Βουλγαρία Τέσσερις εποχές σε 12 μέρες

[varioAthens]

Εμένα μου έμεινε αξέχαστη η αμέσως επόμενη ηλικία, δηλαδή ας πούμε ο γιος κάπου στα 10 και η μικρή 7, ο μεγάλος με ακατάσχετη λογοδιάρροια και ακόμη μεγαλύτερη περιέργεια, ρωτούσε για τα πάντα συνεχώς, γιατί το ένα γιατί το άλλο,

Α ειχα βρει τρομερο παιχνιδι για να οδηγω απερισπαστη απο την παιδικη λογοδιαρροια "Οποιος μιλησει πρωτος χανει" Τελειο

 

[alma]

Εμένα μου έμεινε αξέχαστη η αμέσως επόμενη ηλικία, δηλαδή ας πούμε ο γιος κάπου στα 10 και η μικρή 7, ο μεγάλος με ακατάσχετη λογοδιάρροια και ακόμη μεγαλύτερη περιέργεια, ρωτούσε για τα πάντα συνεχώς, γιατί το ένα γιατί το άλλο, θυμάμαι οδικό όχι πολύ μακρινό, ας πούμε γύρω στις 3 ώρες να τον έχει πιάσει ντελίριο να μάθει για τις μαύρες τρύπες του διαστήματος, για τα ευγενή αέρια, για τα γεωλογικά φαινόμενα και δεν ξέρω και γω τι άλλο, μέχρι που εγώ έσφιγγα τα δόντια για να μην αρχίσω να κοπανιέμαι πάνω στο τιμόνι από το πρηξίδι κ αυτός να αναρωτιέται πως γίνεται να ζω ήρεμη δίχως να γνωρίζω τόσο σημαντικά ζητήματα

Για την ιστορία στην εφηβεία επιτέλους το βούλωσε και ησύχασε το κεφάλι μας και τελικά έγινε το καλύτερο παιδί, πλέον για να του πάρεις κουβέντα πρέπει να ευθυγραμμιστούν οι πλανήτες, προτείνω να δημιουργήσουμε ειδικό νήμα στο ταξίδι με παιδιά (αν δεν έχουμε) και να λέμε οι γονείς τι μας στιγμάτισε. Εχουμε δώσει άπειρο χώρο στα παιδιά τραύματα και καθόλου στα δικά μας επειδή εμείς είμαστε ενήλικες και ήταν επιλογή μας;

Ο γιος φίλης ρωτάει "φτάσαμε;" ακριβώς μόλις το ΙΧ τους φτάσει στην πρώτη γωνία ξεκινώντας από το σπίτι.
Δεν θες να ξέρεις πόσες φορές το ρωτάει μέχρι όντως να φτάσουν...