Τα παράξενα της Γαλλίας

[paefstra]

Κι ομως η πολη αυτη ειναι γνωστη διεθνως για το Φεστβαλ Μπαροκ μουσικης που διοργανωνει καθε Ιουλιο. Καποια στιγμη ψηνομουν να παω
http://www.festivalbeaune.com/

 

[Denis Roubien]

Κι ομως η πολη αυτη ειναι γνωστη διεθνως για το Φεστβαλ Μπαροκ μουσικης που διοργανωνει καθε Ιουλιο. Καποια στιγμη ψηνομουν να παω
http://www.festivalbeaune.com/

Τι λες; Ήξερα ότι είναι διάσημη για τον πλειστηριασμό του κρασιού από τους αμπελώνες του πρώην νοσοκομείου, που θεωρείται από τα καλύτερα της Γαλλίας. Για φεστιβάλ μπαρόκ μουσικής πρώτη φορά ακούω. Τι μαθαίνει κανείς!

 

[paefstra]

Τα εισιτηρια ειναι δυσευρετα, αλλα εμφανιζονται τα μεγαλυτερα ονοματα της Μπαροκ Οπερας σε λιγες μερες. Συνηθως στον Καθεδρικο και το Νοσοκομειο που ανεφερες.

 

[Denis Roubien]

Τα εισιτηρια ειναι δυσευρετα, αλλα εμφανιζονται τα μεγαλυτερα ονοματα της Μπαροκ Οπερας σε λιγες μερες. Συνηθως στον Καθεδρικο και το Νοσοκομειο που ανεφερες.

Ώστε το Νοσοκομείο συνεχίζει να επιτελεί ευγενές έργο!

 

[Arkoudou]

Πολύ όμορφη η περιγραφή, έχοντας πάει στη Μπον νομίζω ότι αξίζει να την επισκεφθεί κανείς και όχι μόνο για το νοσοκομείο. Μικρή πόλη, πεντακάθαροι δρόμοι, όμορφα μπιστρό και πολύ καλό κρασί αφού μιλάμε για Βουργουνδία.

 

[Denis Roubien]

Πολύ όμορφη η περιγραφή, έχοντας πάει στη Μπον νομίζω ότι αξίζει να την επισκεφθεί κανείς και όχι μόνο για το νοσοκομείο. Μικρή πόλη, πεντακάθαροι δρόμοι, όμορφα μπιστρό και πολύ καλό κρασί αφού μιλάμε για Βουργουνδία.

Ευχαριστώ. Συμφωνώ για την Μπον. Είναι πολύ όμορφη, όπως πάμπολλες επαρχιακές πόλεις της Γαλλίας και όλης της Ευρώπης.

 

[Dina Z]

Εξαιρετικα ενδιαφερουσες και οι δυο αναφορες σου και για το καστρο και για το νοσοκομειο, δασκαλε.
Ευχαριστουμε

 

[Denis Roubien]

Εξαιρετικα ενδιαφερουσες και οι δυο αναφορες σου και για το καστρο και για το νοσοκομειο, δασκαλε.
Ευχαριστουμε

Εγώ ευχαριστώ για τα καλά λόγια.

 

[Denis Roubien]

Συνέχεια του οδοιπορικού στη Γαλλία:

Φοντεβρώ. Το μεσαιωνικό βασίλειο των γυναικών

Ένα μοναστήρι αλλιώτικο από τα άλλα.

Στο Φοντεβρώ βρέθηκα με συμφοιτητές μου, όταν έκανα μεταπτυχιακό στην αποκατάσταση μνημείων στο Παρίσι. Κάναμε πρακτική άσκηση στο Saumur (Σωμύρ) και μια μέρα οι καθηγητές μας έφεραν εδώ.

Η Βασιλική Μονή της Παναγίας του Φοντεβρώ βρίσκεται στο χωριό Fontevraud-l'Abbaye, κοντά στο Chinon, στο Ανζού της Γαλλίας.

Η μονή ιδρύθηκε το 1101 από τον πλανόδιο ιεροκήρυκα Ροβέρτο του Arbrissel. Το ίδρυμα άνθισε κι έγινε το κέντρο ενός νέου μοναστικού τάγματος, του Τάγματος του Φοντεβρώ.

Αυτό το τάγμα περιλάμβανε διπλά μοναστήρια. Σε αυτά η κοινότητα αποτελείτο από άνδρες και γυναίκες, σε ξεχωριστά τμήματα της μονής.

Αρχικά άνδρες και γυναίκες ζούσαν μαζί στους ίδιους χώρους.

Αυτή η πρακτική όμως είχε καταδικαστεί ευρέως από την Εκκλησία. Υπό την πίεση η κοινότητα σύντομα διαχωρίστηκε σύμφωνα με το φύλο.

Οι μοναχοί ζούσαν σε μικρά κοινόβια στην υπηρεσία των γυναικών και κάτω από την διοίκησή τους. Όλοι τους ήταν υπό την εξουσία της Ηγουμένης του Φοντεβρώ.

Η μονή του ίδιου του Φοντεβρώ αποτελείτο από τέσσερις ξεχωριστές κοινότητες. Αυτές διαχειριζόταν εξ ολοκλήρου η ίδια ηγουμένη.

Ο Ροβέρτος έγραψε έναν σύντομο Κανόνα για την κοινότητα, με βάση τον Κανόνα του Αγίου Βενέδικτου.

Σε αντίθεση με τα άλλα μοναστικά τάγματα που χαρακτηρίζονται από διπλά μοναστήρια, οι μοναχοί κι οι μοναχές του Τάγματος του Φοντεβρώ ακολουθούσαν τον ίδιο κανόνα.

Στον κανόνα του, ο Ροβέρτος όρισε ότι η ηγουμένη δεν θα έπρεπε ποτέ να επιλέγεται μεταξύ εκείνων που είχαν ανατραφεί στο Φοντεβρώ, αλλά ότι θα έπρεπε να είναι κάποια που είχε την εμπειρία του κόσμου.

Αυτή η τελευταία εντολή τηρήθηκε μόνο στην αρχή και ακυρώθηκε το 1201. Κατά τη στιγμή του θανάτου του Ροβέρτου το 1117, υπήρχαν περίπου 3.000 μοναχές στην κοινότητα.

Τα πρώτα μόνιμα κτήρια χτίστηκαν μεταξύ 1110 και 1119.

Υπό βασιλική προστασία
Η μονή τότε βρισκόταν μέσα στα εδάφη που ήταν υπό αγγλική κυριαρχία. Γι’αυτό οι Πλανταγενέτες, που τότε βασίλευαν στην Αγγλία, υπήρξαν μεγάλοι ευεργέτες της μονής. Η χήρα του βασιλιά Ερρίκου Β', Ελεονώρα της Ακουιτανίας, έκανε μάλιστα τη μονή τόπο κατοικίας της.

Η ίδια, ο σύζυγός της Ερρίκος Β’, κι ο γιος τους, ο βασιλιάς Ριχάρδος ο Λεοντόκαρδος, θάφτηκαν εδώ.

Η Ελεονώρα της Ακουιτανίας και ο Ερρίκος Β'. Πηγή: Wikimedia Commons

Ο Ριχάρδος ο Λεοντόκαρδος και η Ισαβέλλα της Ανγκουλέμης. Πηγή: UAltmann [Public domain], via Wikimedia Commons

Μια πολύφερνη νύφη
Η επιλογή της Ελεονώρας δεν φαίνεται τυχαία, αν λάβουμε υπ’όψιν την προσωπικότητά της.

Ήταν μια από τις ισχυρότερες και πλουσιότερες γυναίκες της μεσαιωνικής Ευρώπης.

Από τον πατέρα της κληρονόμησε το Δουκάτο της Ακουιτανίας. Αυτό εκείνη την εποχή περιλάμβανε το ένα τέταρτο της σημερινής Γαλλίας (όλες τις νοτιοδυτικές επαρχίες της), με πρωτεύουσα το Μπορντώ.

Ήταν προστάτης των γραμμάτων, αλλά και οδήγησε στρατούς αρκετές φορές στη ζωή της.

Ως Δούκισσα της Ακουιτανίας, η Ελεονώρα ήταν η πιο πολύφερνη νύφη στην Ευρώπη. Όποιος την παντρευόταν, θα έπαιρνε ως προίκα και όλο το Δουκάτο.

Τρεις μήνες αφότου έγινε δούκισσα, παντρεύτηκε τον βασιλιά Λουδοβίκο Ζ’ της Γαλλίας, γιο του κηδεμόνα της, βασιλιά Λουδοβίκου ΣΤ’. Έτσι, το βασίλειο της Γαλλίας διευρύνθηκε με τα απέραντα εδάφη της.

Ως βασίλισσα της Γαλλίας, συμμετείχε με ηγετικό ρόλο στην αποτυχημένη Δεύτερη Σταυροφορία.

Λίγο αργότερα, η Ελεονώρα ζήτησε την ακύρωση του γάμου της. Ο Λουδοβίκος συμφώνησε, καθώς δεκαπέντε χρόνια γάμου δεν είχαν δώσει γιο. Έτσι, ο γάμος ακυρώθηκε το 1152 με την πρόφαση της συγγένειας (τέταρτου βαθμού).

Σύμφωνα με τη νομοθεσία της εποχής, η Ελεονώρα πήρε πίσω την προίκα της. Έτσι, το στέμμα της Γαλλίας έχασε όλα τα απέραντα εδάφη του Δουκάτου της Αουιτανίας.

Από βασίλισσα της Γαλλίας, βασίλισσα της Αγγλίας
Μόλις χορηγήθηκε η ακύρωση, η Ελεονώρα παντρεύτηκε τον Δούκα της Νορμανδίας. Αυτός έγινε ο βασιλιάς Ερρίκος Β' της Αγγλίας το 1154. Ο Ερρίκος ήταν τρίτος ξάδελφός της κι έντεκα χρόνια νεότερος.

Έτσι, η Ελεονώρα, μετά από βασίλισσα της Γαλλίας, έγινε βασίλισσα της Αγγλίας. Και τα εδάφη του δουκάτου της Ακουιτανίας που έχασε το βασίλειο της Γαλλίας, έγιναν μέρος του βασιλείου της Αγγλίας. Πολιτική καταστροφή!

Τα επόμενα δεκατρία χρόνια, η Ελεονώρα έδωσε στον Ερρίκο οκτώ παιδιά: πέντε γιους, τρεις από τους οποίους έγιναν βασιλιάδες, και τρεις κόρες.

Ωστόσο, οι σχέσεις τους χάλασαν κι ο Ερρίκος τη φυλάκισε το 1173 γιατί αυτή υποστήριξε την εξέγερση του γιου τους Ερρίκου εναντίον του.

Αφέθηκε ελεύθερη μόλις το 1189, όταν πέθανε ο Ερρίκος κι έγινε βασιλιάς ο δεύτερος γιος τους, ο Ριχάρδος ο Λεοντόκαρδος.

Ως βασιλομήτωρ, η Ελεονώρα ασκούσε την αντιβασιλεία, όταν ο Ριχάρδος πήγε στην Τρίτη Σταυροφορία.

Στο διάστημα της απουσίας του τοποθετούνται τα γεγονότα που περιγράφει ο θρύλος του Ρομπέν των Δασών. Ενώ όμως εκεί φαίνεται ως αντιβασιλιάς ο μικρότερος αδελφός του Ριχάρδου πρίγκηπας Ιωάννης, στην πραγματικότητα κυβερνούσε η μητέρα τους.

Η Ελεονώρα έζησε και στα χρόνια της βασιλείας του Ιωάννη (Ιωάννης ο Ακτήμων). Πέθανε στην πολύ μεγάλη για τότε ηλικία των 82, μετά από σχεδόν όλα τα παιδιά της.

Επομένως, δεν είναι έκπληξη ότι μια τέτοια γυναίκα επέλεξε το Φοντεβρώ, αυτό το γυναικείο βασίλειο, ως τελευταία της κατοικία.

Η συνέχεια
Το τάγμα διαλύθηκε κατά τη Γαλλική Επανάσταση. Εκείνη την εποχή, υπήρχαν ακόμη περίπου 200 μοναχές και μια μικρή κοινότητα μοναχών στο παρηκμασμένο Φοντεβρώ.

Το αββαείο έγινε φυλακή το διάστημα 1804-1963, οπότε και δόθηκε στο Υπουργείο Πολιτισμού της Γαλλίας. Από το 1975 φιλοξενεί ένα πολιτιστικό κέντρο.

Οι τάφοι των διάσημων ενοίκων του υπενθυμίζουν την ιστορική σημασία της μονής. Το τεράστιο συγκρότημα και κυρίως η τεράστια κουζίνα δείχνουν τον αριθμό των μοναχών, που έκαναν αυτό το μοναστήρι να μοιάζει με ολόκληρη πόλη.

Η κουζίνα της μονής. Η στέγη είναι μια τεράστια καμινάδα για τον φούρνο.

Το εσωτερικό της κουζίνας της μονής. Πηγή Manfred Heyde (Own work) [GFDL (http://www.gnu.org/copyleft/fdl.html), CC-BY-SA-3.0 (http://creativecommons.org/licenses/by-sa/3.0/)], via Wikimedia Commons

Η ιστορία διαθέσιμη κι εδώ http://culturehikes.com/el/fontevraud-mesaioniko-vasileio-gynaikon/

 

[Dina Z]

Ευχαριστούμε και για την σημερινή παράδοση, δάσκαλε

 

[Denis Roubien]

Ευχαριστούμε και για την σημερινή παράδοση, δάσκαλε

Παρακαλώ, ευχαρίστησή μου!