chris7
Member
- Μηνύματα
- 3.238
- Likes
- 27.336
- Επόμενο Ταξίδι
- Λουξεμβούργο
- Ταξίδι-Όνειρο
- Καναδάς
Πολύ ωραία ιστορία από μια ωραία περιοχή. περιμένουμε τη συνέχεια.
-
Η αναδρομή στο παρελθόν συνεχίζεται! Ψηφίστε την Ταξιδιωτική Ιστορία του μήνα για τους μήνες Μάιο - Σεπτέμβριο 2020 !
- Thread starter Emilykyr
- Ημερομηνία δημιουργίας
Emilykyr
Member
- Μηνύματα
- 61
- Likes
- 235
- Επόμενο Ταξίδι
- Κίνα
- Ταξίδι-Όνειρο
- Γύρος του κόσμου
3η ΜΕΡΑ :MEΛΑΝΑΣ ΔΡΥΜΟΣ
Aποχαιρετούμε νωρίς το πρωί την Βασιλεία και κατευθυνόμαστε προς το αεροδρόμιο όπου παραλαμβάνουμε το αυτοκίνητο που έχουμε νοικιάσει.
Σήμερα η μέρα είναι αφιερωμένη στο Μέλανα Δρυμό (Black forest). Η πρώτη μας στάση, μια ώρα περίπου από το αεροδρόμιο είναι το Waldkirch, μια μικρή πόλη μέσα στο δάσος. Εύκολα βρίσκουμε τον λόγο της στάσης μας εκεί που είναι το Baumkronenweg Waldkirch, ένα adventure park μέσα στο δάσος. Στην είσοδο βρίσκεται ένας ζωολογικός κήπος που δεν τον επισκεφτήκαμε καθώς ο χρόνος μας είναι περιορισμένος. Να φοράτε άνετα παπούτσια και να οπλιστείτε με κουράγιο καθώς η ανηφόρα σε εξοντώνει. Η διαδρομή όμως είναι μέσα στις φυλλωσιές του δάσους, με κάποια σημεία ξεκούρασης όπου η θέα είναι υπέροχη καθώς στον απέναντι λόφο είναι ένα εγκαταλελειμμένο κάστρο. Στην κορυφή της διαδρομής βρίσκεται το πάρκο (γενική είσοδος 6 ευρώ ,για τα παιδιά 4,5 ευρώ) με πολλές ξύλινες αερογέφυρες που μάλλον αντενδείκνυνται για όσους έχουν υψοφοβία.
Εκεί βρίσκεται και το treetop path ,μια ξύλινη κατασκευή 200 m την οποία καθώς διασχίζεις ανεβαίνεις σε όλο και ψηλότερα σημεία. Τα τελικό ύψος είναι 23 μέτρα από το έδαφος .Από αυτό το σημείο η θέα του Μέλανα Δρυμού είναι εξαίσια. Κατά γενική ομολογία όμως όλης της οικογένειας το καλύτερο κομμάτι του πάρκου ήταν το giant tube slide. Πρόκειται για μια τεράστια κλειστή τσουλήθρα που διανύει τουλάχιστον την μισή από την απόσταση που διανύσαμε ανεβαίνοντας στο πάρκο. Τσουλάς ξαπλωμένος πάνω σε ένα τσόχινο χαλάκι με μια θήκη για τα πόδια στην άκρη. Έτσι η ταχύτητα που αναπτύσσεις μέσα στην τσουλήθρα είναι πραγματικά μεγάλη. Η εμπειρία ήταν φανταστική, τα παιδιά από τον ενθουσιασμό τους χοροπηδούσαν και σίγουρα θα το ξανακάναμε αν η απόσταση για να ανέβουμε ξανά στην κορυφή δεν ήταν τόσο μεγάλη. Αν έχετε μεγάλα παιδιά και ο καιρός το επιτρέπει μην χάσετε αυτήν την εμπειρία.
Αφήνουμε το πάρκο και κατευθυνόμαστε προς το Badeparadies Schwarzwald που βρίσκεται πολύ κοντά στην λίμνη Titisee. Αυτό είναι ένα τεράστιο υδάτινο πάρκο. Περιλαμβάνει μια τεράστια πισίνα με κοκοφοίνικές τριγύρω όπου επιτρέπονται όμως άτομα άνω των 16 ετών ( συνεπώς δεν το επισκεφτήκαμε ) και ένα γιγάντιο συγκρότημα υπαίθριων αλλά και εσωτερικών νεροτσουλήθρων που ήταν και ο λόγος της επίσκεψής μας. Επειδή ο καιρός ήταν ομιχλώδης και έκανε λίγη ψύχρα μπήκαμε στις κλειστές πισίνες. Το εισιτήριο εξαρτάται από την ώρα παραμονής, για 1,5 ώρα ήταν 12-15 ευρώ/άτομο. Ο χώρος ήταν πολύ μεγάλος με 16 περίπου νεροτσουλήθρες άλλες εντελώς παιδικές και άλλες πανύψηλες απότομές, άλλες ανοικτές και άλλες κλειστές. Υπήρχε και μια πισίνα με τεχνητά κύματα. Παρόλο που είναι πια απόγευμα ο κόσμος είναι υπερβολικά πολύς και η υγρασία σε συνδυασμό με τον κόσμο και την πολυκοσμία δημιουργούν μια μάλλον αποπνικτική ατμόσφαιρα. Αυτή είναι βέβαια η δική μου μόνο γνώμη γιατί τα παιδιά μου βρίσκονται σε ένα συνεχή ξέφρενο αγώνα τρεξίματος για να ανεβούν σε όσες περισσότερες νεροτσουλήθρες γίνεται!! Για τους λάτρεις των waterpark νομίζω ότι αξίζει η επίσκεψη εδώ.
Φεύγοντας από το υδάτινο πάρκο αισθανόμαστε όλοι πολύ πεινασμένοι και ταλαιπωρημένοι. Ευτυχώς δίπλα βρίσκεται η λίμνη Τitisee με το χωριό που είναι πολύ γραφικό χτισμένο πάνω στην λίμνη που περιτριγυρίζεται από το δάσος. Τα ξενοδοχεία εδώ είναι πολύ παραδοσιακά και περιποιημένα και υπάρχουν αραγμένα καραβάκια που φαίνεται ότι το πρωί κάνουν βόλτα στην λίμνη.
Είμαστε πολύ κουρασμένοι για να γυρίσουμε και άλλο το χωριό. Δειπνούμε στο Bergsee restaurant με θέα στην λίμνη, ένα τυπικό γερμανικό εστιατόριο με εξαιρετικό φαγητό, ωραία ατμόσφαιρα και επιτέλους φυσιολογικές τιμές! Πτώματα από την κούραση πια κατευθυνόμαστε στο μέρος όπου θα περάσουμε την νύκτα, το ονομαστό Τriberg.
Aποχαιρετούμε νωρίς το πρωί την Βασιλεία και κατευθυνόμαστε προς το αεροδρόμιο όπου παραλαμβάνουμε το αυτοκίνητο που έχουμε νοικιάσει.
Σήμερα η μέρα είναι αφιερωμένη στο Μέλανα Δρυμό (Black forest). Η πρώτη μας στάση, μια ώρα περίπου από το αεροδρόμιο είναι το Waldkirch, μια μικρή πόλη μέσα στο δάσος. Εύκολα βρίσκουμε τον λόγο της στάσης μας εκεί που είναι το Baumkronenweg Waldkirch, ένα adventure park μέσα στο δάσος. Στην είσοδο βρίσκεται ένας ζωολογικός κήπος που δεν τον επισκεφτήκαμε καθώς ο χρόνος μας είναι περιορισμένος. Να φοράτε άνετα παπούτσια και να οπλιστείτε με κουράγιο καθώς η ανηφόρα σε εξοντώνει. Η διαδρομή όμως είναι μέσα στις φυλλωσιές του δάσους, με κάποια σημεία ξεκούρασης όπου η θέα είναι υπέροχη καθώς στον απέναντι λόφο είναι ένα εγκαταλελειμμένο κάστρο. Στην κορυφή της διαδρομής βρίσκεται το πάρκο (γενική είσοδος 6 ευρώ ,για τα παιδιά 4,5 ευρώ) με πολλές ξύλινες αερογέφυρες που μάλλον αντενδείκνυνται για όσους έχουν υψοφοβία.
Εκεί βρίσκεται και το treetop path ,μια ξύλινη κατασκευή 200 m την οποία καθώς διασχίζεις ανεβαίνεις σε όλο και ψηλότερα σημεία. Τα τελικό ύψος είναι 23 μέτρα από το έδαφος .Από αυτό το σημείο η θέα του Μέλανα Δρυμού είναι εξαίσια. Κατά γενική ομολογία όμως όλης της οικογένειας το καλύτερο κομμάτι του πάρκου ήταν το giant tube slide. Πρόκειται για μια τεράστια κλειστή τσουλήθρα που διανύει τουλάχιστον την μισή από την απόσταση που διανύσαμε ανεβαίνοντας στο πάρκο. Τσουλάς ξαπλωμένος πάνω σε ένα τσόχινο χαλάκι με μια θήκη για τα πόδια στην άκρη. Έτσι η ταχύτητα που αναπτύσσεις μέσα στην τσουλήθρα είναι πραγματικά μεγάλη. Η εμπειρία ήταν φανταστική, τα παιδιά από τον ενθουσιασμό τους χοροπηδούσαν και σίγουρα θα το ξανακάναμε αν η απόσταση για να ανέβουμε ξανά στην κορυφή δεν ήταν τόσο μεγάλη. Αν έχετε μεγάλα παιδιά και ο καιρός το επιτρέπει μην χάσετε αυτήν την εμπειρία.
Αφήνουμε το πάρκο και κατευθυνόμαστε προς το Badeparadies Schwarzwald που βρίσκεται πολύ κοντά στην λίμνη Titisee. Αυτό είναι ένα τεράστιο υδάτινο πάρκο. Περιλαμβάνει μια τεράστια πισίνα με κοκοφοίνικές τριγύρω όπου επιτρέπονται όμως άτομα άνω των 16 ετών ( συνεπώς δεν το επισκεφτήκαμε ) και ένα γιγάντιο συγκρότημα υπαίθριων αλλά και εσωτερικών νεροτσουλήθρων που ήταν και ο λόγος της επίσκεψής μας. Επειδή ο καιρός ήταν ομιχλώδης και έκανε λίγη ψύχρα μπήκαμε στις κλειστές πισίνες. Το εισιτήριο εξαρτάται από την ώρα παραμονής, για 1,5 ώρα ήταν 12-15 ευρώ/άτομο. Ο χώρος ήταν πολύ μεγάλος με 16 περίπου νεροτσουλήθρες άλλες εντελώς παιδικές και άλλες πανύψηλες απότομές, άλλες ανοικτές και άλλες κλειστές. Υπήρχε και μια πισίνα με τεχνητά κύματα. Παρόλο που είναι πια απόγευμα ο κόσμος είναι υπερβολικά πολύς και η υγρασία σε συνδυασμό με τον κόσμο και την πολυκοσμία δημιουργούν μια μάλλον αποπνικτική ατμόσφαιρα. Αυτή είναι βέβαια η δική μου μόνο γνώμη γιατί τα παιδιά μου βρίσκονται σε ένα συνεχή ξέφρενο αγώνα τρεξίματος για να ανεβούν σε όσες περισσότερες νεροτσουλήθρες γίνεται!! Για τους λάτρεις των waterpark νομίζω ότι αξίζει η επίσκεψη εδώ.
Φεύγοντας από το υδάτινο πάρκο αισθανόμαστε όλοι πολύ πεινασμένοι και ταλαιπωρημένοι. Ευτυχώς δίπλα βρίσκεται η λίμνη Τitisee με το χωριό που είναι πολύ γραφικό χτισμένο πάνω στην λίμνη που περιτριγυρίζεται από το δάσος. Τα ξενοδοχεία εδώ είναι πολύ παραδοσιακά και περιποιημένα και υπάρχουν αραγμένα καραβάκια που φαίνεται ότι το πρωί κάνουν βόλτα στην λίμνη.
Είμαστε πολύ κουρασμένοι για να γυρίσουμε και άλλο το χωριό. Δειπνούμε στο Bergsee restaurant με θέα στην λίμνη, ένα τυπικό γερμανικό εστιατόριο με εξαιρετικό φαγητό, ωραία ατμόσφαιρα και επιτέλους φυσιολογικές τιμές! Πτώματα από την κούραση πια κατευθυνόμαστε στο μέρος όπου θα περάσουμε την νύκτα, το ονομαστό Τriberg.
Attachments
Emilykyr
Member
- Μηνύματα
- 61
- Likes
- 235
- Επόμενο Ταξίδι
- Κίνα
- Ταξίδι-Όνειρο
- Γύρος του κόσμου
4η-5η μέρα.TRIBERG-EUROPAPARK
Ξυπνώντας το πρωί, η θέα από το παράθυρο του ξενοδοχείου είναι μαγευτική.To Τriberg είναι ένα κουκλίστικο ορεινό χωριό με σπίτια γεμάτα ολάνθιστα λουλούδια. Το χωριό είναι μικρό μα διάσημο για δύο λόγους. Πρώτον θεωρείται η γενέτειρα και ο κύριος τόπος παραγωγής των ρολογιών κούκων και γι’ αυτό έχει πολλά καταστήματα με όλων των ειδών ρολογιών κούκων από τα απλά και φτηνά μαγνητάκια-κούκους μέχρι πανάκριβους, περίτεχνους κούκους με κλασικούς μηχανικούς ή ηλεκτρονικούς μηχανισμούς. Τεράστια η ποικιλία σε σχέδια και μεγέθη, εμένα μου αρέσουν περισσότερο αυτοί που εκτός από τον κούκο έχουν και άλλα τμήματα που κουνιούνται με την αλλαγή της ώρας , π.χ. βοσκούς, προβατάκια κ.α.
Ο δεύτερος λόγος για τον οποίο είναι γνωστό το χωριό είναι οι καταρράκτες του. Πρόκειται για 6-7 καταρράκτες (όχι και πολύ εντυπωσιακοί κατ’ εμέ) που βρίσκονται όμως σε μια ωραία τοποθεσία στο δάσος όπου μπορεί κανείς να περπατήσει σε μονοπάτια και αν είναι τυχερός να συναντήσει και να ταΐσει και τα σκιουράκια που είναι άφθονα εκεί.
Εμείς μετά το καθαρά παραδοσιακό γερμανικό πρωινό του ξενοδοχείου κάνουμε μια γρήγορη βόλτα στο χωριό με τα καταστήματα σουβενίρ με κούκους και επισκεπτόμαστε τους καταρράκτες σύντομα , γιατί βιαζόμαστε να φύγουμε για Εuropapark. Στην διαδρομή συναντούμε το μεγαλύτερο στον κόσμο ρολόι-κούκο που στην ουσία είναι ένα ολόκληρο σπίτι όπου μέσα βρίσκεται ο μηχανισμός του ρολογιού και εξωτερικά έχει την κλασική μορφή του ρολογιού-κούκου. Νομίζω ότι έχει μπει στο ρεκόρ Γκίνες και φυσικά υπάρχει και εισιτήριο για να την επίσκεψη σε αυτό.
Ο δρόμος που ακολουθούμε από Τriberg μέχρι Europapark περνάει μέσα από καταπράσινες βουνοπλαγιές γεμάτο αγελάδες να λιάζονται την ηλίολουστη αυτή μέρα, γραφικά χωρία και χαμηλά βουνά γεμάτα πυκνά δάση. Παρόλο που ο δρόμος είναι επαρχιακός και με πολλές στροφές το τοπίο μας αποζημιώνει για την ταλαιπωρία.
Φτάνουμε επιτέλους στο Europapark, το πάρκο αφορμή του ταξιδιού αυτού. Ό,τι και να πω νομίζω ότι θα είναι λίγο για τις 2 ημέρες μας εδώ. Το πάρκο είναι χωρισμένο σε θεματικές ενότητες ,η καθεμιά από τις οποίες είναι αφιερωμένη σε μία χώρα της Ευρώπης, εξού και το όνομα του πάρκου. Τα κτίρια, οι πλατείες, τα παιχνίδια ,τα εστιατόρια ,όλα εμπνέονται από κάποια χώρα. Έτσι στην Ελλάδα επικρατούν τα παιχνίδια με έντονο το υγρό στοιχείο, υπάρχουν κτίρια αρχαιοελληνικά με κίονες και αετώματα, ενώ άλλες περιοχές μοιάζουν με ελληνικά νησιά γεμάτο εστιατόρια με γύρο και σουβλάκι. Το πάρκο ικανοποιεί τα γούστα παιδιών όλων των ηλικιών όμως νομίζω ότι κυρίως απευθύνεται σε παιδιά δημοτικού και πάνω που μπορούν να καταλάβουν τις διαφορές από χώρα σε χώρα και μπορούν μέσα από την επίσκεψη τους στο πάρκο να μάθουν πράματα για τον πολιτισμό ,την αρχιτεκτονική και τις συνήθειες των χωρών που εκπροσωπούνται. Επιπλέον τα μεγαλύτερα παιδιά μπορούν να ανεβούν σε όλα τα roller coasters που έχουν όριο ύψους. Το κύριο χαρακτηριστικό του πάρκου αυτού είναι η αφθονία των roller coasters που είναι από απότομά έως τρομακτικά!!! Ποιό να πρωτοθυμηθώ; Το Wodan στην Ισλανδία είναι ένα ξύλινο τρένο με ύψος 40 μέτρα και ταχύτητα που φτάνει τα 100 Km/h, o Ποσειδώνας στην περιοχή της Ελλάδας είναι υδάτινο τρενάκι όπου συνήθως γίνεσαι μούσκεμα, το Silver star στην Γαλλία είναι από τα ψηλότερα και πιο τρομακτικά roller coaster που υπάρχουν, αφού ανεβαίνεις αργά και βασανιστικά στα 73 μέτρα ύψος και μετά πέφτεις σχεδόν κατακόρυφα με ταχύτητα 130 Km/h,
το Blue fire με τις αμέτρητες λούπες,
και το Euro-Mir στην Ρωσία που σε κάνει να νιώθεις ότι είσαι σε διαστημικό λεωφορείο.
Εγώ είμαι το μόνο μέλος της οικογένειας που δεν πολυενθουσιάζομαι με τα roller coaster απλά και μόνο επειδή φοβάμαι, όμως, δείχνοντας ομολογώ αξιοζήλευτο θάρρος ανέβηκα παντού. Τα παιδιά μου και ο άντρας μου θα μπορούσαν να ανεβαίνουν ασταμάτητα εκεί και πραγματικά ξετρελάθηκαν.
Κατά κοινή ομολογία πάντως τα πιο ενδιαφέροντα και πρωτοποριακά παιχνίδια (τέτοια δεν είχε ούτε η Εurodisney) ήταν τα τρενάκια Pegasus Coastiality στην ελληνική περιοχή και Alpenexpress costiality στην αυστριακή. Πρόκειται για ήπια σχετικά roller coaster που συνδυάζονται με virtual reality.Συγκεκριμένα φοράς ειδικά γυαλιά σαν μάσκα με ενσωματωμένο ένα κινητό που τρέχει το ειδικό πρόγραμμα εικονικής πραγματικότητας. Ετσι, με την έναρξη του τρένου μεταφέρεσαι σε μία τελείως φανταστική ιστορία όπου βλέπεις πρόσωπα και πράγματα που δεν υπάρχουν και λόγω της κίνησης με το τρενάκι η αίσθηση ότι πέφτεις π.χ από ένα χιονισμένο βουνό στο κενό γίνεται ακόμη περισσότερο πιστευτή. ΄Ηταν πραγματικά συγκλονιστική εμπειρία τα δυο αυτά τρενάκια και πιστεύω ότι αυτό θα είναι το μέλλον των παιχνιδιών σε τέτοια θεματικά πάρκα. Ταυτόχρονα τρέμω στην ιδέα αυτός ο κόσμος εικονικής πραγματικότητας να γίνει σύντομα εύκολα προσβάσιμος από τα παιδιά μας ακόμη και στα σπίτια μας γιατί αυτό θα σημάνει την πλήρη απομόνωση μας από τους συνανθρώπους και την πραγματικότητα.
Το Europapark διαθέτει και αρκετά ξενοδοχεία και αυτά θεματικά καθώς άλλο μοιάζει με κάστρο ,άλλο με το Κολοσσαίο κ.ο.κ. Εμείς μείναμε στο hotel Castillio Alcazar που έμοιαζε απόλυτα με ένα μεσαιωνικό κάστρο και στην εξωτερική του εμφάνιση αλλά και στην κάθε εσωτερική του λεπτομέρεια , τα έπιπλα ,τα φωτιστικά,οι ιπποτικές στολές, όλα σε μετέφεραν στον κόσμο ενός μεσαιωνικού παραμυθιού.
Το ξενοδοχείο βρίσκεται σχεδόν μέσα στο πάρκο και παρόλο που η τιμή του είναι τσουχτερή αν μπορείτε να την αντέξετε αξίζει και με το παραπάνω τα λεφτά του. Τα παιδιά σας αλλά και εσείς θα το λατρέψετε!
Να αναφέρω ότι στο πάρκο , όπως και στην Εurodisney, υπάρχουν κάθε μέρα διάφορα θεάματα, παρελάσεις και show σε κλειστούς αλλά και ανοικτούς χώρους. Το μόνο σημείο στο οποίο νομίζω ότι υστερεί το πάρκο αυτό έναντι της Εurodisney είναι αυτές οι ατραξιόν που είναι λίγο φτωχότερες συγκριτικά με την Εurodisney.. Ωστόσο το Εuropapark υπερτερεί στις σαφώς μικρότερες αναμονές στις ουρές συγκριτικά με την Εurodisney (η μέγιστη αναμονή που συναντήσαμε ήταν 40 min σε high season, αρχές Αυγούστου.) Από όλες τις άλλες απόψεις τα δυο πάρκα είναι ισάξια και δικαιώνουν απόλυτα την επιλογή τους ως απόλυτο ταξιδιωτικό προορισμό για μια οικογένεια με παιδιά.
Στο τέλος της δεύτερης ημέρας επίσκεψης στο Europapark αναχωρούμε κουρασμένοι αλλά και χορτασμένοι από παιχνίδια για την Χαϊδελβέργη.
Ξυπνώντας το πρωί, η θέα από το παράθυρο του ξενοδοχείου είναι μαγευτική.To Τriberg είναι ένα κουκλίστικο ορεινό χωριό με σπίτια γεμάτα ολάνθιστα λουλούδια. Το χωριό είναι μικρό μα διάσημο για δύο λόγους. Πρώτον θεωρείται η γενέτειρα και ο κύριος τόπος παραγωγής των ρολογιών κούκων και γι’ αυτό έχει πολλά καταστήματα με όλων των ειδών ρολογιών κούκων από τα απλά και φτηνά μαγνητάκια-κούκους μέχρι πανάκριβους, περίτεχνους κούκους με κλασικούς μηχανικούς ή ηλεκτρονικούς μηχανισμούς. Τεράστια η ποικιλία σε σχέδια και μεγέθη, εμένα μου αρέσουν περισσότερο αυτοί που εκτός από τον κούκο έχουν και άλλα τμήματα που κουνιούνται με την αλλαγή της ώρας , π.χ. βοσκούς, προβατάκια κ.α.
Ο δεύτερος λόγος για τον οποίο είναι γνωστό το χωριό είναι οι καταρράκτες του. Πρόκειται για 6-7 καταρράκτες (όχι και πολύ εντυπωσιακοί κατ’ εμέ) που βρίσκονται όμως σε μια ωραία τοποθεσία στο δάσος όπου μπορεί κανείς να περπατήσει σε μονοπάτια και αν είναι τυχερός να συναντήσει και να ταΐσει και τα σκιουράκια που είναι άφθονα εκεί.
Εμείς μετά το καθαρά παραδοσιακό γερμανικό πρωινό του ξενοδοχείου κάνουμε μια γρήγορη βόλτα στο χωριό με τα καταστήματα σουβενίρ με κούκους και επισκεπτόμαστε τους καταρράκτες σύντομα , γιατί βιαζόμαστε να φύγουμε για Εuropapark. Στην διαδρομή συναντούμε το μεγαλύτερο στον κόσμο ρολόι-κούκο που στην ουσία είναι ένα ολόκληρο σπίτι όπου μέσα βρίσκεται ο μηχανισμός του ρολογιού και εξωτερικά έχει την κλασική μορφή του ρολογιού-κούκου. Νομίζω ότι έχει μπει στο ρεκόρ Γκίνες και φυσικά υπάρχει και εισιτήριο για να την επίσκεψη σε αυτό.
Ο δρόμος που ακολουθούμε από Τriberg μέχρι Europapark περνάει μέσα από καταπράσινες βουνοπλαγιές γεμάτο αγελάδες να λιάζονται την ηλίολουστη αυτή μέρα, γραφικά χωρία και χαμηλά βουνά γεμάτα πυκνά δάση. Παρόλο που ο δρόμος είναι επαρχιακός και με πολλές στροφές το τοπίο μας αποζημιώνει για την ταλαιπωρία.
Φτάνουμε επιτέλους στο Europapark, το πάρκο αφορμή του ταξιδιού αυτού. Ό,τι και να πω νομίζω ότι θα είναι λίγο για τις 2 ημέρες μας εδώ. Το πάρκο είναι χωρισμένο σε θεματικές ενότητες ,η καθεμιά από τις οποίες είναι αφιερωμένη σε μία χώρα της Ευρώπης, εξού και το όνομα του πάρκου. Τα κτίρια, οι πλατείες, τα παιχνίδια ,τα εστιατόρια ,όλα εμπνέονται από κάποια χώρα. Έτσι στην Ελλάδα επικρατούν τα παιχνίδια με έντονο το υγρό στοιχείο, υπάρχουν κτίρια αρχαιοελληνικά με κίονες και αετώματα, ενώ άλλες περιοχές μοιάζουν με ελληνικά νησιά γεμάτο εστιατόρια με γύρο και σουβλάκι. Το πάρκο ικανοποιεί τα γούστα παιδιών όλων των ηλικιών όμως νομίζω ότι κυρίως απευθύνεται σε παιδιά δημοτικού και πάνω που μπορούν να καταλάβουν τις διαφορές από χώρα σε χώρα και μπορούν μέσα από την επίσκεψη τους στο πάρκο να μάθουν πράματα για τον πολιτισμό ,την αρχιτεκτονική και τις συνήθειες των χωρών που εκπροσωπούνται. Επιπλέον τα μεγαλύτερα παιδιά μπορούν να ανεβούν σε όλα τα roller coasters που έχουν όριο ύψους. Το κύριο χαρακτηριστικό του πάρκου αυτού είναι η αφθονία των roller coasters που είναι από απότομά έως τρομακτικά!!! Ποιό να πρωτοθυμηθώ; Το Wodan στην Ισλανδία είναι ένα ξύλινο τρένο με ύψος 40 μέτρα και ταχύτητα που φτάνει τα 100 Km/h, o Ποσειδώνας στην περιοχή της Ελλάδας είναι υδάτινο τρενάκι όπου συνήθως γίνεσαι μούσκεμα, το Silver star στην Γαλλία είναι από τα ψηλότερα και πιο τρομακτικά roller coaster που υπάρχουν, αφού ανεβαίνεις αργά και βασανιστικά στα 73 μέτρα ύψος και μετά πέφτεις σχεδόν κατακόρυφα με ταχύτητα 130 Km/h,
το Blue fire με τις αμέτρητες λούπες,
και το Euro-Mir στην Ρωσία που σε κάνει να νιώθεις ότι είσαι σε διαστημικό λεωφορείο.
Εγώ είμαι το μόνο μέλος της οικογένειας που δεν πολυενθουσιάζομαι με τα roller coaster απλά και μόνο επειδή φοβάμαι, όμως, δείχνοντας ομολογώ αξιοζήλευτο θάρρος ανέβηκα παντού. Τα παιδιά μου και ο άντρας μου θα μπορούσαν να ανεβαίνουν ασταμάτητα εκεί και πραγματικά ξετρελάθηκαν.
Κατά κοινή ομολογία πάντως τα πιο ενδιαφέροντα και πρωτοποριακά παιχνίδια (τέτοια δεν είχε ούτε η Εurodisney) ήταν τα τρενάκια Pegasus Coastiality στην ελληνική περιοχή και Alpenexpress costiality στην αυστριακή. Πρόκειται για ήπια σχετικά roller coaster που συνδυάζονται με virtual reality.Συγκεκριμένα φοράς ειδικά γυαλιά σαν μάσκα με ενσωματωμένο ένα κινητό που τρέχει το ειδικό πρόγραμμα εικονικής πραγματικότητας. Ετσι, με την έναρξη του τρένου μεταφέρεσαι σε μία τελείως φανταστική ιστορία όπου βλέπεις πρόσωπα και πράγματα που δεν υπάρχουν και λόγω της κίνησης με το τρενάκι η αίσθηση ότι πέφτεις π.χ από ένα χιονισμένο βουνό στο κενό γίνεται ακόμη περισσότερο πιστευτή. ΄Ηταν πραγματικά συγκλονιστική εμπειρία τα δυο αυτά τρενάκια και πιστεύω ότι αυτό θα είναι το μέλλον των παιχνιδιών σε τέτοια θεματικά πάρκα. Ταυτόχρονα τρέμω στην ιδέα αυτός ο κόσμος εικονικής πραγματικότητας να γίνει σύντομα εύκολα προσβάσιμος από τα παιδιά μας ακόμη και στα σπίτια μας γιατί αυτό θα σημάνει την πλήρη απομόνωση μας από τους συνανθρώπους και την πραγματικότητα.
Το Europapark διαθέτει και αρκετά ξενοδοχεία και αυτά θεματικά καθώς άλλο μοιάζει με κάστρο ,άλλο με το Κολοσσαίο κ.ο.κ. Εμείς μείναμε στο hotel Castillio Alcazar που έμοιαζε απόλυτα με ένα μεσαιωνικό κάστρο και στην εξωτερική του εμφάνιση αλλά και στην κάθε εσωτερική του λεπτομέρεια , τα έπιπλα ,τα φωτιστικά,οι ιπποτικές στολές, όλα σε μετέφεραν στον κόσμο ενός μεσαιωνικού παραμυθιού.
Το ξενοδοχείο βρίσκεται σχεδόν μέσα στο πάρκο και παρόλο που η τιμή του είναι τσουχτερή αν μπορείτε να την αντέξετε αξίζει και με το παραπάνω τα λεφτά του. Τα παιδιά σας αλλά και εσείς θα το λατρέψετε!
Να αναφέρω ότι στο πάρκο , όπως και στην Εurodisney, υπάρχουν κάθε μέρα διάφορα θεάματα, παρελάσεις και show σε κλειστούς αλλά και ανοικτούς χώρους. Το μόνο σημείο στο οποίο νομίζω ότι υστερεί το πάρκο αυτό έναντι της Εurodisney είναι αυτές οι ατραξιόν που είναι λίγο φτωχότερες συγκριτικά με την Εurodisney.. Ωστόσο το Εuropapark υπερτερεί στις σαφώς μικρότερες αναμονές στις ουρές συγκριτικά με την Εurodisney (η μέγιστη αναμονή που συναντήσαμε ήταν 40 min σε high season, αρχές Αυγούστου.) Από όλες τις άλλες απόψεις τα δυο πάρκα είναι ισάξια και δικαιώνουν απόλυτα την επιλογή τους ως απόλυτο ταξιδιωτικό προορισμό για μια οικογένεια με παιδιά.
Στο τέλος της δεύτερης ημέρας επίσκεψης στο Europapark αναχωρούμε κουρασμένοι αλλά και χορτασμένοι από παιχνίδια για την Χαϊδελβέργη.
Attachments
MAUI GR
Member
- Μηνύματα
- 43
- Likes
- 96
- Επόμενο Ταξίδι
- Γερμανία
- Ταξίδι-Όνειρο
- Εθνικό Πάρκο Γιέλοουστοου
Να ρωτήσω. Επιβάλλεται να πας 2 ημέρες για να δεις όλο το europa park; Ρωτάω γιατί το εισιτήριο κοστίζει 44 το άτομο, οπότε για να το επισκεφτεί μια τετραμελής οικογένεια θα είναι λιγάκι τσουχτερό. Μέσα έχει κούπες από ήρωες κτλ για να αγοράσεις; Επίσης, από το συνολικό ταξίδι τι θεωρείς προσωπικά ότι είναι must για αγορές εκτός φυσικά από ένα αυθεντικό ξύλινο ρολόι κούκου.
Emilykyr
Member
- Μηνύματα
- 61
- Likes
- 235
- Επόμενο Ταξίδι
- Κίνα
- Ταξίδι-Όνειρο
- Γύρος του κόσμου
Φυσικά δεν είναι απαραίτητο να πας 2 μέρες στο πάρκο,μπορείς και σε μία μέρα να δεις αρκετά πράγματα αλλά σίγουρα δεν μπορείς να ανεβείς παντού,παίρνεις όμως μια βασική ιδέα.Στο πάρκο υπήρχαν μαγαζιά με αναμνηστικά με παιδικούς ήρωες, αλλα τα καταστήματα δεν ήταν πολλά όπως στην Eurodisney.Τέλος, δεν νομίζω ότι τα μέρη που επισκεφτήκαμε είχαν κάτι must για αγορές εκτός φυσικά των κούκων.Να ρωτήσω. Επιβάλλεται να πας 2 ημέρες για να δεις όλο το europa park; Ρωτάω γιατί το εισιτήριο κοστίζει 44 το άτομο, οπότε για να το επισκεφτεί μια τετραμελής οικογένεια θα είναι λιγάκι τσουχτερό. Μέσα έχει κούπες από ήρωες κτλ για να αγοράσεις; Επίσης, από το συνολικό ταξίδι τι θεωρείς προσωπικά ότι είναι must για αγορές εκτός φυσικά από ένα αυθεντικό ξύλινο ρολόι κούκου.
Emilykyr
Member
- Μηνύματα
- 61
- Likes
- 235
- Επόμενο Ταξίδι
- Κίνα
- Ταξίδι-Όνειρο
- Γύρος του κόσμου
6η-7η μέρα ΧΑΙΔΕΛΒΕΡΓΗ
Οι 2 επόμενες μέρες είναι αφιερωμένες στην γραφική Χαϊδελβέργη. Είναι μια πανέμορφη ,αψεγάδιαστη, γερμανική πόλη χτισμένη στις όχθες του πoταμού Νέκαρ. Τα κυριότερα αξιοθέατα της βρίσκονται στην παλιά πόλη που είναι στο μεγαλύτερο μέρος της πεζοδρομημένη. Μην χάσετε:
-Την βόλτα στον κεντρικό πεζόδρομο ,μήκους 1,6 χλμ. που θεωρείται ο μεγαλύτερος της Γερμανίας και ένας από τους μεγαλύτερους της Ευρώπης. Εδώ θαυμάσαμε τα ιστορικά κτίρια, τον καθεδρικό της πόλης δίπλα στην πλατεία του Δημαρχείου και περιπλανηθήκαμε για ώρες στα εμπορικά καταστήματα του πεζόδρομου. Υπάρχει μεγάλη ποικιλία εστιατορίων και καφέ πάνω στον δρόμο αυτό με καλές τιμές.
-Την ανάβαση στο κάστρο της Χαϊδελβέργης .Για να ανεβείτε προτιμήστε το τρενάκι –τελεφερίκ παρά το μονοπάτι με τα σκαλοπάτια. Κοιτάζοντας ψηλά η θέα του κάστρου από την πόλη σε γοητεύει, όμως ακόμη καλύτερη είναι η θέα της πόλης όταν βρίσκεσαι ψηλά στο κάστρο .Σαν βγαλμένη από παραμύθι άλλης εποχής φαίνεται η παλιά πόλη με τον Νέκαρ να την διατρέχει .Θυμίζει τόσο καρτ ποστάλ!
Σε πολλά σημεία το κάστρο είναι κατεστραμμένο και διασώζεται μόνο ο εξωτερικός τοίχος του .Το κάστρο χτίστηκε μεταξύ 1398-1410 και είναι μείγμα γοτθικού και αναγεννησιακού ρυθμού. Μέσα στο κάστρο επισκεφθείτε το μουσείο φαρμακευτικής και το κελάρι που έχει το μεγαλύτερο βαρέλι κρασιού στον κόσμο χωρητικότητας 220.000 λίτρων .Μάλιστα με σκάλα μπορείτε να ανεβείτε στην οροφή του που είναι τόσο μεγάλη ώστε χωράει αρκετά άτομα .
Μην σταματήσετε εδώ, συνεχίστε με το τελεφερίκ ψηλότερα. Σε κάποιο σημείο αλλάζετε βαγόνι και επιβιβάζεστε σε ξύλινα παλαιά βαγόνια. Το τρενάκι αυτό θεωρείται όπως διάβασα το παλαιότερο της Γερμανίας. Κινείται υπερβολικά αργά και αυτό σε συνδυασμό με την μεγάλη του ανηφορική κλίση μας επέτρεψε να ευχαριστηθούμε ακόμη περισσότερο την διαδρομή και την ακαταμάχητη θέα της πόλης στο κατέβασμα. Στο τέλος της διαδρομής βρίσκεται η τοποθεσία Κonigstuhl όπου η θέα της πόλης είναι απλά αξεπέραστη. Περπατώντας λίγο ψηλότερα θα συναντήσετε το πάρκο Marchenparadies που αξίζει την επίσκεψη κυρίως αν έχετε παιδιά προσχολικής ηλικίας.
Ονομαστός είναι και ο "περίπατος των φιλοσόφων " ένα ειδυλλιακό μονοπάτι στη βόρεια πλευρά του Νέκαρ όπου λέγεται ότι οι καθηγητές του διάσημου πανεπιστημίου της Χαϊδελβέργης και οι φιλόσοφοι συνήθιζαν να έχουν ως χώρο περιπάτου στα διαλείμματα τους. Δυστυχώς εκεί δεν προλάβαμε να πάμε.
Προλάβαμε όμως να περπατήσουμε κατά μήκους του ποταμού Νέκαρ όπου συναντήσαμε και μερικές πολύ εντυπωσιακές γέφυρες. Εννοείται ότι η πόλη διαθέτει πολύ πράσινο και πάρκα.
Για φαγητό πολύ καλή επιλογή ήταν το Schnitzelhaus ,ένα εστιατόριο με 100 διαφορετικά πιάτα σνίτσελ με μερίδες τόσο μεγάλες που είναι σχεδόν αδύνατον να φαγωθούν ολόκληρες. Εξαιρετικό φαγητό και πολύ λογικές τιμές. Επίσης, επισκεφτείτε την μπυραρία Vetter που παρασκευάζει την δική της εξαιρετική μπύρα.
Το μεσημεράκι της 7ης μέρας κινήσαμε για Στρασβούργο, η απόσταση Χαϊδελβέργης-Στρασβούργου 130 χλμ.
8η-9η-10η μέρα ΣΤΡΑΣΒΟΥΡΓΟ
Κατευθυνόμενη στο Στρασβούργο αισθάνομαι αγχωμένη. Αυτό οφείλεται στο ότι ενώ μέχρι εκείνη την στιγμή στο ταξίδι είχαμε κλείσει ξενοδοχεία για την διαμονή μας, στο Στρασβούργο και την Κολμάρ επιλέξαμε διαμερίσματα που κλείσαμε μέσω της airbnb. Πόσο θα ανταποκρίνονται στις φωτογραφίες και τις προσδοκίες μας τα διαμερίσματα αυτά?
Τελικά οι φόβοι μου όλοι διαψεύστηκαν καθώς ειδικά στο Στρασβούργο δεν θα μπορούσαμε να κάνουμε καλύτερη επιλογή! Το διαμέρισμα Nice Duplex close to the Cathedral
βρίσκεται στο απόλυτο κέντρο πίσω ακριβώς από τον καθεδρικό της πόλης. Εξωτερικά είναι ένα παλιό τετραώροφο κτίσμα τουλάχιστον 2 αιώνων, φυσικά δεν υπάρχει ασανσέρ και μας βγαίνει κυριολεκτικά η ψυχή για να ανεβούμε στον 4ο όροφο με όλα αυτά τα μπαγάζια που κουβαλάμε. Όμως ανοίγοντας την πόρτα επιφωνήματα ενθουσιασμού ακούγονται. Πρόκειται για ένα loft διώροφο πλήρως ανακαινισμένο που διατηρεί και στοιχεία του παρελθόντος του όπως τα παραδοσιακά ξύλινα δοκάρια που διαχωρίζουν την κουζίνα από το καθιστικό. Είναι πολύ ευρύχωρο με δύο υπνοδωμάτια που το ένα βρίσκεται στο πάνω πάτωμα, μια σοφίτα με επικλινή στέγη και φανταστική θέα της πόλης και της στέγης του καθεδρικού που είναι σε απόσταση αναπνοής .
Οι ιδιοκτήτες , ένα ζευγάρι μεσηλίκων, μας εξοπλίζουν με πλήθος χαρτών και ταξιδιωτικών οδηγών της πόλης και μας παρέχουν ευγενικά και τις δικές τους προτάσεις των must see της πόλης.
Το σύνθημα της airbnb ¨βιώστε την πόλη όπως οι ντόπιοι ¨ είναι απόλυτα σωστό. Νοικιάζοντας ένα σπίτι σε μια πόλη αποκτάς μια εντελώς διαφορετική αίσθηση της πόλης ,την νιώθεις λίγο σαν δική σου πόλη και δεν είσαι πια ο τουρίστας που μένει σε ξενοδοχείο. Βγαίνεις να ψωνίσεις τρόφιμα για να μαγειρέψεις, συναναστρέφεσαι με ντόπιους ,ακόμα και το να ανοίγεις την εξώπορτα μιας οικοδομής με τα κλειδιά σου δίνουν την αίσθηση ότι γίνεσαι έστω και για λίγες μέρες κάτοικος της πόλης αυτής. Έτσι βιώσαμε και εμείς το Στρασβούργο και γι΄αυτό νομίζω ότι απέκτησε για πάντα μια θέση στην καρδιά μου η πόλη αυτή.
Η πρώτη μας στάση στην πόλη είναι φυσικά ο καθεδρικός . Τεράστιος, κτιζόταν σε γοτθικό ρυθμό από το 1015 έως το 1439. Μέχρι το τέλος του 19ου αιώνα ήταν η πιο ψηλή εκκλησία στον χριστιανικό κόσμο. Εντυπωσιάζει σίγουρα το περίτεχνο εξωτερικό του αλλά και εσωτερικά, ιδίως λόγω του αστρονομικού ρολογιού όπου στις 12:30 π.μ. καθημερινά γίνεται ‘ ο γύρος των Αποστόλων’. Το βράδυ για την περίοδο του καλοκαιριού υπάρχει ένα φαντασμαγορικό θέαμα ‘’ήχος και φώς’ στο εξωτερικό του ναού όπου λέιζερ προβάλλουν στα πλάγια τοιχώματα του ναού μαγευτικές εικόνες συνοδεία μουσικής.
Την επομένη, πρωί πρωί, πάμε στο τουριστικό γραφείο της πόλης (βρίσκεται δίπλα στον καθεδρικό ) απ’όπου προμηθευόμαστε μια carte visite της πόλης (Strasbourg pass) δηλαδή μια κάρτα τριήμερης ισχύος με εκπτωτικά κουπόνια για πλήθος μουσείων και δραστηριοτήτων στην πόλη. Ανάμεσα στα άλλα η κάρτα παρέχει και είσοδο στο Batorama μια εξαιρετική ξενάγηση με καραβάκια στην πόλη. Αξίζει για όσους μένουν για λίγο στην πόλη γιατί σε πηγαίνουν στα κυριότερα αξιοθέατα της πόλης, στην περιοχή της Petite France, την Ευρωπαϊκή συνοικία και αλλού πάντα με τη συνοδεία ξενάγησης σε διάφορες γλώσσες με τα ειδικά ακουστικά. Η πόλη έχει μια ιδιότυπη ιστορία αφού για αιώνες βρισκόταν άλλοτε στα χέρια των Γάλλων και άλλοτε των Γερμανών.
Το νησί στο κέντρο του Στρασβούργου είναι γεμάτο μεσαιωνικά κτίρια και πολυάριθμες γραφικές πλατείες γεμάτο εστιατόρια, καφέ και μαγαζιά. Τα κτίρια εδώ ανήκουν στην λεγόμενη γαλλική περίοδο της πόλης , δηλαδή κτίστηκαν κυρίως την περίοδο που η πόλη ανήκε στην Γαλλία .
Σίγουρα η ομορφότερη και διασημότερη περιοχή του Στρασβούργου είναι η Mικρή Γαλλία ( Petite France) που χαρακτηρίστηκε ολόκληρη από την Unesco το 1988 ‘μνημείο παγκόσμιας κληρονομιάς.’ Η ομορφιά της περιοχής είναι απερίγραπτη καθώς μοιάζει με πίνακα ζωγραφικής γεμάτο μεσαιωνικά αλσατικά σπίτια με τα εμφανή στην πρόσοψη χαρακτηριστικά ξύλινα δοκάρια (λέγονται colombages), κανάλια, γέφυρες και παρακλάδια του ποταμού Ιλ. Στο κέντρο της περιοχής βρίσκεται η πλατεία Benjamin-Ζix όπου και καθίσαμε για φαγητό. Προχωρώντας συναντάτε τρεις πύργους (Ponts Couverts) και δίπλα την ΕΝΑ (η διάσημη Εθνική Σχολή Διοίκησης της Γαλλίας).
Αφήνοντας το νησί η αρχιτεκτονική του ιστορικού κέντρου αλλάζει καθώς τα κτίρια εδώ κτίστηκαν μετά το 1870, όταν η πόλη κατακτήθηκε από τους γερμανούς. Σε αυτό το κομμάτι της πόλης τα κτίρια είναι πιο ογκώδη και επιβλητικά σε νεοκλασσικό ρυθμό. Πανέμορφη η περιοχή γύρω από την Place de la Republique που περιτριγυρίζεται από ιστορικά κτίρια όπως η Εθνική και Πανεπιστημιακή Βιβλιοθήκη, το Εθνικό Θέατρο ,το Palais du Rhin κ.α
Την τελευταία μας μέρα στην πόλη αποφασίζουμε να εκμεταλλευτούμε την δωρεάν ενοικίαση ποδηλάτων που μας παρέχει το Strasbourg pass. Αυτόν τον τρόπο περιήγησης πρώτη φορά τον κάνουμε στο εξωτερικό. Η πόλη όντως είναι ιδανική για ποδηλάτες. Έχει παντού ποδηλατοδρόμους και τα αμάξια πραγματικά σέβονται τον ποδηλάτη. Ακόμη και εγώ που είχα να κάνω τόση διαδρομή με ποδήλατο από τα παιδικά μου χρόνια το κατευχαριστήθηκα και πείστηκα ότι αυτός θα ήταν ο κύριος τρόπος μετακίνησης μου αν ζούσα σε μια τέτοια πόλη. Ξεκινώντας από τον χώρο ενοικίασης Velhop στο κέντρο της πόλης μας ζητούν μια γερή εγγύηση για τα τέσσερα ποδήλατα. Είναι περίπου μεσημέρι και η ζέστη έντονη αλλά εμείς δεν πτοούμαστε .Θα επισκεφτούμε την Ευρωπαϊκή Συνοικία που είδαμε μόνο κατά την βόλτα με το καραβάκι. Η διαδρομή είναι θαυμάσια, κινούμαστε σε πολλά σημεία παράλληλα με το ποτάμι κάτω από την σκιά των δέντρων. Φτάνουμε στην έδρα του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου και θαυμάζουμε το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Εκεί κοντά βρίσκεται και το πάρκο Orangerie όπου σταματάμε να ξαποστάσουμε μέσα σε μια τεράστια όαση πρασίνου όπου οι κάτοικοι κάνουν ανέμελοι βόλτα ή ακόμη και βαρκάδα στην μικρή λίμνη.
Αναμφισβήτητα αυτή ήταν η ωραιότερη μέρα στο Στρασβούργο που μας ενίσχυσε ακόμη περισσότερο την ψευδαίσθηση ότι είμαστε μια οικογένεια που ζει σε αυτήν την μαγική πόλη. Το Στρασβούργο είναι μια υπέροχη πόλη σύγχρονη αλλά και ιστορική ταυτόχρονα και αξίζει να είναι κέντρο της Ευρώπης .Σίγουρα θα επιδιώξω να ξαναπάω , κατά προτίμηση τα Χριστούγεννα αφού διαθέτει την αρχαιότερη χριστουγεννιάτικη αγορά της Ευρώπης και θα είναι σίγουρα ακόμη πιο ζωντανή και γοητευτική.
11η-12η μέρα ΔΡΟΜΟΣ ΤΟΥ ΚΡΑΣΙΟΥ-COLMAR
Ξεκινάμε το πρωί με κατεύθυνση τον τελευταίο τόπο διαμονής του ταξιδιού, την Colmar. Διανύουμε το μεγαλύτερο μέρος του λεγόμενου δρόμου του κρασιού της Αλσατίας (Rue de vin), ένα απέραντο χαλί αμπελώνων στην σκιά της οροσειράς Vosges Διάβασα ότι 67 χωριά σε μια ευθεία γραμμή συνολικής απόστασης 170 χιλιομέτρων από το Marlenheim μέχρι το Thann συνθέτουν τον δρόμο του κρασιού στην Αλσατία. Εμείς ξεκινώντας από το Στρασβούργο διανύουμε τον περισσότερο δρόμο σε αυτοκινητόδρομο και μετά κάνουμε παράκαμψη μέσα από επαρχιακό δρόμο περνώντας μικρά γραφικά χωριά. Η περιοχή είναι ενδιαφέρουσα καθώς περνάμε μεγάλες εκτάσεις όπου το μόνο που βλέπουμε είναι αμπέλια που απλώνονται ακόμα και σε υψώματα ή μικρές πλαγιές με περισσή τάξη και οργάνωση. Πού και πού συναντάμε αγάλματα του εσταυρωμένου Χριστού μέσα στις καλλιέργειες .Είναι φαίνεται συνήθειο της περιοχής κάτι σαν τα δικά μας εκκλησάκια στους δρόμους. Καθ΄όδόν συναντάμε αμέτρητα οινοποιεία και κάβες όπου θα ήταν ωραίο να κάναμε μια στάση καθώς προσφέρουν οργανωμένες (κατόπιν ραντεβού) ξεναγήσεις στους αμπελώνες , στις εγκαταστάσεις τουςνκαι φυσικά γευστικές δοκιμές των κρασιών. Εμείς λόγω οικονομίας χρόνου δεν προλάβαμε να σταματήσουμε κάπου.
Η πρώτη μας στάση είναι το κάστρο Haut-Koeningsbourg. Πρόκειται για ένα εκπληκτικά συντηρημένο μεσαιωνικό κάστρο στην κορυφή ενός βουνού σε υψόμετρο 700 μέτρων που εξαιτίας της στρατηγικής του θέσης επόπτευε όλη την περιοχή μέχρι και την Γερμανία. Το κάστρο άρχισε να χτίζεται το 1147, καταστράφηκε και ξαναχτίστηκε πολλές φορές στην διάρκεια της ιστορίας του, έμεινε εγκαταλελειμμένο για 2 περίπου αιώνες και ξανααναστηλώθηκε στην σημερινή του μορφή το 1900 από τον Γουλιέλμο τον 2ο.Η τελευταία αυτή επισκευή του κάστρου έγινε με τέτοια πιστότητα στο μεσαιωνικό του παρελθόν που πραγματικά νιώθεις ότι από κάποια μεριά θα ξεπροβάλλουν ιππότες και πριγκίπισσες! Είναι μοναδική η θέα από το κάστρο σε όλη την γύρω περιοχή και ειλικρινά επιβάλλεται η επίσκεψη εκεί για όποιον βρίσκεται στην Αλσατία.
Στην συνέχεια φτάνουμε στην Colmar, μια κωμόπολη γεμάτο τουρίστες που επιβεβαιώνει την φήμη της ως η ομορφότερη πόλη της Αλσατίας σε κάθε βήμα. Το διαμέρισμα που κλείσαμε ήταν απόλυτα κεντρικό δίπλα σε ένα δωρεάν παρκινγκ (Appartement des Tanneurs) όμορφο, μεγάλο αλλά έλειπαν κάποια βασικά πράγματα από τον εξοπλισμό του όπως σαπούνι και απορρυπαντικό πιάτων. Είμαι σίγουρη, βέβαια, ότι το διαμέρισμα αυτό έχασε πόντους στα μάτια μας λόγω της υποσυνείδητης σύγκρισής του με το προηγούμενο εκπληκτικό μας χώρο στο Στρασβούργο. Η πόλη είναι μικρή, εύκολα την περπατήσαμε. Εντυπωσιακά είναι τα πολύχρωμα, παραδοσιακά αλσατικά σπίτια à colombages με απίστευτα λουλούδια να κρέμονται από τα παράθυρά τους, πολλά τα μαγαζιά με τουριστικά είδη και τα γραφικά στενά πλακόστρωτα δρομάκια . Μοναδικής ομορφιάς είναι η περιοχή που λέγεται ΄΄μικρή Βενετία΄΄. Παλιότερα, όπως και η μικρή Γαλλία του Στρασβούργου, ήταν συνοικία βυρσοδεψών και ψαράδων. Σήμερα είναι άκρως τουριστική αλλά συνάμα απόλυτα ρομαντική και γραφική με μικρά εστιατόρια σε απόσταση αναπνοής από τα νερά των καναλιών που την διατρέχουν και με μικρές βαρκούλες να σε ξεναγούν στις άγνωστες γωνιές της.
Στην πόλη υπάρχει και το αξιόλογο μουσείο Μπαρτολντί, το διάσημο τέκνο της Colmar , που έφτιαξε το άγαλμα της Ελευθερίας που δωρίστηκε από την Γαλλία στην Νέα Υόρκη και πλήθος ακόμη γνωστών γλυπτών. Η Colmar αποτελεί μια από τις γραφικότερες πόλεις που έχω επισκεφτεί και αξίζει κανείς να μείνει εκεί για να την γυρίσει με την ησυχία του.
Την επόμενη μέρα , είχα διαβάσει ότι υπάρχει μια γιορτή κρασιού στο χωριό Εguisheim που ούτως ή αλλως είναι ένα must see της περιοχής. Η γιορτή άρχιζε από το μεσημέρι, έτσι φτάσαμε νωρίς εκεί για να μπορέσουμε να γυρίσουμε το χωριό χωρίς πολύ κόσμο. Αποδείχτηκε ότι πράξαμε πολύ ορθά. Ο κόσμος το βράδυ ήταν τόσος πολύς που με το ζόρι μπορούσαμε να διασχίσουμε το χωριό. Ας ξεκινήσω όμως από την αρχή. Στην είσοδο του χωριού υπήρχαν λόγω της γιορτής ταμεία όπου μαζί με το εισιτήριο σου έδιναν και ένα μικρό ποτηράκι για να δοκιμάσεις στην συνέχεια τα τοπικά κρασιά. Μέσα στο χωριό βρίσκονταν αμέτρητοι πάγκοι όπου μπορούσες να δοκιμάσεις τα τοπικά κρασιά πάντα με πληρωμή φυσικά ανάλογα με το είδος του κρασιού, εδώ το ποτηράκι κρασί κόστιζε από 2,5 έως 6 ευρώ (εκείνη την στιγμή νοστάλγησα την γενναιοδωρία την Ελλήνων που σε αντίστοιχες γιορτές-πανηγύρια πάντα προσφέρουν δωρεάν πλήθος τοπικών προϊόντων.) Επίσης υπήρχαν πλήθος πάγκοι από όπου αγόραζες τοπικές σπεσιαλιτέ όπως η tarte flambée που είναι ένα είδος πίτσας με πολύ κρεμμύδι και κρέμα γάλακτος καθώς και διάφοροι άλλοι πλανόδιοι πωλητές κοσμημάτων ή τουριστικών ειδών. Το πιο ωραίο ήταν ότι σε κάθε γωνιά σχεδόν του χωριού υπήρχαν μπάντες που έπαιζαν ζωντανά μουσική και ο κόσμος χόρευε και τραγουδούσε. Δοκιμάσαμε tarte flambée, σάντουιτς με τοπικά λουκάνικα, ήπιαμε τα κρασάκια μας και γίναμε ένα με το εύθυμο πλήθος από νεαρόκοσμο κυρίως που φαίνεται ότι γλεντούσαν πραγματικά.
Το να περιγράψει κανείς το Εguisheim είναι αρκετά δύσκολο. Μόνο περπατώντας το μπορείτε να αντιληφθείτε την απίστευτη ομορφιά του. Έχει άλλωστε ψηφιστεί πολλές φορές το ομορφότερο χωριό της Γαλλίας και όχι άδικα. Η αρχιτεκτονική του επίσης είναι αξιοπερίεργη καθώς το κέντρο του αποτελείται από δύο παράλληλους, κυκλικούς δρόμους που απέχουν μεταξύ τους μόνο μια σειρά από σπίτια .Θα λεγε κανείς ότι ο χρόνος έχει σταματήσει αρκετούς αιώνες πριν στο χωριό αυτό. Έτσι περίπου φαντάζομαι τα χωριά που περιγράφονται στα παραμύθια του Χανς Κριστιαν Άντερσεν. Υπάρχουν μικρά ,πολύχρωμα σπίτια με την χαρακτηριστική αρχιτεκτονική της περιοχής, αμέτρητα λουλούδια, γραφικές πλατειούλες και στενά πλακόστρωτα σοκάκια. Η ομορφιά του χωριού σε συνδυασμό με την ζωντάνια της γιορτής του κρασιού έκανε την επίσκεψη μας στο Εguisheim μια ανεπανάληπτη εμπειρία.
Σύμφωνα με όσα διάβασα και κατάλαβα από την επίσκεψη μου στην Αλσατία όλα τα χωριά του δρόμου του κρασιού στις βασικές γραμμές μοιάζουν μεταξύ τους. Η άποψη αυτή επιβεβαιώθηκε και από την επίσκεψη μας σε ένα άλλο κοντινό χωριό το Καyserberg που είναι επίσης κουκλίστικο με έντονο το μεσαιωνικό στοιχείο. Μου φάνηκε ελαφρώς μεγαλύτερο και δεν σου έδινε την κλειστοφοβική αίσθηση του Εguisheim που λόγω των κυκλικών του δρόμων έμοιαζε με οχυρό. Πανέμορφη ήταν η πλατεία γύρω από την εκκλησία και η θέα ενός παλιού εγκαταλελειμμένου φρουρίου που δέσποζε πάνω από την πόλη.
Την τελευταία ημέρα του ταξιδιού επιστρέφουμε το αυτοκίνητο στο αεροδρόμιο της Βασιλείας και γυρνάμε Θεσσαλονίκη.
Έτσι όμορφα κύλισαν αυτές οι 12 ημέρες του ταξιδιού που μας φάνηκαν σαν να ήταν ένας μήνας με τα τόσα ερεθίσματα που μας πρόσφερε. Κάντε ένα παρόμοιο ταξίδι με την οικογένεια σας. Είμαι σίγουρη ότι θα χορτάσετε ομορφιά και εσείς και τα παιδιά σας δεν θα το λησμονήσετε ποτέ.
Οι 2 επόμενες μέρες είναι αφιερωμένες στην γραφική Χαϊδελβέργη. Είναι μια πανέμορφη ,αψεγάδιαστη, γερμανική πόλη χτισμένη στις όχθες του πoταμού Νέκαρ. Τα κυριότερα αξιοθέατα της βρίσκονται στην παλιά πόλη που είναι στο μεγαλύτερο μέρος της πεζοδρομημένη. Μην χάσετε:
-Την βόλτα στον κεντρικό πεζόδρομο ,μήκους 1,6 χλμ. που θεωρείται ο μεγαλύτερος της Γερμανίας και ένας από τους μεγαλύτερους της Ευρώπης. Εδώ θαυμάσαμε τα ιστορικά κτίρια, τον καθεδρικό της πόλης δίπλα στην πλατεία του Δημαρχείου και περιπλανηθήκαμε για ώρες στα εμπορικά καταστήματα του πεζόδρομου. Υπάρχει μεγάλη ποικιλία εστιατορίων και καφέ πάνω στον δρόμο αυτό με καλές τιμές.
-Την ανάβαση στο κάστρο της Χαϊδελβέργης .Για να ανεβείτε προτιμήστε το τρενάκι –τελεφερίκ παρά το μονοπάτι με τα σκαλοπάτια. Κοιτάζοντας ψηλά η θέα του κάστρου από την πόλη σε γοητεύει, όμως ακόμη καλύτερη είναι η θέα της πόλης όταν βρίσκεσαι ψηλά στο κάστρο .Σαν βγαλμένη από παραμύθι άλλης εποχής φαίνεται η παλιά πόλη με τον Νέκαρ να την διατρέχει .Θυμίζει τόσο καρτ ποστάλ!
Σε πολλά σημεία το κάστρο είναι κατεστραμμένο και διασώζεται μόνο ο εξωτερικός τοίχος του .Το κάστρο χτίστηκε μεταξύ 1398-1410 και είναι μείγμα γοτθικού και αναγεννησιακού ρυθμού. Μέσα στο κάστρο επισκεφθείτε το μουσείο φαρμακευτικής και το κελάρι που έχει το μεγαλύτερο βαρέλι κρασιού στον κόσμο χωρητικότητας 220.000 λίτρων .Μάλιστα με σκάλα μπορείτε να ανεβείτε στην οροφή του που είναι τόσο μεγάλη ώστε χωράει αρκετά άτομα .
Μην σταματήσετε εδώ, συνεχίστε με το τελεφερίκ ψηλότερα. Σε κάποιο σημείο αλλάζετε βαγόνι και επιβιβάζεστε σε ξύλινα παλαιά βαγόνια. Το τρενάκι αυτό θεωρείται όπως διάβασα το παλαιότερο της Γερμανίας. Κινείται υπερβολικά αργά και αυτό σε συνδυασμό με την μεγάλη του ανηφορική κλίση μας επέτρεψε να ευχαριστηθούμε ακόμη περισσότερο την διαδρομή και την ακαταμάχητη θέα της πόλης στο κατέβασμα. Στο τέλος της διαδρομής βρίσκεται η τοποθεσία Κonigstuhl όπου η θέα της πόλης είναι απλά αξεπέραστη. Περπατώντας λίγο ψηλότερα θα συναντήσετε το πάρκο Marchenparadies που αξίζει την επίσκεψη κυρίως αν έχετε παιδιά προσχολικής ηλικίας.
Ονομαστός είναι και ο "περίπατος των φιλοσόφων " ένα ειδυλλιακό μονοπάτι στη βόρεια πλευρά του Νέκαρ όπου λέγεται ότι οι καθηγητές του διάσημου πανεπιστημίου της Χαϊδελβέργης και οι φιλόσοφοι συνήθιζαν να έχουν ως χώρο περιπάτου στα διαλείμματα τους. Δυστυχώς εκεί δεν προλάβαμε να πάμε.
Προλάβαμε όμως να περπατήσουμε κατά μήκους του ποταμού Νέκαρ όπου συναντήσαμε και μερικές πολύ εντυπωσιακές γέφυρες. Εννοείται ότι η πόλη διαθέτει πολύ πράσινο και πάρκα.
Για φαγητό πολύ καλή επιλογή ήταν το Schnitzelhaus ,ένα εστιατόριο με 100 διαφορετικά πιάτα σνίτσελ με μερίδες τόσο μεγάλες που είναι σχεδόν αδύνατον να φαγωθούν ολόκληρες. Εξαιρετικό φαγητό και πολύ λογικές τιμές. Επίσης, επισκεφτείτε την μπυραρία Vetter που παρασκευάζει την δική της εξαιρετική μπύρα.
Το μεσημεράκι της 7ης μέρας κινήσαμε για Στρασβούργο, η απόσταση Χαϊδελβέργης-Στρασβούργου 130 χλμ.
8η-9η-10η μέρα ΣΤΡΑΣΒΟΥΡΓΟ
Κατευθυνόμενη στο Στρασβούργο αισθάνομαι αγχωμένη. Αυτό οφείλεται στο ότι ενώ μέχρι εκείνη την στιγμή στο ταξίδι είχαμε κλείσει ξενοδοχεία για την διαμονή μας, στο Στρασβούργο και την Κολμάρ επιλέξαμε διαμερίσματα που κλείσαμε μέσω της airbnb. Πόσο θα ανταποκρίνονται στις φωτογραφίες και τις προσδοκίες μας τα διαμερίσματα αυτά?
Τελικά οι φόβοι μου όλοι διαψεύστηκαν καθώς ειδικά στο Στρασβούργο δεν θα μπορούσαμε να κάνουμε καλύτερη επιλογή! Το διαμέρισμα Nice Duplex close to the Cathedral
βρίσκεται στο απόλυτο κέντρο πίσω ακριβώς από τον καθεδρικό της πόλης. Εξωτερικά είναι ένα παλιό τετραώροφο κτίσμα τουλάχιστον 2 αιώνων, φυσικά δεν υπάρχει ασανσέρ και μας βγαίνει κυριολεκτικά η ψυχή για να ανεβούμε στον 4ο όροφο με όλα αυτά τα μπαγάζια που κουβαλάμε. Όμως ανοίγοντας την πόρτα επιφωνήματα ενθουσιασμού ακούγονται. Πρόκειται για ένα loft διώροφο πλήρως ανακαινισμένο που διατηρεί και στοιχεία του παρελθόντος του όπως τα παραδοσιακά ξύλινα δοκάρια που διαχωρίζουν την κουζίνα από το καθιστικό. Είναι πολύ ευρύχωρο με δύο υπνοδωμάτια που το ένα βρίσκεται στο πάνω πάτωμα, μια σοφίτα με επικλινή στέγη και φανταστική θέα της πόλης και της στέγης του καθεδρικού που είναι σε απόσταση αναπνοής .
Οι ιδιοκτήτες , ένα ζευγάρι μεσηλίκων, μας εξοπλίζουν με πλήθος χαρτών και ταξιδιωτικών οδηγών της πόλης και μας παρέχουν ευγενικά και τις δικές τους προτάσεις των must see της πόλης.
Το σύνθημα της airbnb ¨βιώστε την πόλη όπως οι ντόπιοι ¨ είναι απόλυτα σωστό. Νοικιάζοντας ένα σπίτι σε μια πόλη αποκτάς μια εντελώς διαφορετική αίσθηση της πόλης ,την νιώθεις λίγο σαν δική σου πόλη και δεν είσαι πια ο τουρίστας που μένει σε ξενοδοχείο. Βγαίνεις να ψωνίσεις τρόφιμα για να μαγειρέψεις, συναναστρέφεσαι με ντόπιους ,ακόμα και το να ανοίγεις την εξώπορτα μιας οικοδομής με τα κλειδιά σου δίνουν την αίσθηση ότι γίνεσαι έστω και για λίγες μέρες κάτοικος της πόλης αυτής. Έτσι βιώσαμε και εμείς το Στρασβούργο και γι΄αυτό νομίζω ότι απέκτησε για πάντα μια θέση στην καρδιά μου η πόλη αυτή.
Η πρώτη μας στάση στην πόλη είναι φυσικά ο καθεδρικός . Τεράστιος, κτιζόταν σε γοτθικό ρυθμό από το 1015 έως το 1439. Μέχρι το τέλος του 19ου αιώνα ήταν η πιο ψηλή εκκλησία στον χριστιανικό κόσμο. Εντυπωσιάζει σίγουρα το περίτεχνο εξωτερικό του αλλά και εσωτερικά, ιδίως λόγω του αστρονομικού ρολογιού όπου στις 12:30 π.μ. καθημερινά γίνεται ‘ ο γύρος των Αποστόλων’. Το βράδυ για την περίοδο του καλοκαιριού υπάρχει ένα φαντασμαγορικό θέαμα ‘’ήχος και φώς’ στο εξωτερικό του ναού όπου λέιζερ προβάλλουν στα πλάγια τοιχώματα του ναού μαγευτικές εικόνες συνοδεία μουσικής.
Την επομένη, πρωί πρωί, πάμε στο τουριστικό γραφείο της πόλης (βρίσκεται δίπλα στον καθεδρικό ) απ’όπου προμηθευόμαστε μια carte visite της πόλης (Strasbourg pass) δηλαδή μια κάρτα τριήμερης ισχύος με εκπτωτικά κουπόνια για πλήθος μουσείων και δραστηριοτήτων στην πόλη. Ανάμεσα στα άλλα η κάρτα παρέχει και είσοδο στο Batorama μια εξαιρετική ξενάγηση με καραβάκια στην πόλη. Αξίζει για όσους μένουν για λίγο στην πόλη γιατί σε πηγαίνουν στα κυριότερα αξιοθέατα της πόλης, στην περιοχή της Petite France, την Ευρωπαϊκή συνοικία και αλλού πάντα με τη συνοδεία ξενάγησης σε διάφορες γλώσσες με τα ειδικά ακουστικά. Η πόλη έχει μια ιδιότυπη ιστορία αφού για αιώνες βρισκόταν άλλοτε στα χέρια των Γάλλων και άλλοτε των Γερμανών.
Το νησί στο κέντρο του Στρασβούργου είναι γεμάτο μεσαιωνικά κτίρια και πολυάριθμες γραφικές πλατείες γεμάτο εστιατόρια, καφέ και μαγαζιά. Τα κτίρια εδώ ανήκουν στην λεγόμενη γαλλική περίοδο της πόλης , δηλαδή κτίστηκαν κυρίως την περίοδο που η πόλη ανήκε στην Γαλλία .
Σίγουρα η ομορφότερη και διασημότερη περιοχή του Στρασβούργου είναι η Mικρή Γαλλία ( Petite France) που χαρακτηρίστηκε ολόκληρη από την Unesco το 1988 ‘μνημείο παγκόσμιας κληρονομιάς.’ Η ομορφιά της περιοχής είναι απερίγραπτη καθώς μοιάζει με πίνακα ζωγραφικής γεμάτο μεσαιωνικά αλσατικά σπίτια με τα εμφανή στην πρόσοψη χαρακτηριστικά ξύλινα δοκάρια (λέγονται colombages), κανάλια, γέφυρες και παρακλάδια του ποταμού Ιλ. Στο κέντρο της περιοχής βρίσκεται η πλατεία Benjamin-Ζix όπου και καθίσαμε για φαγητό. Προχωρώντας συναντάτε τρεις πύργους (Ponts Couverts) και δίπλα την ΕΝΑ (η διάσημη Εθνική Σχολή Διοίκησης της Γαλλίας).
Αφήνοντας το νησί η αρχιτεκτονική του ιστορικού κέντρου αλλάζει καθώς τα κτίρια εδώ κτίστηκαν μετά το 1870, όταν η πόλη κατακτήθηκε από τους γερμανούς. Σε αυτό το κομμάτι της πόλης τα κτίρια είναι πιο ογκώδη και επιβλητικά σε νεοκλασσικό ρυθμό. Πανέμορφη η περιοχή γύρω από την Place de la Republique που περιτριγυρίζεται από ιστορικά κτίρια όπως η Εθνική και Πανεπιστημιακή Βιβλιοθήκη, το Εθνικό Θέατρο ,το Palais du Rhin κ.α
Την τελευταία μας μέρα στην πόλη αποφασίζουμε να εκμεταλλευτούμε την δωρεάν ενοικίαση ποδηλάτων που μας παρέχει το Strasbourg pass. Αυτόν τον τρόπο περιήγησης πρώτη φορά τον κάνουμε στο εξωτερικό. Η πόλη όντως είναι ιδανική για ποδηλάτες. Έχει παντού ποδηλατοδρόμους και τα αμάξια πραγματικά σέβονται τον ποδηλάτη. Ακόμη και εγώ που είχα να κάνω τόση διαδρομή με ποδήλατο από τα παιδικά μου χρόνια το κατευχαριστήθηκα και πείστηκα ότι αυτός θα ήταν ο κύριος τρόπος μετακίνησης μου αν ζούσα σε μια τέτοια πόλη. Ξεκινώντας από τον χώρο ενοικίασης Velhop στο κέντρο της πόλης μας ζητούν μια γερή εγγύηση για τα τέσσερα ποδήλατα. Είναι περίπου μεσημέρι και η ζέστη έντονη αλλά εμείς δεν πτοούμαστε .Θα επισκεφτούμε την Ευρωπαϊκή Συνοικία που είδαμε μόνο κατά την βόλτα με το καραβάκι. Η διαδρομή είναι θαυμάσια, κινούμαστε σε πολλά σημεία παράλληλα με το ποτάμι κάτω από την σκιά των δέντρων. Φτάνουμε στην έδρα του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου και θαυμάζουμε το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Εκεί κοντά βρίσκεται και το πάρκο Orangerie όπου σταματάμε να ξαποστάσουμε μέσα σε μια τεράστια όαση πρασίνου όπου οι κάτοικοι κάνουν ανέμελοι βόλτα ή ακόμη και βαρκάδα στην μικρή λίμνη.
Αναμφισβήτητα αυτή ήταν η ωραιότερη μέρα στο Στρασβούργο που μας ενίσχυσε ακόμη περισσότερο την ψευδαίσθηση ότι είμαστε μια οικογένεια που ζει σε αυτήν την μαγική πόλη. Το Στρασβούργο είναι μια υπέροχη πόλη σύγχρονη αλλά και ιστορική ταυτόχρονα και αξίζει να είναι κέντρο της Ευρώπης .Σίγουρα θα επιδιώξω να ξαναπάω , κατά προτίμηση τα Χριστούγεννα αφού διαθέτει την αρχαιότερη χριστουγεννιάτικη αγορά της Ευρώπης και θα είναι σίγουρα ακόμη πιο ζωντανή και γοητευτική.
11η-12η μέρα ΔΡΟΜΟΣ ΤΟΥ ΚΡΑΣΙΟΥ-COLMAR
Ξεκινάμε το πρωί με κατεύθυνση τον τελευταίο τόπο διαμονής του ταξιδιού, την Colmar. Διανύουμε το μεγαλύτερο μέρος του λεγόμενου δρόμου του κρασιού της Αλσατίας (Rue de vin), ένα απέραντο χαλί αμπελώνων στην σκιά της οροσειράς Vosges Διάβασα ότι 67 χωριά σε μια ευθεία γραμμή συνολικής απόστασης 170 χιλιομέτρων από το Marlenheim μέχρι το Thann συνθέτουν τον δρόμο του κρασιού στην Αλσατία. Εμείς ξεκινώντας από το Στρασβούργο διανύουμε τον περισσότερο δρόμο σε αυτοκινητόδρομο και μετά κάνουμε παράκαμψη μέσα από επαρχιακό δρόμο περνώντας μικρά γραφικά χωριά. Η περιοχή είναι ενδιαφέρουσα καθώς περνάμε μεγάλες εκτάσεις όπου το μόνο που βλέπουμε είναι αμπέλια που απλώνονται ακόμα και σε υψώματα ή μικρές πλαγιές με περισσή τάξη και οργάνωση. Πού και πού συναντάμε αγάλματα του εσταυρωμένου Χριστού μέσα στις καλλιέργειες .Είναι φαίνεται συνήθειο της περιοχής κάτι σαν τα δικά μας εκκλησάκια στους δρόμους. Καθ΄όδόν συναντάμε αμέτρητα οινοποιεία και κάβες όπου θα ήταν ωραίο να κάναμε μια στάση καθώς προσφέρουν οργανωμένες (κατόπιν ραντεβού) ξεναγήσεις στους αμπελώνες , στις εγκαταστάσεις τουςνκαι φυσικά γευστικές δοκιμές των κρασιών. Εμείς λόγω οικονομίας χρόνου δεν προλάβαμε να σταματήσουμε κάπου.
Η πρώτη μας στάση είναι το κάστρο Haut-Koeningsbourg. Πρόκειται για ένα εκπληκτικά συντηρημένο μεσαιωνικό κάστρο στην κορυφή ενός βουνού σε υψόμετρο 700 μέτρων που εξαιτίας της στρατηγικής του θέσης επόπτευε όλη την περιοχή μέχρι και την Γερμανία. Το κάστρο άρχισε να χτίζεται το 1147, καταστράφηκε και ξαναχτίστηκε πολλές φορές στην διάρκεια της ιστορίας του, έμεινε εγκαταλελειμμένο για 2 περίπου αιώνες και ξανααναστηλώθηκε στην σημερινή του μορφή το 1900 από τον Γουλιέλμο τον 2ο.Η τελευταία αυτή επισκευή του κάστρου έγινε με τέτοια πιστότητα στο μεσαιωνικό του παρελθόν που πραγματικά νιώθεις ότι από κάποια μεριά θα ξεπροβάλλουν ιππότες και πριγκίπισσες! Είναι μοναδική η θέα από το κάστρο σε όλη την γύρω περιοχή και ειλικρινά επιβάλλεται η επίσκεψη εκεί για όποιον βρίσκεται στην Αλσατία.
Στην συνέχεια φτάνουμε στην Colmar, μια κωμόπολη γεμάτο τουρίστες που επιβεβαιώνει την φήμη της ως η ομορφότερη πόλη της Αλσατίας σε κάθε βήμα. Το διαμέρισμα που κλείσαμε ήταν απόλυτα κεντρικό δίπλα σε ένα δωρεάν παρκινγκ (Appartement des Tanneurs) όμορφο, μεγάλο αλλά έλειπαν κάποια βασικά πράγματα από τον εξοπλισμό του όπως σαπούνι και απορρυπαντικό πιάτων. Είμαι σίγουρη, βέβαια, ότι το διαμέρισμα αυτό έχασε πόντους στα μάτια μας λόγω της υποσυνείδητης σύγκρισής του με το προηγούμενο εκπληκτικό μας χώρο στο Στρασβούργο. Η πόλη είναι μικρή, εύκολα την περπατήσαμε. Εντυπωσιακά είναι τα πολύχρωμα, παραδοσιακά αλσατικά σπίτια à colombages με απίστευτα λουλούδια να κρέμονται από τα παράθυρά τους, πολλά τα μαγαζιά με τουριστικά είδη και τα γραφικά στενά πλακόστρωτα δρομάκια . Μοναδικής ομορφιάς είναι η περιοχή που λέγεται ΄΄μικρή Βενετία΄΄. Παλιότερα, όπως και η μικρή Γαλλία του Στρασβούργου, ήταν συνοικία βυρσοδεψών και ψαράδων. Σήμερα είναι άκρως τουριστική αλλά συνάμα απόλυτα ρομαντική και γραφική με μικρά εστιατόρια σε απόσταση αναπνοής από τα νερά των καναλιών που την διατρέχουν και με μικρές βαρκούλες να σε ξεναγούν στις άγνωστες γωνιές της.
Στην πόλη υπάρχει και το αξιόλογο μουσείο Μπαρτολντί, το διάσημο τέκνο της Colmar , που έφτιαξε το άγαλμα της Ελευθερίας που δωρίστηκε από την Γαλλία στην Νέα Υόρκη και πλήθος ακόμη γνωστών γλυπτών. Η Colmar αποτελεί μια από τις γραφικότερες πόλεις που έχω επισκεφτεί και αξίζει κανείς να μείνει εκεί για να την γυρίσει με την ησυχία του.
Την επόμενη μέρα , είχα διαβάσει ότι υπάρχει μια γιορτή κρασιού στο χωριό Εguisheim που ούτως ή αλλως είναι ένα must see της περιοχής. Η γιορτή άρχιζε από το μεσημέρι, έτσι φτάσαμε νωρίς εκεί για να μπορέσουμε να γυρίσουμε το χωριό χωρίς πολύ κόσμο. Αποδείχτηκε ότι πράξαμε πολύ ορθά. Ο κόσμος το βράδυ ήταν τόσος πολύς που με το ζόρι μπορούσαμε να διασχίσουμε το χωριό. Ας ξεκινήσω όμως από την αρχή. Στην είσοδο του χωριού υπήρχαν λόγω της γιορτής ταμεία όπου μαζί με το εισιτήριο σου έδιναν και ένα μικρό ποτηράκι για να δοκιμάσεις στην συνέχεια τα τοπικά κρασιά. Μέσα στο χωριό βρίσκονταν αμέτρητοι πάγκοι όπου μπορούσες να δοκιμάσεις τα τοπικά κρασιά πάντα με πληρωμή φυσικά ανάλογα με το είδος του κρασιού, εδώ το ποτηράκι κρασί κόστιζε από 2,5 έως 6 ευρώ (εκείνη την στιγμή νοστάλγησα την γενναιοδωρία την Ελλήνων που σε αντίστοιχες γιορτές-πανηγύρια πάντα προσφέρουν δωρεάν πλήθος τοπικών προϊόντων.) Επίσης υπήρχαν πλήθος πάγκοι από όπου αγόραζες τοπικές σπεσιαλιτέ όπως η tarte flambée που είναι ένα είδος πίτσας με πολύ κρεμμύδι και κρέμα γάλακτος καθώς και διάφοροι άλλοι πλανόδιοι πωλητές κοσμημάτων ή τουριστικών ειδών. Το πιο ωραίο ήταν ότι σε κάθε γωνιά σχεδόν του χωριού υπήρχαν μπάντες που έπαιζαν ζωντανά μουσική και ο κόσμος χόρευε και τραγουδούσε. Δοκιμάσαμε tarte flambée, σάντουιτς με τοπικά λουκάνικα, ήπιαμε τα κρασάκια μας και γίναμε ένα με το εύθυμο πλήθος από νεαρόκοσμο κυρίως που φαίνεται ότι γλεντούσαν πραγματικά.
Το να περιγράψει κανείς το Εguisheim είναι αρκετά δύσκολο. Μόνο περπατώντας το μπορείτε να αντιληφθείτε την απίστευτη ομορφιά του. Έχει άλλωστε ψηφιστεί πολλές φορές το ομορφότερο χωριό της Γαλλίας και όχι άδικα. Η αρχιτεκτονική του επίσης είναι αξιοπερίεργη καθώς το κέντρο του αποτελείται από δύο παράλληλους, κυκλικούς δρόμους που απέχουν μεταξύ τους μόνο μια σειρά από σπίτια .Θα λεγε κανείς ότι ο χρόνος έχει σταματήσει αρκετούς αιώνες πριν στο χωριό αυτό. Έτσι περίπου φαντάζομαι τα χωριά που περιγράφονται στα παραμύθια του Χανς Κριστιαν Άντερσεν. Υπάρχουν μικρά ,πολύχρωμα σπίτια με την χαρακτηριστική αρχιτεκτονική της περιοχής, αμέτρητα λουλούδια, γραφικές πλατειούλες και στενά πλακόστρωτα σοκάκια. Η ομορφιά του χωριού σε συνδυασμό με την ζωντάνια της γιορτής του κρασιού έκανε την επίσκεψη μας στο Εguisheim μια ανεπανάληπτη εμπειρία.
Σύμφωνα με όσα διάβασα και κατάλαβα από την επίσκεψη μου στην Αλσατία όλα τα χωριά του δρόμου του κρασιού στις βασικές γραμμές μοιάζουν μεταξύ τους. Η άποψη αυτή επιβεβαιώθηκε και από την επίσκεψη μας σε ένα άλλο κοντινό χωριό το Καyserberg που είναι επίσης κουκλίστικο με έντονο το μεσαιωνικό στοιχείο. Μου φάνηκε ελαφρώς μεγαλύτερο και δεν σου έδινε την κλειστοφοβική αίσθηση του Εguisheim που λόγω των κυκλικών του δρόμων έμοιαζε με οχυρό. Πανέμορφη ήταν η πλατεία γύρω από την εκκλησία και η θέα ενός παλιού εγκαταλελειμμένου φρουρίου που δέσποζε πάνω από την πόλη.
Την τελευταία ημέρα του ταξιδιού επιστρέφουμε το αυτοκίνητο στο αεροδρόμιο της Βασιλείας και γυρνάμε Θεσσαλονίκη.
Έτσι όμορφα κύλισαν αυτές οι 12 ημέρες του ταξιδιού που μας φάνηκαν σαν να ήταν ένας μήνας με τα τόσα ερεθίσματα που μας πρόσφερε. Κάντε ένα παρόμοιο ταξίδι με την οικογένεια σας. Είμαι σίγουρη ότι θα χορτάσετε ομορφιά και εσείς και τα παιδιά σας δεν θα το λησμονήσετε ποτέ.
MAUI GR
Member
- Μηνύματα
- 43
- Likes
- 96
- Επόμενο Ταξίδι
- Γερμανία
- Ταξίδι-Όνειρο
- Εθνικό Πάρκο Γιέλοουστοου
Επειδή θέλω να κάνω κ γω το συγκεκριμένο ταξίδι, τα σύνορα με το ενοικιαζόμενο αυτοκίνητο τα περνάς ανέπαφα, χωρίς ελέγχους-ουρές κτλ; Διόδια έχει; Θα ήθελα να μου φτιάξεις ένα πλάνο με κόστη αυτοκινήτου, δηλδ, διόδια κτλ. Ευχαριστώ.
Emilykyr
Member
- Μηνύματα
- 61
- Likes
- 235
- Επόμενο Ταξίδι
- Κίνα
- Ταξίδι-Όνειρο
- Γύρος του κόσμου
Διόδια δεν συναντήσαμε πουθενά και τα σύνορα τα περνάς χωρίς καν να το καταλάβεις Για ένα μεσαίου μεγέθους αυτοκίνητο (είχε και GPS χωρίς να το ζητήσουμε) πληρώσαμε 251 ευρώ για 9 ημέρες ενοικίασης. Συμπεριλαμβανόταν πλήρης ασφάλιση αλλά ένας μόνο οδηγός .Για δεύτερο οδηγό θα χρεωνόμασταν περίπου 70 ευρώ για τις 9 ημέρες.
silversurfer
Moderator
- Μηνύματα
- 2.386
- Likes
- 3.871
- Επόμενο Ταξίδι
- Ανδαλουσία
- Ταξίδι-Όνειρο
- Γύρος Του Κόσμου
Μεταφέρθηκε στις Ταξιδιωτικές Ιστορίες - Ευρώπη
αλλαζουν οι καιροι φαινεται
στο rentalcars οι τιμες ειναι ιδια στη γαλλικη και στην ελβετικη πλευρα του αεροδρομιου.
Στο autoeurope ειναι φτηνοτερα στην ελβετικη πλευρα !!!!
SALVIA
New Member
- Μηνύματα
- 1
- Likes
- 0
Πέρασαν κιόλας 2 χρόνια από το οικογενειακό μας ταξίδι στο Παρίσι που συνδυάστηκε με 4 υπέροχες μέρες στο πάρκο Eurodisney-universal studios. Ήμασταν τόσο ενθουσιασμένοι με τα θεματικά αυτά πάρκα που λίγο καιρό αφότου γυρίσαμε άρχισα να ψάχνω στο δίκτυο όλα τα θεματικά πάρκα της Ευρώπης. Ανακάλυψα έτσι το 2ο μεγαλύτερο της Ευρώπης, το Εuropapark στο Rust της Γερμανίας. Αυτό ήταν! Η ιδέα του ταξιδιού με τα παιδιά σε αυτό το πάρκο καρφώθηκε για τα καλά στο μυαλό μου. Όμως, πού βρίσκεται άραγε το Rust, από ποιο αεροδρόμιο συμφέρει να ξεκινήσεις το ταξίδι, με ποιες άλλες πόλεις και ποια μέρη αξίζει να συνδυαστεί;
Mετά από εκτεταμένη, ομολογώ , έρευνα στο διαδίκτυο τις νυκτερινές ώρες (αφού τότε μόνο έχω ησυχία) κατέληξα στο πρόγραμμα της εκδρομής μας. Θα ξεκινήσουμε από την Βασιλεία (2 βράδια διαμονή) μια που η Ryannair πετά εκεί με απευθείας πτήσεις από Θεσσαλονίκη, θα συνεχίσουμε νοικιάζοντας αυτοκίνητο την περιήγηση σε Μέλανα Δρυμό (1 διαμονή Triberg), θα επισκεφτούμε το Europapark (2μέρες,1 βράδυ διαμονή), την Χαιδελβέργη (2 βράδια).Αφήνοντας την Γερμανία θα πάμε Στρασβούργο (3 βράδια) και διανύοντας τον δρόμο του κρασιού θα καταλήξουμε στην Colmar (2 βράδια). Επιστροφή Ελλάδα πάλι μέσω Βασιλείας. Σύνολο 11 βράδια,12 μέρες. Από τα μεγαλύτερα ομολογώ καλοκαιρινά μας ταξίδια.
Πολύ καιρό το προετοίμαζα θέλοντας να φτιάξω ένα ταξίδι που θα περιστρέφεται πρώτα γύρω από τα παιδιά μου (ηλικίας 12 και 10 ετών). Τελικά τα κατάφερα νομίζω. Ωστόσο δεν ήθελα και να ενθουσιαστώ πολύ γιατί αγωνιούσα μήπως και γίνει κάτι στην δουλειά και δεν πάρω την άδεια μου όπως υπολόγιζα. Τελικά, όλα πήγαν κατ’ευχήν και 18/8/16 είμαστε έτοιμοι για αναχώρηση.
Ξυπνώ με μια γλυκιά προσμονή. Όλοι στο σπίτι είμαστε χαρούμενοι μα και αναστατωμένοι. Στις 11:00π.μ. πετάμε και στις 13:20 τοπική ώρα φτάνουμε Βασιλεία. Το ιδιαίτερο του airport Basel-Freiburg-Mulhouse είναι ότι είναι τριεθνές ,δηλαδή κοντά στα σύνορα Ελβετίας-Γερμανίας-Γαλλίας (αν και ουσιαστικά βρίσκεται σε γαλλικό έδαφος αλλά είναι πιο κοντά χιλιομετρικά στην Βασιλεία συγκριτικά με Freiburg-Mulhouse). Καθώς μετακινείσαι στους διαδρόμους του αλλάζεις ταυτόχρονα και χώρα. Είναι εντυπωσιακή η ευκολία αυτή αλλαγής χώρας και σε κάνει αναπόφευκτα να σκέφτεσαι τα δικά μας σύνορα με τις γείτονες μας χώρες…
Προσοχή να νοικιάσετε αυτοκίνητο από την γαλλική πλευρά του αεροδρομίου γιατί στην ελβετική πτέρυγα οι τιμές είναι διπλάσιες παρόλο που τα γραφεία ενοικίασης απέχουν μόνο έναν όροφο στο αεροδρόμιο! Και εμείς τυχαία το αντιληφθήκαμε αυτό όταν στο σπίτι μας ετοιμαζόμασταν να κάνουμε κράτηση αυτοκινήτου. Διαβάζοντας τους όρους ενοικίασης από την Ελβετία (Basel airport) καταλάβαμε ότι δεν μπορούμε να μετακινηθούμε εκτός Ελβετικών συνόρων παρά μόνο αν ήμασταν ντόπιοι. Πιθανόν δεν το καταλάβαμε σωστά καθώς διάβασα άλλες ιστορίες στο travelstories όπου κάποιοι τα κατάφεραν. Πάντως, αυτό εμάς μας ώθησε να ψάξουμε γραφεία ενοικίασης ορίζοντας ως σημείο παραλαβής το Μulhouse airport ,δηλαδή την γαλλική πλευρά του ίδιου αεροδρομίου. Το αποτέλεσμα ήταν να βρούμε ίδιο αυτοκίνητο σχεδόν μισοτιμής!! Τυχεροί ήμασταν δηλαδή!!!
Το αεροδρόμιο είναι μικρό και ο καιρός βροχερός. Ευτυχώς έξω ακριβώς από την έξοδο του αεροδρομίου βρίσκεται η στάση του λεωφορείου με αριθμό 50 που σε 8 km σε μεταφέρει στο σιδηροδρομικό σταθμό της Βασιλείας. Από εκεί φτάσαμε στο ξενοδοχείο μας το Νοvotel Basel City μετά από 5-10 λεπτά περπάτημα.
ΒΑΣΙΛΕΙΑ
Το ξενοδοχείο μας στην Βασιλεία είναι σχετικά καινούργιο, μοντέρνο, όμορφο και δίπλα σε στάση τραμ .Τα παιδιά μου ξετρελάθηκαν με τον διαχωριστικό τοίχο του δωματίου με το μπάνιο που ήταν από γυαλί και με το πάτημα ενός κουμπιού από διαφανής γινόταν αδιαφανής. Φαντάζεστε πόσες φορές πατήθηκε αυτό το κουμπί…Ευχάριστη έκπληξη στο ξενοδοχείο μας αλλά και σε όλα τα κεντρικά όπως μάθαμε ξενοδοχεία είναι η προσφορά μιας mobility pass κατά το check in, μιας κάρτας δηλαδή δωρεάν απεριορίστων διαδρομών με τα μέσα μαζικής μεταφοράς (περιλαμβάνει και την μεταφορά στο αεροδρόμιο). Αυτό πραγματικά μας έλυσε τα χέρια καθώς χρησιμοποιούσαμε συνέχεια το τράμ κατά τις βόλτες μας στην πόλη ,χωρίς να αγχωνόμαστε για τα εισιτήρια.
Το απόγευμα της άφιξής μας ξεκινάμε για μια πρώτη γνωριμία για την πόλη. Κατά διαστήματα βρέχει αρκετά και αυτό λίγο μας δυσκολεύει και κάνει την πόλη να φαίνεται μελαγχολική. Ευτυχώς όλες τις υπόλοιπες μέρες του ταξιδιού ο καιρός ήταν κάτι παραπάνω από καλός με θερμοκρασίες που άγγιξαν τους 35 βαθμούς στο Στρασβούργο. Σιγά σιγά άρχισαν και οι πρώτες διαμαρτυρίες από το στομάχι μας. Αρχίζει η αναζήτηση εστιατορίου. Βρισκόμαστε σε μια περιοχή κοντά στην όπερα της πόλης. Η ανάγνωση του τιμοκαταλόγου στο πρώτο συμπαθητικό εστιατόριο που είδαμε μας προκαλεί ρίγη ανατριχίλας. ’Μπα σε πολύ ακριβό εστιατόριο πέσαμε’ σκεφτήκαμε. Πόσο λάθος κάναμε! Στο κέντρο της πόλης εκτός του ότι οι επιλογές σε εστιατόρια ήταν περιορισμένες σε αριθμό συναντήσαμε το ακριβότερο φαγητό ever.H μερίδα κόστιζε 40-45 ευρώ και ακριβά ήταν ακόμη και τα super market όπου ένα κομμάτι πίτσα κόστιζε 5 ευρώ.Αφού κουραστήκαμε πλέον να ψάχνουμε και δεχτήκαμε ότι αυτές ήταν οι τιμές φαγητού στην πόλη,
της κεφαλής μας και αποφασίσαμε ότι αυτή ήταν η πρώτη και τελευταία μας επίσκεψη σε ελβετικό εστιατόριο.
2η μέρα ΒΑΣΙΛΕΙΑ
Η μέρα είναι ηλιόλουστη και γι’ αυτό ξεκινάμε περισσότερο κεφάτοι την περιήγηση μας στην πόλη. Επισκεπτόμαστε πρώτα τον καθεδρικό της πόλης και αποφασίζουμε να ανεβούμε στο καμπαναριό. Η σκάλα θεόστενη και η ανάβαση σχεδόν κάθετη αλλά η θέα της πόλης από τόσο ψηλά μας αποζημιώνει. Από εκεί χαζεύουμε για ώρα το ποτάμι της Βασιλείας ,τον Ρήνο. Φαίνεται ότι είναι αρκετά καθαρό ποτάμι αφού αρκετοί ήταν αυτοί που έκαναν μπάνιο σε αυτό. Το περίεργο ήταν ότι όλοι κολυμπούσαν έχοντας μαζί τους κάτι σαν φουσκωτή μπάλα. Ρωτώντας μάθαμε ότι στην αδιάβροχη αυτή τσάντα βάζουν τα ρούχα τους για να μένουν στεγνά. Ο λόγος είναι ότι εφόσον κολυμπούν σε ποτάμι παρασύρονται από την ροή του και μπορεί να βγούνε ακόμη και χιλιόμετρα μακριά από την θέση που βούτηξαν. Θα ήταν πράγματι αστείο να επιστρέφουν τόσο δρόμο μέσα στην πόλη φορώντας μόνο το μαγιό τους!
Γενικά, το ιστορικό κέντρο της πόλης είναι μικρό και εύκολα το περπατήσαμε. Το δημαρχείο αξίζει σίγουρα μια επίσκεψη , καθώς με το έντονο κόκκινο χρώμα του είναι σημείο κατατεθέν της πόλης. Η πόλη έχει πολλά μεσαιωνικά κτίρια και πάρα πολλά μουσεία με γνωστότερη την πινακοθήκη Κουνστ.(Kunstmuseum). Eμείς εξαιτίας των παιδιών επισκεφτήκαμε το Pappenhausmuseum (Spielzeng Welten Museum),το μουσείο παιχνιδιών που αξίζει κυρίως για την τεράστια ποικιλία εκπληκτικών κουκλόσπιτων-μινιατούρων.
Στην πλατεία του δημαρχείου από το πρωί υπήρχε μια περίεργη κινητικότητα .Πάγκοι στήνονταν όπως και εξέδρες. Υποψιαζόμαστε την ύπαρξη κάποιας βραδινής γιορτής. Όντως είμαστε πολύ τυχεροί καθώς πετύχαμε το jazz and street food festival.To βράδυ αυτό η πόλη άλλαξε πρόσωπο. Λες και όλοι οι κάτοικοι ξεχύθηκαν στους δρόμους εκείνη την βραδιά. Αρχικά πάμε στην περιοχή του συνεδριακού κέντρου όπου βρίσκονται δεκάδες πάγκοι από όπου αγοράζεις φαγητό από διάφορες χώρες του κόσμου, Ταϊλάνδη, Αυστραλία, Κίνα, Μεξικό ,Ουγγαρία ,Αυστραλία (με σάντουιτς από καγκουρό!). Δυστυχώς η Ελλάδα δεν εκπροσωπούνταν από όσο είδαμε. Εκεί το κόστος ενός σάντουιτς με σουβλάκια ήταν 15 ευρώ και ενός hot dog 7 ευρώ. Αφήνοντας την περιοχή πάμε στην πλατεία του δημαρχείου. Η ατμόσφαιρα είναι γιορτινή, μια ορχήστρα παίζει ζωντανά jazz μουσική και η πλατεία είναι κατάμεστη με κόσμο. Προχωρώντας σε κάθε σχεδόν γωνιά της παλιάς πόλης υπάρχει και ένα διαφορετικό μουσικό σχήμα. Είμαι ενθουσιασμένη από το κέφι του κόσμου και την πολυκοσμία. Δεν περίμενα ειλικρινά ένα τέτοιο πανηγύρι από τους Ελβετούς. Δυστυχώς ο γιος μου νυστάζει φοβερά και αναγκαζόμαστε να γυρίσουμε λίγο μετά τα μεσάνυκτα, διαφορετικά δεν θα αφήναμε σπιθαμή αυτής της εκπληκτικής γιορτής. View attachment 157890 View attachment 157891 View attachment 157892 View attachment 157893
3η ΜΕΡΑ :MEΛΑΝΑΣ ΔΡΥΜΟΣ
Aποχαιρετούμε νωρίς το πρωί την Βασιλεία και κατευθυνόμαστε προς το αεροδρόμιο όπου παραλαμβάνουμε το αυτοκίνητο που έχουμε νοικιάσει.
Σήμερα η μέρα είναι αφιερωμένη στο Μέλανα Δρυμό (Black forest). Η πρώτη μας στάση, μια ώρα περίπου από το αεροδρόμιο είναι το Waldkirch, μια μικρή πόλη μέσα στο δάσος. Εύκολα βρίσκουμε τον λόγο της στάσης μας εκεί που είναι το Baumkronenweg Waldkirch, ένα adventure park μέσα στο δάσος. Στην είσοδο βρίσκεται ένας ζωολογικός κήπος που δεν τον επισκεφτήκαμε καθώς ο χρόνος μας είναι περιορισμένος. Να φοράτε άνετα παπούτσια και να οπλιστείτε με κουράγιο καθώς η ανηφόρα σε εξοντώνει. Η διαδρομή όμως είναι μέσα στις φυλλωσιές του δάσους, με κάποια σημεία ξεκούρασης όπου η θέα είναι υπέροχη καθώς στον απέναντι λόφο είναι ένα εγκαταλελειμμένο κάστρο. Στην κορυφή της διαδρομής βρίσκεται το πάρκο (γενική είσοδος 6 ευρώ ,για τα παιδιά 4,5 ευρώ) με πολλές ξύλινες αερογέφυρες που μάλλον αντενδείκνυνται για όσους έχουν υψοφοβία.
Εκεί βρίσκεται και το treetop path ,μια ξύλινη κατασκευή 200 m την οποία καθώς διασχίζεις ανεβαίνεις σε όλο και ψηλότερα σημεία. Τα τελικό ύψος είναι 23 μέτρα από το έδαφος .Από αυτό το σημείο η θέα του Μέλανα Δρυμού είναι εξαίσια. Κατά γενική ομολογία όμως όλης της οικογένειας το καλύτερο κομμάτι του πάρκου ήταν το giant tube slide. Πρόκειται για μια τεράστια κλειστή τσουλήθρα που διανύει τουλάχιστον την μισή από την απόσταση που διανύσαμε ανεβαίνοντας στο πάρκο. Τσουλάς ξαπλωμένος πάνω σε ένα τσόχινο χαλάκι με μια θήκη για τα πόδια στην άκρη. Έτσι η ταχύτητα που αναπτύσσεις μέσα στην τσουλήθρα είναι πραγματικά μεγάλη. Η εμπειρία ήταν φανταστική, τα παιδιά από τον ενθουσιασμό τους χοροπηδούσαν και σίγουρα θα το ξανακάναμε αν η απόσταση για να ανέβουμε ξανά στην κορυφή δεν ήταν τόσο μεγάλη. Αν έχετε μεγάλα παιδιά και ο καιρός το επιτρέπει μην χάσετε αυτήν την εμπειρία.
Αφήνουμε το πάρκο και κατευθυνόμαστε προς το Badeparadies Schwarzwald που βρίσκεται πολύ κοντά στην λίμνη Titisee. Αυτό είναι ένα τεράστιο υδάτινο πάρκο. Περιλαμβάνει μια τεράστια πισίνα με κοκοφοίνικές τριγύρω όπου επιτρέπονται όμως άτομα άνω των 16 ετών ( συνεπώς δεν το επισκεφτήκαμε ) και ένα γιγάντιο συγκρότημα υπαίθριων αλλά και εσωτερικών νεροτσουλήθρων που ήταν και ο λόγος της επίσκεψής μας. Επειδή ο καιρός ήταν ομιχλώδης και έκανε λίγη ψύχρα μπήκαμε στις κλειστές πισίνες. Το εισιτήριο εξαρτάται από την ώρα παραμονής, για 1,5 ώρα ήταν 12-15 ευρώ/άτομο. Ο χώρος ήταν πολύ μεγάλος με 16 περίπου νεροτσουλήθρες άλλες εντελώς παιδικές και άλλες πανύψηλες απότομές, άλλες ανοικτές και άλλες κλειστές. Υπήρχε και μια πισίνα με τεχνητά κύματα. Παρόλο που είναι πια απόγευμα ο κόσμος είναι υπερβολικά πολύς και η υγρασία σε συνδυασμό με τον κόσμο και την πολυκοσμία δημιουργούν μια μάλλον αποπνικτική ατμόσφαιρα. Αυτή είναι βέβαια η δική μου μόνο γνώμη γιατί τα παιδιά μου βρίσκονται σε ένα συνεχή ξέφρενο αγώνα τρεξίματος για να ανεβούν σε όσες περισσότερες νεροτσουλήθρες γίνεται!! Για τους λάτρεις των waterpark νομίζω ότι αξίζει η επίσκεψη εδώ.
Φεύγοντας από το υδάτινο πάρκο αισθανόμαστε όλοι πολύ πεινασμένοι και ταλαιπωρημένοι. Ευτυχώς δίπλα βρίσκεται η λίμνη Τitisee με το χωριό που είναι πολύ γραφικό χτισμένο πάνω στην λίμνη που περιτριγυρίζεται από το δάσος. Τα ξενοδοχεία εδώ είναι πολύ παραδοσιακά και περιποιημένα και υπάρχουν αραγμένα καραβάκια που φαίνεται ότι το πρωί κάνουν βόλτα στην λίμνη.
Είμαστε πολύ κουρασμένοι για να γυρίσουμε και άλλο το χωριό. Δειπνούμε στο Bergsee restaurant με θέα στην λίμνη, ένα τυπικό γερμανικό εστιατόριο με εξαιρετικό φαγητό, ωραία ατμόσφαιρα και επιτέλους φυσιολογικές τιμές! Πτώματα από την κούραση πια κατευθυνόμαστε στο μέρος όπου θα περάσουμε την νύκτα, το ονομαστό Τriberg.
4η-5η μέρα.TRIBERG-EUROPAPARK
Ξυπνώντας το πρωί, η θέα από το παράθυρο του ξενοδοχείου είναι μαγευτική.To Τriberg είναι ένα κουκλίστικο ορεινό χωριό με σπίτια γεμάτα ολάνθιστα λουλούδια. Το χωριό είναι μικρό μα διάσημο για δύο λόγους. Πρώτον θεωρείται η γενέτειρα και ο κύριος τόπος παραγωγής των ρολογιών κούκων και γι’ αυτό έχει πολλά καταστήματα με όλων των ειδών ρολογιών κούκων από τα απλά και φτηνά μαγνητάκια-κούκους μέχρι πανάκριβους, περίτεχνους κούκους με κλασικούς μηχανικούς ή ηλεκτρονικούς μηχανισμούς. Τεράστια η ποικιλία σε σχέδια και μεγέθη, εμένα μου αρέσουν περισσότερο αυτοί που εκτός από τον κούκο έχουν και άλλα τμήματα που κουνιούνται με την αλλαγή της ώρας , π.χ. βοσκούς, προβατάκια κ.α.
Ο δεύτερος λόγος για τον οποίο είναι γνωστό το χωριό είναι οι καταρράκτες του. Πρόκειται για 6-7 καταρράκτες (όχι και πολύ εντυπωσιακοί κατ’ εμέ) που βρίσκονται όμως σε μια ωραία τοποθεσία στο δάσος όπου μπορεί κανείς να περπατήσει σε μονοπάτια και αν είναι τυχερός να συναντήσει και να ταΐσει και τα σκιουράκια που είναι άφθονα εκεί.
Εμείς μετά το καθαρά παραδοσιακό γερμανικό πρωινό του ξενοδοχείου κάνουμε μια γρήγορη βόλτα στο χωριό με τα καταστήματα σουβενίρ με κούκους και επισκεπτόμαστε τους καταρράκτες σύντομα , γιατί βιαζόμαστε να φύγουμε για Εuropapark. Στην διαδρομή συναντούμε το μεγαλύτερο στον κόσμο ρολόι-κούκο που στην ουσία είναι ένα ολόκληρο σπίτι όπου μέσα βρίσκεται ο μηχανισμός του ρολογιού και εξωτερικά έχει την κλασική μορφή του ρολογιού-κούκου. Νομίζω ότι έχει μπει στο ρεκόρ Γκίνες και φυσικά υπάρχει και εισιτήριο για να την επίσκεψη σε αυτό.
Ο δρόμος που ακολουθούμε από Τriberg μέχρι Europapark περνάει μέσα από καταπράσινες βουνοπλαγιές γεμάτο αγελάδες να λιάζονται την ηλίολουστη αυτή μέρα, γραφικά χωρία και χαμηλά βουνά γεμάτα πυκνά δάση. Παρόλο που ο δρόμος είναι επαρχιακός και με πολλές στροφές το τοπίο μας αποζημιώνει για την ταλαιπωρία.
Φτάνουμε επιτέλους στο Europapark, το πάρκο αφορμή του ταξιδιού αυτού. Ό,τι και να πω νομίζω ότι θα είναι λίγο για τις 2 ημέρες μας εδώ. Το πάρκο είναι χωρισμένο σε θεματικές ενότητες ,η καθεμιά από τις οποίες είναι αφιερωμένη σε μία χώρα της Ευρώπης, εξού και το όνομα του πάρκου. Τα κτίρια, οι πλατείες, τα παιχνίδια ,τα εστιατόρια ,όλα εμπνέονται από κάποια χώρα. Έτσι στην Ελλάδα επικρατούν τα παιχνίδια με έντονο το υγρό στοιχείο, υπάρχουν κτίρια αρχαιοελληνικά με κίονες και αετώματα, ενώ άλλες περιοχές μοιάζουν με ελληνικά νησιά γεμάτο εστιατόρια με γύρο και σουβλάκι. Το πάρκο ικανοποιεί τα γούστα παιδιών όλων των ηλικιών όμως νομίζω ότι κυρίως απευθύνεται σε παιδιά δημοτικού και πάνω που μπορούν να καταλάβουν τις διαφορές από χώρα σε χώρα και μπορούν μέσα από την επίσκεψη τους στο πάρκο να μάθουν πράματα για τον πολιτισμό ,την αρχιτεκτονική και τις συνήθειες των χωρών που εκπροσωπούνται. Επιπλέον τα μεγαλύτερα παιδιά μπορούν να ανεβούν σε όλα τα roller coasters που έχουν όριο ύψους. Το κύριο χαρακτηριστικό του πάρκου αυτού είναι η αφθονία των roller coasters που είναι από απότομά έως τρομακτικά!!! Ποιό να πρωτοθυμηθώ; Το Wodan στην Ισλανδία είναι ένα ξύλινο τρένο με ύψος 40 μέτρα και ταχύτητα που φτάνει τα 100 Km/h, o Ποσειδώνας στην περιοχή της Ελλάδας είναι υδάτινο τρενάκι όπου συνήθως γίνεσαι μούσκεμα, το Silver star στην Γαλλία είναι από τα ψηλότερα και πιο τρομακτικά roller coaster που υπάρχουν, αφού ανεβαίνεις αργά και βασανιστικά στα 73 μέτρα ύψος και μετά πέφτεις σχεδόν κατακόρυφα με ταχύτητα 130 Km/h,
το Blue fire με τις αμέτρητες λούπες,
και το Euro-Mir στην Ρωσία που σε κάνει να νιώθεις ότι είσαι σε διαστημικό λεωφορείο.
Εγώ είμαι το μόνο μέλος της οικογένειας που δεν πολυενθουσιάζομαι με τα roller coaster απλά και μόνο επειδή φοβάμαι, όμως, δείχνοντας ομολογώ αξιοζήλευτο θάρρος ανέβηκα παντού. Τα παιδιά μου και ο άντρας μου θα μπορούσαν να ανεβαίνουν ασταμάτητα εκεί και πραγματικά ξετρελάθηκαν.
Κατά κοινή ομολογία πάντως τα πιο ενδιαφέροντα και πρωτοποριακά παιχνίδια (τέτοια δεν είχε ούτε η Εurodisney) ήταν τα τρενάκια Pegasus Coastiality στην ελληνική περιοχή και Alpenexpress costiality στην αυστριακή. Πρόκειται για ήπια σχετικά roller coaster που συνδυάζονται με virtual reality.Συγκεκριμένα φοράς ειδικά γυαλιά σαν μάσκα με ενσωματωμένο ένα κινητό που τρέχει το ειδικό πρόγραμμα εικονικής πραγματικότητας. Ετσι, με την έναρξη του τρένου μεταφέρεσαι σε μία τελείως φανταστική ιστορία όπου βλέπεις πρόσωπα και πράγματα που δεν υπάρχουν και λόγω της κίνησης με το τρενάκι η αίσθηση ότι πέφτεις π.χ από ένα χιονισμένο βουνό στο κενό γίνεται ακόμη περισσότερο πιστευτή. ΄Ηταν πραγματικά συγκλονιστική εμπειρία τα δυο αυτά τρενάκια και πιστεύω ότι αυτό θα είναι το μέλλον των παιχνιδιών σε τέτοια θεματικά πάρκα. Ταυτόχρονα τρέμω στην ιδέα αυτός ο κόσμος εικονικής πραγματικότητας να γίνει σύντομα εύκολα προσβάσιμος από τα παιδιά μας ακόμη και στα σπίτια μας γιατί αυτό θα σημάνει την πλήρη απομόνωση μας από τους συνανθρώπους και την πραγματικότητα.
Το Europapark διαθέτει και αρκετά ξενοδοχεία και αυτά θεματικά καθώς άλλο μοιάζει με κάστρο ,άλλο με το Κολοσσαίο κ.ο.κ. Εμείς μείναμε στο hotel Castillio Alcazar που έμοιαζε απόλυτα με ένα μεσαιωνικό κάστρο και στην εξωτερική του εμφάνιση αλλά και στην κάθε εσωτερική του λεπτομέρεια , τα έπιπλα ,τα φωτιστικά,οι ιπποτικές στολές, όλα σε μετέφεραν στον κόσμο ενός μεσαιωνικού παραμυθιού.
Το ξενοδοχείο βρίσκεται σχεδόν μέσα στο πάρκο και παρόλο που η τιμή του είναι τσουχτερή αν μπορείτε να την αντέξετε αξίζει και με το παραπάνω τα λεφτά του. Τα παιδιά σας αλλά και εσείς θα το λατρέψετε!
Να αναφέρω ότι στο πάρκο , όπως και στην Εurodisney, υπάρχουν κάθε μέρα διάφορα θεάματα, παρελάσεις και show σε κλειστούς αλλά και ανοικτούς χώρους. Το μόνο σημείο στο οποίο νομίζω ότι υστερεί το πάρκο αυτό έναντι της Εurodisney είναι αυτές οι ατραξιόν που είναι λίγο φτωχότερες συγκριτικά με την Εurodisney.. Ωστόσο το Εuropapark υπερτερεί στις σαφώς μικρότερες αναμονές στις ουρές συγκριτικά με την Εurodisney (η μέγιστη αναμονή που συναντήσαμε ήταν 40 min σε high season, αρχές Αυγούστου.) Από όλες τις άλλες απόψεις τα δυο πάρκα είναι ισάξια και δικαιώνουν απόλυτα την επιλογή τους ως απόλυτο ταξιδιωτικό προορισμό για μια οικογένεια με παιδιά.
Στο τέλος της δεύτερης ημέρας επίσκεψης στο Europapark αναχωρούμε κουρασμένοι αλλά και χορτασμένοι από παιχνίδια για την Χαϊδελβέργη.
6η-7η μέρα ΧΑΙΔΕΛΒΕΡΓΗ
Οι 2 επόμενες μέρες είναι αφιερωμένες στην γραφική Χαϊδελβέργη. Είναι μια πανέμορφη ,αψεγάδιαστη, γερμανική πόλη χτισμένη στις όχθες του πoταμού Νέκαρ. Τα κυριότερα αξιοθέατα της βρίσκονται στην παλιά πόλη που είναι στο μεγαλύτερο μέρος της πεζοδρομημένη. Μην χάσετε:
-Την βόλτα στον κεντρικό πεζόδρομο ,μήκους 1,6 χλμ. που θεωρείται ο μεγαλύτερος της Γερμανίας και ένας από τους μεγαλύτερους της Ευρώπης. Εδώ θαυμάσαμε τα ιστορικά κτίρια, τον καθεδρικό της πόλης δίπλα στην πλατεία του Δημαρχείου και περιπλανηθήκαμε για ώρες στα εμπορικά καταστήματα του πεζόδρομου. Υπάρχει μεγάλη ποικιλία εστιατορίων και καφέ πάνω στον δρόμο αυτό με καλές τιμές.
-Την ανάβαση στο κάστρο της Χαϊδελβέργης .Για να ανεβείτε προτιμήστε το τρενάκι –τελεφερίκ παρά το μονοπάτι με τα σκαλοπάτια. Κοιτάζοντας ψηλά η θέα του κάστρου από την πόλη σε γοητεύει, όμως ακόμη καλύτερη είναι η θέα της πόλης όταν βρίσκεσαι ψηλά στο κάστρο .Σαν βγαλμένη από παραμύθι άλλης εποχής φαίνεται η παλιά πόλη με τον Νέκαρ να την διατρέχει .Θυμίζει τόσο καρτ ποστάλ!
View attachment 161420
View attachment 161421
Σε πολλά σημεία το κάστρο είναι κατεστραμμένο και διασώζεται μόνο ο εξωτερικός τοίχος του .Το κάστρο χτίστηκε μεταξύ 1398-1410 και είναι μείγμα γοτθικού και αναγεννησιακού ρυθμού. Μέσα στο κάστρο επισκεφθείτε το μουσείο φαρμακευτικής και το κελάρι που έχει το μεγαλύτερο βαρέλι κρασιού στον κόσμο χωρητικότητας 220.000 λίτρων .Μάλιστα με σκάλα μπορείτε να ανεβείτε στην οροφή του που είναι τόσο μεγάλη ώστε χωράει αρκετά άτομα .
View attachment 161419
Μην σταματήσετε εδώ, συνεχίστε με το τελεφερίκ ψηλότερα. Σε κάποιο σημείο αλλάζετε βαγόνι και επιβιβάζεστε σε ξύλινα παλαιά βαγόνια. Το τρενάκι αυτό θεωρείται όπως διάβασα το παλαιότερο της Γερμανίας. Κινείται υπερβολικά αργά και αυτό σε συνδυασμό με την μεγάλη του ανηφορική κλίση μας επέτρεψε να ευχαριστηθούμε ακόμη περισσότερο την διαδρομή και την ακαταμάχητη θέα της πόλης στο κατέβασμα. Στο τέλος της διαδρομής βρίσκεται η τοποθεσία Κonigstuhl όπου η θέα της πόλης είναι απλά αξεπέραστη. Περπατώντας λίγο ψηλότερα θα συναντήσετε το πάρκο Marchenparadies που αξίζει την επίσκεψη κυρίως αν έχετε παιδιά προσχολικής ηλικίας.
View attachment 161422
Ονομαστός είναι και ο "περίπατος των φιλοσόφων " ένα ειδυλλιακό μονοπάτι στη βόρεια πλευρά του Νέκαρ όπου λέγεται ότι οι καθηγητές του διάσημου πανεπιστημίου της Χαϊδελβέργης και οι φιλόσοφοι συνήθιζαν να έχουν ως χώρο περιπάτου στα διαλείμματα τους. Δυστυχώς εκεί δεν προλάβαμε να πάμε.
Προλάβαμε όμως να περπατήσουμε κατά μήκους του ποταμού Νέκαρ όπου συναντήσαμε και μερικές πολύ εντυπωσιακές γέφυρες. Εννοείται ότι η πόλη διαθέτει πολύ πράσινο και πάρκα.
Για φαγητό πολύ καλή επιλογή ήταν το Schnitzelhaus ,ένα εστιατόριο με 100 διαφορετικά πιάτα σνίτσελ με μερίδες τόσο μεγάλες που είναι σχεδόν αδύνατον να φαγωθούν ολόκληρες. Εξαιρετικό φαγητό και πολύ λογικές τιμές. Επίσης, επισκεφτείτε την μπυραρία Vetter που παρασκευάζει την δική της εξαιρετική μπύρα.
Το μεσημεράκι της 7ης μέρας κινήσαμε για Στρασβούργο, η απόσταση Χαϊδελβέργης-Στρασβούργου 130 χλμ.
8η-9η-10η μέρα ΣΤΡΑΣΒΟΥΡΓΟ
Κατευθυνόμενη στο Στρασβούργο αισθάνομαι αγχωμένη. Αυτό οφείλεται στο ότι ενώ μέχρι εκείνη την στιγμή στο ταξίδι είχαμε κλείσει ξενοδοχεία για την διαμονή μας, στο Στρασβούργο και την Κολμάρ επιλέξαμε διαμερίσματα που κλείσαμε μέσω της airbnb. Πόσο θα ανταποκρίνονται στις φωτογραφίες και τις προσδοκίες μας τα διαμερίσματα αυτά?
Τελικά οι φόβοι μου όλοι διαψεύστηκαν καθώς ειδικά στο Στρασβούργο δεν θα μπορούσαμε να κάνουμε καλύτερη επιλογή! Το διαμέρισμα Nice Duplex close to the Cathedral
βρίσκεται στο απόλυτο κέντρο πίσω ακριβώς από τον καθεδρικό της πόλης. Εξωτερικά είναι ένα παλιό τετραώροφο κτίσμα τουλάχιστον 2 αιώνων, φυσικά δεν υπάρχει ασανσέρ και μας βγαίνει κυριολεκτικά η ψυχή για να ανεβούμε στον 4ο όροφο με όλα αυτά τα μπαγάζια που κουβαλάμε. Όμως ανοίγοντας την πόρτα επιφωνήματα ενθουσιασμού ακούγονται. Πρόκειται για ένα loft διώροφο πλήρως ανακαινισμένο που διατηρεί και στοιχεία του παρελθόντος του όπως τα παραδοσιακά ξύλινα δοκάρια που διαχωρίζουν την κουζίνα από το καθιστικό. Είναι πολύ ευρύχωρο με δύο υπνοδωμάτια που το ένα βρίσκεται στο πάνω πάτωμα, μια σοφίτα με επικλινή στέγη και φανταστική θέα της πόλης και της στέγης του καθεδρικού που είναι σε απόσταση αναπνοής .
View attachment 161426 View attachment 161427
Οι ιδιοκτήτες , ένα ζευγάρι μεσηλίκων, μας εξοπλίζουν με πλήθος χαρτών και ταξιδιωτικών οδηγών της πόλης και μας παρέχουν ευγενικά και τις δικές τους προτάσεις των must see της πόλης.
Το σύνθημα της airbnb ¨βιώστε την πόλη όπως οι ντόπιοι ¨ είναι απόλυτα σωστό. Νοικιάζοντας ένα σπίτι σε μια πόλη αποκτάς μια εντελώς διαφορετική αίσθηση της πόλης ,την νιώθεις λίγο σαν δική σου πόλη και δεν είσαι πια ο τουρίστας που μένει σε ξενοδοχείο. Βγαίνεις να ψωνίσεις τρόφιμα για να μαγειρέψεις, συναναστρέφεσαι με ντόπιους ,ακόμα και το να ανοίγεις την εξώπορτα μιας οικοδομής με τα κλειδιά σου δίνουν την αίσθηση ότι γίνεσαι έστω και για λίγες μέρες κάτοικος της πόλης αυτής. Έτσι βιώσαμε και εμείς το Στρασβούργο και γι΄αυτό νομίζω ότι απέκτησε για πάντα μια θέση στην καρδιά μου η πόλη αυτή.
Η πρώτη μας στάση στην πόλη είναι φυσικά ο καθεδρικός . Τεράστιος, κτιζόταν σε γοτθικό ρυθμό από το 1015 έως το 1439. Μέχρι το τέλος του 19ου αιώνα ήταν η πιο ψηλή εκκλησία στον χριστιανικό κόσμο. Εντυπωσιάζει σίγουρα το περίτεχνο εξωτερικό του αλλά και εσωτερικά, ιδίως λόγω του αστρονομικού ρολογιού όπου στις 12:30 π.μ. καθημερινά γίνεται ‘ ο γύρος των Αποστόλων’. Το βράδυ για την περίοδο του καλοκαιριού υπάρχει ένα φαντασμαγορικό θέαμα ‘’ήχος και φώς’ στο εξωτερικό του ναού όπου λέιζερ προβάλλουν στα πλάγια τοιχώματα του ναού μαγευτικές εικόνες συνοδεία μουσικής.
View attachment 161423
Την επομένη, πρωί πρωί, πάμε στο τουριστικό γραφείο της πόλης (βρίσκεται δίπλα στον καθεδρικό ) απ’όπου προμηθευόμαστε μια carte visite της πόλης (Strasbourg pass) δηλαδή μια κάρτα τριήμερης ισχύος με εκπτωτικά κουπόνια για πλήθος μουσείων και δραστηριοτήτων στην πόλη. Ανάμεσα στα άλλα η κάρτα παρέχει και είσοδο στο Batorama μια εξαιρετική ξενάγηση με καραβάκια στην πόλη. Αξίζει για όσους μένουν για λίγο στην πόλη γιατί σε πηγαίνουν στα κυριότερα αξιοθέατα της πόλης, στην περιοχή της Petite France, την Ευρωπαϊκή συνοικία και αλλού πάντα με τη συνοδεία ξενάγησης σε διάφορες γλώσσες με τα ειδικά ακουστικά. Η πόλη έχει μια ιδιότυπη ιστορία αφού για αιώνες βρισκόταν άλλοτε στα χέρια των Γάλλων και άλλοτε των Γερμανών.
Το νησί στο κέντρο του Στρασβούργου είναι γεμάτο μεσαιωνικά κτίρια και πολυάριθμες γραφικές πλατείες γεμάτο εστιατόρια, καφέ και μαγαζιά. Τα κτίρια εδώ ανήκουν στην λεγόμενη γαλλική περίοδο της πόλης , δηλαδή κτίστηκαν κυρίως την περίοδο που η πόλη ανήκε στην Γαλλία .
View attachment 161424
Σίγουρα η ομορφότερη και διασημότερη περιοχή του Στρασβούργου είναι η Mικρή Γαλλία ( Petite France) που χαρακτηρίστηκε ολόκληρη από την Unesco το 1988 ‘μνημείο παγκόσμιας κληρονομιάς.’ Η ομορφιά της περιοχής είναι απερίγραπτη καθώς μοιάζει με πίνακα ζωγραφικής γεμάτο μεσαιωνικά αλσατικά σπίτια με τα εμφανή στην πρόσοψη χαρακτηριστικά ξύλινα δοκάρια (λέγονται colombages), κανάλια, γέφυρες και παρακλάδια του ποταμού Ιλ. Στο κέντρο της περιοχής βρίσκεται η πλατεία Benjamin-Ζix όπου και καθίσαμε για φαγητό. Προχωρώντας συναντάτε τρεις πύργους (Ponts Couverts) και δίπλα την ΕΝΑ (η διάσημη Εθνική Σχολή Διοίκησης της Γαλλίας).
View attachment 161425
Αφήνοντας το νησί η αρχιτεκτονική του ιστορικού κέντρου αλλάζει καθώς τα κτίρια εδώ κτίστηκαν μετά το 1870, όταν η πόλη κατακτήθηκε από τους γερμανούς. Σε αυτό το κομμάτι της πόλης τα κτίρια είναι πιο ογκώδη και επιβλητικά σε νεοκλασσικό ρυθμό. Πανέμορφη η περιοχή γύρω από την Place de la Republique που περιτριγυρίζεται από ιστορικά κτίρια όπως η Εθνική και Πανεπιστημιακή Βιβλιοθήκη, το Εθνικό Θέατρο ,το Palais du Rhin κ.α
Την τελευταία μας μέρα στην πόλη αποφασίζουμε να εκμεταλλευτούμε την δωρεάν ενοικίαση ποδηλάτων που μας παρέχει το Strasbourg pass. Αυτόν τον τρόπο περιήγησης πρώτη φορά τον κάνουμε στο εξωτερικό. Η πόλη όντως είναι ιδανική για ποδηλάτες. Έχει παντού ποδηλατοδρόμους και τα αμάξια πραγματικά σέβονται τον ποδηλάτη. Ακόμη και εγώ που είχα να κάνω τόση διαδρομή με ποδήλατο από τα παιδικά μου χρόνια το κατευχαριστήθηκα και πείστηκα ότι αυτός θα ήταν ο κύριος τρόπος μετακίνησης μου αν ζούσα σε μια τέτοια πόλη. Ξεκινώντας από τον χώρο ενοικίασης Velhop στο κέντρο της πόλης μας ζητούν μια γερή εγγύηση για τα τέσσερα ποδήλατα. Είναι περίπου μεσημέρι και η ζέστη έντονη αλλά εμείς δεν πτοούμαστε .Θα επισκεφτούμε την Ευρωπαϊκή Συνοικία που είδαμε μόνο κατά την βόλτα με το καραβάκι. Η διαδρομή είναι θαυμάσια, κινούμαστε σε πολλά σημεία παράλληλα με το ποτάμι κάτω από την σκιά των δέντρων. Φτάνουμε στην έδρα του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου και θαυμάζουμε το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Εκεί κοντά βρίσκεται και το πάρκο Orangerie όπου σταματάμε να ξαποστάσουμε μέσα σε μια τεράστια όαση πρασίνου όπου οι κάτοικοι κάνουν ανέμελοι βόλτα ή ακόμη και βαρκάδα στην μικρή λίμνη.
Αναμφισβήτητα αυτή ήταν η ωραιότερη μέρα στο Στρασβούργο που μας ενίσχυσε ακόμη περισσότερο την ψευδαίσθηση ότι είμαστε μια οικογένεια που ζει σε αυτήν την μαγική πόλη. Το Στρασβούργο είναι μια υπέροχη πόλη σύγχρονη αλλά και ιστορική ταυτόχρονα και αξίζει να είναι κέντρο της Ευρώπης .Σίγουρα θα επιδιώξω να ξαναπάω , κατά προτίμηση τα Χριστούγεννα αφού διαθέτει την αρχαιότερη χριστουγεννιάτικη αγορά της Ευρώπης και θα είναι σίγουρα ακόμη πιο ζωντανή και γοητευτική.
11η-12η μέρα ΔΡΟΜΟΣ ΤΟΥ ΚΡΑΣΙΟΥ-COLMAR
Ξεκινάμε το πρωί με κατεύθυνση τον τελευταίο τόπο διαμονής του ταξιδιού, την Colmar. Διανύουμε το μεγαλύτερο μέρος του λεγόμενου δρόμου του κρασιού της Αλσατίας (Rue de vin), ένα απέραντο χαλί αμπελώνων στην σκιά της οροσειράς Vosges Διάβασα ότι 67 χωριά σε μια ευθεία γραμμή συνολικής απόστασης 170 χιλιομέτρων από το Marlenheim μέχρι το Thann συνθέτουν τον δρόμο του κρασιού στην Αλσατία. Εμείς ξεκινώντας από το Στρασβούργο διανύουμε τον περισσότερο δρόμο σε αυτοκινητόδρομο και μετά κάνουμε παράκαμψη μέσα από επαρχιακό δρόμο περνώντας μικρά γραφικά χωριά. Η περιοχή είναι ενδιαφέρουσα καθώς περνάμε μεγάλες εκτάσεις όπου το μόνο που βλέπουμε είναι αμπέλια που απλώνονται ακόμα και σε υψώματα ή μικρές πλαγιές με περισσή τάξη και οργάνωση. Πού και πού συναντάμε αγάλματα του εσταυρωμένου Χριστού μέσα στις καλλιέργειες .Είναι φαίνεται συνήθειο της περιοχής κάτι σαν τα δικά μας εκκλησάκια στους δρόμους. Καθ΄όδόν συναντάμε αμέτρητα οινοποιεία και κάβες όπου θα ήταν ωραίο να κάναμε μια στάση καθώς προσφέρουν οργανωμένες (κατόπιν ραντεβού) ξεναγήσεις στους αμπελώνες , στις εγκαταστάσεις τουςνκαι φυσικά γευστικές δοκιμές των κρασιών. Εμείς λόγω οικονομίας χρόνου δεν προλάβαμε να σταματήσουμε κάπου.
Η πρώτη μας στάση είναι το κάστρο Haut-Koeningsbourg. Πρόκειται για ένα εκπληκτικά συντηρημένο μεσαιωνικό κάστρο στην κορυφή ενός βουνού σε υψόμετρο 700 μέτρων που εξαιτίας της στρατηγικής του θέσης επόπτευε όλη την περιοχή μέχρι και την Γερμανία. Το κάστρο άρχισε να χτίζεται το 1147, καταστράφηκε και ξαναχτίστηκε πολλές φορές στην διάρκεια της ιστορίας του, έμεινε εγκαταλελειμμένο για 2 περίπου αιώνες και ξανααναστηλώθηκε στην σημερινή του μορφή το 1900 από τον Γουλιέλμο τον 2ο.Η τελευταία αυτή επισκευή του κάστρου έγινε με τέτοια πιστότητα στο μεσαιωνικό του παρελθόν που πραγματικά νιώθεις ότι από κάποια μεριά θα ξεπροβάλλουν ιππότες και πριγκίπισσες! Είναι μοναδική η θέα από το κάστρο σε όλη την γύρω περιοχή και ειλικρινά επιβάλλεται η επίσκεψη εκεί για όποιον βρίσκεται στην Αλσατία.
View attachment 161428 View attachment 161429
Στην συνέχεια φτάνουμε στην Colmar, μια κωμόπολη γεμάτο τουρίστες που επιβεβαιώνει την φήμη της ως η ομορφότερη πόλη της Αλσατίας σε κάθε βήμα. Το διαμέρισμα που κλείσαμε ήταν απόλυτα κεντρικό δίπλα σε ένα δωρεάν παρκινγκ (Appartement des Tanneurs) όμορφο, μεγάλο αλλά έλειπαν κάποια βασικά πράγματα από τον εξοπλισμό του όπως σαπούνι και απορρυπαντικό πιάτων. Είμαι σίγουρη, βέβαια, ότι το διαμέρισμα αυτό έχασε πόντους στα μάτια μας λόγω της υποσυνείδητης σύγκρισής του με το προηγούμενο εκπληκτικό μας χώρο στο Στρασβούργο. Η πόλη είναι μικρή, εύκολα την περπατήσαμε. Εντυπωσιακά είναι τα πολύχρωμα, παραδοσιακά αλσατικά σπίτια à colombages με απίστευτα λουλούδια να κρέμονται από τα παράθυρά τους, πολλά τα μαγαζιά με τουριστικά είδη και τα γραφικά στενά πλακόστρωτα δρομάκια . Μοναδικής ομορφιάς είναι η περιοχή που λέγεται ΄΄μικρή Βενετία΄΄. Παλιότερα, όπως και η μικρή Γαλλία του Στρασβούργου, ήταν συνοικία βυρσοδεψών και ψαράδων. Σήμερα είναι άκρως τουριστική αλλά συνάμα απόλυτα ρομαντική και γραφική με μικρά εστιατόρια σε απόσταση αναπνοής από τα νερά των καναλιών που την διατρέχουν και με μικρές βαρκούλες να σε ξεναγούν στις άγνωστες γωνιές της.
View attachment 161431
Στην πόλη υπάρχει και το αξιόλογο μουσείο Μπαρτολντί, το διάσημο τέκνο της Colmar , που έφτιαξε το άγαλμα της Ελευθερίας που δωρίστηκε από την Γαλλία στην Νέα Υόρκη και πλήθος ακόμη γνωστών γλυπτών. Η Colmar αποτελεί μια από τις γραφικότερες πόλεις που έχω επισκεφτεί και αξίζει κανείς να μείνει εκεί για να την γυρίσει με την ησυχία του.
Την επόμενη μέρα , είχα διαβάσει ότι υπάρχει μια γιορτή κρασιού στο χωριό Εguisheim που ούτως ή αλλως είναι ένα must see της περιοχής. Η γιορτή άρχιζε από το μεσημέρι, έτσι φτάσαμε νωρίς εκεί για να μπορέσουμε να γυρίσουμε το χωριό χωρίς πολύ κόσμο. Αποδείχτηκε ότι πράξαμε πολύ ορθά. Ο κόσμος το βράδυ ήταν τόσος πολύς που με το ζόρι μπορούσαμε να διασχίσουμε το χωριό. Ας ξεκινήσω όμως από την αρχή. Στην είσοδο του χωριού υπήρχαν λόγω της γιορτής ταμεία όπου μαζί με το εισιτήριο σου έδιναν και ένα μικρό ποτηράκι για να δοκιμάσεις στην συνέχεια τα τοπικά κρασιά. Μέσα στο χωριό βρίσκονταν αμέτρητοι πάγκοι όπου μπορούσες να δοκιμάσεις τα τοπικά κρασιά πάντα με πληρωμή φυσικά ανάλογα με το είδος του κρασιού, εδώ το ποτηράκι κρασί κόστιζε από 2,5 έως 6 ευρώ (εκείνη την στιγμή νοστάλγησα την γενναιοδωρία την Ελλήνων που σε αντίστοιχες γιορτές-πανηγύρια πάντα προσφέρουν δωρεάν πλήθος τοπικών προϊόντων.) Επίσης υπήρχαν πλήθος πάγκοι από όπου αγόραζες τοπικές σπεσιαλιτέ όπως η tarte flambée που είναι ένα είδος πίτσας με πολύ κρεμμύδι και κρέμα γάλακτος καθώς και διάφοροι άλλοι πλανόδιοι πωλητές κοσμημάτων ή τουριστικών ειδών. Το πιο ωραίο ήταν ότι σε κάθε γωνιά σχεδόν του χωριού υπήρχαν μπάντες που έπαιζαν ζωντανά μουσική και ο κόσμος χόρευε και τραγουδούσε. Δοκιμάσαμε tarte flambée, σάντουιτς με τοπικά λουκάνικα, ήπιαμε τα κρασάκια μας και γίναμε ένα με το εύθυμο πλήθος από νεαρόκοσμο κυρίως που φαίνεται ότι γλεντούσαν πραγματικά.
Το να περιγράψει κανείς το Εguisheim είναι αρκετά δύσκολο. Μόνο περπατώντας το μπορείτε να αντιληφθείτε την απίστευτη ομορφιά του. Έχει άλλωστε ψηφιστεί πολλές φορές το ομορφότερο χωριό της Γαλλίας και όχι άδικα. Η αρχιτεκτονική του επίσης είναι αξιοπερίεργη καθώς το κέντρο του αποτελείται από δύο παράλληλους, κυκλικούς δρόμους που απέχουν μεταξύ τους μόνο μια σειρά από σπίτια .Θα λεγε κανείς ότι ο χρόνος έχει σταματήσει αρκετούς αιώνες πριν στο χωριό αυτό. Έτσι περίπου φαντάζομαι τα χωριά που περιγράφονται στα παραμύθια του Χανς Κριστιαν Άντερσεν. Υπάρχουν μικρά ,πολύχρωμα σπίτια με την χαρακτηριστική αρχιτεκτονική της περιοχής, αμέτρητα λουλούδια, γραφικές πλατειούλες και στενά πλακόστρωτα σοκάκια. Η ομορφιά του χωριού σε συνδυασμό με την ζωντάνια της γιορτής του κρασιού έκανε την επίσκεψη μας στο Εguisheim μια ανεπανάληπτη εμπειρία.
View attachment 161430
Σύμφωνα με όσα διάβασα και κατάλαβα από την επίσκεψη μου στην Αλσατία όλα τα χωριά του δρόμου του κρασιού στις βασικές γραμμές μοιάζουν μεταξύ τους. Η άποψη αυτή επιβεβαιώθηκε και από την επίσκεψη μας σε ένα άλλο κοντινό χωριό το Καyserberg που είναι επίσης κουκλίστικο με έντονο το μεσαιωνικό στοιχείο. Μου φάνηκε ελαφρώς μεγαλύτερο και δεν σου έδινε την κλειστοφοβική αίσθηση του Εguisheim που λόγω των κυκλικών του δρόμων έμοιαζε με οχυρό. Πανέμορφη ήταν η πλατεία γύρω από την εκκλησία και η θέα ενός παλιού εγκαταλελειμμένου φρουρίου που δέσποζε πάνω από την πόλη.
Την τελευταία ημέρα του ταξιδιού επιστρέφουμε το αυτοκίνητο στο αεροδρόμιο της Βασιλείας και γυρνάμε Θεσσαλονίκη.
Έτσι όμορφα κύλισαν αυτές οι 12 ημέρες του ταξιδιού που μας φάνηκαν σαν να ήταν ένας μήνας με τα τόσα ερεθίσματα που μας πρόσφερε. Κάντε ένα παρόμοιο ταξίδι με την οικογένεια σας. Είμαι σίγουρη ότι θα χορτάσετε ομορφιά και εσείς και τα παιδιά σας δεν θα το λησμονήσετε ποτέ.
Καλησπέρα που δηλώσατε ότι θα μετακινηθείτε σε άλλες χωρες ..πρόκειτε να ταξιδέψω τα Χριστούγεννα με αφετηρία το Στρασβούργο που θα νοικιάσω αυτοκίνητο .και θα ήθελα λεπτομέρειες πάνω σε αυτό διότι μου βγάζει για κάποια διασυνοριακή καρτα ισχύει κατι τέτοιο?
Εκπομπές Travelstories
