sophia_det
Member
- Μηνύματα
- 213
- Likes
- 225
- Ταξίδι-Όνειρο
- Ισλανδία,Περού,Ν.Ζηλανδία
(συνέχεια 1η μέρας)
Φθάνουμε κατά τις 4:30 το μεσημέρι. Πρώτη εντύπωση…χμ, προσωπικά νόμιζα ότι το Κουφονήσι είναι καμιά 10αρια σπίτια και ανάλογα rooms to let. Αυτό που βλέπω μοιάζει με οικιστικό οργασμό. Περισσότερο με την κακή έννοια…Στα ούτε 2 λεπτά με τα πόδια από το λιμάνι, βρίσκεται η παραλία της χώρας (ΑΜΜΟΣ). Φαρδιά και πλατιά παραλία που ενώνεται με το χωματόδρομο (κεντρικό δρόμο), η άμμος σαν βρεγμένη (δεν μ’αρέσουν αυτές οι αμμουδιές- συνήθως κρύβουν αγωγούς λυμάτων από κάτω…), τα νερά κρυστάλλινα και γαλαζοπράσινα, τα πολύχρωμα ψαροκάικα παρατεταγμένα ολοκληρώνουν το σκηνικό. Ένα ταβερνάκι και η πλατεία του χωριού με το πηγάδι (από εδώ ανηφορίζετε για τον κυρίως οικισμό). Ησυχία…
Βρίσκουμε το ξενοδοχείο. Είναι σε απόσταση αναπνοής, καλά δωμάτια, μπροστά στη θάλασσα, 40 ευρώ (Ιούνιος) και πρωινό από 5 ευρώ (continental) ανάλογα τι πάρετε από τον κατάλογο. Τα πιο πολλά δωμάτια τον Ιούνιο ήταν στα 30-40 ευρώ. Η ζέστη είναι ανυπόφορη και πεταγόμαστε για μια βουτιά στην παραλία της χώρας. Το βραδάκι ξεκινά και η πρώτη επαφή με το χωριό. Και φυσικά παίρνουμε το λάθος δρόμο. Το έχουμε αυτό το ταλέντο. Μπορεί να μη χαθούμε σε μεγαλόπολη, αλλά σε χωριό είναι καθιερωμένο! Ακολουθήστε το πλακόστρωτο μας είπαν…αυτό όμως που είναι κοντά στο λιμάνι και όχι στο τέλος της παραλίας (!)…παίρνουμε το λάθος πεζόδρομο και αφού συναντήσουμε μερικά δωμάτια και μαγαζάκια…λέμε, τι αυτό είναι το Κουφονήσι; 50 μέτρα; Όχι, ο πεζόδρομος ξεκινά από την «πλατεία» (πλατεία, δρόμος και παραλία είναι σχεδόν ενωμένα), από εκεί που έχει ένα πηγαδάκι. Αρκετά μαγαζάκια για ψώνια, ένα σουπερ μάρκετ, μερικά μπαράκια-καφέ σε χαλαρό στυλ, μία εκκλησία, 6-7 ταβέρνες. Ουσιαστικά είναι ένας δρόμος που ανηφορίζει. Δεν θα χαρακτήριζα γραφικά τα σοκάκια και η χώρα είναι μάλλον αδιάφορη. Και έχω φάει τις Κυκλάδες με το κουτάλι…Οι ντόπιοι όμως είναι πολύ φιλικοί, ψήνονται για κουβεντολόι. Τρώμε στη «Μέλισσα» λαχταριστή μπριζόλα και ντόπιους αφράτους κεφτέδες με δυόσμο (δεν τρώμε θαλασσινά δυστυχώς). Στο σέρβις μια αεικίνητη γιαγιά (80+), που όποτε μας βλέπει να κάνουμε παύση από το φαί μας κάνει νοήματα «φάτε, φάτε» (το κατοχικό σύνδρομο), και τα εγγόνια της. Γενικά, όλες οι επιχειρήσεις είναι εδώ οικογενειακές. Μια οικογένεια συνήθως έχει δωμάτια, ταβέρνα και μαγαζί με τουριστικά-αξεσουάρ. Το μισό Κουφονήσει λέγεται Πράσινος.Οι περισσότεροι τουρίστες είναι ξένοι, κυρίως Ιταλοί. Φαντάζομαι τον Αύγουστο μόνο ιταλικά θα ακούγονται. Και επειδή μία φωτογραφία ίσον χίλιες λέξεις...
Φωτογραφίες
Φθάνουμε κατά τις 4:30 το μεσημέρι. Πρώτη εντύπωση…χμ, προσωπικά νόμιζα ότι το Κουφονήσι είναι καμιά 10αρια σπίτια και ανάλογα rooms to let. Αυτό που βλέπω μοιάζει με οικιστικό οργασμό. Περισσότερο με την κακή έννοια…Στα ούτε 2 λεπτά με τα πόδια από το λιμάνι, βρίσκεται η παραλία της χώρας (ΑΜΜΟΣ). Φαρδιά και πλατιά παραλία που ενώνεται με το χωματόδρομο (κεντρικό δρόμο), η άμμος σαν βρεγμένη (δεν μ’αρέσουν αυτές οι αμμουδιές- συνήθως κρύβουν αγωγούς λυμάτων από κάτω…), τα νερά κρυστάλλινα και γαλαζοπράσινα, τα πολύχρωμα ψαροκάικα παρατεταγμένα ολοκληρώνουν το σκηνικό. Ένα ταβερνάκι και η πλατεία του χωριού με το πηγάδι (από εδώ ανηφορίζετε για τον κυρίως οικισμό). Ησυχία…
Βρίσκουμε το ξενοδοχείο. Είναι σε απόσταση αναπνοής, καλά δωμάτια, μπροστά στη θάλασσα, 40 ευρώ (Ιούνιος) και πρωινό από 5 ευρώ (continental) ανάλογα τι πάρετε από τον κατάλογο. Τα πιο πολλά δωμάτια τον Ιούνιο ήταν στα 30-40 ευρώ. Η ζέστη είναι ανυπόφορη και πεταγόμαστε για μια βουτιά στην παραλία της χώρας. Το βραδάκι ξεκινά και η πρώτη επαφή με το χωριό. Και φυσικά παίρνουμε το λάθος δρόμο. Το έχουμε αυτό το ταλέντο. Μπορεί να μη χαθούμε σε μεγαλόπολη, αλλά σε χωριό είναι καθιερωμένο! Ακολουθήστε το πλακόστρωτο μας είπαν…αυτό όμως που είναι κοντά στο λιμάνι και όχι στο τέλος της παραλίας (!)…παίρνουμε το λάθος πεζόδρομο και αφού συναντήσουμε μερικά δωμάτια και μαγαζάκια…λέμε, τι αυτό είναι το Κουφονήσι; 50 μέτρα; Όχι, ο πεζόδρομος ξεκινά από την «πλατεία» (πλατεία, δρόμος και παραλία είναι σχεδόν ενωμένα), από εκεί που έχει ένα πηγαδάκι. Αρκετά μαγαζάκια για ψώνια, ένα σουπερ μάρκετ, μερικά μπαράκια-καφέ σε χαλαρό στυλ, μία εκκλησία, 6-7 ταβέρνες. Ουσιαστικά είναι ένας δρόμος που ανηφορίζει. Δεν θα χαρακτήριζα γραφικά τα σοκάκια και η χώρα είναι μάλλον αδιάφορη. Και έχω φάει τις Κυκλάδες με το κουτάλι…Οι ντόπιοι όμως είναι πολύ φιλικοί, ψήνονται για κουβεντολόι. Τρώμε στη «Μέλισσα» λαχταριστή μπριζόλα και ντόπιους αφράτους κεφτέδες με δυόσμο (δεν τρώμε θαλασσινά δυστυχώς). Στο σέρβις μια αεικίνητη γιαγιά (80+), που όποτε μας βλέπει να κάνουμε παύση από το φαί μας κάνει νοήματα «φάτε, φάτε» (το κατοχικό σύνδρομο), και τα εγγόνια της. Γενικά, όλες οι επιχειρήσεις είναι εδώ οικογενειακές. Μια οικογένεια συνήθως έχει δωμάτια, ταβέρνα και μαγαζί με τουριστικά-αξεσουάρ. Το μισό Κουφονήσει λέγεται Πράσινος.Οι περισσότεροι τουρίστες είναι ξένοι, κυρίως Ιταλοί. Φαντάζομαι τον Αύγουστο μόνο ιταλικά θα ακούγονται. Και επειδή μία φωτογραφία ίσον χίλιες λέξεις...
Φωτογραφίες
- 5772 – Σκοπελίτης
- 5784- θέα από το δωμάτιο
- 5793 – ο κεντρικός και μοναδικός δρόμος του νησιού
- 5794 – η Κέρος και το Γλαρονήσι από το μπαλκόνι μας
- 5795 – το κάτω Κουφονήσι (φαίνεται από τα αριστερά πόσο κοντά είναι στο πάνω)
- 5797 – νερααααααά
Attachments
-
135,2 KB Προβολές: 111
-
124,5 KB Προβολές: 129
-
142,2 KB Προβολές: 114
-
139,1 KB Προβολές: 105
-
118,1 KB Προβολές: 101
-
179,2 KB Προβολές: 117