Runvel
Member
- Μηνύματα
- 40
- Likes
- 216
Το Tamarindo είναι ένα ήσυχο τουριστικό θέρετρο στα δυτικά παράλια της Κόστα Ρίκα. Βρέχεται από τα άγρια νερά του Ειρηνικού ωκεανού και περιτριγυρίζεται από τροπική βλάστηση.
Είναι από τα πιο ανεπτυγμένα μέρη της χώρας από πλευράς τουριστικών υποδομών. Η ευρύτερη περιοχή είναι επίσης πόλος έλξης πολλών surfers που απολαμβάνουν τα κύματα του ωκεανού. Η συντριπτική πλειοψηφία των τουριστών είναι αμερικανοί πολίτες και αυτός είναι ο βασικός λόγος που το μέρος είναι σχετικά ακριβό για τα δεδομένα της χώρας. Οι ντόπιοι εντέχνως εκμεταλλεύονται την οικονομική ευμάρεια των ευκατάστατων τουριστών και αυτό έχει αντίκτυπο σε όλη την τοπική οικονομία.
Το Tamarindo βρίθει από τουριστικά καταλύματα για όλα τα βαλάντια. Μεγάλες ξενοδοχειακές μονάδες έχουν δημιουργηθεί στην περιοχή για να ικανοποιήσουν και τον πιο απαιτητικό επισκέπτη . Από την άλλη υπάρχουν ενοικιαζόμενα δωμάτια και hostels σε πιο προσιτές τιμές. Κάπου εκεί στο κέντρο βρήκα τον Omar με το συμπαθητικό hostel του.
Aπό πλευράς φαγητού ο επισκέπτης θα βρει εστιατόρια με κουζίνες από όλο το κόσμο. Πλειοψηφία αυτών είναι οι πιτσαρίες ιταλικής κουζίνας με κεντροαμερικάνικες παραλλαγές. Με κορυφαία το La Pachanga που βρίσκεται εκτός του κέντρου της περιοχής περπατώντας ελάχιστα σε κάποιο σκοτεινό δρομάκι.
Γνώμη μου είναι να αποφεύγει κανείς τα εστιατόρια μπροστά στη θάλασσα στο κέντρο της κωμόπολης. Είναι κατά πολύ ακριβότερα και λιγότερο ποιοτικά. Κάπως έτσι την πάτησα σαν τουρίστας στο Portofino Beach το οποίο πέρα από την όμορφη τοποθεσία του ήταν πανάκριβο και ανεπαρκές. Εκεί ένιωσα την ανάγκη να παραγγείλω ένα πιάτο με γίγας γαρίδες γνωρίζοντας βεβαίως ότι θα βάλω αρκετά βαθιά το χέρι στην τσέπη μου. Μιας και ήταν οι τελευταίες ημέρες του ταξιδιού και ήμουν εντός budget σκέφτηκα ότι αξίζω ένα καλό γεύμα πλάι στο κύμα. Έπειτα από μισή ώρα, ήρθε η παραγγελία που τόσο λαχταρούσα και αντικρίζω ένα πιάτο με τέσσερις γαρίδες γάμπαρη για…δόλωμα. Ένιωσα για τα καλά την κοροϊδία μέσα στα μούτρα μου αλλά σκέφτηκα δε βαριέσαι PuraVida που λένε και οι Ticos*. (*Αγνή ζωή που λένε και οι Κοσταρικάνοι).
H πρόσβαση στη περιοχή γίνεται με λεωφορείο από τη πόλη Liberia που βρίσκεται σε κομβικό σημείο στα βόρεια της χώρας. Το δρομολόγιο διαρκεί αρκετή ώρα παρά το γεγονός ότι η απόσταση δεν είναι ιδιαίτερα μεγάλη. Έχει αρκετές παρακάμψεις και επισκέπτεται και άλλα σημεία αρκετά χιλιόμετρα εκτός κεντρικής οδού. Εκεί επίσης βρίσκεται και το δεύτερο μεγαλύτερο αεροδρόμιο της Κόστα Ρίκα που βοήθησε πραγματικά στην ανάπτυξη της περιοχής.
Αξιοσημείωτο είναι ότι στην περιοχή έχουν εγκατασταθεί πολλοί ευρωπαίοι που δραστηριοποιούνται στον τουριστικό τομέα. Έχουν βρει απ’ότι φαίνεται τον επίγειο παράδεισο τους. Εκεί γνώρισα δυο Γάλλους που μετανάστευσαν στη χώρα και έφτιαξαν ένα hostel ξυλόσπιτο που αντί για κρεβάτια έχει αιώρες, είχαν και τη προσωπική τους λιμνούλα με ερπετά. Λίγα χιλιόμετρα πιο κάτω από το Tamarindo έχουν εγκατασταθεί δυο αδέλφια από την Ελλάδα και έχουν δημιουργήσει μια πολυτελή ξενοδοχειακή μονάδα.
Κατά τη διαμονή μου στην κεντρική Αμερική τα μοναδικά ελληνικά που άκουσα προς έκπληξη μου ήταν σε ένα κατάστημα τουριστικών ειδών στο κέντρο της κωμόπολης. Ήταν λοιπόν από μια Αργεντίνα “πολίτη του κόσμου” που όπως μου είπε σε άπταιστα ελληνικά, έζησε τα καλύτερα χρόνια της ζωής της στην Ελλάδα. Εκθειάζοντας επίσης τις παραλίες μας και τις διατροφικές μας συνήθειες, μειώνοντας παράλληλα τα αντίστοιχα της Κόστα Ρίκα (μπορώ να πω ότι συμφώνησα μαζί της) . Ένα πρόβλημα με τη visa την περίοδο των ολυμπιακών αγώνων του 2004 την ανάγκασε να φύγει και από τότε δεν είχε την ευκαιρία να επιστρέψει, μου είπε εμφανώς συγκινημένη.
Για να αποχαιρετήσει κάνεις το Tamarindo έχει την επιλογή να μεταβεί ξανά στη Liberia και από εκεί μπορεί να πάει οπουδήποτε ή να πάρει ένα από τα δυο λεωφορεία της ημέρας που οδηγούν στην πρωτεύουσα Σαν Χοσέ και στο διεθνές αεροδρόμιο.
Όπως είναι φανερό δεν ξεχειλίζω από ενθουσιασμό. Είναι ένα αρκετά όμορφο μέρος, με ακριβό κόστος ζωής και με μέτριες παραλίες. Φυσικά δε θέλω να το αδικήσω αλλά δεν υπάρχει και λόγος να γράψω ότι είναι κάποια εξαιρετική τοποθεσία που οφείλει κάποιος να επισκεφτεί. Θεωρώ πως η Κόστα Ρίκα είναι πιο όμορφη και πιο οικονομική στις ανατολικές ακτές της Καραϊβικής.
Pura Vida…
Είναι από τα πιο ανεπτυγμένα μέρη της χώρας από πλευράς τουριστικών υποδομών. Η ευρύτερη περιοχή είναι επίσης πόλος έλξης πολλών surfers που απολαμβάνουν τα κύματα του ωκεανού. Η συντριπτική πλειοψηφία των τουριστών είναι αμερικανοί πολίτες και αυτός είναι ο βασικός λόγος που το μέρος είναι σχετικά ακριβό για τα δεδομένα της χώρας. Οι ντόπιοι εντέχνως εκμεταλλεύονται την οικονομική ευμάρεια των ευκατάστατων τουριστών και αυτό έχει αντίκτυπο σε όλη την τοπική οικονομία.
Το Tamarindo βρίθει από τουριστικά καταλύματα για όλα τα βαλάντια. Μεγάλες ξενοδοχειακές μονάδες έχουν δημιουργηθεί στην περιοχή για να ικανοποιήσουν και τον πιο απαιτητικό επισκέπτη . Από την άλλη υπάρχουν ενοικιαζόμενα δωμάτια και hostels σε πιο προσιτές τιμές. Κάπου εκεί στο κέντρο βρήκα τον Omar με το συμπαθητικό hostel του.
Aπό πλευράς φαγητού ο επισκέπτης θα βρει εστιατόρια με κουζίνες από όλο το κόσμο. Πλειοψηφία αυτών είναι οι πιτσαρίες ιταλικής κουζίνας με κεντροαμερικάνικες παραλλαγές. Με κορυφαία το La Pachanga που βρίσκεται εκτός του κέντρου της περιοχής περπατώντας ελάχιστα σε κάποιο σκοτεινό δρομάκι.
Γνώμη μου είναι να αποφεύγει κανείς τα εστιατόρια μπροστά στη θάλασσα στο κέντρο της κωμόπολης. Είναι κατά πολύ ακριβότερα και λιγότερο ποιοτικά. Κάπως έτσι την πάτησα σαν τουρίστας στο Portofino Beach το οποίο πέρα από την όμορφη τοποθεσία του ήταν πανάκριβο και ανεπαρκές. Εκεί ένιωσα την ανάγκη να παραγγείλω ένα πιάτο με γίγας γαρίδες γνωρίζοντας βεβαίως ότι θα βάλω αρκετά βαθιά το χέρι στην τσέπη μου. Μιας και ήταν οι τελευταίες ημέρες του ταξιδιού και ήμουν εντός budget σκέφτηκα ότι αξίζω ένα καλό γεύμα πλάι στο κύμα. Έπειτα από μισή ώρα, ήρθε η παραγγελία που τόσο λαχταρούσα και αντικρίζω ένα πιάτο με τέσσερις γαρίδες γάμπαρη για…δόλωμα. Ένιωσα για τα καλά την κοροϊδία μέσα στα μούτρα μου αλλά σκέφτηκα δε βαριέσαι PuraVida που λένε και οι Ticos*. (*Αγνή ζωή που λένε και οι Κοσταρικάνοι).
H πρόσβαση στη περιοχή γίνεται με λεωφορείο από τη πόλη Liberia που βρίσκεται σε κομβικό σημείο στα βόρεια της χώρας. Το δρομολόγιο διαρκεί αρκετή ώρα παρά το γεγονός ότι η απόσταση δεν είναι ιδιαίτερα μεγάλη. Έχει αρκετές παρακάμψεις και επισκέπτεται και άλλα σημεία αρκετά χιλιόμετρα εκτός κεντρικής οδού. Εκεί επίσης βρίσκεται και το δεύτερο μεγαλύτερο αεροδρόμιο της Κόστα Ρίκα που βοήθησε πραγματικά στην ανάπτυξη της περιοχής.
Αξιοσημείωτο είναι ότι στην περιοχή έχουν εγκατασταθεί πολλοί ευρωπαίοι που δραστηριοποιούνται στον τουριστικό τομέα. Έχουν βρει απ’ότι φαίνεται τον επίγειο παράδεισο τους. Εκεί γνώρισα δυο Γάλλους που μετανάστευσαν στη χώρα και έφτιαξαν ένα hostel ξυλόσπιτο που αντί για κρεβάτια έχει αιώρες, είχαν και τη προσωπική τους λιμνούλα με ερπετά. Λίγα χιλιόμετρα πιο κάτω από το Tamarindo έχουν εγκατασταθεί δυο αδέλφια από την Ελλάδα και έχουν δημιουργήσει μια πολυτελή ξενοδοχειακή μονάδα.
Κατά τη διαμονή μου στην κεντρική Αμερική τα μοναδικά ελληνικά που άκουσα προς έκπληξη μου ήταν σε ένα κατάστημα τουριστικών ειδών στο κέντρο της κωμόπολης. Ήταν λοιπόν από μια Αργεντίνα “πολίτη του κόσμου” που όπως μου είπε σε άπταιστα ελληνικά, έζησε τα καλύτερα χρόνια της ζωής της στην Ελλάδα. Εκθειάζοντας επίσης τις παραλίες μας και τις διατροφικές μας συνήθειες, μειώνοντας παράλληλα τα αντίστοιχα της Κόστα Ρίκα (μπορώ να πω ότι συμφώνησα μαζί της) . Ένα πρόβλημα με τη visa την περίοδο των ολυμπιακών αγώνων του 2004 την ανάγκασε να φύγει και από τότε δεν είχε την ευκαιρία να επιστρέψει, μου είπε εμφανώς συγκινημένη.
Για να αποχαιρετήσει κάνεις το Tamarindo έχει την επιλογή να μεταβεί ξανά στη Liberia και από εκεί μπορεί να πάει οπουδήποτε ή να πάρει ένα από τα δυο λεωφορεία της ημέρας που οδηγούν στην πρωτεύουσα Σαν Χοσέ και στο διεθνές αεροδρόμιο.
Όπως είναι φανερό δεν ξεχειλίζω από ενθουσιασμό. Είναι ένα αρκετά όμορφο μέρος, με ακριβό κόστος ζωής και με μέτριες παραλίες. Φυσικά δε θέλω να το αδικήσω αλλά δεν υπάρχει και λόγος να γράψω ότι είναι κάποια εξαιρετική τοποθεσία που οφείλει κάποιος να επισκεφτεί. Θεωρώ πως η Κόστα Ρίκα είναι πιο όμορφη και πιο οικονομική στις ανατολικές ακτές της Καραϊβικής.
Pura Vida…
. Έκατσα περίπου 8 μέρες στη χώρα. Ξεκίνησα από Puerto Viejo (ανατολικά), ανέβηκα Σαν Χοσέ (δεν έμεινα γιατί δεν προλάβαινα). Έπειτα στην ορεινή ενδοχώρα λίγες μέρες και τέλος στις ακτές του Ειρηνικού! Είχε και κάποια όμορφα μέρη αλλά δε γινόταν να τα δω γιατί θα έχανα την Νικαράγουα! Ότι μπορώ θα ανεβάζω με τον καιρό! Καλά ταξίδια!!!
