Ταϊλάνδη Ταϋλάνδη? Όχι! όχι ευχαριστώ, δεν θα πάρω!

[dim kyr]

Ταυλάνδη. Η μεγάλη Κυρία. Σαν την Γιουβέντους ένα πράγμα. Αξιόπιστη, αξιόλογη, εξωτική και προπαντώς σιγουράκι. Δεν ρισκάρεις και δεν έχεις να χάσεις τίποτα. Στάνταρ πράγματα. Αμα πας θα ξαναπάς.
Αλλα η χώρα -ευτυχώς- δεν έχει να προσφέρει μόνο ακρογιαλιές, παραλίες και κοκοφοίνικες. Εχει και τον Βορρά της που είναι αξιολογότατος

και μοναδικός. Και επειδή για τον Νότο της έχουν γραφτεί πολλά αλλά για το Βορρά σχεδόν τίποτα, ήρθα να καλύψω το κενό. Μην φοβάστε, θα σχολιάσω και το νότο της, μερικά πράγματα είναι απαραίτητα. Επίσης πρέπει να επισημάνω προς αποφυγή παρεξηγήσεων ότι ο τίτλος της ιστορίας δεν υπονοεί φυσικά το ότι η Ταυλάνδη είναι μια άσχημη χώρα. Το​

αντίθετο. Ειναι πανέμορφη και γοητευτική. Απλά πίσω του κρύβονται οι εμπειρίες και τα βιώματά μας. Οταν διαβάσετε όλη την ιστορία πιστέψτε με και εσείς τον ίδιο τίτλο θα δίνατε.
Λοπόν να αρχίσω? Αρχίζω
Στην Ταυλάνδη είχαμε ξαναπάει κάποιες φορές, αλλά όπως ανέφερα πιο πάνω άμα πας θα ξαναπάς έτσι και έγινε. Λεω λοιπόν του Γκιούλιβερ μια ωραία πρωία Που θα πάμε τον Αύγουστο? και η απόφαση πάρθηκε με δημοκρατικές διαδικασίες, (ότι πω εγώ). Ταυλάνδη ζούμε για να σε προσκυνούμε λοιπόν. Κανονίζουμε με ένα ζευγάρι φιλικό μας από την
Αθήνα και αποφασίζουμε να πάμε ξανά στο αρκετά συμπαθητικό, αν και υπερεκτιμημένο και υπερβολικά τουριστικό για τα γούστα μου Πούκετ. Αλλα ο δρόμος είναι μακρύς και μέχρι να φθάσει ο Αυγουστος είχαμε αλλάξει 45 γνώμες, όλα παίχτηκαν Κο σαμούι, Πατάγυα, Κο σαμετ κλπ
Η Μπανγκόκ είχε απορριφθεί με συνοπτικές διαδικασίες γιατί είχα πάει μια φορά μόνη μου η τρελή και στον δρόμο ένας τύπος μου είχε βγάλει μαχαίρι (ακόμα τρέχω), είχα μείνει ξέμπαρκη σε ένα ταξί νυχτιάτικα στην μέση κεντρικής διασταύρωσης πηγαίνοντας η ανήθικη σε Drag queen show (με τιμώρησε ο Θεός), μου είχε πιαστεί το φόρεμα στο ασανσέρ του ξενοδοχείου και όλη η ρεσεψιόν μαζί με τους παρευρισκόμενους είχε δει το βρακί μου (το μεγάλο θέαμα), ξέμεινα από λεφτά (ας είναι καλά οι πιστωτικές), μου την είχε πέσει και μια γυναίκα κάνωντάς μου ανηθικες προτάσεις (όπα σουξέ!) και γενικώς δεν είχα και τις καλύτερες αναμνήσεις.
Μέχρι να έρθει ο αφορισμένος Αυγουστος είχαμε καταλήξει στην εκτρωματική Πατάγια. Εδω ας με συγχωρέσουν οι άρρενες του φόρουμ για το εκτρωματική, γιατί είμαι σίγουρη ότι το 99% δεν συμφωνεί με τον χαρακτηρισμό, αλλά για εμένα είναι. Θα τα πούμε πιο κάτω.Μεγάλη τρέλα εγώ με μπάνια, παραλίες κλπ δεν έχω. Το σπίτι μου είναι 2 λεπτά με τα
πόδια από την παραλία και καταλήγω να κάνω 5-6 μπάνια όλο το καλοκαίρι. Αρα η Πατάγια θέλω να πω δεν μου πολυάρεσε από την αρχή, ήθελα να δω και κάτι κουλτουρέ βρε αδελφε, ζούγκλες, κουνούπια, βροχές τουλούμι, ναούς, (μάλλον τα θέλει και εμένα ο απαυτός μου)
και έτσι ευτυχώς (?) καταλήξαμε να περάσουμε και μια εβδομάδα στο Τσιάνγκ Μαι. Οι φίλοι μας θα πήγαιναν Πατάγια και θα τους συναντούσαμε μετά (νομίζαμε).
Εισιτήρια , ξενοδοχεία , αυτοκίνητα κλείστηκαν , διαβατήρια εκδόθηκαν, μπαγάζια ετοιμάστηκαν, διαθήκες φτιάχτηκαν, ασπασμοί δώθηκαν, πατερημά ψάλθηκαν, πόρτες κλειδώθηκαν, το παιδί στάλθηκε αρον αρον στις γιαγιάδες με επισήμανση Προσοχή Ευθραστον και την ανάλογη δωροδοκία , έγινε και μια απόψυξη στο ψυγείο για παν ενδεχόμενο μην μετατραπεί το σπιτάκι μας σε Βενετία, εντολές δόθηκαν εκατέρωθεν για να μην βρεθούμε άστεγοι όταν γυρίζαμε, τακτοποιήθηκε και το θέμα ποτίσματος του κήπου και άλλων συναφών (λουλούδια γκαζόν σκύλος) και είμασταν έτοιμοι για το μεγάλο βήμα. Το στοίχημα ήταν ένα ή Αυτή
(Ταυλάνδη) ή Εμείς, ποντάρετε ... είναι πανεύκολο, σαν να κλέβεις εκκλησία και σαν βοήθεια σας δίνω και ένα στοιχείο, Ταυλάνδη δεν πήγα ποτέ μα ποτέ ξανά.............αυτό ήταν το τελευταίο μου ταξίδι στην χώρα του χαμόγελου...............
ΥΓ1 Αυτήν την φορά την μήνυση από τον Υπουργό Τουρισμού της Ταυλάνδης για δυσφήμηση και αγωγή για διαφυγόντα κέρδη, μάλλον δεν τα γλιτώνω...
ΥΓ2 Οποιαδήποτε ομοιότητα με πρόσωπα ή καταστάσεις στην παρακάτω ιστορία, δεν είναι συμπτωματική

 

• 1
• 2
• 3
• …

  Go to chapter

  Go
• 23

Επόμενο Κεφάλαιο

1 of 23

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[Rosa]

Ώπα, ν' αρχίσουν τα στοιχήματα!!!

Αυτή vs. Αυτοί!!!!!!!!!!!!!!!

Κάνω την αρχή και ποντάρω στο γνωστό ζευγάρι......εδώ Μαρόκα και Νεπάλια και Ινδίες δεν τους βάλανε κάτω, θα τους βάλει μια 'πτωχή' Ταϋλάνδη??? Αναμένω συνέχεια κολλημένη στην οθόνη μου!!!

 

[ΕΡΣΗ]

Τι εγινε; Πέσατε σε πραξικοπήματα και ηφαιστεια; τσουναμι και σεισμους; απεργιες και επαναστάσεις; Ξεσηκωθηκαν η ηρεμοι και υπομονετικοι βουδιστες και σας πηραν στο κατόπιν;

 

[dim kyr]

Η απάντησή μου σε εσάς τις αποπάνω δίδεται εντός 5 λεπτών που ποστάρω την συνέχεια

 

[latina]

ταυλανδη??τελεια!!
αντε να δουμε την συνεχεια!!!!!

 

[dim kyr]

H dim μπήκε βιαστική και φορτωμένη σαν μουλάρι μέσα στον αερολιμένα των Αθηνών, συνοδευόμενη από τον καλό της Γκιούλιβερ. Ειχαν αποφασίσει από κοινού -σχεδόν-, να μεταβούν στην Ταυλάνδη για να περάσουν ιδανικές διακοπές τις επόμενες 18 ημέρες. Ο μήνας ήταν Αυγουστος και η ζέστη αρκετή, αλλά τα κλιματιστικά του αεροδρομίου δημιουργούσαν την κατάλληλη θερμοκρασία. Το γκισέ είχε ανοίξει και έτσι δεν καθυστέρησαν καθόλου. Γρήγορο chek in, καφέδες και τσιγάρο. Η dim είναι ενθουσιασμένη και δεν το κρύβει, απόδειξη αυτού οι 45 φορές που πήγε τουαλέττα. Ο Γκιούλιβερ σοβαρός, μετρημένος την περίμενε στωικά, χωρίς να την ρωτά χαζά όπως πολλοί άντρες που πέφτουν στην παγίδα και το κάνουν "πάλι? μα πριν 5 λεπτά πήγες! Καλά τι σε έχει πιάσει?". Τόσα χρόνια που την ήξερε , είχε μάθει για το αλλοπρόσαλο του χαρακτήρα της, τις εμμονές της του στυλ "μην ξεχάσεις την τσάντα, τα διαβατήρια τα πήρες?, που είναι τα εισιτήρια?" και φυσικά την συχνοουρία της, η οποία τις περισσότερες φορές οφειλόταν στην κατανάλωση άφθονης μπύρας. Ο Γκιούλιβερ επίσης γνώριζε και το πόσο κακομαθημένη και απαιτητική ήταν και έτσι δεν της έφερνε αντιρρίσεις. Είναι ένας έξυπνος άνθρωπος και ως γνωστό οι έξυπνοι άνθρωποι παραμένουν σιωπηλοί.
Μετά από ολιγόωρη στάση στο Μπαχρέιν φτάνουν στο παλιό τώρα πια αεροδρόμιο της Μπανγκοκ. Χαιρετούν τους φίλους τους και δίνουν ραντεβού στην πόλη της ηδονής Πατάγια μετά από μια εβδομάδα. Ο Γκιούλιβερ παίρνει ένα καρότσι και βάζει πάνω τις αποσκευές και την Dim, έτσι για μια βόλτα. Το αεροδρόμιο ούτως ή άλλως είναι άδειο και η Dim δεν είναι υπέρβαρη ευτυχώς για τον Γκιούλιβερ αλλά και για το καρότσι. Τώρα απλά πρέπει να βρούν το Τέρμιναλ για να πάρουν το επόμενο αεροπλάνο που θα τους οδηγήσει στον προορισμό τους. Εχουν κλείσει εισιτήρια με μια εταιρεία χαμηλού κόστους που ο Γκιούλιβερ συνηθίζει να τις αποκαλεί 50 -50. Δηλαδή 50% πιθανότητες να πάνε όλα καλά και 50% πιθανότητες να πέσει το αερόπλανο. Σε μερικές εταιρείες όμως αυτό το ποσοστό αλλάζει και μπορεί να γίνει άνετα 60-40 ή ακόμα και 70-30, εννοείται πάντα εις βάρος σου. Επίσης λέει ότι πριν μπείς σε αυτού του είδους τα αεροπλάνα των παραπάνω εταιρειών, καλό θα είναι να βάζεις στο στόμα σου το διαβατήριό σου και να το δαγκώνεις σφιχτά για να μπορέσουν οι αρχές να σε αναγνωρίσουν όταν το κουφάρι σου θα έχει πια καεί. Αισιόδοξο αγόρι. Το αεροδρόμιο όμως είναι μεγάλο , τεράστιο και το τέρμιναλ που ψάχνουν πολύ μακριά. Μέχρι να το καταλάβουν χάνουν πολύτιμη για αυτούς ώρα. Η πτήση είναι σε 1 ώρα και αυτοί βολοδέρνουν πάνω κατω, προσπαθόντας να βρούν το άτιμο τέρμιναλ.Πλησίασαν πολλούς υπαλλήλους και όλοι τους έδειχναν προς τα έξω. Μα αυτοί δεν θέλαν να βγούν έξω, αφού το αεροδρόμιο διάολε ήταν εδώ τι να κάνουν έξω? Και πάλι πάνω και πάλι κάτω, η ώρα πέρναγε και είχε μείνει πλέον μισή ώρα μέχρι να κλείσει το γκισέ. Απελπισμένοι, κουρασμένοι άυπνοι και αγχωμένοι βγαίνουν έξω και ρωτούν ένα ταξιτζή (?). Αυτός τους δείχνει ένα πουλμανάκι και τους λέει ανεβείτε, ανεβείτε. Και ανεβαίνουν. Φτάνουν μετά από ένα λεπτό στο τέρμιναλ, κόσμος πολύς, ουρές ατελείωτες, παιδιά να κλαίνε, υπάλληλοι να περιφέρονται άσκοπα... και οι ήρωές μας να στέκουν στο τέλος της ουράς που έφθανε περί τα 20 μέτρα. Με περισσή υπομονή δέχονται στωικά την αναμονή αλλά και την καθυστέρηση της μίας ώρας που είχε η πτήση τους.Οταν μπαίνουν στο αεροπλάνο το οποίο επαναλαμβάνω ήταν low cost εταιρείας, δεν υπάρχουν αριθμισμένες θέσεις, όπου θέλει ο καθένας κάθεται. Ετσι λαβαίνουν χώρα απίστευτες σκηνές με το που ανοίγει η πύλη. Μανάδες σπρώχνουν τα παιδιά τους, τουρίστες κυρίως δυτικοί περνάν πάνω από γιαγιάδες και παπούδες, γυναίκες ποδοπατούνται, άντρες τσακώνονται, ολοι για μια θέση στον ήλιο. Οταν μπαίνουν μέσα βρίσκουν και κάθονται δίπλα από ένα μεσήλικα Ταυλανδό, ο οποίος μέχρι να τροχιοδρομίσει το αεροπλάνο έχει κοιμηθεί. Ο πιλότος φουλάρει τις μηχανές για την απογείωση και η δύστηχη Dim τρομοκρατείται. Οχι βέβαια γιατί φοβάται τα αεροπλάνα. Η αιτία είναι ο διπλανός συνεπιβάτης , ο οποίος έχοντας προφανώς καθαρή τη συνείδηση, ο απλός υπνάκος που είχε πάρει, μετατρέπεται σε βαθύ λήθαργο συνοδευόμενος από ροχαλητά με τόσα ντεσιμπέλ που καλύπτουν ακόμα και τις 2 μηχανές του αεροπλάνου. Συν τοις άλλοις έχει να αντιμετωπίσει και τις χερούκλες του, που ονειρευόμενος, τις τινάζει ποικιλοτρόπως και προς το μέρος της με όλη του την δύναμη.Ωραία! σκέφτεται, "ή αυτός δεν θα κατέβει ζωντανός από το αεροπλάνο όταν φτάσουμε ή εγώ θα γεμίσω καρούμπαλα, και θα υποστώ ρήξη τυμπάνου, αλλη λύση δεν βλέπω να υπάρχει". Αφού όμως συμβιβάζεται με την ιδέα ότι για 2 ώρες περίπου θα μετατραπεί σε σάκο του μπόξ, αισθάνεται αμέσως καλύτερα. Το θέμα είναι να παίρνεις τα πράγματα όπως είναι, θα προσπαθήσει να αποφεύγει τις απότομες εκτινάξεις του διπλανού και θα αποφεύγει όπως μπορεί τις σφαλιάρες του, άλλωστε σκέφτεται με το πρακτικό της μυαλό, έχει και την καλή του πλευρά το πράγμα, είναι ένας τρόπος να διατηρείται σε εγρήγορση ωστε αν γίνει το μοιραίο να προλάβει να πιάσει και να δαγκώσει έγκαιρα το διαβατήριο όπως της έχει υποδείξει ο σοφός Γκιούλιβερ, ώστε να αναγνωριστεί έστω το κουφάρι. Δεν γνώριζε τότε ότι ο εν λόγω Ταυλανδός της πρόσφερε μεγάλη εκδούλευση κουφαίνοντας της μόνιμα. Αν το ήξερε θα τον ευγνωμονούσε. Οταν επιτέλους φθάνουν, και επαναλαμβάνεται η σκηνή με το ποιός θα βγεί πρώτος από το αεροπλάνο, στέκονται στην ειδική ταινία για να παραλάβουν τις αποσκευές. Ειναι και οι δύο άυπνοι, στο πόδι 24 ώρες, νηστικοί, κουρασμένοι, και -μην ξεχνάμε τα ροχαλητά-, θεόκουφοι. Επιπροσθέτως η Dim έχει γεμίσει καρούμπαλα όπως είχε προβλέψει. Η ταινία παρουσιάζει κάποια μικρά τεχνικά προβλήματα και έτσι αναγκαστικά περιμένουν. Κατά την διάρκεια της αναμονής πέφτει το μάτι τους σε κάποια προσπέκτους από το Υπουργείο Τουρισμού της χώρας που αναφέρουν περίπου 23 ασθένειες που αφορούν την περιοχή και συνιστούν την προσοχή των επισκεπτών. Δεν είναι και οι καλύτερες συστάσεις για πρώτη γνωριμία με την πόλη. Μετά από αρκετή ώρα η ταινία επισκευάζεται και οι αποσκευές καταφθάνουν. Βγαίνουν από το αεροδρόμιο και κάθονται σε ένα παγκάκι σαν ζητιανάκια να κάνουν και αυτοί ένα τσιγάρο , καθώς έχουν να καπνίσουν πολλές ώρες και τους έχει λήψει. Το κάπνισμα ήταν και θα είναι το μεγάλο τους πάθος.
Οταν ξεχαρμάνιασαν βαδίζουν λίγο , βρίσκουν ένα τουκ-τουκ και του λένε το ξενοδοχείο τους για να τους μεταφέρει.Πράγμα που έγινε. Το ξενοδοχείο έχει επιλεχθεί και κλειστεί από την Dim ένα μήνα περίπου πριν. Ο Γκιούλιβερ μισοκοιμόταν, ενώ η Dim έψαχνε για την ανεύρεση του τέλειου όπως έλεγε ξενοδοχείου. Κάποια στιγμή πέφτει το μάτι της σε ένα συγκεκριμένο που από 100 ευρώ, το είχαν βάλει προσφορά στα 30! Το θεώρησε ευκαιρία και γυρίζοντας προς τον μισοκοιμισμένο Γκιούλιβερ του κάνει την εξής ερώτηση "Είναι δυνατόν ένα ξενοδοχείο της τάξης των 100 ευρώ να δίδεται μόνο 30?" και παίρνει την απάντηση "όχι, κάποιο πρόβλημα θα έχει, μην το κλείσεις". Αλλά η Dim είχε άλλη γνώμη και..... το έκλεισε, σίγουρη ότι έπραξε το σωστό. Κακομοίρα Dim, δεν συνήθιζε ποτέ να διαβάζει τα ψιλά γράμματα, αν το έκανε θα διάβαζε πολύ καθαρά στο σαιτ ότι αυτήν την περίοδο φτιαχνόταν ένα spa στο ξενοδοχείο που τελούσε υπό ανακαίνιση και ειδοποιούσε τους πελάτες για τυχόν ενοχλήσεις που θα μπορούσαν να υποστούν λόγω αυτής. Αυτό πρακτικά μεταφράζεται σε υπερβολικό θόρυβο από κάθε είδους εργαλεία όπως κρουστικά δράπανα, τροχούς, μπετονιέρες, σφυριά κλπ καθώς και από περιφερόμενους ημίγυμνους ιδρωμένους εργάτες που λυμαίνονταν το ξενοδοχείο και τους χώρους του, ως θεατές, αλλά και όντας οι ίδιοι θεάματα........

 

[stellina]

απολαυστική περιγραφή!ανυπομονώ για τη συνέχεια!

 

[ευαγγελια]

Χααχχαχαχα dim το 'χεις με τρέλα!!!
Αναμενουμε την συνεχεια... Μην αργεις!!!

 

[ΕΡΣΗ]

Τουλάχιστον φθάσατε ως εκει!!!

 

[Lalibela]

 

[Evmenis]

εγω συμπασχω με τον Γκιούλιβερ

 

[dim kyr]

εγω συμπασχω με τον Γκιούλιβερ

Εμ βέβαια, άντρας δεν είσαι? κόρακας κοράκου μάτι δεν βγάζει Εγώ συμπάσχω με την άμοιρη Dim.