Περιεχόμενα
:roll
Είναι η πρώτη μου ταξιδιωτική ιστορία οπότε ζητώ συγνώμη αν σας κουράσω λιγάκι με την απειρία μου):roll:
Μετά από πολλές ώρες ταξιδιού φτάσαμε επιτέλους στο αεροδρόμιο του Bali (Denpasar). Οι πρώτες εντυπώσεις? Μια ώρα και βάλε αναμονή στους γκισέδες του αεροδρομίου για την έκδοση της VISA. Δεν ήμουν προετοιμασμένη, αναρωτιόμουν γιατί δύο ή τρεις επιβάτες του αεροπλάνου συμπλήρωναν μανιωδώς κάτι χαρτάκια, λίγα λεπτά πριν την προσγείωση.
Μόλις ο υπάλληλος του αεροδρομίου μου έδωσε την VISA μου τότε κατάλαβα τι ήταν εκείνα τα μικρά ροζ χαρτάκια…
Βγαίνοντας από το αεροδρόμιο, αντικρίζω μπροστά μου έκπληκτη ένα κύμα Ινδονήσιων με ταμπελάκια στο χέρι λες και έκαναν διαδήλωση διαμαρτυρίας! Α! να και ο δικός μας οδηγός! Οδηγοί ήταν που μας περίμεναν για να μας πάνε στα ξενοδοχεία μας.
Εντύπωση μου έκανε μια πολύ έντονη μυρωδιά που κυριαρχεί σε όλες τις κατοικημένες περιοχές του νησιού. Την πρώτη ημέρα ομολογώ πως με ενοχλούσε λιγάκι, φυσικά δεν είναι και αποκρουστική. Να πού οφείλεται η μυρωδιά αυτή:
Κάθε μέρα οι γυναίκες του νησιού μαζεύουν φύλλα από τους αμέτρητους φοίνικες που διαθέτει ο προικισμένος αυτός τόπος και πλέκουν κάτι μικρά τετράγωνα (συνήθως) ή και στρογγυλά καλαθάκια στα οποία βάζουν μέσα πέταλα από διάφορα άνθη! Αυτά τα καλαθάκια τα τοποθετούν κάθε μέρα σε κάθε γωνιά του νησιού! Στην είσοδο του κάθε σπιτιού, μαγαζιού, κτιρίου γενικότερα, μέσα σε κάθε αυτοκίνητο και σε όλους τους μικρούς ναούς που διαθέτουν όλα τα σπίτια! (Είναι κάτι σαν τα εκκλησάκια που έχουν οι δικοί μας δρόμοι δεξιά και αριστερά στην μνήμη κάποιου).
Για να μην το κουράζω μέσα στα καλαθάκια βάζουν επίσης και αρωματικά (ο θεός να τα κάνει) στίκς. Αυτά τα στίκς λοιπόν είναι η αιτία της μυρωδιάς. Όλη αυτή η διαδικασία γίνεται για καλή τύχη σύμφωνα με τους ντόπιους.
Είναι η πρώτη μου ταξιδιωτική ιστορία οπότε ζητώ συγνώμη αν σας κουράσω λιγάκι με την απειρία μου):roll:Μετά από πολλές ώρες ταξιδιού φτάσαμε επιτέλους στο αεροδρόμιο του Bali (Denpasar). Οι πρώτες εντυπώσεις? Μια ώρα και βάλε αναμονή στους γκισέδες του αεροδρομίου για την έκδοση της VISA. Δεν ήμουν προετοιμασμένη, αναρωτιόμουν γιατί δύο ή τρεις επιβάτες του αεροπλάνου συμπλήρωναν μανιωδώς κάτι χαρτάκια, λίγα λεπτά πριν την προσγείωση.
Μόλις ο υπάλληλος του αεροδρομίου μου έδωσε την VISA μου τότε κατάλαβα τι ήταν εκείνα τα μικρά ροζ χαρτάκια…
Βγαίνοντας από το αεροδρόμιο, αντικρίζω μπροστά μου έκπληκτη ένα κύμα Ινδονήσιων με ταμπελάκια στο χέρι λες και έκαναν διαδήλωση διαμαρτυρίας! Α! να και ο δικός μας οδηγός! Οδηγοί ήταν που μας περίμεναν για να μας πάνε στα ξενοδοχεία μας.
Εντύπωση μου έκανε μια πολύ έντονη μυρωδιά που κυριαρχεί σε όλες τις κατοικημένες περιοχές του νησιού. Την πρώτη ημέρα ομολογώ πως με ενοχλούσε λιγάκι, φυσικά δεν είναι και αποκρουστική. Να πού οφείλεται η μυρωδιά αυτή:
Κάθε μέρα οι γυναίκες του νησιού μαζεύουν φύλλα από τους αμέτρητους φοίνικες που διαθέτει ο προικισμένος αυτός τόπος και πλέκουν κάτι μικρά τετράγωνα (συνήθως) ή και στρογγυλά καλαθάκια στα οποία βάζουν μέσα πέταλα από διάφορα άνθη! Αυτά τα καλαθάκια τα τοποθετούν κάθε μέρα σε κάθε γωνιά του νησιού! Στην είσοδο του κάθε σπιτιού, μαγαζιού, κτιρίου γενικότερα, μέσα σε κάθε αυτοκίνητο και σε όλους τους μικρούς ναούς που διαθέτουν όλα τα σπίτια! (Είναι κάτι σαν τα εκκλησάκια που έχουν οι δικοί μας δρόμοι δεξιά και αριστερά στην μνήμη κάποιου).
Για να μην το κουράζω μέσα στα καλαθάκια βάζουν επίσης και αρωματικά (ο θεός να τα κάνει) στίκς. Αυτά τα στίκς λοιπόν είναι η αιτία της μυρωδιάς. Όλη αυτή η διαδικασία γίνεται για καλή τύχη σύμφωνα με τους ντόπιους.
