Ουγγαρία Ταξίδι στη Βουδαπέστη

[Bahari]

το ξενοδοχειο σας καλο;ηταν κεντρικο;

Ναι, μια χαρά! Το ξενοδοχείο Boutique Hotel Z?ra- Quality hotel in Budapest city centre είναι ένα τετράγωνο από την Κεντρική Αγορά της Βουδαπέστης στην αρχή της Vaci Utca, κοντά σε μετρό και με πολύ καλό πρωινό. Το δωμάτιο μας ήταν λίγο μικρό, αλλά οκ για έναν ύπνο πηγαίναμε. Καθόλου δε μας πείραξε! :xmas_lol:

 

[jpsih]

Ναι, μια χαρά! Το ξενοδοχείο Boutique Hotel Z?ra- Quality hotel in Budapest city centre είναι ένα τετράγωνο από την Κεντρική Αγορά της Βουδαπέστης στην αρχή της Vaci Utca, κοντά σε μετρό και με πολύ καλό πρωινό. Το δωμάτιο μας ήταν λίγο μικρό, αλλά οκ για έναν ύπνο πηγαίναμε. Καθόλου δε μας πείραξε! :xmas_lol:

η μιση ελλαδα που παει βουδαπεστη, εκει πρεπει να μενει τελικα...

 

[Bahari]

η μιση ελλαδα που παει βουδαπεστη, εκει πρεπει να μενει τελικα...

Πέρσυ το Σεπτέμβριο (2009) που έψαχνα για ξενοδοχείο στη Βουδαπέστη είχε μια πολύ καλή προσφορά και εφόσον είδα ότι ήταν στο κέντρο και με στάση μετρό πολύ κοντά, είπα να το κλείσω. Ευτυχώς δεν το μετάνιωσα. Το αντίθετο μάλιστα :xmas_lol:

 

[Bahari]

Αφήνουμε την πλατεία Kossuth Lajos και κατευθυνόμαστε προς τη Szabadság tér (πλατεία Ελευθερίας) με το χάρτη και το βιβλίο-οδηγό ανά χείρας όταν μας πλησιάζει μια ηλικιωμένη κυρία και προθυμοποιείται να μας βοηθήσει ρωτώντας μας τι ακριβώς ψάχνουμε. Κι επειδή δε θέλουμε να την προσβάλλουμε της λέμε πού θέλουμε να πάμε και την "αφήνουμε" να μας βοηθήσει να βρούμε το δρόμο μας. Το έχω ξανααναφέρει, αν δεν κάνω λάθος, ότι οι ντόπιοι με τους οποίους συναναστραφήκαμε αυτές τις μέρες που ήμασταν στη Βουδαπέστη μας φάνηκαν πολύ πρόθυμοι και εξυπηρετικοί ακόμα και αν κάποιοι από αυτούς δεν ήξεραν αγγλικά και κατά συνέπεια η συνεννόηση ήταν λιγάκι δύσκολη.

Η Szabadság tér που διαμορφώθηκε στο τέλος του 19ου αιώνα στη θέση ενός στρατώνα που είχε κτιστεί για τα αυστριακά στρατεύματα περιβάλλεται από ένα μικρό πάρκο και αρκετά όμορφα κτίρια διαφορετικού αρχιτεκτονικού στυλ.

View attachment afarm6.static.flickr.com_5201_5264621411_c96f58cfce.jpg
Η πλατεία Szabadság

Στο κέντρο της πλατείας υπάρχει ένας οβελίσκος με ένα «χρυσό» αστέρι στην κορυφή, προς τιμή των σοβιετικών στρατιωτών που σκοτώθηκαν κατά την πολιορκία της Βουδαπέστης, λίγο πριν το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Είναι το μόνο σοβιετικό μνημείο που έχει απομείνει στην πόλη, καθώς το τελευταίο, ένα άγαλμα του Λένιν, κατεδαφίστηκε το 1989 (κάποια από τα αγάλματα/μνημεία που θυμίζουν το κομμουνιστικό παρελθόν της Ουγγαρίας έχουν μεταφερθεί και εκτίθενται στο Memento Park Budapest - a kommunista diktat?ra gigantikus eml?kei)

View attachment afarm6.static.flickr.com_5048_5267297480_7a0eaf7ee9.jpg
Το μνημείο προς τιμή των σοβιετικών στρατιωτών

Περιμετρικά της πλατείας παρατηρούμε μερικά πολύ όμορφα κτίρια που παρουσιάζουν ιδιαίτερο αρχιτεκτονικό ενδιαφέρον:

Το κτίριο της τράπεζας CIB
View attachment afarm6.static.flickr.com_5250_5264625607_67e1d96338.jpg

Το κτίριο της ουγγρικής τηλεόρασης (πρώην Χρηματιστήριο)
View attachment afarm6.static.flickr.com_5167_5267400360_4faa738ae8.jpg

Την Εθνική Τράπεζα
View attachment afarm6.static.flickr.com_5207_5292095550_c252cdb36e_z.jpg

Χαζεύουμε λοιπόν τα επιβλητικά κτίρια που «αγκαλιάζουν» την πλατεία, αλλά παρατηρούμε ότι ακριβώς δίπλα από την Εθνική Τράπεζα ο δρόμος είναι κλειστός. Βλέπουμε κάποιους αστυνομικούς που έχουν τοποθετήσει μεταλλικά κιγκλιδώματα σε σχήμα Π και δεν επιτρέπουν σε κανένα να περάσει μπροστά από το κτίριο που βρίσκεται στ’ αριστερά της τράπεζας και αναρωτιόμαστε τι να συμβαίνει… Η απορία μας λύνεται αμέσως μόλις βλέπουμε την αμερικανική σημαία. Α! Στο κτίριο αυτό στεγάζεται η πρεσβεία των ΗΠΑ, γι’ αυτό λοιπόν υπάρχουν αυτά τα μέτρα ασφαλείας! Αποφασίζουμε να κάνουμε το γύρο του τετραγώνου για να δούμε και να θαυμάσουμε κάποια ακόμα κτίρια που βρίσκονται σε αυτήν την περιοχή και πέφτουμε πάνω σε ένα εκπληκτικό οικοδόμημα. Η πρόσοψη του κτιρίου είναι πολύ όμορφα διακοσμημένη με μοτίβα λουλουδιών και χρυσαφένιες μέλισσες που ανά πεντάδες σκαρφαλώνουν στα διακοσμητικά αετώματα. Δυστυχώς δεν μπορούμε να πλησιάσουμε πολύ κοντά στο εντυπωσιακό αυτό κτίριο γιατί ακριβώς μπροστά γίνονται έργα, όπως άλλωστε και σε όλη τη Βουδαπέστη, και όλος ο δρόμος είναι κλειστός. Βγάζουμε μερικές φωτογραφίες από μακριά ενώ ταυτόχρονα προσπαθούμε να δούμε αν ο ταξιδιωτικός οδηγός έχει κάποιες πληροφορίες για το κτίριο που μας εντυπωσίασε. Και φυσικά έχει… Είναι το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο (Postatakarékpénztár) που χτίστηκε το 1900-1901 από τον Λέχνερ, ο οποίος προσπάθησε να δημιουργήσει έναν ουγγρικό εθνικό ρυθμό, συνδυάζοντας μοτίβα που είχαν χρησιμοποιήσει ομάδες αβανγκάρντ καλλιτεχνών στο Παρίσι και τη Βιέννη (κίνημα Σετσεσιόν) με μοτίβα της ουγγρικής λαϊκής τέχνης.

View attachment afarm6.static.flickr.com_5126_5290816940_14a6ceb805.jpg

View attachment afarm6.static.flickr.com_5207_5290230951_21af1e0cc3_b.jpg
Το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο

Η ώρα όμως είχε περάσει και έπρεπε να πάμε στο Κοινοβούλιο για την προγραμματισμένη ξενάγησή μας στο εσωτερικό του. Περπατώντας όμως στη Vécsey utca και φτάνοντας στη Vértanúk tere (Πλατεία Μαρτύρων) βλέπουμε ένα μνημείο που μας είχε ξεφύγει καθώς ξεκινούσαμε τη βόλτα μας προς την Πλατεία Ελευθερίας και σταματάμε για λίγο. Είναι αφιερωμένο στον Ίμρε Νάγκι, έναν Ούγγρο πολιτικό ο οποίος διετέλεσε πρωθυπουργός της χώρας κατά τα έτη 1953-1955 και εκτελέσθηκε το 1958 εξαιτίας της συμμετοχής του στην εξέγερση του 1956 και της αντισοβιετικής του στάσης.

View attachment afarm6.static.flickr.com_5123_5265234644_8f3c3afc90.jpg
Ο Ίμρε Νάγκι

 

[makisg]

μπράβο σου Bahari πολύ ωραία η περιγραφή σου,σ'ευχαριστώ.:xmas_smile:

Χρόνια Πολλά.

 

[malysa]

Αφήνουμε την πλατεία Kossuth Lajos και κατευθυνόμαστε προς τη Szabadság tér (πλατεία Ελευθερίας) με το χάρτη και το βιβλίο-οδηγό ανά χείρας όταν μας πλησιάζει μια ηλικιωμένη κυρία και προθυμοποιείται να μας βοηθήσει ρωτώντας μας τι ακριβώς ψάχνουμε..........


Το έχω ξανααναφέρει, αν δεν κάνω λάθος, ότι οι ντόπιοι με τους οποίους συναναστραφήκαμε αυτές τις μέρες που ήμασταν στη Βουδαπέστη μας φάνηκαν πολύ πρόθυμοι και εξυπηρετικοί ακόμα και αν κάποιοι από αυτούς δεν ήξεραν αγγλικά και κατά συνέπεια η συνεννόηση ήταν λιγάκι δύσκολη.

Nαι Bahari και μένα αυτή η εντύπωση μου δημιουργήθηκε.

Την πρώτη μέρα που κατεβήκαμε στο μετρό, για να βγάλουμε εισιτήριο πολλαπλών διαδρομών, η κυρία στο γκισέ, γρι να μην καταλαβαίνει....άντε να βρούμε άκρη...
Πλησιάζει ένας ούγγρος και με σπαστά Αγγλικά μας ρωτάει αν θέλουμε βοήθεια....του εξηγούμε... Απευθύνεται στη μαντάμ στα εκδοτήρια, παίρνουμε το εισιτήριο και στο τέλος μας ρωτάει, αν τα Αγγλικά του ήταν καλά και αν κατάλαβε σωστά αυτά που του λέγαμε.

Ψάχνοντας στην Vorosmarty ter να βρούμε την είσοδο του μετρό, ήταν αδύνατο να την ανακαλύψουμε (σαν τερματικός σταθμός, με διπλές γραμμές είχε άλλη έξοδο και άλλη είσοδο).... στο τέλος νομίσαμε ότι από το πολύ κρύο, είχαν παγώσει τα εγκεφαλικά κύτταρα και δεν λειτουργούσαν :xmas_wink:
Ρωτάμε απο δώ, ρωτάμε από κει.... τζίφος !... ρωτάμε και ένα ζευγάρι (έναν πανύψηλο νεαρό με την κοπελιά του πιθανόν). Παρότι και οι ίδιοι δεν ήξεραν, στην προσπάθειά τους να μας βοηθήσουν, ρωτούσαν ντόπιους πηγαίνοντας από σπιτάκι σε σπιτάκι (λόγω χριστουγεννιάτικης αγοράς)....
Καταλήξαμε και οι 4 μαζί να κάνουμε το γύρο της πλατείας...

 

[Bahari]

μπράβο σου Bahari πολύ ωραία η περιγραφή σου,σ'ευχαριστώ.:xmas_smile:

Χρόνια Πολλά.

Σ' ευχαριστώ πολύ makisg. Χρόνια Πολλά και σε σένα! :xmas_lol:

 

[Bahari]

Φτάνουμε στο Κοινοβούλιο και στηνόμαστε στην ουρά που έχει αρχίσει ήδη να σχηματίζεται. Μόλις πάει ακριβώς η ώρα που μας έχουν πει ότι θα ξεκινήσει η ξενάγηση έρχεται ένας νεαρός και μας λέει να τον ακολουθήσουμε. Βγάζουμε μπουφάν, σκουφιά, κασκόλ, τσάντες κλπ, περνάμε τον έλεγχο και … μένουμε με το στόμα ανοιχτό!!! Δεν ξέρουμε τι να πρωτοθαυμάσουμε! Την περίτεχνα διακοσμημένη οροφή; Τα αγάλματα; ή μήπως τις χρυσαφιές κολώνες με τα σκαλιστά κομψοτεχνήματα; Αν λοιπόν το Κοινοβούλιο «μαγεύει» και εντυπωσιάζει τον επισκέπτη της Βουδαπέστης με τις διαστάσεις του και την εξωτερική του όψη, το εσωτερικό του τον αφήνει άφωνο. Μαρμάρινες σκάλες στρωμένες με κόκκινα χαλιά, βελούδινοι καναπέδες, νωπογραφίες, πίνακες ζωγραφικής… παντού χρώμα, χρυσός και πολυτέλεια!!! Σε κάθε γωνιά, διάδρομο, τοίχο, αίθουσα, κολώνα μας περιμένει μια μικρή έκπληξη, μια διαφορετική διακοσμητική πινελιά.

View attachment afarm6.static.flickr.com_5288_5316782913_93b2d96c12_z.jpg
Το εσωτερικό του Κοινοβουλίου

Ανεβαίνουμε την κεντρική σκάλα και ο ξεναγός αρχίζει να μας δίνει διάφορες ενδιαφέρουσες πληροφορίες για το επιβλητικό αυτό οικοδόμημα. Εδώ θα πρέπει να πω ότι είχαμε επιλέξει (βασικά είχα καταφέρει την αδερφή μου να δεχθεί) να ξεναγηθούμε στα ισπανικά και όχι στα αγγλικά. Μια χαρά, θα μου πείτε. Και λοιπόν; πού είναι το πρόβλημα; Ε, να… η αδερφή μου δεν ξέρει ισπανικά. Την είχα διαβεβαιώσει όμως ότι θα της μετέφραζα όλα όσα θα μας έλεγε ο ξεναγός. Έλα όμως που αυτό είχε τις δυσκολίες του… Καταρχήν δεν προλάβαινα να της τα ψιθυρίζω στο αυτί γιατί ο ξεναγός στόμα είχε και μιλιά δεν είχε. Μας βομβάρδιζε διαρκώς με πληροφορίες και δεν προλάβαινα να της μεταφέρω έστω τα βασικά από αυτά που μας έλεγε. Ωστόσο όμως εκείνος είχε δώσει άλλες δέκα πληροφορίες που εγώ τις έχανα γιατί μετέφερα τις προηγούμενες. Επίσης όταν έλεγε κανένα αστείο (και η αλήθεια είναι ότι έλεγε αρκετά) και γελούσε όλο το γκρουπ, εγώ γελούσα εις διπλούν: μια με το γκρουπ και μια με την αδερφή μου (η οποία κι εκείνη αρχικά γελούσε απλά και μόνο γιατί έβλεπε τους άλλους να γελούν ενώ ταυτόχρονα με σκουντούσε για να της πω και το λόγο που γελούσαν), οπότε τη δεύτερη φορά ήμασταν λίγο σαν χαζοχαρούμενα γιατί το αστείο είχε ήδη τελειώσει και δεν υπήρχε κανένας λόγος για γελάκια. Και το σημαντικότερο πρόβλημα ήταν ότι μετά τα πρώτα δέκα λεπτά της ξενάγησης κάποιοι από το γκρουπ άρχισαν να μας κοιτάνε λίγο περίεργα γιατί προφανώς δεν μπορούσαν οι άνθρωποι να καταλάβουν προς τι όλο αυτό το ψου, ψου μεταξύ μας. Οπότε από κάποια στιγμή κι έπειτα σταμάτησα να κάνω τη διερμηνέα και της έδινα κάποιες πληροφορίες γι’ αυτά που βλέπαμε μόνο όταν μετακινούμασταν από το ένα σημείο στο άλλο που, έτσι κι αλλιώς, γινόταν μια σχετική φασαρία από όλους.

View attachment afarm6.static.flickr.com_5008_5316956733_4dc07f4c0f_z.jpg

View attachment afarm6.static.flickr.com_5048_5316959733_362d018e3a_z.jpg

Η κατασκευή του ουγγρικού κοινοβουλίου αποφασίστηκε όταν, μετά το συμβιβασμό της με την Αυστρία (1867) και τη δημιουργία μιας Δυαδικής Μοναρχίας, η Ουγγαρία απέκτησε ένα μεγαλύτερο βαθμό ανεξαρτησίας καθώς και δικό της Σύνταγμα. Το Κοινοβούλιο, δείγμα της οικονομικής ευρωστίας της Ουγγαρίας στα τέλη του 19ου αιώνα, χτίστηκε μεταξύ 1884 και 1902 και είναι το τρίτο μεγαλύτερο στον κόσμο, μετά από τα κοινοβούλια της Ρουμανίας και της Αργεντινής. Την περίοδο που κτίστηκε όμως ήταν το μεγαλύτερο κοινοβούλιο και το πιο φιλόδοξο και δαπανηρό αρχιτεκτονικό έργο της εποχής του. Οι αριθμοί μιλούν από μόνοι τους: Έχει μήκος 268 μέτρα, πλάτος 123, περισσότερα από είκοσι χιλιόμετρα σκάλες και 681 αίθουσες!

View attachment afarm6.static.flickr.com_5086_5317544714_e33b1a2f63_z.jpg

Βρισκόμαστε στο σημείο απ’ όπου μπορούμε να θαυμάσουμε τον κεντρικό τρούλο ύψους 69 μέτρων.

View attachment afarm6.static.flickr.com_5244_5317548912_7d3d23d18f_z.jpg

Στην αίθουσα αυτή, ακριβώς κάτω από τον τρούλο, βλέπουμε μέσα σε μια γυάλινη προθήκη τα σύμβολα της βασιλικής εξουσίας: το βασιλικό στέμμα, το σκήπτρο και το ξίφος τα οποία ανήκαν στον Ίστβαν Α΄ (μετέπειτα Άγιο Στέφανο), πρώτο εστεμμένο βασιλιά της Ουγγαρίας. Ο ξεναγός μας εξηγεί ότι το στέμμα, εθνικό σύμβολο της Ουγγαρίας από το 1000 μ.Χ, χρησιμοποιήθηκε για τελευταία φορά το 1916 και ότι μετά το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο εκλάπη και κατέληξε στις Ηνωμένες Πολιτείες απ’ όπου επεστράφη στο ουγγρικό κράτος το 1978. Επίσης μας λέει ότι το βασιλικό στέμμα «ταξίδεψε» πολύ όλους αυτούς τους αιώνες, καθώς η πρωτεύουσα αλλά και τα εδαφικά όρια της χώρας άλλαζαν διαρκώς και ότι σε κάποια από αυτές τις μετακινήσεις του το στέμμα έπεσε, γι’ αυτό και ο σταυρός στην κορυφή του είναι γυρτός.

Κατευθυνόμαστε σε μία από τις αίθουσες συνεδριάσεων και την προσοχή μας τραβά αυτό:

View attachment afarm6.static.flickr.com_5169_5316964149_55e1ebe794_z.jpg

Ο ξεναγός μας λέει ότι επειδή στην αίθουσα συνεδριάσεων δεν επιτρεπόταν το κάπνισμα, οι βουλευτές έβγαιναν στο διάδρομο για να καπνίσουν, οπότε όταν ήθελαν να πάρουν μέρος σε κάποια ψηφοφορία άφηναν σε αυτές τις αριθμημένες εγκοπές το τσιγάρο τους κι έτσι δεν το μπέρδευαν με των διπλανών τους.

View attachment afarm6.static.flickr.com_5085_5317557200_d4e69fcdfd_z.jpg
Μια από τις αίθουσες συνεδριάσεων

Μετά από τη 45λεπτη ξενάγηση, αποφασίζουμε να πάμε στον Άγ. Στέφανο που είχαμε δει και φωτογραφίσει εξωτερικά το προηγούμενο βράδυ. Στο δρόμο συναντάμε το αμφίβιο λεωφορείο για το οποίο είχα βρει κάποιες πληροφορίες στο ίντερνετ καθώς ετοίμαζα τις σημειώσεις μου για το ταξίδι. Κινείται, φυσικά, τόσο στο δρόμο όσο και στο ποτάμι και περνάει από όλα τα σημαντικά αξιοθέατα της Βουδαπέστης. Η τιμή του εισιτηρίου όμως για μια δίωρη βόλτα είναι αρκετά τσουχτερή (πέρσυ ήταν στα 27 ευρώ για τους ενήλικες ενώ φέτος απ’ ότι βλέπω έχει πάει στα 30 ευρώ). Ίσως αν ταξιδεύει κανείς με παιδιά μια τέτοια βόλτα να είναι μια ιδιαίτερα συναρπαστική εμπειρία.

View attachment afarm6.static.flickr.com_5127_5316968495_c803a20396_z.jpg
Η Βασιλική του Αγίου Στεφάνου

Βλέπουμε κάποιους να βγάζουν εισιτήριο και νομίζοντας ότι κάτι έχει αλλάξει (αυτό που ξέραμε ήταν ότι η επίσκεψη στο εσωτερικό ήταν δωρεάν) βγάζουμε κι εμείς. Μπαίνοντας όμως μέσα κανείς δε ζήτησε να δει το εισιτήριο που είχαμε βγάλει. Αργότερα διαπιστώσαμε ότι το εισιτήριο μας επέτρεπε να ανέβουμε με το ασανσέρ στον τρούλο και να θαυμάσουμε την πόλη από ψηλά.

Ο Άγιος Στέφανος είναι αφιερωμένος στον Ίστβαν (Στέφανο) Α΄, τον πρώτο Ούγγρο χριστιανό βασιλιά και, όπως είναι φυσικό, στο κέντρο της Αγίας Τράπεζας υπάρχει ένα μαρμάρινο άγαλμά του. Η είσοδος του ναού και ο τρούλος είναι μεγαλοπρεπείς και πλούσια διακοσμημένοι, όπως άλλωστε και όλος ο ναός, από Ούγγρους καλλιτέχνες (εδώ μπορείτε να κάνετε μια εικονική περιήγηση στο ναό).

View attachment afarm6.static.flickr.com_5165_5316970609_83b1a92b20_z.jpg

View attachment afarm6.static.flickr.com_5127_5316972979_3955b310eb_z.jpg

Στ’ αριστερά του ναού, στο Παρεκκλήσιο της Αγίας Δεξιάς Χειρός, φυλάσσεται το μουμιοποιημένο δεξί χέρι του Αγίου Στεφάνου ο οποίος στέφθηκε βασιλιάς της Ουγγαρίας το 1000 μ.Χ. Ρίχνοντας ένα μικρό χρηματικό ποσό το χέρι φωτίζεται για λίγο κι έτσι μπορείς να το δεις καλύτερα και να το φωτογραφίσεις.

View attachment afarm6.static.flickr.com_5201_5316976615_f46df1e1e5_z.jpg
Το σημείο που φυλάσσεται το μουμιοποιημένο δεξί χέρι του Αγίου Στεφάνου

Από τον τρούλο της εκκλησίας του Αγίου Στεφάνου, που είναι μαζί με το Κοινοβούλιο τα δυο ψηλότερα κτίρια της Βουδαπέστης (96 μέτρα ύψος), μπορεί κανείς να δει ένα μεγάλο μέρος της πόλης. Εμείς ανεβήκαμε με το ασανσέρ, αλλά αν θέλει κανείς μπορεί να ανέβει με τα πόδια τα περίπου 370 σκαλοπάτια μέχρι την κορυφή (σχεδόν) και να θαυμάσει τη θέα. Για να πω την αλήθεια δεν εντυπωσιαστήκαμε και τόσο πολύ από αυτό που βλέπαμε, αλλά νομίζω ότι εφόσον επισκέπτεται κανείς το ναό, αξίζει να ανέβει και στον τρούλο για να έχει και μια πανοραμική άποψη της πόλης.

View attachment afarm6.static.flickr.com_5169_5317606814_f9c03aa3c5_z.jpg

View attachment afarm6.static.flickr.com_5289_5317609088_87f6d891ce_z.jpg

Στον Άγ. Στέφανο, όπως και σε άλλες εκκλησίες, μπορεί κανείς να παρακολουθήσει μια συναυλία «κλασικής» μουσικής. Βγαίνοντας λοιπόν από το ναό υπήρχαν διάφορα διαφημιστικά έντυπα με το πρόγραμμα των συναυλιών που θα γίνονταν τις επόμενες μέρες. Σταθήκαμε για λίγο να ρίξουμε μια ματιά, μπας και παρακολουθούσαμε κάποια, αλλά κάτι το πρόγραμμα, κάτι η τιμή που μας αποθάρρυνε, αποφασίσαμε τελικά να μην παρακολουθήσουμε τη βραδινή συναυλία. Για όποιον ενδιαφέρεται όμως εδώ και εδώ μπορεί να βρει πληροφορίες για όλες τις συναυλίες (πρόγραμμα+τιμές) που γίνονται στη Βασιλική του Αγίου Στεφάνου αλλά και γενικότερα στη Βουδαπέστη και εννοείται ότι αν θέλει μπορεί να κλείσει και εισιτήρια.

 

[Bahari]

Κατευθυνόμαστε προς την εβραϊκή συνοικία με σκοπό να δούμε τη Συναγωγή (The Great Synagogue in Dohany Street), τη δεύτερη σε μέγεθος συναγωγή μετά από αυτήν της Ιερουσαλήμ. Όμως φαίνεται ότι δε λάβαμε υπόψη μας τη γνωστή παροιμία: «Κίνησε ο Εβραίος να πάει στο παζάρι κι ήταν η μέρα Σάββατο» κι έτσι θελήσαμε να επισκεφθούμε τη συναγωγή ημέρα Σάββατο που ήταν κλειστή. Και όχι μόνο αυτό, αλλά απ’ έξω υπήρχε ένα χαρτί που έλεγε ότι η συναγωγή θα παρέμενε κλειστή και την επόμενη μέρα, οπότε μάλλον τελικά δε θα προλαβαίναμε να τη δούμε αφού τη Δευτέρα είχαμε προγραμματίσει να δούμε πολλά άλλα αξιοθέατα και δύσκολα θα χωρούσε άλλο ένα.

Η Συναγωγή

Δε θέλουμε όμως να φύγουμε «άπραγες» και χωρίς να πάρουμε μια μυρωδιά της περιοχής. Έτσι χανόμαστε για λίγο στα στενά της εβραϊκής συνοικίας και δεν το μετανιώνουμε. Η εβραϊκή συνοικία, που ήταν ένα από τα μεγαλύτερα γκέτο κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, έχει μερικά πολύ όμορφα κτίρια που, δυστυχώς, δεν είναι ανακαινισμένα κι έτσι χάνουν κάτι από την αίγλη και τη μεγαλοπρέπεια του παρελθόντος. Παρ’ όλα αυτά όμως απολαμβάνουμε τη βόλτα μας και περπατώντας «ανακαλύπτουμε» πολύ όμορφες και γραφικές γωνιές.

View attachment afarm6.static.flickr.com_5045_5317614426_9a0851cf65_z.jpg

View attachment afarm6.static.flickr.com_5247_5317616780_34b486589d_z.jpg

View attachment afarm6.static.flickr.com_5123_5317022999_c2ae2e1dcc_z.jpg
Στην εβραϊκή συνοικία

Είναι όμως μεσημεράκι προς απόγευμα και δεν κυκλοφορεί ψυχή στην περιοχή. Τα κτίρια είναι έρημα, οι δρόμοι αρκετά στενοί και δεν το κρύβω ότι ψιλοφοβηθήκαμε να εξερευνήσουμε περισσότερο όλα τα στενάκια.

Αρχίζει να σουρουπώνει και επιτέλους ήρθε η ώρα να ξαποστάσουμε λιγάκι και να φάμε ένα γλυκάκι. Τα ζαχαροπλαστεία άφθονα στη Βουδαπέστη, τα γλυκάκια τους υπέροχα οπτικά, αλλά λίγο άγλυκα για τα γούστα μου (όχι όμως για της αδερφής μου). Καθόμαστε λοιπόν να γλυκαθούμε λιγάκι και ανοίγουμε χάρτες, σημειώσεις και ταξιδιωτικούς οδηγούς για να δούμε τι άλλο προλαβαίνουμε να δούμε δεδομένου του ότι μπορεί να είναι πέντε το απόγευμα, αλλά έχει ήδη νυχτώσει. Λέμε λοιπόν να δούμε λίγη Βουδαπέστη by night. Η ιδέα είναι να δούμε όσο το δυνατό περισσότερα φωταγωγημένα αξιοθέατα και μετά να πάμε στο ξενοδοχείο να φάμε στο δωμάτιο όλα αυτά που είχαμε αγοράσει τo προηγούμενο βράδυ από το σούπερ μάρκετ και φυσικά να πιούμε και τις μπυρίτσες μας. Μια και δεν είμαστε πολύ μακριά από τη Hősök tere (Πλατεία Ηρώων) ξεκινάμε από εκεί.

View attachment afarm6.static.flickr.com_5247_5317025459_107430bc7b.jpg

View attachment afarm6.static.flickr.com_5248_5317028369_18702482f1_z.jpg
Το Μνημείο της Χιλιετίας στην Πλατεία Ηρώων

Μετά παίρνουμε το μετρό και κατευθυνόμαστε στην άλλη πλευρά του Δούναβη (Μ2: Batthyány tér) για να δούμε φωταγωγημένα το Κοινοβούλιο, τη Γέφυρα των Αλυσίδων και τα άλλα αξιοθέατα.

View attachment afarm6.static.flickr.com_5161_5325153863_22b9b80abc_z.jpg
Η εκκλησία της Αγίας Άννας

View attachment afarm6.static.flickr.com_5161_5317627846_3c670faf53_z.jpg
Batthyány tér

View attachment afarm6.static.flickr.com_5008_5317029985_3b31388725_z.jpg
Το Κοινοβούλιο

View attachment afarm6.static.flickr.com_5165_5317629854_def6bd3c92.jpg
Η εκκλησία των Καλβινιστών

View attachment afarm6.static.flickr.com_5287_5317635664_da9a8ee7e7_z.jpg
Ο τρούλος του Βασιλικού Ανακτόρου στη Συνοικία του Πύργου

View attachment afarm6.static.flickr.com_5170_5317632274_311fb52965_z.jpg

View attachment afarm6.static.flickr.com_5161_5317042213_ac8a20ab64_z.jpg
Η Γέφυρα των Αλυσίδων

 

[Bahari]

Την επόμενη μέρα επαναλαμβάνω το «τελετουργικό»… Ανοίγω το παράθυρο, βγάζω έξω το χέρι μου για να ελέγξω τη θερμοκρασία, ξεπαγιάζω, κλείνω το παράθυρο, φοράω φανελάκια, μπλουζάκια, πουλόβερ, κολάν, παντελόνι, τρία ζευγάρια κάλτσες και κατεβαίνουμε στο εστιατόριο του ξενοδοχείου για να εξοπλίσουμε τον οργανισμό μας με τις απαραίτητες θερμίδες που θα μας βοηθήσουν (εν μέρει) να αντέξουμε τις πολύ χαμηλές θερμοκρασίες.

Η σημερινή μας περιπλάνηση ξεκινάει από τη Hősök tere (Πλατεία Ηρώων) που άρχισε να κατασκευάζεται το 1896 με αφορμή τα 1000 χρόνια από τον ερχομό των Μαγυάρων στα ουγγρικά εδάφη και ολοκληρώθηκε το 1929. Την πλατεία κοσμεί το Μνημείο της Χιλιετίας, δυο ημικυκλικές κιονοστοιχίες με τα μπρούτζινα αγάλματα διαφόρων Ούγγρων βασιλιάδων και εθνικών ηρώων, ενώ στο κέντρο της πλατείας στέκει μια στήλη ύψους 36 μέτρων με το άγαλμα του Αρχάγγελου Γαβριήλ που κρατά το στέμμα του Αγίου Στεφάνου. Σύμφωνα με το θρύλο ο Αρχάγγελος Γαβριήλ εμφανίστηκε στον ύπνο του Ίστβαν Α΄ (μετέπειτα Αγίου Στεφάνου) το 1000 μ.Χ., προτείνοντάς του να στεφθεί βασιλιάς και να προχωρήσει στον εκχριστιανισμό της χώρας. Εκείνος ακολούθησε τις υποδείξεις του, στέφθηκε βασιλιάς και οργάνωσε το κράτος με βάση το ευρωπαϊκό φεουδαρχικό σύστημα, θέτοντας τα θεμέλια του σύγχρονου κράτους της Ουγγαρίας και μετατρέποντάς την σε ένα από τα σημαντικότερα Βασίλεια της Μεσαιωνικής Ευρώπης. Στη βάση της στήλης βρίσκεται το μνημείο των Ηρώων στη μνήμη όλων όσων έδωσαν τη ζωή τους για την ελευθερία και την εθνική ανεξαρτησία της Ουγγαρίας.

Η Πλατεία Ηρώων

Ο Αρχάγγελος Γαβριήλ κρατώντας το στέμμα του Αγίου Στεφάνου

Στ’ αριστερά της πλατείας ξεχωρίζει το Μουσείο Καλών Τεχνών ένα νεοκλασικό κτίριο με επιρροές από την ιταλική Αναγέννηση που φιλοξενεί έργα τέχνης από την Αρχαία Αίγυπτο, την Αρχαία Ελλάδα και τη Ρώμη αλλά και πίνακες ζωγραφικής των Rafael, Giorgione, Tiziano, Brueghel, El Greco, Goya, Zurbarán, Rembrandt, Toulouse-Lautrec κά. Ένα μεγάλο μέρος της πρόσοψης του μουσείου είναι καλυμμένο με ένα «πανό» που πληροφορεί τους περαστικούς και τους επισκέπτες για το αφιέρωμα που κάνει το μουσείο στους ζωγράφους της ιταλικής Αναγέννησης. «Τέλεια!!!», αναφωνώ. «Δεν υπάρχει περίπτωση να το χάσω αυτό!!!». Αποφασίζουμε λοιπόν να δούμε λίγο ακόμα την περιοχή (έτσι κι αλλιώς είναι ακόμα πολύ πρωί και έχουμε πολύ χρόνο μπροστά μας) και μετά να επισκεφθούμε το μουσείο.

Το Μουσείο Καλών Τεχνών

Στα δεξιά της πλατείας βλέπουμε το Μέγαρο Τέχνης, τον μεγαλύτερο εκθεσιακό χώρο της Ουγγαρίας, το οποίο φιλοξενεί κυρίως εκθέσεις σύγχρονης ζωγραφικής και γλυπτικής.

Το Μέγαρο Τέχνης

Αφού βγάζουμε τις απαραίτητες φωτογραφίες προχωράμε προς την πίσω-αριστερή πλευρά της πλατείας, στο πάρκο Városliget. Παρόλο που είναι Κυριακή το πάρκο είναι ακόμα ψιλοέρημο και απολαμβάνουμε την ηρεμία της λιμνούλας και την ομορφιά της φθινοπωρινής φύσης. Η τεχνητή αυτή λίμνη με έκταση 12.000 m2, το χειμώνα μετατρέπεται στο μεγαλύτερο παγοδρόμιο της Ευρώπης.

Η τεχνητή λίμνη στο πάρκο Városliget

Όλα είναι έτοιμα για την υποδοχή των κυριακάτικων επισκεπτών του πάρκου

Μηχάνημα από το οποίο μπορεί κανείς να αγοράσει φαγητό για τα παπάκια της λίμνης

Ακριβώς στην απέναντι πλευρά του δρόμου είναι η είσοδος του ζωολογικού κήπου

Περπατάμε γύρω από τη λιμνούλα και φτάνουμε ακριβώς πίσω από την Πλατεία Ηρώων στο σημείο που, από τα μέσα Νοεμβρίου μέχρι το τέλος Φεβρουαρίου, μετατρέπεται σε πίστα πατινάζ.

Πάρκο Városliget

Εδώ το ενδιαφέρον μας επικεντρώνεται σε ένα υπέροχο, παραμυθένιο κτίσμα που βρίσκεται ακριβώς στις «όχθες» της τεχνητής αυτής λίμνης. Το κάστρο Βάινταχουνιαντ (Vajdahunyad vára) μοιάζει να είναι το τέλειο σκηνικό για το παγοδρόμιο που λειτουργεί τους χειμωνιάτικους μήνες στο πάρκο και μας εντυπωσιάζει με τα διαφορετικά στυλ κατασκευής του. Κατασκευάστηκε από το 1896 έως το 1908 με αφορμή την επέτειο των 1000 χρόνων από την ίδρυση της Ουγγαρίας και συνδυάζει διάφορους αρχιτεκτονικούς ρυθμούς. Σε ένα από τα κτίρια που αποτελούν αυτό το συγκρότημα στεγάζεται και το μεγαλύτερο Μουσείο Γεωργίας στην Ευρώπη.

Το γοτθικό τμήμα του κάστρου

Το αναγεννησιακό τμήμα του κάστρου

Η βόλτα μας στην περιοχή τελειώνει με την επίσκεψή μας στο Μουσείο Καλών Τεχνών και στην προσωρινή έκθεση που είναι αφιερωμένη στους ζωγράφους της Ιταλικής Αναγέννησης. Δυστυχώς όμως δεν προλάβαμε παρά να δούμε ελάχιστα από τα εκθέματα των μόνιμων συλλογών του μουσείου μια και χρειαζόμασταν τουλάχιστον 3-4 ώρες ακόμα για να τα προλάβουμε όλα.

Στην είσοδο του μουσείου και κατά την αγορά των εισιτηρίων είχαμε και το μοναδικό «επεισόδιο» παρανόησης/κακής συνεννόησης που συναντήσαμε στο ταξίδι μας, λόγω της έλλειψης γνώσης αγγλικών των υπαλλήλων του μουσείου. Όταν ρώτησα αν μπορούσα να τραβήξω φωτογραφίες μέσα στο μουσείο, η υπάλληλος που έβγαζε τα εισιτήρια μου είπε ότι μπορούσα, μόνο αν πλήρωνα ένα έξτρα (μικρό) ποσό. Την ώρα λοιπόν που της έδινα τα χρήματα τη ρώτησα αν αυτό το έξτρα εισιτήριο ισχύει και για τις μόνιμες συλλογές και για την προσωρινή έκθεση (που βασικά με ενδιέφερε περισσότερο) και μου είπε ότι ισχύει για όλο το μουσείο. Αυτά όλα βέβαια τα είπαμε με τα χίλια ζόρια… Στην πραγματικότητα εγώ ρωτούσα (πολλές φορές κάνοντας την ίδια ερώτηση 5-6 φορές χρησιμοποιώντας κάθε φορά διαφορετικές λέξεις, μπας και μπορέσουμε να συνεννοηθούμε) κι εκείνη απαντούσε με ένα «ναι».

Μπαίνουμε λοιπόν στην έκθεση και με μεγάλη άνεση και σιγουριά (μια και νόμιζα ότι επιτρεπόταν οι φωτογραφίες) σηκώνω τη μηχανή να φωτογραφίσω έναν πίνακα που μου είχε κάνει εντύπωση. Δεν πρόλαβα να πατήσω το κουμπάκι και πλακώνουν οι άνθρωποι του μουσείου φωνάζοντάς μου «No, no». Με αυτοπεποίθηση τους δείχνω το «εισιτήριο» για τη φωτογραφική μηχανή, αλλά εκείνοι είναι ανένδοτοι…

Στο μεταξύ σχεδόν όλοι οι υπάλληλοι του μουσείου μαζεύονται ολόγυρά μας και αρχίζουν να μιλούν μεταξύ τους. Σε λίγο ειδοποιούν και κάποιους άλλους και προσπαθούν (με κάποιες σκόρπιες λέξεις και χειρονομίες) να μας πουν ότι σε λίγο θα έρθει κάποιος που γνωρίζει αγγλικά να μας μιλήσει. Καταλαβαίνουμε, φυσικά, ότι το λάθος ήταν της κοπέλας στα εισιτήρια. Το ποσό που είχαμε πληρώσει για τη φωτογραφική ήταν πολύ μικρό και δεν άξιζε τον κόπο όλη αυτή η φασαρία, αλλά… είχε λίγο πλάκα όλη αυτή η ιστορία κι έτσι περιμέναμε να δούμε τον υπεύθυνο.

Πάντως οφείλω να ομολογήσω ότι όλοι οι υπάλληλοι ήταν πολύ εξυπηρετικοί και έκαναν υπεράνθρωπες προσπάθειες για να μας εξηγήσουν ότι φωτογραφίες επιτρέπονται μόνο στις μόνιμες συλλογές και όχι στις προσωρινές εκθέσεις και έδειχναν μάλλον στενοχωρημένοι για αυτήν την παρανόηση. Τέλος πάντων ύστερα από λίγα λεπτά ήρθε και ο υπάλληλος που γνώριζε κάτι λίγα αγγλικά και μας εξήγησε αυτό που ήδη είχαμε καταλάβει λέγοντάς μας ότι λυπάται πολύ για το λάθος.

 

[Twinkie]

Ευχαριστώ Ειρήνη μου για το επόμενο κεφάλαιο...Σημειώνω και τυπώνω....

 

[paolina]

Καλημέρα,πολύ χρήσιμες όντως οι πληροφορίες.Ετοιμάζομαι για Βουδαπέστη το Μάρτιο.Καμία πρόταση για φαγητό,καφέ κ διασκέδαση?Γενικά δεν μας αρέσουν τα πολύ γνωστά και κοσμοπολίτικα...Θα προτιμούσα κάτι ποιο αυθεντικό και όχι τα πολύ γνωστά και τουριστικά.Ξέρει κάποιος εάν αξίζει τον κόπο η Budapest Card?
Ευχαριστώ