Ναμίμπια Ταξίδι στη χώρα που δεν υπάρχει

[vagantos]

Αλλη κατάσταση.
Κι απ αυτη την ιστορία χρειαζόμαστε ενα μικρό κομματάκι καθε μέρα (για πολλούς λόγους)

 

[xenos]

Συνεχισε lullu ετσι γλαφυρα!!!Ανυπομονουμε για τη συνεχεια!!!

 

[LULLU]

Επόμενη στάση στο Twenflfonteen ..εκεί βρίσκεται η ιστορία και η καθημερινότητα των ανθρώπων χαραγμένη πάνω σε βράχους…μια ιστορία πάνω από 5000 χρόνια και που η ουνεσκο τα περικλείει κάτω από τη σκέπη και προστασία της.. ως παγκόσμια κληρονομιά..
Πάνω λοιπόν στους κόκκινους βράχους παραστάσεις με φιγούρες ζώων, αστεριών, διηγούνται τα ταξίδια των φυλών τις συνεργασίες με άλλες φυλές και τους κινδύνους που αντιμετώπιζαν και κατάφεραν να περιγράψουν με αυτό τον τρόπο ενώ δεν γνώριζαν ακόμη σχεδόν γραφή.. Την ανακάλυψη των βραχογραφιών την οφείλουμε στον Λέβιν που ήλθε το 1946 να ζήσει εδώ με την οικογένεια του …είναι δηλαδή μια ανακάλυψη που δεν χρονολογείται πολύ παλιά..
Παράταιρο σε αυτό το κόκκινο τοπίο είναι το μαύρο βουνό.. αποτέλεσμα ηφαιστειακής δραστηριότητας. Ένα καμένο στη κυριολεξία βουνό, στάχτη που διαλύεται κάτω από το βάρος του περπατητή και γιαυτό απαγορεύεται αυστηρά η όποια ξενάγηση η ανάβαση …Απέναντι από τη μαύρη ογκώδη σιλουέτα μια άλλη στέλνει λάμψεις και γοητεία. είναι το λευκό βουνό, γεμάτο χαλαζία ..που χρησίμευε ως εργαλείο για τις βραχογραφίες. .έπηξε το μάτι στο χαλαζία διαφόρων μεγεθών και χρωμάτων..
Το γέλιο του Σαμούρα μας συντροφεύει στη συλλογή..
-Μαμ ..τι θα κάνετε όλες αυτές τις πέτρες??

Απορεί ο χριστιανός με όλες τις πέτρες που έχουμε μαζέψει και που δεν ξέρουμε αν μπορούμε να τις μεταφέρουμε…αλλά αυτό θα το δούμε στο τέλος του ταξιδιού…
-Εκεί που θα πάμε τώρα μας εξηγεί ,δεν μπορείτε ούτε να ακουμπήσετε οκ?, αλλιώς χάνω την άδεια μου…
-Κανείς δεν θέλει κάτι τέτοιο…είπαμε…
Βέβαια τι να ακουμπήσεις στο πετρωμένο δάσος ? Διακατέχεσαι από ένα δέος βλέποντας τεράστιους κορμούς δένδρων να κείτονται στη γη και να έχουν γίνει πέτρα. Τα απολιθωμένα δένδρα πρέπει να έχουν φτάσει από την Νότια Αφρική αφού είναι τροπικά και ως γνωστόν η Ναμίμπια δεν έχει τροπική βλάστηση μας εξηγεί ο ξεναγός του petrified forest… Ιστορία εκατομμυρίων χρόνων. , για την ακρίβεια 2εκκ και 900 χιλιάδων.. πάντα κατά τα λεγόμενα του φύλακα.
Έχουμε γίνει κάνει κουδούνι από τη ζέστη και που να βρεις κλαδί φρέσκο και δροσερό μόνο πετρωμένα και καταγής…
Το απόγευμα θέλαμε κάτι εξτριμ.. μπήκαμε λοιπόν σε ένα ξέσκεπο τζιπ και πήραμε στο κατόπι ελέφαντες. Και σιγά το εξτρίμ θα έλεγε κανείς….αλλά η κοψιά του οδηγού που δεν γνώριζε ούτε πως παίρνει μπρος το τζιπ για την ακρίβεια ήταν η πρώτη του επαφή με το τιμόνι , το σαραβαλιασμένο τζιπ που τόλμησε να μπει στη κοίτη του ποταμού βουλιάζοντας μέσα στη άμμο με κάτι λεπτούλια ποδηλατικά λάστιχα δεν άφηναν καμιά αμφιβολία για το βαθμό δυσκολίας του σαφάρι…
-Όχι ρε γαμώτο πάλι σπρώξιμο…συμβόλαιο λές και έχουμε κάνει με τα κρασχ καρ?
-Ελέφαντας !!!!! στη 2 …
-Τώρα ?????????? όλοι μέσα!!
Βουλιαγμένοι στη άμμο παρακολουθούμε ένα αρσενικό ελέφαντα να καταχτυπιέται στους κορμούς των δέντρων..
-Είναι μόνος και θυμωμένος λέει ο οδηγός και μάλλον πρέπει να είναι αλήθεια από το θόρυβο των σπασμένων κλαδιών και δένδρων…
Ένα βουρ και ένα τζιπ μας προσπερνά με ελιγμό και θρονιάζεται μπρος μας , πρώτο τραπέζι πίστα…πολύ κοντά στο αγριεμένο αρσενικό.. Που να χαμπαριασουν με νοήματα και κουνήματα χεριών ότι αν ενοχληθεί το ζωντανό θα μας κάνει συστατικό της άμμου ,..,τίποτα αυτοί όλο και πιο κοντά και κλικ και κλακ οι μηχανές. .ευτυχώς που το ζωντανό είχε πιο πολύ νου η άλλες ορέξεις μας κοίταξε όλους με ένα κατάπτυστο βλέμμα ρίχνει τη τελευταία κουτουλιά και με ένα μουγκρητό απομακρύνεται.. και μαζί με αυτό και το τζίπ , την ώρα που είχαμε ελπίσει ότι θα μας βοηθούσαν να βγούμε από τις δυσκολίες..
Οι αδύναμες και άτολμες τάχαμου, σωριάστηκαν σε ένα δένδρο στη σκιά και εμείς οι δυνατές και μπρατσωμένες στο καθήκον του σπρωξίματος.., αλλά δεν φτάνει μόνο το σπρώξιμο πρέπει και ο οδηγός να κατέχει το άθλημα πράγμα που δεν γίνεται με τον δικό μας και όλο βουλιάζουμε και όλο πιο κάτω, και όλο πάτο..
Σαν από μηχανής θεό, σκάνε μύτη 2 μεγάλα τζίπ με σπουδαστές και παρατηρητές της άγριας ζωής της περιοχής που συνεργάζονται με το υπουργείο για τη καταγραφή των ελεφάντων και μας ανασύρουν από τα στεγνά βάθη του ποταμού…
-Μπορείτε να μας ακολουθήσετε …
Άλλο που δεν θέλαμε και εμείς …στο κατόπι..
- Τα χαχανητά τους να υποθέσω είναι λόγω μπυροκατανάλωσης η μας κοροϊδεύουν ?..
- Τι να κοροϊδέψουν τα παιδιά καλέ , τα νιάτα χαίρονται κάνοντας το κέφι τους και βοηθώντας παράλληλα..
Στο κυνήγι των ελεφάντων απόψε είχαμε επιτυχία.. μπροστά μας μια οικογένεια και ένα μικρό βόσκουν στα χαμηλά φύλλα των δένδρων, του μαθαίνουν πώς να ξεχωρίζει τα φύλλα με το σχήμα πεταλούδας που είναι τα αγαπημένα τους…

 

[Rosa]

Ντίαρ μαμ, σας παρακολουθώ ανελλιπώς!!!!!!!! Τι θεσπέσιο ταξίδι!!! Είναι από τα πρώτα στη λίστα μου, και μακάρι να αξιωθώ μια μέρα να το κάνω.........

 

[ΕΡΣΗ]

Ένα μεγάαααααααλο αααααααχχχχ!

 

[xenos]

mom Lullu στην επομενη Ναμιμπια σου δηλωνω μελος του γκρουπ!!!
Συνεχισε σε διαβαζουμε.

 

[LULLU]

Και πρέπει να ψάχνουν πολύ, να διανύουν δεκάδες χιλιόμετρα τη ημέρα για να εξασφαλίσουν τα 150 κιλά που χρειάζονται για να θρέψουν (τα αρσενικά )τους 7 τόνους θεόρατο κορμί τους και άλλα 150 κιλά νερό πράγμα που δικαιολογεί τις συχνές καταστροφικές επισκέψεις τους στις δεξαμενές των κάμπς. Τελικά ο οδηγός ξεναγός τα πάει καλύτερα με τους ελέφαντες από ότι με τα μηχανοκίνητα..
Πίσω στο xaragu ο Σαμούρα περιμένει με αγωνία τις εντυπώσεις μας από το σαφάρι και σκάει και ανταλλάσει ένα χαμόγελο στο οδηγό ακούγοντας τη περιπέτεια μας και συμπληρώνοντας κάτι στη γλώσσα τους..
-Να υποθέσω ότι του λές πώς να θεωρηθεί τυχερός που γλύτωσε από τον ελέφαντα η από εμάς?
- Ποτέ μαμ.. είστε σκληρές αλλά όχι υστερικές, και αντιμετωπίζεται με χιούμορ πάντα τα πράγματα..
Το μοναδικό αρσενικό της παρέας μη σας φαίνεται ότι δεν υπάρχει η ότι τον έχουμε καπελώσει πολυυυυ!! , αλλά είναι τόσο καλόβουλος και ευγενικός που μας άφησε τα ηνία…αναγκαστικά δηλαδή, τι να κάνει με 7 γυναίκες δύναμης και αντοχής παντός καιρού …
Η ανατολή μας βρήκε στο δρόμο για το Etosha Park ,με ενδιάμεσους σταθμούς στο korixas και Outso μια πανέμορφη ήρεμη πεντακάθαρη πόλη που φιλοξενεί Hiba, Herero και Damara., ένα πανηγύρι ρούχων , χρωμάτων και αμφιέσεων..
Σε μια αυλή κατάχαμα λιάζονται γυμνόστηθες οι γυναίκες Ηiba και δεν μπορούμε από το να μείνουμε άναυδοι μπρος στα σοκολατένια καλοσμιλεμένα κορμιά αλλά και επιφυλακτικοί στις έντονες αντιδράσεις τους στο κάθε κλικ της μηχανής που σαφώς συνοδεύεται από το κατάλληλο τίμημα..
Κατά το μεσημέρι φτάνουμε στο Toshila lodge 27 χιλιόμετρα μακριά από τη είσοδο του Etosha…και στις 3 το σαφάρι ξεκινά….
Τι να δούμε τώρα από τα σφραγισμένα φιμέ τζάμια του βαν ?
Χωρίσαμε σε ζώνες το οπτικό πεδίο και ο καθένας είχε καθήκον να παρακολουθεί τη περιοχή του και να ειδοποιεί τους ‘άλλους..
Οι μηχανές stand bay και η καταγραφή στιγμών ζωικού βασιλείου αρχίζει..
Είναι μεσημέρι , έχει ζέστη και δεν είναι και η καταλληλότερη ώρα για σαφάρι, γνωρίζοντας όμως που είναι οι νερόλακκοι
μέσα σε αυτό το τεράστιο πάρκο , στήνεις καρτέρι περιμένοντας τα ζώα που θα εμφανιστούν κάποια στιγμή να πιουν νερό ..
Μπροστά μας σε πρώτη εμφάνιση ποια άλλα ? τα springbok σε ομάδες δεκάδων ..χιλιάδων.., να βόσκουν στα απέραντα λιβάδια παρέα με τα γκνου, στρουθοκαμήλους και καμηλοπαρδάλεις.., είναι φυσικά τα ζώα που ο επισκέπτης συναντά συνεχώς.., και εμείς έχουμε δει αρκετά. Τα μάτια μας εντείνουν τη παρακολούθηση κάθε κίνησης, κάθε σκιάς για τυχόν εντοπισμό των big five,..τα μεγάλα 5, είναι τα ζώα που ο επισκέπτης θέλει και αγωνιά να δει και που ακούν στα ονόματα, λιοντάρι, ελέφαντας, ρινόκερος, βούβαλος, λεοπάρδαλη..
Τα στοιχήματα πάνε και έρχονται ποιος θα δει πρώτο και ποιο…
-Ελέφαντας στη 1 λέει η Μαρία. .αλλά έχουμε δει και δεν μετρά.. ..
-Μετρά πως δεν μετρά, εδώ είναι διαφορετικοί ., έτσι λένε οι οδηγοί..
-Στη πραγματικότητα δεν υπάρχει διαφορά λέει ο Σαμούρα, αλλά επειδή εδώ τα ζώα βρίσκουν τροφή ευκολότερα από αυτά της ερήμου φαίνονται μεγαλύτερα και πιο ογκώδη..
Ε βέβαια άλλο είναι να σου βγαίνει ο πάτος στο περπάτημα να βρεις να φας και άλλο να έχεις στη αυλή σου το λαχανόκηπο σου….
Από το ανοιχτό παράθυρο μπαίνει μια απίστευτη βρώμα πτωμαΐνης ανακατεμένη με αμμωνίας., και ο Σαμούρα κόβει πολύ ταχύτητα..
Ύαινες στη 9.., και η ματιά μας πέφτει παρόλη την αντηλιά, στα πιο άσχημα και ύπουλα πλάσματα να παίρνουν τη σιέστα τους κάτω από τις φυλλωσιές .Τα ζώα αυτά δεν συγκαταλέγονται στη κατηγορία των κυνηγών, γιατί τρώνε ότι βρεθεί στο δρόμο τους ζωντανό, πεθαμένο η βρώμικο. .Η δύναμη του σαγονιού τους μπορεί να σπάσει στα 2 κόκαλο ελέφαντα .Σε κάθε δαγκωματιά μπορεί να εφαρμόσει πίεση 500 κιλών ανά κυβικό εκατοστό πράγμα που σε κάνει να ανατριχιάζεις.. και η βρώμα που αιωρείται στο αέρα είναι το κουφάρι ενός ζώου που οι τελευταίες ύαινες γεύονται τα τελευταία κομμάτια..
Οι καμηλοπαρδάλεις που μας κοιτούν αφ υψηλού δεν είναι από τα big 5 αλλά δεν μπορούμε να μη θαυμάσουμε το γλυκό προσωπάκι πάνω σε ένα μακρύ και δυνατό λαιμό.. Μια θηλυκιά με το μικρό της.. το μικρό που μετά από 17μηνη κύηση πέφτει από τη μήτρα της μητέρας του που παραμένει όρθια κατά τη γέννα, τρώγοντας τη πρώτη τούμπα της ζωής του από ύψος 2 μέτρων , απόσταση εδάφους –μήτρας , ευτυχώς όμως σηκώνεται αμέσως ίσως κουτσαίνοντας για λίγο αλλά ζωντανό..
Για σήμερα πολλά είδαμε…πίσω για φαί ..πεινάμε σαν λύκοι…και το βραδινό κρέας στο μπουφέ είχε μια σκληράδα που δεν αφήνει αμφιβολία τόπου καταγωγής και είδους..

 

[LULLU]

ελέφαντας της ερημου

 

[LULLU]

γυναικα φυλης Hiba ...

 

[LULLU]

τα πιο γλυκα ζωα ..

 

[ΕΡΣΗ]

Ααααχχχχχ! Ξανά! Μήπως την επόμενη φορά που θα ξεκινήσετε για όπου, θα χρειαστείτε κάποιον βαστάζο θηλυκού γένους; Γιατί κάτι έχω στα υπόψιν. Λέω μήπως! Α, μπα ε;

 

[renata]

lullu για ακόμα μια φορά,εξάντλησες το όριο των αισθήσεών μου!!!