Γερμανία Ταξίδι στη Γερμανία πάνω σε 4 ρόδες

[dimosf]

Ημέρα 4η
REGENSBURG
Το Regensburg είναι μια καλοδιατηρημένη μεσαιωνική πόλη βορειοανατολικά του Μονάχου, λιγότερο από 80χμ. από τα σύνορα με την Τσεχία. Στην πόλη εκτός από τα μεσαιωνικά μνημεία υπάρχουν και άλλα πολλά από όλη την ιστορία της. Παλαιότερα αλλά και νεώτερα.
Η CastraRegina των ρωμαίων (από όπου και το όνομα της πόλης) είναι χτισμένη πάνω στο Δούναβη και χτίστηκε εκεί για να φυλάει τα βόρεια σύνορα της αυτοκρατορίας. Τον 11ο αι. έγινε η πρωτεύουσα του πρώτου δουκάτου της Βαυαρίας.
Φύγαμε από τη Νυρεμβέργη για το Regensburg και κάναμε μια στάση για ψώνια σε ένα πολύ μεγάλο κατάστημα με είδη κάμπινγκ αλλά και για δραστηριότητες υπαίθρου. Πάνω από μια ώρα ήταν αρκετή για να αφήσουμε αρκετά ΕΥΡΩ και να φορτώσουμε αρκετά πράγματα στο αυτοκίνητο.
Φτάσαμε στο Regensburg αφήσαμε το αυτοκίνητο σε ένα υπόγειο χώρο στάθμευσης και με το ασανσέρ βγήκαμε στην επιφάνεια της γης στην Arnulfsplatz. Ακολουθώντας τον πεζόδρομο Ludwigstrasse και με κατεύθυνση προς τα ανατολικά και το ποτάμι, περάσαμε από κάποια καλντερίμια με όμορφα μικρά ή μεγάλα παλαιά κτίρια. Μερικά από αυτά είναι πολύ εντυπωσιακά όπως το AltesRathaus (παλιό δημαρχείο)

ή το σπίτι με την τοιχογραφία του Γολιάθ στην οδό Goliathstrasse όπυ έζησε για ένα διάστημα το 1945 ο Όσκαρ Σίντλερ.

Μας έκαναν επίσης εντύπωση κάποια κτίρια με μεγάλους πύργους, τετράγωνης διατομής, σαν αυτούς που υπάρχουν σε πολλές Ιταλικές πόλεις. Στη διάρκεια του 14ου και 15ου αι., περίοδο μεγάλης ακμής για την πόλη, οι έμποροι ακολουθώντας τη μόδα μιμήθηκαν αρχιτεκτονικά τα αντίστοιχα ιταλικά κτίρια και μάλιστα ανταγωνιζόμενοι μεταξύ τους έκαναν τους πύργους όλο και πιο ψηλούς. Σήμερα σώζονται πάνω από 20 τέτοιοι πύργοι Φτάσαμε στην καταπληκτική αυτοκρατορική πύλη-προγεφύρωμα, με το ρολόι (από τη μεριά του ποταμού)

που το μεσαίωνα ήταν αποθήκη αλατιού, αυτού του πολύτιμου εκείνη την εποχή αγαθού και βγήκαμε στον Δούναβη και τη μοναδική SteinerneBrucke (πέτρινη γέφυρα). Πρόκειται για γέφυρα μήκους 309μ. που χτίστηκε από το 1135 ως το 1146. Είναι δύο αιώνες παλιότερη από τη γέφυρα του Καρόλου στην Πράγα. Ήταν την εποχή εκείνη επίτευγμα μηχανικής.

Υπάρχει ένας θρύλος που λέει ότι για την κατασκευή της έβαλε την ουρίτσα της και ο διάβολος με αντάλλαγμα την ψυχή του πρώτου που θα πέρναγε από πάνω της. Οι πονηροί ντόπιοι δέχτηκαν και όταν τέλειωσε έβαλαν να περάσει ένα γαϊδούρι (!!!). Το ποτάμι σε αυτό το μέρος είναι μεν αρκετά πλατύ αλλά και αρκετά ορμητικό. Από τη γέφυρα έχει κανείς την ωραιότερη εικόνα της πόλης. Δίπλα βρίσκεται ο αρχαιότερο εστιατόριο πρόχειρου φαγητού (φαστφουντάδικο) στον κόσμο, το HistorischeWurstkuche (!!). Λέγεται ότι φτιάχτηκε για να προσφέρει φαγητό (τα υπέροχα λουκάνικα του Regensburg) στους εργάτες που έφτιαχναν τη γέφυρα και από τότε λειτουργεί ανελλιπώς!!!! Πεινάγαμε κι εμείς αλλά ήταν γεμάτο. Έτσι έχω άλλο ένα λόγο να πάω πάλι για να φάω σε ένα τόσο παλιό μαγαζί (!!!!).

Από τη γέφυρα, ακολουθώντας την UnderdenSchwibbogen προς τα ανατολικά φτάσαμε στα απομεινάρια του ρωμαϊκού τείχους και της εντυπωσιακής πύλης PortaPraetoria που χρονολογείται από το 179 π.Χ.

Περνώντας από την πύλη και ανηφορίζοντας προς τα δυτικά φτάσαμε στον Καθεδρικό (Dom) του Αγ. Πέτρου. Είναι ένας τεράστιος ναός στη θέση του ρωμαϊκού οχυρού. Χτίστηκε από το 1250 ως το 1525, ενώ οι δυτικοί πύργοι προστέθηκαν στα μέσα του 19ου αι.

Θαυμάσια είναι τα βιτρό του 14ου αι., αλλά και τα δύο γλυπτά του 1280 στα δυτικά της Αγίας Τράπεζας που παριστάνουν τον Ευαγγελισμό. Στη μια κολώνα ο χαμογελαστός άγγελος που φέρνει το καλό νέο και στην άλλη η Θεοτόκος. Από τον Καθεδρικό πήγαμε να δούμε τα παράξενα και ανεξήγητα, από τους ειδικούς, γλυπτά στην πρόσοψη του ναού του Αγ. Ιακώβου του 12ου αι.
Γυρίσαμε στην πλατεία απʼ όπου ξεκινήσαμε και φυσικά πήραμε τα ξακουστά λουκάνικα μέσα σε ψωμάκια και διάφορες γλυκές ή καυτερές μουστάρδες στη διάθεσή σου για να τα συνοδέψεις. Και βέβαια μπύρα. Όλα αυτά στα όρθια. Είπαμε, μας αρέσει το φαΐ του δρόμου. Αράξαμε στη σκιά των δέντρων της πλατείας (μόλις είχε τελειώσει και έκλεινε η υπαίθρια αγορά) και αφού χορτάσαμε κάπως την πείνα και τη δίψα μας, κατεβήκαμε στο πάρκινγκ, πήραμε το αυτοκίνητο και περνώντας έξω από το εντυπωσιακό παλάτι SchlossThurnundTaxis (άλλος ένας λόγος να ξαναπάω στο Regensburg) φύγαμε γρήγορα για το αεροδρόμιο F.J.Strauss του Μονάχου να πάρουμε τις κόρες μας που έρχονταν από τη Βαρκελώνη. Στη Νυρεμβέργη πήγαμε στο σπίτι του φίλου μας και στη συνέχεια πήγαμε για το αποχαιρετιστήριο δείπνο, το τελευταίο μας στη Βαυαρία, σε ένα παραδοσιακό εστιατόριο, το PetzenGarten. Δοκιμάσαμε λουκάνικα, κότσια αλλά και κυνήγι και φυσικά μπύρα. Αποχαιρετιστήκαμε με τους φίλους μας και γυρίσαμε να ξεκουραστούμε. Την άλλη μέρα φεύγαμε για Βερολίνο. Εις το επανιδείν Βαυαρία πανέμορφη!! Auf Wiedersehen!!


Υ.Γ. Για κάποιες χρηστικές πληροφορίες εδώ

 

[spor_os]

Μεταφέρθηκε στις Ταξιδιωτικές Ιστορίες της Ευρώπης.

 

[dimosf]

Ημέρα 5η
Οδηγώντας σε ένα από τους κεντρικότερους αυτοκινητόδρομους της Γερμανίας, τον Α9 με σχετική κίνηση και κάνοντας κάτι παραπάνω από 400χμ., φτάσαμε στον επόμενό μας προορισμό. Η περιοχή της πρωτεύουσας της χώρας. Είχαμε κλείσει να μείνουμε σε ένα κάμπινγκ μεταξύ Βερολίνου και Potsdam, στην περιοχή Kleinmachnow, πάνω στο κανάλι Teltow που πηγαίνει προς την Πολωνία. Οι φίλοι μας τακτοποιήσανε το τροχόσπιτό τους και εμείς τακτοποιηθήκαμε στο συμπαθητικό δωμάτιο που είχαμε κλείσει μέσω internet. Κουρασμένοι από το ταξίδι δεν βγήκαμε. Αράξαμε στο εστιατόριο δίπλα στο κανάλι για να περάσουμε το βράδυ μας. Λουκάνικα, χοιρινές μπριζόλες, πατατοσαλάτες και μπύρες. Και απόλυτη ηρεμία που έσπαγε μόνο από τη μηχανή κάποιου μικρού σκάφους που περνούσε πότε-πότε. Ή μιας μεγάλης πολωνικής μαούνας, φορτωμένης που τράβαγε αργά-αργά προς τα ανατολικά. Στην απέναντι όχθη και μέσα στο πολύ πυκνό πράσινο φτερούγιζε ένα ζευγάρι ερωδιών. Την άλλη μέρα είδαμε ότι είχαν και μικρά. Γαλήνεψε κορμί και νους. Νωρίς στο κρεβάτι για ξεκούραση. Η επόμενη είχε πολλά να κάνουμε και να δούμε.
Ημέρα 6η
ΒΕΡΟΛΙΝΟ
Το πρωί φεύγοντας περάσαμε από ένα εξουσιοδοτημένο συνεργείο για να προμηθευτούμε το αυτοκόλλητο που χρειάζονται όλα τα οχήματα για να μπουν στην πόλη. Είναι κάτι σαν έλεγχος για την φιλικότητα του οχήματος προς το περιβάλλον. (βλ. sticker) Στη συνέχεια μπήκαμε στην ατέλειωτη ουρά των αυτοκινήτων για να μπούμε στην πόλη. Απίστευτη κίνηση. Μπήκαμε λοιπόν από τα νοτιοδυτικά και διασχίζοντας ένα μεγάλο μέρος της πόλης φτάσαμε στην περιοχή που βρίσκεται ο Καθεδρικός (Dom) αλλά και το νησί των Μουσείων. Παρκάραμε εκεί κοντά και πήγαμε να δούμε το Μουσείο της Περγάμου (Pergamon Museum). Τι να πει κανείς γι αυτό το μουσείο. Πρώτα απʼ όλα ότι τελικά όλοι όσοι σε κάποια φάση έχουν δύναμη την ασκούν πάνω σε ασθενέστερους πάνω κάτω με τον ίδιο τρόπο. Φωνάζουμε, και σωστά, για την κλοπή των Μαρμάρων του Παρθενώνα από τον Έλγιν. Από την άλλη Γάλλοι ή Γερμανοί έχουν γεμίσει τεράστια μουσεία είτε με κλοπιμαία, είτε με ευρήματα τα οποία αφού ανακάλυψαν οι επιστημονικές-αρχαιολογικές τους αποστολές οικειοποιήθηκαν χωρίς κανένα ενδοιασμό. Τι θα ήταν το Λούβρο χωρίς τα «κλοπιμαία» από Αίγυπτο, Περσία, Μεσοποταμία, Ελλάδα; Τι θα ήταν το Βρετανικό; Τι θα ήταν λοιπόν το Μουσείο της Περγάμου χωρίς τα τρία διαμάντια του; Τον βωμό από την Πέργαμο, την πύλη της αγοράς της Μιλήτου και την πύλη της Αστάρτης από τη Βαβυλώνα;
Μέχρι εδώ όμως με την πικρία που βγαίνει όταν βλέπεις τα κλοπιμαία άλλων πολιτισμών να δίνουν αίγλη σε αυτούς που άνομα τα οικειοποιήθηκαν.
Εμείς αυτή τη μέρα θαυμάζαμε τα αριστουργήματα προγόνων από πατρίδες που τις έσβησε η ιστορία, κρατώντας την αίγλη τους ζωντανή μέσα από τα έργα άξιων ανθρώπων. Τέτοια ήταν τα έργα που με πραγματική έκσταση έβλεπα μπροστά μου. Εικόνες γνώριμες από φωτογραφίες και ντοκιμαντέρ αλλά ωστόσο πρωτόγνωρες. Εικόνες εντυπωσιακές.
Ο βωμός της Περγάμου αναστηλωμένος σε μεγάλο βαθμό με την επιβλητική κλίμακα και τα γλυπτά της ζωφόρου που περιγράφουν πολύ παραστατικά την γιγαντομαχία σε αφήνουν άφωνο.

Και δεν είναι μόνο ο βωμός. Το ίδιο άφωνο σε αφήνουν και ένα σωρό άλλα αρχαιοελληνικά και ρωμαϊκά έργα τέχνης, με αποκορύφωμα την επιβλητική πύλη της αγοράς της Μιλήτου. Και φυσικά εκεί που δεν πιστεύεις στα μάτια σου είναι η ομορφιά της πύλης της Αστάρτης με την πομπική οδό διακοσμημένη με εφυαλωμένα τούβλα σε σχήματα δράκων και ταύρων σε μπλε και κίτρινα χρώματα και αποχρώσεις. Απίστευτη ομορφιά!! Ανεπανάληπτη!!! Δυστυχώς ήταν κλειστό για λόγους συντήρησης το ανακατασκευασμένο ανάκτορο του 12ου αι. π.Χ. από την Ασσυρία.
Στο μουσείο αυτό η μεθοδικότητα των Γερμανών μας χάρισε μια ατομική ξενάγηση στα Ελληνικά με αυτόματους ατομικούς ηλεκτρονικούς «ξεναγούς» που άρχιζαν αυτόματα την ξενάγηση σε κάθε χώρο χωριστά!!
Τελειώνοντας την επίσκεψή μας στο μουσείο πήγαμε και από το πωλητήριο που έχει ενδιαφέροντα, κατατοπιστικότατα βιβλία και πολύ καλόγουστα δώρα, που βέβαια τα τιμήσαμε δεόντως, όπως στη συνέχεια τιμήσαμε στην αυλή του τα ψωμάκια με τα λουκάνικα και τις μπύρες στην καντίνα που υπάρχει εκεί.
Από το μουσείο πήγαμε στον πομπώδη Καθεδρικό.

Κτίσμα του 19ου αι., τροποποίηση προηγούμενου του 18ου, το καμάρι του Κάιζερ Γουλιέλμου Β΄ σε Ιταλικό αναγεννησιακό-νεομπαρόκ ρυθμό δεν μας ενέπνευσε για επίσκεψη και έτσι κάτσαμε απλά στα σκαλιά του. Κυρίως απολαύσαμε τη θέα της όμορφης πλατείας μπροστά μας με το Παλαιό μουσείο προς την πλευρά του νησιού των μουσείων.

Κάτσαμε λίγο εκεί και στη συνέχεια περπατήσαμε προς την Alexanderplatz ακολουθώντας την KarlLiebknechtStrasse που είναι η συνέχεια της πασίγνωστης UnterdenLinden (Υπό τας Φιλύρας), αφού περάσαμε πάνω από την γέφυρα Liebknecht του ποταμού Spree. Ακριβώς απέναντι μετά τον Καθεδρικό (προς τα ΝΑ) είναι ένα ωραίο πάρκο με ένα πολύ σεμνό και ωραίο σύμπλεγμα γλυπτών προς τιμή των μεγάλων φιλοσόφων του Καρλ Μαρξ (KarlMarx) και του Φρίντριχ Ένγκελς (FriedrichEngels).

Διαγώνια προς τα ανατολικά είναι το κόκκινο δημαρχείο. Κόκκινο από το χρώμα των εξωτερικών τούβλων και όχι λόγω πολιτικών πεποιθήσεων. Σε μια στοά της KarlLiebknechtStrasse κάτσαμε για καφέ. Κάναμε λίγο ακόμα βόλτα στην περιοχή, βγάλαμε πάρα πολλές φωτογραφίες

και αποφασίσαμε να πάμε να δούμε το Εβραϊκό Μουσείο. Όχι για το εσωτερικό του που νομίζω ότι απευθύνεται κυρίως σε Εβραίους αλλά για τη μοναδική του εξωτερική όψη. Ένα λάθος στο GPS μας έστειλε στην άλλη άκρη της πόλης, μια διαδρομή περίπου 40 λεπτών που μας έδωσε όμως την ευκαιρία να δούμε την πόλη και λίγο έξω από το κέντρο. Ουδέν κακόν αμιγές καλού!! Τελικά καταλάβαμε το λάθος, το διορθώσαμε και φτάσαμε απομεσήμερο πια στο μουσείο. Τι αριστούργημα!! Δεν περιγράφεται. Ένας αρχιτεκτονικός «σπαραγμός»!! Αυτό είναι αυτό το κτίριο. Ο Daniel Libeskind, αρχιτέκτονας αυτού του αριστουργήματος πρέπει κατά την ταπεινή μου γνώμη να είναι από τους σπουδαιότερους της εποχής μας παγκοσμίως. Όλο από μέταλλο με κάτοψη τεθλασμένης γραμμής που συμβολίζει ένα διαλυμένο άστρο του Δαυίδ, και με παράθυρα-ανοίγματα σα μαχαιριές!!! (JewishMuseumBerlin & Εβραϊκό Μουσείο του Βερολίνου ).

Δεν περιγράφεται εύκολα με λόγια. Οι φίλοι μας αποφάσισαν να το επισκεφτούν. Εμάς μας αρκούσε αυτό που είχαμε δει. Έτσι περιοριστήκαμε για λίγο στο πωλητήριο όπου η κόρη μου αγόρασε ένα βιβλίο με έργα του σπουδαίου αρχιτέκτονα και φύγαμε να πάμε στο δωμάτιο όπου και θα περιμέναμε τους υπόλοιπους για να πάμε στο Potsdam για φαΐ.
Είχε πάει 8.30 το βράδυ όταν φτάσαμε στο Potsdam και παρκάραμε στο πλακόστρωτο δίπλα στην αψίδα. Στην πλατεία που βρίσκεται μπροστά της όλα τα εστιατόρια είχαν ήδη κλείσει ή κλείνανε εκείνη την ώρα. Στον πεζόδρομο που ξεκινά από την αψίδα βρήκαμε ένα «γυράδικο» κάποιων κούρδων, το μόνο ανοικτό και έτσι και απόψε γυρίσαμε για ύπνο χορτάτοι!

 

[mariath]

Πράγματι εξαιρετικό το Εβραϊκό Μουσείο. Το κτίριο από μόνο του σε υποβάλλει. Εξαιρετικός όμως είναι και ο τρόπος που έχουν στήσει το μουσείο και νομίζω ότι η επίσκεψη σ' αυτό επιβάλεται. Είναι από τα πιο σύγχρονα οργανωμένα μουσεία που έχω δει, από μουσειολογικής αποψης. Ακόμη και αν είσαι εντελώς αδιάφορος προς το θέμα του, έχει έναν μοναδικό τρόπο να σε βάλει στο πνεύμα της ζωής των εβραίων της γερμανίας ανά τους αιώνες. Είναι νομίζω ένα καταπληκτικό παράδειγμα του πώς ένα "αδιάφορο" θέμα μπορεί, αν παρουσιαστεί σωστά, να σε ελκύσει, να σε βάλει στο πνεύμα του.

 

[dimosf]

Πράγματι εξαιρετικό το Εβραϊκό Μουσείο. Το κτίριο από μόνο του σε υποβάλλει. Εξαιρετικός όμως είναι και ο τρόπος που έχουν στήσει το μουσείο και νομίζω ότι η επίσκεψη σ' αυτό επιβάλεται. Είναι από τα πιο σύγχρονα οργανωμένα μουσεία που έχω δει, από μουσειολογικής αποψης. Ακόμη και αν είσαι εντελώς αδιάφορος προς το θέμα του, έχει έναν μοναδικό τρόπο να σε βάλει στο πνεύμα της ζωής των εβραίων της γερμανίας ανά τους αιώνες. Είναι νομίζω ένα καταπληκτικό παράδειγμα του πώς ένα "αδιάφορο" θέμα μπορεί, αν παρουσιαστεί σωστά, να σε ελκύσει, να σε βάλει στο πνεύμα του.

Δεν πήγα στο μουσείο για δύο λόγους. Ήμουν πολύ κουρασμένος από αυτά που είχα κιόλας δει εκείνη τη μέρα αλλά κυρίως γιατί οι πληροφορίες που είχα από δικούς μου ανθρώπους για το εκθεσιακό μέρος του δεν με προδιέθεσαν θετικά. Ίσως να έκανα λάθος και κάποια άλλη φορά που θα βρεθώ στο Βερολίνο να το βάλω στη λίστα των αξιοθέατων που θα επισκεφθώ.

 

[neikos]

πολυ ωραια η ιστορια σου!! σε καποιες πολεις απο αυτες που αναφερεις περασα κι εγω λιγο πιο νωρις!! αχ bamberg!! και αυτο το δημαρχειο!! ωραια πραγματα!!

 

[dimosf]

Ημέρα 7η
ΒΕΡΟΛΙΝΟ
Την άλλη μέρα ξανά στην πόλη. Αυτή τη φορά παρκάραμε κοντά στο σημείο ελέγχου Τσάρλυ (CheckPointCharlie). Από αυτό το σημείο που βρίσκεται στην Friedrichstrasse ξεκινήσαμε τη σημερινή μας, εξαιρετικά γεμάτη μέρα στο Βερολίνο. Η εμπορευματοποίηση στην περιοχή δεν έχει όρια. Νεαροί, ντυμένοι με στρατιωτικές στολές του Αμερικάνικου και του Βρετανικού στρατού και κρατώντας κοντάρια με τις αντίστοιχες σημαίες «φυλάνε» σκοπιά στο φυλάκιο που κάποτε αποτελούσε το μοναδικό σημείο εισόδου και εξόδου μεταξύ των δύο τμημάτων της πόλης εκατέρωθεν του τείχους.

Άλλος «σφραγίζει» βίζες με τις σφραγίδες των χωρών που συμμετείχαν στην όλη διαδικασία, συμπεριλαμβανομένης και της Λαοκρατικής Δημοκρατίας της Γερμανίας (της πάλαι ποτέ Ανατολικής Γερμανίας). Και όλα αυτά επί πληρωμή ή για μια επί πληρωμή φωτογραφία με τους «φρουρούς». Προσωπικά μου προκάλεσε θλίψη η εικόνα που έβλεπα. Ασέλγεια πάνω σε ένα νεκρό και τίποτα άλλο!! Για αυτό και δεν έμεινα πάνω από λίγα λεπτά. Αποφασίσαμε να πάρουμε ένα από αυτά τα τουριστικά λεωφορεία που σε γυρνάνε στην πόλη, κατεβαίνεις όπου θέλεις και συνεχίζεις αργότερα μέχρι αργά το απόγευμα. Πήραμε λοιπόν ένα από το σημείο που βρισκόμασταν. Αφού περάσαμε από τις περιοχές του πρώην ανατολικού τομέα, Αλεξαντερπλατς, Κόκκινο Δημαρχείο, Καθεδρικός κλπ., κατεβήκαμε στην Πύλη του Βρανδεμβούργου, το σύμβολο της πόλης του Βερολίνου. Εμπνευσμένη από τα Προπύλαια της δικιάς μας Ακρόπολης, με τους δωρικούς της κίονες και το τέθριππο που οδηγεί η Νίκη στην κορυφή, αποτελούσε το όριο μεταξύ του Ιστορικού κέντρου στα ανατολικά και του κυνηγετικού δάσους Tiergarten στα δυτικά. Φτιάχτηκε τον 18ο αι. (τέλειωσε το 1791) πάνω στο δρόμο με τις Φιλύρες (UnterdenLinden) που έμελλε να γίνει ένας από τους διασημότερους δρόμους του κόσμου. Έχει πάρα πολύ κόσμο που έρχεται να φωτογραφίσει και να φωτογραφηθεί στην ιστορική πύλη κάτι που φυσικά κάναμε κι εμείς.

Ακολουθώντας βόρεια κατεύθυνση στο επόμενο τετράγωνο είδαμε την πίσω πλευρά του κοινοβουλίου (Reichstag ή Bundestag). Ακολουθώντας την φτάσαμε στην πλατεία της Δημοκρατίας που απλώνεται μπροστά από το επιβλητικό κτίριο. Αν και θέλαμε να ανέβουμε στον γυάλινο θόλο, αυτό δεν γινόταν γιατί ήταν κλειστός για καθαρισμό. Το κτίριο τελείωσε το 1894 και ο Κάιζερ Γουλιέλμος Β΄ το χαρακτήρισε «σπίτι των πιθήκων» εκφράζοντας με αυτόν τον τρόπο τη γνώμη του για την κοινοβουλευτική Δημοκρατία που είχε υποχρεωθεί να δεχθεί. Το κτίριο πήρε την «εκδίκησή» του όταν από εκεί το 1918 ανακοινώθηκε το τέλος της βασιλείας και η ίδρυση της Γερμανικής Δημοκρατίας.

Το ίδιο αυτό κτίριο κάηκε το 1933 (μάλλον επρόκειτο για προβοκατόρικη φωτιά των ναζί) και αυτό στάθηκε η αφορμή να ανέβει ο Χίτλερ στην εξουσία και να αρχίσει ο διωγμός των Εβραίων που κατηγορήθηκαν για τον εμπρησμό αλλά και όλων των αντιπάλων των ναζί, μεταξύ των οποίων και πολλοί βουλευτές. Στις 30 Απριλίου του 1945 ο Κόκκινος Στρατός το κατέλαβε και πάνω στη μισογκρεμισμένη στέγη του ύψωσε την κόκκινη σημαία με το σφυροδρέπανο. Η φωτογραφία αυτή που ο Σοβιετικός στρατιώτης υψώνει τη σημεία έχει ταυτιστεί με το τέλος του Β΄Π.Π. αν και επίσημα ορίζεται 9 μέρες μετά με την άνευ όρων παράδοση της Γερμανίας και στην πραγματικότητα είναι 3 μήνες μετά με την αποτρόπαιη εγκληματική αμερικάνικη «λύση» της ατομικής βόμβας. Στην πλατεία μπροστά από το κοινοβούλιο μας έκανε εντύπωση το γλυπτό με τις κάθετες μεταλλικές πλάκες, τη μια δίπλα στην άλλη, με ονόματα βουλευτών. Δεν μπόρεσα να βρω πουθενά τι ακριβώς σημαίνει αλλά με εντυπωσίασε σαν έργο.

Απέναντι ένα μεγάλο κατάστημα μέσα στο τεράστιο πάρκο, με αναμνηστικά, καφέ και εστιατόρια έδωσε διέξοδο στην καταναλωτική μας μανία αλλά και την πείνα μας. Είχε φτάσει ήδη μεσημέρι. Γυρίσαμε στην Πύλη μέσα από το πάρκο και πήραμε ξανά το τουριστικό λεωφορείο με κατεύθυνση δυτική προς τo ανάκτορο Charlottenburg όπου και φτάσαμε έχοντας περάσει όλο το κέντρο της πόλης. Εκεί κάναμε άλλη μια στάση. Οι φίλοι μας πήγαν στο ανάκτορο. (Δεν μπορώ άλλο δωμάτια με έπιπλα Λουί τάδε. Έχω δει τόσα).

Εμείς πήγαμε να δούμε μια εξαιρετική έκθεση. Πρόκειται για την SammlungBerggruen που στεγάζεται στο παλιό δυτικό περίπτερο του στρατώνα. Αποτελείται από πολλά έργα του Πικάσο,

μερικά από τα πιο διάσημα, αλλά και άλλων όπως του Μπρακ, του Κλέε, του Σεζάν, του Βαν Γκογκ, του Χένρι Λόρενς και του Αλ. Τζιακομέτι. Εκπληκτικό Μουσείο (Museum Berggruen) . Ξανά στο λεωφορείο και επιστροφή από εκεί που αρχίσαμε. Πήγαμε προς κάποια απομεινάρια του τείχους όπου είχε και την έκθεση «Τοπογραφία του Τρόμου» για τα εγκλήματα των ναζί και κυρίως των Ες Ες. Η έκθεση έχει στηθεί στα υπόγεια κελιά κρατουμένων που αποκαλύφθηκαν όταν το κτίριο αυτό και τα απέναντι που φιλοξενούσαν τις τρεις υπηρεσίες τρόπου του Γ΄ Ράιχ, την ασφάλεια, την Γκεστάπο και τα Ες Ες κατεδαφίστηκαν. Δίπλα είναι ένα πολύ κομψό κτίριο με ωραίες τοιχογραφίες, το κτίριο Μάρτιν Γκρόπιους.

Απέναντι και διαγώνια κάτσαμε για καφέ δίπλα από ένα χώρο όπου μʼ ένα αερόστατο δεμένο με συρματόσκοινο ανεβαίνεις αρκετά ψηλά για θέα της πόλης. Εκεί ήρθε να μας βρει η κόρη του φίλου μας από τη Νυρεμβέργη, που κάνει το μεταπτυχιακό της στην κλασσική αρχαιολογία. Ο πατέρας της της εμφύσησε την αγάπη του για την Ελλάδα!
Με τα πόδια φτάσαμε μέχρι την Potsdamerplatz. Ψωνίσαμε από ένα σούπερ μάρκετ, είδαμε τα υπέροχα μοντέρνα κτίρια της περιοχής και γυρίσαμε να πάρουμε τα αυτοκίνητα για να πάμε στην περιοχή κοντά στο ζωολογικό κήπο. Εν τω μεταξύ νύχτωσε. Αλλά το Βερολίνο, σε αντίθεση με την υπόλοιπη Γερμανία δεν κοιμάται ποτέ! Παρκάραμε κοντά στην Kurfurstendamm και εκεί γύρω φάγαμε κάτι στο πόδι. Περπατήσαμε μέχρι την Breitscheidplatz όπου βρίσκονται δύο αξιοθέατα της πόλης. Το ένα ιστορικό και είναι τα ερείπια της εκκλησίας του Κάιζερ Γουλιέλμου (Kaiser-Wilheim-Gedachtniskirche), γνωστό στους ντόπιους σαν «κούφιο δόντι» (καταστράφηκε από βομβαρδισμό το 1943) με τον πολύ μοντέρνο ναό και το κωδωνοστάσιο του 1963 δίπλα.

Μέσα στην πλατεία βρίσκεται ένα αριστουργηματικό γλυπτό-συντριβάνι σε σχήμα μήλου και τεραστίων διαστάσεων με παραστάσεις από λαούς όλου του κόσμου. Και στη συνέχεια το άλλο μνημείο. Του καταναλωτισμού. EuropaCenter. Κτίστηκε στις αρχές της δεκαετίας του 1960 και ήταν το πρώτο αμερικάνικου τύπου εμπορικό κέντρο στη Γερμανία. Είκοσι όροφοι και άπειρος αριθμός καταστημάτων. Τα καταστήματα, ευτυχώς, ήταν κλειστά και εμείς κατεβήκαμε στο υπόγειο. Εκεί στην IrishPub κάτσαμε για μια μπύρα και να απολαύσουμε ένα γκρουπ με πολύ καλούς μουσικούς (λίγο μεστωμένοι είναι η αλήθεια!!) που έπαιζαν Beatles!

Πολύ ωραία ατμόσφαιρα, πολύ ωραία μουσική, κόσμος που χόρευε, πέρασε η ώρα. Φεύγοντας είδαμε και το «Ρευστό Ρολόι». Ένα γυάλινο γλυπτό με σωλήνες και σφαίρες διαφόρων μεγεθών με ένα ανοικτό πράσινο υγρό να μετράει το χρόνο σταγόνα τη σταγόνα. Πολύ εντυπωσιακό.

Οι εικόνες που μαζέψαμε όλη τη μέρα ήταν πολλές, εντυπωσιακές αλλά και το ιστορικό τους βάρος μεγάλο. Έτσι πολύ κουρασμένοι πια, περασμένα μεσάνυχτα γυρίσαμε για ύπνο. Ο Μορφέας πήρε το βάρος από το νου μας και άφησε μόνο τις όμορφες εικόνες!


Περισσότερες φωτογραφίες Picasa Web Albums - dimos 3 - GERMANY-Berli...#

 

[mariath]

Πολύ αναλυτική η περιήγησή σας στο Βερολίνο και με πλούσια εικονογράφηση. Ένας καλός οδηγός για τους μελλοντικούς ταξιδιώτες. Μπράβο!

 

[spor_os]

Ημέρα 8η

Δήμο είναι πράγματι η 8η μέρα;
Γιατί το προηγούμενο ποστ έχει την 6η μέρα.
Αν είναι πεσμου να το διορθώσω και στο προηγούμενο ποστ και στο αρχικό.
Αλλιώς να σβήσω αυτό το μήνυμα.

Ευχαριστώ

 

[dimosf]

Δήμο είναι πράγματι η 8η μέρα;
Γιατί το προηγούμενο ποστ έχει την 6η μέρα.
Αν είναι πεσμου να το διορθώσω και στο προηγούμενο ποστ και στο αρχικό.
Αλλιώς να σβήσω αυτό το μήνυμα.

Ευχαριστώ

Το προηγούμενο καφάλαιο ήταν η 6η και η 7η ημέρα του ταξιδιού μου μαζί. Γι αυτό έγινε το μπέρδεμα. Φαίνεται μέσα στο κείμενο.
Και εγώ ευχαριστώ

 

[spor_os]

Εγώ δεν το πρόσεξα.
Συγνώμη.
Θα το διορθώσω και στο 1ο ποστ για να φαίνεται.

 

[dimosf]

Ημέρα 8η
ΒΕΡΟΛΙΝΟ - POTSDAM

Την τρίτη μέρα στο Βερολίνο χωριστήκαμε. Οι φίλοι μας και η κόρη μου για ShoppingTherapy και εμείς στο αγαπημένο μου θέμα. Μουσικά Όργανα!!
Στην περιοχή της Potsdamerplatz προς τα δυτικά βρίσκεται ένας μεγάλος χώρος δίπλα ακριβώς από το τεράστιο πάρκο Tiergarten από το οποίο χωρίζεται από την Tiergartenstrasse. Αποτελείται από διάφορα κτίρια με ανάμεσα τους διάφορες αυλές. Όλο αυτό το συγκρότημα αποτελεί το Κέντρο Πιλιτισμού (Kulturforum). Μουσεία, πινακοθήκες και η μοναδική Φιλαρμονική του Βερολίνου με την εξαίσια ακουστική της που στεγάζει τη σπουδαία ορχήστρα με τις μεγάλες εκτελέσεις!! Το κτίριο αυτό με την παράξενη εξωτερική μορφή, το χρυσαφί-κίτρινο χρώμα, που θυμίζει τέντα στεγάζει εκτός από την κύρια αίθουσα συναυλιών και την αίθουσα μουσικής δωματίου. Σε παρακείμενο κτίριο είναι το Μουσείο Μουσικών Οργάνων (MusikinstrumentenMuseum). Είναι αρκετά μεγάλο και από τα καλύτερα του είδους του παγκοσμίως. Έχω δει αρκετά και πράγματι είναι από τα καλύτερα. Αυτό που λείπει κατά τη γνώμη μου είναι περισσότερα λαϊκά όργανα. Και μάλιστα άλλων χωρών, γιατί κάποια από την Κεντρική Ευρώπη υπάρχουν. Όσον αφορά όμως αυτά που έχουμε συνηθίσει να λέμε κλασσικά τι να πει κανείς. Ασύλληπτη η ποικιλία. Από πολύ παλιά όργανα ως σχετικά σύγχρονα. Εκεί είδα μερικά όργανα που απλά τα ήξερα από βιβλία όπως τα βιολιά τσέπης ή τα βιολιά μπαστούνια

που χρησιμοποιούσαν οι δάσκαλοι που πήγαιναν για μάθημα από σπίτι σε σπίτι, ή το GlassHarmonica

με τα γυάλινα ημισφαιρικά του τμήματα που παράγουν ένα ουράνιο ήχο και άλλα πολλά.

Πάρα πολλά από αυτά ήταν ζωγραφισμένα ή με λεπτοδουλεμένες ξυλόγλυπτες διακοσμήσεις απίστευτης ομορφιάς.

Πολύ μεγάλο ενδιαφέρον παρουσιάζει η συλλογή με τα «μηχανικά» όργανα, όπως κάθε τύπου «λατέρνες»

αλλά και μεγάλα τέτοια όργανα με επικεφαλής στο ενδιαφέρον το τεράστιο και για πολλούς τερατώδες Βούρλιτζερ που λειτουργεί ακόμα και όταν γίνεται επίδειξη μαζεύεται πολύς κόσμος και σηκώνεται το σύμπαν από την ένταση του ήχου του. Εμείς ακούσαμε να παίζει ένα άλλο από τα μηχανικά όργανα και ήταν πολύ ενδιαφέρουσα η εμπειρία. Στον ημιώροφο μια μικρή αίθουσα για τζαζ συναυλίες με ένα πολύ εκκεντρικό ηλεκτρικό πιάνο και γύρω φωτογραφίες μεγάλων μουσικών της τζαζ από το παγκόσμιο στερέωμα. Η επίσκεψή μας στο μουσείο τελείωσε στο πωλητήριο με την αγορά κάποιων βιβλίων μεγάλου ενδιαφέροντος.
Βγήκαμε από το μουσείο και στο μυαλό μου μέσα παίζανε μεγάλες ορχήστρες απρʼ όλο που μέσα δεν ακούσαμε και πολύ μουσική! Ήταν όμως τέτοια η ένταση από αυτά που είδα που ήταν σα να είχα ακούσει όλους τους μεγάλους της παγκόσμιας μουσικής σε μια και μόνο συναυλία. Τρέλα είναι αυτή!!!
Στον χώρο μεταξύ των μουσείων και της Φιλαρμονικής υπάρχει ένα μεγάλο πάρκο με θέσεις στάθμευσης γύρω-γύρω όπου είχαμε αφήσει κι εμείς το αυτοκίνητο και ένας πολύ ενδιαφέρον ναός του 19ου αι., ο ναός του Αγ. Ματθαίου που αρχιτεκτονικά ξεχωρίζει ανάμεσα στα μοντέρνα κτίρια του Κέντρου Πολιτισμού. Μέσα όμως και αυτός έχει γίνει ένα «Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης» με τον τρόπο που είναι μια στολισμένος με πολύ μοντέρνο τρόπο.

Με τα πόδια για άλλη μια φορά στην PotsdamerplatzPotsdamerplatz για κάποια ψώνια και μετά κάτσαμε να φάμε στον όροφο ενός εμπορικού κέντρου σε ένα εστιατόριο με Πατάτες (!!!) Πατάτες μαγειρεμένες με ένα σωρό τρόπους. Ακόμα και το κρέας που σερβίρανε απλά συνόδευε τις πατάτες! Ενδιαφέρουσα και πολύ νόστιμη άποψη! Εκεί ήρθαν να μας βρουν και οι υπόλοιποι της παρέας. Όλοι μαζί ξεκινήσαμε για μια μεγάλη βόλτα στο κοντινό Potsdam.
Πρωτεύουσα του Βρανδεμβούργου, είναι μια όμορφη, ήσυχη πόλη λιγότερο από 40χμ.δυτικά του Βερολίνου. Το κύριο αξιοθέατο είναι τα ανάκτορα Σανσουσί με τους υπέροχους κήπους τους. Παρκάραμε στο κέντρο της πόλης και κατʼ αρχήν περπατήσαμε σε αυτό. Κόσμος στους πεζόδρομους μπαινόβγαινε στα μαγαζιά, ψώνιζε και καθόταν στα υπαίθρια καφέ. Σε ένα τέτοιο κάτσαμε κι εμείς για καφέ. Μετά τον καφέ και αφού χαζεύοντας φτάσαμε στο τέλος του πεζόδρομου γυρίσαμε προς τα πίσω να πάρουμε τα αυτοκίνητα για το ανάκτορο. Τότε είδαμε και την αφίσα. Συναυλία με έργα Μίκη Θεοδωράκη!! Είχε γίνει όμως περίπου ένα μήνα πριν. Όταν έφτασα στο αυτοκίνητο μια «ωραία» κλήση για παράνομο παρκάρισμα με περίμενε στο παρμπρίζ! Η πινακίδα που απαγόρευε το παρκάρισμα ήταν εκεί και εγώ δεν την είχα δει!! Απίστευτο. Μου χάλασε λίγο τη διάθεση αυτό το γεγονός αλλά μην βλέποντας κάπου να πάω να πληρώσω (10 Ευρώ ήταν το ποσό) αποφάσισα να την αγνοήσω. Σουρούπωνε εν τω μεταξύ. Φύγαμε λοιπόν και φτάσαμε στην περιοχή των ανακτόρων.

Ένα τεράστιο δάσος και μέσα τεράστιοι κήποι. Καλοφτιαγμένοι με διάσπαρτα κτίρια, σιντριβάνια και αγάλματα. Μπήκαμε από τη ΒΑ πλευρά και κάναμε βόλτα στους κήπους που βρίσκονται στο πιο ψηλό επίπεδο. Δεν κατεβήκαμε προς τα κάτω. Έτσι κι αλλιώς ήταν αργά και όλα έκλειναν.

Γυρίσαμε στο πάρκινγκ και πήραμε τα αυτοκίνητα για να γυρίσουμε στο κάμπινγκ. Πολύ κοντά είναι και ένας μεγάλος ανεμόμυλος τύπου Ολλανδίας.

Σταματήσαμε για μερικές φωτογραφίες και γυρίσαμε στην έδρα μας. Πρέπει κάποτε να ξαναπάω στο Potsdam να το δω καλύτερα. Ουσιαστικά μερικές μόνο βόλτες κάναμε.
Η διάθεσή μου δεν είχε φτιάξει ιδιαίτερα. Κάτσαμε μέσα για φαΐ και πέσαμε για ύπνο νωρίς. Η επόμενη είχε άλλη πόλη.


Περισσότερες φωτογραφίες Picasa Web Albums - dimos 3 - GERMANY-Berli...
και Picasa Web Albums - dimos 3 - GERMANY-Potsd...