Ταξίδια κι εθελοντισμός

[gmavro75]

Τα παρακάτω καθαρά για ενημέρωση για το "πώς γίνεται να βρεθείς" σε ένα εθελοντικό ταξίδι, για την Actionaid που συγκεκριμένα γνωρίζω εγώ :

Καταρχήν γίνεσαι "ανάδοχος" ενός παιδιού που βρίσκεται σε μια κοινότητα η οποία συμμετέχει σε προγράμματα ανάπτυξης της Actionaid (τη σχετική αίτηση μπορείς να τη βρεις στο site). Αυτό σημαίνει ότι κάθε μήνα δίνεις 21 ευρώ τα οποία πάνε σε έργα όπως ύδρευση, σχολεία, προγράμματα επιμόρφωσης για καλλιέργεια (+ σπόροι), εκτροφής ζώων, κατασκευής αντικειμένων προς πώληση (π.χ. ρούχα και υφάσματα μπατίκ) κ.α. Ο σκοπός είναι σιγά σιγά να βελτιωθούν οι συνθήκες διαβίωσης και η κοινότητα και τα μέλη της να αποκτήσουν αυτονομία , συνείδηση (σημαντικότητας της παιδείας, ισότητας των δυο φύλων, περιφάνια, τα δικαιώματά τους) και προσανατολισμό. Διευκρινίζω ότι τα χρήματα δε πάνε προσωπικά στο παιδί που είσαι ανάδοχος αλλά σε έργα στη κοινότητα (δε θα είχε νόημα ένα παιδί να έχει 21ευρώ το μήνα σε ένα χωριό χωρίς νερό, σχολείο και τροφή...)

Για τους αναδόχους, οργανώνονται "εθελοντικά ταξίδια" σε διάφορα μέρη του κόσμου (περίπου 2-3 το χρόνο) όπου όσοι ανάδοχοι θέλουν μπορούν να δηλώσουν συμμετοχή. Τα ταξίδια αυτά ανακοινώνονται στο site της actionaid και τηρείται σειρά προτεραιότητας (οι πρώτοι 40-50 που θα κάνουν αίτηση και δεν έχουν ξαναπάει πηγαίνουν, και επιπλέον υπάρχουν και λίγες θέσεις 4-5, με κλήρωση για αυτούς που έχουν ξαναπάει). Στο εθελοντικό ταξίδι, μένεις σε ξενοδοχείο κάθε βράδυ και κάθε μέρα επισκέπτεσαι την κοινότητα και το έργο το οποίο και υποστηρίζει το συγκεκριμένο ταξίδι (συνήθως πρόκειται για έργο ύδρευσης ή για χτίσιμο σχολείου). Και πάλι να διευκρινίσω ότι το έργο θα "χτιζόταν" μια χαρά και χωρίς τη δικιά μας παρουσία εκεί, ούτως ή άλλως έχουν προσληφθεί μηχανικοί, εργάτες κτλ κτλ..., αλλά η συμμετοχή σε κάτι τέτοιο έχει τεράστιο αντίκτυπο και στους ανθρώπους εκεί αλλά και σε εσένα που συμμετέχεις και επίσης δημιουργεί ισχυρούς δεσμούς της τοπικής κοινωνίας με το έργο, προβολή και επομένως ευθύνη προς τις τοπικές αρχές να το υποστηρίξουν και στη συνέχεια και πολλά πολλά άλλα που δε χωράνε εδώ...

Πλέον των εθελοντικών ταξιδιών κάθε χρόνο οργανώνονται 1-2 ταξίδια με το χαρακτηρισμό "immersion". Σε αυτά συμμετέχουν όσοι έχουν κάνει ένα τουλάχιστον εθελοντικό ταξίδι, και σε αυτά τα ταξίδια μένεις στην κοινότητα, στο σπίτι μια οικογένειας και συμμετέχεις καθημερνά σε όλες τις δουλειές που κάνει η οικογένεια (ζεις τη ζωή τους κανονικά). Προφανώς οι συνθήκες εκεί είναι πιο δύσκολες (δεν υπάρχει ηλεκτρικό, ούτε τρεχούμενο νερό, το φαγητό είναι από λιτό έως ανύπαρκτο και σίγουρα όχι πάντα σε γεύσεις που έχεις συνηθίσει, κοιμάσαι στο πάτωμα συνήθως στο χώμα σε μια καλύβα, τουαλέτα-ντουζ στην ύπαιθρο κτλ κτλ) αλλά η εμπειρία νομίζω ότι είναι όσο πιο αυθεντική και "δυνατή" μπορεί να γίνει... εκεί γίνεσαι μέρος του χωριού, μαθαίνεις από τις ανυσηχίες και τα προβλήματα, όσο και τα μικρά καθημερινά νέα και τα κουτσομπολιά...

Τέλος υπάρχει άλλος ένας τύπος ταξιδιού που δε σχετίζεται με τα παραπάνω. Ο κάθε εθελοντής μπορεί μέσω της οργάνωσης να επισκεφτεί το παιδί του οποίου είναι ανάδοχος, αλλά αυτό δε το έχω κάνει, δε νομίζω να το κάνω, και άρα δεν έχω άποψη.

Για όλα τα παραπάνω ταξίδια το κόστος ταξιδιού το καλύπτει ο εθελοντής και επιπλέον δίνει ένα ποσό για τις εκεί μετακινήσεις και τα έξοδα και μια δωρεά στη τοπική Actionaid.

Για ταξίδι εθελοντισμού (που έχει και ξενοδοχεία), υπολόγισε περίπου (200 πάνω 200 κάτω) 1500 ευρώ για ταξίδι μιας εβδομάδας στην Αφρική, κάτι λιγότερο για Ασία.

Τέλος αφού σε ευχαριστήσω για το "μπράβο", σου υπενθυμίζω ότι το μόνο που κάνω είναι να δίνω 21 ευρώ το μήνα, άρα δε νοιώθω να μου αξίζει.

 

[Krazykat]

@gmavro75, να ρωτήσω σε ποιά ταξίδια της Actionaid έχεις συμμετάσχει; Λαμβάνω κι εγώ τα email τους και έχω μπει στον πειρασμό να ζητήσω πληροφορίες/δηλώσω συμμετοχή, αλλά τελικά δεν το παίρνω απόφαση, ίσως κι επειδή δεν έχει τύχει να γνωρίσω κάποιον που έχει πάει μαζί τους (ξέρω κόσμο που έχει κάνει εθελοντικά ταξίδια με άλλες ΜΚΟ, αλλά για μένα μάλλον η Actionaid είναι καταλληλότερη, αφού κι εγώ εκεί είμαι ανάδοχος).
Σου άρεσε γενικά η εμπειρία; Καμιά φορά αισθάνομαι λίγο περίεργα για όλ' αυτά, ξέρεις, η Δυτική που μένει στο ξενοδοχειάκι της με όλες τις ανέσεις και κατά τ' άλλα πήγε να βοηθήσει την τοπική κοινότητα που μένει σε καλύβες... Αλλά ίσως είναι κι αυτό απ' τα πράγματα με τα οποία πρέπει να συμφιλιωθούμε, αφού ζούμε - όπως λέει κι ο @Yorgos - στο 10% των πιο πλούσιων χωρών του κόσμου... Και αν δε μπορούμε να συμφιλιωθούμε, να προσπαθήσουμε να τ' αλλάξουμε. Συγγνώμη mods που τράβηξα απ' τα μαλλιά το θέμα, ίσως να κάνουμε ξεχωριστό τόπικ για ταξίδια εθελοντισμού (αν υπάρχει ήδη, διπλό συγγνώμη).

 

[gmavro75]

@Krazykat με αυτά τα ταξίδια δε ξεμπλέκεις εύκολα... το τι θα δεις, τι θα νοιώσεις και τι θα σκεφτείς είναι καθαρά προσωπικό θέμα. Για εμένα τα συμπεράσματα... 4 χρόνια μετά ακόμα βγαίνουν, ακόμα διαμορφώνονται. Για το θέμα που θίγεις σχετικά με "τον ευτυχή δυτικό στο ξενοδοχείο και τους δυστυχείς ιθαγενείς που μένουν σε καλύβες":

1. Το ξενοδοχείο είναι απαραίτητο για μια ομάδα 60 ανθρώπων σε ηλικίες από 9 μέχρι 68 χρονών που οι περισσότεροι ταξιδεύουν πρώτη φορά σε αναπτυσσόμενες κοινότητες. Για κάποιους ακόμα και αυτό ίσως να είναι άβολο.

2. Τα ερεθίσματα είναι τόσα πολλά μέσα στη μέρα που ο χρόνος στο ξενοδοχείο κάθε βράδυ χρειάζεται, και μέσα από τη κουβεντούλα με τους άλλους συνταξιδιώτες σου μοιράζεσαι αυτά που και οι άλλοι είδαν και ένοιωσαν και δένεσαι απίστευτα (γεννιούνται ισχυρές φιλίες σε τέτοια ταξίδια)

3. Δεν είσαι εκεί για να βοηθήσεις με την έννοια ότι χτίζεις κάτι που χωρίς εσένα δε θα χτιζότανε. Ένα σχολείο που στεγάζει παιδιά δε γίνεται να χτιστεί από ενθουσιώδεις υπαλλήλους γραφείου μέσα σε μια βδομάδα, και στο πρώτα αέρα να πέσει. Τα έργα είναι σοβαρά, και άρα έχουν προσληφθεί μηχανικοί, τεχνίτες, μαστόρια, οι εργασίες διαρκούν κανά 3-μηνο και όλο το χωριό βάζει ένα χεράκι σε απλές δουλειές (π.χ. να κουβαλήσουν το νερό από το ποτάμι, να φτυαρίσουν την άμμο και τα χαλίκια στο λάκκο που γίνεται το τσιμέντο, να μεταφέρουν τα τούβλα).. σε αυτά βοηθάς λίγο (σε όσο χρόνο σου μένει από τα παιχνίδια με τα παιδιά δηλαδή), στη μια βδομάδα που είσαι εκεί. Ε, δε βάζεις το "γιαπί" στο βιογραφικό σου... Η πρακτική και τεράστια βοήθεια που προσφέρεις στην Actionaid είναι τα 21 ευρώ / μήνα. Φέρνουν μεγάλες και μόνιμες αλλαγές σε πολλά επίπεδα στις κοινότητες. Το ταξίδι αυτό είναι ένα "δώρο" από την οργάνωση για την προσφορά σου (του οποίου το κόστος θα καλύψεις εσύ φυσικά, για να μη παρεξηγηθεί ο όρος "δώρο") και σίγουρα ένας τρόπος να δεις πώς τα λίγα χρήματα που δίνεις μαζί με τα λίγα χρήματα από άλλους αναδόχους μπορούν να αλλάξουν ριζικά και μόνιμα τις ζωές κάποιων ανθρώπων. Να δεις, πώς το λίγο του καθένα μπορεί να αθροιστεί σε κάτι τεράστιο...

4. Δε θα συναντήσεις δυστυχισμένους, ρακένδυτους ανθρώπους που θα απλώνουν το χέρι για να ζητήσουν ελεημοσύνη... θα δεις τα πιο χαμογελαστά πρόσωπα (το ταξίδι αυτό προτείνεται ειδικά αν σου έχουν λείψει τα χαμόγελα στην Ελλάδα της κρίσης), τα πιο λαμπερά μάτια, την αξιοπρέπεια και τη γενναιοδωρία σε όλο της το μεγαλείο και αγνότητα που έχεις ξεχάσει πως υπάρχει μέσα στον άνθρωπο... Κάθε βράδυ που γυρίζεις στο ξενοδοχείο δε νοιώθεις ενοχές, νοιώθεις ανυπομονησία να ξαναβρεθείς την άλλη μέρα εκεί και να μοιραστείς πάλι λίγη από την αμόλυντη ευτυχία αυτών των ανθρώπων... Α και τα μόνα απλωμένα χέρια που θα δεις εκεί είναι για αγκαλιές!

5. Από όλη τη Δυτική ζωή μας και τους πόρους που κατασπαταλάμε (=ληστεύουμε από τον υπόλοιπο πλανήτη) για να καλύψουμε τις (ψυχολογικές μας) ανάγκες, το ξενοδοχείο είναι το λιγότερο.

6. Όσοι κάνουν ένα τέτοιο ταξίδι και δουν από κοντά τις συνθήκες της καθημερινότητας και κρίνουν ότι "το έχουν" μπορούν να ακολουθήσουν μετά σε ταξίδια που ζεις με τις κοινότητες στην καθημερινότητά τους, στον ύπνο, στο φαγητό, στα πάντα. Άλλη εμπειρία αυτή...

Νοιώθω πως ήδη έχω χαλάσει πολλές από τις εκπλήξεις που επιφυλάσσει ένα τέτοιο ταξίδι. Χειρότερα ακόμα έγραψα ένα σωρό προσωπικά συμπεράσματα λες και είναι κανόνες... αγνόησέ τα όλα τα παραπάνω!
Αν έχεις τη διάθεση, τα χρήματα και το χρόνο τότε κάνε το και -αν είσαι τυχερη- θα μπερδευτείς για την υπόλοιπη ζωή σου όσο και εγώ...

 

[Krazykat]

@gmavro75 σ' ευχαριστώ πολύ - ακριβώς αυτό ήθελα, την υποκειμενική ματιά σου. Σε πολλά συμφωνούμε, άλλα είναι καινούρια για 'μένα (φιλίες; δεν το είχα σκεφτεί ποτέ, δεδομένης και της ανομοιογένειας των μελών που συμμετέχουν σε τέτοιες αποστολές - επίσης δε φανταζόμουν ότι οι ντόπιοι παίρνουν τόση χαρά από τη συμβολική παρουσία "μας"). Όπως και να 'χει, μακάρι να τα καταφέρω να βγάλω μια μέρα τα δικά μου συμπεράσματα. Να 'σαι καλά και καλή συνέχεια στα - εθελοντικά ή μη - ταξίδια σου!

 

[hydronetta]

@Krazykat με αυτά τα ταξίδια δε ξεμπλέκεις εύκολα... το τι θα δεις, τι θα νοιώσεις και τι θα σκεφτείς είναι καθαρά προσωπικό θέμα. Για εμένα τα συμπεράσματα... 4 χρόνια μετά ακόμα βγαίνουν, ακόμα διαμορφώνονται. Για το θέμα που θίγεις σχετικά με "τον ευτυχή δυτικό στο ξενοδοχείο και τους δυστυχείς ιθαγενείς που μένουν σε καλύβες":

1. Το ξενοδοχείο είναι απαραίτητο για μια ομάδα 60 ανθρώπων σε ηλικίες από 9 μέχρι 68 χρονών που οι περισσότεροι ταξιδεύουν πρώτη φορά σε αναπτυσσόμενες κοινότητες. Για κάποιους ακόμα και αυτό ίσως να είναι άβολο.

2. Τα ερεθίσματα είναι τόσα πολλά μέσα στη μέρα που ο χρόνος στο ξενοδοχείο κάθε βράδυ χρειάζεται, και μέσα από τη κουβεντούλα με τους άλλους συνταξιδιώτες σου μοιράζεσαι αυτά που και οι άλλοι είδαν και ένοιωσαν και δένεσαι απίστευτα (γεννιούνται ισχυρές φιλίες σε τέτοια ταξίδια)

3. Δεν είσαι εκεί για να βοηθήσεις με την έννοια ότι χτίζεις κάτι που χωρίς εσένα δε θα χτιζότανε. Ένα σχολείο που στεγάζει παιδιά δε γίνεται να χτιστεί από ενθουσιώδεις υπαλλήλους γραφείου μέσα σε μια βδομάδα, και στο πρώτα αέρα να πέσει. Τα έργα είναι σοβαρά, και άρα έχουν προσληφθεί μηχανικοί, τεχνίτες, μαστόρια, οι εργασίες διαρκούν κανά 3-μηνο και όλο το χωριό βάζει ένα χεράκι σε απλές δουλειές (π.χ. να κουβαλήσουν το νερό από το ποτάμι, να φτυαρίσουν την άμμο και τα χαλίκια στο λάκκο που γίνεται το τσιμέντο, να μεταφέρουν τα τούβλα).. σε αυτά βοηθάς λίγο (σε όσο χρόνο σου μένει από τα παιχνίδια με τα παιδιά δηλαδή), στη μια βδομάδα που είσαι εκεί. Ε, δε βάζεις το "γιαπί" στο βιογραφικό σου... Η πρακτική και τεράστια βοήθεια που προσφέρεις στην Actionaid είναι τα 21 ευρώ / μήνα. Φέρνουν μεγάλες και μόνιμες αλλαγές σε πολλά επίπεδα στις κοινότητες. Το ταξίδι αυτό είναι ένα "δώρο" από την οργάνωση για την προσφορά σου (του οποίου το κόστος θα καλύψεις εσύ φυσικά, για να μη παρεξηγηθεί ο όρος "δώρο") και σίγουρα ένας τρόπος να δεις πώς τα λίγα χρήματα που δίνεις μαζί με τα λίγα χρήματα από άλλους αναδόχους μπορούν να αλλάξουν ριζικά και μόνιμα τις ζωές κάποιων ανθρώπων. Να δεις, πώς το λίγο του καθένα μπορεί να αθροιστεί σε κάτι τεράστιο...

4. Δε θα συναντήσεις δυστυχισμένους, ρακένδυτους ανθρώπους που θα απλώνουν το χέρι για να ζητήσουν ελεημοσύνη... θα δεις τα πιο χαμογελαστά πρόσωπα (το ταξίδι αυτό προτείνεται ειδικά αν σου έχουν λείψει τα χαμόγελα στην Ελλάδα της κρίσης), τα πιο λαμπερά μάτια, την αξιοπρέπεια και τη γενναιοδωρία σε όλο της το μεγαλείο και αγνότητα που έχεις ξεχάσει πως υπάρχει μέσα στον άνθρωπο... Κάθε βράδυ που γυρίζεις στο ξενοδοχείο δε νοιώθεις ενοχές, νοιώθεις ανυπομονησία να ξαναβρεθείς την άλλη μέρα εκεί και να μοιραστείς πάλι λίγη από την αμόλυντη ευτυχία αυτών των ανθρώπων... Α και τα μόνα απλωμένα χέρια που θα δεις εκεί είναι για αγκαλιές!

5. Από όλη τη Δυτική ζωή μας και τους πόρους που κατασπαταλάμε (=ληστεύουμε από τον υπόλοιπο πλανήτη) για να καλύψουμε τις (ψυχολογικές μας) ανάγκες, το ξενοδοχείο είναι το λιγότερο.

6. Όσοι κάνουν ένα τέτοιο ταξίδι και δουν από κοντά τις συνθήκες της καθημερινότητας και κρίνουν ότι "το έχουν" μπορούν να ακολουθήσουν μετά σε ταξίδια που ζεις με τις κοινότητες στην καθημερινότητά τους, στον ύπνο, στο φαγητό, στα πάντα. Άλλη εμπειρία αυτή...

Νοιώθω πως ήδη έχω χαλάσει πολλές από τις εκπλήξεις που επιφυλάσσει ένα τέτοιο ταξίδι. Χειρότερα ακόμα έγραψα ένα σωρό προσωπικά συμπεράσματα λες και είναι κανόνες... αγνόησέ τα όλα τα παραπάνω!
Αν έχεις τη διάθεση, τα χρήματα και το χρόνο τότε κάνε το και -αν είσαι τυχερη- θα μπερδευτείς για την υπόλοιπη ζωή σου όσο και εγώ...

Κακώς θάβεται κάτι τόσο ενδιαφέρον σ'αυτό το άσχετο λόγω τίτλου post. Θα έπρεπε να είναι αυτόνομο και μακάρι να το διάβαζαν όλοι. Δεν αρκεί να αναλωνόμαστε με το πόνο του κάθε πικραμένου που θέλει να κάνει ένα ταξίδι, που ρωτά ό,τι πιο απίθανο ή προφανές χωρίς να μπαίνει καν στο κόπο να ανοίξει ένα οδηγό ή να γκουγκλάρει τουλάχιστον.
Εγώ θα σου πρότεινα να μας τα μεταφέρεις γραπτώς κι αναλυτικά. Δεν περιμένω βέβαια να γίνει το έλα να δεις από αναγνωσιμότητα (φτάσαμε να έχουν υψηλή επισκεψιμότητα τα ποστ που ιντριγκάρουν και δεν περιέχουν καν ταξιδιωτικές πληροφορίες - αυτό είναι και αυτοκριτική).
Αλλά και ένας μόνο διαβάζοντας την εμπειρία σου ν'ακολουθήσει τα βήματά σου, είναι κέρδος. Για τον ίδιο και την κοινότητα που θα βοηθήσει με την εθελοντική του εργασία.

 

[Krazykat]

Κακώς θάβεται κάτι τόσο ενδιαφέρον σ'αυτό το άσχετο λόγω τίτλου post. Θα έπρεπε να είναι αυτόνομο και μακάρι να το διάβαζαν όλοι. Δεν αρκεί να αναλωνόμαστε με το πόνο του κάθε πικραμένου που θέλει να κάνει ένα ταξίδι, που ρωτά ό,τι πιο απίθανο ή προφανές χωρίς να μπαίνει καν στο κόπο να ανοίξει ένα οδηγό ή να γκουγκλάρει τουλάχιστον.
Εγώ θα σου πρότεινα να μας τα μεταφέρεις γραπτώς κι αναλυτικά. Δεν περιμένω βέβαια να γίνει το έλα να δεις από αναγνωσιμότητα (φτάσαμε να έχουν υψηλή επισκεψιμότητα τα ποστ που ιντριγκάρουν και δεν περιέχουν καν ταξιδιωτικές πληροφορίες - αυτό είναι και αυτοκριτική).
Αλλά και ένας μόνο διαβάζοντας την εμπειρία σου ν'ακολουθήσει τα βήματά σου, είναι κέρδος. Για τον ίδιο και την κοινότητα που θα βοηθήσει με την εθελοντική του εργασία.

Έχεις δίκιο και μάλλον πρέπει να ζητήσω συγγνώμη που πιάστηκα από μια προηγούμενη απάντηση του gmavro75 για ν' "απλώσω" αυτό το τόπικ, αντί ν' ανοίξω καινούριο και να υποβάλω εκεί τις σχετικές ερωτήσεις μου, αφού μ' ενδιέφερε το θέμα και θεωρούσα ότι θα ενδιαφέρει και άλλους. Και πάλι, καλοδεχούμενες οι εμπειρίες όλων των μελών που έχουν συμμετάσχει σε τέτοια ταξίδια, είτε εν είδει ταξιδιωτικής ιστορίας είτε σε πιο σύντομη μορφή. Δεν ξέρω αν ο κύκλος μου στην Ελλάδα είναι ενδεικτικός του τι παίζει γενικότερα, αλλά εγώ τουλάχιστον έχω γνωρίσει πολλούς Γερμανούς που κάνουν τέτοια ταξίδια, Ελληνίδα όμως μόνο μία!

 

[Nedelja]

Επιλέχθηκαν κάποια χρήσιμα ποστ που είχαν γίνει σε άλλο θέμα και μεταφέρθηκαν σε αυτό, οπότε μπορείτε να συνεχίσετε εδώ να θέτετε τις απορίες σας και να μοιράζεστε τις εμπειρίες σας.

 

[hydronetta]

 

[gmavro75]

Χαίρομαι -πραγματικά!!!- που το βρίσκετε ενδιαφέρον...
Πάντως δεν είχα σκοπό να σπρώξω αυτό το post προς τον εθελοντισμό, όπως έγραψα στο αρχικό μήνυμα, πιστεύω ότι αυτά τα ταξίδια είναι ένα καλό "βάπτισμα πυρρός" για την υποσαχάρια Αφρική προσφέροντας μεγάλη δόση αυθεντικότητας και ταυόχρονα "δίχτυ ασφαλείας".

 

[hydronetta]

Χαίρομαι -πραγματικά!!!- που το βρίσκετε ενδιαφέρον… Πάντως δεν είχα σκοπό να σπρώξω αυτό το post προς τον εθελοντισμό, όπως έγραψα στο αρχικό μήνυμα, πιστεύω ότι αυτά τα ταξίδια είναι ένα καλό "βάπτισμα πυρρός" για την υποσαχάρια Αφρική προσφέροντας μεγάλη δόση αυθεντικότητας και ταυόχρονα "δίχτυ ασφαλείας".

Ξεκίνα να γράφεις εσύ, διάνθισέ το και με φωτογραφίες κι ασε το ποστ από μόνο του να κάνει την δουλειά . Όποιος έχει μάτια, μυαλό και ψυχή ανοιχτά, αποκλείεται να μην ενδιαφερθεί.

 

[Krazykat]

Ξεκίνα να γράφεις εσύ, διάνθισέ το και με φωτογραφίες κι ασε το ποστ από μόνο του να κάνει την δουλειά . Όποιος έχει μάτια, μυαλό και ψυχή ανοιχτά, αποκλείεται να μην ενδιαφερθεί.

Συμφωνώ και επαυξάνω!!!!!

 

[LULLU]

μια αλλη ενδιαφερουσα ματια για τον εφαρμοσμενο( ετσι τον αποκαλω εγω) εθελοντισμο (in the feelds).. θα εχει ενδιαφερον να διαβασουμε την ιστορια σου οσο για τα συναισθηματα σου καταλαβαινω απολυτα πως ακομη αναβλυζουν και μπορω να σε διαβεβαιωσω απο προσωπικη εμπειρια πως θα σε στοιχειωνουν ( με τη καλη εννοια)για χρονια.....