο κέντρο του Καΐρου είναι απάλευτο. Τα ξενοδοχεία γύρω από την Γκίζα είναι ψιλο περίεργα. Το είχα ψάξει πολύ, με πολλές ώρες να διαβάζω τα σχόλια για την καθαριότητα. Η διαμονή στην περιοχή μπορεί να κοστίσει από 10€ μέχρι 60€ σε ένα αξιοπρεπές ξενοδοχείο, που το λες φθηνό. Προφανώς έχει και πιο ακριβά ξενοδοχεία. Η κολλητή μου, που ήρθε στο ταξίδι μαζί μας, την λες και περιεργούλα, αν το ξενοδοχείο δεν ήταν καλό θα γκρίνιαζε, οπότε το έψαξα αρκετά. Τα περισσότερα ξενοδοχεία της περιοχής κατασκευάστηκαν με χρήματα των αρχαίων. Τι εννοώ, σύμφωνα με τον αιγυπτιολόγο ξεναγό μας, οι κάτοικοί της περιοχής έσκαβαν λίγο, έβρισκαν αρχαία, τα πουλούσαν και τώρα έχουν ξενοδοχεία. Και τώρα που είπα ο αιγυπτιολόγος ξεναγός μας, αφήστε με να σας μιλήσω για το Ζαχαρία. Τον ένα και μοναδικό Ζαχαρία που το ταξίδι μας το χρωστάμε και σε αυτόν.
Πριν φύγω για οποιοδήποτε ταξίδι οργανώνω τα πάντα με άπειρες λεπτομέρειες για να αποφύγω κακοτοπιές. Και στην τελική αυτό είναι το ωραίο του ταξιδιού για εμένα και μεγάλο χόμπυ μου. Πριν την Αίγυπτο είχα μιλήσει με μία γνωστή μου και μου έδωσε το τηλέφωνο του Ζαχαρία και μου τον σύστησε σαν Έλληνα που μένει στο Κάιρο και μπορεί να μας κάνει βόλτες στο Κάιρο. Οπότε έχω προετοιμάσει τα πάντα για το που θέλω να πάμε και μιλάω μαζί του. Ο Ζαχαρίας δίνει ωραίες απαντήσεις και μου δίνει μία σιγουριά. Ευτυχώς ο Ζαχαρίας ήταν αιγυπτιολόγος πιστοποιημένος ξεναγός και ήταν συνεχώς μαζί μας. Δεν χρειάστηκε να ασχοληθώ με το πρόγραμμα καθόλου εκεί. Για εμένα η Αίγυπτος, θέλει σαν τουρίστας να έχεις μαζί σου ντόπιο οδηγό και σίγουρα όχι να περιπλανηθείς μόνος σου (σημείωσή δεν έχω πάει πουθενά οργανωμένο ταξίδι με τουριστικό πρακτορίο). Σε γλιτώνει από πολλά πράγματα, όπως τα χρήματα που σου ζητάνε ασταμάτητα οι ντόπιοι, σε πηγαίνει από τα πιο προσεγμένα σημεία και γενικά σε γλιτώνει από πολλά, ενώ κοστίζει ελάχιστα, χρήματα που εν τέλη, σίγουρα θα τα έδινες σε μπαξίσι στους ντόπιους. Επίσης η Αίγυπτος είναι μία ιστορία από μόνη της, θέλεις κάποιον να σου εξηγήσει, να σου μάθει όλη αυτή την μαγεία.
Φτάνουμε λοιπόν ξενοδοχείο και εκεί μας περιμένει 4 το πρωί ο Ζαχαρίας για να είναι σίγουρος πως στο ξενοδοχείο δεν θα προσπαθήσουν να μας χρεώσουν παραπάνω, έμενε και δίπλα. Μέχρι εκείνη τη στιγμή δεν καταλάβαινα γιατί να σηκωθεί κάποιος 4 το χάραμα να έρθει να σε βοηθήσει για ένα τσεκ ιν σε καλό ξενοδοχείο ακόμα και αν μένει δίπλα. Τελικά όλα εξηγούνται, αρκεί να μείνεις λίγες μέρες στην Αίγυπτο. Το μπαξίσι είναι μέρος της ζωής τους στα πάντα. Με το που βγαίνουμε από το ταξί ακούω τον Ζαχαρία να λέει καλησπέρα καλώς ήρθατε, γυρίζω και ψάχνω έναν Έλληνα που μένει στο Κάιρο. Το νέο μέλος της παρέας μας, γιατί αυτό έγινε ο Ζαχαρίας σε εμάς, ήταν ένας αδύνατος κατάμαυρος άντρας που μιλούσε τα ελληνικά όπως εμείς. Είναι από τη νότια Αίγυπτο, γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα μέχρι που αποφάσισε να σπουδάσει αιγυπτιολογία και γύρισε μόνιμα στην Αίγυπτο.
Ξεκινάω τα τηλέφωνα σε φίλους που έχουν ζήσει Αίγυπτο, μου δίνουν μία ιδέα, τηλέφωνα από ελληνόφωνους ξεναγούς που μένουν εκεί και αρχίζω να το πλάθω στο μυαλό μου. Τι εννοείς θα πάμε μόνο Κάιρο και Αλεξάνδρεια, με ξανά ρωτάει ο κολλητός μου, πρέπει να πάμε πιο κάτω στα αρχαία μου λέει και εκεί φτου και από την αρχή το ψάξιμο. Ένα δίκιο το είχε, φτάσαμε ως εκεί και δεν θα πηγαίναμε Λούξορ;
Λίγο πριν την 28 Οκτωβρίου (δεν είχε αργία φέτος, φτου) και είμαστε σχεδόν έτοιμοι. Θεωρητικά πριν ξεκινήσεις το ταξίδι ανυπομονείς, μόνο που εγώ ανυπομονούσα να το ακυρώσω. Είχε γίνει η επιδρομή της Χαμάς στο Ισραήλ, το Ισραήλ είχε ξεκινήσει τον πόλεμο αλλά όχι την χερσαία επιδρομή. Όλα ήταν ρευστά εκείνη την περίοδο, οι αεροπορικές σου δίναν το δικαίωμα να ακυρώσεις δωρεάν τα εισιτήρια για την Αίγυπτο και εγώ κόντευα να πεθάνω από το άγχος μου μην βρεθώ ξαφνικά σε εμπόλεμη ζώνη στο άνθος της ηλικίας μου. Υποσημείωση, πως πριν λίγες βδομάδες είχα γυρίσει από Αρμενία, 5 μέρες μετά την επιδρομή στο Ναγκόρνο Καραμπάχ. Πόσο άγχος πριν τα ταξίδια να αντέξω πια! Η Αίγυπτος δήλωνε ουδέτερη, αλλά όλα μπορεί να άλλαζαν από μέρα σε μέρα. Ήδη είχαμε απώλειες στην παρέα που θα ταξιδεύαμε, με άτομα που το ακύρωσαν τελευταία στιγμή. Πλέον, λέω ευτυχώς που δεν το ακύρωσα γιατί έζησα μία αξέχαστη εμπειρία με τους κολλητούς μου.
Μερικές ενδιαφέρουσες πληροφορίες που πήρα από τα καθημερινά μου τηλέφωνα στην Πρεσβεία είναι πως στο Κάιρο υπάρχει ελληνικό νοσοκομείο με δωρεάν περίθαλψη για εμάς, υπάρχει τηλέφωνο έκτακτης ανάγκης και γενικά εξυπηρετικότατοι στο ελληνικό προξενείο και πρεσβεία. Τα παραθέτω εγώ τα στοιχεία αυτά, αχρείαστα να σας είναι.
Βράδυ πτήσης
Η πτήση μας ήταν 00.00 τα μεσάνυχτα. Τελειώνω από δουλεία, πηγαίνω μεταπτυχιακό (στα γεράματα το ξαναπήρα απόφαση) και 21.30 μπαίνω σπίτι να κάνω βαλίτσα. Οι μισοί μου έλεγαν να πάρω ρούχα φαρδιά και μακριά,οι άλλοι μισοί μου έλεγαν να μην είμαι υπερβολική και αρκεί να πάρω μπλούζες που καλύπτουν ώμους και όχι πολύ εφαρμοστά ρούχα. Άντε να βρω τώρα στην ντουλάπα μου τέτοια ρούχα. Τελικά με απλά τισερτ και παντελόνες έγινε δουλίτσα, αφού στο Κάιρο και Αλεξάνδρεια είχε 34 βαθμούς και Λούξορ 40 βαθμούς. Γενικά οι Αιγύπτιοι είναι εξοικειωμένοι με τους τουρίστες και σε καμία περίπτωση δεν ένιωσα περίεργα με το ντύσιμο, απλά θεωρώ σωστό να σεβόμαστε την κουλτούρα και τις συνήθειες του κάθε λαού.
Η πτήση ξεκινά και είναι ασφυκτικά γεμάτη. Τι να πω, μόνο εγώ είχα αγχωθεί τελικά. Οι υπόλοιποι έτοιμοι για τουρισμό στην Αίγυπτο. Στη δίπλα θέση καθόταν μία γυναίκα από τη Γερμανία που πήγαινε στην Χουργάντα για διακοπές (το έβαλα στη λίστα μου και αυτό) και στην άλλη μία γυναίκα από το Κάιρο. Δουλεύει σε εταιρεία του Καΐρου που συνεργάζεται με Ελλάδα και έρχεται μία φορά το μήνα Αθήνα. Μας περιέγραφε πως οικονομικά είναι πιο δύσκολη η οικονομική κατάσταση στην Αίγυπτο αλλά για αυτή που ήταν ΙΤ τα πράγματα μισθολογικά ήταν καλά. Πως την πάτησα και έκατσε μεσαία θέση στο αεροπλάνο ακόμα απορώ.
Όπως έχουν αναφέρει και άλλοι συνφορουμίτες σε ιστορίες τους, στην πτήση σου δίνουν να συμπληρώσεις ένα έγγραφο, με το που θα μείνεις και κάποια στοιχεία σου και όταν προσγειώνεσαι πληρώνεις ή σε ευρώ ή σε δολάρια ή σε τοπικό νόμισμα 25$ για τη βίζα. Η διαδικασία εύκολη, συνεχίζεις στον έλεγχο διαβατηρίων και είσαι έτοιμος.
Συνάλλαγμα κάναμε με τον ξεναγό μας που τον ρωτήσαμε νωρίτερα αν μπορεί να μας εξυπηρετήσει. Όταν ξαναχρειαστήκαμε μεγαλύτερο ποσό φρόντισε να μας τα αλλάξει αυτός (μάλλον στην μαύρη αγορά). Με κάρτα πληρώνεις σχεδόν παντού και με ρεβολουτ η ισοτιμία ήταν σχεδόν ίδια με αυτή που μας άλλαξε ο ξεναγός τα χρήματα.
Συνηθίζω σε μη ευρωπαϊκούς προορισμούς να κλείνω το ταξί για το ξενοδοχείο μέσω μπουκινγκ. Ξέρω τι πληρώνω και νιώθω μία ασφάλεια. Επίσης δεν είχαμε ακόμα συνάλλαγμα για να μπορώ να πάρω ούμπερ. Το ταξί μας περίμενε και κόστιζέ 11€ για 45’ βραδινή διαδρομή από αεροδρόμιο για Γκίζα, μεγάλη απόσταση. Επέλεξα να κλείσω ξενοδοχείο στην περιοχή Γκίζα του Καΐρου, που είναι η περιοχή που βρίσκονται οι πυραμίδες, για να ξεκινήσουμε το πρωί χωρίς να έχουμε να κάνουμε αποστάσεις. Το κυκλοφοριακό στο κέντρο του Καΐρου είναι απάλευτο. Τα ξενοδοχεία γύρω από την Γκίζα είναι ψιλο περίεργα. Το είχα ψάξει πολύ, με πολλές ώρες να διαβάζω τα σχόλια για την καθαριότητα. Η διαμονή στην περιοχή μπορεί να κοστίσει από 10€ μέχρι 60€ σε ένα αξιοπρεπές ξενοδοχείο, που το λες φθηνό. Προφανώς έχει και πιο ακριβά ξενοδοχεία. Η κολλητή μου, που ήρθε στο ταξίδι μαζί μας, την λες και περιεργούλα, αν το ξενοδοχείο δεν ήταν καλό θα γκρίνιαζε, οπότε το έψαξα αρκετά. Τα περισσότερα ξενοδοχεία της περιοχής κατασκευάστηκαν με χρήματα των αρχαίων. Τι εννοώ, σύμφωνα με τον αιγυπτιολόγο ξεναγό μας, οι κάτοικοί της περιοχής έσκαβαν λίγο, έβρισκαν αρχαία, τα πουλούσαν και τώρα έχουν ξενοδοχεία. Και τώρα που είπα ο αιγυπτιολόγος ξεναγός μας, αφήστε με να σας μιλήσω για το Ζαχαρία. Τον ένα και μοναδικό Ζαχαρία που το ταξίδι μας το χρωστάμε και σε αυτόν.
Πριν φύγω για οποιοδήποτε ταξίδι οργανώνω τα πάντα με άπειρες λεπτομέρειες για να αποφύγω κακοτοπιές. Και στην τελική αυτό είναι το ωραίο του ταξιδιού για εμένα και μεγάλο χόμπυ μου. Πριν την Αίγυπτο είχα μιλήσει με μία γνωστή μου και μου έδωσε το τηλέφωνο του Ζαχαρία και μου τον σύστησε σαν Έλληνα που μένει στο Κάιρο και μπορεί να μας κάνει βόλτες στο Κάιρο. Οπότε έχω προετοιμάσει τα πάντα για το που θέλω να πάμε και μιλάω μαζί του. Ο Ζαχαρίας δίνει ωραίες απαντήσεις και μου δίνει μία σιγουριά. Ευτυχώς ο Ζαχαρίας ήταν αιγυπτιολόγος πιστοποιημένος ξεναγός και ήταν συνεχώς μαζί μας. Δεν χρειάστηκε να ασχοληθώ με το πρόγραμμα καθόλου εκεί. Για εμένα η Αίγυπτος, θέλει σαν τουρίστας να έχεις μαζί σου ντόπιο οδηγό και σίγουρα όχι να περιπλανηθείς μόνος σου (σημείωσή δεν έχω πάει πουθενά οργανωμένο ταξίδι με τουριστικό πρακτορίο). Σε γλιτώνει από πολλά πράγματα, όπως τα χρήματα που σου ζητάνε ασταμάτητα οι ντόπιοι, σε πηγαίνει από τα πιο προσεγμένα σημεία και γενικά σε γλιτώνει από πολλά, ενώ κοστίζει ελάχιστα, χρήματα που εν τέλη, σίγουρα θα τα έδινες σε μπαξίσι στους ντόπιους. Επίσης η Αίγυπτος είναι μία ιστορία από μόνη της, θέλεις κάποιον να σου εξηγήσει, να σου μάθει όλη αυτή την μαγεία.
Φτάνουμε λοιπόν ξενοδοχείο και εκεί μας περιμένει 4 το πρωί ο Ζαχαρίας για να είναι σίγουρος πως στο ξενοδοχείο δεν θα προσπαθήσουν να μας χρεώσουν παραπάνω, έμενε και δίπλα. Μέχρι εκείνη τη στιγμή δεν καταλάβαινα γιατί να σηκωθεί κάποιος 4 το χάραμα να έρθει να σε βοηθήσει για ένα τσεκ ιν σε καλό ξενοδοχείο ακόμα και αν μένει δίπλα. Τελικά όλα εξηγούνται, αρκεί να μείνεις λίγες μέρες στην Αίγυπτο. Το μπαξίσι είναι μέρος της ζωής τους στα πάντα. Με το που βγαίνουμε από το ταξί ακούω τον Ζαχαρία να λέει καλησπέρα καλώς ήρθατε, γυρίζω και ψάχνω έναν Έλληνα που μένει στο Κάιρο. Το νέο μέλος της παρέας μας, γιατί αυτό έγινε ο Ζαχαρίας σε εμάς, ήταν ένας αδύνατος κατάμαυρος άντρας που μιλούσε τα ελληνικά όπως εμείς. Είναι από τη νότια Αίγυπτο, γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα μέχρι που αποφάσισε να σπουδάσει αιγυπτιολογία και γύρισε μόνιμα στην Αίγυπτο.
