Lianos Leonidas
Member
- Μηνύματα
- 108
- Likes
- 87
- Επόμενο Ταξίδι
- Βουκουρέστι
- Ταξίδι-Όνειρο
- Υπερσιβηρικός
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Κεφάλαιο 2ο (7 Νοε 2009 - 2η ημέρα)]Μετά το πρωινό μας, κατεβήκαμε στο lobby του ξενοδοχείου όπου ένα minibus κατέφθασε γύρω στις 9.00 και αφού παρέλαβε και άλλους τουρίστες από παρακείμενα ξενοδοχεία του Πέραν ξεκινήσαμε για ένα tour της πόλης διάρκειας 8 ωρών και κόστους 70 ευρώ το άτομο. Ο καιρός εξακολουθεί να είναι καταπληκτικός. Μην ακούγεται το κόστος μεγάλο, αν σκεφθείτε ότι περιελάμβανε επίσκεψη με ξεναγό στα κυριότερα μνημεία της πόλης( γλώσσα ξεναγού στη Αγγλική), τις εισόδους και τέλος ένα γεύμα.Στο σημείο αυτό να αναφέρω ότι τα εισητήρια εισόδου στα μουσεία που επισκεφθήκαμε είναι κάπως τσουχτερά, αν κάποιος θελήσει να τα επισκεφθεί μόνος του.Η είσοδος ας πούμε στη Αγιά Σοφιά είναι 10 ευρώ το άτομο, το ίδιο και στο Τοπ Καπί. Δεν έχω ξαναδεί τουριστικό οδηγό πόλης που να περιλαμβάνει τόσα πολλά μουσεία και μέρη ενδιαφέροντος που πρέπει κανένας να επισκεφθεί[B]. [/B]Πολλά απ’ αυτά είναι ιστορικά τεμένη που όντως[B] ε[/B]ίναι αριστουργήματα τέχνης και αξίζει τον κόπο αν κάποιος έχει διαθέσιμο χρόνο να επισκεφθεί μερικά απ’αυτά. .Αν δε ρωτήσετε ένα κάτοικο γενικά πόσα τεμένη υπάρχουν στην Ισταμπούλ , πιθανόν να γελάσει και να σας πεί ότι κανένας δεν κατάφερε να τα μετρήσει όλα Ξεκινήσαμε λοιπόν κλασικά με τη επίσκεψη στη [B]Αγια Σοφιά (Hagia Sophia)[/B], που βρίσκεται στη περιοχή Eminonu. Πολλά από τα σημαντικότερα μνημεία βρίσκονται στη περιοχή του [B]Eminonu[/B
- Κεφάλαιο 3ο (8 Νοε 2009 - 3η ημέρα)
- Κεφάλαιο 4ο (9 Νοε 2009 - 4η ημέρα)]Ηλιόλουστη και η σημερινή ημέρα.Ο κόσμος κινείται για τους δουλειές του με τους ρυθμούς των μεγαλουπόλεων.Μετά από κάποια ραντεβού που είχε η παρέα κατά το μεσημεράκι ξεκινήσαμε να κάνουμε τη μίνι κρουαζιέρα στο Βόσπορο , που τελικά αποδείχθηκε πως είναι όλα τα λεφτά…Βόσπορος σημαίνει «διάβαση μόσχου’’ και το όνομα προέρχεται από τη αρχαία Ελληνική μυθολογία.Πήραμε ένα ταξί και κατεβήκαμε στη αποβάθρα του Εμινονού /Rusten pasa που αναχωρούν τα πλοιάρια για τη κρουζιέρα. Ο Βόσπορος εχει περίπου 31 χιλ μάκρος , ενώ το πιό στενό του σημείο μεταξύ των δύο ακτών είναι 700 μέτρα .Αποτελεί και σήμερα μια σημαντική θαλάσσια αρτηρία για το εμπόριο.Υπολογίζεται ότι 38000 πλοία διαπλέουν το Βόσπορο κάθε χρόνο.Η κρουαζέρα λοιπόν ξεκινάει , είναι διαρκείας 3 γεμάτων ωρών και το κόστος 35 δολλάρια.Στο πλοίο εκτός από τουρίστες διαφόρων εθνικοτήτων , υπάρχουν και ντόπιοι , κυρίως νεαρής ηλικίας.Ανεβαίνουμε στο κατάστρωμα , για να απολαύσουμε το θέαμα καλύτερα. Το πλοίο διαπλέει πρώτα την Ευρωπαική πλευρά του Βοσπόρου και αφού φθάσει στο ύψος της δεύτερης γέφυρας του Βοσπόρου προς τη Μαύρη θάλασσα , κάνει αναστροφή και διαπλέει την ασιατική πλευρά, με κατάληξη εκεί που ξεκινήσαμε.Αναλυτικότατη περιγραφή των περιοχών που διαπλέει το πλοιάριο έχει γίνει από το μέλος του φόρουμ [U]ΕΡΣΗ , στις 10-9-08.[/U
- Κεφάλαιο 5ο (10 Νοε 2009 - 5η ημέρα)]Καλός καιρός και σήμερα , αν και έχει αρχίσει να χαλάει. Σαφώς περισσότερο κρύο από χθές. Αργά το απόγευμα θα πάρουμε[I] το [/I
- Κεφάλαιο 6ο (Σκέψεις-συμπεράσματα)]Η Κωνσταντινούπολη δεν[B] «καταναλώνεται» [/B
"Ταξίδι Short and Sweet στη Κωνσταντινούπολη"
Ηταν ένα φθινοπωρινό απόγευμα ,περί τα τέλη του Οκτώβρη , όταν πίνοντας καφέ με δύο φίλους αποφασίστηκε να πάμε οδικώς στις αρχές Νοέμβρη στη Κωνσταντινούπολη.
Πάντα μου άρεσε το φευγιό.Μέχρι τώρα δεν είχα επισκεφθεί ποτέ τη Τουρκία και οι λόγοι ήταν δύο κυρίως , αφ’ενός ότι είναι δίπλα μας, άρα έχω όλο το χρόνο να την επισκεφθώ και αφ’ετέρου γιατί πάντα πλανιόταν και πλανάται μέσα μου η ιδέα (και μάλιστα τώρα που γύρισα από τη Κωνσταντινούπολη ακόμη περισσότερο) να κάνω ένα tourκαι να διασχίσω τη χώρα με αυτοκίνητο από άκρο σε άκρο, γιατί κρύβει ενδιαφέροντα, ομορφιές αλλά και φοβερές αντιθέσεις.
Ξεκινήσαμε λοιπόν στις 6 Νοεμβρίου και με ενδιάμεσες στάσεις φθάσαμε το μεσημεράκι στο τελωνείο των Κήπων , όπου και τα σύνορα Ελλάδος-Τουρκίας με τα φουσκωμένα και θολά νερά του Εβρου ποταμού(φυσικό όριο Ελλάδος –Τουρκίας) να τρέχουν να βρούν διέξοδο στο Αιγαίο πέλαγος.
Μετά τις τελωνειακές διατυπώσεις σε αμφότερα τα τελωνεία και τη απαραίτητη αγορά από τα Duty Free shops, πήραμε το δρόμο πρός τη Πόλη.
Το τούρκικο Duty Free shops, είναι ελαφρώς φθηνότερο από το Ελληνικό, σε τσιγάρα και αρώματα.Μιλάμε για μικρότατες διαφορές της τάξεως των 3-8 το πολύ ευρώ. Το οδόστρωμα του δρόμου όχι και τόσο καλό μέχρι Silivri, σε σχέση με τη δική μας Εγνατία, για να αναπτύξει κάποιος μεγάλες ταχύτητες, επιπλέον πολλές φορές μέχρι τη προαναφερθείσα πόλη είσαι αναγκασμένος να διασχίζεις κατοικημένες περιοχές.Πρατήρια καυσίμων μέχρι τη Κωνσταντινούπολη υπάρχουν αρκετά , αλλά να έχετε κατά νού ότι η αμόλυβδη βενζίνη είναι ακριβότερη στη Τουρκία σε σχέση με τη Ελλάδα.
Ενα λίτρο αμόλυβδης τη παρούσα περίοδο( η πλέον φθηνή τιμή που είδαμε), τιμάται 2,60 λίρες τουτέστιν 1,30 ευρώ.Πρωτεύουσα της Τουρκίας των 72.941.069 εκατομμυρίων κατοίκων είναι η Αγκυρα, ενώ η Κωσταντινούπολη η Istabul στα τούρκικα είναι η μεγαλύτερη πόλη της χώρας αριθμώντας 12.000. 000 περίπου κατοίκους.Ηταν λοιπόν απόγευμα όταν φθάσαμε στα περίχωρα της Πόλης, της Πόλης με Πι κεφαλαίο, στη Κωνσταντινούπολη των Ελλήνων, στη σημερινή Ισταμπούλ.
Ακόμα και η ονομασία της Ισταµπούλ δεν είναι «εκεί όπου υπερτερεί το Ισλάµ»
τραßώντας τη λέξη από ταμαλλιά, αλλά προέρχεται από το «εις την Πόλιν»
Το μεγαλύτερο σφάλμα που μπορεί να κάνει κανένας προετοιμαζόμενος να επισκεφθεί τη Πόλη , είναι να τη πλάσει στο μυαλό του εξωτική και μόνο ανατολίτισσα. Η Κωνσταντινούπολη λοιπόν αποτελεί το οικονομικό, το πνευματικό , το αθλητικό, το καλλιτεχνικό κέντρο της χώρας.Φτάνοντας εδώ νοιώθεις κάτι μαγικό να πλανάται στον αέρα.Κάτι το μοντέρνο με το παραδοσιακό, κάτι το Ευρωπαικό με το ανατολίτικο, κάτι το φτωχό με το πλούσιο.Κίνηση στο δρόμο μέτρια, το αυτοκίνητό μας περνάει πάνω από τη γέφυρα του Γαλατά και αφού δεν οδηγώ εγώ στο σημείο αυτό της διαδρομής, αρχίζω να συλλογίζομαι απ’αυτά που έχω διαβάσει και ακούσει.
Ψάχνω λοιπόν να βρώ το σημείο όπου οι Βυζαντινοί είχαν τοποθετήσει την αλυσίδα που ένωνε τις δύο όχθες του Κερατίου για να προστατεύσουν τη Βασιλεύουσα…Και σκέφτομαι ότι αυτή η γοητευτική ιστορία , όπως και τόσες άλλες είναι δυστυχώς παντελώς άγνωστη στους εκατοντάδες ψαράδες που ημέρα και νύκτα βρίσκονται με τα καλάμια τους πάνω στη γέφυρα και ψαρεύουν, στα όχι και τόσο καθαρά νερά του Κερατίου όπως διαπίστωσα τις αμέσως επόμενες ημέρες.Σχεδόν όλοι τους, όπως και το 80% των κατοίκων της πόλης, είναι εσωτερικοί μετανάστες από την Ανατολία, που ήρθαν εδώ απλώς για να βρουν μια δουλειά.Σύμφωνα με στοιχεία του ΟΗΕ , η πόλη γνωρίζει εδώ και δυο δεκαετίες φοβερή αστυφιλία, αφού έχει υπολογισθεί ότι στη πόλη μεταναστεύουν τα τελευταία χρόνια περίπου 500.000 άνθρωποι το χρόνο.Καταλαβαίνετε τι γίνεται αν αναλογισθείτε επίσης ότι σ’αυτή τη χώρα ένα πρόσωπο πεθαίνει κάθε 1,2 minutes και ένα πρόσωπο γεννιέται κάθε 26,6 seconds!!!
Ως κατάληξή μας έχουμε τη περιοχή του Πέρα που βρίσκεται και το ξενοδοχείο μας , δίπλα στη πλατεία Taksim που αποτελεί σημείο ορόσημο για τη Πόλη. Για τη διαμονή (4 βραδυές), επιλέξαμε το ξενοδοχείο Crystal Hotel**** στη διεύθυνση Receppasa Caddesi No 7 καιμε τιμή 80 ευρώ η βραδυά
το μονόκλινο με πρωινό(μπουφέ).
Ηταν ένα φθινοπωρινό απόγευμα ,περί τα τέλη του Οκτώβρη , όταν πίνοντας καφέ με δύο φίλους αποφασίστηκε να πάμε οδικώς στις αρχές Νοέμβρη στη Κωνσταντινούπολη.
Πάντα μου άρεσε το φευγιό.Μέχρι τώρα δεν είχα επισκεφθεί ποτέ τη Τουρκία και οι λόγοι ήταν δύο κυρίως , αφ’ενός ότι είναι δίπλα μας, άρα έχω όλο το χρόνο να την επισκεφθώ και αφ’ετέρου γιατί πάντα πλανιόταν και πλανάται μέσα μου η ιδέα (και μάλιστα τώρα που γύρισα από τη Κωνσταντινούπολη ακόμη περισσότερο) να κάνω ένα tourκαι να διασχίσω τη χώρα με αυτοκίνητο από άκρο σε άκρο, γιατί κρύβει ενδιαφέροντα, ομορφιές αλλά και φοβερές αντιθέσεις.
Ξεκινήσαμε λοιπόν στις 6 Νοεμβρίου και με ενδιάμεσες στάσεις φθάσαμε το μεσημεράκι στο τελωνείο των Κήπων , όπου και τα σύνορα Ελλάδος-Τουρκίας με τα φουσκωμένα και θολά νερά του Εβρου ποταμού(φυσικό όριο Ελλάδος –Τουρκίας) να τρέχουν να βρούν διέξοδο στο Αιγαίο πέλαγος.
Μετά τις τελωνειακές διατυπώσεις σε αμφότερα τα τελωνεία και τη απαραίτητη αγορά από τα Duty Free shops, πήραμε το δρόμο πρός τη Πόλη.
Το τούρκικο Duty Free shops, είναι ελαφρώς φθηνότερο από το Ελληνικό, σε τσιγάρα και αρώματα.Μιλάμε για μικρότατες διαφορές της τάξεως των 3-8 το πολύ ευρώ. Το οδόστρωμα του δρόμου όχι και τόσο καλό μέχρι Silivri, σε σχέση με τη δική μας Εγνατία, για να αναπτύξει κάποιος μεγάλες ταχύτητες, επιπλέον πολλές φορές μέχρι τη προαναφερθείσα πόλη είσαι αναγκασμένος να διασχίζεις κατοικημένες περιοχές.Πρατήρια καυσίμων μέχρι τη Κωνσταντινούπολη υπάρχουν αρκετά , αλλά να έχετε κατά νού ότι η αμόλυβδη βενζίνη είναι ακριβότερη στη Τουρκία σε σχέση με τη Ελλάδα.
Ενα λίτρο αμόλυβδης τη παρούσα περίοδο( η πλέον φθηνή τιμή που είδαμε), τιμάται 2,60 λίρες τουτέστιν 1,30 ευρώ.Πρωτεύουσα της Τουρκίας των 72.941.069 εκατομμυρίων κατοίκων είναι η Αγκυρα, ενώ η Κωσταντινούπολη η Istabul στα τούρκικα είναι η μεγαλύτερη πόλη της χώρας αριθμώντας 12.000. 000 περίπου κατοίκους.Ηταν λοιπόν απόγευμα όταν φθάσαμε στα περίχωρα της Πόλης, της Πόλης με Πι κεφαλαίο, στη Κωνσταντινούπολη των Ελλήνων, στη σημερινή Ισταμπούλ.
Ακόμα και η ονομασία της Ισταµπούλ δεν είναι «εκεί όπου υπερτερεί το Ισλάµ»
τραßώντας τη λέξη από ταμαλλιά, αλλά προέρχεται από το «εις την Πόλιν»
Το μεγαλύτερο σφάλμα που μπορεί να κάνει κανένας προετοιμαζόμενος να επισκεφθεί τη Πόλη , είναι να τη πλάσει στο μυαλό του εξωτική και μόνο ανατολίτισσα. Η Κωνσταντινούπολη λοιπόν αποτελεί το οικονομικό, το πνευματικό , το αθλητικό, το καλλιτεχνικό κέντρο της χώρας.Φτάνοντας εδώ νοιώθεις κάτι μαγικό να πλανάται στον αέρα.Κάτι το μοντέρνο με το παραδοσιακό, κάτι το Ευρωπαικό με το ανατολίτικο, κάτι το φτωχό με το πλούσιο.Κίνηση στο δρόμο μέτρια, το αυτοκίνητό μας περνάει πάνω από τη γέφυρα του Γαλατά και αφού δεν οδηγώ εγώ στο σημείο αυτό της διαδρομής, αρχίζω να συλλογίζομαι απ’αυτά που έχω διαβάσει και ακούσει.
Ψάχνω λοιπόν να βρώ το σημείο όπου οι Βυζαντινοί είχαν τοποθετήσει την αλυσίδα που ένωνε τις δύο όχθες του Κερατίου για να προστατεύσουν τη Βασιλεύουσα…Και σκέφτομαι ότι αυτή η γοητευτική ιστορία , όπως και τόσες άλλες είναι δυστυχώς παντελώς άγνωστη στους εκατοντάδες ψαράδες που ημέρα και νύκτα βρίσκονται με τα καλάμια τους πάνω στη γέφυρα και ψαρεύουν, στα όχι και τόσο καθαρά νερά του Κερατίου όπως διαπίστωσα τις αμέσως επόμενες ημέρες.Σχεδόν όλοι τους, όπως και το 80% των κατοίκων της πόλης, είναι εσωτερικοί μετανάστες από την Ανατολία, που ήρθαν εδώ απλώς για να βρουν μια δουλειά.Σύμφωνα με στοιχεία του ΟΗΕ , η πόλη γνωρίζει εδώ και δυο δεκαετίες φοβερή αστυφιλία, αφού έχει υπολογισθεί ότι στη πόλη μεταναστεύουν τα τελευταία χρόνια περίπου 500.000 άνθρωποι το χρόνο.Καταλαβαίνετε τι γίνεται αν αναλογισθείτε επίσης ότι σ’αυτή τη χώρα ένα πρόσωπο πεθαίνει κάθε 1,2 minutes και ένα πρόσωπο γεννιέται κάθε 26,6 seconds!!!
Ως κατάληξή μας έχουμε τη περιοχή του Πέρα που βρίσκεται και το ξενοδοχείο μας , δίπλα στη πλατεία Taksim που αποτελεί σημείο ορόσημο για τη Πόλη. Για τη διαμονή (4 βραδυές), επιλέξαμε το ξενοδοχείο Crystal Hotel**** στη διεύθυνση Receppasa Caddesi No 7 καιμε τιμή 80 ευρώ η βραδυά
το μονόκλινο με πρωινό(μπουφέ).
