ΗΠΑ Στις βόρειες ακτές του Όρεγκον

[mpiftex]

Cannon Beach

Με τα στομάχια μας άδεια, φτάσαμε στην Cannon Beach και αποφασίσαμε να κάτσουμε πρώτα για φαγητό και να ασχοληθούμε αργότερα με το που θα μείνουμε. Το Bill's Tavern ήταν ότι ακριβώς ψάχναμε: pub με απλό αμερικάνικο φαγητό και μπύρες που φτιάχνουν στη δική τους ζυθοποιία. Εκεί συναντήσαμε τυχαία και ένα ζευγάρι φίλων και τον μπόμπιρα τους, που είχαν έρθει για surfing. Τρελοί είναι σκέφτηκα, Νοέμβρη μήνα στα παγωμένα νερά του ειρηνικού; Μετά από το garden burger με πατάτες και δυο ποτήρια μπύρα ήμουν έτοιμος να μετακομίσω από το booth του εστιατορίου σε ένα αναπαυτικό κρεβάτι. Δεν δυσκολευτήκαμε καθόλου να βρούμε δωμάτιο. Τέτοια εποχή, όσα motels και ξενοδοχεία είναι ανοιχτά δεν βλέπουν και πολύ κόσμο. 75 δολάρια μας στοίχισε ένα δωμάτιο στο Waves Motel. Το δωμάτιο μεγάλο και πεντακάθαρο, με υπέρδιπλο κρεββάτι, εξοπλισμένο με wifi internet, καφετιέρα, τηλεόραση, dvd, video και μερική θέα στη θάλασσα. Κλασσικό δωμάτιο motel δηλαδή όπως μου εξήγησε η Lisa. Δεν μπόρεσα να αντισταθώ στον πειρασμό της καλωδιακής τηλεόρασης με τα 80 περίπου κανάλια, παίρνοντας μια γερή δόση αμερικάνικης (τηλεοπτικής) κουλτούρας πριν με πάρει ο ύπνος.

Bill's Tavern

​

Η Cannon Beach είναι και αυτή ένα τουριστικό θέρετρο με τη διαφορά πως είναι πολύ πιο καλόγουστο από το Seaside. Η πόλη (των 1600 κατοίκων) αν και έχει εξαπλωθεί λόγω των δεκάδων motels και ξενοδοχείων, διατηρεί την ατμόσφαιρα μικρής πόλης. Εδώ δεν έχουν χτιστεί μεγάλα κτήρια, τα motels είναι χτισμένα σαν τα σπίτια, ξύλινα με 2 το πολύ ορόφους, οι επιχειρήσεις είναι τοπικές, δεν υπάρχουν οι γνωστές αλυσίδες fast food και καφέ και η ζωή φαίνεται να κυλά αργά. Στην παραλία της, κάθε καλοκαίρι λαμβάνει χώρα ο ετήσιος διαγωνισμός με κάστρα και άλλες κατασκευές στην άμμο.

Cannon Beach
​

Ξύπνησα νωρίς γιατί δεν ήθελα να χάσω πολύ από το φως της ημέρας και βγήκα στην παραλία για βόλτα. Εκείνη την ώρα δεν υπήρχε ακόμη πολύς κόσμος. Η αμμώδης παραλία είναι και εδώ τεράστια, 3-4 χιλιόμετρα μήκος και τουλάχιστον 100 μέτρα πλάτος (με την παλίρροια σε χαμηλό σημείο). Στο δεξιό άκρο, ένα ποτάμι που καταλήγει στη θάλασσα βρίσκεται παράλληλα σε αυτή για αρκετά μέτρα κάνοντας την έκταση που δεν μπορεί να πλησιάσει άνθρωπος άσυλο για χιλιάδες θαλασσοπούλια. Το κρύο ήταν τσουχτερό, με τον αέρα να με χτυπάει στο πρόσωπο και τον ήλιο να κάνει ότι μπορεί για να ζεστάνει αλλά χωρίς ιδιαίτερη επιτυχία. Περπάτησα προς τα νότια, για να φτάσω στο αξιοθέατο της Cannon Beach και σήμα κατατεθέν της ακτής του Oregon, το Haystock Rock.

Η παραλία
​

Το Haystock Rock είναι ένας τεράστιος μονόλιθος, 72 μέτρα ψηλός (ο τρίτος μεγαλύτερος του είδος του στον κόσμο) που στέκεται ακούνητος κοντά στην ακτή, παρέα με κάποιους μικρότερους βράχους. Είναι καταφύγιο για πολλούς θαλάσσιους οργανισμούς, αστερίες, ανεμώνες και πολλά πουλιά. Το καλοκαίρι με τη χαμηλή παλίρροια είναι δυνατόν να φτάσεις στο βράχο με τα πόδια, αλλά όταν πήγα εγώ δεν γινόταν χωρίς να βρέξεις τα πόδια σου. Αφού λοιπόν δεν μπορούσα να τον φτάσω, αρκέστηκα στις φωτογραφίες, από κοντά, από μακριά, από κάθε δυνατή γωνία. Πάνω από την παραλία, εκεί που σταματάνε τα motels, υπάρχει μια σειρά από σπίτια σαν αυτά που βλέπουμε στο Malibu, με θέα τον ωκεανό και με σκαλίτσα που οδηγεί κατευθείαν στην παραλία. Δεν ξέρω βέβαια πόσοι τολμηροί κάνουν μπάνιο εδώ, ακόμη και το καλοκαίρι! Επιστρέφοντας προς τα πίσω προτίμησα το δρόμο, για να δω έτσι και το εσωτερικό της πόλης, με τα μικρά μαγαζάκια και τα motels και το πιο μικροσκοπικό και χτισμένο σε παραδοσιακό στυλ, “εμπορικό κέντρο”.

Haystock Rock
​

 

[marydim]

Πολύ όμορφο οδοιπορικό και φανταστικές οι φωτογραφίες σου.

 

[Menia21]

Πράγματι η ιστορία είναι πολύ ενδιαφέρουσα και οι φωτογραφίες τι να πω... Ηδη μία την έβαλα desktop!

 

[mpiftex]

Thank you!! Χαίρομαι που σας άρεσαν!

Η ιστορία έχει άλλα 2 κεφάλαια για να κλείσει.. το επόμενο σύντομα.

 

[go2dbeach]

Θα συμφωνησω με τα προηγουμενα σχολια για τις φωτο σου. Παρακολουθω με ενδιαφερον το οδοιπορικο και περιμενω τη συνεχεια..

 

[varioAthens]

Ούτε καν μου είχαν περάσει από το μυαλό τα συγκεκριμένα μέρη....Το καλό του travelstories!!! Ευχαριστούμε!!!

 

[mpiftex]

Ecola State Park

Μετά τον καφέ μας και αφού χάσαμε αρκετή ώρα με κάποια μικροπροβλήματα του αυτοκινήτου, επιστρέψαμε στο Ecola Park. Υπό το φως της ημέρας κατάφερα να συνειδητοποιήσω την ομορφιά του πάρκου. Βγαίνοντας από τον αυτοκινητόδρομο και ακολουθώντας το δρόμο προς το parking του πάρκου, διασχίζεις 2-3 χιλιόμετρα μέσα στο δάσος, με τα πανύψηλα δέντρα να επιτρέπουν σε ελάχιστο μονάχα φως του ήλιου να φτάσει στο έδαφος. Για το πάρκο δεν χρεώνεται είσοδος αλλά υπάρχει χρέωση για το parking $3 και στην είσοδο υπάρχει εκδοτήριο. Όταν πήγαμε εμείς, στο εκδοτήριο δεν ήταν κανείς και μια ταμπέλα παρότρυνε τους επισκέπτες να χρησιμοποιήσουν το αυτόματο μηχάνημα. Όσο απίστευτο και αν φαίνεται σε εμάς τους “ξύπνιους ελληναράδες”, ο κόσμος σταματάει και πληρώνει το εισιτήριο. Γνωρίζουν πως το πάρκο χρειάζεται δουλειά αλλά και χρήματα για να διατηρηθεί.

Ecola State Park
​

Περπατήσαμε πάλι ως το viewpoint. Με το φως της ημέρας, αν και με ομίχλη, η θέα είναι εκπληκτική. Χιλιόμετρα ακτογραμμής διακρίνονται με τεράστια βράχια μέσα στο νερό, ενώ ευθεία μπροστά, η επόμενη στεριά είναι η Ιαπωνία! 1-2 χιλιόμετρα μακριά από τη στεριά βρίσκεται και το μικροσκοπικό νησάκι Tillamook Rock που φιλοξενεί ένα φάρο χτισμένο το 1881. Αφού απολαύσαμε τη θέα από τα ψηλά, κατεβήκαμε στη παραλία Indian Beach. Εδώ η παραλία είναι πετρώδης και ακριβώς από πάνω της υπάρχει δάσος! Κάποιοι τολμηροί surfers κάναν εξάσκηση στα χαμηλά κύματα του παγωμένου ωκεανού. Εμείς αρκεστήκαμε στο να τους παρακολουθούμε από την παραλία.

Indian Beach
​

 

[xenos]

Θα συμφωνησω και γω για το πολυ ωραιο οδοιπορικο και για την διαφορετικη νοοτροπια
που εχουν εκει οι ανθρωποι.
Ωραιες φωτο!!
Παντα τετοια mpiftex.

 

[Pandora]

Μαγευτικές οι φωτογραφίες σου, mpiftex !

Πάντα τέτοια...

 

[mpiftex]

Cannon Beach έως Tillamook και επιστροφή στο Portland

Συνεχίσαμε προς το νότο, δεν είχαμε πολύ ώρα μπροστά μας, προτού θα έπρεπε να πάρουμε το δρόμο της επιστροφής. Κάναμε μια μικρή στάση στην παραλία Hug Point αλλά το νερό ήταν αρκετά ψηλά και δεν μπορούσαμε να πάμε στις σπηλιές εκεί. Κάναμε και κάποιες ακόμα μικρές στάσεις για να χαζέψουμε τη θέα. Παντού το τοπίο ήταν μοναδικό, άλλοτε η θέα της θάλασσας και των ακτών και άλλοτε τα πυκνά δάση.

​

Φτάσαμε στο Oswald Park άλλο ένα δάσος/πάρκο. Αφήσαμε το αυτοκίνητο και από το μονοπάτι μέσα στο δάσος αρχίσαμε να κατεβαίνουνε προς την παραλία. Περιτριγυρισμένοι από δέντρα ηλικίας 100 χρόνων και άνω και ύψος που δεν το χωράει ο νους σου, προσπεράσαμε ποτάμια, γέφυρες και τεράστιους κορμούς δέντρων μέχρι που φτάσαμε στην παραλία. Και αυτή η παραλία είναι στέκι των surfers. Μάλιστα μέχρι πέρυσι μπορούσες να κατασκηνώσεις μέσα στο δάσος αλλά πλέον απαγορεύεται λόγω κάποιον δέντρων που έπεσαν στο χώρο της κατασκήνωσης.

​

Κάπου εκεί ήταν ώρα να γυρίσουμε προς τα πίσω. Συνεχίσαμε να πηγαίνουμε νότια, στον παράκτιο αυτοκινητόδρομο χαζεύοντας την θέα. Προσπεράσαμε αρκετές επαρχιακές πόλεις μέχρι που φτάσαμε στο Tillamook όπου και πήραμε το δρόμο προς την ενδοχώρα. Για δεκάδες χιλιόμετρα οδηγούσαμε μέσα στο δάσος Tillamook State Forest, που με μεγάλη μου έκπληξη έμαθα πως είχε καεί τη δεκαετία του '40 και παρ'ολα αυτά σήμερα τίποτα δεν μαρτυράει την καταστροφή αυτή. Το δάσος αναγεννήθηκε πλήρως. Σιγά σιγά καταλαβαίνω γιατί το Oregon είναι η δεύτερη πιο πράσινη πολιτεία των ΗΠΑ (μετά το μικροσκοπικό Vermont). Κάποια στιγμή φτάσαμε στον αυτοκινητόδρομο 26 και εκεί ξεκίνησε το βαρετό μέρος της διαδρομής, μέσω πυκνής ανά διαστήματα ομίχλης στο σύγχρονο και πλατύ αυτοκινητόδρομο μέχρι που φτάσαμε πίσω στο Portland.

​

Η πρώτη μου εκδρομή στη χώρα ήταν σύντομη και δεν πρόλαβα να τη χορτάσω. Και σίγουρα ο πολιτισμός εδώ δεν είναι κάτι το άγνωστο ή το περίεργο και εξωτικό σαν αυτά που αναζητώ συνήθως στα ταξίδια μου. Παρόλα αυτά οι φυσικές ομορφιές που αντίκρισα ήταν εκπληκτικές και με αποζημίωσαν πλήρως ενώ με κάναν να αδημονώ να την εξερευνήσω περισσότερο.

 

[go2dbeach]

Αγρια ομορφια , εντυπωσιακο τοπιο και πολυ πρασινο! Ωραιο ταξιδι..παντα τετοια mpiftex

 

[Defkalion]

Μεταφέρθηκε στις Ταξιδιωτικές Ιστορίες της Β. Αμερικής.