Συνήθειες που υιοθετήσατε από τα ταξίδια σας

[vagantos]

Περιγράφετε μια μοιρολατρική κατάσταση που λέει "δόξα τω Θεώ που δεν ζούμε όπως το '50 ή όπως στην Αιθιοπία".

Με συγχωρείτε,αλλά δεν με βρίσκει σύμφωνο αυτή η σκέψη,ούτε μας πάει μπροστά ως ανθρώπους και ως πολιτισμό.Σκοπός του προοδευτικού ανθρώπου/σκέψης πείτε όπως θέλετε,είναι να κοιτάζει πάντα προς το καλύτερο.Και είμαι βέβαιος ότι καταλαβαίνετε πως το εννοώ.Δεν θεωρώ ασφαλώς πρόοδο να σαβουρώνουμε δέκα κιλά κρέας την εβδομάδα και να πετάμε άλλα τόσα,ούτε να πηγαίνουμε με το αυτοκίνητο μέχρι το περίπτερο.Όμως θεωρώ εξίσου βλαπτική τη σκέψη που λέει "εμείς παλιά δεν είχαμε ούτε κρέας,ούτε αυτοκίνητο,ούτε περίπτερο....".Αυτή είναι η ουσία του συντηρητισμού και θα στέκομαι απέναντί του όσο ζω.

Από που τα συμπέρανες όλα τα παραπάνω, δεν το κατάλαβα ειλικρινά.

 

[vagantos]

Κακα τα ψεματα baba, οσο και να δεις, οπου και να τα δεις, αν δεν τα ζησεις δεν εκτιμας.

Η βιωματική δεν ειναι η μοναδική μέθοδος κατανόησης του κόσμου...

 

[tripakias]

Η βιωματική δεν ειναι η μοναδική μέθοδος κατανόησης του κόσμου...

Φαινομενικα ναι, ουσιαστικα οχι... Τουλαχιστον για τα σημαντικα πραγματα.

 

[malysa]

Συμβάλλοντας στις προηγούμενες απαντήσεις :

Το ΝΕ-ΡΟ είναι αυτό που βίωσα από τα ταξίδια μου σαν το υπέρτατο αγαθό διαβίωσης και επιβίωσης, αρχικά.
Δεν θα ξεχάσω τα 5-χρονα πιτσιρίκια στις χωμάτινες καλύβες στις Κομόρες με το μπιτονάκι να τρέχουν προς την απομακρυσμένη αντλία νερού για να το γεμίσουν...
Και εδώ στην Ελλάδα, τα "παίρνω" στο κρανίο όταν βλέπω την βρύση να μένει μισοανοιχτή και εισπράττω την απάντηση "εεε πως κάνεις έτσι αδελφάκι μου" ...
ή όταν γεμίζω στη μέση το ποτήρι από τη κανάτα να πιω, για να μου απαντήσουν "μην τσιγκουνεύεσαι το νερό" .

Τώρα το κατοχικό σύνδρομο δεν ξέρω αν ανταποκρίνεται στην υπερκατανάλωση τροφής ή στο ακριβώς αντίθετο... να μην πετάμε τίποτε...
κανονικά στο θέμα φαγητού θα έπρεπε να αγοράζουμε και φτιάχνουμε μόνο αυτά που καταναλώνουμε (προ κρίσης όταν στο σουπερ μάρκετ αγόραζα 3 ντομάτες με λοξοκοιτούσαν..τώρα πια όχι...)
Δεν θα ξεχάσω περσι το καλοκαίρι, όταν επέστρεφε θεία μου στην Αυστραλία, μας άφησε μισό καρπούζι και μισή πατάτα... τώρα αυτή η μισή πατάτα να πω την αλήθεια, μου φάνηκε υπερβολή, καθώς είχε μαυρίσει η πατάτα (η θεία είχε ζήσει παιδί την κατοχή...)
(μην ρωτήσεις tripakia τι έκανα την πατάτα... την πέταξα...)

Τα ταξίδια μας κάνουν καλύτερους ανθρώπους, όταν από τα ταξιδιωτικά μας βιώματα, πράττουμε αναλόγως με τον τόπο που ζούμε (και όχι αναλόγως με τους ανθρώπους του τόπου που ζούμε...)
Μου χει τύχει, να βρίσκομαι εξωτερικό και να ακούω από Ελληνες, "ααα τι πολιτισμός βρε παιδί μου εδώ, εμείς γιατί δεν μπορούμε να γίνουμε έτσι?" και την ίδια στιγμή ο συγκεκριμένος να σβύνει το τσιγάρι κάτω στο δρόμο, δίπλα στο τασάκι....

Αρχή είναι, το νερό να μην το σπαταλάμε..
το φαγητό να μην το πετάμε (αρκεί να μην έχει ξυνίσει, μουχλιάσει ή λήξει)..
το χαρτί να πηγαίνει στη τουαλέτα μόνο όταν οι σωλήνες είναι κατάλληλοι....
το αποτσίγαρο να μην πετιέται στον δρόμο ή από το παράθυρο του αυτοκινήτου...
να ανάβουμε τα φώτα στα τούνελς ...
και άλλα πολλά , που έτσι πρέπει να γίνονται, όχι γιατί τα βιώσαμε κάπου αλλού μόνο, αλλά γιατί είναι και τα "αυτονόητα" αντικειμενικά σωστά, προς εφαρμογή....
η νοοτροπία μας πρέπει να αλλάξει... και δεν θα την αλλάξουν τα ταξίδια μόνο, αλλά και η συμβολή του μυαλού μας και της καλλιέργειας μας...
(ουφ, τα 'πα....)