Ολλανδία Στο Αμστελόδαμο όταν ανθίζουν οι τουλίπες!

[Elena2508]

Ρε συ Γιάννη και πάνω που είπαμε να πάμε Άμστερνταμ τον Γενάρη να χαλάσουμε τα πρώτα μας μίλια μέσω Aegean, διαβάσαμε την ιστορία σου και κάπως μας χάλασες. Και όχι γι αυτά που λες, αλλά γιατί είναι σαν έβλεπα τον εαυτό μου να γράφει. Λέω στην γυναίκα μου πριν λίγο: Τι παραπάνω θα μας προσφέρει το Αμστερνταμ σε σχέση με άλλες Ευρωπαϊκές πόλεις που έχουμε πάει?

Από την άλλη άμα δεν του δώσεις μια ευκαιρία πως θα αποκτήσεις και την δική σου προσωπική άποψη?

Πάντως το μόνο σίγουρο είναι πως δεν θέλουμε να πεθάνουμε στο περπάτημα όπως είπες. Αυτή την φορά θέλουμε κάτι ποιο χαλαρό και να βολτάρουμε χαλαρά χωρίς άγχος.

Μην το αδικούμε τόσο το Άμστερνταμ. Είναι διαφορετική πόλη από τις υπόλοιπες ευρωπαικές πρωτεύσουσες που έχεις δει. Εχει σημεία πάρα πολύ όμορφα και δύο εξαιρετικά μουσεία!!
Δεν χρειάζεται να πεθάνεις στο περπάτημα για να την γνωρίσεις. Μπορείς να αξιοποιήσεις το ημερήσιο εισιτήριο και να χρησιμοποιήσεις το τραμ. Είναι μαζεμένα τα σημαντικότερα αξιοθέατα σε 2 περιοχές. Μία η περιοχή των μουσείων που θα πας με το τραμ και μία το ιστορικό κέντρο που περπατιέται πολύ εύκολα. Δεν είναι απαραίτητο να δεις και όλα τα κανάλια του Άμστερνταμ... Αυτά που προτείνει ο Γιάννης είναι τα καλύτερα! Εξάλλου, μέσα στο Γενάρη δεν νομίζω να θέλεις να κάνεις χιλιόμετρα.
Νομίζω ότι το Άμστερνταμ είναι η πόλη που περπατήσαμε λιγότερα χιλιόμετρα σε σχέση με Παρίσι, Ρώμη κλπ

 

[Thalassaki]

Μετά από τις 21 σελίδες που διάνυσα για να ολοκληρώσω την ιστορία και προσπαθώντας να γράψω με τα εννέα απο τα δέκα μου δάχτυλα, καθότι ο δείκτης του δεξιού μου χεριού έχει παραλύσει από το scroll down και τα likes, δηλώνω εντυπωσιασμένη απο το συγγραφικό σου ταλέντο και θερμή ακόλουθος για κάθε ταξιδιωτική σου εμπειρία που μας κάνεις την τιμή να μοιράζεσαι μαζί μας!!!
Το σίγουρο είναι πως στο επόμενό μου ταξίδι στο Άμστερνταμ μέσα στις αποσκευές μου θα βρίσκεται εκτυπωμένη και βιβλιοδετημένη αυτή η ιστορία ως ο καλύτερος τουριστικός οδηγός που θα μπορούσα να βρω!!!

 

[giannismits]

Μετά από τις 21 σελίδες που διάνυσα για να ολοκληρώσω την ιστορία και προσπαθώντας να γράψω με τα εννέα απο τα δέκα μου δάχτυλα, καθότι ο δείκτης του δεξιού μου χεριού έχει παραλύσει από το scroll down και τα likes, δηλώνω εντυπωσιασμένη απο το συγγραφικό σου ταλέντο και θερμή ακόλουθος για κάθε ταξιδιωτική σου εμπειρία που μας κάνεις την τιμή να μοιράζεσαι μαζί μας!!!
Το σίγουρο είναι πως στο επόμενό μου ταξίδι στο Άμστερνταμ μέσα στις αποσκευές μου θα βρίσκεται εκτυπωμένη και βιβλιοδετημένη αυτή η ιστορία ως ο καλύτερος τουριστικός οδηγός που θα μπορούσα να βρω!!!

Πωωω σ'ευχαριστώ πάρα πολύ. Σίγουρα δεν περίμενα αυτή η ιστορία να εξελιχθεί σε οδηγό και να βοηθήσει πολλούς, απ' ότι μου έχουν πει. Είναι άλλη μια ιστορία μου με πολλές λεπτομέρειες στο στυλ το δικό μου αλλά για κάποιο λόγο η ιστορία του Άμστερνταμ έχει ξεχωρίσει. Thank you και πάλι

 

[alma]

Πωωω σ'ευχαριστώ πάρα πολύ. Σίγουρα δεν περίμενα αυτή η ιστορία να εξελιχθεί σε οδηγό και να βοηθήσει πολλούς, απ' ότι μου έχουν πει. Είναι άλλη μια ιστορία μου με πολλές λεπτομέρειες στο στυλ το δικό μου αλλά για κάποιο λόγο η ιστορία του Άμστερνταμ έχει ξεχωρίσει. Thank you και πάλι

Κι εμένα Γιάννη μου άρεσε πολύ η ιστορία σου(όχι σαν οδηγός γιατί έχω πάει Ολλανδία) αλλά οι περιγραφές, οι φωτογραφίες κλπ.
Επίσης συμφωνώ με κάποια από αυτά που λες όπως ότι αδικεί τον εαυτό της η πόλη αν εστιάσει κανείς σε πορνεία,ναρκωτικά γιατί έχει πολλά άλλα να επιδείξει όπως τον οικολογικό τρόπο μετακίνησης με ποδήλατα σχεδόν παντού. Επίσης πανέμορφα κανάλια, μουσεία αξιόλογα, σημεία φωτογενή. Προσωπικά λόγω της φήμης της χώρας για πορνεία,ναρκωτικά κλπ. άργησα να πάω, καθώς τα θεωρώ αρνητικά.
Αλλά τρελάθηκα με την τόσο ευρεία χρήση ποδηλάτου, καθώς και με τις βόλτες πεζη αντί για την πληθώρα αυτοκινήτων που βλέπεις σε άλλες πρωτεύουσες. Επίσης βρήκα γραφικές κι άλλες πόλεις εκτός από το Άμστερνταμ, αν και η Ολλανδία δεν μπαίνει στο τοπ των αγαπημένων μου χωρών.

 

[Thalassaki]

Πωωω σ'ευχαριστώ πάρα πολύ. Σίγουρα δεν περίμενα αυτή η ιστορία να εξελιχθεί σε οδηγό και να βοηθήσει πολλούς, απ' ότι μου έχουν πει. Είναι άλλη μια ιστορία μου με πολλές λεπτομέρειες στο στυλ το δικό μου αλλά για κάποιο λόγο η ιστορία του Άμστερνταμ έχει ξεχωρίσει. Thank you και πάλι

Αυτό ακριβώς το μοναδικό προσωπικό σου στυλ είναι που με έκανε να την διαβάσω μονορούφι και όχι τόσο ο προορισμός. Εγώ σε ευχαριστώ!

 

[giannismits]

Κι εμένα Γιάννη μου άρεσε πολύ η ιστορία σου(όχι σαν οδηγός γιατί έχω πάει Ολλανδία) αλλά οι περιγραφές, οι φωτογραφίες κλπ.
Επίσης συμφωνώ με κάποια από αυτά που λες όπως ότι αδικεί τον εαυτό της η πόλη αν εστιάσει κανείς σε πορνεία,ναρκωτικά γιατί έχει πολλά άλλα να επιδείξει όπως τον οικολογικό τρόπο μετακίνησης με ποδήλατα σχεδόν παντού. Επίσης πανέμορφα κανάλια, μουσεία αξιόλογα, σημεία φωτογενή. Προσωπικά λόγω της φήμης της χώρας για πορνεία,ναρκωτικά κλπ. άργησα να πάω, καθώς τα θεωρώ αρνητικά.
Αλλά τρελάθηκα με την τόσο ευρεία χρήση ποδηλάτου, καθώς και με τις βόλτες πεζη αντί για την πληθώρα αυτοκινήτων που βλέπεις σε άλλες πρωτεύουσες. Επίσης βρήκα γραφικές κι άλλες πόλεις εκτός από το Άμστερνταμ, αν και η Ολλανδία δεν μπαίνει στο τοπ των αγαπημένων μου χωρών.

σ'ευχαριστώ πολύ κορίτσι
Θα συμφωνήσω σε όλα όσα λες. Αν και τότε δεν μου άφησε την καλύτερη εμπειρία το ταξίδι συνολικά, σαν ανάμνηση είναι από τα ταξίδια που μνημονεύω συχνά για έναν περίεργο λόγο. Σίγουρα από τις ιστορίες που έχω γράψει είναι από αυτές που μου αρέσουν κι εμένα να διαβάζω! Πάντως λίγο την αδίκησα τότε και ήμουν αυστηρός, αλλά δεν θα έλεγα όχι σε ακόμα ένα ταξίδι στο Άμστερνταμ και σε άλλες περιοχές της Ολλανδίας που δεν πήγα.

 

[titikos]

Φοβερή ιστορία, φοβερές φωτογραφίες. Θα ήθελα να σε ρωτησω τι εποχή έκανες το ταξίδι. Ευχαριστώ

 

[titikos]

Φοβερή ιστορία, φοβερές φωτογραφίες. Θα ήθελα να σε ρωτησω τι εποχή έκανες το ταξίδι. Ευχαριστώ

Το βρήκα. Τις 4 τελευταίες ημέρες του Μαρτίου. Επίσης βρήκα κ το Κουκενχοφ. Μάλλον τότε είναι η καλύτερη εποχή. Όποτε άκυρο η σκέψη για Οκτώβριο.
Άσχετο. Κοπεγχάγη τέλος Οκτωβρίου είναι όμορφα ή καλύτερα άνοιξη-καλοκαιρι

 

[katkats]

Άσχετο. Κοπεγχάγη τέλος Οκτωβρίου είναι όμορφα ή καλύτερα άνοιξη-καλοκαιρι

Επειδή όντως άσχετο σε ιστορία για Ολλανδία, κάνε έναν κόπο και ρώτα εδώ πχ. Δανία - Κοπεγχαγη!

 

[titikos]

@giannismits Συγχαρητήρια για την ιστορία κ τις φωτογραφίες. Όπως κ η ιστορία σου για την Βιέννη κατατοπιστική κ λεπτομερής. Για να μην ρίξουμε όμως κ τις ιστορίες κ των άλλων παιδιών, ο καθένας μας δίνει από την δική του οπτική ματία και πάντα σύμφωνα με τα δικά του γούστα κ κριτήρια ένα όμορφο κ χρήσιμο αποτέλεσμα. Αν τα συνδυάσεις βγάζεις ένα καταπληκτικό αποτελέσμα
Έχω διαβάσει το τελευταιό μήνα αρκετά για το Αμστερνταμ οπότε περιμένω να βγούν τα εισητηρια της Transavia απο Θεσσαλονίκη για Απρίλιο.
Σε πρώτη φάση θα ήθελα να σε ρωτήσω αν στην ημερήσια εξόρμηση σας υπήρχε η δυνατότητα να νοικιάσετε ποδήλατα στα διάφορα χωριά που πήγατε.
Ευχαριστώ

 

[fantina]

Η νύχτα έπεσε, η βροχή δυνάμωσε,
και οι λιγοστοί περαστικοί, περπατάνε βιαστικά
κάτω από το θαμπό κίτρινο φως των φαναριών.
Η θάλασσα αγριεύει και φουσκώνει απειλητικά
Τα καράβια δένουν στο λιμάνι κι ακούγονται παντού,
οι φωνές των ναυτικών, που τραγουδούν για τα όνειρα
που τους στοιχειώνουν και τις ελπίδες που κουβαλάνε.

Κάποιοι ξεχύνονται στους δρόμους… Χοντροί, βρώμικοι, πίνουν μεθούν,
άλλοι βρίζουν φωνάζουν, τρώνε με τα χέρια τους δείχνοντας τα σαπισμένα δόντια τους,
φτύνουν και κατουράνε στη μέση του δρόμου… χορεύουν στους ήχους του ακορντεόν
τρίβοντας τις κοιλιές τους πάνω στις κοιλιές των γυναικών,
που ξεπουλάνε το κορμί και την τιμή τους για λίγα βρώμικα νομίσματα!
Κι όλα αυτά στο λιμάνι του Άμστερνταμ!

View attachment 211814

Εισαγωγή: Σκόρπιες σκέψεις!
Να που βρεθήκαμε κι εμείς στην βασίλισσας της κραιπάλης, την αδιαφιλονίκητη ευρωπαϊκή πρωτεύουσα της ελευθερίας! Μια ελευθερία που έχει ξεκινήσει αιώνες πριν γύρω στο 1585 όταν απέκτησε τη φήμη της πιο ανεκτικής -θρησκευτικά και όχι μόνον- πόλης στον κόσμο. Το Άμστερνταμ υπερηφανεύεται, και δικαίως, σχετικά με τη στάση του που είναι εξ ολοκλήρου φιλελεύθερη και ανεκτική, αγκαλιάζοντας το γεγονός ότι οι άνθρωποι μπορούν να απολαμβάνουν τα μαλακά ναρκωτικά, την πορνεία και την πορνογραφία. Έτσι αντί να ποινικοποίησει τα πάντα, ο κόσμος μπορεί να απολαμβάνει με ειλικρίνεια από όλα! Διακρίνεται για την κοινωνική της ανοχή, έχοντας ταυτόχρονα νομιμοποιήσει την πορνεία, την άμβλωση, την ευθανασία, ενώ το πρώτο χρόνο του 21ου αιώνα, ήταν η πρώτη χώρα στον κόσμο που νομιμοποίησε το γάμο ανάμεσα σε άτομα του ίδιου φύλου. Άρα μιλάμε για πόλη που αν μη τι άλλο ξεχωρίζει, είτε θετικά είτε αρνητικά!
View attachment 211815

View attachment 211816

Η νομιμοποίηση όμως της πορνείας και της πώλησης ''μαλακών'' ναρκωτικών έφερε την υπερβολή και άνθισαν επιχειρήσεις και εγκληματικές συμμορίες που εμπλέκονται στην εμπορία γυναικών, ναρκωτικών, σε δολοφονίες και άλλες εγκληματικές δραστηριότητες. Τα τελευταία χρόνια όμως το Άμστερνταμ, θέλοντας να απαλλαγεί από την κοινή αντίληψη πως όλοι επισκέπτονται την πόλη για την ελαστικότητα του νομοθετικού πλαισίου της, η κυβέρνηση και η δημαρχεία έχουν κλείσει σχεδόν τους μισούς οίκους ανοχής.

Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι η Ολλανδία θέλει να αποβάλει από πάνω της το ελεύθερο πνεύμα της, την ανεκτικότητα και τον σεβασμό στον κάθε άνθρωπο. Το αντίθετο μάλιστα. Ταυτιζόμενη με τη σύγχρονη κοινωνική πραγματικότητα, της χώρας και όχι μόνο, η ολλανδική πρωτεύουσα σπεύδει να υιοθετήσει στον δημόσιο λόγο μια γλώσσα που δεν θα αναφέρεται ρητά στα δύο φύλα. Η πόλη του Άμστερνταμ δεν θα απευθύνεται πια (ή πάντως καλό θα είναι να μην το κάνει) σε ομιλίες σε «κυρίες και κύριους», αλλά σε «αγαπητούς πολίτες, αγαπητούς κατοίκους, αγαπημένα πρόσωπα που είστε παρόντα». Το «Αγαπητέ Κύριε/Κυρία» στις επιστολές θα καταργηθεί και τη θέση του θα πάρουν ουδέτερες περιγραφές όπως το «Αγαπητέ κάτοικε της [συνοικίας]» ή το «Αγαπητοί κάτοικοι του Άμστερνταμ». Ακόμη, δεν θα αναφέρει πια στα έγγραφά της τις λέξεις «αγόρι» και «κορίτσι» αλλά «αγόρι κατά τη γέννηση» και «κορίτσι κατά τη γέννηση». Διαβάστε τη συνέχεια του ενδιαφέροντος άρθρου εδώ: Το Αμστερνταμ θέλει να εξαλείψει την έννοια του φύλου – και ξεκινά από τη γλώσσα

Εμείς πάντως δεν βρεθήκαμε στο Άμστερνταμ για ναρκοτουρισμό ή σεξοτουρισμό. Ακόμα και πριν την επισκεφτώ πίστευα πως η πόλη αδικεί τον εαυτό της και πως έχει να προσφέρει πολλά περισσότερα από την εκτόνωση των νεανικών απωθημένων και την αίσθηση της ελευθερίας που διέπει σχεδόν τα πάντα! Είναι η πόλη που αποτελεί μοντέλο για τις πόλεις του μέλλοντος. Μαζί με την Κοπεγχάγη βέβαια. Από την πρώτη στιγμή σύγκρινα τις δύο πόλεις που έχουν πάρα πολλά κοινά. Η αρχιτεκτονική του παρελθόντος με τα παραδοσιακά κτίρια από τούβλο, η εξέλιξη της σύγχρονης αρχιτεκτονικής, το υγρό στοιχείο με τα κανάλια, ο σεβασμός στο περιβάλλον, το ελεύθερο πνεύμα και ο σεβασμός στις επιλογές του κάθε ανθρώπου να είναι αυτό που θέλει να είναι, το υψηλό βιοτικό επίπεδο, και τα χιλιάδες ποδήλατα που κατακλύζουν κάθε γωνιά και στις δύο πόλεις και τις καθιστούν παγκόσμιες ποδηλατικές πρωτεύουσες!

Η κυρίως πόλη στέκεται πάνω σε 90 νησίδες δημιουργημένες τεχνητά από τα χράχτεν, και μετράει 1539 γέφυρες από τις οποίες οι 252 στο κέντρο της. Το υψόμετρο του Άμστερνταμ είναι μόλις 2 μέτρα πάνω από τη θάλασσα. Η πόλη είναι κτισμένη σε μία απόλυτα επίπεδη περιοχή, μερικά τμήματα της οποίας έχουν δημιουργηθεί εξ ολοκλήρου μέσω κατασκευής πόλντερς. Είναι ουσιαστικά ο τρόπος που η Ολλανδία δημιουργεί γη και αυξάνει το ποσοστό ξηράς της σε σχέση με το υδάτινο στοιχείο. Η ρήση ''Ο Θεός δημιούργησε τον κόσμο και οι Ολλανδοί την Ολλανδία'', οφείλεται ακριβώς σε αυτή τη συνεχή δραστηριότητα.

Το Άμστερνταμ έχει ένα από τα μεγαλύτερα ιστορικά κέντρα στην Ευρώπη, κυρίως από τον 17ο αιώνα, την Χρυσή Εποχή της Ολλανδίας. Την περίοδο εκείνη, μια σειρά από ομόκεντρα ημικυκλικά κανάλια, τα περίφημα χράχτεν (grachten) χτίστηκαν γύρω από το κέντρο της παλαιότερης πόλης και απλώνονται ακτινωτά σε σχήμα μισοφέγγαρου. Είναι το ημικύκλιο που οριοθετείται από τα πέντε ομόκεντρα κανάλια, Singel, Herengracht, Keizersgracht, Prinsengracht και Singelgracht. Κατά μήκος των καναλιών βρίσκονται πολλά όμορφα σπίτια και αρχοντικά σπουδαία δείγματα αρχιτεκτονικής, κυρίως του 17ου και 18ου αιώνα με κύριο χαρακτηριστικό, τα στενά κτίρια στις όχθες των καναλιών που γέρνουν προς τα εμπρός με περίτεχνα αετώματα στις προσόψεις και έναν γάντζο. Αυτό ήταν μια αρχιτεκτονική καινοτομία για πρακτικούς λόγους καθώς οι κατοικίες αυτές έχουν πολύ στενές, απότομες σκάλες και στα παλιά χρόνια, σε μια πόλη που είναι επιρρεπείς στις πλημμύρες, θα ήταν αδύνατο να μετατοπιστούν γρήγορα αγαθά και περιουσιακά στοιχεία οποιασδήποτε αξίας στους υψηλότερους ορόφους καθώς και η ασφαλής μεταφορά των επίπλων.

Η ζώνη των Χράχτεν (de grachtengordel) περιελήφθη στα Μνημεία Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO.
View attachment 211817

Ένα άλλο εντυπωσιακό γνώρισμα της Ολλανδικής πρωτεύουσας είναι η πολυπολιτισμικότητα της. Γνώριζα για την πολυπολιτισμική κουλτούρα του Άμστερνταμ αλλά δεν ήξερα την έκτασή της. Τελικά το Άμστερνταμ κατέχει τον τίτλο της πόλης με τις περισσότερες εθνικότητες στον κόσμο! Εντυπωσιακό το ποσοστό των Ολλανδών κατοίκων της πόλης που αποτελούν το 49,5% (79,42% σε όλη την Ολλανδία), έναντι 50,5% των ξένων (20,58% σε όλη την Ολλανδία). Στην πόλη ζουν πάνω από 177 εθνικότητες, τις περισσότερες στον κόσμο με τις τρείς πρώτες εθνικότητες να είναι Μαροκινοί, Τούρκοι και Βρετανοί.

Πέρα απ’ αυτά τα ωραία και ενδιαφέροντα η πόλη δεν με συγκίνησε όσο περίμενα. Το ταξίδι αυτό δεν είναι από τα αγαπημένα μου χωρίς να έγινε κάτι που μου χάλασε τα σχέδια ή πήγε στραβά. Το βασικό πρόβλημα όμως ήταν ένα. Γύρισα σχεδόν παράλυτος από τον ποδαρόδρομο! Από την πρώτη κιόλας μέρα άρχισαν να διαλύονται τα πόδια μου. Βέβαια για να είμαι ειλικρινής λίγες μέρες πριν το ταξίδι είχα αρχίσει το τρέξιμο και τα πόδια ήταν ήδη καταπονημένα. Αλλά ας μη το ρίξω μόνο εκεί. Ενώ η πόλη έχει πολύ καλό δίκτυο τραμ , όπως είναι λογικό αυτά περνάνε μόνο από τις μεγάλες κεντρικές οδικές αρτηρίες. Όλα αυτά τα αμέτρητα κανάλια, από το ένα στο άλλο τα περπατήσαμε θέλοντας και μη και αυτό μου έλιωσε τα πόδια σε σημείο να σέρνομαι! Αν και θεωρείται δεδομένο ότι πολύ εύκολα μπορείς να χαθείς, εγώ συνήθισα τη διάταξη των καναλιών και τη λογική με την οποία τέμνουν τους δρόμους. Προσπάθησα να ταξινομήσω τις διαδρομές μας ανάλογα την περιοχή όπως κάνω σε κάθε πόλη αλλά δεν ήταν εύκολο. Το ιστορικό κέντρο με τα grachten είναι μεγάλο και ο τρελός ποδαρόδρομος αναπόφευκτος.

Ένα άλλο που δεν με ενθουσίασε είναι ότι δεν έχει μια πλατεία της προκοπής, σε σύγκριση πάντα με αντίστοιχες πόλεις στην Ευρώπη. Η Dam έχει ωραία ιστορικά κτίρια αλλά περισσότερο μοιάζει για συγκοινωνιακός κόμβος. Η Leidseplein με αρκετά χασισοκαφέ μου φάνηκε αδιάφορη αλλά έπαιξε ρόλο ότι στο σημείο γίνονται έργα μετρό. Η Rembrandtplein συμπαθητική. Ομοίως δεν έχει να επιδείξει εξαιρετικά πάρκα όπως έχουν άλλες μεγαλουπόλεις. Το Vondelpark δεν με ενθουσίασε. Το ότι είναι flat kai δεν έχει έναν λόφο να δεις μια πανοραμική θέα είναι μεγάλο μείον για μένα και δεν βρήκα ένα κτίριο να μου προσφέρει μια καλή πανοραμική άποψη της πόλης. Η πόλη είναι γνωστή για πολλά εξαιρετικά μουσεία, όπως το Κρατικό Μουσείο Ρέικσμουζεουμ (Het Rijksmuseum), τo Μουσείο Βαν Γκογκ, το Μουσείο της Πόλης (Het Stedelijk Μuseum), το Σπίτι της Άννας Φρανκ αλλά δεν μπορώ να το βάλω στα θετικά γιατί τα μουσεία και η τέχνη για μένα δεν είναι το πρωτεύον σε ένα ταξίδι. Αγαπημένοι οι Βαν Γκογκ και Ρέμπραντ αλλά πόσο πια να εξτασιαστώ!

Όμως δεν θέλω να το αδικήσω περισσότερο γιατί μου χάρισε δυνατό φωτογραφικό υλικό με καρποσταλικές εικόνες γύρω από τα κανάλια. Απλά από ένα σημείο και μετά επαναλαμβανόμενα όλα. Βλέπεις ακριβώς το ίδιο θέμα. Καμία έκπληξη καμία ποικιλία. Με λίγα λόγια όλες οι γειτονιές σχεδόν ίδιες. Αλλά πανέμορφες!
Σ’ αυτό δεν με απογοήτευσε.

View attachment 211818

View attachment 211819

Αν με ρωτήσει κάποιος ποια γειτονιά ή ποια διαδρομή μου άρεσε περισσότερο θα έλεγα ότι ξεχωρίζω την Reguliersgracht από την αρχή μέχρι την πλατεία Rembrandtplein, την διαδρομή με αφετηρία την Munttoren συνεχίζοντας από την Doelensluis- Nieuwe Doelenstraat- Aluminiumbrug- Staalstraat-Ir. B. Bijvoetburg-Amstel μέχρι την γέφυρα Magere Brug. Και βέβαια η περιοχή του Jordaan. Αλλά αυτά στην ώρα τους!

Tο Άμστερνταμ επίσης δεν είναι για γαστριμαργικό τουρισμό! Οι ίδιοι οι Ολλανδοί θεωρούν πως η κουζίνα τους δεν είναι αξιοπρόσεκτη και δεν επενδύουν για την προβολή της. Εκτός αν ρωτήσεις τη νεολαία που θα πει πως εθνικό τους πιάτο είναι οι τηγανιτές πατάτες που σερβίρονται με μαγιονέζα σε χάρτινες συσκευασίες! Σε πολλά σημεία της πόλης υπάρχουν καντίνες με τοπικές και όχι μόνο λιχουδιές. Εμείς κάποια ολλανδικά σνακ και γλυκάκια τα δοκιμάσαμε όπως τις τηγανητές πατάτες (patatje oorlog ή patat speciaal), τα ξακουστά Poffertjes μικρά pancakes αχνιστά με βούτυρο και άχνη ζάχαρη, kroketten δηλαδή κροκέτες με τυρί, Stroopwafel που είναι λεπτές βάφλες κολλημένες μαζί με ένα στρώμα από γλυκό σιρόπι και broodje haring παστή ρέγγα σε ένα μικρό σάντουιτς με πίκλες και κρεμμύδια. Όλα από πλανόδιους και καντίνες που υπάρχουν σε πολλά σημεία της πόλης. Αυτά θεωρητικά είναι η οικονομική επιλογή για φαγητό στο Άμστερνταμ. Και λέω θεωρητικά γιατί εκτός ότι είναι σνακ είναι μικρή η ποσότητα τους. Ας πούμε ένα χωνάκι πατάτες με τυρί τσένταρ ή μαγιονέζα έχει 4€, το ψαροσάντουιτς μπορεί να έχει 2,50€ είναι όμως μια μπουκιά, τα Poffertjes 2,50€ τα δέκα ή 4,50€ τα 20, μια Stroopwafel ζεστή της ώρας κάνει 2,50€ αλλά υπάρχουν και σε συσκευασίες με πολλές και μπορεί να τις αγοράσει κάποιος και από σούπερ μάρκετ και από τουριστικά μαγαζιά. Επίσης διαδεδομένα στην πόλη είναι μηχανήματα αυτόματης πώλησης FEBO (automatiek) που λειτουργούν με κερματοδέκτη και με το πάτημα ενός κουμπιού επιλέγουμε κροκέτες, burger, τυριά, κεφτεδάκια και άλλες λιχουδιές από 1€ έως 2€ το κομμάτι. Μια άλλη οικονομική (για Άμστερνταμ) επιλογή είναι η αλυσίδα "Wok to walk", εξαιρετικό κινέζικο που παρασκευάζεται μπροστά στα μάτια σου. Φάγαμε σε χάρτινη συσκευασία με 7,50€ αλλά και μερίδα σε πιάτο με 11€ άρα όχι και τόσο φτηνό. Επίσης φάγαμε κάτι απίστευτες κοτονοστιμιές στην αγορά Albert Cuyp Market με 8€ και διάφορα άλλα. Πάντως νηστικοί δεν μείναμε! Οπότε το τι φάγαμε δεν θα αναλυθεί ιδιαίτερα στα κεφάλαια.

View attachment 211841

View attachment 211827

View attachment 211826

View attachment 211828

View attachment 211829

Εκτός όμως από το Άμστερνταμ η επαρχία της Ολλανδίας μας χάρισε όμορφες εικόνες. Οι επιλογές είναι πάρα πολλές αλλά για τέσσερις μέρες έπρεπε να σκεφτώ ποιο θα ήταν το καλύτερο και πιο ενδιαφέρον trip. Δεν ήταν η καλύτερη εκδρομή που έχουμε κάνει ούτε αλησμόνητη ούτε στέφτηκε με 100% επιτυχία. Θα τα αναλύσω στα αντίστοιχα κεφάλαια όμως. Δεν πρωτοτύπησα και επέλεξα να κάνουμε εκδρομή στο Haarlem, στα χωριά Marken και Volendam, στους ανεμόμυλους του Zaanse Schans και στους κήπους Κεουκενχόφ (Keukenhof) στο Lisse.

View attachment 211830

Marken

Volendam

Zaanse Schans

Το Χάαρλεμ απρόσμενα μου άρεσε πολύ μπορώ να πω!

Πρακτικές πληροφορίες
Δεν υπάρχουν και τόσες πρακτικές πληροφορίες! Στο Άμστερνταμ πήγαμε όχι στο Πακιστάν! Όμως θα γράψω δύο-τρία-δέκα πράγματα! Τα αεροπορικά τα είχα κλείσει 3 μήνες πριν από την Transavia με 90€ το άτομο απευθείας πτήση από Θεσσαλονίκη, και μου φάνηκε μια χαρά Low cost εταιρεία. Και επειδή ο giannismits δεν αρκεί, το επίσημο site τουρισμού του Άμστερνταμ όπου μπορείτε να αντλήσετε ότι πληροφορία θέλετε. See and do | I amsterdam

Το πρώτο πράγμα που κάναμε όπως πάντα είναι να αγοράσουμε τις κάρτες μεταφορών για τις μετακινήσεις μας εντός και εκτός Άμστερνταμ. Ξέρω ξέρω. Περιμένετε να σας κάνω πλήρη ανάλυση των εισιτηρίων σαν ειδήμονας στο θέμα ΜΜΜ! Το πιο χρήσιμο site για όλα τα μέσα μεταφοράς, τις στάσεις, τις τιμές εισιτηρίων, το ταξιδιωτικό πλάνο για όλη την Ολλανδία, που έχει και εφαρμογή για το κινητό είναι αυτό
9292.nl/en - Travel planner & e-tickets train, bus, metro, tram & boat
9292 public transport & ticket - Apps on Google Play

Η κύρια εταιρεία δημόσιων μεταφορών στο Άμστερνταμ είναι η GVB. Η κάρτα που χρησιμοποιούν οι κάτοικοι είναι η προσωπική OV-chipkaart με το γνωστό σύστημα του να φορτώνεις μονάδες. Δεν μας ενδιαφέρει και πάμε παρακάτω. Το εισιτήριο μιας ώρας κοστίζει 2,90€ ενώ το 24 ωρών 7,50€. Τα υπόλοιπα αναλύονται στο παρακάτω Link. Σημείωση: τα εισιτήρια αυτά ισχύουν μόνο για μετρό, τραμ και τα λεωφορεία της GVB. https://en.gvb.nl/reizen/producten-en-tarieven/ov-tarieven-2017

Υπάρχει όμως και η εταιρεία connexxion και οι εταιρείες ebs και arriva για τα περίχωρα καθώς τα τρένα της NS . Οπότε οι κάρτες της GVB δεν επαρκούν πάντα. Έτσι υπάρχει και το Amsterdam & Region Travel Ticket η πιο απαραίτητη κάρτα για όποιον θέλει να χρησιμοποιήσει τις μεταφορές εντός του Άμστερνταμ αλλά θέλει να κάνει και εκδρομές σε πολλές περιοχές έξω από το Άμστερνταμ. Τα εισιτήρια ισχύουν σε όλες τις γραμμές του μετρό, των τραμ και λεωφορείων που λειτουργούν από την GVB, καθώς και της Connexxion και EBS. Κατεβάστε το pdf να δείτε τι περιλαμβάνει αυτή η κάρτα. Amsterdam & Region Travel Ticket | GVB

Υπάρχει και το Amsterdam Travel Ticket / 1-day (€ 16), 2-day (€ 21) και 3-day ticket (€ 26. Είναι για απεριόριστα σιδηροδρομικά ταξίδια μεταξύ του αεροδρόμιου Schiphol και οποιουδήποτε σταθμού του Άμστερνταμ. Επίσης απεριόριστων διαδρομών για όλα τα λεωφορεία, τραμ, μετρό και πλοία που διαχειρίζεται η GVB. Συμπεριλαμβάνεται και το Amsterdam Airport Express (λεωφορείο 197) και το βραδινό Niteliner (λεωφορείο N97), της εταιρείας Connexxion. Amsterdam Travel Ticket | GVB

Αν δεν πάρει κάποιος καμιά από τις κάρτες που εξυπηρετεί το αεροδρόμιο, το Amsterdam Airport Express εισιτήριο κοστίζει 5€ η μονή διαδρομή ή 10€ με επιστροφή. Το τρένο από το αεροδρόμιο κοστίζει 4,20€ και σε 16 περίπου λεπτά φτάνει στον Amsterdam Centraal.

Και βέβαια υπάρχει και η πιο ακριβή I amsterdam City Card που όμως εκτός από απεριόριστες διαδρομές με τα μέσα μεταφοράς της GVB περιλαμβάνει και τα πιο σημαντικά μουσεία της πόλης και άλλες παροχές όπως κρουαζιέρα στα κανάλια. https://www.iamsterdam.com/en/i-am/i-amsterdam-city-card/order-your-card

Τι κάναμε εμείς τώρα. Επειδή είχαμε 4 μέρες, με σκοπό να κινηθούμε και εντός και σε αρκετές περιοχές εκτός του Άμστερνταμ και επειδή είχα καταμπερδευτεί για το ποια κάρτα μας συμφέρει πήραμε δύο κάρτες GVB 2 days / 48 hours προς 12,50€ η μία, δύο Amsterdam & Region Travel Ticket προς 18,50€ η μία, και δύο κάρτες ημερήσιες GVB 1 day / 24 hours προς 7,50€ η μια. Ίσως ρωτήσετε γιατί δεν πήρα μια 3ημερη κάρτα GVB 3 days που κοστίζει 17€. Αυτό το κάναμε γιατί τις εκδρομές εκτός τις προγραμμάτισα για την 3η ημέρα επειδή είχα ελέγξει πως θα έχει πιο καλές καιρικές συνθήκες από τις υπόλοιπες μέρες. Επίσης χρειάστηκε την τελευταία μέρα ένα εισιτήριο 1 ώρας που κοστίζει 2,90€. Τα εισιτήρια από / προς το αεροδρόμιο κόστισαν από 5€ και τα κόψαμε απευθείας από τον οδηγό. Συνολικά για 4 ημέρες στα μέσα μαζικής μεταφοράς μέσα και έξω από το Άμστερνταμ ξοδέψαμε 51,40€ το άτομο + 10€ μια έκτακτη διαδρομή που θα την πω όταν έρθει η ώρα, άρα 64€.

Ένα πράγμα όμως δεν πρέπει να ξεχνάμε για τα εισιτήρια για όλα τα μέσα μεταφοράς στο Άμστερνταμ. Χτυπάμε την κάρτα μας στο μηχάνημα όταν μπαίνουμε, αλλά και λίγο πριν κατέβουμε. ΠΑΝΤΑ. Διαφορετικά η κάρτα θα πάψει να ισχύει. Δεν είναι δύσκολο να το συνηθίσεις. Εμείς γρήγορα μπήκαμε σ’ αυτή τη λογική. Αυτά τα λίγα!

Τελικά, I-am-sterdam ή I am not Amsterdam?
Άφιξη στα κόκκινα φανάρια!

Η πτήση της Transavia από Θεσσαλονίκη έφτασε ομαλά στο αεροδρόμιο Schiphol στις 16:00.
Λίγο νωρίτερα βλέπαμε τις πρώτες εικόνες της επίπεδης Ολλανδίας.

Η θερμοκρασία είναι στους 12 βαθμούς με ασθενή ηλιοφάνεια. Giannis και Rose είναι έτοιμοι να κατακτήσουν και το Άμστερνταμ! Αυτό θα τους κατακτήσει όμως?

Δεν επιλέξαμε το τρένο για την μετάβαση μας στο κέντρο, γιατί ο κεντρικός σταθμός του Άμστερνταμ που κάνει τέρμα το τρένο, ήταν πολύ μακριά από το ξενοδοχείο μας. Γι’ αυτό πήραμε το αστικό Airport Express 197 που αναχώρησε από την πλατφόρμα λεωφορείων Β9 μπροστά από το Schiphol Airport/Plaza. Το λεωφορείο τίγκαρε και ήμασταν σαν παστές σαρδέλες ο ένας πάνω στον άλλον. Αλλά ας κάνουμε μωρέ υπομονή, σε 30 λεπτά θα κατέβουμε στη στάση Rijksmuseum λίγο πριν το τέρμα της γραμμής 197 στην Leidseplein. Αλλά μάλλον έμελε να ξεκινήσουμε στραβά με το Άμστερνταμ! Στα μέσα της διαδρομής περίπου άρχισε ένα τρελό μποτιλιάρισμα. Στα προάστια του Άμστερνταμ γύρω στις 17:30, χιλιάδες αυτοκίνητα πήγαιναν σημειωτόν κι εμείς όρθιοι να δυσανασχετούμε γι’ αυτή την αναπάντεχη εξέλιξη. Μα να πηγαίνουμε στη χώρα του ποδηλάτου και να ζούμε τέτοιο μποτιλιάρισμα?

Κι όμως αντί για μισή ώρα , το λεωφορείο έκανε συνολικά σχεδόν 2 ώρες να φτάσει. Σαν να μην έφτανε αυτό δεν μας κατέβασε εκεί που έπρεπε αλλά τερμάτισε ξαφνικά στην Haarlemmermeerstation. Βλέπαμε κάτι τραμ και λεωφορεία να περνάνε αλλά ήμασταν στα χαμένα. Είμαστε κοντά ή μακριά από το ξενοδοχείο? Ο χάρτης maps.me στο κινητό μου άνοιξε τα μάτια. Ήμασταν γύρω στα 8 λεπτά περπάτημα από το ξενοδοχείο μας. Μικρό το κακό. Το ξενοδοχείο μας στην αρχή του Vondelpark σε μια ήσυχη και μάλλον ακριβή γειτονιά αν κρίνω από τα σπίτια που έβλεπα γύρω μου.

Το Hotel Central Park στην οδό Waldeck Pyrmontlaan 9 της περιοχής Oud-Zuid, το έκλεισα από την hotels.com με 300€ τις 4 διανυκτερεύσεις 3 μήνες πριν. Ότι πιο φτηνό και αξιοπρεπές βρήκα σχετικά κοντά στο κέντρο. Το προτείνω. https://el.hotels.com/hotel/

Αποδείχτηκε πολύ καλή επιλογή και το ξενοδοχείο που ήταν μια χαρά και η περιοχή. Το τραμ 2 περνούσε από την οδό Koninginneweg και οι στάσεις Amstelveenseweg και Valeriusplein ήταν περίπου 5 λεπτά από το ξενοδοχείο. Το τραμ 2 είναι από τις πιο βολικές γραμμές αφού φτάνει μέχρι τον κεντρικό σταθμό κι έτσι διασχίζει όλη την πόλη περνώντας από τα σημαντικότερα σημεία. Άκρως βολικό για μας.

Από το παράθυρο του δωματίου μας! Μπορούσαμε να βλέπουμε καθαρά το χλιδάτο διαμέρισμα ακριβώς απέναντί μας και τους ενοίκους του, αφού δεν υπήρχαν κουρτίνες στα μεγάλα παράθυρά τους όπως συμβαίνει σχεδόν σε όλα τα σπίτια στην Ολλανδία. Ουσιαστικά με αυτόν τον τρόπο δείχνουν στον κόσμο ότι δεν έχουν τίποτα να κρύψουν. Δηλαδή οι ηδονοβλεπτικές τάσεις των περαστικών, βρίσκουν πλήρη έδαφος σε αυτή την πόλη! Βέβαια η αλήθεια ίσως είναι διαφορετική. Ότι δηλαδή λόγω έλλειψης ήλιου, πολλά ισόγεια και υπόγειο διαμερίσματα δεν είναι τίποτα περισσότερο από σκοτεινά, μελαγχολικά μπουντρούμια! Χωρίς κουρτίνες ή αφήνοντας τις κουρτίνες ανοιχτές είναι ουσιαστικά μια τεχνική επιβίωση, μια λύση στο να έχουν όσο γίνεται περισσότερο φυσικό φως.

Κάναμε μια μικρή βόλτα στη γειτονιά μας για να μπούμε στο κλίμα του Άμστερνταμ, και περπατήσαμε την Koninginneweg πριν πάρουμε το τραμ 2 από τη στάση Valeriusplein.

Με το τραμ 2 κατεβήκαμε στο κέντρο πίσω από την πλατεία Dam
στο Swarovski Boutique Magna Plaza!

Η πλατεία Dam από την πρώτη στιγμή δεν μου έκανε κλικ. Ενώ έχει πολλά σπουδαία κτίρια γύρω της δεν μου προξένησε το ενδιαφέρον. Δεν είχε πάρα πολύ κόσμο η ίδια η πλατεία γιατί μάλλον όλο το πλήθος ήταν λίγα μέτρα μακριά στα κανάλια. Στην πλατεία Dam είδαμε το θερινό ανάκτορο της βασίλισσας, το παράρτημα του μουσείου της Madame Tussaud, το άγαλμα του Άτλαντα που κουβαλά στους ώμους του τη Γη, τον πύργο με το καμπαναριό, την γοτθική βασιλική του 15ου αιώνα Neuwe Kerk και ακριβώς απέναντι, το Εθνικό Μνημείο, αφιερωμένο στη μνήμη των θυμάτων του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.

Ποιος είπε πως μια πόλη για να έχει λαμπάκια πρέπει να είναι Χριστούγεννα?

Μέσω της πολύβουης Damstraat βγήκαμε στην παλαιότερη περιοχή της πόλης De wallen, με τους λευκούς κύκνους να επιπλέουν στα κανάλια Oudezijds Voorburgwal και Oudezijds Achterburgwalκαι τους αμαρτωλούς κύκνους να στέκονται πίσω από ένα τζάμι βιτρίνας περιμένοντας τον θαυμασμό του κόσμου και βέβαια πελάτες! Ήμασταν πια στη Red Light District! Το αφιέρωμα ξεκινάει

Η περιοχή των κόκκινων φαναριών, η Red Light District υπάρχει από τον 14ο αιώνα. Ιστορικά λόγω γειτνίασης με το λιμάνι της περιοχής, προσέλκυσε μεγάλο αριθμό μεταναστών και ιερόδουλων. Οι ναύτες έρχονταν σε αυτήν την περιοχή για να απολαύσουν μερικά ποτά στις ταβέρνες και στα αποστακτήρια και φυσικά να απολαύσουν τα κορίτσια. Στα Ολλανδικά, η περιοχή ονομάζεται "De wallen" (τα τείχη) επειδή μερικά από τα κανάλια που βρίσκονται στην περιοχή και δίπλα από το παλιό λιμάνι ήταν περιφραγμένα. Η δεύτερη εξήγηση είναι επειδή «ο τοίχος» χρησιμοποιείται ως ένα κωδικό όνομα για το πληρωμένο σεξ.

Παρά το γεγονός ότι η πορνεία ήταν ανεκτή και θεωρήθηκε ως απαραίτητη, οι κυβερνήσεις της πόλης προσπάθησαν να χωρίζουν την ''επαίσχυντη πορνεία'' από τον αξιότιμο υπόλοιπο πληθυσμό. Μέχρι το δέκατο πέμπτο αιώνα, οι πόλεις της Ολλανδίας προσπάθησαν να κρατήσουν την πορνεία έξω από τα τείχη της πόλης. Αργότερα, οι αρχές του Άμστερνταμ προσπάθησαν να διατηρήσουν ορισμένες περιοχές της πόλης για την πορνεία. Οι επιχειρήσεις πορνείας, οδηγήθηκαν στους δρόμους και τα στενά σοκάκια κοντά στα τείχη της πόλης.

Με coffeshops, οίκους ανοχής, sex shop καταστήματα, Live sex show, μουσεία με θέμα το σεξ, η Red Light District του Άμστερνταμ πρωταγωνιστεί και δεν αφήνει τίποτα στη φαντασία. Όπως ήταν φυσικό σχεδόν σε όλη την περιοχή γινόταν χαμός από κόσμο και μου φάνηκε πως όλα αυτά τα πλήθη ήταν περισσότερο περίεργοι τουρίστες παρά υποψήφιοι πελάτες! Το θέαμα βλέπουν καθημερινά όλες τις ώρες οι πάντες, ακόμα και οικογένειες με παιδάκια! Αν δεν έχουν πρόβλημα οι γονείς που περνάνε από εκεί με τα παιδιά τους γιατί να έχω εγώ?

Το Casa Rosso είναι το πιο διάσημο SEX CLUB με σήμα τον ροζ ελέφαντα! Είναι το παλαιότερο θέατρο στην Red Light District με ζωντανό σεξ!

Το μεγαλύτερο μέρος της δράσης λαμβάνει χώρα περίπου 11 μ.μ., όταν η περιοχή είναι πλημμυρισμένη με τα πλήθη και τα κόκκινα φώτα από νέον φωτίζουν τα κανάλια. Η ώρας αιχμής φτάνει μέχρι τις 2 ή 3 π.μ. Πάντως αν οι βιτρίνες με τα κορίτσια δεν είναι στη φιλοσοφία και στις προτιμήσεις κάποιου, υπάρχουν μια σειρά από οίκους ανοχής και ιδιωτικές κατοικίες που προσφέρουν μια πιο παραδοσιακή μορφή της πορνείας.

Επειδή η ευρύτερη περιοχή είναι γεμάτη από ξενοδοχεία, εστιατόρια, και καφέ και σφύζει από ζωή, απέχει μακράν από την ατμόσφαιρα παρανομίας και υποκόσμου που αποπνέουν αντίστοιχες συνοικίες άλλων πόλεων. Τουλάχιστον αυτό δεν το αντιλαμβάνονται οι τουρίστες. Γιατί υπόκοσμος και εγκληματικές ενέργειες δυστυχώς υπάρχουν! Όμως δεν είναι σίγουρα ένα επικίνδυνο μέρος για τον επισκέπτη. Είναι στην πραγματικότητα αρκετά ασφαλής και καλά ελεγχόμενο τμήμα της πόλης από αστυνομικούς και ιδιωτικούς σωματοφύλακες.

Περπατώντας στην Red Light District, θυμήθηκα τον πιο σημαντικό κανόνα της περιοχής. Απαγορεύεται αυστηρά να φωτογραφίζουμε τις βιτρίνες με τα κορίτσια. Το Νο Photos είναι κολλημένο σε κάθε παράθυρο ως υπενθύμιση. Ο ίδιος κανόνας ισχύει αν πας σε ένα κλαμπ με στριπτίζ, και θέατρα με Live sex. Διαφορετικά τα κορίτσια μπορεί να γίνουν πολύ επιθετικά όπως και οι διάφοροι προστάτες και μπράβοι. Πάντως στο διαδίκτυο υπάρχει πολύ ερασιτεχνικό υλικό με βίντεο και φωτογραφίες από τα κορίτσια πίσω από τις βιτρίνες. Πως τα κατάφεραν δεν ξέρω!

Κάτι τέτοια βλέπω κι εγώ και παίρνω θάρρος. Ναι μεν ήμουν πιο προσεκτικός με το να φωτογραφίζω ανεξέλεγκτα αλλά με ιντρίγκαρε αυτή η απαγόρευση. Έβλεπα βέβαια παρέες να βγαίνουν φωτογραφίες μεταξύ τους με φόντο τα κανάλια αλλά και πάλι δεν πήρα θάρρος. Εννοείται δεν υπήρχε περίπτωση να προσπαθήσω να βγάλω τα κορίτσια, αλλά γενικά τα κανάλια. Κι εκεί που έβγαλα αμέριμνος αυτή τη φωτό με πλησίασε ένας!

Πραγματικά δεν είχα προσέξει ότι έβγαλα φωτογραφία ένα σοκάκι με βιτρίνες ιερόδουλων! Ο καλοβαλμένος κύριος με πλησίασε και ευγενικά με προειδοποίησε πως απαγορεύεται να βγάζω φωτογραφίες γιατί αν με καταλάβει κανείς από τα ''σπίτια'' θα μπλέξω! Τώρα τι ήταν αυτός δεν ξέρω αλλά δεν μου φάνηκε και άσχετος ή τυχαίος τουρίστας! Όπως και να έχει θέλει προσοχή. Ταράχτηκα για λίγα λεπτά αλλά το ξεπέρασα γρήγορα. Τόσο μάλιστα που είπα οκ, ας προσπαθήσω να βγάλω βίντεο με την κάμερα κρεμασμένη στο λαιμό και ανοιχτή! Εκεί εγώ, πείσμα. Το αποτέλεσμα μια αποτυχία. Ουσιαστικά αυτό που τράβηξα είναι τα πόδια μας να περπατάνε και τις πλάτες από τον κόσμο που ήταν μπροστά μας. Ήθελα και παρανομίες τρομάρα μου. Ήθελα όμως ένα βίντεο δικό μου μόνο για μένα και όχι με σκοπό να το ανεβάσω στο διαδίκτυο.

Αντικρίσαμε πολλά κορίτσια και τα περισσότερα μπορώ να πω πως ήταν 'Α κατηγορίας! Πολλά από αυτά θα μπορούσαν να είναι μοντέλα. Κάποιες βαριεστημένα κάθονταν στο σκαμπό και ασχολιόντουσαν με το κινητό τους αδιαφορώντας για τα βλέμματα έξω από το τζάμι, ενώ άλλες τουρλωμένες, επιδείκνυαν τα κάλλη τους με σκοπό να προσελκύσουν πελατεία. Οι περισσότερες πηγές υπολογίζουν τον συνολικό αριθμό των ιεροδούλων στην Ολλανδία μεταξύ 15.000 και 30.000. Τα τελευταία χρόνια το 60% των ιερόδουλων του Άμστερνταμ , περίπου 8.000 με 11.000 προέρχονται: από την Κεντρική Ευρώπη (ΕΕ) 40%, τη Λατινική Αμερική 20%, τη Δυτική Ευρώπη 12%, Ανατολική Ευρώπη (μη-ΕΕ) 8%, Αφρική 8%, Βαλκάνια 4%, Ασία 4%, Βαλτική 3%. Από τον Οκτώβριο του 2000, οι πόρνες των παραθύρων, έχουν τη δυνατότητα να προσφέρουν νόμιμα τις υπηρεσίες τους και φυσικά είναι κανονικά φορολογούμενες. Αν και οι διακρίσεις είναι ακόμα αναπόσπαστο μέρος στην καθημερινότητα τους.

Μια πολύ ενδιαφέρουσα άποψη εξέφρασε μια πρώην πόρνη του Άμστερνταμ που είναι τώρα δημοτική σύμβουλος: ''Υπάρχουν άνθρωποι που είναι πραγματικά περήφανοι για την Red Light District ως ένα τουριστικό αξιοθέατο. Είναι υποτίθεται μια θαυμάσια, και χαρωπή περιοχή που δείχνει ακριβώς τι ελεύθερη πόλη είμαστε. Αλλά νομίζω ότι είναι ένας βόθρος! Υπάρχει σοβαρή εγκληματικότητα, εκμετάλλευση των γυναικών, και πολλή κοινωνική δυσφορία. Η Red Light District δεν είναι τίποτα για να είμαστε υπερήφανοι ως λαός!''

Τα τελευταία χρόνια, ένας σημαντικός αριθμός από οίκους ανοχής και σχεδόν τα μισά από τα 400 μπουρδέλα-βιτρίνες έχουν κλείσει λόγω υποψίας για εγκληματικές δραστηριότητες. Όπως επίσης και 70 sex clubs και coffeeshops και ειδικά όσων coffeeshops βρίσκονται κοντά σε σχολεία. Η αμαρτωλή πρωτεύουσα θέλει λίγο να σοβαρευτεί με την ελπίδα να προσελκύσει ένα πιο ποιοτικό κοινό. Το 2008 ο δήμαρχος Job Cohen ξεκίνησε το έργο 1012 (από τον ταχυδρομικό κωδικό της περιοχής), ένα 10-ετές σχέδιο για τη βελτίωση της περιοχής ώστε να προσελκύσει ένα διαφορετικό είδος επισκεπτών. Μαζί με τους ντόπιους κατοίκους, επιχειρηματίες και επενδυτές, το Δημοτικό Συμβούλιο εργάζεται για να ενισχύσει το μοναδικό χαρακτήρα της περιοχής και να τονωθεί η οικονομική αναβάθμιση της περιοχής. Ήδη οι βιτρίνες στη Red Light District έχουν μειωθεί κατά ένα τρίτο και πολλές από αυτές έχουν μετατραπεί σε στούντιο και χώρους για σχεδιαστές μόδας, για νέους καλλιτέχνες, που προβάλλουν τους πίνακες ζωγραφικής και τα γλυπτά τους, ενώ πρόσφατα σε δρόμους της περιοχής, ανακαινίστηκαν οι προσόψεις από κάποια ιστορικά κτίρια καθιστώντας την περιοχή πιο ελκυστική.

Εντάξει δεν πήγαμε εκεί για να κάνουμε κανένα κοινωνικό ρεπορτάζ! Όμως με ενδιέφερε η ιστορία πίσω από τη βιτρίνα και την τουριστική ατραξιόν που έχει καταντήσει η Red Light District! Γιατί πίσω από την συναρπαστική, αντισυμβατική εικόνα των κόκκινων φαναριών, κρύβεται μια διαφορετική πραγματικότητα πολύ πιο σκληρή. Εγώ πάντως πιστεύω πως όσο και να αλλάξει η Red Light District, επειδή το Άμστερνταμ και η πορνεία είναι σχεδόν συνώνυμα, η περιοχή των κόκκινων φανταριών πιθανώς ποτέ δεν θα εξαφανιστεί! Και επειδή μπορεί κάποιους να σας ενδιαφέρει πραγματικά ο σεξοτουρισμός στην Red Light District ορίστε το the red light district guide http://www.theredlightdistrictguide.com/

Όμως η περιοχή της Red Light District εκτός από το θέαμα του σεξ που προσφέρει, είναι στην πραγματικότητα ένα από τα παλαιότερα και πιο όμορφα σημεία της πόλης με τα κανάλια, με πολύ στενά πλακόστρωτα δρομάκια και με την γοητευτική παραδοσιακή αρχιτεκτονική του 14ου αιώνα. Όπως η γοτθική εκκλησία Oude Kerk (παλιά εκκλησία) που είναι το παλαιότερο κτίριο του Άμστερνταμ χρονολογίας 1306.

Πολύ κοντά είναι η μικρή Chinatown και η καρδιά αυτής της περιοχής είναι η Zeedijk, ένας μικρός δρόμος γεμάτος με καφέ, γκέι μπαρ, καφετέριες και πλήθος ασιατικών εστιατορίων και με κύριο χαρακτηριστικό έναν αυθεντικό βουδιστικό ναό!

Από την Zeedijk βγήκαμε στην πλατεία Nieuwmarkt με το μεσαιωνικό De Waag

Για πρώτη μέρα η γνωριμία μας με το κεντρικό παλιό Άμστερνταμ ήταν αρκετά επαρκέστατη. Και τα κορίτσια στις βιτρίνες είδαμε, και ρεπορτάζ κάναμε, και την άθλια μυρωδιά από τα χασισοκαφέ ανά διαστήματα μυρίσαμε και τα υπέροχα κανάλια είδαμε και κινέζικο στην Damstraat φάγαμε!

Κι ενώ ήμασταν έτοιμοι να πάρουμε το τραμ 2 από τη στάση Dam για να επιστρέψουμε στο ξενοδοχείο μας, κάναμε την ανατροπή και πήγαμε για μπύρες σε μια γνωστή παραδοσιακή pub του Άμστερνταμ στη De Blauwe Parade , στη Nieuwezijds Voorburgwal 178 (σχεδόν δίπλα από τη στάση του τραμ). Η μπυραρία είναι του 1870 και η εμπειρία αρκετά αυθεντική ολλανδική! Η παμπ έχει και ωραίους μεζέδες. Να το ξέραμε να μη τρώγαμε πριν. Τέτοια ώρα τέτοια λόγια βέβαια αφού πήγαμε καμιά ώρα πριν κλείσει.

Με το τραμ 2 κατεβήκαμε στη γειτονιά μας, στη στάση Valeriusplein. Η περιοχή ήταν έρημη. Περπατήσαμε την Prins Hendriklaan με τα εξαιρετικά ακριβά διαμερίσματα και λίγο μετά φτάσαμε στο ξενοδοχείο μας.

Goedenacht!
Ένα σύνθημα, το κέντρο της πόλης, και η Red Light District την μέρα!

Αν και συννεφιασμένη και γκρίζα η ημέρα, με προσμονή και γεμάτοι όρεξη βγήκαμε για να γνωρίσουμε την ολλανδική πρωτεύουσα. Στη γειτονιά μας, οι ντόπιοι χαλαρά με τα ποδήλατά τους πήγαιναν στις δουλειές τους, ή κουβαλούσαν στα μεγάλα καρότσια των ποδηλάτων τους τα παιδιά τους που τα πήγαιναν στο σχολείο. Μου άρεσε τόσο πολύ αυτή η όμορφη και εύπορη γειτονιά που μέναμε. Είχε μια ηρεμία και απείχε πολύ από το τουριστικό ντελίριο άλλων περιοχών. Για λίγο ένιωσα κάτοικος της!

Η λίμνη του Vondelpark, στον μουντό ουρανό έμοιαζε σαν ζωγραφιά!

Prins Hendriklaan

Τραμ 2 και στάση Van Baerlestraat και είμαστε στη γειτονιά με τα παγκοσμίου φήμης μουσεία του Άμστερνταμ. Το τραμ 2 αποδείχτηκε ο ιδανικός σύμμαχός μας για τη γνωριμία μας με την πόλη και τα σημαντικότερα αξιοθέατα της. Η διαδρομή του τραμ της γραμμής 2, ονομάστηκε από το National Geographic ως μια από τις καλύτερες βόλτες με τραμ στον κόσμο! Θα προτιμήσω την βόλτα με το τραμ 2 της Βουδαπέστης αλλά και αυτή του Άμστερνταμ έχει λόγους να θεωρείται κορυφαία. Από τον κεντρικό σιδηροδρομικό σταθμό μέχρι και την πλατεία των μουσείων, διασχίζει όλη την πόλη και περνάει από τα πιο σημαντικά σημεία του κέντρου.

Το Μέγαρο Μουσικής του Άμστερνταμ, Het Concertgebouw

Μπροστά μας απλώνεται η πλατεία των μουσείων, Museumplein. Λιγοστοί κάτοικοι έχουν βγάλει τα σκυλιά τους και παίζουν στο γρασίδι. Ο Rose σαν γνήσιος σκυλόφιλος τα προσεγγίζει και συνάπτει φιλία μαζί τους. Εγώ πάλι απομακρύνομαι σαν γνήσιος σκυλόφοβος! Η μέρα είναι ιδιαίτερα μουντή και ενώ η πλατεία των μουσείων είναι από τις πιο δημοφιλείς και πολυσύχναστες περιοχές της πόλης, ο κόσμος που κυκλοφορεί είναι λίγος.

Το Μουσείο Rijksmuseum και το Van Gogh Museum, είναι δύο από τα πιο δημοφιλή μουσεία στον κόσμο, προσελκύοντας επισκέπτες από κάθε γωνιά του πλανήτη. Το Κρατικό Μουσείο (Rijksmuseum), αφιερωμένο στις τέχνες και την ιστορία, είναι φημισμένο για τη μεγάλη συλλογή πινάκων από την ολλανδική χρυσή εποχή της ζωγραφικής του 17ου αιώνα, που περιλαμβάνει μερικά από τα πιο γνωστά έργα δημιουργών όπως ο Ρέμπραντ και ο Βέρμεερ. Το μουσείο διαθέτει γύρω στο ένα εκατομμύριο αντικείμενα στην τεράστια συλλογή του, που απεικονίζουν περισσότερο από 800 χρόνια ολλανδικής και παγκόσμιας ιστορίας. Εντυπωσιακό και το ίδιο το εμβληματικό κτίριο του μουσείου που άνοιξε το 1885 έπειτα από 9 χρόνια κατασκευής. Από το 2003 μέχρι το 2013 υπέστη μια εκτεταμένη αποκατάσταση και ανακαίνιση.

Από την άλλη το το Μουσείο Βαν Γκογκ, στεγάζει την μεγαλύτερη συλλογή έργων του Βίνσεντ Βαν Γκογκ – περισσότερα από 200 έργα ζωγραφικής, 500 σχέδια και 700 επιστολές του. Άνοιξε τις πύλες του στην πλατεία Museumplein το 1973.

Και μπορεί να μην συγκινούμαι από αυτά, όμως μια ''Νυχτερινή Περίπολος'' του Ρέμπραντ, μια ''Γαλατού'' του Γιοχάνες Βερμέερ ή τα ''Ηλιοτρόπια'' του Βαν Γκογκ δεν θα μου ήταν και τελείως αδιάφορα να τα δω! Είχαμε όμως μια διαφωνία με τον Rose επί του θέματος μιας και ως γνωστόν είμαστε άνθρωποι του πολιτισμού και της φιλοσοφίας:

G. H δυτική τέχνη πέθανε εδώ και πολλά χρόνια!
R. Μη λες τώρα μεγάλες κουβέντες! Πέθανε η δυτική τέχνη που έχει βγάλει έναν Ρέμπραντ, έναν Ντα Βίτσι έναν Μιχαήλ Άγγελο?
G. Αυτοί είναι μακαρίτες εδώ και χρόνια!
R. Ε καλά εγώ δεν υποστήριξα ότι ζουν! Η τέχνη τους όμως ζει στους αιώνες των αιώνων! Δεν σ’ αρέσει ο Ρέμπραντ?
G. Όχι δεν μου αρέσει θες τίποτα?
R. Εγώ όταν βλέπω το ''Μάθημα ανατομίας'' του Ρέμπραντ ανατριχιάζω! Είναι τόσο ζωντανό. Νομίζεις, έτσι θα κάνει να μιλήσει!
G. Ποιος ρε να μιλήσει, το πτώμα?
R. Όχι! Οι σπουδαστές που είναι γύρω γύρω! Τέλος πάντων ας αλλάξουμε κουβέντα γιατί αν συνεχίσουμε θα μαλώσουμε πολύ άσχημα!

Έτσι λοιπόν δεν επισκεφτήκαμε κάποιο από τα σπουδαία μουσείο του Άμστερνταμ αν και την εξαιρετική βιβλιοθήκη του Rijksmuseum ήθελα πολύ να τη δω. Εκτός από τα μουσεία, ένας άλλος λόγος που η Museumplein μαζεύει πολύ κόσμο είναι ένα σύνθημα! Το highlight της πόλης και μια ευκαιρία για αναμνηστική φωτογραφία που καταφέρνει να εμπνεύσει και τους πιο αρχάριους φωτογράφους. I am sterdam! Περισσότερο από δύο μέτρα ύψος, το σύνθημα μετρά πάνω από 23,5 μέτρα πλάτος. Το λογότυπο ξεκίνησε ως μια εκστρατεία μάρκετινγκ για την περιοχή του Άμστερνταμ, των επιχειρήσεων και οργανισμών αλλά γρήγορα έγινε η φράση που αντιπροσωπεύει τους κατοίκους της πόλης. Και δεν υπάρχει τίποτα καλύτερο για την πόλη να βλέπει αυτή τη φράση σε μπλούζες, σε τατουάζ, σε συναυλίες, ή κρεμασμένη σε μια βεράντα!

Εννοείται πως είχε κόσμο που για πολλή ώρα πάλευε να βγει τις κατάλληλες φωτογραφίες αλλά όχι τόσο κόσμο που να με δυσκολέψει να βγάλω το λογότυπο χωρίς άτομα να κάθονται και να σκαρφαλώνουν πάνω του. Τι να κάνουμε κι εμείς, τουρίστες είμαστε να μη βγούμε καμιά φωτό I am asterdam?

Βλέποντας αυτό το λογότυπο – σύμβολο του Άμστερνταμ, μου ήρθαν ιδέες για τη Θεσσαλονίκη. Γιατί δηλαδή να μην έχουμε κι εμείς κάτι ανάλογο? Άλλωστε αυτό έχει γίνει μόδα και σε άλλες πόλεις όπως π.χ στη Βουδαπέστη. Άσχημα θα ήταν να είχαμε κι εμείς ένα σλόγκαν να κοσμεί την πλατεία Αριστοτέλους? Σκέφτηκα μάλιστα να γράφει ''ΤhesSaloniki'! Το Thes με κόκκινα γράμματα και το Saloniki με άσπρα! Τέλειο, έτσι? Θα στείλω την ιδέα μου στον Δήμαρχο Μπουτάρη!

Αρκετά όμως με την πλατεία μουσείων. Είδαμε το εξαιρετικό κτίριο του Rijksmuseum έστω εξωτερικά, τους κήπους, περάσαμε την στοά του μουσείου παρατηρώντας λίγο το εσωτερικό του από τις τζαμαρίες και βρεθήκαμε στην μπροστινή όψη του Rijksmuseum στην οδό Stadhouderskade.

Stadhouderskade

Μια εξαιρετική μονοκατοικία μπροστά στο κανάλι

Ήταν η πρώτη επαφή μας με τα κανάλια του Άμστερνταμ υπό το φως της μέρας. Ήμασταν στο Spiegelgracht, και είχαμε ακόμα να δούμε αμέτρητα κανάλια. Στην αρχή ήταν κάτι που μας προξένησε το ενδιαφέρον και τον θαυμασμό. Από ένα σημείο και μετά ήταν σχεδόν πανομοιότυπη η εικόνα. Όμως όπως και να το κάνουμε το όμορφο είναι όμορφο, και τα κανάλια του Άμστερνταμ κάνουν την πόλη να έχει ένα από τα πιο μοναδικά αστικά τοπία του κόσμου.

Περπατήσαμε ευθεία την Lijnbaansgracht και λίγο μετά ήμασταν στην διάσημη πλατεία Leidseplein.

Η πολυάσχολη πλατεία Leidseplein βρίσκεται στην καρδιά του Άμστερνταμ, και είναι ένα από τα πιο δημοφιλή σημεία της πόλης με νυχτερινή ζωή, φιλοξενεί διάσημους μουσικούς χώρους, club, χαλαρά μπαρ, coffeshops, μεγάλο αριθμό από εστιατόρια και πολλά άλλα. Δεν μου γέμισε καθόλου το μάτι γιατί γίνονται έργα μετρό και γενικά μου φάνηκε πολύ άχαρη. Άλλωστε είναι ένας συγκοινωνιακός κόμβος της πόλης, και πολλές γραμμές του τραμ που περνούν από την πλατεία. Η απαίσια μυρωδιά από τα χασισοκαφέ ανά διαστήματα μας φλόμωνε και το μοναδικό που μου άρεσε ήταν το κτίριο του Δημοτικού θεάτρου Stadsschouwburg και του Hampshire Hotel που στεγάζει το Καφέ Αμερικαίν που αν και το είχα στη λίστα να επισκεφτούμε τελικά δεν βόλεψε να πάμε.

Περάσαμε λοιπόν γρήγορα την Leidseplein και συνεχίσαμε στην Leidsestraat. Από την Leidsestraat περνούν τρείς γραμμές τραμ, και η διαδρομή που ακολουθήσαμε είναι από τις κλασικές του Άμστερνταμ στο ''δαχτυλίδι'' των καναλιών Prinsengracht, Keizersgracht και Herengracht.

Η Leidsestraat μας έβγαλε στην Koningsplein. Στην όχθη του καναλιού Singel είναι η πλωτή αγορά λουλουδιών Bloemenmarkt, που άνοιξε το 1862.

Στην αγορά κάναμε μια χαλαρή και όμορφη βόλτα ανάμεσα στα πολύχρωμα λουλούδια. Περιλαμβάνει περίπου 15 καταστήματα και εκτός από μεγάλη ποικιλία από λουλούδια και φυτά και είδη κηπουρικής, έχει φυσικά και μια σειρά από δώρα και αναμνηστικά και ανάμεσα τους εννοείται τα παραδοσιακά ολλανδικά ξύλινα τσόκαρα σε διάφορα μεγέθη. Η πλωτή αγορά λουλουδιών είναι ένα από τα κύρια αξιοθέατα του Άμστερνταμ με κύριο προϊόν τους βολβούς τουλίπας αλλά και άλλων λουλουδιών. Οι τιμές ήταν καλές και στους βολβούς και στα αναμνηστικά γι’ αυτό την επισκεφτήκαμε και την τελευταία ημέρα για τις αγορές μας. Την προτείνω! Είναι αρχή της άνοιξης, και η αγορά είναι στα καλύτερα της!

Κι ένα ωραίο μαγαζί με τυριά της Ολλανδία ακριβώς απέναντι

Όταν φτάσαμε στο τέλος της αγοράς, στην Munttoren, κάναμε έναν κύκλο και βρεθήκαμε στην άλλη πλευρά του Singel απέναντι από την πλωτή αγορά.

Σαν χάρτινα κουκλόσπιτα, έτοιμα να πέσουν!

Συνεχίσαμε στην Singel με κατεύθυνση την πλατεία Spui.
Ποδήλατα. Πολλά ποδήλατα. Πάρα πολλά ποδήλατα παντού!

Στην όχθη του Singel, ο Ναός Κρέιτμπερχ (De Krijtberg)

Πλατεία Spui

Η πλατεία Spui είναι από τις πιο πολυσύχναστες και είναι γνωστή για την υπαίθρια αγορά βιβλίου που ήθελα πολύ να δω, αλλά δυστυχώς λαμβάνει χώρα μόνο κάθε Παρασκευή. Περίπου 25 βιβλιοπώλες μαζεύονται εδώ, για να πωλήσουν τις συλλογές τους από παλιά, σπάνια και μεταχειρισμένα βιβλία. Εκτός από βιβλία, υπάρχουν επίσης και παλιές εκτυπώσεις, φυλλάδια, αφίσες και χάρτες. Όμως από την Spui πολύ εύκολα βρήκαμε την πόρτα που μας οδήγησε σε ένα από τα πιο ''άχαστα'' αξιοθέατα του κέντρου του Άμστερνταμ το Begijnhof.

Μια ομάδα ιστορικών κτιρίων σε μια κλειστή αυλή, που χρονολογείται από τις αρχές του 14ου αιώνα, και ζούσε μια ημι-μοναστική κοινότητα, μια καθολική αδελφότητα με γυναίκες που ζούσαν σαν μοναχές, παρά το γεγονός ότι δεν ήταν οσίες. Δεν είναι σαφές πότε ακριβώς ιδρύθηκε το Begijnhof αλλά σύμφωνα με ένα έγγραφα υπολογίζεται γύρω στο 1346. Στην πλατεία δεσπόζει η Engelse Kerk (αγγλική εκκλησία) που χρονολογείται από τον 15ο αιώνα και το εκκλησάκι Begijnhof (Johannes en Ursula Kerk), μια μυστική εκκλησία του 1672.

Τα όμορφα σπίτια με θέα το καλοδιατηρημένο καταπράσινο κήπο, περιλαμβάνουν και το Het Houten Huis στον αριθμό 34, το παλαιότερο σπίτι στην πόλη, και ένα από τα δύο ξύλινα σπίτια που εξακολουθούν να υφίστανται στο κέντρο του Άμστερνταμ.

Στα σπίτια στο Begijnhof λέγεται πως ζουν ακόμα ανύπαντρες γυναίκες, και είναι αυτονόητο πως ως επισκέπτες πρέπει να σεβαστούμε την ιδιωτική τους ζωή και να κάνουμε ησυχία. Μια γαλήνια όαση αποκομμένη από τον θόρυβο, στο πολυσύχναστο κέντρο του Άμστερνταμ που εξακολουθεί να διατηρεί μία Αγιασμένη ατμόσφαιρα!

Μετά από αυτή την όμορφη και ενδιαφέρουσα επίσκεψη βγήκαμε στην πιο γνωστή και ακριβή εμπορική οδό του Άμστερνταμ, στον πεζόδρομο Kalverstraat. Το 2009 ήταν ο 17ος πιο ακριβός δρόμος στον κόσμο όσον αφορά τις τιμές μισθώματος. Τα ενοίκια ανά τετραγωνικό μέτρο το 2016 ήταν έως 3000 ευρώ!

Παράλληλα της Kalverstraat είναι η Rokin. Η Rokin είναι ένα κανάλι και κύρια οδός στο Άμστερνταμ και έχει έναν χώρο αποβίβασης για ποταμόπλοια. Στη Rokin είναι σε εξέλιξη η κατασκευή της γραμμής του μετρό Βορρά-Νότου (52). Εντάξει δεν είναι τόσο όμορφα όσο σε άλλα σημεία των καναλιών όμως μου άρεσε γιατί διαφέρει κάπως από τα υπόλοιπα μέρη του κέντρου.

Το έφιππο άγαλμα της βασίλισσας Το έφιππο άγαλμα του βασίλισσας Wilhelmina

Είχα σημειωμένο για να φάμε ένα σπέσιαλ πρωινό, το ξακουστό καφέ Gartine σε ένα στενό στην Taksteeg 7. Όμως δεν μας ενέπνευσε καθόλου γιατί το μαγαζί ήταν μια τρύπα, σκοτεινό και μέσα ήταν δυο άτομα. Έτσι στην τύχη και χωρίς πολύ ψάξιμο γιατί η πείνα του Rose άρχισε να χτυπά κόκκινο, πήγαμε στο Mr. Paprika, πάνω στη Rokin. Ωραίο μαγαζί με νέο κόσμο και ποικιλία σε πρωινά και σκακ. Φάγαμε αγγλικό πρωινό αλλά και ολλανδικές κροκέτες με 14€.

Η συνέχεια είχε πλατεία Dam μέσω της Kalverstraat.

Στην καρδιά του Άμστερνταμ, ένα από τα πιο πολυσύχναστα μέρη της πόλης. Η πλατεία Dam με το φως της ημέρας μου φάνηκε πιο αχανής αλλά το ίδιο άχαρη όπως και το προηγούμενο βράδυ, με πλήθος κόσμου, ντόπιοι και τουρίστες να συνωστίζονται σε κάθε σημείο της. Πολλά τα αξιοθέατα της με κυριότερο το νεοκλασικό Βασιλικό Παλάτι, το οποίο υπηρέτησε ως Δημαρχείο από 1655 μέχρι την μετατροπή του σε βασιλική κατοικία το 1808.

Δίπλα από το βασιλικό ανάκτορο είναι η γοτθική 15ου αιώνα Nieuwe Kerk (νέα εκκλησία). Δεν χρησιμοποιείται πλέον για εκκλησιαστικές λειτουργίες αλλά ως εκθεσιακός χώρος αλλά και για τελετές της βασιλικής οικογένειας όπως τελετές βασιλικού χρίσματος και βασιλικοί γάμοι.

Το Μουσείο Κέρινων Ομοιωμάτων Μαντάμ Τισώ

Απέναντι το Εθνικό Μνημείο του 1956, αφιερωμένο στη μνήμη των θυμάτων του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Στις 4 Μαΐου κάθε χρόνο, πραγματοποιείται στο μνημείο μια εθνική τελετή μνήμης που τιμά όλους τους αμάχους και τα μέλη των ενόπλων δυνάμεων του Βασιλείου των κάτω χωρών , που έχουν πεθάνει σε πολέμους ή ειρηνευτικές αποστολές από την αρχή του δεύτερου παγκόσμιου πολέμου.

Στην πλατεία Beursplein, δίπλα στην Damrak που διασχίζουν τα τραμ, είδαμε ένα από τα διάσημα κτίρια της περιοχής με τον πύργο με το καμπαναριό, που στεγάζει τo Sherlocked - Mystery Experiences που μάλιστα είναι No1 escape room στο tripadvisor! Ακούς @georgeant ? Μη το χάσεις όταν πας!

Η Damrak στο τέλος της, οδηγεί στον κεντρικό σιδηροδρομικό σταθμό. Είπαμε όμως να προχωρήσουμε προς τα ενδότερα του παλιού Άμστερνταμ, στα μέρη που νυχτοπερπατήσαμε το προηγούμενο βράδυ. Στην Red Light District και στην China town. Ότι ήταν να πω για την Red Light District το είπα και με το παραπάνω. Μη φοβάστε δεν θα το αναλύσω ξανά. Για επανάληψη διαβάστε το προηγούμενο κεφάλαιο! Στο φως της μέρας η περιοχή των κόκκινων φαναριών, δε θυμίζει σε τίποτα τις νυχτερινές της εικόνες. Κατά τη διάρκεια της ημέρας, η περιοχή είναι λιγότερο πολυσύχναστη και ακόμη λιγότερο ελκυστική ως προς τις πιο ειδεχθείς πλευρές της! Αν και είδαμε γυναίκες που στέκονταν τουρλωμένες πίσω από τα παράθυρα ακόμα και κατά τη διάρκεια μεσημεριανών ωρών. Οι οποίες ήταν πιο μεγάλες σε ηλικία να το πω? Πιο τριτοτέταρτες να το πω? Πιο τραβέλια να το πω? Ελκυστικές δεν θα τις πω!

Τα κανάλια Oudezijds Voorburgwal και Oudezijds Achterburgwal και τα γύρω στενά στην καρδιά της Red Light District και στην καρδιά του Άμστερνταμ, είναι ένα από τα παλαιότερα και πιο όμορφα σημεία της πόλης και ασχέτως που στα ξαφνικά βλέπαμε μπροστά μας τα κορίτσια στις επάλξεις, μας χάρισαν μια υπέροχη βόλτα χωρίς τη μάζα των τουριστών ή την παρακμή να φαίνονται πουθενά! Είπαμε, τα κορίτσια είναι αναπόσπαστο κομμάτι της περιοχής μέρα και νύχτα! Εικόνες λοιπόν από την Red Light District υπό το φως της ημέρας.

Ο Rose έτοιμος, να κάνει τις αγορές του και να πάρει τα δώρα του!

Αγαπημένο μου θέμα στο Άμστερνταμ, η κεντρική είσοδος σε παλιά κτίρια

Ο Παλαιός Ναός (De Oude Kerk) δεσπόζει στην καρδιά της ''κόκκινης'' συνοικίας, σε ένα από τα ομορφότερα σημεία. Εγκαινιάστηκε το 1306, και είναι το παλαιότερο κτίριο του Άμστερνταμ. Εσωτερικά πάντως η εκκλησία αξίζει μια επίσκεψη αλλά δυστυχώς δεν μπήκαμε. Η είσοδος κοστίζει 10€. Η εκκλησία-εκκλησία, και οι πόρνες στη δουλειά τους πίσω από τα παράθυρα, στα στενά γύρω από την εκκλησία. Μάλιστα μπροστά από την Oude Kerk έχει τοποθετηθεί το 2007, ένα χάλκινο άγαλμα που ονομάζεται Belle τιμώντας τις πόρνες του κόσμου. Η επιγραφή λέει ''Σεβασμός στους εργαζόμενους του σεξ σε όλο τον κόσμο''!

Συνεχίζουμε τις βόλτες γύρω από τα κανάλια κανάλια Oudezijds Voorburgwal και Oudezijds Achterburgwal. Ανάμεσα στα αμέτρητα sex shops, στα coffeshops, περνώντας μπροστά από τα παράθυρα με τις πόρνες, και περπατώντας στα πανέμορφα γεφυράκια και δίπλα από εξαιρετικά κτίρια στα κανάλια. Απ’ όλα έχει η περιοχή!

Warmoesstraat

Με live fucking, το Casa Rosso είναι το πιο διάσημο SEX CLUB του Άμστερνταμ!

Πολύ κοντά το Μουσείο της Πορνείας, Red Light Secrets!

Από τα πιο γραφικά σημεία, στην γέφυρα Majoor Bosshardtbrug

Την Red Light District την εξαντλήσαμε και τη νύχτα και τη μέρα. Το συμπέρασμα ήταν πως πέρα από τον σέξυ και αμαρτωλο της χαρακτήρα, είναι πράγματι από τα πιο όμορφα και γραφικά σημεία των καναλιών του Άμστερνταμ. Όμως πάμε παρακάτω και προχωράμε στην Chinatown.

Συνεχίζεται...
Chinatown , Amsterdam Centraal, και πέριξ!

Η προέλευση της Chinatown του Άμστερνταμ, πάει πίσω στο έτος 1910, όταν έφτασαν στην Ολλανδία, οι πρώτοι Κινέζοι που εργάστηκαν ως ναυτικοί σε μεγάλα ολλανδικά ατμόπλοια. Γεγονός που καθιστά την Chinatown του Άμστερνταμ την παλαιότερη Chinatown της Ευρώπης. Εδώ υπάρχουν πολλά καλά και φθηνά εστιατόρια, και σούπερ μάρκετ με όλα τα είδη των ξηρών εμπορευμάτων από την Κίνα. Επίσης Ιαπωνικά, Ινδονησιακά, Ταϊλανδικά και Κορεατικά εστιατόρια. Υπάρχουν ασιατικά σούπερ μάρκετ, κομμωτήρια, βιβλιοπωλεία, αίθουσες μασάζ, φαρμακεία, ταξιδιωτικές εταιρείες και ότι ψάχνει ο καθένας τέλος πάντων από την ασιατική κουλτούρα και το καλό φαγητό.

Από την Zeedijk, δίπλα η πλατεία Nieuwmarkt, με το εντυπωσιακό κτίριο γνωστό ως «De Waag». Χτίστηκε το 1488 ως μέρος από τα μεσαιωνικά τείχη που προστάτευαν την πόλη και είχε το ρόλο τελωνείου. Σε καιρό ειρήνης οι πύργοι χρησιμοποιήθηκαν ως φυλακές. Είναι το μέρος όπου ο Ρέμπραντ ζωγράφισε πασίγνωστο έργο του ''Μάθημα Ανατομίας''. Το ιστορικό κτίριο στο κάτω πατώματα φιλοξενεί ένα από τα πιο δημοφιλή εστιατόρια στην πλατεία, Cafe in de Waag. Η πλατεία τα Σαββατοκύριακα ζωντανεύει, με την αγορά βιολογικών φρούτων και λαχανικών κάθε Σάββατο και την αγορά αντικών, κάθε Κυριακή από τον Μάιο έως τον Οκτώβριο.

Στην οδό Zeedijk, βρίσκεται το πιο γνωστό αξιοθέατο της Chinatown, ο Βουδιστικός ναός Fo Guang Shan He Hua Tempel που χτίστηκε το 2000. Αυτό το εντυπωσιακό κτίριο, με έντονα χρώματα στους τοίχους και την χαρακτηριστική κινεζική στέγη, είναι ο μεγαλύτερος Βουδιστικός ναός της Ευρώπης.

Επίσης η γκέι σκηνής της πόλης έχει επεκταθεί στην Chinatown και υπάρχουν όλο και περισσότερα γκέι μπαρ εδώ, στον κεντρικό δρόμο Zeedijk που αποτελεί την καρδιά της Chinatown.

Oudezijds Kolk

Φτάνοντας στο τέλος της Zeedijk, βρεθήκαμε στη συμβολή των Prins Hendrikkade και Damrak. Μετά από ώρες περπατήματος σε γραφικά στενάκια, κανάλια και γιοφύρια, επιτέλους ανοιχτωσιά!

Από τα πιο γνωστά και πολυφωτογραφημένα σημεία στα κανάλια του Άμστερνταμ,
ανάμεσα στην Damrak και Prins Hendrikkade.

Έχουμε φτάσει πια στον Amsterdam Centraal, τον κεντρικό σιδηροδρομικό σταθμό και μεγαλύτερο συγκοινωνιακό κόμβο της πόλης με γραμμές τραμ, μετρό, λεωφορείων και πορθμείων.

Απέναντι η Βασιλική Αγίου Νικολάου (Sint-Nicolaaskerk).

Το επιβλητικό κτίριο του σταθμού, ορόσημο για την πόλη του Άμστερνταμ χτίστηκε το 1889. Είναι ο μεγαλύτερος Σιδηροδρομικός Σταθμός του Άμστερνταμ αλλά ο πιο πολυσύχναστος σιδηροδρομικός σταθμός στη χώρα είναι αυτός της Ουτρέχτης.

Εμείς στρίψαμε αριστερά του σταθμού και συνεχίσαμε ευθεία στην Oosterdokskade για να φτάσουμε στην δημόσια βιβλιοθήκη του Άμστερνταμ, Openbare Bibliotheek Amsterdam.

Η δημόσια βιβλιοθήκη του Άμστερνταμ μεταφέρθηκε στο 10όροφο κτίριο το 2007 και είναι μια υπερσύγχρονη βιβλιοθήκη, όπου ο δανεισμός και η επιστροφή βιβλίων είναι πλήρως αυτοματοποιημένη, έχει 600 υπολογιστές συνδεδεμένους στο Internet, αμφιθέατρο, έναν εκθεσιακό χώρο, Μουσείο και 2000 θέσεις στάθμευσης για τα ποδήλατα.

Είδαμε κάποιους ορόφους της βιβλιοθήκης και ανεβήκαμε στον 7ο όροφο στο καφέ La Place με μεγάλη ποικιλία στο self-service εστιατόριο του. Τέλεια η ντοματόσουπα και νοστιμόματο και φρέσκο το γλυκό που φάγαμε! Η θέα από τις μεγάλες τζαμαρίες ήταν συμπαθητική. Έχω δει και καλύτερες. Σε πρώτο πλάνο το Μουσείο επιστημών ΝΕΜΟ.

Μετά τη χαλάρωση, γέμισαν οι μπαταρίες και ξαναβγήκαμε στον μουντό καιρό. Τα πόδια μου αν και πρώτη ημέρα, ήταν ήδη καταπονημένα. Και έχουμε ακόμα τρελό περπάτημα. Με βλέπω να με σέρνει ο Rose με καροτσάκι στο τέλος! Συνεχίσαμε γύρω από το Oosterdok, στο Επιστημονικό και τεχνολογικό κέντρο NEMO, περάσαμε τις γραμμές και βγήκαμε στην De Ruijterkade, στην πίσω πλευρά του Amsterdam Centraal.

Η επόμενη στάση είχε διαδρομή με πλοίο! Από την αποβάθρα του Amsterdam Centraal πήραμε το φέριμποτ μαζί με πολλούς Ολλανδούς και τα ποδήλατά τους και σε ελάχιστα λεπτά φτάσαμε στην απέναντι μεριά Veer Buiksloterweg στην συνοικία Overhoeks. Οι θαλάσσιες διαδρομές με τα δημόσια ferry είναι εντελώς δωρεάν και δεν χρειάζεται καμιά κάρτα ή εισιτήριο!

Από τον Amsterdam, Centraal Station - LJ, η θέα απέναντι

Σε λίγα λεπτά φτάσαμε στην αποβάθρα Buiksloterweg

Η βόλτα σ’ αυτή την περιοχή δεν είναι κάτι το τρομερό ούτε θα πω να την επισκεφτείτε οπωσδήποτε. Τα κύρια αξιοθέατα είναι το Πολιτιστικό κέντρο Tolhuistuin και τα πιο δημοφιλή EYE Filmmuseum (Κινηματογραφικό Ινστιτούτο Ολλανδίας) και τον πύργο A'DAM Lookout.

Το ΜΑΤΙ είναι ένα εξαιρετικό σύγχρονο κτίριο, ένα καινούριο ορόσημο του Άμστερνταμ που άνοιξε τον Απρίλιο του 2012. Αν είστε φαν του κινηματογράφου να πάτε.

Δίπλα ακριβώς, ο 80 μέτρων πύργος A'DAM, είναι ακόμα μια νέα προσθήκη σύγχρονης αρχιτεκτονικής στο Άμστερνταμ. Βασικά το κτίριο καινούριο δεν το λες. Το 1971 άνοιξε αλλά μετά την ολική ανακαίνιση του 2014 έγινε σαν καινούριο! Το πολυλειτουργικό κτίριο ένα μείγμα από γραφεία, καφετέριες, εστιατόρια, ένα ξενοδοχείο, ένα περιστρεφόμενο εστιατόριο και με εσωτερικό και εξωτερικό καταστρώματα παρατήρησης που προσφέρει θέα 360°. Στο κατάστρωμα μάλιστα στην άκρη έχει τοποθετηθεί μια κούνια ('Over-The-Edge' swing ride), για να νιώσεις την αδρεναλίνη σου καθώς θα ταλαντεύεσαι πάνω από την άκρη του Πύργου σχεδόν 100 μέτρα πάνω από το έδαφος! Κοστίζει 5€ αλλά εμένα και να με πλήρωναν δεν θα το έκανα! Η γενική είσοδος είναι 12,50€ Πάντως από φωτογραφίες που είδα η θέα δεν με ξετρέλανε κι αυτό με αποθάρρυνε στο να ανέβουμε.

Μετά τη σύντομη βόλτα, επιστρέψαμε και πάλι στον κεντρικό σταθμό

Hotel ibis Amsterdam Centre

Nieuwe Haarlemmersluis

Συνεχίζουμε στην Haarlemmerstraat, έναν από τους κύριους εμπορικούς δρόμους της πόλης. Ιδανικός για περίπατο, και φινετσάτος με πολύ μοδάτα καταστήματα και ωραία κτίρια. Από τις αγαπημένες μου βόλτες στο Άμστερνταμ. Μου φάνηκε πιο αυθεντικό κομμάτι της πόλης και πιο ήσυχο από την φασαρία του κέντρου.

Συνεχίζοντας ευθεία είναι η Haarlemmerdijk μέχρι την πλατεία Haarlemmerplein στην πύλη Walker. Στην Haarlemmerplein είχε υπαίθρια αγορά τυριών και τοπικών προϊόντων και καντίνες με διάφορα καλούδια!

Από την Haarlemmerplein πήραμε το τραμ 3 και κατεβήκαμε λίγες στάσεις μετά στη Marnixplein. Θέλαμε να αλλάξουμε τραμ. Πήραμε το τραμ 10 και αρκετές στάσεις μετά κατεβήκαμε Frederiksplein. Από εδώ ξεκινά μια από τις πιο γραφικές διαδρομές στα κανάλια, η Reguliersgracht.

Συνεχίζεται…
Reguliersgracht και γύρω απ’ τον Άμστελ!

Το γραφικό κανάλι Reguliersgracht που περνά μέσα από τα τρία κεντρικά κανάλια του Άμστερνταμ Prinsengracht, Keizersgracht και Herengracht και 7 γέφυρες στην ευθεία, μας χάρισαν μια εξαιρετική διαδρομή, και αυτό που την έκανε ακόμα πιο ωραία ήταν πως επιτέλους ο καιρός άνοιξε και ο ήλιος εμφανίστηκε δειλά. Είναι το καλύτερο σημείο για πολλά φωτογραφικά θέματα και ειδικά το βράδυ είναι ότι καλύτερο. Δυστυχώς δεν το επισκεφτήκαμε τη νύχτα αλλά ακόμα και το απόγευμα ήταν πανέμορφη η βόλτα. Μπορεί το Άμστερνταμ να μοιάζει παντού το ίδιο, όμως αυτή η γειτονιά διαφέρει γιατί πολύ απλά είναι πιο όμορφη και γραφική από τα υπόλοιπα κανάλια. Θα αφήσω να μιλήσουν οι φωτογραφίες!

Και δεν είναι μόνο τα κανάλια και οι γέφυρες. Τα κτίρια στις όχθες των καναλιών, είναι από τα πιο καλοδιατηρημένα και πιο εντυπωσιακά σε όλο το Άμστερνταμ!

Ο Rose βρήκε τη χαρά του σ’ αυτές τις υπαίθριες τουαλέτες της πόλης. Άνετα και χωρίς να ψάχνει απεγνωσμένα! Εγώ τις βρήκα εκτός από χρήσιμες και ευφάνταστες!

Λίγο πριν την πλατεία Rembrandtplein

Στο τέλος της Reguliersgracht φτάσαμε στην μικρή πλατεία Rembrandt. Είναι μια πλατεία που μου άρεσε και σίγουρα τη θεωρώ την πιο ‘’ζεστή’’ πλατεία στο Άμστερνταμ. Μικρά καφέ και ξενοδοχεία γύρω από την τετράγωνη πλατεία και μαρμάρινα παγκάκια μπροστά από το σήμα κατατεθέν της πλατείας, το άγαλμα του Rembrand από τον οποίο πήρε το όνομά της, και την 3D απεικόνιση του πιο διάσημου έργου του χρονολογίας 1642, την Νυχτερινή Περίπολο.

Ο σημαντικός Ολλανδός ζωγράφος και χαράκτης του 17ου αιώνα, Rembrandt Harmenszoon van Rijn συγκαταλέγεται μεταξύ των κορυφαίων ζωγράφων όλων των εποχών. Το άγαλμα του Ρέμπραντ έγινε το 1852 αλλά μεταφέρθηκε στο κέντρο της πλατείας το 1896. Τα χάλκινα γλυπτά μπροστά στο άγαλμα του Ρέμπραντ, που αναπαριστούν το διάσημο έργο του Νυχτερινή περίπολος (De Nachtwacht), εμφανίστηκαν για πρώτη φορά στην πλατεία το 2006 στον εορτασμό για τα 400α γενέθλια του Ρέμπραντ.

Όπως μπορείτε να διακρίνεται ακριβώς πίσω, είναι το κτίριο που στεγάζει τα κεντρικά γραφεία του κολοσσού που ονομάζεται booking.com!

Το ότι η πλατεία Rembrandt φημίζεται για την νυχτερινή της ζωή με τα καλύτερα και πιο δημοφιλή κλαμπ του Αμστερνταμ, όπως επίσης ότι έχει έναν μεγάλο αριθμό από καφετέριες, μπαρ παμπ και γκέι μπαρ δεν μπορώ να το επιβεβαιώσω αλλά για να το λένε έτσι θα είναι. Οπότε αν είστε της έξαλλης ζωής ή τέλος πάντων είστε κοντά στην πλατεία το βράδυ ξέρετε τι να κάνετε. Εμείς αρκεστήκαμε στο απογευματινό χάζι.

Ο Rose είναι έτοιμος να αγοράσει και να καταβροχθίσει πατάτες με τσένταρ σε χωνάκι!

Και είμαστε την τελική ευθεία για την ολοκλήρωση της περιήγησης μας. Απέμεινε το τελευταίο κομμάτι του κέντρου, που το κατατάσσω στο top3 των ωραιότερων σημείων για περίπατο και φωτογραφία στο Άμστερνταμ. Από την πλατεία Rembrandt, συνεχίζουμε στην Reguliersbreestraatκαι λίγα μέτρα μετά στην Muntplein .

Η πλατεία Muntplein ήταν ουσιαστικά η αφετηρία μας για την κυκλική πορεία που ακολουθήσαμε. Μια μικρή διαδρομή που όμως μας αποκάλυψε πολλά εξαιρετικά όμορφα σημεία των καναλιών. Η πλατεία είναι στην πραγματικότητα μια γέφυρα, που διασχίζει το κανάλι Singel στο σημείο που εκβάλλει στον ποταμό Amstel . Όλες οι γέφυρες στην Άμστερνταμ είναι αριθμημένες, και της Muntplein φέρει τον αριθμό 1. Στην πλατεία Muntplein βρίσκεται ο πύργος Munttoren που ήταν κάποτε μέρος μιας από τις τρεις κύριες πύλες της μεσαιωνικής πόλης του Άμστερνταμ.

Από τη γέφυρα Doelensluis, το κανάλι Rokin

Πριν συνεχίσουμε την διαδρομή μας, περάσαμε από το Cafe de Jaren πάνω στην Nieuwe Doelenstraat που όμως έχει μπαλκόνι δίπλα στον ποταμό Άμστελ. Το καφέ είναι από τα πιο φημισμένα στην πόλη, και επειδή ίσως δεν θα ξαναπερνούσαμε από το σημείο είπαμε να μη χάσουμε την ευκαιρία για μια στάση και μια μπύρα. Σίγουρα το ιδανικό είναι να έχει ήλιο και ζέστη και να καθίσεις στη βεράντα του, αλλά μη τα θέλουμε όλα δικά μας. Κι απ’ τις μεγάλες τζαμαρίες μια χαρά θέα είχαμε και εσωτερικά το μαγαζί είναι ένας πολύ ωραίος χώρος.

Από τη Nieuwe Doelenstraat φτάσαμε στη γέφυρα Aluminiumbrug

Από την Aluminiumbrug είχαμε θέα το κανάλι Kloveniersburgwal και στο βάθος το De Waag

και από την άλλη μεριά τον ποταμό Άμστελ

Όταν περάσαμε την μικρή γέφυρα, στην απέναντι όχθη είδαμε το πίσω μπαλκόνι του Cafe de Jaren που ήμασταν λίγα λεπτά πριν.

Aluminiumbrug / Γέφυρα αλουμινίου

Η συνέχεια της Aluminiumbrug είναι η οδός Staalstraat με τη Staalmeestersbrug, τη γέφυρα που διασχίζει το κανάλι Groenburgwal και που είναι γνωστή και ως γέφυρα της αγάπης για τις κλειδαριές που βάζουν οι ερωτευμένοι! Το μέρος είναι από τα πιο γραφικά σημεία που συναντήσαμε στο Άμστερνταμ.

Από τη γέφυρα της αγάπης (Staalmeestersbrug), είναι γνωστή και η θέα προς το κανάλι με φόντο τον πύργο της εκκλησίας Zuiderkerk. Όμως ο πύργος ήταν καλυμμένος με σκαλωσιές οπότε έχανε μέρος της ομορφιάς του το τοπίο.

Συνεχίζουμε ευθεία στην Staalstraat και συναντάμε μια άλλη γεφυρα την Ir. B. Bijvoetbrug

Την διασχίσαμε κι αυτή και φτάσαμε στην απέναντι μεριά στο κανάλι Zwanenburgwal που ενώνεται με τον ποταμό Amstel, σε μια εξαιρετική τοποθεσία στην εβραϊκή συνοικία. Εκεί βρίσκεται το μνημείο Spinoza, προς τιμην του Ολλανδού Εβραίου φιλόσοφου Baruch Spinoza που έγινε γνωστός για τις ιδέες του σχετικά με την ελευθερία της έκφρασης, της ανοχής και της ελευθερίας της θρησκείας. Το κείμενο στο μνημείο του γράφει ''O σκοπός του κράτους είναι η ελευθερία''.

Μπορεί σχεδόν όλη τη μέρα ο καιρός να ήταν μουντός και συννεφιασμένος, όμως έστω αυτός ο αδύναμος απογευματινός ήλιος μας χάρισε ένα πολύ όμορφο ηλιοβασίλεμα στον ποταμό που διασχίζει το Άμστερνταμ, τον ποταμό Άμστελ.

Εκεί δίπλα στον Άμστελ, βρίσκεται η Εθνική Λυρική Σκηνή. Στην πίσω μεριά του κτιρίου της Όπερας στην Waterlooplein βρίσκεται μια από τα μεγαλύτερες και παλαιότερες υπαίθριες αγορές παλιών αντικειμένων στο Άμστερνταμ που εκείνη την ώρα ήταν φυσικά κλειστή και δυστυχώς δεν μπορέσαμε να την επισκεφτούμε.

Συνεχίσαμε ευθεία στην όχθη του Άμστελ, και η πρώτη γέφυρα που συναντήσαμε ήταν η ιστορική Blauwbrug που μου θύμισε ολίγον τι την Pont Alexandre III του Παρισιού! Και πράγματι είναι εμπνευσμένη από τη συγκεκριμένη παριζιάνικη γέφυρα. Η Blauwbrug που συνδέει τις πλατείες Rembrandtplein και Waterlooplein, χτίστηκε το 1883 και το όνομά της το πήρε από την μπλε ξύλινη γέφυρα του 17ου αιώνα που υπήρχε στην ίδια θέση με την υπάρχουσα γέφυρα.

Από την παραποτάμια διαδρομή του Άμστελ, λίγα μέτρα μετά περάσαμε την ξύλινη Walter Suskindbrug που μπορεί να φαίνεται παλιά αλλά έχει κατασκευαστεί μόλις το 1972 και είναι ένα αντίγραφο ενός τύπου γέφυρας που ήταν συνηθισμένο κατά τον 16ο αιώνα.

Το Μουσείο Hermitage

Και φτάνουμε στην πιο φίρμα γέφυρα του Άμστερνταμ την Magere Brug

Magere Brug μεταφράζεται ''Λεπτή γέφυρα'', και δόθηκε αυτό το όνομα λόγω του πλάτους της αρχικής γέφυρας που κτίστηκε το 1691. Η υπάρχουσα γέφυρα χτίστηκε το 1934 και από το 2003, χρησιμοποιείται μόνο από πεζούς και ποδηλάτες. Η Magere brug ανοίγει πολλές φορές την ημέρα για να αφήσει να περάσουν τα μεγαλύτερα σκάφη που διέρχονται του ποταμού. Είναι ένα πολύ δημοφιλές μέρος για τους λάτρεις της φωτογραφίας ιδιαίτερα κατά τις νυκτερινές ώρες όταν ανάβουν τα 1200 φώτα της. Σχεδίαζα λοιπόν κι εγώ, να είμαστε εδώ στο σούρουπο για να την πετύχουμε αναμμένη. Έπρεπε όμως να περιμένουμε λίγη ώρα ώστε να βραδιάσει τελείως και να ανάψουν τα λαμπάκια της. Κι ενώ πάντα σχεδιάζω την παραμικρή λεπτομέρεια και πάντα περιμένω τα απαθανατίσω τα highlights, αυτή τη φορά δεν περίμενα. Δεν σκέφτηκα καν να περιμένουμε κάποια λεπτά για τη φωταγώγηση. Δεν ξέρω γιατί αλλά το μετάνιωσα.

Έτσι είναι με τα αναμμένα λαμπάκια της!

Έτσι λοιπόν, εμέις την είδαμε άνευ αναμμένων φώτων και την περάσαμε για να βρεθούμε στην απέναντι όχθη του Άμστελ. Amstel και κανάλι Prinsengracht

Henrick de Keijserbrug στην Achtergracht

Από τη στάση Frederiksplein πήραμε το τραμ 10 και κατεβήκαμε Leidseplein

Αυτή η πρώτη μέρα ήταν η πιο γεμάτη στο Άμστερνταμ που είδαμε τα πιο σημαντικά και όμορφα σημεία ενδιαφέροντος της πόλης. Ήταν εξαιρετικές οι διαδρομές μας και άκρως γραφικές ανάμεσα στα κανάλια αλλά εξακολουθούσα να νιώθω πως η πόλη δεν με κέρδισε. Στην Leidseplein πήραμε τη δόση μας από τις απαίσιες χασισομυρωδιές που ήταν διάχυτες παντού και με το τραμ 2 επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο μας.

Και επειδή είμαστε party animals βγήκαμε για βράδυ σε μπυραρία που κι αυτή έκλεινε στις 12! Με το τραμ 2 κατεβήκαμε στην πλατεία Spui. Περπατήσαμε λίγα λεπτά μέχρι την Herengracht 319 και πήγαμε στην Proeflokaal A. van Wees. Το μαγαζί είναι μια κλασική ολλανδική παμπ με ξύλινα βαρέλια και ζεστή ατμόσφαιρα. Ήπιαμε τις μπύρες μας συνοδεία ενός πλατό με τυριά, αλλαντικά και κροκέτες και κάπως έτσι έξαλλα κλείσαμε το δεύτερο βράδυ μας στο Άμστερνταμ.

Κήποι Keukenhof και τουλιποχώραφα!

Για τη μέρα αυτή ανυπομονούσα και είχα τις μεγαλύτερες προσδοκίες. Μια full ημέρα εκτός Άμστερνταμ στους ξακουστούς κήπους Keukenhof, στο Haarlem, στο Marken, στο Volendam και στους μύλους του Zaanse Schans. Και όλα αυτά με το ημερήσιο Amsterdam & Region Travel Ticketπρος 18,50€. Η κάρτα εκτός από τις απεριόριστες μετακινήσεις μέσα στο Άμστερνταμ, περιλαμβάνει όλα τα δημόσια μέσα μεταφοράς για διαδρομές με λεωφορείο, τραμ, τρένο και μετρό από GVB, EBS, Connexxion, και NS.
Amsterdam & Region Travel Ticket | GVB
https://www.travelstories.gr/commun...8/314033_ef64e4871158b55d2e0753dba5cceec7.pdf

Το pdf δείχνει όλες τις διαδρομές που περιλαμβάνονται στην κάρτα. Υπάρχουν πάρα πολλές επιλογές όπως το Muiden με το γνωστό κάστρο, το Almere στη Newland, οι παραλίες της Βόρειας θάλασσας IJmuiden aan Zee, Bloemendaal aan Zee και Zandvoort aan Zee, η ανερχόμενη τουριστικά πόλη Hoorn, το Beemster που είναι στη λίστα της Ουνέσκο, και οι περιοχές που θέλαμε εμείς να επισκεφτούμε και αναφέρω παραπάνω.

Το αρχικό σχέδιο ήταν το εξής: Από Άμστερνταμ μέχρι αεροδρόμιο με το λεωφορείο 197. Από το αεροδρόμιο το λεωφορείο 858 για τους κήπους Keukenhof στην περιοχή Lisse. Επιστροφή στο αεροδρόμιο και λεωφορείο 300 μέχρι τον κεντρικό σταθμό του Haarlem. Από Haarlem τρένο για Άμστερνταμ. Από τον κεντρικό σταθμό τρένων του Άμστερνταμ , το λεωφορείο 315 για Marken. Με το 315, στάση στο Monnickendam, κι από άλλη στάση του χωριού λεωφορείο 110 ή 316 για Volendam. Από Volendam το 110 για Purmerend κι από το σταθμό τρένων του Purmerend τρένο για Zaandam κι από κει το τοπικό λεωφορείο 67 για Zaanse Schans. Και επιστροφή στο Άμστερνταμ με το 391. Ζαλιστήκατε?

Οι επιλογές είναι πάρα πολλές και το προτιμότερο φυσικά είναι, εφόσον κάποιος διαθέτει περισσότερες μέρες να έχει το 2ημερο ή 3ημερο Amsterdam & Region Travel Ticket, ώστε να δει πιο πολλά μέρη και με μεγαλύτερη άνεση. Ήξερα πως για μια ημέρα έβαλα πολλά όμως επειδή οι αποστάσεις δεν είναι μεγάλες ήλπιζα πως θα βγει. Και βγήκε. Περίπου! Ήθελα να δω πολλά περισσότερα μέρη και εν των υστέρων διαπίστωσα πως ίσως θα ήταν προτιμότερο να αφαιρέσω κάποια από αυτά και να προσθέσω άλλα όπως καμιά παραλία ή κανένα κάστρο. Τα πράγματα δεν είναι πάντα όπως τα φανταζόμαστε.

Αλλά ας πάρω τα πράγματα από την αρχή. Επέλεξα την 3η ημέρα του ταξιδιού να γίνουν οι εξορμήσεις γιατί θα είχε πιο αίθριο καιρό. Και πράγματι η μέρα ξεκίνησε με ήλιο και πιο υψηλή θερμοκρασία, γύρω στους 14 βαθμούς. Πήραμε το λεωφορείο 197 μέχρι το αεροδρόμιο Σκίπχολ. Το λεωφορείο της arriva 858 για Keukenhof Gardens δεν βρίσκεται εκεί που είναι τα υπόλοιπα, αλλά αναχωρεί από την έξοδο 4 των αφίξεων (δίπλα στο Starbucks), και θέλει λίγα λεπτά περπάτημα. Σε 30 λεπτά φτάσαμε στους κήπους.

Να πω την αλήθεια πως δεν ήταν διακαής πόθος η επίσκεψη στους κήπους. Βεβαίως και επέλεξα την άνοιξη ως ιδανική εποχή για την Ολλανδία αλλά περισσότερο για τα πολύχρωμα χωράφια. Οι λωρίδες λουλουδιών στα λιβάδια είναι ένα από τα πιο δημοφιλή και μοναδικά αξιοθέατα στην Ολλανδία. Κάθε άνοιξη όλη η περιοχή εκρήγνυται σε ζωηρά χρώματα όταν οι βολβοί ''πυροβολούν'' και εκατομμύρια λουλούδια ανθίζουν δίνοντας ένα πολύχρωμο υπερθέαμα. Τα περισσότερα χωράφια λουλουδιών βρίσκονται μεταξύ Χάαρλεμ και Λέιντεν. Γύρω από τους Keukenhof Gardens υπάρχουν πολλά πολύχρωμα χωράφια, και αυτό ακριβώς ήθελα να δω. Είχα μάλιστα σκοπό, να νοικιάσουμε ποδήλατα από την Rent-a-Bike van Dam, στην κύρια είσοδο από τους κήπους του Keukenhof προς 10€ και να γυρίσουμε κάποιες από τις τέσσερις προβλεπόμενες διαδρομές με σήμανση από 5 έως 35 χλμ. ανάμεσα στα χωράφια.
https://www.travelstories.gr/commun...8/314034_0c9eb7a74022aff523e2785a48bca1b7.pdf

Τουλίπες, νάρκισσοι και ζουμπούλια δίνουν μια εντυπωσιακή επίδειξη χρωμάτων και η πιο ιδανική εποχή είναι από μέσα Μαρτίου έως τα μέσα Μαΐου με καλύτερη στιγμή τα μέσα Απριλίου. Τέλη Μαρτίου όμως που ήμασταν εμείς εκεί, η ανθοφορία δεν ήταν στα ντουζένια της και βλέποντας τα γύρω χωράφια να μην έχουν ανθίσει ακόμα ή να έχουν μόνο κίτρινο χρώμα από τους νάρκισσους απογοητεύτηκα. Δεν θα είχε νόημα λοιπόν να κάνουμε ποδήλατο στα άδεια χωράφια ή στα λίγα που είχαν καλή ανθοφορία. Έτσι ξέχασα την προοπτική της ποδηλατάδας ανάμεσα σε μια θάλασσα λουλουδιών και προσγειώθηκα στην πραγματικότητα. Αν σχεδιάζετε ένα τουλιπο-trip κάντε το σωστά και επιλέξτε την κατάλληλη στιγμή.
Flowers of Amsterdam | I amsterdam

Ας θαυμάσουμε έστω τους κήπους Keukenhof που κι αυτοί όμως είχαν μόλις ανοίξει για το κοινό και δεν ήταν στο απόγειο τους. Οι κήποι είναι ανοιχτοί μόνο για οχτώ βδομάδες το χρόνο από τέλη Μαρτίου μέχρι τέλη Μάιου και συγκεκριμένα το 2017 ήταν ανοιχτοί από 23/3 μέχρι 21/5. Η είσοδος δεν είναι και φτηνή. 16€ το άτομο. Home

Μην είμαι αχάριστος όμως. Είδαμε ένα από τα πιο δημοφιλή αξιοθέατα της Ολλανδίας και έναν από τους πιο όμορφους κήπους στον κόσμο με τις περισσότερες ποικιλίες τουλίπας απ’ οπουδήποτε αλλού και μάλιστα με αίθριο καιρό. Κάθε άνοιξη λοιπόν, οι κήποι του Κεουκενχόφ κοντά στην μικρή πόλη Lisse, ζωντανεύουν με ανθισμένα λουλούδια σε κάθε χρώμα του ουράνιου τόξου από 7 εκατομμύρια βολβούς σε πάνω από 80 πολύχρωμα στρέμματα, καθιστώντας τον ως τον μεγαλύτερο κήπο λουλουδιών στον κόσμο. Στο Keukenhof κάτσαμε γύρω στις 2,5 ώρες. Είναι πολλά τα στρέμματα και θέλει χρόνο για να απολαύσεις το τοπίο με την άνεση σου. Χωρίς χάρτες και χωρίς συγκεκριμένες διαδρομές, είδαμε ότι μας άρεσε, κάναμε στάσεις και φωτογραφίσαμε ότι μας χτύπησε στο μάτι. Είμαι σίγουρος πως δεν περπατήσαμε σε όλους τους κήπους αλλά ήταν χορταστική η βόλτα μας.

Ένα μέρος των κήπων συνορεύει με τα χωράφια που χωρίζονται μεταξύ τους από ένα κανάλι. Ήταν κάτι που απολαύσαμε πολύ περισσότερο από τους ίδιους τους κήπους. Η ανθοφορία ήταν σε καλό επίπεδο και έστω σε μικρό βαθμό, είδαμε από πολύ κοντά τις χρωματιστές λωρίδες των χωραφιών!

Τους δύο μήνες του 2017 που ήταν ανοιχτοί οι κήποι, δέχτηκαν 1,4 εκατομμύρια επισκέπτες και μόνο το 20% των επισκεπτών ήταν Ολλανδοί. Σε σύγκριση με φωτογραφίες που είχα δει στο ίντερντετ, οι κήποι μου φάνηκαν πιο απλοί και δεν ήταν τόσο εκθαμβωτικοί όπως θα ήταν ένα μήνα μετά στην καλύτερη φάση τους στην καρδιά της Άνοιξης.

Το Keukenhof διαθέτει μια ποικιλία από διαφορετικά στυλ κήπων. Για παράδειγμα τον αγγλικό κήπο, τον ιστορικό κλειστό κήπο, τον κήπο της φύσης με νερά και θάμνους ή τον ιαπωνικό κήπο. Από τα χαρακτηριστικά σημεία είναι ο ανεμόμυλος με τα γραφικά κανάλια γύρω του που συγκεντρώνει τους πιο πολλούς επισκέπτες.

Πίσω από τον μύλο. Τα χωράφια θα μετατραπούν σε ουράνιο τόξο ένα μήνα μετά!

Ανεβήκαμε στον μύλο και μπορούσαμε να δούμε από ψηλά πόσο άριστα φτιαγμένος, περιποιημένος και οργανωμένος είναι ο ευρύτερος χώρος του Keukenhof. Και μπορεί οι κήποι να μη διαθέτουν μεγάλα τμήματα με τουλίπες όπως θα περίμενα, όμως τα κτήματα έξω που δεν ανήκουν στους κήπους Keukenhof, αποζημιώνουν σε μεγάλο βαθμό και θα έλεγα πως κλέβουν την παράσταση. Εμείς βέβαια δεν είδαμε πολλά χρωματιστά χωράφια, όμως με ζουμ της μηχανής κάτι απαθανατίσαμε!

Κοντά στον μύλο έχει κατάστημα με σουβενίρ που πρωταγωνιστούσε το γνωστό παραδοσιακό προϊόν της Ολλανδίας, τα τυπικά ξύλινα τσόκαρα (klompen). Επίσης έχει και φρέσκες βάφλες και για πρώτη φορά δοκιμάσαμε ζεστή Stroopwafel που μοσχοβολούσε κανέλλα.

Ξύλινα παγκάκια από κορμούς δέντρων εναρμονισμένα με το φυσικό περιβάλλον

Συνεχίσαμε την βόλτα μας σε άλλα τμήματα των κήπων, ενώ ο ήλιος έγινε πιο δυνατός και πιο ζεστός. Μονοπάτια, ξύλινα κτίρια, θερμοκήπια, γεφυράκια, λίμνες, δέντρα, πράσινο και πολύ χρώμα συνθέτουν τους κήπους Keukenhof και η ηλιόλουστη βόλτα μας ήταν μια ωραία στιγμή στο Ολλανδικό μας ταξίδι!

Τα ουράνια τόξα στα χωράφια της Ολλανδίας, με μωβ Ζουμπούλια, ροζ κρόκους, αμέτρητες ποικιλίες από τουλίπες και φωτεινούς κίτρινους νάρκισσους, δεν είναι απλά ένα θέαμα να φωτογραφίζουμε και να θαυμάζουμε. Όταν μιλάμε για καλλιέργειες λουλουδιών στην Ολλανδία πρέπει να ξέρουμε πως μιλάμε για έναν κολοσσό, αφού η Ολλανδία παράγει το 70% των λουλουδιών στο παγκόσμιο εμπόριο. Μάλιστα 25 χλμ. από τους κήπους Keukenhof στην περιοχή Aalsmeer βρίσκεται ένα τεράστιο εμπορικό κτίριο που στεγάζει τη μεγαλύτερη δημοπρασία λουλουδιών στον κόσμο FloraHolland. Γίνονται και οργανωμένες επισκέψεις που μπορεί κάποιος να δει και τη διαδικασία πλειστηριασμού, ένα μοναδικό οικονομικό σύστημα στο εμπόριο λουλουδιών.

Κι άλλες εικόνες από τους Κήπους της Ευρώπης, όπως λένε τους Keukenhof Gardens!

Δεν θα πω ψέματα ότι δεν κουράστηκα. Εδώ θα κουραστήκατε εσείς με τόσες φωτογραφίες. Σας έπηξα στο λουλουδικό! Υπομονή και τελειώνουμε! Εγώ κουράστηκα και ο Rose ήταν ντούρος! Πράγμα πρωτόγνωρο αφού συνήθως γίνεται το αντίθετο. Να φανταστείτε, εγώ σταματούσα κάθε λίγο και λιγάκι για στάση και ξεκούραση! Τα πόδια είχαν σακατευτεί. Κάναμε την τελευταία στάση στο περίπτερο Oranje Nassau, φάγαμε και το παγωτό μας και μπήκαμε στην τελική ευθεία να δούμε τα κομμάτια που απέμειναν.

Από ένα ύψωμα, θαυμάσαμε άλλη μια φορά τα χρωματιστά χωράφια

Κι ενώ ήμασταν έτοιμοι να βγούμε από τους κήπους, παρατήρησα ένα μονοπάτι που μου είχε ξεφύγει, οπότε συνεχίσαμε λίγο ακόμα το περπάτημα. Βίτσιο όχι αστεία!

Μετά από αυτή την εμπειρία και αν με ρωτήσει κάποιος θα πω πως, όσο κι αν οι κήποι είναι εξαιρετικά προσεγμένοι, με υπέροχα λουλούδια, πράσινο και λίμνες δεν θεωρώ πως είναι κάτι που δεν πρέπει να χάσει κανείς. Δεν το θεώρησα χάσιμο χρόνου αλλά αν ήξερα θα επέλεγα να δω κάτι με περισσότερο ενδιαφέρον. Εφόσον κάποιος θέλει να πάει στην Ολλανδία την Άνοιξη, θα συμβούλευα να επισκεφτεί τα αμέτρητα τουλιποχώραφα και λουλουδοχώραφα με ποδήλατο ή με τα πόδια και να εστιάσει σε μια πιο αυθεντική εικόνα της χώρας απ’ ότι οι καλοφτιαγμένοι κήποι.

Φύγαμε με το λεωφορείο 858 και αποχαιρετίσαμε την περιοχή του Lisse

Φτάσαμε στο αεροδρόμιο και πήραμε το λεωφορείο 300 για τη συνέχεια του trip μας.
Επόμενη στάση, Haarlem.
Στο Haarlem

Στο Haarlem δεν είχα καμία ιδιαίτερη επιθυμία να το συμπεριλάβω στις εκδρομές εκτός Άμστερνταμ. Δεν ήταν κάτι που μου τράβηξε το ενδιαφέρον όταν οργάνωνα το tour, αλλά επειδή ήταν κοντά στην ευρύτερη περιοχή και βόλευαν οι μεταφορές, μπήκε στη λίστα της εκδρομής. Και τελικά αποδείχτηκε το ωραιότερο κομμάτι αυτής της εξόρμησης. Τελικά πολλές φορές αυτά που περιμένουμε να μας ενθουσιάσουν μας αφήνουν αδιάφορους ή μας απογοητεύουν, κι αυτά που τα έχουμε σε δεύτερη μοίρα αποδεικνύονται κρυφά διαμάντια!

Είναι το ιστορικό κέντρο της επαρχίας καλλιέργειας βολβών τουλίπας για αιώνες και φέρει το ψευδώνυμο ''Bloemenstad'' (πόλη λουλούδι), για το λόγο αυτό. Συγκεκριμένα από το 1630 μέχρι σήμερα, το Χάρλεμ είναι ένα σημαντικό εμπορικό κέντρο για τις τουλίπες, και μάλιστα ήταν στο επίκεντρο κατά τη διάρκεια της tulipomania, στην ολλανδική χρυσή εποχή κατά την οποία οι τιμές για τους βολβούς της τουλίπας έφτασαν σε εξαιρετικά υψηλά επίπεδα, και πωλούνταν 10 φορές πιο πάνω από το ετήσιο εισόδημα ενός ειδικευμένου τεχνίτη!

Το λεωφορείο 300 μας κατέβασε στη στάση Centrum/Verwulft, στον κεντρικό δρόμο Gedempte Oude Gracht. Κατευθείαν ένοιωσα πολύ οικεία και με ενθουσίασε η μεσαιωνική αρχιτεκτονική της πόλης, οι πλακόστρωτοι δρόμοι της, τα ελάχιστα αυτοκίνητα, ο ρυθμός της και η φιλικότητα της. Το Haarlem είναι μια πόλη στον ποταμό Spaarne με 155.000 κάτοικους που σημαίνει πως έχει ζωή και κίνηση. Είναι μια ας το πούμε μικρογραφία του Άμστερνταμ, με 2-3 κανάλια μόνο, και μπορεί να με πείτε υπερβολικό αλλά μου άρεσε περισσότερο!

Πλατεία Botermarkt

Δεν είχαμε και πολλές ώρες στη διάθεση μας γι’ αυτό κινηθήκαμε στα πολύ βασικά σημεία του κέντρου. Αν το ήξερα ότι θα μου άρεσε τόσο θα αφιέρωνα ίσως και μια ολόκληρη ημερήσια εδώ και θα αφαιρούσα το Volendam που θα πηγαίναμε αργότερα. Αναζητήσαμε την κεντρική πλατεία του Haarlem, Grote Markt το σημείο αναφοράς της πόλης.

Gedempte Oude Gracht

Ενώ νωρίτερα ένιωθα πολύ κουρασμένος, αυτή η πόλη μου ανέβασε τόσο τη διάθεση που ο πόνος από τα πόδια εξαφανίστηκε. Άτιμη ψυχολογία. Ο δε Rose ήταν μέσα στην τρελή χαρά αφού σε λίγα λεπτά θα καθόμασταν και θα τρώγαμε. Ιερή στιγμή! Η Zijlstraat, ένας από τους γνωστότερους δρόμους του Χάρλεμ μας οδήγησε στην Grote Markt.

Τη Grote Markt την ερωτεύτηκα αμέσως. Ίσως γιατί είχα απογοητευθεί από τις πλατείες του Άμστερνταμ. Ίσως γιατί δεν είχα ψάξει πολλά για το Χάρλεμ και η πλατεία αυτή ήταν μια έκπληξη για μένα. Ίσως γιατί είχε ήλιο και κόσμος είχε γεμίσει τα τραπεζάκια των καφέ που υπάρχουν γύρω. Ίσως γιατί είναι η ομορφότερη πλατεία της Ολλανδίας!

Στην ιστορική καρδιά του Χάρλεμ, στο κομβικό σημείο της καθημερινής ζωής στο Χάρλεμ, η τεράστια πλατεία Grote Markt βρίσκεται κάτω από την επιβλητική εκκλησία Grote Kerk γνωστή και ως St. Bavokerk. Ο πρώην καθεδρικός ναός, που χρονολογείται από τον 14ο αιώνα αποτελεί σημαντικό ορόσημο για την πόλη του Χάρλεμ και έχει κυριαρχήσει στον ορίζοντα της πόλης εδώ και αιώνες.

Η πλατεία περιλαμβάνει μερικά από τα πιο ωραία ιστορικά κτίρια στην πόλη όπως το Δημαρχείο, του 14ου αιώνα.

Το Vleeshal, ένα ιστορικό κτήριο που χρονολογείται από το 1603 και χρησιμοποιούνταν μέχρι το 1840 ως κρεοπωλείο, και σήμερα στεγάζει ένα μουσείο τέχνης και ένα αρχαιολογικό μουσείο!

Hoofdwacht, του 13ο αιώνα που θεωρείται το παλαιότερο κτίριο στο Χάαρλεμ

Είχε έρθει η ώρα όμως να χαλαρώσουμε στο κέντρο της πλατείας στο Cafe XO. Τα τραπέζια ήταν γεμάτα και η ατμόσφαιρα ανοιξιάτικη και υπέροχη. Μετά βεβαιότητας ήταν από τις πιο ωραίες στιγμές στο ταξίδι μας. Γιατί πολλές φορές ένας καφές, ένα γεύμα κάτω από τον ήλιο, μια χαλαρή στιγμή σε μια εξαιρετική πλατεία μπορεί να σου προσφέρει περισσότερα από ένα μουσείο ή δεκάδες κανάλια!

Η ώρα πέρασε και φύγαμε σιγά σιγά. Κατευθυνθήκαμε προς τον κεντρικό σταθμό τρένων του Χάρλεμ
και περάσαμε από όμορφα σημεία της πόλης.

Χαρακτηριστικό της πόλης είναι τα hofjes. Οι αυλές που περιβάλλονται από πτωχοκομεία (στέγαση φιλανθρωπίας) ένα στοιχείο μιας αλλοτινής εποχής, όταν τα πλούσια μέλη της τοπικής κοινωνίας πλούσιοι δημιούργησε κατοικίες για να στεγάσουν άγαμες ή χήρες γυναίκες. Οι γυναίκες ζούσαν στα μικρά σπίτια, τα οποία όλα κοίταζαν έξω σε μια κοινόχρηστη αυλή με κήπο. Πολλά από αυτά τα hofjes έχουν εκσυγχρονιστεί ή καταργηθεί εντελώς, και τα περισσότερα βρίσκονται στο κέντρο του Χάρλεμ. Η τελευταία προσθήκη Hofje είναι το Johan Enschedehofje, χρονολογίας 2007. Τα hofjes είναι κανονικά επισκέψιμα για τον κόσμο από τις 10:00 μέχρι τις 17:00 εκτός Κυριακής. Δεν είχαμε χρόνο να ψάξουμε πολλά από αυτά, όμως είδαμε το Hofje van Bakenes που ήταν στον δρόμο μας πολύ κοντά στην Grote Markt, που είναι το παλαιότερο χρονολογίας 1395.

Και το Hofje De Bakenesserkamer

Έπειτα βρήκαμε μπροστά στον ποταμό και στον molen de Adriaan. Από τα πιο σημαντικά ορόσημα του Haarlem είναι ο ανεμόμυλος de Adriaan σε μια γραφική τοποθεσία δίπλα στον ποταμό Spaarne κοντά στο κέντρο της πόλης. Ο ξύλινος μύλος του 1779 καταστράφηκε από πυρκαγιά το 1932 και ξαναχτίστηκε το 2002, λαμβάνοντας τη θέση του ξανά ως διακριτικό χαρακτηριστικό στο αστικό τοπίο του Χάρλεμ.

Περάσαμε τη γέφυρα Catharijnebrug και περπατήσαμε μέχρι το Amsterdamse Poort, μια παλιά πύλη, στο τέλος της παλιάς διαδρομής Άμστερνταμ - Χάρλεμ και είναι η μόνη πύλη που έχει σωθεί από τις αρχικές δώδεκα πύλες.

Επιστρέψαμε πίσω και σε λίγα λεπτά εντοπίσαμε τον κεντρικό σταθμό του Haarlem, τον μοναδικό σιδηροδρομικό σταθμό στην Ολλανδία που είναι χτισμένο σε στιλ αρ νουβό. Η άχρηστη πληροφορία της ημέρας!

Για λίγες ώρες στο Χάρλεμ είδαμε πάρα πολλά. Ήμασταν μόνο στα μισά της μέρας και είχαμε μπροστά μας κι άλλα μέρη να δούμε. Τα δρομολόγια μεταξύ Χάρλεμ και Άμστερνταμ είναι πάρα πολύ συχνά, έτσι γρήγορα ανεβήκαμε στο τρένο και σε 20 περίπου λεπτά ήμασταν στον Amsterdam Centraal. Ανάσα δεν παίρνουμε και στον μεγάλο σταθμό αναζητούμε το σημείο που αναχωρεί το λεωφορείο 315.

Επόμενος σταθμός μας Marken και Volendam.
Παλιά Ολλανδία. Waterland - Ψαροχώρια Marken, Monnickendam και Volendam!

Το λεωφορείο σε 20 λεπτά είχε ήδη φτάσει στο Monnickendam και έκανε λίγες στάσεις μέσα στο χωριό. Ένα κλασικό όμορφο ψαροχώρι στις όχθες της λίμνης Markermeer, όσο το είδαμε μέσα από το λεωφορείο.

Η διαδρομή είναι παραλίμνια ενώ λίγο μετά περάσαμε τον μακρύ υπερυψωμένο δρόμο Zeedijk πάνω στη λίμνη, που ενώνει το Μάρκεν με την ενδοχώρα.

Το Marken ήταν ένα νησί στον ρηχό κόλπο Zuiderzee της βόρειας θάλασσας μέχρι που χωρίστηκε από την ηπειρωτική χώρα από μια θύελλα το δέκατο τρίτο αιώνα. Ακολούθησαν αιώνες απομόνωσης για τον πληθυσμό του, που για τη διαβίωση τους ασχολήθηκαν με την αλιεία. Μέχρι το 1957 που το Marken επανασυνδέθηκε με την ηπειρωτική χώρα και έγινε μια χερσόνησος στη λίμνη Markermeer, όταν χτίστηκε ένα υπερυψωμένο μονοπάτι πάνω στο ανάχωμα.

Κατεβήκαμε στη στάση Marken, Kerkbuurt / Centrum, και οι μοναδικοί επισκέπτες ήμασταν εμείς! Παράξενο γιατί το Μάρκεν είναι από τα πιο δημοφιλή τουριστικά χωριά της Ολλανδίας. Το πρώτο πράγμα που είδαμε ήταν ένα επίπεδο καταπράσινο τοπίο, πρόβατα να βοσκούν, και ξύλινα σπιτάκια σαν ψεύτικα.
Τυπική εικόνα Ολλανδίας με λίγα λόγια!

Η πρώτη αίσθηση ήταν ότι δεν πρόκειται για πραγματικό χωριό. Ότι αυτά που βλέπουμε είναι φτιαχτά για τους τουρίστες σαν υπαίθριο μουσείο, και ότι δεν κατοικούν άνθρωποι! Ήταν πολύ τέλειο και καλοφτιαγμένο το σκηνικό για να είναι αληθινό. Στο Μάρκεν κατοικούν 1.800 άνθρωποι και ζήτημα είναι να είδαμε 5 ανθρώπους. Άντε και άλλους 5 επισκέπτες!

Έξω από ένα σπίτι έπαιζαν 2 παιδάκια, έξω από ένα άλλο σπίτι μια κοπέλα διάβαζε ένα βιβλίο στη μικρή αυλή της και είδαμε και απλωμένη μπουγάδα παρακαλώ! Ουάου, είδαμε κατοίκους, υπάρχει ανθρώπινη παρουσία!

Το ''νησί'' έχει μια μοναδικότητα καθώς έχει διατηρήσει μεγάλο μέρος από την ατμόσφαιρα του παρελθόντος και μάλιστα ορισμένοι κάτοικοι έμειναν σταθεροί στις παραδόσεις αφού εξακολουθούν να είναι ντυμένοι με την παραδοσιακή ενδυμασία των ψαράδων του 19ου αιώνα. Δεν θα το επιβεβαιώσω εγώ γιατί όχι μόνο δεν είδαμε κάτοικο ντυμένο με παραδοσιακή φορεσιά, αλλά δεν είδαμε γενικά κάποιον κάτοικο! Έμαθαν ότι θα φτάσουμε εμείς στο χωριό τους και εξαφανίστηκαν? Δεν ξέρω! Το ότι ένα χωριό ήταν εκεί μόνο για μας, μέσα στην ηρεμία δεν το λες και αρνητικό πάντως. Κάθε άλλο.

Σημαντικό στοιχείο για το Μάρκεν, είναι πως για κάποιο χρονικό διάστημα κατά τη διάρκεια του 19ου και αρχές του 20ου αιώνα, οι κάτοικοί της ήταν το επίκεντρο σημαντικής προσοχής από λαογράφους, εθνογράφους και ανθρωπολόγους που συνέρρεαν στο χωριό και οι οποίοι συμπέραναν πως το ψαροχώρι Marken και οι κάτοικοι του, είναι κατάλοιπο του παραδοσιακού πολιτισμού της χώρας που έμελλε να εξαφανιστεί εξαιτίας του εκσυγχρονισμού της Ολλανδίας.

Τα πράσινα ξύλινα σπίτια κατά μήκος του λιμανιού είναι από τα ομορφότερα σημεία του χωριού. Αιώνες πριν, οι κάτοικοι έφτιαξαν τα ξύλινα σπίτια τους σε τεχνητούς λόφους και αναχώματα χτισμένα σε ξύλινους πασσάλους για την προστασία τους κατά τη διάρκεια της παλίρροιας, μέχρι τον δέκατο έβδομο αιώνα. Σήμερα τα περισσότερα από αυτά τα σπίτια έχουν προσαρμοστεί, αφού το ισόγειο έχει κλείσει και χρησιμοποιείται ως πρόσθετο εμβαδόν.

Η κατασκευή του μεγάλου φράγματος Άφσλαουτνταϊκ το 1932, όταν η νότια θάλασσα (Zuiderzee) απομονώθηκε από τη βόρεια θάλασσα, σήμαινε το τέλος για το λιμάνι του Marken και της αλιείας ως πηγής εισοδήματος. Στις αρχές του 20ου αιώνα, η περιοχή του λιμανιού χτυπήθηκε από μια πλημμύρα. Ειδικότερα, τα σπίτια που βρίσκονταν στο λιμάνι επηρεάστηκαν σημαντικά. Στη συνέχεια, το λιμάνι του Marken ολοένα και περισσότερο επικεντρώνονταν στον τομέα του τουρισμού. Μετά τον κατακλυσμό τα περισσότερα από τα σπίτια των ψαράδων που βρίσκονται στο λιμάνι μετατράπηκαν σε καταστήματα και εστιατόρια. Περίμενα περισσότερη κίνηση στο λιμανάκι αλλά και εδώ επικρατούσε ηρεμία Στα σουβενιράδικα και στα καφέ του λιμανιού είδαμε ελάχιστα άτομα.

Από το λιμάνι του Marken ξεκινάει το πλοίο Volendam-Marken Express που κάνει τη διαδρομή μεταξύ των δύο πορθμείων όλο το χρόνο, εκτός από όταν η λίμνη είναι παγωμένη. http://en.markenexpress.nl/tickets Αυτό είναι μια καλή λύση για όποιον θέλει να επισκεφτεί τα δύο τουριστικά χωριά και να κερδίσει και χρόνο. Αν και η επόμενη στάση μας ήταν στο Volendam, δεν σκεφτήκαμε να πάρουμε το πλοίο γιατί είχαμε την ημερήσια κάρτα και δεν θέλαμε τζάμπα να δώσουμε 16 ευρώ οι δύο.

Από το λιμάνι, η οδός Westerstraat με μια σειρά από εξαιρετικές σύγχρονες κατοικίες!

Στο Marken δεν κάναμε κάποια δραστηριότητα, ούτε το τοπικό μουσείο επισκεφτήκαμε ούτε το εργαστήριο που κατασκευάζει τα klompen, τα ξύλινα τσόκαρα. Περίπου 3 εκατομμύρια ζεύγη klompen γίνονται κάθε χρόνο και πωλούνται σε όλη την Ολλανδία. Ένα μεγάλο μέρος της αγοράς είναι για τουριστικά σουβενίρ, ωστόσο κάποιοι Ολλανδοί, κυρίως αγρότες και κηπουροί εξακολουθούν να τα φορούν για καθημερινή χρήση.

Δεν θα πω ότι εξτασιάστηκα από την επίσκεψη αυτή, αλλά το Μάρκεν είναι όμορφο γραφικό και δεν μετάνιωσα που το επισκεφτήκαμε. Όμως καλή η ηρεμία του και τέλεια που δεν ήταν γεμάτο τουριστικά γκρουπ αλλά το ήθελα πιο κανονικό χωριό με περισσότερη ζωντάνια. Αλλά δεν θέλω να είμαι υπερβολικός γιατί φυσικά και δεν γυρίσαμε όλο το χωριό και ίσως αν απομακρυνόμασταν σε πιο απόμερα σημεία μακριά από το τουριστικό κέντρο, να βλέπαμε κάποιους από τους 1.800 κατοίκους και περισσότερη ανθρώπινη δραστηριότητα! Αυτό όμως που ήθελα να δω και δεν το είδαμε επειδή δυστυχώς πίεζε ο χρόνος, ήταν ο Paard van Marken, ο φάρος από το 1839 που εξακολουθεί να χρησιμοποιείται και σήμερα, σε ένα γαλήνιο απομονωμένο σημείο του νησιού. Από το λιμάνι όμως μέχρι το φάρο είναι 30 λεπτά με τα πόδια, και άλλα 30 να επιστρέψουμε 1 ώρα, και ο χρόνος πίεζε πολύ. Μεταγενέστερα όμως σκέφτηκα πως αν ήξερα ποια θα ήταν η συνέχεια της ημερήσιας μας, θα αφιέρωνα πολύ περισσότερο χρόνο στο να εξερευνήσω καλύτερα το Marken που μου άρεσε, αφού όλη η περίμετρός του είναι μόνο 9 χλμ. και θα άφηνα το Volendam!

Αφού φάγαμε τα Poffertjes μας, επιστρέψαμε στη στάση και πήραμε το λεωφορείο 315 με επόμενο προορισμό το Volendam, αφού πρώτα σταματήσαμε στο Monnickendam για να αλλάξουμε λεωφορείο. Κατεβήκαμε στην στάση Monnickendam, Grote Kerk απέναντι από την ομώνυμη εκκλησία και πήγαμε στον κεντρικό δρόμο Ν247 στη στάση Monnickendam, Bernhardbrug για να πάρουμε το λεωφορείο 110 ή 316 για Volendam.

Ο Rose παίρνει έναν υπνάκο στη στάση! Ένιωθε ματιασμένος μου είπε! Εμένα πάλι τα πόδια μου ήταν ασήκωτα.
Δεν μας βλέπω καλά στο Φόλενταμ!

Ανεβήκαμε στο λεωφορείο 316 το οποίο μετά το Volendam τερματίζει στο Edam. Θέλαμε να δούμε και το Edam αλλά σε καμία περίπτωση δεν προλαβαίναμε γιατί το ημερήσιο Tour θα κατέληγε στο Zaanse Schans. Έτσι θέλαμε τουλάχιστον. Πάντως τα χωριά είναι τόσο κοντά μεταξύ τους που αν έχεις αυτοκίνητο μπορείς να τα δεις όλα και με άνεση χρόνου. Στο Edam λοιπόν δεν πήγαμε και κατεβήκαμε στο κέντρο του Volendam.

Από την πρώτη στιγμή στο Volendam δυσκολεύτηκα με τον προσανατολισμό σε σημείο να πηγαίνουμε προς τα πίσω και όχι προς το λιμάνι. Γενικότερα υπήρχε ένας αρνητισμός και από μένα και από τον Rose όσον αφορά το μέρος και κατάλαβα πως δεν έχω και μεγάλη κάψα να το ανακαλύψω και να το περπατήσω τρελά. Και πώς να γινόταν αυτό από τη στιγμή που σερνόμουν! Έτσι μην περιμένετε καμιά τρελή ανάλυση γιατί είδαμε πολύ λίγα πράγματα και αυτά επιφανειακά.

Όταν φτάσαμε προς το λιμάνι, το Volendam μου έβγαλε κάτι πολύ καινούριο. Σαν να μην υπήρχε πολλά χρόνια πριν, σαν να είναι ένα νέο κατασκευασμένο χωριό. Φυσικά κατάλαβα πως δεν επρόκειτο για το αυθεντικό Volendam με τα παλιά σπίτια αλλά ήταν η Marinapark. Ένα νέο πάρκο αναψυχής που αποτελείται από αμέτρητες πολύχρωμες παραθεριστικές κατοικίες στο κλασικό στιλ του Volendam. Περιλαμβάνει επίσης ένα ευρύ φάσμα εγκαταστάσεων, συμπεριλαμβανομένων μια μαρίνα, μια μικρή παραλία, εστιατόρια, εσωτερική πισίνα, παιδικές χαρές, και βάρκες και ποδήλατα προς ενοικίαση.

Το παλιό ψαροχώρι, είναι πλέον μια πόλη με 22.000 κατοίκους και είμαι σίγουρος πως είδαμε απειροελάχιστα σε σχέση με την έκταση της και αυτά που έχει να δείξει τέλος πάντων στους επισκέπτες της. Γι’ αυτό δεν θα την καταδικάσω στο αν αξίζει ή όχι από τη στιγμή που είδαμε ένα πολύ μικρό κομμάτι της. Φημίζεται για το λιμάνι, τις παλιές ψαρόβαρκες, τα παραδοσιακά σπίτια, τον αυθεντικό ολλανδικό χαρακτήρα και τις παραδοσιακές ενδυμασίες. Αν και θεωρείται το πιο τουριστικό χωριό της βόρειας Ολλανδίας, είδαμε πολύ λίγους επισκέπτες κι επικρατούσε ηρεμία. Καμία σχέση μ’ αυτό που περίμενα.

Ούτε στην De Dijk και την Het Doolhof με τα παραδοσιακά σπίτια και τα δαιδαλώδη στενά περπατήσαμε, ούτε σε κάποιο λαογραφικό μουσείο πήγαμε κι ούτε βγήκαμε την κλασική τουριστική φωτογραφία φορώντας την παραδοσιακή ενδυμασία της περιοχής στο Foto de Boer στην Haven 82! Αυτό που θυμάμαι είναι ότι εκτός από τη μαρίνα, περπατήσαμε στην Zuideinde, στην Kathammerstraat και πέριξ!

Όπου κι αν κοιτούσαμε, βλέπαμε πανέμορφα σπίτια. Παλιές ή καινούργιες οι κατοικίες αυτές δεν ξέρω, όμως σίγουρα μας εντυπωσίασαν με την λιτή και ταυτόχρονα πολυτελή τους σχεδίαση.

Κι ενώ η ώρα είχε περάσει, πριν πάμε στη στάση του λεωφορείου πήγαμε στο DEEN Supermarkten για να πάρουμε μερικά σνακ για το δρόμο.

Και μετά από αυτήν ας την πούμε ανούσια επίσκεψή μας στο Volendam, είχαμε ως τελικό προορισμό τους ανεμόμυλους του Zaanse Schans. Δεν υπάρχει όμως απευθείας λεωφορείο για εκεί οπότε το πλάνο ήταν λίγο πιο χρονοβόρο με αλλαγή μέσου μεταφοράς. Πήραμε το λεωφορείο 110 και κατεβήκαμε στον κεντρικό σταθμό τρένων της πόλης Purmerend. Θέλαμε να πάρουμε το τρένο να πάμε στο Zaandam. Όμως όπως διαπιστώσαμε χάσαμε το τρένο για ελάχιστα λεπτα. Το επόμενο θα περνούσε σε 1 ώρα! Απογοήτευση. Δεν προλαβαίναμε να πάμε στο Zaanse Schans γιατί ήταν ήδη αργά το απόγευμα και μέχρι να περνούσε το επόμενο τρένο να πάμε στο Zaandam κι από κει στο Zaanse Schans θα ειχε σκοτεινιάσει και φέξε μου και γλίστρησα. Έτσι αποφασίσαμε να επισκεφτούμε τους ανεμόμυλους την επόμενη ημέρα με άλλο εισιτήριο φυσικά. Έτσι ήταν η ώρα να επιστρέψουμε στο Άμστερνταμ.

Πήραμε ξανά το 110, και κατεβήκαμε λίγες στάσεις μετά, μέσα στο Purmerend για να πάρουμε το 307 και να επιστρέψουμε στον Amsterdam Centraal.

Η ημερήσια εκδρομή μπορεί να μην ήταν η ιδανική, ήταν όμως γεμάτη. Είδαμε πάρα πολλά όμως ήταν λάθος που ήθελα σε μια μέρα να δούμε 5 διαφορετικά μέρη χωρίς τον απαιτούμενο χρόνο. Δηλαδή με λίγη τύχη στα δρομολόγια και στις ανταποκρίσεις μπορείς σε μια μέρα να τα δεις αλλά μάλλον επιφανειακά. Αν άλλαζα κάτι αυτό θα ήταν να αφήσω έξω τους κήπους Keukenhof που μας έφαγαν χρόνο και θα αφιέρωνα περισσότερες ώρες στο Volendam.

Μετά από ώρες ξανά στα κανάλια του Άμστερνταμ. Στο σούρουπο φαίνονται ακόμα πιο ειδυλλιακά και κάνουν την πόλη να μοιάζει μαγική. Στο κανάλι Keizersgracht στην Leidsestraat στη στάση του τραμ.

Η ώρα της χαλάρωσης έγινε στο Hipster , Cafe Brecht στον κυκλικό κόμβο/πλατεία Weteringschans. Ατμοσφαιρικό με ωραία ρετρό διακόσμηση σαν ένα σαλόνι σπιτιου, κάτι τέτοια ζεστά και vintage μαγαζιά με τρελαίνουν. Χαλαρωτικό μέρος και καθόλου τουριστικό με νέο κόσμο, φτηνές μπύρες και κοτέιλ, ήταν ότι έπρεπε για μας μετά από μια κουραστική και γεμάτη ημέρα.

Η μαραθώνια μέρα τελείωσε με φαγητό στην Leidseplein στο Wok To Walk της Leidsestraat.

Αγαπημένη συνήθεια το ασιατικό στο Άμστερνταμ αν και τα 11 ευρώ του κάθε πιάτου δεν το λες και τόσο οικονομικό. Στο μαγαζί δούλευε και ένας έλληνας που μας περιποιήθηκε ιδιαίτερα.

Κάπως έτσι τελείωσε η 3η μας ημέρα στο Άμστερνταμ!
Vondelpark, Museumplein και η γειτονιά του Jordaan!

Η μέρα μας ξεκίνησε έτσι!

Ο καιρός πολύ καλός και ακόμα πιο ζεστός από τις προηγούμενες μέρες. Ξεκινήσαμε από τη γειτονιά μας δίπλα από το ξενοδοχείο μας, από το πιο μεγάλο και πιο διάσημο δημοτικό πάρκο της πόλης, το Vondelpark. Έτσι το διασχίσαμε όλο από το ανατολικό άκρο μέχρι το δυτικό με κάποιες στάσεις φυσικά μιας και είναι αρκετά κουραστικό.

Αν και πρωί, σιγά σιγά το πάρκο έπαιρνε ζωή, με κάτοικους να κάνουν τζόκινγκ, άλλους να είναι αραχτοί στα παγκάκια και το γρασίδι κι άλλοι να βγάζουν βόλτα τα σκυλιά τους. Μονοπάτια, λίμνες και δάση δίνουν την ψευδαίσθηση ενός εξιδανικευμένου φυσικού τοπίου! Είναι ένα καταπράσινο μέρος 45 στρεμμάτων που περιλαμβάνει το περίφημο υπαίθριο θέατρο, πολλές παιδικές χαρές και πολλά καφέ και εστιατόρια, καθιστώντας το ένα κέντρο των δραστηριοτήτων για κάθε εποχή. Και όπως είναι αναμενόμενο, είναι αγαπητό από τους επισκέπτες και τους ντόπιους και δέχεται περίπου 10 εκατομμύρια επισκέπτες κάθε χρόνο.

Όσο περνούσε η ώρα ο καιρός γινόταν και πιο ζεστός και ήταν η πρώτη φορά που βγάλαμε τα μπουφάν μας. Το κακό ήταν πως περπατούσα με το ζόρι από την κούραση και ήμασταν στην αρχή της ημέρας, γι’ αυτό και σταματούσαμε κάθε λίγο και λιγάκι στα παγκάκια.

Το πάρκο Vondelpark φιλοξενεί πολλές αθλητικές και πολιτιστικές εκδηλώσεις όλο το χρόνο. Όμως από το Μάιο έως το Σεπτέμβριο έχει πιο έντονη ζωή καθώς το περίφημο υπαίθριο θέατρο προσφέρει δωρεάν παραστάσεις όπως θέατρο και ζωντανή μουσική, ενώ κάθε Παρασκευή βράδυ το πάρκο είναι το σημείο συνάντησης στο Άμστερνταμ.

Το grand Pavilion του 19ου αιώνα, βρίσκεται στην βορειοδυτική γωνία του πάρκου.
Το εμβληματικό κτήριο στεγάζει το εστιατόριο Vondelpark3.

Δεν μπορώ να πω ότι ενθουσιάστηκα από το πάρκο. Αν και να πω την αλήθεια γενικότερα δεν έχω αδυναμία σε αστικά πάρκα και σχεδόν όλα μου φαίνονται ίδια. Απλά νομίζω πως έχω δει πολλά ωραιότερα πάρκα όπως στο Λονδίνο, Στοκχόλμη, Βιέννη, Παρίσι και σε άλλες πόλεις. Αυτό δεν σημαίνει βέβαια ότι δεν αξίζει το Vondelpark του Αμστερνταμ το οποίο κι αυτό συγκαταλέγεται στα καλύτερα ευρωπαϊκά πάρκα.

Το 3 μέτρων χάλκινο μνημείο του Ολλανδού ποιητή Joost van den Vondel του 1867

Τα ψάρια του Pablo Picasso, μια δημιουργία του 1965

Είχαμε σκεφτεί αυτή τη μέρα να ξεκινούσαμε από το πάρκο με ποδήλατο και να συνεχίζαμε με διαδρομές μέσα στην πόλη. Τελικά δεν νοικιάσαμε ποδήλατο αν και είχα μελετήσει το θέμα. Δεν θα πω ψέματα ότι δεν προβληματιζόμουν ή δεν φοβόμουν να μπλεχτώ ανάμεσα στους χιλιάδες ντόπιους ποδηλάτες, οι οποίοι όπως έχω διαβάσει δεν είναι το καλύτερο τους οι ποδηλάτες τουρίστες που κάνουν λάθη ή πάνε με το πάσο τους και εκνευρίζουν τους κατοίκους. Σίγουρα το ποδήλατο είναι ένα ωραίος και γρήγορος τρόπος να δεις την πόλη και να νιώσεις και καλά σαν ντόπιος αλλά ποδαράκια και πάλι ποδαράκια! Αλλά πόσο να αντέξουν κι αυτά!

Αν και κοντά, για να γλιτώσουμε ποδαρόδρομο πήραμε το τραμ και κατεβήκαμε λίγες στάσεις μετά στην πλατεία των μουσείων. Η διάφορά ήταν μεγάλη σε σύγκριση με την μουντή εικόνα που είχαμε δει 2 μέρες πριν. Η Museumplein είχε ζωντάνια και ο κόσμος απολάμβανε την ηλιόλουστη μέρα. Κι εμείς δεν χάσαμε την ευκαιρία να καθίσουμε στο γρασίδι και να ξεκουράσουμε τα πόδια μας ακόμα μια φορά!

Μπροστά στο Rijksmuseum είχε τρελό κόσμο. Η ευχάριστη έκπληξη όμως ήταν ότι στη λίμνη μπροστά από το μουσείο είχαν τοποθετήσει γλάστρες με τουλίπες πράγμα που δεν υπήρχε 2 μέρες πριν. Αρχή της άνοιξης γαρ και η πόλη σε πολλά σημεία στολίζεται από πανέμορφες πολύχρωμες τουλίπες.

Μπροστά στο I Amsterdam γινόταν χαμός. Που να βγεις φωτογραφία της προκοπής με τον συνωστισμό που επικρατούσε. Ευτυχώς πριν δυο μέρες που ήμασταν εδώ είχε ησυχία κι έτσι έχουμε τις αναμνηστικές μας φωτογραφίες από το σλόγκαν της πόλης, χωρίς δεκάδες άλλους τουρίστες στο background.

Και κάτι για τη λιγούρα!

Στη συνέχεια περπατήσαμε στη γνώριμη πια Leidsestraat μέχρι την Koningsplein

Η αφετηρία της διαδρομής για το Jordaan ήταν πίσω από την πλατεία Dam στην Raadhuisstraat και ευθεία μπροστά μας η Westerkerk . Στα αριστερά της Raadhuisstraat, εκτείνετε η περιοχή De Negen Straatjes (εννέα μικρά σοκάκια).

Στους 9 δρόμους που είναι ένα σημαντικό εμπορικό κομμάτι και δημοφιλής γραφική γειτονιά του κέντρου, δεν πήγαμε και είναι από τα λίγα κεντρικά σημεία που δεν επισκεφτήκαμε. Είναι αρκετά μεγάλη γειτονιά με καφέ, ατελιέ μόδας, vintage καταστήματα, μεταξύ της Leidsestraat και raadhuisstraat και πήρε το όνομά της από τους εννέα κάθετους δρόμους που συνδέουν τα κύρια κανάλια Prinsengracht, Keizersgracht, Herengracht και Singel.
Εμείς λοιπόν συνεχίσαμε ευθεία στην raadhuisstraat προς την εκκλησία Westerkerk.

Keizersgracht

Η δυτική εκκλησία (Westerkerk) του 1631 στην όχθη του καναλιού Prinsengracht, είναι η μεγαλύτερη Προτεσταντική εκκλησία στην Ολλανδία, ενώ το 85 μέτρων καμπαναριό - ο πύργος Westertoren - είναι το υψηλότερο καμπαναριό στο Άμστερνταμ και θεωρείται από πολλούς, ως το σύμβολο της πόλης. Πιθανώς για τον λόγο ότι είναι τόσο επίπεδη η γη τους, οι Ολλανδοί αγαπούν τους πύργους! Μάλιστα ο πύργος αναφέρεται συχνά και στο ημερολόγιο της Άννα Φρανκ. Στο εσωτερικό της εκκλησίας μπήκαμε δωρεάν όμως η ανάβαση στο καμπαναριό κοστίζει 8€. Δυστυχώς δεν είχαμε την ευκαιρία να ανεβούμε και να δούμε μια αξιόλογη πανοραμική θέα της πόλης, γιατί ο πύργος είναι ανοιχτός για το κοινό από τον Απρίλιο μέχρι Οκτώβριο. Η Westerkerk είναι ο τόπος ταφής του ολλανδού ζωγράφου Ρέμπραντ.

Στην Westermarkt δίπλα στην εκκλησία, στο κανάλι Keizersgracht βρίσκεται το Μνημείο της ομοφυλοφιλίας (Homomonument). Είναι τρία μεγάλα ροζ τρίγωνα από γρανίτη με σκαλιά στην όχθη του καναλιού που τιμά τους ομοφυλόφιλους και τις λεσβίες, οι οποίοι σκοτώθηκαν από τους Ναζί, και σχεδιάστηκε για να εμπνεύσει και να υποστηρίξει τους ομοφυλόφιλους του κόσμου στον αγώνα τους κατά της άρνησης, της καταπίεσης και των διακρίσεων. Δεν το είδαμε καλά ούτε πλησιάσαμε πολύ γιατί στα σκαλιά του είχε μπαστακωθεί ένα γκρουπάκι από νέα άτομα με ξεναγό. Πάνω στο μνημείο είχε λουλούδια και μια φωτογραφία.

Σ’ αυτή τη φωτογραφία που βρήκα στο ιντερνετ φαίνεται καθαρά ο σχεδιασμός του μνημείου

Δίπλα από την Westerkerk είναι το Μουσείο / Σπίτι της Άννας Φρανκ όπου η συγγραφέας του ημερολογίου, Άννα Φρανκ, η οικογένειά της και τέσσερις άλλοι Εβραίοι κρύβονταν στο ''Achterhuis'' (πίσω σπίτι ή καταφύγιο) κατά τη διάρκεια του β ' Παγκοσμίου Πολέμου από τις ναζιστικές διώξεις για δύο χρόνια μέχρι την ανακάλυψη των καταφευγόντων και την αποστολή τους στα ναζιστικά στρατόπεδα συγκέντρωσης. Ένα άγαλμα μνημείο της Άννας Φράνκ βρίσκεται έξω από την εκκλησία στην Westermarkt.

Το Μουσείο Άννας Φράνκ από την απέναντι πλευρά του καναλιού

Το κτίριο ανήκει σε συγκρότημα δύο οικοδομών, που όπως και το διπλανό κτίριο, οικοδομήθηκαν το 1635. H πρόσοψη του πίσω κτιρίου που έβλεπε στο κανάλι, ανακαινίστηκε το 1740, όταν το πίσω μέρος του παραρτήματος κατεδαφίστηκε. Είχε χρησιμοποιηθεί ως κατοικία και από άλλους επιφανείς πολίτες του Άμστερνταμ. Από το 1940 κατοικήθηκε από τον Όττο Φράνκ και την οικογένειά του. Η ιστορία της κόρης του Άννας και του ημερολογίου της είναι το κυρίαρχο στοιχείο της συγκεκριμένης οικίας. Την είσοδο του καταφυγίου (Achterhuis), όπου κρυβόταν η ίδια συγγραφέας του ημερολογίου, η οικογένειά της και τα τέσσερα φιλικά πρόσωπα, βρίσκονταν στο πίσω μέρος του σπιτιού, πίσω από μια περιστρεφόμενη βιβλιοθήκη.

Το Μουσείο άνοιξε στις 3 Μαΐου του 1960. Στους χώρους του μουσείου, εκτός της βιογραφικής έκθεσης με την ζωή της οικογένειας της Άννας Φρανκ και της εμπόλεμης περιόδου που έζησε, λειτουργεί εκθεσιακός χώρος όπου επισημαίνονται οι μορφές διώξεων και διακρίσεων που συναντώνται στην κοινωνία. Είναι από τα πιο δημοφιλή μουσεία και κάθε χρόνο δέχεται πάνω από ένα εκατομμύριο επισκέπτες.

Το εισιτήριο εισόδου είναι 9€ και η ουρά που περίμενε ήταν μεγάλη. Δεν ξέρω αν αξίζει το εν λόγω μουσείο αλλά η αλήθεια είναι πως δεν είναι λίγοι αυτοί που το αποκαλούν υπερεκτιμημένο και βαρετό!

Ο καιρός ήταν ηλιόλουστος και υπέροχος. Ένα άγχος το είχα για τον καιρό αλλά σταθήκαμε τυχεροί ειδικά αυτή τη μέρα που θα βολτάρουμε στην πιο αγαπητή και γραφική γειτονιά του Άμστερνταμ, το Jordaan. Βρισκόμαστε στην άκρη του Jordaan, στο κανάλι Prinsengracht κι από δω θα αρχίσουμε τη διαδρομή μας σ’ αυτή την ξεχωριστή και ατμοσφαιρική γειτονιά.

Westerkerk

Και αυτή η περιοχή δεν είναι μικρή. Τα όρια της είναι μεταξύ Brouwersgracht, ακριβώς δυτικά από τον Κεντρικό σταθμό του Άμστερνταμ μέχρι Leidsegracht και από την Lijnbaansgracht μέχρι το κεντρικό κανάλι Prinsengracht. Εμείς κινηθήκαμε σε ένα μικρό κομμάτι γύρω από την Prinsengracht, ανάμεσα στα μικρά κανάλια Bloemgracht και Egelantiersgracht και γύρω από την Noordermarkt.
Η Jordaan (Γιορντάαν) είναι πιθανώς η πιο διάσημη γειτονιά στην Ολλανδία. Έχει έναν άλλον αέρα, είναι πιο φινετσάτη, πιο γραφική, με μικρά κανάλια, και πιο ήσυχη από το πολύβουο κέντρο.

Περπατώντας την, ήταν δύσκολο να κατανοήσουμε πως αυτή η φίνα συνοικία ήταν κάποτε μια περιοχή με φτώχια, στα πρόθυρα της κατεδάφισης. Κατασκευάστηκε στις αρχές του 17ου αιώνα και αρχικά ονομάστηκε Nieuwe Werck (νέα εργασία), επειδή φιλοξενούσε την εργατική τάξη δηλαδή τεχνίτες, ξυλουργούς και τέκτονες που δούλευαν για να επεκτείνουν τα όρια της πόλης. Η γειτονιά ήταν παραδοσιακά ένα προπύργιο των αριστερών, με μια θυελλώδη ιστορία με ταραχές και απεργίες. Από τον 19ο αιώνα, ο πληθυσμός είχε αυξηθεί και οι συνθήκες διαβίωσης είχαν επιδεινωθεί σοβαρά. Υπήρξε έλλειψη του πόσιμου νερού, τα κανάλια ήταν βρώμικα γεμάτα σκουπιδοτενεκέδες και οι οικογένειες ζούσαν στριμωγμένες στα μικροσκοπικά εγκαταλελειμμένα καταλύματα. Μετά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, υπήρξαν ακόμη και σκέψεις για την κατεδάφιση όλης της συνοικίας.

Αλλά ευτυχώς, τη δεκαετία του 1960 δημιουργήθηκαν οι νόμοι για τη διατήρηση των ιστορικών μνημείων κι έτσι η γειτονιά του Jordaan σώθηκε. Τα σπίτια έχουν ανακαινιστεί, τα σάπια κανάλια φτιάχτηκαν και οι φημισμένες αυλές (hofjes) μπήκαν σε ένα καθεστώς διατήρησης. Η Jordaan έχει έναν μεγάλο αριθμό από hofjes. Τα hofjes, οι εσωτερικές αυλές της Jordaan όπως και αυτές του Haarlem χτίστηκαν από πλούσιους ανθρώπους για τις ηλικιωμένες γυναίκες, ως ένα είδος ελεημοσύνης. Από τη δεκαετία του 1970 οι περισσότερες από αυτές τις αυλές ήταν σε πολύ άσχημη κατάσταση, όπως και το υπόλοιπο της γειτονιάς. Από τότε, πολλά έχουν ανακαινιστεί και τώρα κατοικούνται κυρίως από καλλιτέχνες, φοιτητές αλλά και ορισμένα ηλικιωμένα άτομα. Μάλιστα το καλοκαίρι μερικές από αυτές τις αυλές ανοίγουν τις Κυριακές κατά τη διάρκεια των δωρεάν συναυλιών, γνωστές ως hofjesconcerten. Αυτή είναι η ιστορία της Jordaan.

Η αναπαλαίωση λοιπόν εδώ και δεκαετίες προσέλκυσε περισσότερες γκαλερί τέχνης, πολυάριθμα hip στέκια και μοντέρνα εστιατόρια αλλά και παραδοσιακά καφέ καφέ. Έχει γίνει μια από τις πιο ακριβές τοποθεσίες στην Ολλανδία αλλά αναμφισβήτητα υπάρχει ακόμα μια ξεχωριστή ατμόσφαιρα εδώ! Έχει έναν συνδυασμό ντεμοντέ με καινούριο!

Η βόλτα ήταν ξεκούραστη και χαλαρή. Τα σκιερά μονοπάτια δίπλα και ανάμεσα στα κανάλια Bloemgracht και Egelantiersgracht ήταν από τις ομορφότερες και πιο γραφικές εικόνες σε όλο το Άμστερνταμ και είναι η περιοχή που κάπως ξεχώρισα σε σχέση με το πανομοιότυπο στυλ της υπόλοιπης πόλης.
Ίσως να φταίει η αύρα της ίδιας της γειτονιάς.

Οι περισσότερο δρόμοι στην περιοχή έχουν ακόμα τα ονόματα λουλουδιών και δέντρων ενώ πολλά σπίτια έχουν μια πέτρινη επιγραφή στην πρόσοψή τους που εμφανίζει το επάγγελμα της οικογένειας που κατοικεί. Για παράδειγμα, ένα γουρούνι δείχνει το επάγγελμα του κρεοπώλη ή ένα ψαλίδι σημαίνει ράφτης, και είναι λαξευμένα σε πέτρα πάνω από την είσοδο. Αγαπημένο μου θέμα στο Jordaan και γενικά σε όλο το Άμστερνταμ, οι είσοδοι των διαμερισμάτων!

Αληθινό πουλί στο πεζοδρόμιο!

Τσαχπίνα Jordanese κάτοικος!

Tweede Egelantiersdwarsstraat

Μετά από αρκετή ώρα στους δρόμους, είχε έρθει η ώρα του καφέ. Στην πλατεία Noordermarkt με την εκκλησία Noorderkerk, στη γωνία με την Westerstraat βρίσκεται ένα από τα πιο γνωστά καφέ της πόλης το Winkel 43.

Εκείνη τη στιγμή είχε την περισσότερη ζέστη από όλες τις μέρες. Η θερμοκρασία έφτασε τους 20 βαθμούς και η μακρυμάνικη μπλούζα που φορούσα με έκανε να ανάψω. Ο Rose πιο τυχερός φορούσε ελαφρύ πουκάμισο. Εννοείται καθίσαμε στα τραπεζάκια έξω. Δίπλα μας κάθισε ένα ζευγάρι ελλήνων που συναντήθηκε με τη φίλη τους που μένει μόνιμα στο Άμστερνταμ και την οποία ακούσαμε να λέει πως είναι ο πιο ζεστός Μάρτιος που έχει ζήσει στα όσα χρόνια μένει στην Ολλανδία.

Μπύρα εγώ, καφέ ο Rose και η ώρα πέρασε σαν νερό. Πολύ ωραία η χαλάρωση στο καφέ αλλά ο χρόνος είναι αμείλικτος. Από την πλατεία Noordermarkt, χαθήκαμε σε κάποια στενά του Jordaan μέχρι να βγούμε στην Willemsstraat και στο κανάλι Lijnbaansgracht και από κει στη στάση Nw. Willemsstraat του τραμ 3.

Με το τραμ 3 από Nw. Willemsstraat κατεβήκαμε 1 στάση μετά στην Marnixplein, κι από κει πήραμε το τραμ 10 μέχρι την Hoogte Kadijk. Φτάσαμε στην άλλη άκρη του Άμστερνταμ για μια ξακουστή μπυραρία-αξιοθέατο που δεν είναι άλλη από την Brouwerij 't IJ.

Εντωμεταξύ ο καιρός ξαφνικά άρχισε να χαλάει. Ο ουρανός μαύρισε και βγήκε ψύχρα. Αυτό βέβαια δεν μου άρεσε καθόλου γιατί είχαμε μια εκκρεμότητα. Μια εκδρομή στους ανεμόμυλους Zaanse Schans έξω από το Άμστερνταμ. Πριν από αυτό όμως μιας και ήμασταν σ’ αυτή τη γειτονιά είπαμε να πιούμε άλλη μια μπυρίτσα στην φημισμένη μπυραρία δίπλα από τον καλοδιατηρημένο μύλο.

Το 1985 ο Kasper Peterson αναζήτησε ένα κτίριο να στεγάσει τη ζυθοποιεία του, και έπεσε πάνω στο Funen, ένα παλιό σπίτι δημοτικών λουτρών σε αχρηστία. Ήταν το τέλειο κτίριο για μια ζυθοποιία. Ως μπόνους, είχε τον De Gooyer , τον ανεμόμυλο του 1814 που αποτελεί το ψηλότερο ξύλινο ελαιοτριβείο στην Ολλανδία. Το κτίριο των πρώην λουτρών και ο μύλος δίπλα από την πόρτα είναι άσχετα μεταξύ τους παρά την αντίληψη και την εικόνα ότι αποτελούν ενιαίο κτίσμα, όμως έγινε το απόλυτο ορόσημο για τη ζυθοποιεία.

Το Brouwerij 't IJ, είναι το μεγαλύτερο και γνωστότερο ζυθοποιείο του Άμστερνταμ, αγαπημένο στέκι ντόπιων και τουριστών, κι εδώ και χρόνια είναι σταθερά στο top 2 του Trpadvisor στην κατηγορία νυχτερινή ζωή, κάτι που δεν στέκει όμως από τη στιγμή που κάθε μέρα είναι ανοιχτό μέχρι τις 20:00! Για ποια νυχτερινή ζωή μιλάμε!

Εξαιρετική η μπύρα το τυρί και το αποξηραμένο καπνιστό λουκάνικο που τη συνοδέψαμε και πολύ καλές οι τιμές. Αυτή η απογευματινή ανάπαυλα μας ξεκούρασε και μας έδωσε δυνάμεις για την εκδρομή που θα ακολουθούσε.

Με το τραμ 10 από την Hoogte Kadijk, πήγαμε μέχρι τη στάση Weesperplein. Δεν δοκιμάζουμε μια φορά και το μετρό του Άμστερνταμ? Ήταν η πιο γρήγορη λύση για να πάμε μέχρι τον κεντρικό σιδηροδρομικό σταθμό. Μέσα στον Amsterdam Centraal, από το εκδοτήριο κόψαμε 2 εισιτήρια με επιστροφή για το Zaanse Schans προς 10€ το ένα. Χωρίς να έχουμε δει δρομολόγια, ήμασταν τυχεροί και προλάβαμε στο τσακ το 391 που κάνει τη διαδρομή μέχρι το Zaanse Schans. Σε 25 λεπτά περίπου ήμασταν εκεί!

Συνεχίζεται...
Οι ανεμόμυλοι του Zaanse Schans!

Το λεωφορείο μας άφησε στο τέρμα της διαδρομής, λίγο πριν την κεντρική είσοδο του Zaanse Schans. Είχε βρέξει όπως φαινόταν αλλά ευτυχώς όταν φτάσαμε η βροχή είχε σταματήσει. Ο καιρός όμως ήταν ακόμα μουντός και ψυχρός που όμως έκανε πιο ατμοσφαιρικό το τοπίο.

Τι είναι το Zaanse Schans: Είναι ουσιαστικά ένα υπαίθριο μουσείο στην ανατολική όχθη του ποταμού Zaan που εμφανίζει την παραδοσιακή αρχιτεκτονική της περιοχής με τα πράσινα ξύλινα σπίτια με 8 ανεμόμυλους σε λειτουργία καθώς και εργαστήρια, που είναι ανοιχτά για τους επισκέπτες. Επίσης εντός του χώρου βρίσκεται το Περιφερειακό Zaans Museum. Από το 1961 ως το 1974, παλιά κτίρια από το χωριό Zaanstreek μετεγκαταστάθηκαν με τρέιλερ στην περιοχή Zaanse Schans που επιλέχθηκε για την ανασυγκρότηση μιας τυπικής γειτονιάς στη συνοικία Zaan. Όλα λοιπόν έχουν σχολαστικά αποκατασταθεί, φτιαχτεί και όλη η περιοχή του Zaanse Schans με τα παραμυθένια ξύλινα σπιτάκια, τα κανάλια, τους ανεμόμυλους δίπλα στο ποτάμι, τις φάρμες και τα εργαστήρια είναι μια εξιδανικευμένη εκ νέου δημιουργία ενός ολλανδικού χωριού από τα τέλη του 19ου αιώνα. Όλα όμορφα και παραμυθένια αλλά καθόλου αυθεντικά!

Δεν ξέρω τι περίμενα από το μέρος κι ούτε το είχα ψάξει πολύ, όμως δεν ενθουσιάστηκα ιδιαίτερα με την εμπειρία της επίσκεψη μας. Γιατί ήθελα κάτι πιο αυθεντικό. Πιστεύω πως οι 19 ανεμόμυλοι Kinderdijk, έξω από το Ρότερνταμ που είναι στη λίστα της Unesco, και αποτελούν τη μεγαλύτερη συγκέντρωση παλαιών ανεμόμυλων στην Ολλανδία, προσφέρουν μια πιο αυθεντική εμπειρία. Αν κι εκεί υπάρχει γενική είσοδος 8€ και προκαθορισμένο ωράριο για το κοινό.

Στον χώρο είχε λίγους επισκέπτες κι αυτό μας χαροποίησε. Το Zaanse Schans είναι ένα από τα δημοφιλή τουριστικά αξιοθέατα το οποίο έχει ωράριο 10:00 με 17:00 το απόγευμα. Εμείς όμως ήμασταν εκεί στις 17:30 και είχε σαφώς λιγότερο κόσμο και ηρεμία. Το θετικό βέβαια είναι πως η είσοδος στον χώρο είναι δωρεάν και πληρώνεις μόνο την είσοδο στους ανεμόμυλους και στα Μουσεία που έτσι κι αλλιώς την ώρα που πήγαμε ήταν κλειστά. Όπως και τα περισσότερα εργαστήρια/μουσεία όπως το Παντοπωλείο, Αρτοποιείο, το μουσείο ρολογιού κ.α. Για όποιον ενδιαφέρεται υπάρχει η Zaanse Schans Card με 15€ που περιλαμβάνει την ελεύθερη είσοδο σε έναν ανεμόμυλο, στο Μουσείο (που περιλαμβάνει και το εργαστήριο σοκολάτας) καθώς και εκπτώσεις σε καταστήματα σουβενίρ, και εργαστήρια υπηρεσιών εστίασης. https://www.dezaanseschans.nl/en/
https://www.dezaanseschans.nl/en/plan-your-visit/zaanse-schans-card/

Τα καταστήματα δώρων πιθανόν να μην αξίζουν επίσκεψη γιατί πολλά από τα ίδια πράγματα μπορούν να αγοραστούν στο Άμστερνταμ σε χαμηλότερες τιμές. Τα τυριά επίσης είναι ακριβά, και είναι καλύτερα και φθηνότερα να αγοραστούν στο σούπερ μάρκετ ή σε καταστήματα που εξειδικεύονται στο τυρί, και όχι σε τουριστικά καταστήματα. Το εργαστήριο με τα ξύλινα παπούτσια, ωστόσο, έχει μια καλή συλλογή από τα παραδοσιακά ξύλινα τσόκαρα.

Εντοπίσαμε και αρκετά περίπτερα με σνακ αλλά δεν μας ενέμπνευσαν. Από ένα μαγαζί, εργαστήριο δεν έχω ιδέα (το πρώτο αριστερά στην κάτω φωτό), πήραμε ζεστές βάφλες της ώρας με σοκολάτα και συσκευασίες Stroopwafel και δώσαμε 22 ευρουλάκια. Τις ζεστές βάφλες τις τσακίσαμε επί τόπου και ήταν συμπαθητικές!

Για μένα το πιο ενδιαφέρον και όμορφο κομμάτι της περιπλάνησης ήταν δίπλα στον ποταμό Zaan στους ανεμόμυλους. Απέναντι είναι το χωριό Zaandijk.

Κατά τη διάρκεια του 17ου αιώνα, κατασκευάστηκαν περισσότεροι από 600 ανεμόμυλοι στην περιοχή γύρω από το Zaanse Schans, δημιουργώντας την πρώτη βιομηχανική ζώνη. Μόνο τρείς από τους 8 ανεμόμυλους του υπαίθριου μουσείου βρίσκονται στην αρχική τους θέση στο σημείο που χτίστηκαν. Οι υπόλοιποι μεταφέρθηκαν εδώ από άλλες περιοχές και ξαναχτίστηκαν. Όπως και να έχει το τοπίο είναι όμορφο.

Κάποια στιγμή εμφανίστηκε για λίγο θολά ο ήλιος και με τις ηλιαχτίδες του έλουσε το μέρος και το έκανε πολύ ιδιαίτερο και ακόμα πιο όμορφο και ειδυλλιακό. Αυτό μας αποζημίωσε!

Ο μύλος De Kat είναι ένας από τους ας πούμε αυθεντικούς ανεμόμυλους του Zaanse Schans, όσον αφορά την θέση του που είναι η αρχική από όταν χτίστηκε το 1646 ως ένα ελαιοτριβείο. Τα ρεκτιφιέ του βέβαια τα πέρασε κυρίως το 1782 που ξαναχτίστηκε λόγω πυρκαγιάς του αρχικού, και το 1960 όταν πάνω από τις παλιές αποθήκες του τοποθετήθηκε ένας άλλος μύλος που είχε αφαιρεθεί από την αρχική του θέση. Με λίγα λόγια η λέξη ''αυθεντικό'' δεν υφίσταται πουθενά στο Zaanse Schans! Πάντως ο μύλος είναι και πάλι σε λειτουργία και αλέθει πρώτες ύλες όπως η κιμωλία για να φτιαχτούν χρωστικές ουσίες για χρώματα με τον παραδοσιακό τρόπο.

Oliemolen de Zoeker / Ελαιοτριβείο Το Σκόπευτρο!
Ένα από τα πέντε ελαιοτριβεία στην Ολλανδία που συνεχίζει να λειτουργεί.

Μύλος Het Jonge Schaap είναι ένα ακριβές αντίγραφο ενός νερόμυλου του 1680.
Κατασκευάστηκε μόλις το 2007 και λειτουργεί ως ξύλοπριονιστήριο.

Κάπου πήρε το μάτι μου ότι και καλά σε κάποια από τα 40 ξύλινα κουκλίστικα σπιτάκια του Zaanse Schans ζούνε κανονικά οικογένειες! Να είναι αλήθεια? Δεν ξέρω, δεν απαντώ γιατί δεν παρατήρησα ανθρώπινη παρουσία σ’ αυτά τα σπίτια.

Μετά από αρκετή ώρα περιήγησης, ο δρόμος μας έβγαλε στην γέφυρα Julianabrug που οδηγεί στο χωριό Zaandijk.

Η πανοραμική θέα από τη γέφυρα προς το Zaanse Schans

Αυτό ήταν και το Zaanse Schans. Επιστρέψαμε στο Άμστερνταμ με το λεωφορείο 391 όταν είχε πια σουρουπώσει. Φάγαμε στον Amsterdam Centraal με το που φτάσαμε, New York Pizza και για συμπλήρωμα το αγαπημένο ασιατικό Wok to walk στην Leidsestraat, λίγη ώρα μετά!

Επειδή δεν θέλαμε να απομακρυνθούμε από το ξενοδοχείο μας, για μια βραδινή μπύρα επιλέξαμε το Cafe Bedier στην γειτονιά μας στην οδό Sophialaan 36 δίπλα στην λεωφόρο Amstelveenseweg. Ήταν γεμάτο από την ανώτερη τάξη της περιοχής όμως το μαγαζί είναι απλό καθόλου δήθεν, με χαλαρή ατμόσφαιρα, ευγενικό προσωπικό και καλές μπύρες Jupiler! Έτσι τελείωσε το τελευταίο μας βράδυ στο Άμστερνταμ.
Περιοχή De Pijp. Οι τελευταίες ώρες στο Άμστερνταμ!

Αφού παραδώσαμε τις αποσκευές μας στη ρεσεψιόν, βγήκαμε για την τελευταία μας βόλτα στην πολυσύχναστη περιοχή De Pijp, το Latin Quarter του Άμστερνταμ όπως την αποκαλούν συχνά. Με το τραμ 3 κατεβήκαμε στη στάση 2e v.d.Helststraat, δίπλα στο πάρκο Sarphatipark στην καρδιά της De Pijp.

Oranjekerk

Ο καιρός ήταν αρκετά κρύος και αναμένονταν βροχή. Ήδη είχαν αρχίσει οι πρώτες ψιχάλες. Αυτό βέβαια δεν μας έριξε όμως δεν μπορέσαμε να δούμε σε βάθος την ιδιαίτερη αυτή γειτονιάς De Pijp αλλά έτσι κι αλλιώς δεν είχαμε τον απαιτούμενο χρόνο. Η De Pijp είναι η κουλτουριάρα περιοχή του Άμστερνταμ, ένα χωνευτήρι πολιτισμών με πολλά διεθνή εστιατόρια αφρικανικής και ασιατικής κουζίνας, με πιο ψαγμένα και εναλλακτικά στέκια και αποτελεί αγαπημένη γειτονιά για τους φοιτητές και τα μποέμ πνεύματα από τη δεκαετία του ’60. Διαφοροποιείται αρκετά από το υπόλοιπο Άμστερνταμ με πρωτοποριακή αρχιτεκτονική όπως τις εργατικές πολυκατοικίες arbeiderspaleizen στην P.L Takstraat, έχει μεγάλους ευθείς δρόμους και το πιο σημαντικό είναι μια περιοχή χωρίς κανάλια! Είναι η πιο ανερχόμενη γαστριμαργικά περιοχή της πόλης αλλά πρωινιάτικα το μόνο που μπορούσαμε να γευτούμε είναι ένα πρωινό και αυτό αναζητήσαμε.

Ξεκινήσαμε λοιπόν από την οδό Sarphatipark, δίπλα από το ομώνυμο πάρκο. Όαση πρασίνου και αγαπημένο πάρκο των κατοίκων όμως με μουντό βροχερό καιρό το προσπεράσαμε και απλά του ρίξαμε μια ματιά.

Κι ενώ η βροχή είχε ξεκινήσει κανονικά, τη σωστή στιγμή στην Van Woustraat 120 βρήκαμε το γνωστό De Stadskantine που είχα σημειωμένο για να φάμε πρωινό.

Ένα συμπαθητικό μαγαζί, βιομηχανικού στυλ με ντόπιους θαμώνες, με έναν ευγενέστατο υπάλληλο και μικρή ποικιλία από σνακ, χυμούς και καφέδες. Έτσι καθίσαμε στα τραπέζια μπροστά στη τζαμαρία και χαζεύαμε τη βροχή και τους περαστικούς τρώγοντας ένα λιτό πρωινό που κόστισε 12€!

Η βροχή δεν είχε σταματήσει αλλά έπρεπε να συνεχίσουμε περπατώντας ευθεία την Van Woustraat μέχρι να φτάσουμε στην πιο διάσημη αγορά της συνοικίας.

Η De Pijp είναι ίσως η πιο διάσημη γειτονιά εξαιτίας της μεγαλύτερης και δημοφιλέστερης υπαίθριας αγοράς στην Ολλανδία, της Albert Cuypmarkt, η οποία προσφέρει τα εμπορεύματά της από το 1905!

Φρέσκα θαλασσινά, κρέας, τυριά, λουλούδια, ηλεκτρικές συσκευές, ρούχα και κοσμήματα και καταπληκτικό street food. Με λίγα λόγια στην αγορά βρίσκεις τα πάντα.

Η Albert Cuypmarkt είναι μια απλή λαϊκή αγορά γι’ αυτό και βγάζει μια ευχάριστη αύρα με μια οικεία και χαλαρή ατμόσφαιρα. Δεν είναι γκλαμουράτη και φινετσάτη όπως π.χ η Naschmarkt της Βιέννης ή άλλων πόλεων.

Φτήνια!

Το μάτι μας βέβαια έπεφτε περισσότερο στο φαγητό του δρόμου. Διότι αν και είχαμε φάει ελαφρύ πρωινό λίγη ώρα πριν, μια λιγούρα την είχαμε με αυτά που βλέπαμε!

Οι κοτόνοστιμιές του BENNY’S ήταν αυτές που μας δελέασαν πιο πολύ και ο κοινωνικός φασαριόζος πωλητής που μας έδωσε έναν μεζέ και τελικά μας κέρδισε και πήραμε 2 μερίδες που τις φάγαμε στο όρθιο στο σταντ της καντίνας. Υπέρ νόστιμα με 8€!

Η βροχή είχε σταματήσει και φύγαμε από την αγορά σκασμένοι από τους κοτομεζέδες. Πήραμε ευθεία την Albert Cuypstraat, περάσαμε τη γέφυρα, συνεχίσαμε δεξιά στην Hobbemakade παράλληλα με το κανάλι και είδαμε από άλλη οπτική το κρατικό μουσείο Rijksmuseum.

Οι τελευταίες βόλτες έγιναν από την Spiegelgracht και γύρω από την Nieuwe Spiegelstraat βλέποντας για τελευταία φορά τα 4 μεγάλα κανάλια του Άμστερνταμ και φωτογραφίζοντας τα αγαπημένα μου σκαλάκια και τις κεντρικές εισόδους από τα κτίρια!

Με το τραμ επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο μας να πάρουμε τις βαλίτσες μας.

Πήγαμε με τα πόδια μέχρι τη στάση Haarl'meerstation και με το λεωφορείο 197 αναχωρήσαμε για το αεροδρόμιο Schiphol και αποχαιρετήσαμε το Amsterdam!

ΤΕΛΟΣ

Η νύχτα έπεσε, η βροχή δυνάμωσε,
και οι λιγοστοί περαστικοί, περπατάνε βιαστικά
κάτω από το θαμπό κίτρινο φως των φαναριών.
Η θάλασσα αγριεύει και φουσκώνει απειλητικά
Τα καράβια δένουν στο λιμάνι κι ακούγονται παντού,
οι φωνές των ναυτικών, που τραγουδούν για τα όνειρα
που τους στοιχειώνουν και τις ελπίδες που κουβαλάνε.

Κάποιοι ξεχύνονται στους δρόμους… Χοντροί, βρώμικοι, πίνουν μεθούν,
άλλοι βρίζουν φωνάζουν, τρώνε με τα χέρια τους δείχνοντας τα σαπισμένα δόντια τους,
φτύνουν και κατουράνε στη μέση του δρόμου… χορεύουν στους ήχους του ακορντεόν
τρίβοντας τις κοιλιές τους πάνω στις κοιλιές των γυναικών,
που ξεπουλάνε το κορμί και την τιμή τους για λίγα βρώμικα νομίσματα!
Κι όλα αυτά στο λιμάνι του Άμστερνταμ!

View attachment 211814

Εισαγωγή: Σκόρπιες σκέψεις!
Να που βρεθήκαμε κι εμείς στην βασίλισσας της κραιπάλης, την αδιαφιλονίκητη ευρωπαϊκή πρωτεύουσα της ελευθερίας! Μια ελευθερία που έχει ξεκινήσει αιώνες πριν γύρω στο 1585 όταν απέκτησε τη φήμη της πιο ανεκτικής -θρησκευτικά και όχι μόνον- πόλης στον κόσμο. Το Άμστερνταμ υπερηφανεύεται, και δικαίως, σχετικά με τη στάση του που είναι εξ ολοκλήρου φιλελεύθερη και ανεκτική, αγκαλιάζοντας το γεγονός ότι οι άνθρωποι μπορούν να απολαμβάνουν τα μαλακά ναρκωτικά, την πορνεία και την πορνογραφία. Έτσι αντί να ποινικοποίησει τα πάντα, ο κόσμος μπορεί να απολαμβάνει με ειλικρίνεια από όλα! Διακρίνεται για την κοινωνική της ανοχή, έχοντας ταυτόχρονα νομιμοποιήσει την πορνεία, την άμβλωση, την ευθανασία, ενώ το πρώτο χρόνο του 21ου αιώνα, ήταν η πρώτη χώρα στον κόσμο που νομιμοποίησε το γάμο ανάμεσα σε άτομα του ίδιου φύλου. Άρα μιλάμε για πόλη που αν μη τι άλλο ξεχωρίζει, είτε θετικά είτε αρνητικά!
View attachment 211815

View attachment 211816

Η νομιμοποίηση όμως της πορνείας και της πώλησης ''μαλακών'' ναρκωτικών έφερε την υπερβολή και άνθισαν επιχειρήσεις και εγκληματικές συμμορίες που εμπλέκονται στην εμπορία γυναικών, ναρκωτικών, σε δολοφονίες και άλλες εγκληματικές δραστηριότητες. Τα τελευταία χρόνια όμως το Άμστερνταμ, θέλοντας να απαλλαγεί από την κοινή αντίληψη πως όλοι επισκέπτονται την πόλη για την ελαστικότητα του νομοθετικού πλαισίου της, η κυβέρνηση και η δημαρχεία έχουν κλείσει σχεδόν τους μισούς οίκους ανοχής.

Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι η Ολλανδία θέλει να αποβάλει από πάνω της το ελεύθερο πνεύμα της, την ανεκτικότητα και τον σεβασμό στον κάθε άνθρωπο. Το αντίθετο μάλιστα. Ταυτιζόμενη με τη σύγχρονη κοινωνική πραγματικότητα, της χώρας και όχι μόνο, η ολλανδική πρωτεύουσα σπεύδει να υιοθετήσει στον δημόσιο λόγο μια γλώσσα που δεν θα αναφέρεται ρητά στα δύο φύλα. Η πόλη του Άμστερνταμ δεν θα απευθύνεται πια (ή πάντως καλό θα είναι να μην το κάνει) σε ομιλίες σε «κυρίες και κύριους», αλλά σε «αγαπητούς πολίτες, αγαπητούς κατοίκους, αγαπημένα πρόσωπα που είστε παρόντα». Το «Αγαπητέ Κύριε/Κυρία» στις επιστολές θα καταργηθεί και τη θέση του θα πάρουν ουδέτερες περιγραφές όπως το «Αγαπητέ κάτοικε της [συνοικίας]» ή το «Αγαπητοί κάτοικοι του Άμστερνταμ». Ακόμη, δεν θα αναφέρει πια στα έγγραφά της τις λέξεις «αγόρι» και «κορίτσι» αλλά «αγόρι κατά τη γέννηση» και «κορίτσι κατά τη γέννηση». Διαβάστε τη συνέχεια του ενδιαφέροντος άρθρου εδώ: Το Αμστερνταμ θέλει να εξαλείψει την έννοια του φύλου – και ξεκινά από τη γλώσσα

Εμείς πάντως δεν βρεθήκαμε στο Άμστερνταμ για ναρκοτουρισμό ή σεξοτουρισμό. Ακόμα και πριν την επισκεφτώ πίστευα πως η πόλη αδικεί τον εαυτό της και πως έχει να προσφέρει πολλά περισσότερα από την εκτόνωση των νεανικών απωθημένων και την αίσθηση της ελευθερίας που διέπει σχεδόν τα πάντα! Είναι η πόλη που αποτελεί μοντέλο για τις πόλεις του μέλλοντος. Μαζί με την Κοπεγχάγη βέβαια. Από την πρώτη στιγμή σύγκρινα τις δύο πόλεις που έχουν πάρα πολλά κοινά. Η αρχιτεκτονική του παρελθόντος με τα παραδοσιακά κτίρια από τούβλο, η εξέλιξη της σύγχρονης αρχιτεκτονικής, το υγρό στοιχείο με τα κανάλια, ο σεβασμός στο περιβάλλον, το ελεύθερο πνεύμα και ο σεβασμός στις επιλογές του κάθε ανθρώπου να είναι αυτό που θέλει να είναι, το υψηλό βιοτικό επίπεδο, και τα χιλιάδες ποδήλατα που κατακλύζουν κάθε γωνιά και στις δύο πόλεις και τις καθιστούν παγκόσμιες ποδηλατικές πρωτεύουσες!

Η κυρίως πόλη στέκεται πάνω σε 90 νησίδες δημιουργημένες τεχνητά από τα χράχτεν, και μετράει 1539 γέφυρες από τις οποίες οι 252 στο κέντρο της. Το υψόμετρο του Άμστερνταμ είναι μόλις 2 μέτρα πάνω από τη θάλασσα. Η πόλη είναι κτισμένη σε μία απόλυτα επίπεδη περιοχή, μερικά τμήματα της οποίας έχουν δημιουργηθεί εξ ολοκλήρου μέσω κατασκευής πόλντερς. Είναι ουσιαστικά ο τρόπος που η Ολλανδία δημιουργεί γη και αυξάνει το ποσοστό ξηράς της σε σχέση με το υδάτινο στοιχείο. Η ρήση ''Ο Θεός δημιούργησε τον κόσμο και οι Ολλανδοί την Ολλανδία'', οφείλεται ακριβώς σε αυτή τη συνεχή δραστηριότητα.

Το Άμστερνταμ έχει ένα από τα μεγαλύτερα ιστορικά κέντρα στην Ευρώπη, κυρίως από τον 17ο αιώνα, την Χρυσή Εποχή της Ολλανδίας. Την περίοδο εκείνη, μια σειρά από ομόκεντρα ημικυκλικά κανάλια, τα περίφημα χράχτεν (grachten) χτίστηκαν γύρω από το κέντρο της παλαιότερης πόλης και απλώνονται ακτινωτά σε σχήμα μισοφέγγαρου. Είναι το ημικύκλιο που οριοθετείται από τα πέντε ομόκεντρα κανάλια, Singel, Herengracht, Keizersgracht, Prinsengracht και Singelgracht. Κατά μήκος των καναλιών βρίσκονται πολλά όμορφα σπίτια και αρχοντικά σπουδαία δείγματα αρχιτεκτονικής, κυρίως του 17ου και 18ου αιώνα με κύριο χαρακτηριστικό, τα στενά κτίρια στις όχθες των καναλιών που γέρνουν προς τα εμπρός με περίτεχνα αετώματα στις προσόψεις και έναν γάντζο. Αυτό ήταν μια αρχιτεκτονική καινοτομία για πρακτικούς λόγους καθώς οι κατοικίες αυτές έχουν πολύ στενές, απότομες σκάλες και στα παλιά χρόνια, σε μια πόλη που είναι επιρρεπείς στις πλημμύρες, θα ήταν αδύνατο να μετατοπιστούν γρήγορα αγαθά και περιουσιακά στοιχεία οποιασδήποτε αξίας στους υψηλότερους ορόφους καθώς και η ασφαλής μεταφορά των επίπλων.

Η ζώνη των Χράχτεν (de grachtengordel) περιελήφθη στα Μνημεία Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO.
View attachment 211817

Ένα άλλο εντυπωσιακό γνώρισμα της Ολλανδικής πρωτεύουσας είναι η πολυπολιτισμικότητα της. Γνώριζα για την πολυπολιτισμική κουλτούρα του Άμστερνταμ αλλά δεν ήξερα την έκτασή της. Τελικά το Άμστερνταμ κατέχει τον τίτλο της πόλης με τις περισσότερες εθνικότητες στον κόσμο! Εντυπωσιακό το ποσοστό των Ολλανδών κατοίκων της πόλης που αποτελούν το 49,5% (79,42% σε όλη την Ολλανδία), έναντι 50,5% των ξένων (20,58% σε όλη την Ολλανδία). Στην πόλη ζουν πάνω από 177 εθνικότητες, τις περισσότερες στον κόσμο με τις τρείς πρώτες εθνικότητες να είναι Μαροκινοί, Τούρκοι και Βρετανοί.

Πέρα απ’ αυτά τα ωραία και ενδιαφέροντα η πόλη δεν με συγκίνησε όσο περίμενα. Το ταξίδι αυτό δεν είναι από τα αγαπημένα μου χωρίς να έγινε κάτι που μου χάλασε τα σχέδια ή πήγε στραβά. Το βασικό πρόβλημα όμως ήταν ένα. Γύρισα σχεδόν παράλυτος από τον ποδαρόδρομο! Από την πρώτη κιόλας μέρα άρχισαν να διαλύονται τα πόδια μου. Βέβαια για να είμαι ειλικρινής λίγες μέρες πριν το ταξίδι είχα αρχίσει το τρέξιμο και τα πόδια ήταν ήδη καταπονημένα. Αλλά ας μη το ρίξω μόνο εκεί. Ενώ η πόλη έχει πολύ καλό δίκτυο τραμ , όπως είναι λογικό αυτά περνάνε μόνο από τις μεγάλες κεντρικές οδικές αρτηρίες. Όλα αυτά τα αμέτρητα κανάλια, από το ένα στο άλλο τα περπατήσαμε θέλοντας και μη και αυτό μου έλιωσε τα πόδια σε σημείο να σέρνομαι! Αν και θεωρείται δεδομένο ότι πολύ εύκολα μπορείς να χαθείς, εγώ συνήθισα τη διάταξη των καναλιών και τη λογική με την οποία τέμνουν τους δρόμους. Προσπάθησα να ταξινομήσω τις διαδρομές μας ανάλογα την περιοχή όπως κάνω σε κάθε πόλη αλλά δεν ήταν εύκολο. Το ιστορικό κέντρο με τα grachten είναι μεγάλο και ο τρελός ποδαρόδρομος αναπόφευκτος.

Ένα άλλο που δεν με ενθουσίασε είναι ότι δεν έχει μια πλατεία της προκοπής, σε σύγκριση πάντα με αντίστοιχες πόλεις στην Ευρώπη. Η Dam έχει ωραία ιστορικά κτίρια αλλά περισσότερο μοιάζει για συγκοινωνιακός κόμβος. Η Leidseplein με αρκετά χασισοκαφέ μου φάνηκε αδιάφορη αλλά έπαιξε ρόλο ότι στο σημείο γίνονται έργα μετρό. Η Rembrandtplein συμπαθητική. Ομοίως δεν έχει να επιδείξει εξαιρετικά πάρκα όπως έχουν άλλες μεγαλουπόλεις. Το Vondelpark δεν με ενθουσίασε. Το ότι είναι flat kai δεν έχει έναν λόφο να δεις μια πανοραμική θέα είναι μεγάλο μείον για μένα και δεν βρήκα ένα κτίριο να μου προσφέρει μια καλή πανοραμική άποψη της πόλης. Η πόλη είναι γνωστή για πολλά εξαιρετικά μουσεία, όπως το Κρατικό Μουσείο Ρέικσμουζεουμ (Het Rijksmuseum), τo Μουσείο Βαν Γκογκ, το Μουσείο της Πόλης (Het Stedelijk Μuseum), το Σπίτι της Άννας Φρανκ αλλά δεν μπορώ να το βάλω στα θετικά γιατί τα μουσεία και η τέχνη για μένα δεν είναι το πρωτεύον σε ένα ταξίδι. Αγαπημένοι οι Βαν Γκογκ και Ρέμπραντ αλλά πόσο πια να εξτασιαστώ!

Όμως δεν θέλω να το αδικήσω περισσότερο γιατί μου χάρισε δυνατό φωτογραφικό υλικό με καρποσταλικές εικόνες γύρω από τα κανάλια. Απλά από ένα σημείο και μετά επαναλαμβανόμενα όλα. Βλέπεις ακριβώς το ίδιο θέμα. Καμία έκπληξη καμία ποικιλία. Με λίγα λόγια όλες οι γειτονιές σχεδόν ίδιες. Αλλά πανέμορφες!
Σ’ αυτό δεν με απογοήτευσε.

View attachment 211818

View attachment 211819

Αν με ρωτήσει κάποιος ποια γειτονιά ή ποια διαδρομή μου άρεσε περισσότερο θα έλεγα ότι ξεχωρίζω την Reguliersgracht από την αρχή μέχρι την πλατεία Rembrandtplein, την διαδρομή με αφετηρία την Munttoren συνεχίζοντας από την Doelensluis- Nieuwe Doelenstraat- Aluminiumbrug- Staalstraat-Ir. B. Bijvoetburg-Amstel μέχρι την γέφυρα Magere Brug. Και βέβαια η περιοχή του Jordaan. Αλλά αυτά στην ώρα τους!

Tο Άμστερνταμ επίσης δεν είναι για γαστριμαργικό τουρισμό! Οι ίδιοι οι Ολλανδοί θεωρούν πως η κουζίνα τους δεν είναι αξιοπρόσεκτη και δεν επενδύουν για την προβολή της. Εκτός αν ρωτήσεις τη νεολαία που θα πει πως εθνικό τους πιάτο είναι οι τηγανιτές πατάτες που σερβίρονται με μαγιονέζα σε χάρτινες συσκευασίες! Σε πολλά σημεία της πόλης υπάρχουν καντίνες με τοπικές και όχι μόνο λιχουδιές. Εμείς κάποια ολλανδικά σνακ και γλυκάκια τα δοκιμάσαμε όπως τις τηγανητές πατάτες (patatje oorlog ή patat speciaal), τα ξακουστά Poffertjes μικρά pancakes αχνιστά με βούτυρο και άχνη ζάχαρη, kroketten δηλαδή κροκέτες με τυρί, Stroopwafel που είναι λεπτές βάφλες κολλημένες μαζί με ένα στρώμα από γλυκό σιρόπι και broodje haring παστή ρέγγα σε ένα μικρό σάντουιτς με πίκλες και κρεμμύδια. Όλα από πλανόδιους και καντίνες που υπάρχουν σε πολλά σημεία της πόλης. Αυτά θεωρητικά είναι η οικονομική επιλογή για φαγητό στο Άμστερνταμ. Και λέω θεωρητικά γιατί εκτός ότι είναι σνακ είναι μικρή η ποσότητα τους. Ας πούμε ένα χωνάκι πατάτες με τυρί τσένταρ ή μαγιονέζα έχει 4€, το ψαροσάντουιτς μπορεί να έχει 2,50€ είναι όμως μια μπουκιά, τα Poffertjes 2,50€ τα δέκα ή 4,50€ τα 20, μια Stroopwafel ζεστή της ώρας κάνει 2,50€ αλλά υπάρχουν και σε συσκευασίες με πολλές και μπορεί να τις αγοράσει κάποιος και από σούπερ μάρκετ και από τουριστικά μαγαζιά. Επίσης διαδεδομένα στην πόλη είναι μηχανήματα αυτόματης πώλησης FEBO (automatiek) που λειτουργούν με κερματοδέκτη και με το πάτημα ενός κουμπιού επιλέγουμε κροκέτες, burger, τυριά, κεφτεδάκια και άλλες λιχουδιές από 1€ έως 2€ το κομμάτι. Μια άλλη οικονομική (για Άμστερνταμ) επιλογή είναι η αλυσίδα "Wok to walk", εξαιρετικό κινέζικο που παρασκευάζεται μπροστά στα μάτια σου. Φάγαμε σε χάρτινη συσκευασία με 7,50€ αλλά και μερίδα σε πιάτο με 11€ άρα όχι και τόσο φτηνό. Επίσης φάγαμε κάτι απίστευτες κοτονοστιμιές στην αγορά Albert Cuyp Market με 8€ και διάφορα άλλα. Πάντως νηστικοί δεν μείναμε! Οπότε το τι φάγαμε δεν θα αναλυθεί ιδιαίτερα στα κεφάλαια.

View attachment 211841

View attachment 211827

View attachment 211826

View attachment 211828

View attachment 211829

Εκτός όμως από το Άμστερνταμ η επαρχία της Ολλανδίας μας χάρισε όμορφες εικόνες. Οι επιλογές είναι πάρα πολλές αλλά για τέσσερις μέρες έπρεπε να σκεφτώ ποιο θα ήταν το καλύτερο και πιο ενδιαφέρον trip. Δεν ήταν η καλύτερη εκδρομή που έχουμε κάνει ούτε αλησμόνητη ούτε στέφτηκε με 100% επιτυχία. Θα τα αναλύσω στα αντίστοιχα κεφάλαια όμως. Δεν πρωτοτύπησα και επέλεξα να κάνουμε εκδρομή στο Haarlem, στα χωριά Marken και Volendam, στους ανεμόμυλους του Zaanse Schans και στους κήπους Κεουκενχόφ (Keukenhof) στο Lisse.

View attachment 211830

Marken

Volendam

Zaanse Schans

Το Χάαρλεμ απρόσμενα μου άρεσε πολύ μπορώ να πω!

Πρακτικές πληροφορίες
Δεν υπάρχουν και τόσες πρακτικές πληροφορίες! Στο Άμστερνταμ πήγαμε όχι στο Πακιστάν! Όμως θα γράψω δύο-τρία-δέκα πράγματα! Τα αεροπορικά τα είχα κλείσει 3 μήνες πριν από την Transavia με 90€ το άτομο απευθείας πτήση από Θεσσαλονίκη, και μου φάνηκε μια χαρά Low cost εταιρεία. Και επειδή ο giannismits δεν αρκεί, το επίσημο site τουρισμού του Άμστερνταμ όπου μπορείτε να αντλήσετε ότι πληροφορία θέλετε. See and do | I amsterdam

Το πρώτο πράγμα που κάναμε όπως πάντα είναι να αγοράσουμε τις κάρτες μεταφορών για τις μετακινήσεις μας εντός και εκτός Άμστερνταμ. Ξέρω ξέρω. Περιμένετε να σας κάνω πλήρη ανάλυση των εισιτηρίων σαν ειδήμονας στο θέμα ΜΜΜ! Το πιο χρήσιμο site για όλα τα μέσα μεταφοράς, τις στάσεις, τις τιμές εισιτηρίων, το ταξιδιωτικό πλάνο για όλη την Ολλανδία, που έχει και εφαρμογή για το κινητό είναι αυτό
9292.nl/en - Travel planner & e-tickets train, bus, metro, tram & boat
9292 public transport & ticket - Apps on Google Play

Η κύρια εταιρεία δημόσιων μεταφορών στο Άμστερνταμ είναι η GVB. Η κάρτα που χρησιμοποιούν οι κάτοικοι είναι η προσωπική OV-chipkaart με το γνωστό σύστημα του να φορτώνεις μονάδες. Δεν μας ενδιαφέρει και πάμε παρακάτω. Το εισιτήριο μιας ώρας κοστίζει 2,90€ ενώ το 24 ωρών 7,50€. Τα υπόλοιπα αναλύονται στο παρακάτω Link. Σημείωση: τα εισιτήρια αυτά ισχύουν μόνο για μετρό, τραμ και τα λεωφορεία της GVB. https://en.gvb.nl/reizen/producten-en-tarieven/ov-tarieven-2017

Υπάρχει όμως και η εταιρεία connexxion και οι εταιρείες ebs και arriva για τα περίχωρα καθώς τα τρένα της NS . Οπότε οι κάρτες της GVB δεν επαρκούν πάντα. Έτσι υπάρχει και το Amsterdam & Region Travel Ticket η πιο απαραίτητη κάρτα για όποιον θέλει να χρησιμοποιήσει τις μεταφορές εντός του Άμστερνταμ αλλά θέλει να κάνει και εκδρομές σε πολλές περιοχές έξω από το Άμστερνταμ. Τα εισιτήρια ισχύουν σε όλες τις γραμμές του μετρό, των τραμ και λεωφορείων που λειτουργούν από την GVB, καθώς και της Connexxion και EBS. Κατεβάστε το pdf να δείτε τι περιλαμβάνει αυτή η κάρτα. Amsterdam & Region Travel Ticket | GVB

Υπάρχει και το Amsterdam Travel Ticket / 1-day (€ 16), 2-day (€ 21) και 3-day ticket (€ 26. Είναι για απεριόριστα σιδηροδρομικά ταξίδια μεταξύ του αεροδρόμιου Schiphol και οποιουδήποτε σταθμού του Άμστερνταμ. Επίσης απεριόριστων διαδρομών για όλα τα λεωφορεία, τραμ, μετρό και πλοία που διαχειρίζεται η GVB. Συμπεριλαμβάνεται και το Amsterdam Airport Express (λεωφορείο 197) και το βραδινό Niteliner (λεωφορείο N97), της εταιρείας Connexxion. Amsterdam Travel Ticket | GVB

Αν δεν πάρει κάποιος καμιά από τις κάρτες που εξυπηρετεί το αεροδρόμιο, το Amsterdam Airport Express εισιτήριο κοστίζει 5€ η μονή διαδρομή ή 10€ με επιστροφή. Το τρένο από το αεροδρόμιο κοστίζει 4,20€ και σε 16 περίπου λεπτά φτάνει στον Amsterdam Centraal.

Και βέβαια υπάρχει και η πιο ακριβή I amsterdam City Card που όμως εκτός από απεριόριστες διαδρομές με τα μέσα μεταφοράς της GVB περιλαμβάνει και τα πιο σημαντικά μουσεία της πόλης και άλλες παροχές όπως κρουαζιέρα στα κανάλια. https://www.iamsterdam.com/en/i-am/i-amsterdam-city-card/order-your-card

Τι κάναμε εμείς τώρα. Επειδή είχαμε 4 μέρες, με σκοπό να κινηθούμε και εντός και σε αρκετές περιοχές εκτός του Άμστερνταμ και επειδή είχα καταμπερδευτεί για το ποια κάρτα μας συμφέρει πήραμε δύο κάρτες GVB 2 days / 48 hours προς 12,50€ η μία, δύο Amsterdam & Region Travel Ticket προς 18,50€ η μία, και δύο κάρτες ημερήσιες GVB 1 day / 24 hours προς 7,50€ η μια. Ίσως ρωτήσετε γιατί δεν πήρα μια 3ημερη κάρτα GVB 3 days που κοστίζει 17€. Αυτό το κάναμε γιατί τις εκδρομές εκτός τις προγραμμάτισα για την 3η ημέρα επειδή είχα ελέγξει πως θα έχει πιο καλές καιρικές συνθήκες από τις υπόλοιπες μέρες. Επίσης χρειάστηκε την τελευταία μέρα ένα εισιτήριο 1 ώρας που κοστίζει 2,90€. Τα εισιτήρια από / προς το αεροδρόμιο κόστισαν από 5€ και τα κόψαμε απευθείας από τον οδηγό. Συνολικά για 4 ημέρες στα μέσα μαζικής μεταφοράς μέσα και έξω από το Άμστερνταμ ξοδέψαμε 51,40€ το άτομο + 10€ μια έκτακτη διαδρομή που θα την πω όταν έρθει η ώρα, άρα 64€.

Ένα πράγμα όμως δεν πρέπει να ξεχνάμε για τα εισιτήρια για όλα τα μέσα μεταφοράς στο Άμστερνταμ. Χτυπάμε την κάρτα μας στο μηχάνημα όταν μπαίνουμε, αλλά και λίγο πριν κατέβουμε. ΠΑΝΤΑ. Διαφορετικά η κάρτα θα πάψει να ισχύει. Δεν είναι δύσκολο να το συνηθίσεις. Εμείς γρήγορα μπήκαμε σ’ αυτή τη λογική. Αυτά τα λίγα!

Τελικά, I-am-sterdam ή I am not Amsterdam?
Άφιξη στα κόκκινα φανάρια!

Η πτήση της Transavia από Θεσσαλονίκη έφτασε ομαλά στο αεροδρόμιο Schiphol στις 16:00.
Λίγο νωρίτερα βλέπαμε τις πρώτες εικόνες της επίπεδης Ολλανδίας.

Η θερμοκρασία είναι στους 12 βαθμούς με ασθενή ηλιοφάνεια. Giannis και Rose είναι έτοιμοι να κατακτήσουν και το Άμστερνταμ! Αυτό θα τους κατακτήσει όμως?

Δεν επιλέξαμε το τρένο για την μετάβαση μας στο κέντρο, γιατί ο κεντρικός σταθμός του Άμστερνταμ που κάνει τέρμα το τρένο, ήταν πολύ μακριά από το ξενοδοχείο μας. Γι’ αυτό πήραμε το αστικό Airport Express 197 που αναχώρησε από την πλατφόρμα λεωφορείων Β9 μπροστά από το Schiphol Airport/Plaza. Το λεωφορείο τίγκαρε και ήμασταν σαν παστές σαρδέλες ο ένας πάνω στον άλλον. Αλλά ας κάνουμε μωρέ υπομονή, σε 30 λεπτά θα κατέβουμε στη στάση Rijksmuseum λίγο πριν το τέρμα της γραμμής 197 στην Leidseplein. Αλλά μάλλον έμελε να ξεκινήσουμε στραβά με το Άμστερνταμ! Στα μέσα της διαδρομής περίπου άρχισε ένα τρελό μποτιλιάρισμα. Στα προάστια του Άμστερνταμ γύρω στις 17:30, χιλιάδες αυτοκίνητα πήγαιναν σημειωτόν κι εμείς όρθιοι να δυσανασχετούμε γι’ αυτή την αναπάντεχη εξέλιξη. Μα να πηγαίνουμε στη χώρα του ποδηλάτου και να ζούμε τέτοιο μποτιλιάρισμα?

Κι όμως αντί για μισή ώρα , το λεωφορείο έκανε συνολικά σχεδόν 2 ώρες να φτάσει. Σαν να μην έφτανε αυτό δεν μας κατέβασε εκεί που έπρεπε αλλά τερμάτισε ξαφνικά στην Haarlemmermeerstation. Βλέπαμε κάτι τραμ και λεωφορεία να περνάνε αλλά ήμασταν στα χαμένα. Είμαστε κοντά ή μακριά από το ξενοδοχείο? Ο χάρτης maps.me στο κινητό μου άνοιξε τα μάτια. Ήμασταν γύρω στα 8 λεπτά περπάτημα από το ξενοδοχείο μας. Μικρό το κακό. Το ξενοδοχείο μας στην αρχή του Vondelpark σε μια ήσυχη και μάλλον ακριβή γειτονιά αν κρίνω από τα σπίτια που έβλεπα γύρω μου.

Το Hotel Central Park στην οδό Waldeck Pyrmontlaan 9 της περιοχής Oud-Zuid, το έκλεισα από την hotels.com με 300€ τις 4 διανυκτερεύσεις 3 μήνες πριν. Ότι πιο φτηνό και αξιοπρεπές βρήκα σχετικά κοντά στο κέντρο. Το προτείνω. https://el.hotels.com/hotel/

Αποδείχτηκε πολύ καλή επιλογή και το ξενοδοχείο που ήταν μια χαρά και η περιοχή. Το τραμ 2 περνούσε από την οδό Koninginneweg και οι στάσεις Amstelveenseweg και Valeriusplein ήταν περίπου 5 λεπτά από το ξενοδοχείο. Το τραμ 2 είναι από τις πιο βολικές γραμμές αφού φτάνει μέχρι τον κεντρικό σταθμό κι έτσι διασχίζει όλη την πόλη περνώντας από τα σημαντικότερα σημεία. Άκρως βολικό για μας.

Από το παράθυρο του δωματίου μας! Μπορούσαμε να βλέπουμε καθαρά το χλιδάτο διαμέρισμα ακριβώς απέναντί μας και τους ενοίκους του, αφού δεν υπήρχαν κουρτίνες στα μεγάλα παράθυρά τους όπως συμβαίνει σχεδόν σε όλα τα σπίτια στην Ολλανδία. Ουσιαστικά με αυτόν τον τρόπο δείχνουν στον κόσμο ότι δεν έχουν τίποτα να κρύψουν. Δηλαδή οι ηδονοβλεπτικές τάσεις των περαστικών, βρίσκουν πλήρη έδαφος σε αυτή την πόλη! Βέβαια η αλήθεια ίσως είναι διαφορετική. Ότι δηλαδή λόγω έλλειψης ήλιου, πολλά ισόγεια και υπόγειο διαμερίσματα δεν είναι τίποτα περισσότερο από σκοτεινά, μελαγχολικά μπουντρούμια! Χωρίς κουρτίνες ή αφήνοντας τις κουρτίνες ανοιχτές είναι ουσιαστικά μια τεχνική επιβίωση, μια λύση στο να έχουν όσο γίνεται περισσότερο φυσικό φως.

Κάναμε μια μικρή βόλτα στη γειτονιά μας για να μπούμε στο κλίμα του Άμστερνταμ, και περπατήσαμε την Koninginneweg πριν πάρουμε το τραμ 2 από τη στάση Valeriusplein.

Με το τραμ 2 κατεβήκαμε στο κέντρο πίσω από την πλατεία Dam
στο Swarovski Boutique Magna Plaza!

Η πλατεία Dam από την πρώτη στιγμή δεν μου έκανε κλικ. Ενώ έχει πολλά σπουδαία κτίρια γύρω της δεν μου προξένησε το ενδιαφέρον. Δεν είχε πάρα πολύ κόσμο η ίδια η πλατεία γιατί μάλλον όλο το πλήθος ήταν λίγα μέτρα μακριά στα κανάλια. Στην πλατεία Dam είδαμε το θερινό ανάκτορο της βασίλισσας, το παράρτημα του μουσείου της Madame Tussaud, το άγαλμα του Άτλαντα που κουβαλά στους ώμους του τη Γη, τον πύργο με το καμπαναριό, την γοτθική βασιλική του 15ου αιώνα Neuwe Kerk και ακριβώς απέναντι, το Εθνικό Μνημείο, αφιερωμένο στη μνήμη των θυμάτων του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.

Ποιος είπε πως μια πόλη για να έχει λαμπάκια πρέπει να είναι Χριστούγεννα?

Μέσω της πολύβουης Damstraat βγήκαμε στην παλαιότερη περιοχή της πόλης De wallen, με τους λευκούς κύκνους να επιπλέουν στα κανάλια Oudezijds Voorburgwal και Oudezijds Achterburgwalκαι τους αμαρτωλούς κύκνους να στέκονται πίσω από ένα τζάμι βιτρίνας περιμένοντας τον θαυμασμό του κόσμου και βέβαια πελάτες! Ήμασταν πια στη Red Light District! Το αφιέρωμα ξεκινάει

Η περιοχή των κόκκινων φαναριών, η Red Light District υπάρχει από τον 14ο αιώνα. Ιστορικά λόγω γειτνίασης με το λιμάνι της περιοχής, προσέλκυσε μεγάλο αριθμό μεταναστών και ιερόδουλων. Οι ναύτες έρχονταν σε αυτήν την περιοχή για να απολαύσουν μερικά ποτά στις ταβέρνες και στα αποστακτήρια και φυσικά να απολαύσουν τα κορίτσια. Στα Ολλανδικά, η περιοχή ονομάζεται "De wallen" (τα τείχη) επειδή μερικά από τα κανάλια που βρίσκονται στην περιοχή και δίπλα από το παλιό λιμάνι ήταν περιφραγμένα. Η δεύτερη εξήγηση είναι επειδή «ο τοίχος» χρησιμοποιείται ως ένα κωδικό όνομα για το πληρωμένο σεξ.

Παρά το γεγονός ότι η πορνεία ήταν ανεκτή και θεωρήθηκε ως απαραίτητη, οι κυβερνήσεις της πόλης προσπάθησαν να χωρίζουν την ''επαίσχυντη πορνεία'' από τον αξιότιμο υπόλοιπο πληθυσμό. Μέχρι το δέκατο πέμπτο αιώνα, οι πόλεις της Ολλανδίας προσπάθησαν να κρατήσουν την πορνεία έξω από τα τείχη της πόλης. Αργότερα, οι αρχές του Άμστερνταμ προσπάθησαν να διατηρήσουν ορισμένες περιοχές της πόλης για την πορνεία. Οι επιχειρήσεις πορνείας, οδηγήθηκαν στους δρόμους και τα στενά σοκάκια κοντά στα τείχη της πόλης.

Με coffeshops, οίκους ανοχής, sex shop καταστήματα, Live sex show, μουσεία με θέμα το σεξ, η Red Light District του Άμστερνταμ πρωταγωνιστεί και δεν αφήνει τίποτα στη φαντασία. Όπως ήταν φυσικό σχεδόν σε όλη την περιοχή γινόταν χαμός από κόσμο και μου φάνηκε πως όλα αυτά τα πλήθη ήταν περισσότερο περίεργοι τουρίστες παρά υποψήφιοι πελάτες! Το θέαμα βλέπουν καθημερινά όλες τις ώρες οι πάντες, ακόμα και οικογένειες με παιδάκια! Αν δεν έχουν πρόβλημα οι γονείς που περνάνε από εκεί με τα παιδιά τους γιατί να έχω εγώ?

Το Casa Rosso είναι το πιο διάσημο SEX CLUB με σήμα τον ροζ ελέφαντα! Είναι το παλαιότερο θέατρο στην Red Light District με ζωντανό σεξ!

Το μεγαλύτερο μέρος της δράσης λαμβάνει χώρα περίπου 11 μ.μ., όταν η περιοχή είναι πλημμυρισμένη με τα πλήθη και τα κόκκινα φώτα από νέον φωτίζουν τα κανάλια. Η ώρας αιχμής φτάνει μέχρι τις 2 ή 3 π.μ. Πάντως αν οι βιτρίνες με τα κορίτσια δεν είναι στη φιλοσοφία και στις προτιμήσεις κάποιου, υπάρχουν μια σειρά από οίκους ανοχής και ιδιωτικές κατοικίες που προσφέρουν μια πιο παραδοσιακή μορφή της πορνείας.

Επειδή η ευρύτερη περιοχή είναι γεμάτη από ξενοδοχεία, εστιατόρια, και καφέ και σφύζει από ζωή, απέχει μακράν από την ατμόσφαιρα παρανομίας και υποκόσμου που αποπνέουν αντίστοιχες συνοικίες άλλων πόλεων. Τουλάχιστον αυτό δεν το αντιλαμβάνονται οι τουρίστες. Γιατί υπόκοσμος και εγκληματικές ενέργειες δυστυχώς υπάρχουν! Όμως δεν είναι σίγουρα ένα επικίνδυνο μέρος για τον επισκέπτη. Είναι στην πραγματικότητα αρκετά ασφαλής και καλά ελεγχόμενο τμήμα της πόλης από αστυνομικούς και ιδιωτικούς σωματοφύλακες.

Περπατώντας στην Red Light District, θυμήθηκα τον πιο σημαντικό κανόνα της περιοχής. Απαγορεύεται αυστηρά να φωτογραφίζουμε τις βιτρίνες με τα κορίτσια. Το Νο Photos είναι κολλημένο σε κάθε παράθυρο ως υπενθύμιση. Ο ίδιος κανόνας ισχύει αν πας σε ένα κλαμπ με στριπτίζ, και θέατρα με Live sex. Διαφορετικά τα κορίτσια μπορεί να γίνουν πολύ επιθετικά όπως και οι διάφοροι προστάτες και μπράβοι. Πάντως στο διαδίκτυο υπάρχει πολύ ερασιτεχνικό υλικό με βίντεο και φωτογραφίες από τα κορίτσια πίσω από τις βιτρίνες. Πως τα κατάφεραν δεν ξέρω!

Κάτι τέτοια βλέπω κι εγώ και παίρνω θάρρος. Ναι μεν ήμουν πιο προσεκτικός με το να φωτογραφίζω ανεξέλεγκτα αλλά με ιντρίγκαρε αυτή η απαγόρευση. Έβλεπα βέβαια παρέες να βγαίνουν φωτογραφίες μεταξύ τους με φόντο τα κανάλια αλλά και πάλι δεν πήρα θάρρος. Εννοείται δεν υπήρχε περίπτωση να προσπαθήσω να βγάλω τα κορίτσια, αλλά γενικά τα κανάλια. Κι εκεί που έβγαλα αμέριμνος αυτή τη φωτό με πλησίασε ένας!

Πραγματικά δεν είχα προσέξει ότι έβγαλα φωτογραφία ένα σοκάκι με βιτρίνες ιερόδουλων! Ο καλοβαλμένος κύριος με πλησίασε και ευγενικά με προειδοποίησε πως απαγορεύεται να βγάζω φωτογραφίες γιατί αν με καταλάβει κανείς από τα ''σπίτια'' θα μπλέξω! Τώρα τι ήταν αυτός δεν ξέρω αλλά δεν μου φάνηκε και άσχετος ή τυχαίος τουρίστας! Όπως και να έχει θέλει προσοχή. Ταράχτηκα για λίγα λεπτά αλλά το ξεπέρασα γρήγορα. Τόσο μάλιστα που είπα οκ, ας προσπαθήσω να βγάλω βίντεο με την κάμερα κρεμασμένη στο λαιμό και ανοιχτή! Εκεί εγώ, πείσμα. Το αποτέλεσμα μια αποτυχία. Ουσιαστικά αυτό που τράβηξα είναι τα πόδια μας να περπατάνε και τις πλάτες από τον κόσμο που ήταν μπροστά μας. Ήθελα και παρανομίες τρομάρα μου. Ήθελα όμως ένα βίντεο δικό μου μόνο για μένα και όχι με σκοπό να το ανεβάσω στο διαδίκτυο.

Αντικρίσαμε πολλά κορίτσια και τα περισσότερα μπορώ να πω πως ήταν 'Α κατηγορίας! Πολλά από αυτά θα μπορούσαν να είναι μοντέλα. Κάποιες βαριεστημένα κάθονταν στο σκαμπό και ασχολιόντουσαν με το κινητό τους αδιαφορώντας για τα βλέμματα έξω από το τζάμι, ενώ άλλες τουρλωμένες, επιδείκνυαν τα κάλλη τους με σκοπό να προσελκύσουν πελατεία. Οι περισσότερες πηγές υπολογίζουν τον συνολικό αριθμό των ιεροδούλων στην Ολλανδία μεταξύ 15.000 και 30.000. Τα τελευταία χρόνια το 60% των ιερόδουλων του Άμστερνταμ , περίπου 8.000 με 11.000 προέρχονται: από την Κεντρική Ευρώπη (ΕΕ) 40%, τη Λατινική Αμερική 20%, τη Δυτική Ευρώπη 12%, Ανατολική Ευρώπη (μη-ΕΕ) 8%, Αφρική 8%, Βαλκάνια 4%, Ασία 4%, Βαλτική 3%. Από τον Οκτώβριο του 2000, οι πόρνες των παραθύρων, έχουν τη δυνατότητα να προσφέρουν νόμιμα τις υπηρεσίες τους και φυσικά είναι κανονικά φορολογούμενες. Αν και οι διακρίσεις είναι ακόμα αναπόσπαστο μέρος στην καθημερινότητα τους.

Μια πολύ ενδιαφέρουσα άποψη εξέφρασε μια πρώην πόρνη του Άμστερνταμ που είναι τώρα δημοτική σύμβουλος: ''Υπάρχουν άνθρωποι που είναι πραγματικά περήφανοι για την Red Light District ως ένα τουριστικό αξιοθέατο. Είναι υποτίθεται μια θαυμάσια, και χαρωπή περιοχή που δείχνει ακριβώς τι ελεύθερη πόλη είμαστε. Αλλά νομίζω ότι είναι ένας βόθρος! Υπάρχει σοβαρή εγκληματικότητα, εκμετάλλευση των γυναικών, και πολλή κοινωνική δυσφορία. Η Red Light District δεν είναι τίποτα για να είμαστε υπερήφανοι ως λαός!''

Τα τελευταία χρόνια, ένας σημαντικός αριθμός από οίκους ανοχής και σχεδόν τα μισά από τα 400 μπουρδέλα-βιτρίνες έχουν κλείσει λόγω υποψίας για εγκληματικές δραστηριότητες. Όπως επίσης και 70 sex clubs και coffeeshops και ειδικά όσων coffeeshops βρίσκονται κοντά σε σχολεία. Η αμαρτωλή πρωτεύουσα θέλει λίγο να σοβαρευτεί με την ελπίδα να προσελκύσει ένα πιο ποιοτικό κοινό. Το 2008 ο δήμαρχος Job Cohen ξεκίνησε το έργο 1012 (από τον ταχυδρομικό κωδικό της περιοχής), ένα 10-ετές σχέδιο για τη βελτίωση της περιοχής ώστε να προσελκύσει ένα διαφορετικό είδος επισκεπτών. Μαζί με τους ντόπιους κατοίκους, επιχειρηματίες και επενδυτές, το Δημοτικό Συμβούλιο εργάζεται για να ενισχύσει το μοναδικό χαρακτήρα της περιοχής και να τονωθεί η οικονομική αναβάθμιση της περιοχής. Ήδη οι βιτρίνες στη Red Light District έχουν μειωθεί κατά ένα τρίτο και πολλές από αυτές έχουν μετατραπεί σε στούντιο και χώρους για σχεδιαστές μόδας, για νέους καλλιτέχνες, που προβάλλουν τους πίνακες ζωγραφικής και τα γλυπτά τους, ενώ πρόσφατα σε δρόμους της περιοχής, ανακαινίστηκαν οι προσόψεις από κάποια ιστορικά κτίρια καθιστώντας την περιοχή πιο ελκυστική.

Εντάξει δεν πήγαμε εκεί για να κάνουμε κανένα κοινωνικό ρεπορτάζ! Όμως με ενδιέφερε η ιστορία πίσω από τη βιτρίνα και την τουριστική ατραξιόν που έχει καταντήσει η Red Light District! Γιατί πίσω από την συναρπαστική, αντισυμβατική εικόνα των κόκκινων φαναριών, κρύβεται μια διαφορετική πραγματικότητα πολύ πιο σκληρή. Εγώ πάντως πιστεύω πως όσο και να αλλάξει η Red Light District, επειδή το Άμστερνταμ και η πορνεία είναι σχεδόν συνώνυμα, η περιοχή των κόκκινων φανταριών πιθανώς ποτέ δεν θα εξαφανιστεί! Και επειδή μπορεί κάποιους να σας ενδιαφέρει πραγματικά ο σεξοτουρισμός στην Red Light District ορίστε το the red light district guide http://www.theredlightdistrictguide.com/

Όμως η περιοχή της Red Light District εκτός από το θέαμα του σεξ που προσφέρει, είναι στην πραγματικότητα ένα από τα παλαιότερα και πιο όμορφα σημεία της πόλης με τα κανάλια, με πολύ στενά πλακόστρωτα δρομάκια και με την γοητευτική παραδοσιακή αρχιτεκτονική του 14ου αιώνα. Όπως η γοτθική εκκλησία Oude Kerk (παλιά εκκλησία) που είναι το παλαιότερο κτίριο του Άμστερνταμ χρονολογίας 1306.

Πολύ κοντά είναι η μικρή Chinatown και η καρδιά αυτής της περιοχής είναι η Zeedijk, ένας μικρός δρόμος γεμάτος με καφέ, γκέι μπαρ, καφετέριες και πλήθος ασιατικών εστιατορίων και με κύριο χαρακτηριστικό έναν αυθεντικό βουδιστικό ναό!

Από την Zeedijk βγήκαμε στην πλατεία Nieuwmarkt με το μεσαιωνικό De Waag

Για πρώτη μέρα η γνωριμία μας με το κεντρικό παλιό Άμστερνταμ ήταν αρκετά επαρκέστατη. Και τα κορίτσια στις βιτρίνες είδαμε, και ρεπορτάζ κάναμε, και την άθλια μυρωδιά από τα χασισοκαφέ ανά διαστήματα μυρίσαμε και τα υπέροχα κανάλια είδαμε και κινέζικο στην Damstraat φάγαμε!

Κι ενώ ήμασταν έτοιμοι να πάρουμε το τραμ 2 από τη στάση Dam για να επιστρέψουμε στο ξενοδοχείο μας, κάναμε την ανατροπή και πήγαμε για μπύρες σε μια γνωστή παραδοσιακή pub του Άμστερνταμ στη De Blauwe Parade , στη Nieuwezijds Voorburgwal 178 (σχεδόν δίπλα από τη στάση του τραμ). Η μπυραρία είναι του 1870 και η εμπειρία αρκετά αυθεντική ολλανδική! Η παμπ έχει και ωραίους μεζέδες. Να το ξέραμε να μη τρώγαμε πριν. Τέτοια ώρα τέτοια λόγια βέβαια αφού πήγαμε καμιά ώρα πριν κλείσει.

Με το τραμ 2 κατεβήκαμε στη γειτονιά μας, στη στάση Valeriusplein. Η περιοχή ήταν έρημη. Περπατήσαμε την Prins Hendriklaan με τα εξαιρετικά ακριβά διαμερίσματα και λίγο μετά φτάσαμε στο ξενοδοχείο μας.

Goedenacht!
Ένα σύνθημα, το κέντρο της πόλης, και η Red Light District την μέρα!

Αν και συννεφιασμένη και γκρίζα η ημέρα, με προσμονή και γεμάτοι όρεξη βγήκαμε για να γνωρίσουμε την ολλανδική πρωτεύουσα. Στη γειτονιά μας, οι ντόπιοι χαλαρά με τα ποδήλατά τους πήγαιναν στις δουλειές τους, ή κουβαλούσαν στα μεγάλα καρότσια των ποδηλάτων τους τα παιδιά τους που τα πήγαιναν στο σχολείο. Μου άρεσε τόσο πολύ αυτή η όμορφη και εύπορη γειτονιά που μέναμε. Είχε μια ηρεμία και απείχε πολύ από το τουριστικό ντελίριο άλλων περιοχών. Για λίγο ένιωσα κάτοικος της!

Η λίμνη του Vondelpark, στον μουντό ουρανό έμοιαζε σαν ζωγραφιά!

Prins Hendriklaan

Τραμ 2 και στάση Van Baerlestraat και είμαστε στη γειτονιά με τα παγκοσμίου φήμης μουσεία του Άμστερνταμ. Το τραμ 2 αποδείχτηκε ο ιδανικός σύμμαχός μας για τη γνωριμία μας με την πόλη και τα σημαντικότερα αξιοθέατα της. Η διαδρομή του τραμ της γραμμής 2, ονομάστηκε από το National Geographic ως μια από τις καλύτερες βόλτες με τραμ στον κόσμο! Θα προτιμήσω την βόλτα με το τραμ 2 της Βουδαπέστης αλλά και αυτή του Άμστερνταμ έχει λόγους να θεωρείται κορυφαία. Από τον κεντρικό σιδηροδρομικό σταθμό μέχρι και την πλατεία των μουσείων, διασχίζει όλη την πόλη και περνάει από τα πιο σημαντικά σημεία του κέντρου.

Το Μέγαρο Μουσικής του Άμστερνταμ, Het Concertgebouw

Μπροστά μας απλώνεται η πλατεία των μουσείων, Museumplein. Λιγοστοί κάτοικοι έχουν βγάλει τα σκυλιά τους και παίζουν στο γρασίδι. Ο Rose σαν γνήσιος σκυλόφιλος τα προσεγγίζει και συνάπτει φιλία μαζί τους. Εγώ πάλι απομακρύνομαι σαν γνήσιος σκυλόφοβος! Η μέρα είναι ιδιαίτερα μουντή και ενώ η πλατεία των μουσείων είναι από τις πιο δημοφιλείς και πολυσύχναστες περιοχές της πόλης, ο κόσμος που κυκλοφορεί είναι λίγος.

Το Μουσείο Rijksmuseum και το Van Gogh Museum, είναι δύο από τα πιο δημοφιλή μουσεία στον κόσμο, προσελκύοντας επισκέπτες από κάθε γωνιά του πλανήτη. Το Κρατικό Μουσείο (Rijksmuseum), αφιερωμένο στις τέχνες και την ιστορία, είναι φημισμένο για τη μεγάλη συλλογή πινάκων από την ολλανδική χρυσή εποχή της ζωγραφικής του 17ου αιώνα, που περιλαμβάνει μερικά από τα πιο γνωστά έργα δημιουργών όπως ο Ρέμπραντ και ο Βέρμεερ. Το μουσείο διαθέτει γύρω στο ένα εκατομμύριο αντικείμενα στην τεράστια συλλογή του, που απεικονίζουν περισσότερο από 800 χρόνια ολλανδικής και παγκόσμιας ιστορίας. Εντυπωσιακό και το ίδιο το εμβληματικό κτίριο του μουσείου που άνοιξε το 1885 έπειτα από 9 χρόνια κατασκευής. Από το 2003 μέχρι το 2013 υπέστη μια εκτεταμένη αποκατάσταση και ανακαίνιση.

Από την άλλη το το Μουσείο Βαν Γκογκ, στεγάζει την μεγαλύτερη συλλογή έργων του Βίνσεντ Βαν Γκογκ – περισσότερα από 200 έργα ζωγραφικής, 500 σχέδια και 700 επιστολές του. Άνοιξε τις πύλες του στην πλατεία Museumplein το 1973.

Και μπορεί να μην συγκινούμαι από αυτά, όμως μια ''Νυχτερινή Περίπολος'' του Ρέμπραντ, μια ''Γαλατού'' του Γιοχάνες Βερμέερ ή τα ''Ηλιοτρόπια'' του Βαν Γκογκ δεν θα μου ήταν και τελείως αδιάφορα να τα δω! Είχαμε όμως μια διαφωνία με τον Rose επί του θέματος μιας και ως γνωστόν είμαστε άνθρωποι του πολιτισμού και της φιλοσοφίας:

G. H δυτική τέχνη πέθανε εδώ και πολλά χρόνια!
R. Μη λες τώρα μεγάλες κουβέντες! Πέθανε η δυτική τέχνη που έχει βγάλει έναν Ρέμπραντ, έναν Ντα Βίτσι έναν Μιχαήλ Άγγελο?
G. Αυτοί είναι μακαρίτες εδώ και χρόνια!
R. Ε καλά εγώ δεν υποστήριξα ότι ζουν! Η τέχνη τους όμως ζει στους αιώνες των αιώνων! Δεν σ’ αρέσει ο Ρέμπραντ?
G. Όχι δεν μου αρέσει θες τίποτα?
R. Εγώ όταν βλέπω το ''Μάθημα ανατομίας'' του Ρέμπραντ ανατριχιάζω! Είναι τόσο ζωντανό. Νομίζεις, έτσι θα κάνει να μιλήσει!
G. Ποιος ρε να μιλήσει, το πτώμα?
R. Όχι! Οι σπουδαστές που είναι γύρω γύρω! Τέλος πάντων ας αλλάξουμε κουβέντα γιατί αν συνεχίσουμε θα μαλώσουμε πολύ άσχημα!

Έτσι λοιπόν δεν επισκεφτήκαμε κάποιο από τα σπουδαία μουσείο του Άμστερνταμ αν και την εξαιρετική βιβλιοθήκη του Rijksmuseum ήθελα πολύ να τη δω. Εκτός από τα μουσεία, ένας άλλος λόγος που η Museumplein μαζεύει πολύ κόσμο είναι ένα σύνθημα! Το highlight της πόλης και μια ευκαιρία για αναμνηστική φωτογραφία που καταφέρνει να εμπνεύσει και τους πιο αρχάριους φωτογράφους. I am sterdam! Περισσότερο από δύο μέτρα ύψος, το σύνθημα μετρά πάνω από 23,5 μέτρα πλάτος. Το λογότυπο ξεκίνησε ως μια εκστρατεία μάρκετινγκ για την περιοχή του Άμστερνταμ, των επιχειρήσεων και οργανισμών αλλά γρήγορα έγινε η φράση που αντιπροσωπεύει τους κατοίκους της πόλης. Και δεν υπάρχει τίποτα καλύτερο για την πόλη να βλέπει αυτή τη φράση σε μπλούζες, σε τατουάζ, σε συναυλίες, ή κρεμασμένη σε μια βεράντα!

Εννοείται πως είχε κόσμο που για πολλή ώρα πάλευε να βγει τις κατάλληλες φωτογραφίες αλλά όχι τόσο κόσμο που να με δυσκολέψει να βγάλω το λογότυπο χωρίς άτομα να κάθονται και να σκαρφαλώνουν πάνω του. Τι να κάνουμε κι εμείς, τουρίστες είμαστε να μη βγούμε καμιά φωτό I am asterdam?

Βλέποντας αυτό το λογότυπο – σύμβολο του Άμστερνταμ, μου ήρθαν ιδέες για τη Θεσσαλονίκη. Γιατί δηλαδή να μην έχουμε κι εμείς κάτι ανάλογο? Άλλωστε αυτό έχει γίνει μόδα και σε άλλες πόλεις όπως π.χ στη Βουδαπέστη. Άσχημα θα ήταν να είχαμε κι εμείς ένα σλόγκαν να κοσμεί την πλατεία Αριστοτέλους? Σκέφτηκα μάλιστα να γράφει ''ΤhesSaloniki'! Το Thes με κόκκινα γράμματα και το Saloniki με άσπρα! Τέλειο, έτσι? Θα στείλω την ιδέα μου στον Δήμαρχο Μπουτάρη!

Αρκετά όμως με την πλατεία μουσείων. Είδαμε το εξαιρετικό κτίριο του Rijksmuseum έστω εξωτερικά, τους κήπους, περάσαμε την στοά του μουσείου παρατηρώντας λίγο το εσωτερικό του από τις τζαμαρίες και βρεθήκαμε στην μπροστινή όψη του Rijksmuseum στην οδό Stadhouderskade.

Stadhouderskade

Μια εξαιρετική μονοκατοικία μπροστά στο κανάλι

Ήταν η πρώτη επαφή μας με τα κανάλια του Άμστερνταμ υπό το φως της μέρας. Ήμασταν στο Spiegelgracht, και είχαμε ακόμα να δούμε αμέτρητα κανάλια. Στην αρχή ήταν κάτι που μας προξένησε το ενδιαφέρον και τον θαυμασμό. Από ένα σημείο και μετά ήταν σχεδόν πανομοιότυπη η εικόνα. Όμως όπως και να το κάνουμε το όμορφο είναι όμορφο, και τα κανάλια του Άμστερνταμ κάνουν την πόλη να έχει ένα από τα πιο μοναδικά αστικά τοπία του κόσμου.

Περπατήσαμε ευθεία την Lijnbaansgracht και λίγο μετά ήμασταν στην διάσημη πλατεία Leidseplein.

Η πολυάσχολη πλατεία Leidseplein βρίσκεται στην καρδιά του Άμστερνταμ, και είναι ένα από τα πιο δημοφιλή σημεία της πόλης με νυχτερινή ζωή, φιλοξενεί διάσημους μουσικούς χώρους, club, χαλαρά μπαρ, coffeshops, μεγάλο αριθμό από εστιατόρια και πολλά άλλα. Δεν μου γέμισε καθόλου το μάτι γιατί γίνονται έργα μετρό και γενικά μου φάνηκε πολύ άχαρη. Άλλωστε είναι ένας συγκοινωνιακός κόμβος της πόλης, και πολλές γραμμές του τραμ που περνούν από την πλατεία. Η απαίσια μυρωδιά από τα χασισοκαφέ ανά διαστήματα μας φλόμωνε και το μοναδικό που μου άρεσε ήταν το κτίριο του Δημοτικού θεάτρου Stadsschouwburg και του Hampshire Hotel που στεγάζει το Καφέ Αμερικαίν που αν και το είχα στη λίστα να επισκεφτούμε τελικά δεν βόλεψε να πάμε.

Περάσαμε λοιπόν γρήγορα την Leidseplein και συνεχίσαμε στην Leidsestraat. Από την Leidsestraat περνούν τρείς γραμμές τραμ, και η διαδρομή που ακολουθήσαμε είναι από τις κλασικές του Άμστερνταμ στο ''δαχτυλίδι'' των καναλιών Prinsengracht, Keizersgracht και Herengracht.

Η Leidsestraat μας έβγαλε στην Koningsplein. Στην όχθη του καναλιού Singel είναι η πλωτή αγορά λουλουδιών Bloemenmarkt, που άνοιξε το 1862.

Στην αγορά κάναμε μια χαλαρή και όμορφη βόλτα ανάμεσα στα πολύχρωμα λουλούδια. Περιλαμβάνει περίπου 15 καταστήματα και εκτός από μεγάλη ποικιλία από λουλούδια και φυτά και είδη κηπουρικής, έχει φυσικά και μια σειρά από δώρα και αναμνηστικά και ανάμεσα τους εννοείται τα παραδοσιακά ολλανδικά ξύλινα τσόκαρα σε διάφορα μεγέθη. Η πλωτή αγορά λουλουδιών είναι ένα από τα κύρια αξιοθέατα του Άμστερνταμ με κύριο προϊόν τους βολβούς τουλίπας αλλά και άλλων λουλουδιών. Οι τιμές ήταν καλές και στους βολβούς και στα αναμνηστικά γι’ αυτό την επισκεφτήκαμε και την τελευταία ημέρα για τις αγορές μας. Την προτείνω! Είναι αρχή της άνοιξης, και η αγορά είναι στα καλύτερα της!

Κι ένα ωραίο μαγαζί με τυριά της Ολλανδία ακριβώς απέναντι

Όταν φτάσαμε στο τέλος της αγοράς, στην Munttoren, κάναμε έναν κύκλο και βρεθήκαμε στην άλλη πλευρά του Singel απέναντι από την πλωτή αγορά.

Σαν χάρτινα κουκλόσπιτα, έτοιμα να πέσουν!

Συνεχίσαμε στην Singel με κατεύθυνση την πλατεία Spui.
Ποδήλατα. Πολλά ποδήλατα. Πάρα πολλά ποδήλατα παντού!

Στην όχθη του Singel, ο Ναός Κρέιτμπερχ (De Krijtberg)

Πλατεία Spui

Η πλατεία Spui είναι από τις πιο πολυσύχναστες και είναι γνωστή για την υπαίθρια αγορά βιβλίου που ήθελα πολύ να δω, αλλά δυστυχώς λαμβάνει χώρα μόνο κάθε Παρασκευή. Περίπου 25 βιβλιοπώλες μαζεύονται εδώ, για να πωλήσουν τις συλλογές τους από παλιά, σπάνια και μεταχειρισμένα βιβλία. Εκτός από βιβλία, υπάρχουν επίσης και παλιές εκτυπώσεις, φυλλάδια, αφίσες και χάρτες. Όμως από την Spui πολύ εύκολα βρήκαμε την πόρτα που μας οδήγησε σε ένα από τα πιο ''άχαστα'' αξιοθέατα του κέντρου του Άμστερνταμ το Begijnhof.

Μια ομάδα ιστορικών κτιρίων σε μια κλειστή αυλή, που χρονολογείται από τις αρχές του 14ου αιώνα, και ζούσε μια ημι-μοναστική κοινότητα, μια καθολική αδελφότητα με γυναίκες που ζούσαν σαν μοναχές, παρά το γεγονός ότι δεν ήταν οσίες. Δεν είναι σαφές πότε ακριβώς ιδρύθηκε το Begijnhof αλλά σύμφωνα με ένα έγγραφα υπολογίζεται γύρω στο 1346. Στην πλατεία δεσπόζει η Engelse Kerk (αγγλική εκκλησία) που χρονολογείται από τον 15ο αιώνα και το εκκλησάκι Begijnhof (Johannes en Ursula Kerk), μια μυστική εκκλησία του 1672.

Τα όμορφα σπίτια με θέα το καλοδιατηρημένο καταπράσινο κήπο, περιλαμβάνουν και το Het Houten Huis στον αριθμό 34, το παλαιότερο σπίτι στην πόλη, και ένα από τα δύο ξύλινα σπίτια που εξακολουθούν να υφίστανται στο κέντρο του Άμστερνταμ.

Στα σπίτια στο Begijnhof λέγεται πως ζουν ακόμα ανύπαντρες γυναίκες, και είναι αυτονόητο πως ως επισκέπτες πρέπει να σεβαστούμε την ιδιωτική τους ζωή και να κάνουμε ησυχία. Μια γαλήνια όαση αποκομμένη από τον θόρυβο, στο πολυσύχναστο κέντρο του Άμστερνταμ που εξακολουθεί να διατηρεί μία Αγιασμένη ατμόσφαιρα!

Μετά από αυτή την όμορφη και ενδιαφέρουσα επίσκεψη βγήκαμε στην πιο γνωστή και ακριβή εμπορική οδό του Άμστερνταμ, στον πεζόδρομο Kalverstraat. Το 2009 ήταν ο 17ος πιο ακριβός δρόμος στον κόσμο όσον αφορά τις τιμές μισθώματος. Τα ενοίκια ανά τετραγωνικό μέτρο το 2016 ήταν έως 3000 ευρώ!

Παράλληλα της Kalverstraat είναι η Rokin. Η Rokin είναι ένα κανάλι και κύρια οδός στο Άμστερνταμ και έχει έναν χώρο αποβίβασης για ποταμόπλοια. Στη Rokin είναι σε εξέλιξη η κατασκευή της γραμμής του μετρό Βορρά-Νότου (52). Εντάξει δεν είναι τόσο όμορφα όσο σε άλλα σημεία των καναλιών όμως μου άρεσε γιατί διαφέρει κάπως από τα υπόλοιπα μέρη του κέντρου.

Το έφιππο άγαλμα της βασίλισσας Το έφιππο άγαλμα του βασίλισσας Wilhelmina

Είχα σημειωμένο για να φάμε ένα σπέσιαλ πρωινό, το ξακουστό καφέ Gartine σε ένα στενό στην Taksteeg 7. Όμως δεν μας ενέπνευσε καθόλου γιατί το μαγαζί ήταν μια τρύπα, σκοτεινό και μέσα ήταν δυο άτομα. Έτσι στην τύχη και χωρίς πολύ ψάξιμο γιατί η πείνα του Rose άρχισε να χτυπά κόκκινο, πήγαμε στο Mr. Paprika, πάνω στη Rokin. Ωραίο μαγαζί με νέο κόσμο και ποικιλία σε πρωινά και σκακ. Φάγαμε αγγλικό πρωινό αλλά και ολλανδικές κροκέτες με 14€.

Η συνέχεια είχε πλατεία Dam μέσω της Kalverstraat.

Στην καρδιά του Άμστερνταμ, ένα από τα πιο πολυσύχναστα μέρη της πόλης. Η πλατεία Dam με το φως της ημέρας μου φάνηκε πιο αχανής αλλά το ίδιο άχαρη όπως και το προηγούμενο βράδυ, με πλήθος κόσμου, ντόπιοι και τουρίστες να συνωστίζονται σε κάθε σημείο της. Πολλά τα αξιοθέατα της με κυριότερο το νεοκλασικό Βασιλικό Παλάτι, το οποίο υπηρέτησε ως Δημαρχείο από 1655 μέχρι την μετατροπή του σε βασιλική κατοικία το 1808.

Δίπλα από το βασιλικό ανάκτορο είναι η γοτθική 15ου αιώνα Nieuwe Kerk (νέα εκκλησία). Δεν χρησιμοποιείται πλέον για εκκλησιαστικές λειτουργίες αλλά ως εκθεσιακός χώρος αλλά και για τελετές της βασιλικής οικογένειας όπως τελετές βασιλικού χρίσματος και βασιλικοί γάμοι.

Το Μουσείο Κέρινων Ομοιωμάτων Μαντάμ Τισώ

Απέναντι το Εθνικό Μνημείο του 1956, αφιερωμένο στη μνήμη των θυμάτων του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Στις 4 Μαΐου κάθε χρόνο, πραγματοποιείται στο μνημείο μια εθνική τελετή μνήμης που τιμά όλους τους αμάχους και τα μέλη των ενόπλων δυνάμεων του Βασιλείου των κάτω χωρών , που έχουν πεθάνει σε πολέμους ή ειρηνευτικές αποστολές από την αρχή του δεύτερου παγκόσμιου πολέμου.

Στην πλατεία Beursplein, δίπλα στην Damrak που διασχίζουν τα τραμ, είδαμε ένα από τα διάσημα κτίρια της περιοχής με τον πύργο με το καμπαναριό, που στεγάζει τo Sherlocked - Mystery Experiences που μάλιστα είναι No1 escape room στο tripadvisor! Ακούς @georgeant ? Μη το χάσεις όταν πας!

Η Damrak στο τέλος της, οδηγεί στον κεντρικό σιδηροδρομικό σταθμό. Είπαμε όμως να προχωρήσουμε προς τα ενδότερα του παλιού Άμστερνταμ, στα μέρη που νυχτοπερπατήσαμε το προηγούμενο βράδυ. Στην Red Light District και στην China town. Ότι ήταν να πω για την Red Light District το είπα και με το παραπάνω. Μη φοβάστε δεν θα το αναλύσω ξανά. Για επανάληψη διαβάστε το προηγούμενο κεφάλαιο! Στο φως της μέρας η περιοχή των κόκκινων φαναριών, δε θυμίζει σε τίποτα τις νυχτερινές της εικόνες. Κατά τη διάρκεια της ημέρας, η περιοχή είναι λιγότερο πολυσύχναστη και ακόμη λιγότερο ελκυστική ως προς τις πιο ειδεχθείς πλευρές της! Αν και είδαμε γυναίκες που στέκονταν τουρλωμένες πίσω από τα παράθυρα ακόμα και κατά τη διάρκεια μεσημεριανών ωρών. Οι οποίες ήταν πιο μεγάλες σε ηλικία να το πω? Πιο τριτοτέταρτες να το πω? Πιο τραβέλια να το πω? Ελκυστικές δεν θα τις πω!

Τα κανάλια Oudezijds Voorburgwal και Oudezijds Achterburgwal και τα γύρω στενά στην καρδιά της Red Light District και στην καρδιά του Άμστερνταμ, είναι ένα από τα παλαιότερα και πιο όμορφα σημεία της πόλης και ασχέτως που στα ξαφνικά βλέπαμε μπροστά μας τα κορίτσια στις επάλξεις, μας χάρισαν μια υπέροχη βόλτα χωρίς τη μάζα των τουριστών ή την παρακμή να φαίνονται πουθενά! Είπαμε, τα κορίτσια είναι αναπόσπαστο κομμάτι της περιοχής μέρα και νύχτα! Εικόνες λοιπόν από την Red Light District υπό το φως της ημέρας.

Ο Rose έτοιμος, να κάνει τις αγορές του και να πάρει τα δώρα του!

Αγαπημένο μου θέμα στο Άμστερνταμ, η κεντρική είσοδος σε παλιά κτίρια

Ο Παλαιός Ναός (De Oude Kerk) δεσπόζει στην καρδιά της ''κόκκινης'' συνοικίας, σε ένα από τα ομορφότερα σημεία. Εγκαινιάστηκε το 1306, και είναι το παλαιότερο κτίριο του Άμστερνταμ. Εσωτερικά πάντως η εκκλησία αξίζει μια επίσκεψη αλλά δυστυχώς δεν μπήκαμε. Η είσοδος κοστίζει 10€. Η εκκλησία-εκκλησία, και οι πόρνες στη δουλειά τους πίσω από τα παράθυρα, στα στενά γύρω από την εκκλησία. Μάλιστα μπροστά από την Oude Kerk έχει τοποθετηθεί το 2007, ένα χάλκινο άγαλμα που ονομάζεται Belle τιμώντας τις πόρνες του κόσμου. Η επιγραφή λέει ''Σεβασμός στους εργαζόμενους του σεξ σε όλο τον κόσμο''!

Συνεχίζουμε τις βόλτες γύρω από τα κανάλια κανάλια Oudezijds Voorburgwal και Oudezijds Achterburgwal. Ανάμεσα στα αμέτρητα sex shops, στα coffeshops, περνώντας μπροστά από τα παράθυρα με τις πόρνες, και περπατώντας στα πανέμορφα γεφυράκια και δίπλα από εξαιρετικά κτίρια στα κανάλια. Απ’ όλα έχει η περιοχή!

Warmoesstraat

Με live fucking, το Casa Rosso είναι το πιο διάσημο SEX CLUB του Άμστερνταμ!

Πολύ κοντά το Μουσείο της Πορνείας, Red Light Secrets!

Από τα πιο γραφικά σημεία, στην γέφυρα Majoor Bosshardtbrug

Την Red Light District την εξαντλήσαμε και τη νύχτα και τη μέρα. Το συμπέρασμα ήταν πως πέρα από τον σέξυ και αμαρτωλο της χαρακτήρα, είναι πράγματι από τα πιο όμορφα και γραφικά σημεία των καναλιών του Άμστερνταμ. Όμως πάμε παρακάτω και προχωράμε στην Chinatown.

Συνεχίζεται...
Chinatown , Amsterdam Centraal, και πέριξ!

Η προέλευση της Chinatown του Άμστερνταμ, πάει πίσω στο έτος 1910, όταν έφτασαν στην Ολλανδία, οι πρώτοι Κινέζοι που εργάστηκαν ως ναυτικοί σε μεγάλα ολλανδικά ατμόπλοια. Γεγονός που καθιστά την Chinatown του Άμστερνταμ την παλαιότερη Chinatown της Ευρώπης. Εδώ υπάρχουν πολλά καλά και φθηνά εστιατόρια, και σούπερ μάρκετ με όλα τα είδη των ξηρών εμπορευμάτων από την Κίνα. Επίσης Ιαπωνικά, Ινδονησιακά, Ταϊλανδικά και Κορεατικά εστιατόρια. Υπάρχουν ασιατικά σούπερ μάρκετ, κομμωτήρια, βιβλιοπωλεία, αίθουσες μασάζ, φαρμακεία, ταξιδιωτικές εταιρείες και ότι ψάχνει ο καθένας τέλος πάντων από την ασιατική κουλτούρα και το καλό φαγητό.

Από την Zeedijk, δίπλα η πλατεία Nieuwmarkt, με το εντυπωσιακό κτίριο γνωστό ως «De Waag». Χτίστηκε το 1488 ως μέρος από τα μεσαιωνικά τείχη που προστάτευαν την πόλη και είχε το ρόλο τελωνείου. Σε καιρό ειρήνης οι πύργοι χρησιμοποιήθηκαν ως φυλακές. Είναι το μέρος όπου ο Ρέμπραντ ζωγράφισε πασίγνωστο έργο του ''Μάθημα Ανατομίας''. Το ιστορικό κτίριο στο κάτω πατώματα φιλοξενεί ένα από τα πιο δημοφιλή εστιατόρια στην πλατεία, Cafe in de Waag. Η πλατεία τα Σαββατοκύριακα ζωντανεύει, με την αγορά βιολογικών φρούτων και λαχανικών κάθε Σάββατο και την αγορά αντικών, κάθε Κυριακή από τον Μάιο έως τον Οκτώβριο.

Στην οδό Zeedijk, βρίσκεται το πιο γνωστό αξιοθέατο της Chinatown, ο Βουδιστικός ναός Fo Guang Shan He Hua Tempel που χτίστηκε το 2000. Αυτό το εντυπωσιακό κτίριο, με έντονα χρώματα στους τοίχους και την χαρακτηριστική κινεζική στέγη, είναι ο μεγαλύτερος Βουδιστικός ναός της Ευρώπης.

Επίσης η γκέι σκηνής της πόλης έχει επεκταθεί στην Chinatown και υπάρχουν όλο και περισσότερα γκέι μπαρ εδώ, στον κεντρικό δρόμο Zeedijk που αποτελεί την καρδιά της Chinatown.

Oudezijds Kolk

Φτάνοντας στο τέλος της Zeedijk, βρεθήκαμε στη συμβολή των Prins Hendrikkade και Damrak. Μετά από ώρες περπατήματος σε γραφικά στενάκια, κανάλια και γιοφύρια, επιτέλους ανοιχτωσιά!

Από τα πιο γνωστά και πολυφωτογραφημένα σημεία στα κανάλια του Άμστερνταμ,
ανάμεσα στην Damrak και Prins Hendrikkade.

Έχουμε φτάσει πια στον Amsterdam Centraal, τον κεντρικό σιδηροδρομικό σταθμό και μεγαλύτερο συγκοινωνιακό κόμβο της πόλης με γραμμές τραμ, μετρό, λεωφορείων και πορθμείων.

Απέναντι η Βασιλική Αγίου Νικολάου (Sint-Nicolaaskerk).

Το επιβλητικό κτίριο του σταθμού, ορόσημο για την πόλη του Άμστερνταμ χτίστηκε το 1889. Είναι ο μεγαλύτερος Σιδηροδρομικός Σταθμός του Άμστερνταμ αλλά ο πιο πολυσύχναστος σιδηροδρομικός σταθμός στη χώρα είναι αυτός της Ουτρέχτης.

Εμείς στρίψαμε αριστερά του σταθμού και συνεχίσαμε ευθεία στην Oosterdokskade για να φτάσουμε στην δημόσια βιβλιοθήκη του Άμστερνταμ, Openbare Bibliotheek Amsterdam.

Η δημόσια βιβλιοθήκη του Άμστερνταμ μεταφέρθηκε στο 10όροφο κτίριο το 2007 και είναι μια υπερσύγχρονη βιβλιοθήκη, όπου ο δανεισμός και η επιστροφή βιβλίων είναι πλήρως αυτοματοποιημένη, έχει 600 υπολογιστές συνδεδεμένους στο Internet, αμφιθέατρο, έναν εκθεσιακό χώρο, Μουσείο και 2000 θέσεις στάθμευσης για τα ποδήλατα.

Είδαμε κάποιους ορόφους της βιβλιοθήκης και ανεβήκαμε στον 7ο όροφο στο καφέ La Place με μεγάλη ποικιλία στο self-service εστιατόριο του. Τέλεια η ντοματόσουπα και νοστιμόματο και φρέσκο το γλυκό που φάγαμε! Η θέα από τις μεγάλες τζαμαρίες ήταν συμπαθητική. Έχω δει και καλύτερες. Σε πρώτο πλάνο το Μουσείο επιστημών ΝΕΜΟ.

Μετά τη χαλάρωση, γέμισαν οι μπαταρίες και ξαναβγήκαμε στον μουντό καιρό. Τα πόδια μου αν και πρώτη ημέρα, ήταν ήδη καταπονημένα. Και έχουμε ακόμα τρελό περπάτημα. Με βλέπω να με σέρνει ο Rose με καροτσάκι στο τέλος! Συνεχίσαμε γύρω από το Oosterdok, στο Επιστημονικό και τεχνολογικό κέντρο NEMO, περάσαμε τις γραμμές και βγήκαμε στην De Ruijterkade, στην πίσω πλευρά του Amsterdam Centraal.

Η επόμενη στάση είχε διαδρομή με πλοίο! Από την αποβάθρα του Amsterdam Centraal πήραμε το φέριμποτ μαζί με πολλούς Ολλανδούς και τα ποδήλατά τους και σε ελάχιστα λεπτά φτάσαμε στην απέναντι μεριά Veer Buiksloterweg στην συνοικία Overhoeks. Οι θαλάσσιες διαδρομές με τα δημόσια ferry είναι εντελώς δωρεάν και δεν χρειάζεται καμιά κάρτα ή εισιτήριο!

Από τον Amsterdam, Centraal Station - LJ, η θέα απέναντι

Σε λίγα λεπτά φτάσαμε στην αποβάθρα Buiksloterweg

Η βόλτα σ’ αυτή την περιοχή δεν είναι κάτι το τρομερό ούτε θα πω να την επισκεφτείτε οπωσδήποτε. Τα κύρια αξιοθέατα είναι το Πολιτιστικό κέντρο Tolhuistuin και τα πιο δημοφιλή EYE Filmmuseum (Κινηματογραφικό Ινστιτούτο Ολλανδίας) και τον πύργο A'DAM Lookout.

Το ΜΑΤΙ είναι ένα εξαιρετικό σύγχρονο κτίριο, ένα καινούριο ορόσημο του Άμστερνταμ που άνοιξε τον Απρίλιο του 2012. Αν είστε φαν του κινηματογράφου να πάτε.

Δίπλα ακριβώς, ο 80 μέτρων πύργος A'DAM, είναι ακόμα μια νέα προσθήκη σύγχρονης αρχιτεκτονικής στο Άμστερνταμ. Βασικά το κτίριο καινούριο δεν το λες. Το 1971 άνοιξε αλλά μετά την ολική ανακαίνιση του 2014 έγινε σαν καινούριο! Το πολυλειτουργικό κτίριο ένα μείγμα από γραφεία, καφετέριες, εστιατόρια, ένα ξενοδοχείο, ένα περιστρεφόμενο εστιατόριο και με εσωτερικό και εξωτερικό καταστρώματα παρατήρησης που προσφέρει θέα 360°. Στο κατάστρωμα μάλιστα στην άκρη έχει τοποθετηθεί μια κούνια ('Over-The-Edge' swing ride), για να νιώσεις την αδρεναλίνη σου καθώς θα ταλαντεύεσαι πάνω από την άκρη του Πύργου σχεδόν 100 μέτρα πάνω από το έδαφος! Κοστίζει 5€ αλλά εμένα και να με πλήρωναν δεν θα το έκανα! Η γενική είσοδος είναι 12,50€ Πάντως από φωτογραφίες που είδα η θέα δεν με ξετρέλανε κι αυτό με αποθάρρυνε στο να ανέβουμε.

Μετά τη σύντομη βόλτα, επιστρέψαμε και πάλι στον κεντρικό σταθμό

Hotel ibis Amsterdam Centre

Nieuwe Haarlemmersluis

Συνεχίζουμε στην Haarlemmerstraat, έναν από τους κύριους εμπορικούς δρόμους της πόλης. Ιδανικός για περίπατο, και φινετσάτος με πολύ μοδάτα καταστήματα και ωραία κτίρια. Από τις αγαπημένες μου βόλτες στο Άμστερνταμ. Μου φάνηκε πιο αυθεντικό κομμάτι της πόλης και πιο ήσυχο από την φασαρία του κέντρου.

Συνεχίζοντας ευθεία είναι η Haarlemmerdijk μέχρι την πλατεία Haarlemmerplein στην πύλη Walker. Στην Haarlemmerplein είχε υπαίθρια αγορά τυριών και τοπικών προϊόντων και καντίνες με διάφορα καλούδια!

Από την Haarlemmerplein πήραμε το τραμ 3 και κατεβήκαμε λίγες στάσεις μετά στη Marnixplein. Θέλαμε να αλλάξουμε τραμ. Πήραμε το τραμ 10 και αρκετές στάσεις μετά κατεβήκαμε Frederiksplein. Από εδώ ξεκινά μια από τις πιο γραφικές διαδρομές στα κανάλια, η Reguliersgracht.

Συνεχίζεται…
Reguliersgracht και γύρω απ’ τον Άμστελ!

Το γραφικό κανάλι Reguliersgracht που περνά μέσα από τα τρία κεντρικά κανάλια του Άμστερνταμ Prinsengracht, Keizersgracht και Herengracht και 7 γέφυρες στην ευθεία, μας χάρισαν μια εξαιρετική διαδρομή, και αυτό που την έκανε ακόμα πιο ωραία ήταν πως επιτέλους ο καιρός άνοιξε και ο ήλιος εμφανίστηκε δειλά. Είναι το καλύτερο σημείο για πολλά φωτογραφικά θέματα και ειδικά το βράδυ είναι ότι καλύτερο. Δυστυχώς δεν το επισκεφτήκαμε τη νύχτα αλλά ακόμα και το απόγευμα ήταν πανέμορφη η βόλτα. Μπορεί το Άμστερνταμ να μοιάζει παντού το ίδιο, όμως αυτή η γειτονιά διαφέρει γιατί πολύ απλά είναι πιο όμορφη και γραφική από τα υπόλοιπα κανάλια. Θα αφήσω να μιλήσουν οι φωτογραφίες!

Και δεν είναι μόνο τα κανάλια και οι γέφυρες. Τα κτίρια στις όχθες των καναλιών, είναι από τα πιο καλοδιατηρημένα και πιο εντυπωσιακά σε όλο το Άμστερνταμ!

Ο Rose βρήκε τη χαρά του σ’ αυτές τις υπαίθριες τουαλέτες της πόλης. Άνετα και χωρίς να ψάχνει απεγνωσμένα! Εγώ τις βρήκα εκτός από χρήσιμες και ευφάνταστες!

Λίγο πριν την πλατεία Rembrandtplein

Στο τέλος της Reguliersgracht φτάσαμε στην μικρή πλατεία Rembrandt. Είναι μια πλατεία που μου άρεσε και σίγουρα τη θεωρώ την πιο ‘’ζεστή’’ πλατεία στο Άμστερνταμ. Μικρά καφέ και ξενοδοχεία γύρω από την τετράγωνη πλατεία και μαρμάρινα παγκάκια μπροστά από το σήμα κατατεθέν της πλατείας, το άγαλμα του Rembrand από τον οποίο πήρε το όνομά της, και την 3D απεικόνιση του πιο διάσημου έργου του χρονολογίας 1642, την Νυχτερινή Περίπολο.

Ο σημαντικός Ολλανδός ζωγράφος και χαράκτης του 17ου αιώνα, Rembrandt Harmenszoon van Rijn συγκαταλέγεται μεταξύ των κορυφαίων ζωγράφων όλων των εποχών. Το άγαλμα του Ρέμπραντ έγινε το 1852 αλλά μεταφέρθηκε στο κέντρο της πλατείας το 1896. Τα χάλκινα γλυπτά μπροστά στο άγαλμα του Ρέμπραντ, που αναπαριστούν το διάσημο έργο του Νυχτερινή περίπολος (De Nachtwacht), εμφανίστηκαν για πρώτη φορά στην πλατεία το 2006 στον εορτασμό για τα 400α γενέθλια του Ρέμπραντ.

Όπως μπορείτε να διακρίνεται ακριβώς πίσω, είναι το κτίριο που στεγάζει τα κεντρικά γραφεία του κολοσσού που ονομάζεται booking.com!

Το ότι η πλατεία Rembrandt φημίζεται για την νυχτερινή της ζωή με τα καλύτερα και πιο δημοφιλή κλαμπ του Αμστερνταμ, όπως επίσης ότι έχει έναν μεγάλο αριθμό από καφετέριες, μπαρ παμπ και γκέι μπαρ δεν μπορώ να το επιβεβαιώσω αλλά για να το λένε έτσι θα είναι. Οπότε αν είστε της έξαλλης ζωής ή τέλος πάντων είστε κοντά στην πλατεία το βράδυ ξέρετε τι να κάνετε. Εμείς αρκεστήκαμε στο απογευματινό χάζι.

Ο Rose είναι έτοιμος να αγοράσει και να καταβροχθίσει πατάτες με τσένταρ σε χωνάκι!

Και είμαστε την τελική ευθεία για την ολοκλήρωση της περιήγησης μας. Απέμεινε το τελευταίο κομμάτι του κέντρου, που το κατατάσσω στο top3 των ωραιότερων σημείων για περίπατο και φωτογραφία στο Άμστερνταμ. Από την πλατεία Rembrandt, συνεχίζουμε στην Reguliersbreestraatκαι λίγα μέτρα μετά στην Muntplein .

Η πλατεία Muntplein ήταν ουσιαστικά η αφετηρία μας για την κυκλική πορεία που ακολουθήσαμε. Μια μικρή διαδρομή που όμως μας αποκάλυψε πολλά εξαιρετικά όμορφα σημεία των καναλιών. Η πλατεία είναι στην πραγματικότητα μια γέφυρα, που διασχίζει το κανάλι Singel στο σημείο που εκβάλλει στον ποταμό Amstel . Όλες οι γέφυρες στην Άμστερνταμ είναι αριθμημένες, και της Muntplein φέρει τον αριθμό 1. Στην πλατεία Muntplein βρίσκεται ο πύργος Munttoren που ήταν κάποτε μέρος μιας από τις τρεις κύριες πύλες της μεσαιωνικής πόλης του Άμστερνταμ.

Από τη γέφυρα Doelensluis, το κανάλι Rokin

Πριν συνεχίσουμε την διαδρομή μας, περάσαμε από το Cafe de Jaren πάνω στην Nieuwe Doelenstraat που όμως έχει μπαλκόνι δίπλα στον ποταμό Άμστελ. Το καφέ είναι από τα πιο φημισμένα στην πόλη, και επειδή ίσως δεν θα ξαναπερνούσαμε από το σημείο είπαμε να μη χάσουμε την ευκαιρία για μια στάση και μια μπύρα. Σίγουρα το ιδανικό είναι να έχει ήλιο και ζέστη και να καθίσεις στη βεράντα του, αλλά μη τα θέλουμε όλα δικά μας. Κι απ’ τις μεγάλες τζαμαρίες μια χαρά θέα είχαμε και εσωτερικά το μαγαζί είναι ένας πολύ ωραίος χώρος.

Από τη Nieuwe Doelenstraat φτάσαμε στη γέφυρα Aluminiumbrug

Από την Aluminiumbrug είχαμε θέα το κανάλι Kloveniersburgwal και στο βάθος το De Waag

και από την άλλη μεριά τον ποταμό Άμστελ

Όταν περάσαμε την μικρή γέφυρα, στην απέναντι όχθη είδαμε το πίσω μπαλκόνι του Cafe de Jaren που ήμασταν λίγα λεπτά πριν.

Aluminiumbrug / Γέφυρα αλουμινίου

Η συνέχεια της Aluminiumbrug είναι η οδός Staalstraat με τη Staalmeestersbrug, τη γέφυρα που διασχίζει το κανάλι Groenburgwal και που είναι γνωστή και ως γέφυρα της αγάπης για τις κλειδαριές που βάζουν οι ερωτευμένοι! Το μέρος είναι από τα πιο γραφικά σημεία που συναντήσαμε στο Άμστερνταμ.

Από τη γέφυρα της αγάπης (Staalmeestersbrug), είναι γνωστή και η θέα προς το κανάλι με φόντο τον πύργο της εκκλησίας Zuiderkerk. Όμως ο πύργος ήταν καλυμμένος με σκαλωσιές οπότε έχανε μέρος της ομορφιάς του το τοπίο.

Συνεχίζουμε ευθεία στην Staalstraat και συναντάμε μια άλλη γεφυρα την Ir. B. Bijvoetbrug

Την διασχίσαμε κι αυτή και φτάσαμε στην απέναντι μεριά στο κανάλι Zwanenburgwal που ενώνεται με τον ποταμό Amstel, σε μια εξαιρετική τοποθεσία στην εβραϊκή συνοικία. Εκεί βρίσκεται το μνημείο Spinoza, προς τιμην του Ολλανδού Εβραίου φιλόσοφου Baruch Spinoza που έγινε γνωστός για τις ιδέες του σχετικά με την ελευθερία της έκφρασης, της ανοχής και της ελευθερίας της θρησκείας. Το κείμενο στο μνημείο του γράφει ''O σκοπός του κράτους είναι η ελευθερία''.

Μπορεί σχεδόν όλη τη μέρα ο καιρός να ήταν μουντός και συννεφιασμένος, όμως έστω αυτός ο αδύναμος απογευματινός ήλιος μας χάρισε ένα πολύ όμορφο ηλιοβασίλεμα στον ποταμό που διασχίζει το Άμστερνταμ, τον ποταμό Άμστελ.

Εκεί δίπλα στον Άμστελ, βρίσκεται η Εθνική Λυρική Σκηνή. Στην πίσω μεριά του κτιρίου της Όπερας στην Waterlooplein βρίσκεται μια από τα μεγαλύτερες και παλαιότερες υπαίθριες αγορές παλιών αντικειμένων στο Άμστερνταμ που εκείνη την ώρα ήταν φυσικά κλειστή και δυστυχώς δεν μπορέσαμε να την επισκεφτούμε.

Συνεχίσαμε ευθεία στην όχθη του Άμστελ, και η πρώτη γέφυρα που συναντήσαμε ήταν η ιστορική Blauwbrug που μου θύμισε ολίγον τι την Pont Alexandre III του Παρισιού! Και πράγματι είναι εμπνευσμένη από τη συγκεκριμένη παριζιάνικη γέφυρα. Η Blauwbrug που συνδέει τις πλατείες Rembrandtplein και Waterlooplein, χτίστηκε το 1883 και το όνομά της το πήρε από την μπλε ξύλινη γέφυρα του 17ου αιώνα που υπήρχε στην ίδια θέση με την υπάρχουσα γέφυρα.

Από την παραποτάμια διαδρομή του Άμστελ, λίγα μέτρα μετά περάσαμε την ξύλινη Walter Suskindbrug που μπορεί να φαίνεται παλιά αλλά έχει κατασκευαστεί μόλις το 1972 και είναι ένα αντίγραφο ενός τύπου γέφυρας που ήταν συνηθισμένο κατά τον 16ο αιώνα.

Το Μουσείο Hermitage

Και φτάνουμε στην πιο φίρμα γέφυρα του Άμστερνταμ την Magere Brug

Magere Brug μεταφράζεται ''Λεπτή γέφυρα'', και δόθηκε αυτό το όνομα λόγω του πλάτους της αρχικής γέφυρας που κτίστηκε το 1691. Η υπάρχουσα γέφυρα χτίστηκε το 1934 και από το 2003, χρησιμοποιείται μόνο από πεζούς και ποδηλάτες. Η Magere brug ανοίγει πολλές φορές την ημέρα για να αφήσει να περάσουν τα μεγαλύτερα σκάφη που διέρχονται του ποταμού. Είναι ένα πολύ δημοφιλές μέρος για τους λάτρεις της φωτογραφίας ιδιαίτερα κατά τις νυκτερινές ώρες όταν ανάβουν τα 1200 φώτα της. Σχεδίαζα λοιπόν κι εγώ, να είμαστε εδώ στο σούρουπο για να την πετύχουμε αναμμένη. Έπρεπε όμως να περιμένουμε λίγη ώρα ώστε να βραδιάσει τελείως και να ανάψουν τα λαμπάκια της. Κι ενώ πάντα σχεδιάζω την παραμικρή λεπτομέρεια και πάντα περιμένω τα απαθανατίσω τα highlights, αυτή τη φορά δεν περίμενα. Δεν σκέφτηκα καν να περιμένουμε κάποια λεπτά για τη φωταγώγηση. Δεν ξέρω γιατί αλλά το μετάνιωσα.

Έτσι είναι με τα αναμμένα λαμπάκια της!

Έτσι λοιπόν, εμέις την είδαμε άνευ αναμμένων φώτων και την περάσαμε για να βρεθούμε στην απέναντι όχθη του Άμστελ. Amstel και κανάλι Prinsengracht

Henrick de Keijserbrug στην Achtergracht

Από τη στάση Frederiksplein πήραμε το τραμ 10 και κατεβήκαμε Leidseplein

Αυτή η πρώτη μέρα ήταν η πιο γεμάτη στο Άμστερνταμ που είδαμε τα πιο σημαντικά και όμορφα σημεία ενδιαφέροντος της πόλης. Ήταν εξαιρετικές οι διαδρομές μας και άκρως γραφικές ανάμεσα στα κανάλια αλλά εξακολουθούσα να νιώθω πως η πόλη δεν με κέρδισε. Στην Leidseplein πήραμε τη δόση μας από τις απαίσιες χασισομυρωδιές που ήταν διάχυτες παντού και με το τραμ 2 επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο μας.

Και επειδή είμαστε party animals βγήκαμε για βράδυ σε μπυραρία που κι αυτή έκλεινε στις 12! Με το τραμ 2 κατεβήκαμε στην πλατεία Spui. Περπατήσαμε λίγα λεπτά μέχρι την Herengracht 319 και πήγαμε στην Proeflokaal A. van Wees. Το μαγαζί είναι μια κλασική ολλανδική παμπ με ξύλινα βαρέλια και ζεστή ατμόσφαιρα. Ήπιαμε τις μπύρες μας συνοδεία ενός πλατό με τυριά, αλλαντικά και κροκέτες και κάπως έτσι έξαλλα κλείσαμε το δεύτερο βράδυ μας στο Άμστερνταμ.

Κήποι Keukenhof και τουλιποχώραφα!

Για τη μέρα αυτή ανυπομονούσα και είχα τις μεγαλύτερες προσδοκίες. Μια full ημέρα εκτός Άμστερνταμ στους ξακουστούς κήπους Keukenhof, στο Haarlem, στο Marken, στο Volendam και στους μύλους του Zaanse Schans. Και όλα αυτά με το ημερήσιο Amsterdam & Region Travel Ticketπρος 18,50€. Η κάρτα εκτός από τις απεριόριστες μετακινήσεις μέσα στο Άμστερνταμ, περιλαμβάνει όλα τα δημόσια μέσα μεταφοράς για διαδρομές με λεωφορείο, τραμ, τρένο και μετρό από GVB, EBS, Connexxion, και NS.
Amsterdam & Region Travel Ticket | GVB
https://www.travelstories.gr/commun...8/314033_ef64e4871158b55d2e0753dba5cceec7.pdf

Το pdf δείχνει όλες τις διαδρομές που περιλαμβάνονται στην κάρτα. Υπάρχουν πάρα πολλές επιλογές όπως το Muiden με το γνωστό κάστρο, το Almere στη Newland, οι παραλίες της Βόρειας θάλασσας IJmuiden aan Zee, Bloemendaal aan Zee και Zandvoort aan Zee, η ανερχόμενη τουριστικά πόλη Hoorn, το Beemster που είναι στη λίστα της Ουνέσκο, και οι περιοχές που θέλαμε εμείς να επισκεφτούμε και αναφέρω παραπάνω.

Το αρχικό σχέδιο ήταν το εξής: Από Άμστερνταμ μέχρι αεροδρόμιο με το λεωφορείο 197. Από το αεροδρόμιο το λεωφορείο 858 για τους κήπους Keukenhof στην περιοχή Lisse. Επιστροφή στο αεροδρόμιο και λεωφορείο 300 μέχρι τον κεντρικό σταθμό του Haarlem. Από Haarlem τρένο για Άμστερνταμ. Από τον κεντρικό σταθμό τρένων του Άμστερνταμ , το λεωφορείο 315 για Marken. Με το 315, στάση στο Monnickendam, κι από άλλη στάση του χωριού λεωφορείο 110 ή 316 για Volendam. Από Volendam το 110 για Purmerend κι από το σταθμό τρένων του Purmerend τρένο για Zaandam κι από κει το τοπικό λεωφορείο 67 για Zaanse Schans. Και επιστροφή στο Άμστερνταμ με το 391. Ζαλιστήκατε?

Οι επιλογές είναι πάρα πολλές και το προτιμότερο φυσικά είναι, εφόσον κάποιος διαθέτει περισσότερες μέρες να έχει το 2ημερο ή 3ημερο Amsterdam & Region Travel Ticket, ώστε να δει πιο πολλά μέρη και με μεγαλύτερη άνεση. Ήξερα πως για μια ημέρα έβαλα πολλά όμως επειδή οι αποστάσεις δεν είναι μεγάλες ήλπιζα πως θα βγει. Και βγήκε. Περίπου! Ήθελα να δω πολλά περισσότερα μέρη και εν των υστέρων διαπίστωσα πως ίσως θα ήταν προτιμότερο να αφαιρέσω κάποια από αυτά και να προσθέσω άλλα όπως καμιά παραλία ή κανένα κάστρο. Τα πράγματα δεν είναι πάντα όπως τα φανταζόμαστε.

Αλλά ας πάρω τα πράγματα από την αρχή. Επέλεξα την 3η ημέρα του ταξιδιού να γίνουν οι εξορμήσεις γιατί θα είχε πιο αίθριο καιρό. Και πράγματι η μέρα ξεκίνησε με ήλιο και πιο υψηλή θερμοκρασία, γύρω στους 14 βαθμούς. Πήραμε το λεωφορείο 197 μέχρι το αεροδρόμιο Σκίπχολ. Το λεωφορείο της arriva 858 για Keukenhof Gardens δεν βρίσκεται εκεί που είναι τα υπόλοιπα, αλλά αναχωρεί από την έξοδο 4 των αφίξεων (δίπλα στο Starbucks), και θέλει λίγα λεπτά περπάτημα. Σε 30 λεπτά φτάσαμε στους κήπους.

Να πω την αλήθεια πως δεν ήταν διακαής πόθος η επίσκεψη στους κήπους. Βεβαίως και επέλεξα την άνοιξη ως ιδανική εποχή για την Ολλανδία αλλά περισσότερο για τα πολύχρωμα χωράφια. Οι λωρίδες λουλουδιών στα λιβάδια είναι ένα από τα πιο δημοφιλή και μοναδικά αξιοθέατα στην Ολλανδία. Κάθε άνοιξη όλη η περιοχή εκρήγνυται σε ζωηρά χρώματα όταν οι βολβοί ''πυροβολούν'' και εκατομμύρια λουλούδια ανθίζουν δίνοντας ένα πολύχρωμο υπερθέαμα. Τα περισσότερα χωράφια λουλουδιών βρίσκονται μεταξύ Χάαρλεμ και Λέιντεν. Γύρω από τους Keukenhof Gardens υπάρχουν πολλά πολύχρωμα χωράφια, και αυτό ακριβώς ήθελα να δω. Είχα μάλιστα σκοπό, να νοικιάσουμε ποδήλατα από την Rent-a-Bike van Dam, στην κύρια είσοδο από τους κήπους του Keukenhof προς 10€ και να γυρίσουμε κάποιες από τις τέσσερις προβλεπόμενες διαδρομές με σήμανση από 5 έως 35 χλμ. ανάμεσα στα χωράφια.
https://www.travelstories.gr/commun...8/314034_0c9eb7a74022aff523e2785a48bca1b7.pdf

Τουλίπες, νάρκισσοι και ζουμπούλια δίνουν μια εντυπωσιακή επίδειξη χρωμάτων και η πιο ιδανική εποχή είναι από μέσα Μαρτίου έως τα μέσα Μαΐου με καλύτερη στιγμή τα μέσα Απριλίου. Τέλη Μαρτίου όμως που ήμασταν εμείς εκεί, η ανθοφορία δεν ήταν στα ντουζένια της και βλέποντας τα γύρω χωράφια να μην έχουν ανθίσει ακόμα ή να έχουν μόνο κίτρινο χρώμα από τους νάρκισσους απογοητεύτηκα. Δεν θα είχε νόημα λοιπόν να κάνουμε ποδήλατο στα άδεια χωράφια ή στα λίγα που είχαν καλή ανθοφορία. Έτσι ξέχασα την προοπτική της ποδηλατάδας ανάμεσα σε μια θάλασσα λουλουδιών και προσγειώθηκα στην πραγματικότητα. Αν σχεδιάζετε ένα τουλιπο-trip κάντε το σωστά και επιλέξτε την κατάλληλη στιγμή.
Flowers of Amsterdam | I amsterdam

Ας θαυμάσουμε έστω τους κήπους Keukenhof που κι αυτοί όμως είχαν μόλις ανοίξει για το κοινό και δεν ήταν στο απόγειο τους. Οι κήποι είναι ανοιχτοί μόνο για οχτώ βδομάδες το χρόνο από τέλη Μαρτίου μέχρι τέλη Μάιου και συγκεκριμένα το 2017 ήταν ανοιχτοί από 23/3 μέχρι 21/5. Η είσοδος δεν είναι και φτηνή. 16€ το άτομο. Home

Μην είμαι αχάριστος όμως. Είδαμε ένα από τα πιο δημοφιλή αξιοθέατα της Ολλανδίας και έναν από τους πιο όμορφους κήπους στον κόσμο με τις περισσότερες ποικιλίες τουλίπας απ’ οπουδήποτε αλλού και μάλιστα με αίθριο καιρό. Κάθε άνοιξη λοιπόν, οι κήποι του Κεουκενχόφ κοντά στην μικρή πόλη Lisse, ζωντανεύουν με ανθισμένα λουλούδια σε κάθε χρώμα του ουράνιου τόξου από 7 εκατομμύρια βολβούς σε πάνω από 80 πολύχρωμα στρέμματα, καθιστώντας τον ως τον μεγαλύτερο κήπο λουλουδιών στον κόσμο. Στο Keukenhof κάτσαμε γύρω στις 2,5 ώρες. Είναι πολλά τα στρέμματα και θέλει χρόνο για να απολαύσεις το τοπίο με την άνεση σου. Χωρίς χάρτες και χωρίς συγκεκριμένες διαδρομές, είδαμε ότι μας άρεσε, κάναμε στάσεις και φωτογραφίσαμε ότι μας χτύπησε στο μάτι. Είμαι σίγουρος πως δεν περπατήσαμε σε όλους τους κήπους αλλά ήταν χορταστική η βόλτα μας.

Ένα μέρος των κήπων συνορεύει με τα χωράφια που χωρίζονται μεταξύ τους από ένα κανάλι. Ήταν κάτι που απολαύσαμε πολύ περισσότερο από τους ίδιους τους κήπους. Η ανθοφορία ήταν σε καλό επίπεδο και έστω σε μικρό βαθμό, είδαμε από πολύ κοντά τις χρωματιστές λωρίδες των χωραφιών!

Τους δύο μήνες του 2017 που ήταν ανοιχτοί οι κήποι, δέχτηκαν 1,4 εκατομμύρια επισκέπτες και μόνο το 20% των επισκεπτών ήταν Ολλανδοί. Σε σύγκριση με φωτογραφίες που είχα δει στο ίντερντετ, οι κήποι μου φάνηκαν πιο απλοί και δεν ήταν τόσο εκθαμβωτικοί όπως θα ήταν ένα μήνα μετά στην καλύτερη φάση τους στην καρδιά της Άνοιξης.

Το Keukenhof διαθέτει μια ποικιλία από διαφορετικά στυλ κήπων. Για παράδειγμα τον αγγλικό κήπο, τον ιστορικό κλειστό κήπο, τον κήπο της φύσης με νερά και θάμνους ή τον ιαπωνικό κήπο. Από τα χαρακτηριστικά σημεία είναι ο ανεμόμυλος με τα γραφικά κανάλια γύρω του που συγκεντρώνει τους πιο πολλούς επισκέπτες.

Πίσω από τον μύλο. Τα χωράφια θα μετατραπούν σε ουράνιο τόξο ένα μήνα μετά!

Ανεβήκαμε στον μύλο και μπορούσαμε να δούμε από ψηλά πόσο άριστα φτιαγμένος, περιποιημένος και οργανωμένος είναι ο ευρύτερος χώρος του Keukenhof. Και μπορεί οι κήποι να μη διαθέτουν μεγάλα τμήματα με τουλίπες όπως θα περίμενα, όμως τα κτήματα έξω που δεν ανήκουν στους κήπους Keukenhof, αποζημιώνουν σε μεγάλο βαθμό και θα έλεγα πως κλέβουν την παράσταση. Εμείς βέβαια δεν είδαμε πολλά χρωματιστά χωράφια, όμως με ζουμ της μηχανής κάτι απαθανατίσαμε!

Κοντά στον μύλο έχει κατάστημα με σουβενίρ που πρωταγωνιστούσε το γνωστό παραδοσιακό προϊόν της Ολλανδίας, τα τυπικά ξύλινα τσόκαρα (klompen). Επίσης έχει και φρέσκες βάφλες και για πρώτη φορά δοκιμάσαμε ζεστή Stroopwafel που μοσχοβολούσε κανέλλα.

Ξύλινα παγκάκια από κορμούς δέντρων εναρμονισμένα με το φυσικό περιβάλλον

Συνεχίσαμε την βόλτα μας σε άλλα τμήματα των κήπων, ενώ ο ήλιος έγινε πιο δυνατός και πιο ζεστός. Μονοπάτια, ξύλινα κτίρια, θερμοκήπια, γεφυράκια, λίμνες, δέντρα, πράσινο και πολύ χρώμα συνθέτουν τους κήπους Keukenhof και η ηλιόλουστη βόλτα μας ήταν μια ωραία στιγμή στο Ολλανδικό μας ταξίδι!

Τα ουράνια τόξα στα χωράφια της Ολλανδίας, με μωβ Ζουμπούλια, ροζ κρόκους, αμέτρητες ποικιλίες από τουλίπες και φωτεινούς κίτρινους νάρκισσους, δεν είναι απλά ένα θέαμα να φωτογραφίζουμε και να θαυμάζουμε. Όταν μιλάμε για καλλιέργειες λουλουδιών στην Ολλανδία πρέπει να ξέρουμε πως μιλάμε για έναν κολοσσό, αφού η Ολλανδία παράγει το 70% των λουλουδιών στο παγκόσμιο εμπόριο. Μάλιστα 25 χλμ. από τους κήπους Keukenhof στην περιοχή Aalsmeer βρίσκεται ένα τεράστιο εμπορικό κτίριο που στεγάζει τη μεγαλύτερη δημοπρασία λουλουδιών στον κόσμο FloraHolland. Γίνονται και οργανωμένες επισκέψεις που μπορεί κάποιος να δει και τη διαδικασία πλειστηριασμού, ένα μοναδικό οικονομικό σύστημα στο εμπόριο λουλουδιών.

Κι άλλες εικόνες από τους Κήπους της Ευρώπης, όπως λένε τους Keukenhof Gardens!

Δεν θα πω ψέματα ότι δεν κουράστηκα. Εδώ θα κουραστήκατε εσείς με τόσες φωτογραφίες. Σας έπηξα στο λουλουδικό! Υπομονή και τελειώνουμε! Εγώ κουράστηκα και ο Rose ήταν ντούρος! Πράγμα πρωτόγνωρο αφού συνήθως γίνεται το αντίθετο. Να φανταστείτε, εγώ σταματούσα κάθε λίγο και λιγάκι για στάση και ξεκούραση! Τα πόδια είχαν σακατευτεί. Κάναμε την τελευταία στάση στο περίπτερο Oranje Nassau, φάγαμε και το παγωτό μας και μπήκαμε στην τελική ευθεία να δούμε τα κομμάτια που απέμειναν.

Από ένα ύψωμα, θαυμάσαμε άλλη μια φορά τα χρωματιστά χωράφια

Κι ενώ ήμασταν έτοιμοι να βγούμε από τους κήπους, παρατήρησα ένα μονοπάτι που μου είχε ξεφύγει, οπότε συνεχίσαμε λίγο ακόμα το περπάτημα. Βίτσιο όχι αστεία!

Μετά από αυτή την εμπειρία και αν με ρωτήσει κάποιος θα πω πως, όσο κι αν οι κήποι είναι εξαιρετικά προσεγμένοι, με υπέροχα λουλούδια, πράσινο και λίμνες δεν θεωρώ πως είναι κάτι που δεν πρέπει να χάσει κανείς. Δεν το θεώρησα χάσιμο χρόνου αλλά αν ήξερα θα επέλεγα να δω κάτι με περισσότερο ενδιαφέρον. Εφόσον κάποιος θέλει να πάει στην Ολλανδία την Άνοιξη, θα συμβούλευα να επισκεφτεί τα αμέτρητα τουλιποχώραφα και λουλουδοχώραφα με ποδήλατο ή με τα πόδια και να εστιάσει σε μια πιο αυθεντική εικόνα της χώρας απ’ ότι οι καλοφτιαγμένοι κήποι.

Φύγαμε με το λεωφορείο 858 και αποχαιρετίσαμε την περιοχή του Lisse

Φτάσαμε στο αεροδρόμιο και πήραμε το λεωφορείο 300 για τη συνέχεια του trip μας.
Επόμενη στάση, Haarlem.
Στο Haarlem

Στο Haarlem δεν είχα καμία ιδιαίτερη επιθυμία να το συμπεριλάβω στις εκδρομές εκτός Άμστερνταμ. Δεν ήταν κάτι που μου τράβηξε το ενδιαφέρον όταν οργάνωνα το tour, αλλά επειδή ήταν κοντά στην ευρύτερη περιοχή και βόλευαν οι μεταφορές, μπήκε στη λίστα της εκδρομής. Και τελικά αποδείχτηκε το ωραιότερο κομμάτι αυτής της εξόρμησης. Τελικά πολλές φορές αυτά που περιμένουμε να μας ενθουσιάσουν μας αφήνουν αδιάφορους ή μας απογοητεύουν, κι αυτά που τα έχουμε σε δεύτερη μοίρα αποδεικνύονται κρυφά διαμάντια!

Είναι το ιστορικό κέντρο της επαρχίας καλλιέργειας βολβών τουλίπας για αιώνες και φέρει το ψευδώνυμο ''Bloemenstad'' (πόλη λουλούδι), για το λόγο αυτό. Συγκεκριμένα από το 1630 μέχρι σήμερα, το Χάρλεμ είναι ένα σημαντικό εμπορικό κέντρο για τις τουλίπες, και μάλιστα ήταν στο επίκεντρο κατά τη διάρκεια της tulipomania, στην ολλανδική χρυσή εποχή κατά την οποία οι τιμές για τους βολβούς της τουλίπας έφτασαν σε εξαιρετικά υψηλά επίπεδα, και πωλούνταν 10 φορές πιο πάνω από το ετήσιο εισόδημα ενός ειδικευμένου τεχνίτη!

Το λεωφορείο 300 μας κατέβασε στη στάση Centrum/Verwulft, στον κεντρικό δρόμο Gedempte Oude Gracht. Κατευθείαν ένοιωσα πολύ οικεία και με ενθουσίασε η μεσαιωνική αρχιτεκτονική της πόλης, οι πλακόστρωτοι δρόμοι της, τα ελάχιστα αυτοκίνητα, ο ρυθμός της και η φιλικότητα της. Το Haarlem είναι μια πόλη στον ποταμό Spaarne με 155.000 κάτοικους που σημαίνει πως έχει ζωή και κίνηση. Είναι μια ας το πούμε μικρογραφία του Άμστερνταμ, με 2-3 κανάλια μόνο, και μπορεί να με πείτε υπερβολικό αλλά μου άρεσε περισσότερο!

Πλατεία Botermarkt

Δεν είχαμε και πολλές ώρες στη διάθεση μας γι’ αυτό κινηθήκαμε στα πολύ βασικά σημεία του κέντρου. Αν το ήξερα ότι θα μου άρεσε τόσο θα αφιέρωνα ίσως και μια ολόκληρη ημερήσια εδώ και θα αφαιρούσα το Volendam που θα πηγαίναμε αργότερα. Αναζητήσαμε την κεντρική πλατεία του Haarlem, Grote Markt το σημείο αναφοράς της πόλης.

Gedempte Oude Gracht

Ενώ νωρίτερα ένιωθα πολύ κουρασμένος, αυτή η πόλη μου ανέβασε τόσο τη διάθεση που ο πόνος από τα πόδια εξαφανίστηκε. Άτιμη ψυχολογία. Ο δε Rose ήταν μέσα στην τρελή χαρά αφού σε λίγα λεπτά θα καθόμασταν και θα τρώγαμε. Ιερή στιγμή! Η Zijlstraat, ένας από τους γνωστότερους δρόμους του Χάρλεμ μας οδήγησε στην Grote Markt.

Τη Grote Markt την ερωτεύτηκα αμέσως. Ίσως γιατί είχα απογοητευθεί από τις πλατείες του Άμστερνταμ. Ίσως γιατί δεν είχα ψάξει πολλά για το Χάρλεμ και η πλατεία αυτή ήταν μια έκπληξη για μένα. Ίσως γιατί είχε ήλιο και κόσμος είχε γεμίσει τα τραπεζάκια των καφέ που υπάρχουν γύρω. Ίσως γιατί είναι η ομορφότερη πλατεία της Ολλανδίας!

Στην ιστορική καρδιά του Χάρλεμ, στο κομβικό σημείο της καθημερινής ζωής στο Χάρλεμ, η τεράστια πλατεία Grote Markt βρίσκεται κάτω από την επιβλητική εκκλησία Grote Kerk γνωστή και ως St. Bavokerk. Ο πρώην καθεδρικός ναός, που χρονολογείται από τον 14ο αιώνα αποτελεί σημαντικό ορόσημο για την πόλη του Χάρλεμ και έχει κυριαρχήσει στον ορίζοντα της πόλης εδώ και αιώνες.

Η πλατεία περιλαμβάνει μερικά από τα πιο ωραία ιστορικά κτίρια στην πόλη όπως το Δημαρχείο, του 14ου αιώνα.

Το Vleeshal, ένα ιστορικό κτήριο που χρονολογείται από το 1603 και χρησιμοποιούνταν μέχρι το 1840 ως κρεοπωλείο, και σήμερα στεγάζει ένα μουσείο τέχνης και ένα αρχαιολογικό μουσείο!

Hoofdwacht, του 13ο αιώνα που θεωρείται το παλαιότερο κτίριο στο Χάαρλεμ

Είχε έρθει η ώρα όμως να χαλαρώσουμε στο κέντρο της πλατείας στο Cafe XO. Τα τραπέζια ήταν γεμάτα και η ατμόσφαιρα ανοιξιάτικη και υπέροχη. Μετά βεβαιότητας ήταν από τις πιο ωραίες στιγμές στο ταξίδι μας. Γιατί πολλές φορές ένας καφές, ένα γεύμα κάτω από τον ήλιο, μια χαλαρή στιγμή σε μια εξαιρετική πλατεία μπορεί να σου προσφέρει περισσότερα από ένα μουσείο ή δεκάδες κανάλια!

Η ώρα πέρασε και φύγαμε σιγά σιγά. Κατευθυνθήκαμε προς τον κεντρικό σταθμό τρένων του Χάρλεμ
και περάσαμε από όμορφα σημεία της πόλης.

Χαρακτηριστικό της πόλης είναι τα hofjes. Οι αυλές που περιβάλλονται από πτωχοκομεία (στέγαση φιλανθρωπίας) ένα στοιχείο μιας αλλοτινής εποχής, όταν τα πλούσια μέλη της τοπικής κοινωνίας πλούσιοι δημιούργησε κατοικίες για να στεγάσουν άγαμες ή χήρες γυναίκες. Οι γυναίκες ζούσαν στα μικρά σπίτια, τα οποία όλα κοίταζαν έξω σε μια κοινόχρηστη αυλή με κήπο. Πολλά από αυτά τα hofjes έχουν εκσυγχρονιστεί ή καταργηθεί εντελώς, και τα περισσότερα βρίσκονται στο κέντρο του Χάρλεμ. Η τελευταία προσθήκη Hofje είναι το Johan Enschedehofje, χρονολογίας 2007. Τα hofjes είναι κανονικά επισκέψιμα για τον κόσμο από τις 10:00 μέχρι τις 17:00 εκτός Κυριακής. Δεν είχαμε χρόνο να ψάξουμε πολλά από αυτά, όμως είδαμε το Hofje van Bakenes που ήταν στον δρόμο μας πολύ κοντά στην Grote Markt, που είναι το παλαιότερο χρονολογίας 1395.

Και το Hofje De Bakenesserkamer

Έπειτα βρήκαμε μπροστά στον ποταμό και στον molen de Adriaan. Από τα πιο σημαντικά ορόσημα του Haarlem είναι ο ανεμόμυλος de Adriaan σε μια γραφική τοποθεσία δίπλα στον ποταμό Spaarne κοντά στο κέντρο της πόλης. Ο ξύλινος μύλος του 1779 καταστράφηκε από πυρκαγιά το 1932 και ξαναχτίστηκε το 2002, λαμβάνοντας τη θέση του ξανά ως διακριτικό χαρακτηριστικό στο αστικό τοπίο του Χάρλεμ.

Περάσαμε τη γέφυρα Catharijnebrug και περπατήσαμε μέχρι το Amsterdamse Poort, μια παλιά πύλη, στο τέλος της παλιάς διαδρομής Άμστερνταμ - Χάρλεμ και είναι η μόνη πύλη που έχει σωθεί από τις αρχικές δώδεκα πύλες.

Επιστρέψαμε πίσω και σε λίγα λεπτά εντοπίσαμε τον κεντρικό σταθμό του Haarlem, τον μοναδικό σιδηροδρομικό σταθμό στην Ολλανδία που είναι χτισμένο σε στιλ αρ νουβό. Η άχρηστη πληροφορία της ημέρας!

Για λίγες ώρες στο Χάρλεμ είδαμε πάρα πολλά. Ήμασταν μόνο στα μισά της μέρας και είχαμε μπροστά μας κι άλλα μέρη να δούμε. Τα δρομολόγια μεταξύ Χάρλεμ και Άμστερνταμ είναι πάρα πολύ συχνά, έτσι γρήγορα ανεβήκαμε στο τρένο και σε 20 περίπου λεπτά ήμασταν στον Amsterdam Centraal. Ανάσα δεν παίρνουμε και στον μεγάλο σταθμό αναζητούμε το σημείο που αναχωρεί το λεωφορείο 315.

Επόμενος σταθμός μας Marken και Volendam.
Παλιά Ολλανδία. Waterland - Ψαροχώρια Marken, Monnickendam και Volendam!

Το λεωφορείο σε 20 λεπτά είχε ήδη φτάσει στο Monnickendam και έκανε λίγες στάσεις μέσα στο χωριό. Ένα κλασικό όμορφο ψαροχώρι στις όχθες της λίμνης Markermeer, όσο το είδαμε μέσα από το λεωφορείο.

Η διαδρομή είναι παραλίμνια ενώ λίγο μετά περάσαμε τον μακρύ υπερυψωμένο δρόμο Zeedijk πάνω στη λίμνη, που ενώνει το Μάρκεν με την ενδοχώρα.

Το Marken ήταν ένα νησί στον ρηχό κόλπο Zuiderzee της βόρειας θάλασσας μέχρι που χωρίστηκε από την ηπειρωτική χώρα από μια θύελλα το δέκατο τρίτο αιώνα. Ακολούθησαν αιώνες απομόνωσης για τον πληθυσμό του, που για τη διαβίωση τους ασχολήθηκαν με την αλιεία. Μέχρι το 1957 που το Marken επανασυνδέθηκε με την ηπειρωτική χώρα και έγινε μια χερσόνησος στη λίμνη Markermeer, όταν χτίστηκε ένα υπερυψωμένο μονοπάτι πάνω στο ανάχωμα.

Κατεβήκαμε στη στάση Marken, Kerkbuurt / Centrum, και οι μοναδικοί επισκέπτες ήμασταν εμείς! Παράξενο γιατί το Μάρκεν είναι από τα πιο δημοφιλή τουριστικά χωριά της Ολλανδίας. Το πρώτο πράγμα που είδαμε ήταν ένα επίπεδο καταπράσινο τοπίο, πρόβατα να βοσκούν, και ξύλινα σπιτάκια σαν ψεύτικα.
Τυπική εικόνα Ολλανδίας με λίγα λόγια!

Η πρώτη αίσθηση ήταν ότι δεν πρόκειται για πραγματικό χωριό. Ότι αυτά που βλέπουμε είναι φτιαχτά για τους τουρίστες σαν υπαίθριο μουσείο, και ότι δεν κατοικούν άνθρωποι! Ήταν πολύ τέλειο και καλοφτιαγμένο το σκηνικό για να είναι αληθινό. Στο Μάρκεν κατοικούν 1.800 άνθρωποι και ζήτημα είναι να είδαμε 5 ανθρώπους. Άντε και άλλους 5 επισκέπτες!

Έξω από ένα σπίτι έπαιζαν 2 παιδάκια, έξω από ένα άλλο σπίτι μια κοπέλα διάβαζε ένα βιβλίο στη μικρή αυλή της και είδαμε και απλωμένη μπουγάδα παρακαλώ! Ουάου, είδαμε κατοίκους, υπάρχει ανθρώπινη παρουσία!

Το ''νησί'' έχει μια μοναδικότητα καθώς έχει διατηρήσει μεγάλο μέρος από την ατμόσφαιρα του παρελθόντος και μάλιστα ορισμένοι κάτοικοι έμειναν σταθεροί στις παραδόσεις αφού εξακολουθούν να είναι ντυμένοι με την παραδοσιακή ενδυμασία των ψαράδων του 19ου αιώνα. Δεν θα το επιβεβαιώσω εγώ γιατί όχι μόνο δεν είδαμε κάτοικο ντυμένο με παραδοσιακή φορεσιά, αλλά δεν είδαμε γενικά κάποιον κάτοικο! Έμαθαν ότι θα φτάσουμε εμείς στο χωριό τους και εξαφανίστηκαν? Δεν ξέρω! Το ότι ένα χωριό ήταν εκεί μόνο για μας, μέσα στην ηρεμία δεν το λες και αρνητικό πάντως. Κάθε άλλο.

Σημαντικό στοιχείο για το Μάρκεν, είναι πως για κάποιο χρονικό διάστημα κατά τη διάρκεια του 19ου και αρχές του 20ου αιώνα, οι κάτοικοί της ήταν το επίκεντρο σημαντικής προσοχής από λαογράφους, εθνογράφους και ανθρωπολόγους που συνέρρεαν στο χωριό και οι οποίοι συμπέραναν πως το ψαροχώρι Marken και οι κάτοικοι του, είναι κατάλοιπο του παραδοσιακού πολιτισμού της χώρας που έμελλε να εξαφανιστεί εξαιτίας του εκσυγχρονισμού της Ολλανδίας.

Τα πράσινα ξύλινα σπίτια κατά μήκος του λιμανιού είναι από τα ομορφότερα σημεία του χωριού. Αιώνες πριν, οι κάτοικοι έφτιαξαν τα ξύλινα σπίτια τους σε τεχνητούς λόφους και αναχώματα χτισμένα σε ξύλινους πασσάλους για την προστασία τους κατά τη διάρκεια της παλίρροιας, μέχρι τον δέκατο έβδομο αιώνα. Σήμερα τα περισσότερα από αυτά τα σπίτια έχουν προσαρμοστεί, αφού το ισόγειο έχει κλείσει και χρησιμοποιείται ως πρόσθετο εμβαδόν.

Η κατασκευή του μεγάλου φράγματος Άφσλαουτνταϊκ το 1932, όταν η νότια θάλασσα (Zuiderzee) απομονώθηκε από τη βόρεια θάλασσα, σήμαινε το τέλος για το λιμάνι του Marken και της αλιείας ως πηγής εισοδήματος. Στις αρχές του 20ου αιώνα, η περιοχή του λιμανιού χτυπήθηκε από μια πλημμύρα. Ειδικότερα, τα σπίτια που βρίσκονταν στο λιμάνι επηρεάστηκαν σημαντικά. Στη συνέχεια, το λιμάνι του Marken ολοένα και περισσότερο επικεντρώνονταν στον τομέα του τουρισμού. Μετά τον κατακλυσμό τα περισσότερα από τα σπίτια των ψαράδων που βρίσκονται στο λιμάνι μετατράπηκαν σε καταστήματα και εστιατόρια. Περίμενα περισσότερη κίνηση στο λιμανάκι αλλά και εδώ επικρατούσε ηρεμία Στα σουβενιράδικα και στα καφέ του λιμανιού είδαμε ελάχιστα άτομα.

Από το λιμάνι του Marken ξεκινάει το πλοίο Volendam-Marken Express που κάνει τη διαδρομή μεταξύ των δύο πορθμείων όλο το χρόνο, εκτός από όταν η λίμνη είναι παγωμένη. http://en.markenexpress.nl/tickets Αυτό είναι μια καλή λύση για όποιον θέλει να επισκεφτεί τα δύο τουριστικά χωριά και να κερδίσει και χρόνο. Αν και η επόμενη στάση μας ήταν στο Volendam, δεν σκεφτήκαμε να πάρουμε το πλοίο γιατί είχαμε την ημερήσια κάρτα και δεν θέλαμε τζάμπα να δώσουμε 16 ευρώ οι δύο.

Από το λιμάνι, η οδός Westerstraat με μια σειρά από εξαιρετικές σύγχρονες κατοικίες!

Στο Marken δεν κάναμε κάποια δραστηριότητα, ούτε το τοπικό μουσείο επισκεφτήκαμε ούτε το εργαστήριο που κατασκευάζει τα klompen, τα ξύλινα τσόκαρα. Περίπου 3 εκατομμύρια ζεύγη klompen γίνονται κάθε χρόνο και πωλούνται σε όλη την Ολλανδία. Ένα μεγάλο μέρος της αγοράς είναι για τουριστικά σουβενίρ, ωστόσο κάποιοι Ολλανδοί, κυρίως αγρότες και κηπουροί εξακολουθούν να τα φορούν για καθημερινή χρήση.

Δεν θα πω ότι εξτασιάστηκα από την επίσκεψη αυτή, αλλά το Μάρκεν είναι όμορφο γραφικό και δεν μετάνιωσα που το επισκεφτήκαμε. Όμως καλή η ηρεμία του και τέλεια που δεν ήταν γεμάτο τουριστικά γκρουπ αλλά το ήθελα πιο κανονικό χωριό με περισσότερη ζωντάνια. Αλλά δεν θέλω να είμαι υπερβολικός γιατί φυσικά και δεν γυρίσαμε όλο το χωριό και ίσως αν απομακρυνόμασταν σε πιο απόμερα σημεία μακριά από το τουριστικό κέντρο, να βλέπαμε κάποιους από τους 1.800 κατοίκους και περισσότερη ανθρώπινη δραστηριότητα! Αυτό όμως που ήθελα να δω και δεν το είδαμε επειδή δυστυχώς πίεζε ο χρόνος, ήταν ο Paard van Marken, ο φάρος από το 1839 που εξακολουθεί να χρησιμοποιείται και σήμερα, σε ένα γαλήνιο απομονωμένο σημείο του νησιού. Από το λιμάνι όμως μέχρι το φάρο είναι 30 λεπτά με τα πόδια, και άλλα 30 να επιστρέψουμε 1 ώρα, και ο χρόνος πίεζε πολύ. Μεταγενέστερα όμως σκέφτηκα πως αν ήξερα ποια θα ήταν η συνέχεια της ημερήσιας μας, θα αφιέρωνα πολύ περισσότερο χρόνο στο να εξερευνήσω καλύτερα το Marken που μου άρεσε, αφού όλη η περίμετρός του είναι μόνο 9 χλμ. και θα άφηνα το Volendam!

Αφού φάγαμε τα Poffertjes μας, επιστρέψαμε στη στάση και πήραμε το λεωφορείο 315 με επόμενο προορισμό το Volendam, αφού πρώτα σταματήσαμε στο Monnickendam για να αλλάξουμε λεωφορείο. Κατεβήκαμε στην στάση Monnickendam, Grote Kerk απέναντι από την ομώνυμη εκκλησία και πήγαμε στον κεντρικό δρόμο Ν247 στη στάση Monnickendam, Bernhardbrug για να πάρουμε το λεωφορείο 110 ή 316 για Volendam.

Ο Rose παίρνει έναν υπνάκο στη στάση! Ένιωθε ματιασμένος μου είπε! Εμένα πάλι τα πόδια μου ήταν ασήκωτα.
Δεν μας βλέπω καλά στο Φόλενταμ!

Ανεβήκαμε στο λεωφορείο 316 το οποίο μετά το Volendam τερματίζει στο Edam. Θέλαμε να δούμε και το Edam αλλά σε καμία περίπτωση δεν προλαβαίναμε γιατί το ημερήσιο Tour θα κατέληγε στο Zaanse Schans. Έτσι θέλαμε τουλάχιστον. Πάντως τα χωριά είναι τόσο κοντά μεταξύ τους που αν έχεις αυτοκίνητο μπορείς να τα δεις όλα και με άνεση χρόνου. Στο Edam λοιπόν δεν πήγαμε και κατεβήκαμε στο κέντρο του Volendam.

Από την πρώτη στιγμή στο Volendam δυσκολεύτηκα με τον προσανατολισμό σε σημείο να πηγαίνουμε προς τα πίσω και όχι προς το λιμάνι. Γενικότερα υπήρχε ένας αρνητισμός και από μένα και από τον Rose όσον αφορά το μέρος και κατάλαβα πως δεν έχω και μεγάλη κάψα να το ανακαλύψω και να το περπατήσω τρελά. Και πώς να γινόταν αυτό από τη στιγμή που σερνόμουν! Έτσι μην περιμένετε καμιά τρελή ανάλυση γιατί είδαμε πολύ λίγα πράγματα και αυτά επιφανειακά.

Όταν φτάσαμε προς το λιμάνι, το Volendam μου έβγαλε κάτι πολύ καινούριο. Σαν να μην υπήρχε πολλά χρόνια πριν, σαν να είναι ένα νέο κατασκευασμένο χωριό. Φυσικά κατάλαβα πως δεν επρόκειτο για το αυθεντικό Volendam με τα παλιά σπίτια αλλά ήταν η Marinapark. Ένα νέο πάρκο αναψυχής που αποτελείται από αμέτρητες πολύχρωμες παραθεριστικές κατοικίες στο κλασικό στιλ του Volendam. Περιλαμβάνει επίσης ένα ευρύ φάσμα εγκαταστάσεων, συμπεριλαμβανομένων μια μαρίνα, μια μικρή παραλία, εστιατόρια, εσωτερική πισίνα, παιδικές χαρές, και βάρκες και ποδήλατα προς ενοικίαση.

Το παλιό ψαροχώρι, είναι πλέον μια πόλη με 22.000 κατοίκους και είμαι σίγουρος πως είδαμε απειροελάχιστα σε σχέση με την έκταση της και αυτά που έχει να δείξει τέλος πάντων στους επισκέπτες της. Γι’ αυτό δεν θα την καταδικάσω στο αν αξίζει ή όχι από τη στιγμή που είδαμε ένα πολύ μικρό κομμάτι της. Φημίζεται για το λιμάνι, τις παλιές ψαρόβαρκες, τα παραδοσιακά σπίτια, τον αυθεντικό ολλανδικό χαρακτήρα και τις παραδοσιακές ενδυμασίες. Αν και θεωρείται το πιο τουριστικό χωριό της βόρειας Ολλανδίας, είδαμε πολύ λίγους επισκέπτες κι επικρατούσε ηρεμία. Καμία σχέση μ’ αυτό που περίμενα.

Ούτε στην De Dijk και την Het Doolhof με τα παραδοσιακά σπίτια και τα δαιδαλώδη στενά περπατήσαμε, ούτε σε κάποιο λαογραφικό μουσείο πήγαμε κι ούτε βγήκαμε την κλασική τουριστική φωτογραφία φορώντας την παραδοσιακή ενδυμασία της περιοχής στο Foto de Boer στην Haven 82! Αυτό που θυμάμαι είναι ότι εκτός από τη μαρίνα, περπατήσαμε στην Zuideinde, στην Kathammerstraat και πέριξ!

Όπου κι αν κοιτούσαμε, βλέπαμε πανέμορφα σπίτια. Παλιές ή καινούργιες οι κατοικίες αυτές δεν ξέρω, όμως σίγουρα μας εντυπωσίασαν με την λιτή και ταυτόχρονα πολυτελή τους σχεδίαση.

Κι ενώ η ώρα είχε περάσει, πριν πάμε στη στάση του λεωφορείου πήγαμε στο DEEN Supermarkten για να πάρουμε μερικά σνακ για το δρόμο.

Και μετά από αυτήν ας την πούμε ανούσια επίσκεψή μας στο Volendam, είχαμε ως τελικό προορισμό τους ανεμόμυλους του Zaanse Schans. Δεν υπάρχει όμως απευθείας λεωφορείο για εκεί οπότε το πλάνο ήταν λίγο πιο χρονοβόρο με αλλαγή μέσου μεταφοράς. Πήραμε το λεωφορείο 110 και κατεβήκαμε στον κεντρικό σταθμό τρένων της πόλης Purmerend. Θέλαμε να πάρουμε το τρένο να πάμε στο Zaandam. Όμως όπως διαπιστώσαμε χάσαμε το τρένο για ελάχιστα λεπτα. Το επόμενο θα περνούσε σε 1 ώρα! Απογοήτευση. Δεν προλαβαίναμε να πάμε στο Zaanse Schans γιατί ήταν ήδη αργά το απόγευμα και μέχρι να περνούσε το επόμενο τρένο να πάμε στο Zaandam κι από κει στο Zaanse Schans θα ειχε σκοτεινιάσει και φέξε μου και γλίστρησα. Έτσι αποφασίσαμε να επισκεφτούμε τους ανεμόμυλους την επόμενη ημέρα με άλλο εισιτήριο φυσικά. Έτσι ήταν η ώρα να επιστρέψουμε στο Άμστερνταμ.

Πήραμε ξανά το 110, και κατεβήκαμε λίγες στάσεις μετά, μέσα στο Purmerend για να πάρουμε το 307 και να επιστρέψουμε στον Amsterdam Centraal.

Η ημερήσια εκδρομή μπορεί να μην ήταν η ιδανική, ήταν όμως γεμάτη. Είδαμε πάρα πολλά όμως ήταν λάθος που ήθελα σε μια μέρα να δούμε 5 διαφορετικά μέρη χωρίς τον απαιτούμενο χρόνο. Δηλαδή με λίγη τύχη στα δρομολόγια και στις ανταποκρίσεις μπορείς σε μια μέρα να τα δεις αλλά μάλλον επιφανειακά. Αν άλλαζα κάτι αυτό θα ήταν να αφήσω έξω τους κήπους Keukenhof που μας έφαγαν χρόνο και θα αφιέρωνα περισσότερες ώρες στο Volendam.

Μετά από ώρες ξανά στα κανάλια του Άμστερνταμ. Στο σούρουπο φαίνονται ακόμα πιο ειδυλλιακά και κάνουν την πόλη να μοιάζει μαγική. Στο κανάλι Keizersgracht στην Leidsestraat στη στάση του τραμ.

Η ώρα της χαλάρωσης έγινε στο Hipster , Cafe Brecht στον κυκλικό κόμβο/πλατεία Weteringschans. Ατμοσφαιρικό με ωραία ρετρό διακόσμηση σαν ένα σαλόνι σπιτιου, κάτι τέτοια ζεστά και vintage μαγαζιά με τρελαίνουν. Χαλαρωτικό μέρος και καθόλου τουριστικό με νέο κόσμο, φτηνές μπύρες και κοτέιλ, ήταν ότι έπρεπε για μας μετά από μια κουραστική και γεμάτη ημέρα.

Η μαραθώνια μέρα τελείωσε με φαγητό στην Leidseplein στο Wok To Walk της Leidsestraat.

Αγαπημένη συνήθεια το ασιατικό στο Άμστερνταμ αν και τα 11 ευρώ του κάθε πιάτου δεν το λες και τόσο οικονομικό. Στο μαγαζί δούλευε και ένας έλληνας που μας περιποιήθηκε ιδιαίτερα.

Κάπως έτσι τελείωσε η 3η μας ημέρα στο Άμστερνταμ!
Vondelpark, Museumplein και η γειτονιά του Jordaan!

Η μέρα μας ξεκίνησε έτσι!

Ο καιρός πολύ καλός και ακόμα πιο ζεστός από τις προηγούμενες μέρες. Ξεκινήσαμε από τη γειτονιά μας δίπλα από το ξενοδοχείο μας, από το πιο μεγάλο και πιο διάσημο δημοτικό πάρκο της πόλης, το Vondelpark. Έτσι το διασχίσαμε όλο από το ανατολικό άκρο μέχρι το δυτικό με κάποιες στάσεις φυσικά μιας και είναι αρκετά κουραστικό.

Αν και πρωί, σιγά σιγά το πάρκο έπαιρνε ζωή, με κάτοικους να κάνουν τζόκινγκ, άλλους να είναι αραχτοί στα παγκάκια και το γρασίδι κι άλλοι να βγάζουν βόλτα τα σκυλιά τους. Μονοπάτια, λίμνες και δάση δίνουν την ψευδαίσθηση ενός εξιδανικευμένου φυσικού τοπίου! Είναι ένα καταπράσινο μέρος 45 στρεμμάτων που περιλαμβάνει το περίφημο υπαίθριο θέατρο, πολλές παιδικές χαρές και πολλά καφέ και εστιατόρια, καθιστώντας το ένα κέντρο των δραστηριοτήτων για κάθε εποχή. Και όπως είναι αναμενόμενο, είναι αγαπητό από τους επισκέπτες και τους ντόπιους και δέχεται περίπου 10 εκατομμύρια επισκέπτες κάθε χρόνο.

Όσο περνούσε η ώρα ο καιρός γινόταν και πιο ζεστός και ήταν η πρώτη φορά που βγάλαμε τα μπουφάν μας. Το κακό ήταν πως περπατούσα με το ζόρι από την κούραση και ήμασταν στην αρχή της ημέρας, γι’ αυτό και σταματούσαμε κάθε λίγο και λιγάκι στα παγκάκια.

Το πάρκο Vondelpark φιλοξενεί πολλές αθλητικές και πολιτιστικές εκδηλώσεις όλο το χρόνο. Όμως από το Μάιο έως το Σεπτέμβριο έχει πιο έντονη ζωή καθώς το περίφημο υπαίθριο θέατρο προσφέρει δωρεάν παραστάσεις όπως θέατρο και ζωντανή μουσική, ενώ κάθε Παρασκευή βράδυ το πάρκο είναι το σημείο συνάντησης στο Άμστερνταμ.

Το grand Pavilion του 19ου αιώνα, βρίσκεται στην βορειοδυτική γωνία του πάρκου.
Το εμβληματικό κτήριο στεγάζει το εστιατόριο Vondelpark3.

Δεν μπορώ να πω ότι ενθουσιάστηκα από το πάρκο. Αν και να πω την αλήθεια γενικότερα δεν έχω αδυναμία σε αστικά πάρκα και σχεδόν όλα μου φαίνονται ίδια. Απλά νομίζω πως έχω δει πολλά ωραιότερα πάρκα όπως στο Λονδίνο, Στοκχόλμη, Βιέννη, Παρίσι και σε άλλες πόλεις. Αυτό δεν σημαίνει βέβαια ότι δεν αξίζει το Vondelpark του Αμστερνταμ το οποίο κι αυτό συγκαταλέγεται στα καλύτερα ευρωπαϊκά πάρκα.

Το 3 μέτρων χάλκινο μνημείο του Ολλανδού ποιητή Joost van den Vondel του 1867

Τα ψάρια του Pablo Picasso, μια δημιουργία του 1965

Είχαμε σκεφτεί αυτή τη μέρα να ξεκινούσαμε από το πάρκο με ποδήλατο και να συνεχίζαμε με διαδρομές μέσα στην πόλη. Τελικά δεν νοικιάσαμε ποδήλατο αν και είχα μελετήσει το θέμα. Δεν θα πω ψέματα ότι δεν προβληματιζόμουν ή δεν φοβόμουν να μπλεχτώ ανάμεσα στους χιλιάδες ντόπιους ποδηλάτες, οι οποίοι όπως έχω διαβάσει δεν είναι το καλύτερο τους οι ποδηλάτες τουρίστες που κάνουν λάθη ή πάνε με το πάσο τους και εκνευρίζουν τους κατοίκους. Σίγουρα το ποδήλατο είναι ένα ωραίος και γρήγορος τρόπος να δεις την πόλη και να νιώσεις και καλά σαν ντόπιος αλλά ποδαράκια και πάλι ποδαράκια! Αλλά πόσο να αντέξουν κι αυτά!

Αν και κοντά, για να γλιτώσουμε ποδαρόδρομο πήραμε το τραμ και κατεβήκαμε λίγες στάσεις μετά στην πλατεία των μουσείων. Η διάφορά ήταν μεγάλη σε σύγκριση με την μουντή εικόνα που είχαμε δει 2 μέρες πριν. Η Museumplein είχε ζωντάνια και ο κόσμος απολάμβανε την ηλιόλουστη μέρα. Κι εμείς δεν χάσαμε την ευκαιρία να καθίσουμε στο γρασίδι και να ξεκουράσουμε τα πόδια μας ακόμα μια φορά!

Μπροστά στο Rijksmuseum είχε τρελό κόσμο. Η ευχάριστη έκπληξη όμως ήταν ότι στη λίμνη μπροστά από το μουσείο είχαν τοποθετήσει γλάστρες με τουλίπες πράγμα που δεν υπήρχε 2 μέρες πριν. Αρχή της άνοιξης γαρ και η πόλη σε πολλά σημεία στολίζεται από πανέμορφες πολύχρωμες τουλίπες.

Μπροστά στο I Amsterdam γινόταν χαμός. Που να βγεις φωτογραφία της προκοπής με τον συνωστισμό που επικρατούσε. Ευτυχώς πριν δυο μέρες που ήμασταν εδώ είχε ησυχία κι έτσι έχουμε τις αναμνηστικές μας φωτογραφίες από το σλόγκαν της πόλης, χωρίς δεκάδες άλλους τουρίστες στο background.

Και κάτι για τη λιγούρα!

Στη συνέχεια περπατήσαμε στη γνώριμη πια Leidsestraat μέχρι την Koningsplein

Η αφετηρία της διαδρομής για το Jordaan ήταν πίσω από την πλατεία Dam στην Raadhuisstraat και ευθεία μπροστά μας η Westerkerk . Στα αριστερά της Raadhuisstraat, εκτείνετε η περιοχή De Negen Straatjes (εννέα μικρά σοκάκια).

Στους 9 δρόμους που είναι ένα σημαντικό εμπορικό κομμάτι και δημοφιλής γραφική γειτονιά του κέντρου, δεν πήγαμε και είναι από τα λίγα κεντρικά σημεία που δεν επισκεφτήκαμε. Είναι αρκετά μεγάλη γειτονιά με καφέ, ατελιέ μόδας, vintage καταστήματα, μεταξύ της Leidsestraat και raadhuisstraat και πήρε το όνομά της από τους εννέα κάθετους δρόμους που συνδέουν τα κύρια κανάλια Prinsengracht, Keizersgracht, Herengracht και Singel.
Εμείς λοιπόν συνεχίσαμε ευθεία στην raadhuisstraat προς την εκκλησία Westerkerk.

Keizersgracht

Η δυτική εκκλησία (Westerkerk) του 1631 στην όχθη του καναλιού Prinsengracht, είναι η μεγαλύτερη Προτεσταντική εκκλησία στην Ολλανδία, ενώ το 85 μέτρων καμπαναριό - ο πύργος Westertoren - είναι το υψηλότερο καμπαναριό στο Άμστερνταμ και θεωρείται από πολλούς, ως το σύμβολο της πόλης. Πιθανώς για τον λόγο ότι είναι τόσο επίπεδη η γη τους, οι Ολλανδοί αγαπούν τους πύργους! Μάλιστα ο πύργος αναφέρεται συχνά και στο ημερολόγιο της Άννα Φρανκ. Στο εσωτερικό της εκκλησίας μπήκαμε δωρεάν όμως η ανάβαση στο καμπαναριό κοστίζει 8€. Δυστυχώς δεν είχαμε την ευκαιρία να ανεβούμε και να δούμε μια αξιόλογη πανοραμική θέα της πόλης, γιατί ο πύργος είναι ανοιχτός για το κοινό από τον Απρίλιο μέχρι Οκτώβριο. Η Westerkerk είναι ο τόπος ταφής του ολλανδού ζωγράφου Ρέμπραντ.

Στην Westermarkt δίπλα στην εκκλησία, στο κανάλι Keizersgracht βρίσκεται το Μνημείο της ομοφυλοφιλίας (Homomonument). Είναι τρία μεγάλα ροζ τρίγωνα από γρανίτη με σκαλιά στην όχθη του καναλιού που τιμά τους ομοφυλόφιλους και τις λεσβίες, οι οποίοι σκοτώθηκαν από τους Ναζί, και σχεδιάστηκε για να εμπνεύσει και να υποστηρίξει τους ομοφυλόφιλους του κόσμου στον αγώνα τους κατά της άρνησης, της καταπίεσης και των διακρίσεων. Δεν το είδαμε καλά ούτε πλησιάσαμε πολύ γιατί στα σκαλιά του είχε μπαστακωθεί ένα γκρουπάκι από νέα άτομα με ξεναγό. Πάνω στο μνημείο είχε λουλούδια και μια φωτογραφία.

Σ’ αυτή τη φωτογραφία που βρήκα στο ιντερνετ φαίνεται καθαρά ο σχεδιασμός του μνημείου

Δίπλα από την Westerkerk είναι το Μουσείο / Σπίτι της Άννας Φρανκ όπου η συγγραφέας του ημερολογίου, Άννα Φρανκ, η οικογένειά της και τέσσερις άλλοι Εβραίοι κρύβονταν στο ''Achterhuis'' (πίσω σπίτι ή καταφύγιο) κατά τη διάρκεια του β ' Παγκοσμίου Πολέμου από τις ναζιστικές διώξεις για δύο χρόνια μέχρι την ανακάλυψη των καταφευγόντων και την αποστολή τους στα ναζιστικά στρατόπεδα συγκέντρωσης. Ένα άγαλμα μνημείο της Άννας Φράνκ βρίσκεται έξω από την εκκλησία στην Westermarkt.

Το Μουσείο Άννας Φράνκ από την απέναντι πλευρά του καναλιού

Το κτίριο ανήκει σε συγκρότημα δύο οικοδομών, που όπως και το διπλανό κτίριο, οικοδομήθηκαν το 1635. H πρόσοψη του πίσω κτιρίου που έβλεπε στο κανάλι, ανακαινίστηκε το 1740, όταν το πίσω μέρος του παραρτήματος κατεδαφίστηκε. Είχε χρησιμοποιηθεί ως κατοικία και από άλλους επιφανείς πολίτες του Άμστερνταμ. Από το 1940 κατοικήθηκε από τον Όττο Φράνκ και την οικογένειά του. Η ιστορία της κόρης του Άννας και του ημερολογίου της είναι το κυρίαρχο στοιχείο της συγκεκριμένης οικίας. Την είσοδο του καταφυγίου (Achterhuis), όπου κρυβόταν η ίδια συγγραφέας του ημερολογίου, η οικογένειά της και τα τέσσερα φιλικά πρόσωπα, βρίσκονταν στο πίσω μέρος του σπιτιού, πίσω από μια περιστρεφόμενη βιβλιοθήκη.

Το Μουσείο άνοιξε στις 3 Μαΐου του 1960. Στους χώρους του μουσείου, εκτός της βιογραφικής έκθεσης με την ζωή της οικογένειας της Άννας Φρανκ και της εμπόλεμης περιόδου που έζησε, λειτουργεί εκθεσιακός χώρος όπου επισημαίνονται οι μορφές διώξεων και διακρίσεων που συναντώνται στην κοινωνία. Είναι από τα πιο δημοφιλή μουσεία και κάθε χρόνο δέχεται πάνω από ένα εκατομμύριο επισκέπτες.

Το εισιτήριο εισόδου είναι 9€ και η ουρά που περίμενε ήταν μεγάλη. Δεν ξέρω αν αξίζει το εν λόγω μουσείο αλλά η αλήθεια είναι πως δεν είναι λίγοι αυτοί που το αποκαλούν υπερεκτιμημένο και βαρετό!

Ο καιρός ήταν ηλιόλουστος και υπέροχος. Ένα άγχος το είχα για τον καιρό αλλά σταθήκαμε τυχεροί ειδικά αυτή τη μέρα που θα βολτάρουμε στην πιο αγαπητή και γραφική γειτονιά του Άμστερνταμ, το Jordaan. Βρισκόμαστε στην άκρη του Jordaan, στο κανάλι Prinsengracht κι από δω θα αρχίσουμε τη διαδρομή μας σ’ αυτή την ξεχωριστή και ατμοσφαιρική γειτονιά.

Westerkerk

Και αυτή η περιοχή δεν είναι μικρή. Τα όρια της είναι μεταξύ Brouwersgracht, ακριβώς δυτικά από τον Κεντρικό σταθμό του Άμστερνταμ μέχρι Leidsegracht και από την Lijnbaansgracht μέχρι το κεντρικό κανάλι Prinsengracht. Εμείς κινηθήκαμε σε ένα μικρό κομμάτι γύρω από την Prinsengracht, ανάμεσα στα μικρά κανάλια Bloemgracht και Egelantiersgracht και γύρω από την Noordermarkt.
Η Jordaan (Γιορντάαν) είναι πιθανώς η πιο διάσημη γειτονιά στην Ολλανδία. Έχει έναν άλλον αέρα, είναι πιο φινετσάτη, πιο γραφική, με μικρά κανάλια, και πιο ήσυχη από το πολύβουο κέντρο.

Περπατώντας την, ήταν δύσκολο να κατανοήσουμε πως αυτή η φίνα συνοικία ήταν κάποτε μια περιοχή με φτώχια, στα πρόθυρα της κατεδάφισης. Κατασκευάστηκε στις αρχές του 17ου αιώνα και αρχικά ονομάστηκε Nieuwe Werck (νέα εργασία), επειδή φιλοξενούσε την εργατική τάξη δηλαδή τεχνίτες, ξυλουργούς και τέκτονες που δούλευαν για να επεκτείνουν τα όρια της πόλης. Η γειτονιά ήταν παραδοσιακά ένα προπύργιο των αριστερών, με μια θυελλώδη ιστορία με ταραχές και απεργίες. Από τον 19ο αιώνα, ο πληθυσμός είχε αυξηθεί και οι συνθήκες διαβίωσης είχαν επιδεινωθεί σοβαρά. Υπήρξε έλλειψη του πόσιμου νερού, τα κανάλια ήταν βρώμικα γεμάτα σκουπιδοτενεκέδες και οι οικογένειες ζούσαν στριμωγμένες στα μικροσκοπικά εγκαταλελειμμένα καταλύματα. Μετά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, υπήρξαν ακόμη και σκέψεις για την κατεδάφιση όλης της συνοικίας.

Αλλά ευτυχώς, τη δεκαετία του 1960 δημιουργήθηκαν οι νόμοι για τη διατήρηση των ιστορικών μνημείων κι έτσι η γειτονιά του Jordaan σώθηκε. Τα σπίτια έχουν ανακαινιστεί, τα σάπια κανάλια φτιάχτηκαν και οι φημισμένες αυλές (hofjes) μπήκαν σε ένα καθεστώς διατήρησης. Η Jordaan έχει έναν μεγάλο αριθμό από hofjes. Τα hofjes, οι εσωτερικές αυλές της Jordaan όπως και αυτές του Haarlem χτίστηκαν από πλούσιους ανθρώπους για τις ηλικιωμένες γυναίκες, ως ένα είδος ελεημοσύνης. Από τη δεκαετία του 1970 οι περισσότερες από αυτές τις αυλές ήταν σε πολύ άσχημη κατάσταση, όπως και το υπόλοιπο της γειτονιάς. Από τότε, πολλά έχουν ανακαινιστεί και τώρα κατοικούνται κυρίως από καλλιτέχνες, φοιτητές αλλά και ορισμένα ηλικιωμένα άτομα. Μάλιστα το καλοκαίρι μερικές από αυτές τις αυλές ανοίγουν τις Κυριακές κατά τη διάρκεια των δωρεάν συναυλιών, γνωστές ως hofjesconcerten. Αυτή είναι η ιστορία της Jordaan.

Η αναπαλαίωση λοιπόν εδώ και δεκαετίες προσέλκυσε περισσότερες γκαλερί τέχνης, πολυάριθμα hip στέκια και μοντέρνα εστιατόρια αλλά και παραδοσιακά καφέ καφέ. Έχει γίνει μια από τις πιο ακριβές τοποθεσίες στην Ολλανδία αλλά αναμφισβήτητα υπάρχει ακόμα μια ξεχωριστή ατμόσφαιρα εδώ! Έχει έναν συνδυασμό ντεμοντέ με καινούριο!

Η βόλτα ήταν ξεκούραστη και χαλαρή. Τα σκιερά μονοπάτια δίπλα και ανάμεσα στα κανάλια Bloemgracht και Egelantiersgracht ήταν από τις ομορφότερες και πιο γραφικές εικόνες σε όλο το Άμστερνταμ και είναι η περιοχή που κάπως ξεχώρισα σε σχέση με το πανομοιότυπο στυλ της υπόλοιπης πόλης.
Ίσως να φταίει η αύρα της ίδιας της γειτονιάς.

Οι περισσότερο δρόμοι στην περιοχή έχουν ακόμα τα ονόματα λουλουδιών και δέντρων ενώ πολλά σπίτια έχουν μια πέτρινη επιγραφή στην πρόσοψή τους που εμφανίζει το επάγγελμα της οικογένειας που κατοικεί. Για παράδειγμα, ένα γουρούνι δείχνει το επάγγελμα του κρεοπώλη ή ένα ψαλίδι σημαίνει ράφτης, και είναι λαξευμένα σε πέτρα πάνω από την είσοδο. Αγαπημένο μου θέμα στο Jordaan και γενικά σε όλο το Άμστερνταμ, οι είσοδοι των διαμερισμάτων!

Αληθινό πουλί στο πεζοδρόμιο!

Τσαχπίνα Jordanese κάτοικος!

Tweede Egelantiersdwarsstraat

Μετά από αρκετή ώρα στους δρόμους, είχε έρθει η ώρα του καφέ. Στην πλατεία Noordermarkt με την εκκλησία Noorderkerk, στη γωνία με την Westerstraat βρίσκεται ένα από τα πιο γνωστά καφέ της πόλης το Winkel 43.

Εκείνη τη στιγμή είχε την περισσότερη ζέστη από όλες τις μέρες. Η θερμοκρασία έφτασε τους 20 βαθμούς και η μακρυμάνικη μπλούζα που φορούσα με έκανε να ανάψω. Ο Rose πιο τυχερός φορούσε ελαφρύ πουκάμισο. Εννοείται καθίσαμε στα τραπεζάκια έξω. Δίπλα μας κάθισε ένα ζευγάρι ελλήνων που συναντήθηκε με τη φίλη τους που μένει μόνιμα στο Άμστερνταμ και την οποία ακούσαμε να λέει πως είναι ο πιο ζεστός Μάρτιος που έχει ζήσει στα όσα χρόνια μένει στην Ολλανδία.

Μπύρα εγώ, καφέ ο Rose και η ώρα πέρασε σαν νερό. Πολύ ωραία η χαλάρωση στο καφέ αλλά ο χρόνος είναι αμείλικτος. Από την πλατεία Noordermarkt, χαθήκαμε σε κάποια στενά του Jordaan μέχρι να βγούμε στην Willemsstraat και στο κανάλι Lijnbaansgracht και από κει στη στάση Nw. Willemsstraat του τραμ 3.

Με το τραμ 3 από Nw. Willemsstraat κατεβήκαμε 1 στάση μετά στην Marnixplein, κι από κει πήραμε το τραμ 10 μέχρι την Hoogte Kadijk. Φτάσαμε στην άλλη άκρη του Άμστερνταμ για μια ξακουστή μπυραρία-αξιοθέατο που δεν είναι άλλη από την Brouwerij 't IJ.

Εντωμεταξύ ο καιρός ξαφνικά άρχισε να χαλάει. Ο ουρανός μαύρισε και βγήκε ψύχρα. Αυτό βέβαια δεν μου άρεσε καθόλου γιατί είχαμε μια εκκρεμότητα. Μια εκδρομή στους ανεμόμυλους Zaanse Schans έξω από το Άμστερνταμ. Πριν από αυτό όμως μιας και ήμασταν σ’ αυτή τη γειτονιά είπαμε να πιούμε άλλη μια μπυρίτσα στην φημισμένη μπυραρία δίπλα από τον καλοδιατηρημένο μύλο.

Το 1985 ο Kasper Peterson αναζήτησε ένα κτίριο να στεγάσει τη ζυθοποιεία του, και έπεσε πάνω στο Funen, ένα παλιό σπίτι δημοτικών λουτρών σε αχρηστία. Ήταν το τέλειο κτίριο για μια ζυθοποιία. Ως μπόνους, είχε τον De Gooyer , τον ανεμόμυλο του 1814 που αποτελεί το ψηλότερο ξύλινο ελαιοτριβείο στην Ολλανδία. Το κτίριο των πρώην λουτρών και ο μύλος δίπλα από την πόρτα είναι άσχετα μεταξύ τους παρά την αντίληψη και την εικόνα ότι αποτελούν ενιαίο κτίσμα, όμως έγινε το απόλυτο ορόσημο για τη ζυθοποιεία.

Το Brouwerij 't IJ, είναι το μεγαλύτερο και γνωστότερο ζυθοποιείο του Άμστερνταμ, αγαπημένο στέκι ντόπιων και τουριστών, κι εδώ και χρόνια είναι σταθερά στο top 2 του Trpadvisor στην κατηγορία νυχτερινή ζωή, κάτι που δεν στέκει όμως από τη στιγμή που κάθε μέρα είναι ανοιχτό μέχρι τις 20:00! Για ποια νυχτερινή ζωή μιλάμε!

Εξαιρετική η μπύρα το τυρί και το αποξηραμένο καπνιστό λουκάνικο που τη συνοδέψαμε και πολύ καλές οι τιμές. Αυτή η απογευματινή ανάπαυλα μας ξεκούρασε και μας έδωσε δυνάμεις για την εκδρομή που θα ακολουθούσε.

Με το τραμ 10 από την Hoogte Kadijk, πήγαμε μέχρι τη στάση Weesperplein. Δεν δοκιμάζουμε μια φορά και το μετρό του Άμστερνταμ? Ήταν η πιο γρήγορη λύση για να πάμε μέχρι τον κεντρικό σιδηροδρομικό σταθμό. Μέσα στον Amsterdam Centraal, από το εκδοτήριο κόψαμε 2 εισιτήρια με επιστροφή για το Zaanse Schans προς 10€ το ένα. Χωρίς να έχουμε δει δρομολόγια, ήμασταν τυχεροί και προλάβαμε στο τσακ το 391 που κάνει τη διαδρομή μέχρι το Zaanse Schans. Σε 25 λεπτά περίπου ήμασταν εκεί!

Συνεχίζεται...
Οι ανεμόμυλοι του Zaanse Schans!

Το λεωφορείο μας άφησε στο τέρμα της διαδρομής, λίγο πριν την κεντρική είσοδο του Zaanse Schans. Είχε βρέξει όπως φαινόταν αλλά ευτυχώς όταν φτάσαμε η βροχή είχε σταματήσει. Ο καιρός όμως ήταν ακόμα μουντός και ψυχρός που όμως έκανε πιο ατμοσφαιρικό το τοπίο.

Τι είναι το Zaanse Schans: Είναι ουσιαστικά ένα υπαίθριο μουσείο στην ανατολική όχθη του ποταμού Zaan που εμφανίζει την παραδοσιακή αρχιτεκτονική της περιοχής με τα πράσινα ξύλινα σπίτια με 8 ανεμόμυλους σε λειτουργία καθώς και εργαστήρια, που είναι ανοιχτά για τους επισκέπτες. Επίσης εντός του χώρου βρίσκεται το Περιφερειακό Zaans Museum. Από το 1961 ως το 1974, παλιά κτίρια από το χωριό Zaanstreek μετεγκαταστάθηκαν με τρέιλερ στην περιοχή Zaanse Schans που επιλέχθηκε για την ανασυγκρότηση μιας τυπικής γειτονιάς στη συνοικία Zaan. Όλα λοιπόν έχουν σχολαστικά αποκατασταθεί, φτιαχτεί και όλη η περιοχή του Zaanse Schans με τα παραμυθένια ξύλινα σπιτάκια, τα κανάλια, τους ανεμόμυλους δίπλα στο ποτάμι, τις φάρμες και τα εργαστήρια είναι μια εξιδανικευμένη εκ νέου δημιουργία ενός ολλανδικού χωριού από τα τέλη του 19ου αιώνα. Όλα όμορφα και παραμυθένια αλλά καθόλου αυθεντικά!

Δεν ξέρω τι περίμενα από το μέρος κι ούτε το είχα ψάξει πολύ, όμως δεν ενθουσιάστηκα ιδιαίτερα με την εμπειρία της επίσκεψη μας. Γιατί ήθελα κάτι πιο αυθεντικό. Πιστεύω πως οι 19 ανεμόμυλοι Kinderdijk, έξω από το Ρότερνταμ που είναι στη λίστα της Unesco, και αποτελούν τη μεγαλύτερη συγκέντρωση παλαιών ανεμόμυλων στην Ολλανδία, προσφέρουν μια πιο αυθεντική εμπειρία. Αν κι εκεί υπάρχει γενική είσοδος 8€ και προκαθορισμένο ωράριο για το κοινό.

Στον χώρο είχε λίγους επισκέπτες κι αυτό μας χαροποίησε. Το Zaanse Schans είναι ένα από τα δημοφιλή τουριστικά αξιοθέατα το οποίο έχει ωράριο 10:00 με 17:00 το απόγευμα. Εμείς όμως ήμασταν εκεί στις 17:30 και είχε σαφώς λιγότερο κόσμο και ηρεμία. Το θετικό βέβαια είναι πως η είσοδος στον χώρο είναι δωρεάν και πληρώνεις μόνο την είσοδο στους ανεμόμυλους και στα Μουσεία που έτσι κι αλλιώς την ώρα που πήγαμε ήταν κλειστά. Όπως και τα περισσότερα εργαστήρια/μουσεία όπως το Παντοπωλείο, Αρτοποιείο, το μουσείο ρολογιού κ.α. Για όποιον ενδιαφέρεται υπάρχει η Zaanse Schans Card με 15€ που περιλαμβάνει την ελεύθερη είσοδο σε έναν ανεμόμυλο, στο Μουσείο (που περιλαμβάνει και το εργαστήριο σοκολάτας) καθώς και εκπτώσεις σε καταστήματα σουβενίρ, και εργαστήρια υπηρεσιών εστίασης. https://www.dezaanseschans.nl/en/
https://www.dezaanseschans.nl/en/plan-your-visit/zaanse-schans-card/

Τα καταστήματα δώρων πιθανόν να μην αξίζουν επίσκεψη γιατί πολλά από τα ίδια πράγματα μπορούν να αγοραστούν στο Άμστερνταμ σε χαμηλότερες τιμές. Τα τυριά επίσης είναι ακριβά, και είναι καλύτερα και φθηνότερα να αγοραστούν στο σούπερ μάρκετ ή σε καταστήματα που εξειδικεύονται στο τυρί, και όχι σε τουριστικά καταστήματα. Το εργαστήριο με τα ξύλινα παπούτσια, ωστόσο, έχει μια καλή συλλογή από τα παραδοσιακά ξύλινα τσόκαρα.

Εντοπίσαμε και αρκετά περίπτερα με σνακ αλλά δεν μας ενέμπνευσαν. Από ένα μαγαζί, εργαστήριο δεν έχω ιδέα (το πρώτο αριστερά στην κάτω φωτό), πήραμε ζεστές βάφλες της ώρας με σοκολάτα και συσκευασίες Stroopwafel και δώσαμε 22 ευρουλάκια. Τις ζεστές βάφλες τις τσακίσαμε επί τόπου και ήταν συμπαθητικές!

Για μένα το πιο ενδιαφέρον και όμορφο κομμάτι της περιπλάνησης ήταν δίπλα στον ποταμό Zaan στους ανεμόμυλους. Απέναντι είναι το χωριό Zaandijk.

Κατά τη διάρκεια του 17ου αιώνα, κατασκευάστηκαν περισσότεροι από 600 ανεμόμυλοι στην περιοχή γύρω από το Zaanse Schans, δημιουργώντας την πρώτη βιομηχανική ζώνη. Μόνο τρείς από τους 8 ανεμόμυλους του υπαίθριου μουσείου βρίσκονται στην αρχική τους θέση στο σημείο που χτίστηκαν. Οι υπόλοιποι μεταφέρθηκαν εδώ από άλλες περιοχές και ξαναχτίστηκαν. Όπως και να έχει το τοπίο είναι όμορφο.

Κάποια στιγμή εμφανίστηκε για λίγο θολά ο ήλιος και με τις ηλιαχτίδες του έλουσε το μέρος και το έκανε πολύ ιδιαίτερο και ακόμα πιο όμορφο και ειδυλλιακό. Αυτό μας αποζημίωσε!

Ο μύλος De Kat είναι ένας από τους ας πούμε αυθεντικούς ανεμόμυλους του Zaanse Schans, όσον αφορά την θέση του που είναι η αρχική από όταν χτίστηκε το 1646 ως ένα ελαιοτριβείο. Τα ρεκτιφιέ του βέβαια τα πέρασε κυρίως το 1782 που ξαναχτίστηκε λόγω πυρκαγιάς του αρχικού, και το 1960 όταν πάνω από τις παλιές αποθήκες του τοποθετήθηκε ένας άλλος μύλος που είχε αφαιρεθεί από την αρχική του θέση. Με λίγα λόγια η λέξη ''αυθεντικό'' δεν υφίσταται πουθενά στο Zaanse Schans! Πάντως ο μύλος είναι και πάλι σε λειτουργία και αλέθει πρώτες ύλες όπως η κιμωλία για να φτιαχτούν χρωστικές ουσίες για χρώματα με τον παραδοσιακό τρόπο.

Oliemolen de Zoeker / Ελαιοτριβείο Το Σκόπευτρο!
Ένα από τα πέντε ελαιοτριβεία στην Ολλανδία που συνεχίζει να λειτουργεί.

Μύλος Het Jonge Schaap είναι ένα ακριβές αντίγραφο ενός νερόμυλου του 1680.
Κατασκευάστηκε μόλις το 2007 και λειτουργεί ως ξύλοπριονιστήριο.

Κάπου πήρε το μάτι μου ότι και καλά σε κάποια από τα 40 ξύλινα κουκλίστικα σπιτάκια του Zaanse Schans ζούνε κανονικά οικογένειες! Να είναι αλήθεια? Δεν ξέρω, δεν απαντώ γιατί δεν παρατήρησα ανθρώπινη παρουσία σ’ αυτά τα σπίτια.

Μετά από αρκετή ώρα περιήγησης, ο δρόμος μας έβγαλε στην γέφυρα Julianabrug που οδηγεί στο χωριό Zaandijk.

Η πανοραμική θέα από τη γέφυρα προς το Zaanse Schans

Αυτό ήταν και το Zaanse Schans. Επιστρέψαμε στο Άμστερνταμ με το λεωφορείο 391 όταν είχε πια σουρουπώσει. Φάγαμε στον Amsterdam Centraal με το που φτάσαμε, New York Pizza και για συμπλήρωμα το αγαπημένο ασιατικό Wok to walk στην Leidsestraat, λίγη ώρα μετά!

Επειδή δεν θέλαμε να απομακρυνθούμε από το ξενοδοχείο μας, για μια βραδινή μπύρα επιλέξαμε το Cafe Bedier στην γειτονιά μας στην οδό Sophialaan 36 δίπλα στην λεωφόρο Amstelveenseweg. Ήταν γεμάτο από την ανώτερη τάξη της περιοχής όμως το μαγαζί είναι απλό καθόλου δήθεν, με χαλαρή ατμόσφαιρα, ευγενικό προσωπικό και καλές μπύρες Jupiler! Έτσι τελείωσε το τελευταίο μας βράδυ στο Άμστερνταμ.
Περιοχή De Pijp. Οι τελευταίες ώρες στο Άμστερνταμ!

Αφού παραδώσαμε τις αποσκευές μας στη ρεσεψιόν, βγήκαμε για την τελευταία μας βόλτα στην πολυσύχναστη περιοχή De Pijp, το Latin Quarter του Άμστερνταμ όπως την αποκαλούν συχνά. Με το τραμ 3 κατεβήκαμε στη στάση 2e v.d.Helststraat, δίπλα στο πάρκο Sarphatipark στην καρδιά της De Pijp.

Oranjekerk

Ο καιρός ήταν αρκετά κρύος και αναμένονταν βροχή. Ήδη είχαν αρχίσει οι πρώτες ψιχάλες. Αυτό βέβαια δεν μας έριξε όμως δεν μπορέσαμε να δούμε σε βάθος την ιδιαίτερη αυτή γειτονιάς De Pijp αλλά έτσι κι αλλιώς δεν είχαμε τον απαιτούμενο χρόνο. Η De Pijp είναι η κουλτουριάρα περιοχή του Άμστερνταμ, ένα χωνευτήρι πολιτισμών με πολλά διεθνή εστιατόρια αφρικανικής και ασιατικής κουζίνας, με πιο ψαγμένα και εναλλακτικά στέκια και αποτελεί αγαπημένη γειτονιά για τους φοιτητές και τα μποέμ πνεύματα από τη δεκαετία του ’60. Διαφοροποιείται αρκετά από το υπόλοιπο Άμστερνταμ με πρωτοποριακή αρχιτεκτονική όπως τις εργατικές πολυκατοικίες arbeiderspaleizen στην P.L Takstraat, έχει μεγάλους ευθείς δρόμους και το πιο σημαντικό είναι μια περιοχή χωρίς κανάλια! Είναι η πιο ανερχόμενη γαστριμαργικά περιοχή της πόλης αλλά πρωινιάτικα το μόνο που μπορούσαμε να γευτούμε είναι ένα πρωινό και αυτό αναζητήσαμε.

Ξεκινήσαμε λοιπόν από την οδό Sarphatipark, δίπλα από το ομώνυμο πάρκο. Όαση πρασίνου και αγαπημένο πάρκο των κατοίκων όμως με μουντό βροχερό καιρό το προσπεράσαμε και απλά του ρίξαμε μια ματιά.

Κι ενώ η βροχή είχε ξεκινήσει κανονικά, τη σωστή στιγμή στην Van Woustraat 120 βρήκαμε το γνωστό De Stadskantine που είχα σημειωμένο για να φάμε πρωινό.

Ένα συμπαθητικό μαγαζί, βιομηχανικού στυλ με ντόπιους θαμώνες, με έναν ευγενέστατο υπάλληλο και μικρή ποικιλία από σνακ, χυμούς και καφέδες. Έτσι καθίσαμε στα τραπέζια μπροστά στη τζαμαρία και χαζεύαμε τη βροχή και τους περαστικούς τρώγοντας ένα λιτό πρωινό που κόστισε 12€!

Η βροχή δεν είχε σταματήσει αλλά έπρεπε να συνεχίσουμε περπατώντας ευθεία την Van Woustraat μέχρι να φτάσουμε στην πιο διάσημη αγορά της συνοικίας.

Η De Pijp είναι ίσως η πιο διάσημη γειτονιά εξαιτίας της μεγαλύτερης και δημοφιλέστερης υπαίθριας αγοράς στην Ολλανδία, της Albert Cuypmarkt, η οποία προσφέρει τα εμπορεύματά της από το 1905!

Φρέσκα θαλασσινά, κρέας, τυριά, λουλούδια, ηλεκτρικές συσκευές, ρούχα και κοσμήματα και καταπληκτικό street food. Με λίγα λόγια στην αγορά βρίσκεις τα πάντα.

Η Albert Cuypmarkt είναι μια απλή λαϊκή αγορά γι’ αυτό και βγάζει μια ευχάριστη αύρα με μια οικεία και χαλαρή ατμόσφαιρα. Δεν είναι γκλαμουράτη και φινετσάτη όπως π.χ η Naschmarkt της Βιέννης ή άλλων πόλεων.

Φτήνια!

Το μάτι μας βέβαια έπεφτε περισσότερο στο φαγητό του δρόμου. Διότι αν και είχαμε φάει ελαφρύ πρωινό λίγη ώρα πριν, μια λιγούρα την είχαμε με αυτά που βλέπαμε!

Οι κοτόνοστιμιές του BENNY’S ήταν αυτές που μας δελέασαν πιο πολύ και ο κοινωνικός φασαριόζος πωλητής που μας έδωσε έναν μεζέ και τελικά μας κέρδισε και πήραμε 2 μερίδες που τις φάγαμε στο όρθιο στο σταντ της καντίνας. Υπέρ νόστιμα με 8€!

Η βροχή είχε σταματήσει και φύγαμε από την αγορά σκασμένοι από τους κοτομεζέδες. Πήραμε ευθεία την Albert Cuypstraat, περάσαμε τη γέφυρα, συνεχίσαμε δεξιά στην Hobbemakade παράλληλα με το κανάλι και είδαμε από άλλη οπτική το κρατικό μουσείο Rijksmuseum.

Οι τελευταίες βόλτες έγιναν από την Spiegelgracht και γύρω από την Nieuwe Spiegelstraat βλέποντας για τελευταία φορά τα 4 μεγάλα κανάλια του Άμστερνταμ και φωτογραφίζοντας τα αγαπημένα μου σκαλάκια και τις κεντρικές εισόδους από τα κτίρια!

Με το τραμ επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο μας να πάρουμε τις βαλίτσες μας.

Πήγαμε με τα πόδια μέχρι τη στάση Haarl'meerstation και με το λεωφορείο 197 αναχωρήσαμε για το αεροδρόμιο Schiphol και αποχαιρετήσαμε το Amsterdam!

ΤΕΛΟΣ

Υπέροχη η αφήγησή σου.... Ψάχνω κι εγώ να πάω Ολλανδία για τις τουλίπες κυρίως. Υποθέτω ότι πήγες Μάιο... Πόσες μέρες θεωρείς ότι θα πρέπει να κλείσουμε για να είμαστε και σχετικά άνετοι από χρόνο; Θέλουμε να γυρίσουμε το Άμστερνταμ, να πάμε στους κήπους Keukenhof και να πάμε και εκτός σε κάποια άλλη πόλη ή χωριό. Σκέφτομαι τρεις μέρες Άμστερνταμ και άλλες τρεις εκτός και μάλιστα με αυτοκίνητο για να είμαστε πιο χαλαροί.

 

[panlek30]

Η καλύτερη εποχή για την ανθοφορία των τουλιπών είναι μέσα Απρίλη. Ο Μάιος είναι προς το τέλος εποχής. Βέβαια όλα έχουν να κάνουν με τον καιρό και κάθε χρόνο μπορεί να αποκλίνει αυτό +- 2 βδομάδες. Γενικά κράτα ότι ο ιδανικός μήνας είναι ο Απρίλιος. Υπάρχει και σχετικό site μάλιστα που παρακολουθείς live την ανθοφορία...