''Τα ψίχουλα του ταξιδιού''

[mikros oyranos]

Μια που είναι η εποχή που οι περισσοτεροι γυριζουμε απο ταξιδια, τι μενει τελικα;
Μετα απο μηνες απο το τελευταιο ταξιδι στην Ινδια, σ' ενα πλυμενο παντελονι βρηκα λιγο γλυκανισο απο κει. Είχε την γευση των αναμνησεων,δηλαδη καταλαβα την γευση καλυτερα.
Ετσι κι' απο τα ταξιδια, χρειαζεται καιρος για να κατσουν μεσα μας .Ομως τι μενει και τι μαθαινουμε τελικα,μας βοηθανε πρακτικα στη ζωη μας, ή γινονται τροπαιο στο ταξιδιωτικο μας βιογραφικο. Κι' απο το πιο πριν ταξιδι τι εχει μεινει;Mου φαινεται βραδιατικα θελω να την κανω για πουθενα και ψαχνομαι.Και το τελευταιο, κατεληξα οτι απο τα μνημεια μαθαινεις τα λιγοτερα απο εναν τοπο. Αυτογνωσια αποκτας απο την επαφη με τον κοσμο,
ομως πως να το διαχειριστουμε αυτο οταν ενας λογος που παμε ειναι τα μνημεια και πως θα γυρισουμε πισω χωρις αποδειξεις. Δεν συζηταω φυσικα για γκρουπ γιατι εκει η υποθεση ''γυριζω την πλατη στα μνημεια για να δω τον κοσμο'' ειναι χαμενη απο χερι.Ισως και η Ευρωπη δεν παιζει μια και εχουμε αρκετη πολιτισμικη συγγενεια.Περιμενω καμμια γνωμη και φυσικα ζηλευω αυτους που τα ταξιδια δεν περιοριζονται στι 15-20 μερες, αλλα παιζουν με μηνες και με τα νευρα μας

 

[maris-lou]

Δεν εχω κανει πολλα ταξιδια εξω,την ελλαδα την εχω γυρισει απο ακρη σ'ακρη,οπως και ν'αχει,μακρυα η κοντα για λιγο η για πολυ το ταξιδι ειναι πολλα πραγματα ταυτοχρονα.Εναι η εξαψη της προετοιμασιας,ειναι το ταξιδι και η αφυπνηση ολων των αισθησεων που προκαλει,ειναι η γλυκεια αναστατωση της αφιξης στον καινουριο τοπο.Ειναι επισης και ο,τι κουβαλαμε πισω,τις εικονες,τις μυρωδιες,τις μουσικες και τα ψιχουλα στις τσεπες μας.συνηθως αυτα που μαθαινουμε τα ξεχναμε αργα η γρηγορα,αυτο που μενει ειναι ενας αλλος τροπος να μετραμε τον χρονο και να κοιταμε τον χωρο.Νομιζω.

 

[Zephyrous]

Οι φωτογραφιες απο τα μνημεια ειναι οι αποδειξεις που φερνουμε πισω για τα ματια των αλλων. Και τα δικα μας ισως. Ειναι κατα βαση οπτικο το θεμα. Φυσικα τα μνημεια αξιζουν την επισκεψη μας κ συχνα εχουν ιστορικο ενδιαφερον, ομως συμφωνω πως δε μας προσφερουν οσα μας προσφερει η συναναστροφη και η τριβη. πχ. οποιος παει στο παρισι θα βγαλει μια φωτο στον πυργο του αιφελ. Και οταν γυρισει θα τη δειξει σε φιλους κ οικογενεια. Ιδιως αναγνωρισιμα μνημεια οπως αυτο, ειναι σαν παγκοσμιος κωδικας. Οταν ομως κατσει και ξαναδει μονος του τις φωτο δυσκολα νομιζω θα σταματησει στη συγκεκριμενη. Ιδιως αν ειναι ανθρωπος που ταξιδευει συνειδητοποιημενα και οχι επειδη το κανουν κ οι αλλοι, πιστευω οτι πιο πολυ θα σταθει σε μια φωτο που απεικονιζει μια χαρακτηριστικη σκηνη της ζωης του τοπου, παρα στη φωτο ενος μνημειου.

Ομοιως και με τις αναμνησεις. Η αναμνηση ενος μνημειου προσφερει στην προσωπικοτητα μας λιγοτερα απ' οτι η αναμνηση μιας εμπειριας, μιας πραγματικοτητας, ενος συναισθηματος, μιας διαφορετικοτητας. Αυτο ειναι το ταξιδι. Ενας τροπος να εκπλαγουμε, να απορησουμε, να θαυμασουμε, να σκεφτουμε, να συγκρινουμε. Δε μιλαμε για διακοπες, μιλαμε για ταξιδι, χωρις βεβαια το ενα να αποκλειει το αλλο. Αυτα θεωρω οτι ειναι που μενουν μετα απο ενα ταξιδι. Εμπλουτιζουμε τη σκεψη μας με νεα δεδομενα, νεα κριτηρια, σπαμε τη στενομυαλια καθε φορα κ περισσοτερο. Με αυτα μπορουμε να καταλαβουμε καλυτερα κ τον εαυτο μας. Καποιος που συνειδητα εχει ταξιδεψει πολυ, ειναι πιο πιθανο να εχει μια πιο ολοκληρωμενη προσωπικοτητα. Οχι αυτος που εχοντας την οικονομικη δυνατοτητα γυρνα τον κοσμο για να καυχιεται πως το εκανε και να το παιζει εξυπνος, αλλα αυτος που γυρνα τον κοσμο απο πραγματικο ενδιαφερον. Μεγαλυτερο κερδος πιστευω πως θα εχει καποιος που επισκεφθηκε 5 χωρες και ηταν ανοιχτος σε νεα ερεθισματα, παρα καποιος που επισκεφθηκε 25 και κουβαλουσε παντου μαζι του τη νεοελληνικη κλειστομυαλια.

Το ταξιδι εχει πολλα να μας προσφερει. Πρεπει ομως να ειμαστε κ εμεις ετοιμοι να τα δεχτουμε!

Αναρωτιεμαι για το ποσο κατανοητα ειναι αυτα που εγραψα, λιγο η ωρα λιγο το αλκοολ, χικ
Αντε καλημερα!

 

[ANEL]

μικρέ ουρανε,άλλο ένα ευχαριστώ,για ένα ακόμα ωραίο θέμα που αγγίζεις.πολυδιάστατο θέμα που δεν γίνεται να το εξαντλήσουμε,άρα γράφω μόνο λίγες σκέψεις...
γενικά συμφωνώ με τον zephyrous.
επιγραμματικά να προσθέσω πως το τι μένει από κάθε εμπειρία μας,συμπεριλαμβανομένων των ταξιδιών,εξαρτάται από μας τους ίδιους!
επίσης να πω ότι,κατά την γνώμη μου,τα μνημεία όπως και όλα όσα βλέπεις γύρω σου προσφέρουν θαυμάσιες εμπειρίες και μπορούν να αποτελέσουν αφορμή για σκέψεις και μάθηση.δηλ. δεν είναι απαραίτητο για να γίνει κανείς καλύτερος άνθρωπος να μένει μήνες σε κάποιο μέρος ή να έρχεται σε επαφή με τους ντόπιους.απλά είναι μια ευκαιρία,αλλά για όποιον την θέλει και μπορεί να την διαχειριστεί.(αλλιώς ο κόσμος θα ήταν καλύτερος!)
νομίζω πως όλα τα ταξίδια είναι μέσα μας,έστω και αν στη μνήμη μας έχουν ξεθωριάσει.
προσθέτουν αργά και αθόρυβα ένα λιθαράκι σ' αυτό που ονομάζουμε προσωπικότητα!
και τα ευρωπαικά,γιατί όχι??και τα" εντός των τειχών"...εννοώ μέσα στην Ελλάδα.παντού και πάντα έχουμε μια ευκαιρία,αρκεί να την δούμε!

 

[mariath]

Τι μένει από τα ταξίδια;
Μα μένει εκείνη η γλυκιά αίσθηση περιπλάνησης, η νοσταλγία κάθε φορά που γυρίζουμε πίσω, οι αναμνήσεις που μας συντροφεύουν τις δύσκολες ώρες, το "αχ, να 'μουν τώρα εκεί" κάθε φορά που τα θυμόμαστε, η γεύση στα χείλη από τα φαγητά, οι μυρωδιές και οι ήχοι, οι όμορφες και οι άσχημες στιγμές, οι αναποδιές και οι δυσκολίες, οι άνθρωποι που έστω και φευγαλέα μπήκαν στο δρόμο μας, οι ατελείωτες ώρες της αναμονής μέχρι να ξεκινήσει το ταξίδι...
Δεν ξέρω αν όλα αυτά μας κάνουν καλύτερους ανθρώπους, πιστεύω όμως ότι τουλάχιστον μας βοηθάνε να αντιμετωπίζουμε μια δύσκολη καθημερινότητα, να γινόμαστε λίγο πιο αισιόδοξοι και να χαμογελάμε λίγο περισσότερο. Ίσως αυτό το τελευταίο να μας κάνει και καλύτερους τελικά...

 

[mfish]

πολυ ωραιο θεμα μικρε ουρανε...

ταξιδια και αναμνησεις...δεν εχω κανει πολλα αλλα σιγουρα απο το τελευταιο περισσοτερο μου εμειναν οι ανθρωποι. Με τα καλα και τα κακα τους, τις εμπαθειες, την καλοσυνη η ακομα και την προσπαθεια να σε εξαπατησουν, η χαλαροτητα, το χαμογελο...η πενταωρη κουβεντα με μια γυναικα στην Ινδια την ωρα που εφτιαχνε το φαι της οικογενειας με διδαξε περισσοτερα για τη χωρα παρα η επισκεψη στα μνημεια, χωρις να υποβαθμιζω τα δευτερο σαν αξια....Σιγουρα παντως η επαφη με το κοσμο και τη καθημερινη κουλτουρα μιας χωρας αλλαζει εντελως το τροπο που τη βλεπεις, γινεται μια διαφορετικη χωρα, και οσο περισσοτερο ανακατευεσαι μαζι της αλλαζεις και εσυ...και οπως ειπε ενας φιλος μου σε καθε ταξιδι γινεσαι περισσοτερο πολιτης του κοσμου, αναφερομενος στην αλλαγη της σκεψης, συμπεριφορας, νοοτροπιας...

Αν δεν επιδιωξεις να γνωρισεις ανθρωπους, φας τα ιδια φαγητα, παρεις το λεωφορειο, κυκλοφορησεις στους δρομους, στις αγορες και προτιμησεις περισσοτερα μνημεια και μουσεια , εγω προσωπικα νιωθω οτι χανεις μια βασικη αισθηση της περιοχης γιατι εκτος οτι μάρεσει περισσοτερο και με γεμιζει , πιστευω οτι χωρος και αρχιτεκτονικη ,αρα κατα επεκταση "αξιοθεατα", ειναι οπου ζουν οι ανθρωποι καθημερινα... και νιωθω οτι μαθαινω πολλα απο κει...

Το ταξιδι ομως οπως και να το ζησεις και παλι παραμενει υπεροχη αναμνηση, γιατι ο καθενας επιλεγει τη "χωρα" που θα δει αναλογα με τη προσωπικοτητα του και τα γουστα του ... το ιδιο μερος για 2 διαφορετικους ανθρωπους μπορει να ειναι η μερα και η νυχτα! και οπως και να το δεις κατι θα σε διδαξει !

 

[neraida]

πολυ ωραιο θεμα και πολυ ωραιες οι σκεψεις σου μικρε ουρανε..

θα γραψω κατι απο ενα βιβλιο που διαβαζω αυτες τις μερες, ειναι λογια που με εκφραζουν απολυτα..

οταν διαβασα το θεμα, μου ηρθαν στο μυαλο..

οταν συνειδητοποιησα τα κενα του σεναριου μου, ηρθαν τα ταξιδια να μου δανεισουν εικονες!! και ετσι πιστεψα οτι αυτο ηταν που ελειπε απο την ζωη μου.
γυρισα τον κοσμο ολο, αναλωθηκα σε ατελειωτες ωρες αναμονης στα αεροδρομια, σε ατελειωτα πλαστικα φαγητα, σερβιρισμενα σε δισκακια στις καμπινες των αεροπλανων, σε ατελειωτα check in και check out ολων των τυπων των ξενοδοχειων. χαθηκα και ξαναβρεθηκα σε υπαιθριες αγορες, μεθυσα απο τις εναλλαγες των αρωματων και των μυθων, ακουμπησα τη μαγεια και πιστεψα οτι την ειχα κανει δικη μου.
κι ομως! δεν μου αρκουσε τιποτε απ' ολα αυτα για να εφησυχασω! εφευγα και γυριζα ξανα στον ιδιο ρολο.
εκει εξω ημουν ελευθερος, εδω μεσα ημουν δεσμιος!!
οταν επεστρεψα, ειδα ξεκαθαρα το προβλημα και τι σημαινει ελλειψη ελευθεριας, αυτην που γευομουνα στα ταξιδια και εχανα στην καθημερινοτητα μου..
γιατι οι στιγμες και οι φωνες μονον οταν δικαιωνονται μεσα σου γινονται δικες σου.
κι εγω αυτο παλευω ακομα. ν' αλλαξω ματια στην ζωη μου. Για την ελευθερια μου. Για τις φωνες των ματιων μου.

αποσπασμα απο το βιβλιο "οι φωνες των ματιων" !

 

[IRIDA]

πολυ ωραιο θεμα και πολυ ωραιες οι σκεψεις σου μικρε ουρανε..

θα γραψω κατι απο ενα βιβλιο που διαβαζω αυτες τις μερες, ειναι λογια που με εκφραζουν απολυτα..

οταν διαβασα το θεμα, μου ηρθαν στο μυαλο..

οταν συνειδητοποιησα τα κενα του σεναριου μου, ηρθαν τα ταξιδια να μου δανεισουν εικονες!! και ετσι πιστεψα οτι αυτο ηταν που ελειπε απο την ζωη μου.
γυρισα τον κοσμο ολο, αναλωθηκα σε ατελειωτες ωρες αναμονης στα αεροδρομια, σε ατελειωτα πλαστικα φαγητα, σερβιρισμενα σε δισκακια στις καμπινες των αεροπλανων, σε ατελειωτα check in και check out ολων των τυπων των ξενοδοχειων. χαθηκα και ξαναβρεθηκα σε υπαιθριες αγορες, μεθυσα απο τις εναλλαγες των αρωματων και των μυθων, ακουμπησα τη μαγεια και πιστεψα οτι την ειχα κανει δικη μου.
κι ομως! δεν μου αρκουσε τιποτε απ' ολα αυτα για να εφησυχασω! εφευγα και γυριζα ξανα στον ιδιο ρολο.
εκει εξω ημουν ελευθερος, εδω μεσα ημουν δεσμιος!!
οταν επεστρεψα, ειδα ξεκαθαρα το προβλημα και τι σημαινει ελλειψη ελευθεριας, αυτην που γευομουνα στα ταξιδια και εχανα στην καθημερινοτητα μου..
γιατι οι στιγμες και οι φωνες μονον οταν δικαιωνονται μεσα σου γινονται δικες σου.
κι εγω αυτο παλευω ακομα. ν' αλλαξω ματια στην ζωη μου. Για την ελευθερια μου. Για τις φωνες των ματιων μου.

αποσπασμα απο το βιβλιο "οι φωνες των ματιων" !

θα συμφωνησω απολυτα με το παραπανω αποσπασμα .. καταπληκτικο!! ειμαι μια εβδομαδα ελλαδα μετα απο ενα ταξιδι οπου πηγα μονη .. δεν μορω να σταματησω να χαμογελαω .. εχω ξαναμπει στην καθημερινοτητα κανονικα και το παλευω να μην νιωσω οπως ενιωθα πριν φυγω..

 

[IRIDA]

θα συμφωνησω απολυτα με το παραπανω αποσπασμα .. καταπληκτικο!! ειμαι μια εβδομαδα ελλαδα μετα απο ενα ταξιδι οπου πηγα μονη .. δεν μορω να σταματησω να χαμογελαω .. εχω ξαναμπει στην καθημερινοτητα κανονικα και το παλευω να μην νιωσω οπως ενιωθα πριν φυγω..

ααα .. ποιο βιβλιο ειναι αυτο,συγγραφεας?

 

[neraida]

ααα .. ποιο βιβλιο ειναι αυτο,συγγραφεας?

Οι φωνές των ματιών
Στιγμές ενός ταξιδευτή: Ταξιδιωτική λογοτεχνία
Συγγραφέας: Σπαβέρας Γιάννης Α.
Εκδότης: Κέδρος

 

[σαιτας]

ααα .. ποιο βιβλιο ειναι αυτο,συγγραφεας?

καλως ηρθες ιριδα,
περιμενουμε την ιστορια απο ανδαλουσια. "η πηγες καπου αλλου ?

 

[LULLU]

..τι μενει λοιπον απο τα ταξιδια? η ικανοποιηση της αναγκης που τα δημιουργει ..ως το επομενο...