psilos3
Member
- Μηνύματα
- 6.651
- Likes
- 51.440
- Επόμενο Ταξίδι
- ?
- Ταξίδι-Όνειρο
- Αναζητείται!
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Προετοιμασία & σχεδιασμός
- Κεφάλαιο 1 – Από πόλη σε πόλη
- Κεφάλαιο 2 – Αργεί πολύ αυτή η νύχτα;
- Κεφάλαιο 3 – Good Morning Edinburgh
- Κεφάλαιο 4 – Η ώρα των Malt
- Κεφάλαιο 5 – Στα Vaults του Εδιμβούργου
- Κεφάλαιο 6 – Στο …χωριό της πόλης
- Κεφάλαιο 7 –Μεταξύ παλιάς & νέας πόλης
- Κεφάλαιο 8 – Ώρα να πηγαίνω
- Επίλογος – συμπεράσματα
Τέσσερις πτήσεις για τέσσερα Malt.
Εδιμβούργο, απόπειρα τέταρτη.
Εδιμβούργο, απόπειρα τέταρτη.
Τριήμερο Αγ. Πνεύματος 2020 (γελάει ο κόσμος)
Τριήμερο 28ης Οκτωβρίου 2020 (γελάνε οι λοιμωξιολόγοι)
Τριήμερο Αγ. Πνεύματος 2021 (Γελάει ο Μπόρις με τη γάτα στο κεφάλι)
Τριήμερο Αγ. Πνεύματος 2022 (Γελάει επιτέλους ο Ψηλός)
Κάπως έτσι μπορεί να συγκεντρωθεί σε λίγες μόνο λέξεις η «περιπέτεια» για το ταξίδι μου σ’ αυτή την πόλη. Ένα ταξίδι που δεν έλεγε να στεριώσει με τίποτα μετά από αρκετές αναβολές, τόσο που ακόμα και σήμερα που γράφω τούτη δω την ιστορία δυσκολεύομαι να πιστέψω ότι ολοκληρώθηκε επιτέλους με απόλυτη επιτυχία.
Ήταν βλέπετε βράδυ 2ας προς 3η Μαρτίου του 2020, λίγο πριν φύγω -με το νου μου τελικά- για υπερατλαντικό, όταν κι έκανα το περιβόητο κλικ στην Easyjet για μια πόλη που επιθυμούσα διακαώς να δω και το επιτύγχανα σε πολύ ικανοποιητική τιμή. Η χαρά μου δε ήταν μεγαλύτερη μιας και θα αποτελούσε ένα εν μέρει solo ταξίδι, καθώς θα ξεκινούσα και θα τελείωνα μόνος, αλλά παράλληλα θα συναντιόμουν στη πόλη για κάποιες μέρες με την τότε κοπέλα μου που είχε αφετηρία διαφορετικό κράτος λόγω δουλειάς.
Βέβαια αρκεί και μόνο να δείτε την προαναφερθείσα ημερομηνία για να καταλάβετε πως όλα αυτά τα περίφημα σχέδια και τα κλεισμένα ταξίδια πήγαν περίπατο, σε μια κατάσταση που όποιος πει ότι περίμενε να την ζήσει κατ’ αυτόν εδώ τον τρόπο που τη ζούμε, θα είναι το λιγότερο ψεύτης!
Έτσι λοιπόν, αντί για τις φιλόξενες πόλεις των Άνδεων, τις ερήμους του Κατάρ, τις πλατείες της Βιέννης και εν’ τέλει τα Κάστρα του Εδιμβούργου που αφορούν την ιστορία, βρέθηκα την άνοιξη του 20 να τρέχω να ξηλώνω χωρίς σταματημό όλα αυτά τα προγραμματισμένα ταξίδια σε μια πολύ ψυχοφθόρα διαδικασία. Το τελευταίο όμως και αυτό που ετοιμάζομαι να σας περιγράψω δε ξηλώθηκε με τη κανονική έννοια του όρου και αυτός ήταν εν τέλει ο λόγος που 2 χρόνια μετά με οδηγεί στη παρούσα αφήγηση.
Η πολιτική της Easy ήταν η μακράν πιο ευέλικτη καθ’ όλη τη διάρκεια της κρίσης. Με λίγα λόγια, η εταιρεία έλεγε «κράτα το ανοιχτό όσο θέλεις, κλείσε ασχέτως τιμής σε όποια ημερομηνία θέλεις, άλλαξε και τον προορισμό σου όπου θέλεις, σε περίπτωση βέβαια που δεν επιθυμείς επιστροφή χρημάτων», κάνοντας με τελικά να επιμείνω δεύτερη, τρίτη και τέταρτη τελικά φορά, μιας και είχα πάρει εντελώς προσωπικά για κάποιο λόγο το όλο ζήτημα.
Δε μπορώ να εξηγήσω γιατί, καθώς πέρα από την εμμονή μου σ’ ένα ταξίδι που αρχικά σχεδίαζα δεν υπάρχει προφανής λόγος. Σίγουρα είναι μια πόλη που πάντα υπήρχε στις επιλογές μου, με την ίδια ευκολία όμως μπορούσα να ξανακλείσω την εκδρομή όταν αυτό ήταν δυνατόν, χωρίς να αναγκάζομαι να κυνηγάω «χίμαιρες» επί δύο έτη.
Αυτό που μπορώ όμως να πω με βεβαιότητα τώρα που γύρισα είναι ότι η επιμονή αυτή δικαιώθηκε στο μέγιστο δυνατό βαθμό, γνωρίζοντας μια πόλη βαθιά ατμοσφαιρική, αισθαντική, ειδυλλιακή, αρκετά εντυπωσιακή και μουντά γραφική με το δικό της τρόπο, μια πόλη που οπωσδήποτε μπαίνει στη πεντάδα των αγαπημένων ευρωπαϊκών πόλεων που έχω δει, σε μια εκδρομή που σίγουρα θα μνημονεύω.
Ήταν εκτός των άλλων και η πρώτη μου φορά στο Ηνωμένο Βασίλειο, αν και μόνο «ηνωμένο» δε το έκοψα όπως ψυλλιαζόμουν, μιας και η Σκωτία είναι ξεχωριστή κατηγορία από μόνη της, όπως και οι άνθρωποι της.
Τα πολλά λόγια όμως πάντα είναι φτώχεια.
Ξεκινάμε!
Last edited: