Καναδάς Ταξίδι Μόντρεαλ - Κεμπέκ (Καναδά)

[manolism]

Ημέρα 6η (Επίσκεψη στο πάρκο Jean Drapeau και στο καζίνο)


Έχει ξημερώσει η Τετάρτη 13 Μαΐου 2009 προτελευταία μέρα του ταξιδίου μας. Σήμερα το πρόγραμμα έχει επίσκεψη στα δύο νησάκια που βρίσκονται πολύ κοντά στο Μόντρεαλ. Εκεί υπάρχει το πάρκο JeanDrapeau στο ένα νησάκι και στο άλλο βρίσκεται το καζίνο και η πίστα της φόρμουλα 1 που φιλοξενεί κατά περιόδους τους κορυφαίους πιλότους της F1!! Toβράδυ θα πάμε στον φίλο μου (γαμπρό) που θα μας κάνει το τραπέζι. Αφού τιμήσαμε δεόντως το πρωινό γεύμα παίρνουμε τα απαραίτητα σύνεργα φωτογραφική και βιντεοκάμερα και φύγαμε για το μετρό. Η πρόσβαση για τα νησάκια μπορεί να γίνει τόσο με αυτοκίνητο αλλά και με το μετρό. Η στάση του μετρό που μας ενδιαφέρει είναι η Jean-Drapeau. Να αναφέρω ότι το πάρκο παλιότερα ονομαζόταν Montrealparcαλλά τον Αύγουστο του 1999 ο κ. Drapeau σε ηλικία 83 χρονών πέθανε. Προς τιμή του και για την προσφορά του ο τότε Δήμαρχος άλλαξε την ονομασία του πάρκου σε parcJeanDrapeau καθώς ο κ. Drapeau ήταν δήμαρχος του Μόντρεαλ για 30 χρόνια!!! Μέσα στα πολλά που είχε κάνει για την πόλη του ήταν και η οργάνωση της expoτου 1967 που έκανε ευρύτερα γνωστή την πόλη του στον υπόλοιπο κόσμο. Βγαίνοντας από το μετρό αντικρίζουμε ένα πολύ όμορφο πάρκο!! Γυρνώντας αριστερά μας βλέπουμε μια επιβλητική κατασκευή…είναι μια μεταλλική σφαίρα. Είναι η βιόσφαιρα (labiosphere) η οποία κατασκευάστηκε για την expoτου 1967 και δημιουργήθηκε για να κατανοήσουμε καλύτερα βασικά περιβαλλοντικά θέματα που έχουν σχέση με το νερό, τον αέρα και τις κλιματολογικές αλλαγές.

Το περίεργο είναι ότι μέσα από τον μεταλλικό σκελετό υπάρχει ένα κτήριο….όμως δεν συμβαδίζει η εικόνα του σκελετού με το κτήριο και υποθέσαμε ότι κάτι συμβαίνει. Με το που μπαίνουμε στο κτήριο στα δεξιά μας έχει μια πλάκα στην οποία αναφέρει την ιστορία της βιόσφαιρας και λέει κάπου ότι μια πυρκαγιά κατέστρεψε την επένδυση της βιόσφαιρας και έμεινε μόνο ο σκελετός. Έτσι δικαιολογείται η όψη της. Πραγματικά με την επένδυση έδειχνε πολύ πιο εντυπωσιακή η βιόσφαιρα αλλά και έτσι ήταν ξεχωριστή και πάλι. Κάναμε μια μικρή βόλτα στα διάφορα επίπεδα της βιόσφαιρας όπου με χαριτωμένο τρόπο και σε στυλ παιχνιδιού (για παιδία είναι τέλεια) μας δίνει να καταλάβουμε πως λειτουργούν κάποια πράγματα στην φύση. Βγαίνοντας από την βιόσφαιρα από την πίσω πόρτα βλέπουμε ένα πολύ ωραίο κτίσμα…προφανώς είναι εστιατόριο και έχουμε δίκιο! Είναι το εστιατόριο the Helene de Champlain. Το όνομά του το έχει πάρει από την Helene Βοuleγυναίκα του Samuelde Champlain. Aν θυμάστε το άγαλμα του βρίσκεται στο Κεμπέκ μπροστά στο ξενοδοχείο Frontenac. Το εστιατόριο άνοιξε το 1955 και το 1967 διαμορφώθηκε σε ξενοδοχείο για να φιλοξενήσει τους επίσημους που θα έρχονταν για την expoτου 67. Μετά την έκθεση επανήλθε σε εστιατόριο πάλι. Αφήνοντας το εστιατόρια περπατάμε για λίγο στο πάρκο. Μπορείτε ακόμα να δείτε το μουσείο Stewart (STEWART MUSEUM) και να διασκεδάσετε στο ροντέο (La Ronde - Membre de la famille Six Flags).

Στη συνέχεια περάσαμε στο άλλο νησάκι όπου βρίσκεται το καζίνο και η πίστα της φόρμουλα 1. Αυτή την εποχή η πίστα δεν χρησιμοποιείται και έτσι είναι ανοιχτή για το κοινό όπου πολλοί ποδηλάτες κόβουν βόλτες….περπατώντας μέσα στο πάρκο βλέπουμε το καζίνο (Casino de Montr) το οποίο δείχνει αρκετά όμορφο…λέμε να μπούμε μέσα αλλά τελικά δεν μπαίνουμε…έτσι παίρνουμε τον δρόμο της επιστροφής. Πριν μπούμε στο μετρό καθόμαστε σε ένα παγκάκι για να ξεκουραστούμε για λίγο και να απολαύουμε το πάρκο. Η ώρα έχει πάει 13:30 και λέμε να γυρίσουμε καθώς μας έχει πιάσει η πείνα. Γυρνώντας στο Μόντρεαλ δεν έχουμε περάσει από τον δρόμο SaintDenis….λάθος καθώς στον δρόμο αυτό βρίσκονται αρκετά εστιατόρια και καφέ και βέβαια είναι γεμάτο από νεολαία καθώς εκεί κοντά είναι ένα από τα πολλά πανεπιστήμια…έτσι βλέπουμε επιτέλους πολύ κόσμο και αποφασίζουμε να κάτσουμε για φαγητό στην δοκιμασμένη μπυραρία Les 3 Βrasseurs!! Αφού σκάσαμε από το φαί γυρίσαμε στο ξενοδοχείο να ξεκουραστούμε ώστε το βράδυ να είμαστε φρέσκοι που θα πηγαίναμε στο φίλο μου. Η ώρα είναι 20:30 και δεν έχουμε όρεξη να σηκωθούμε….σιγά σιγά όμως παίρνουμε την απόφαση. Ετοιμαζόμαστε και κατά τις 21:15 είμαστε έτοιμοι. Μετρό και φτάνουμε στο φίλο μου, εκεί είναι και τα υπόλοιπα παιδιά και οι γονείς του. Έχοντας καλή παρέα η ώρα έχει πάει 03:00, αποφασίζουμε όλοι να την κάνουμε καθώς την επόμενη μέρα φεύγουμε από αυτή την όμορφη πόλη και πρέπει να ετοιμάσουμε και τα πράγματα. Έτσι καλούμε ταξί και πίσω στο ξενοδοχείο…..είμαστε έτοιμοι για ύπνο. Η τελευταία μέρα στο Μόντρεαλ είναι πλέον γεγονός.

 

[go2dbeach]

Ωραιο ταξιδι αλλα συντομο ε? Ευτυχως αξιοποιησατε καλα το χρονο σας και εδατε αρκετα πραγματα

 

[manolism]

Ωραιο ταξιδι αλλα συντομο ε? Ευτυχως αξιοποιησατε καλα το χρονο σας και εδατε αρκετα πραγματα

Οντως ειδαμε αρκετα πραγματα αλλα δυστηχως δεν καταφεραμε να παμε στους καταρακτες του Νιαγαρα.... ομως αυτο ειναι η αφορμη για να παμε αλλη φορα Τοροντο και στους καταρακτες. Εμεινε η 7η μερα που ειναι η τελευταια....

 

[leon00]

Μανωλη μπραβο σου και για το ταξιδι που εκανες και για τον κοπο σου να κατσεις να μας το μεταφερεις (μοιραστεις) -οντως και γω νομιζω οτι ημουν μαζι σας.
Επισης απο οτι ειδα εχει ταλαιπωρια και η συλλογη πληροφοριων για το ταξιδι
(καλα μπηκα στο Nature Under Glass
και νομιζα οτι τα πουλια πεταγαν διπλα ,τρομερο site)

 

[manolism]

Μανωλη μπραβο σου και για το ταξιδι που εκανες και για τον κοπο σου να κατσεις να μας το μεταφερεις (μοιραστεις) -οντως και γω νομιζω οτι ημουν μαζι σας.
Επισης απο οτι ειδα εχει ταλαιπωρια και η συλλογη πληροφοριων για το ταξιδι
(καλα μπηκα στο Nature Under Glass
και νομιζα οτι τα πουλια πεταγαν διπλα ,τρομερο site)

Νικο σε ευχαριστω για καλα σου λογια!!

 

[manolism]

Ημέρα 7η (Αφήνοντας το Μόντρεαλ)

Φτάσαμε στην τελευταία μέρα του ταξιδίου μας, είναι Πέμπτη 14 Μαΐου 2009. Η ώρα είναι περίπου 09:00 και σιγά σιγά φτιάχνουμε τα πράγματα μας. Κατά τις 10:00 πάμε για πρωινό και βλέπουμε τον συμπαθή Yanni. Τον χαιρετάμε και μας προτείνει εάν θέλουμε να πάμε για καφέ κατά τις 15:00 που τελειώνει από την δουλεία. Εμείς και βεβαία θέλουμε να πάμε καθώς ήταν πολύ εξυπηρετικός και σωστός. Έτσι δώσαμε ραντεβού στο ξενοδοχείο. Γυρνάμε στο δωμάτιο και μαζεύουμε και τα τελευταία πράγματα. Κατά τις 12:00 αφήνουμε το δωμάτιο και κατεβαίνουμε στην υποδοχή. Παραδίδουμε τα κλειδιά, γίνεται ο έλεγχος του δωματίου και αφήνουμε τα πράγματα μας στον χώρο φύλαξης ώστε να κάνουμε μια τελευταία βόλτα στο λιμάνι και στα μαγαζιά που έχει εκεί. Κατά τις 14:30 γυρνάμε προς το ξενοδοχείο ώστε να είμαστε συνεπής με το ραντεβού μας με τον Yanni. Ο καιρός μας κάνει νούμερα καθώς αρχίζει να βρέχει. Στις 15:00 είμαστε στο ξενοδοχείο και περιμένουμε, η ώρα περνά και ο Yannis δεν έρχεται. Η ώρα έχει πάει 15:30 και αποφασίζουμε να φύγουμε καθώς λόγο της βροχής ήταν σίγουρο ότι θα έχει κίνηση στον δρόμο. Η πτήση μας ήταν για 19:50 αλλά καλού κακού κατά τις 17:00 θα έπρεπε να ήμασταν αεροδρόμιο. Εκεί που είμαστε έτοιμοι να φύγουμε έρχεται ο Yannisκαι μας ζητά συγγνώμη καθώς τον καθυστέρησε το αφεντικό του. Λέμε κάποια πράγματα μέχρι να έρθει το ταξί και μετά τον χαιρετάμε.

Η επιστροφή μας έχει αρχίσει…πράγματι στον δρόμο έχει πολύ κίνηση και ενώ φύγαμε στις 16:00 από το ξενοδοχείο η ώρα έχει πάει 17:30 περίπου. Η κοπέλα μου ανησυχεί αλλά της λέω ότι όλα θα πάνε καλά και θα προλάβουμε άνετα. Κατά τις 17:45 είμαστε στο αεροδρόμιο. Αφού έχουμε εξασφαλίσει ότι θα επιστρέψουμε Ελλάδα (εγώ άνετα εμένα στο Μόντρεαλ για κάνα μήνα ακόμα) πάμε για το checkin. Αφού τελειώνουμε με αυτό, κάνουμε μια βόλτα στα μαγαζιά και τρώμε καθώς το ταξίδι της επιστροφής θα είναι μεγάλο. Η ώρα είναι 19:00 και αποφασίζουμε να πάμε στην πύλη για την αναχώρηση μας. Όμως με το που πλησιάζουμε για τον έλεγχο η ουρά είναι απίστευτα μεγάλη….και δεν φτάνει ότι η ουρά είναι μεγάλη, ο έλεγχος γίνεται μόνο από ένα άτομο!!!! Αν είναι δυνατόν…. η ώρα έχει πάει 19:45 και επιτέλους περνάμε από τον έλεγχο…έλεγα με τα τελευταία δολάρια να πάρω κάτι αλλά που να προλάβω καθώς από τα μεγάφωνα βγάζουν ανακοίνωση για την πτήση μας και ότι πρέπει να προσέλθουμε στην πύλη για επιβίβαση, Μπαίνουμε στο αεροπλάνο και γίνεται πανικός!!! Σε αντίθεση με την άφιξη μας όπου μέσα στο αεροπλάνο ήμασταν 50 άτομα, τώρα δεν πέφτει ούτε καρφίτσα. Ευτυχώς που είχα κλείσει συγκεκριμένες θέσεις πίσω πίσω και ήταν κάπως καλά. Αφού γίνονται οι απαραίτητες ενέργειες κλείνουν οι πόρτες και είμαστε έτοιμοι για απογείωση.

Το ταξίδι μας πλέον έχει ολοκληρωθεί, μας χωρίζουν 9 ώρες για να πατήσουμε ελληνικό έδαφος. Τα μάτια κλείνουν σιγά σιγά…..κάποια στιγμή ξυπνώ και βλέπω ότι απομένουν 4 ώρες μόνο, βλέπω την ταινία που παίζει στις οθόνες, λίγο διάβασμα και κουβέντα με την κοπέλα μου. Οι λίγες ώρες που απομένουν περνάνε πολύ γρήγορα και ναι είμαστε στην Ελλάδα και προσεγγίζουμε το Ελευθέριος Βενιζέλος. Όλα γίνονται τόσο γρήγορα…περνάμε από τον έλεγχο διαβατηρίων…από τις θερμικές κάμερες…παίρνουμε τα πράγματα μας και είμαστε στο παρκιν για να πάρουμε το αμάξι μας και να γυρίσουμε στην καθημερινότητα μας. Το Ταξίδι μας στο Μόντρεαλ – Κεμπέκ έχει τελειώσει, όμως μας έχουν μείνει όλα αυτά που είδαμε και ζήσαμε εκεί τα οποία θα μας συντροφεύουν ως την επόμενη φορά που θα επισκεφτούμε τον Καναδά.

 

[spor_os]

Μεταφέρθηκε στις Ταξιδιωτικές Ιστορίες της Βόρειας Αμερικής.

 

[Eftichia]

αγαπητέ φίλε,
μια βαθια και γλυκιά νοσταλγία με πλυμμυρίζει καθώς διαβάζω και την τελευταία σελίδα της ιστορίας σου.πραγματικα με ταξίδεψες αρκετά χρόνια πριν και ηρθαν στη σκέψη μου εικόνες και μέρη που είχα σχεδόν ξεχάσει !!σε ευχαριστώ!!!!!!!

 

[manolism]

αγαπητέ φίλε,
μια βαθια και γλυκιά νοσταλγία με πλυμμυρίζει καθώς διαβάζω και την τελευταία σελίδα της ιστορίας σου.πραγματικα με ταξίδεψες αρκετά χρόνια πριν και ηρθαν στη σκέψη μου εικόνες και μέρη που είχα σχεδόν ξεχάσει !!σε ευχαριστώ!!!!!!!

Χαιρομαι που η ιστορια αυτη σου θυμισε μερη και εικονες που ηταν γνωριμα σε εσενα!!

 

[Lianos Leonidas]

Εισαι κατατοπιστικός.Θα τα χρειασθώ μελλοντικώς

 

[manolism]

Εισαι κατατοπιστικός.Θα τα χρειασθώ μελλοντικώς

Χαιρομαι που μπορω να βοηθησω!!

 

[Glosoli]

Α ρε φίλε τι μου θυμίζεις!!! Το διάβασα όλο το κείμενο.
Έχω γεννηθεί και μείνει στο Μόντρεαλ καθώς και η μητέρα μου είναι Κεμπεκουά.
Πάω κάθε χρόνο και έτσι φέτος θα πάω Απρίλιο φυσικά με Air transtat μιας και έχει τις καλύτερες τιμές.
Πραγματικά στο Montreal είδες τα πάντα. Αν και θα έπρεπε να πηγαίνατε και εκτός Μόντρεαλ προς την νότια ακτή όπου υπάρχουν εκπληκτικά μικρά χωριά για εξερεύνηση. Απορώ πως πήγες στο Μοντρεαλ και δεν δοκίμασε Poutin, Roast beef και Smoked meat. Είναι σαν να λέμε τα σήματα κατατεθέν της πόλης όσο αναφορά τις γεύσεις. Φαντάζομαι θα έφαγες το πρωί τηγανίτες μαζί με maple syrup.
Για την πόλη του Κεμπέκ τα λόγια πραγματικά είναι περιττά. Πιστεύω είναι η πιο ωραία σε όλη την Βόρεια Αμερική. Όλη η επαρχία του Κεμπέκ έχει το κάτι διαφορετικό από τον άλλο Καναδά, χάρη στους Γάλλους, έχει εναν αυρωπαικο αερα.