Ηνωμένο Βασίλειο Στην Ουαλία, τον τόπο με τα δύσκολα ονόματα!

[dimosf]

Φεύγοντας κινηθήκαμε ακόμα πιο δυτικά. Ένα αρκετά μεγάλο νησί βρίσκεται δυτικά της χερσονήσου της Ουαλίας, από την οποία το χωρίζει ένα στενό θαλάσσιο κανάλι, το Menai strait. Το νησί αυτό είναι το Anglesey (Ynys Mon στα Ουαλικά) και ήταν ο επόμενος προορισμός μας. Το στενό Menai strait δεν στάθηκε ικανό να κρατήσει το νησί μακριά και δύο γέφυρες έκαναν το Anglesey απλά ένα κομμάτι της Ουαλίας.

​

Η πιο παλιά είναι η κρεμαστή Menai Bridge που φτιάχτηκε στα 1826. Στα μέσα του 19ου αι. ο γιος του γνωστού εφευρέτη του τρένου George Stephenson, Robert, σχεδίασε μια ακόμα μεγαλύτερη για να εξυπηρετεί και τρένα. Έτσι φτιάχτηκε η Britannia Bridge. Τη σημερινή της μορφή πήρε στα 1970 μετά από φωτιά.

​

Από αυτή τη γέφυρα περάσαμε κι εμείς στο νησί προκειμένου να θαυμάσουμε το τοπίο των στενών και τη Menai Bridge στο βάθος.

​

Εικόνες πραγματικά πολύ όμορφες! Που φυσικά δεν άφησαν αδιάφορες τις φωτογραφικές μας μηχανές αλλά και τα μάτια μας
Ξανά πίσω στην κυρίως Ουαλία από την Britannia Bridge και κοντά στην πόλη Bangor πήγαμε να επισκεφθούμε το Penrhyn Castle.

​

Πρόκειται για το «φτωχικό» της κυριότερης οικογένειας ιδιοκτητών των λατομείων σχιστόλιθου της περιοχής της Βόρειας Ουαλίας. Πρωτοχτίστηκε στο πρώτο μισό του 15ου αι. από τον ντόπιο τσιφλικά. Η ξεναγός μας είπε πως όσοι ντόπιοι έχουν δουλέψει στα λατομεία, επειδή έχουν υποστεί μεγάλη καταπίεση και αυτοί και οι πρόγονοί τους από τους ιδιοκτήτες, δεν ήθελαν να ακούσουν γι αυτό το «σπίτι» και το τι αντιπροσωπεύει!
Είναι φτιαγμένο μέσα σε ένα τεράστιο κτήμα και σήμερα είναι επισκέψιμο (απαγορεύονται οι φωτογραφίες μέσα). Γενικά δεν με εντυπωσίασε.
Από εκεί γυρίσαμε πια στο ξενοδοχείο, αφού αποχαιρετήσαμε την πολύ καλή ξεναγό μας. Λίγη ξεκούραση και ετοιμαστήκαμε για τη νυχτερινή μας έξοδο σε ένα πολύ καλό (και ανάλογα πολύ ακριβό) εστιατόριο. Εκεί τελείωσε και η τόσο πλούσια μέρα μας.

(συνεχίζεται)
​

 

[_antonis_]

Αγγλία, όχι Βρετανία. Στα βόρεια έχει πιο ψηλά. Μη φανταστείς όμως κάτι ιδιαίτερο. Το ψηλότερο, αν δεν κάνω λάθος, που βρίσκεται στη Σκωτία είναι 1344m. Γι αυτό οι Βρετανοί θεωρούν βουνό κάθε ύψωμα πάνω από 600m.



Πρώτον μιλάμε για μύθο. Δεύτερο υποτίθεται πως είναι ότι απέμεινε από τον 13ο αι. Είπαμε η κονόμα!!!

Ε, για την Αγγλία μίλησα και εγώ. Αλλά τώρα μ'έβαλες σε σκέψεις και θα ψάξω να βρώ πόσο είναι το ψηλότερο της Μ.Βρετανίας.

Καλά ρε παιδί μου, τόσος κόσμος πάει να δεί αυτό τον βράχο του μύθου; Τι να πώ... Ε, βέβαια είναι πιασάρικη ιστοριούλα...

 

[pattyyy]

Δήμο μας μεταφέρεις πολύ όμορφα την ατμόσφαιρα του ταξιδιού!

 

[Sailor Moon]

Και ακόμη να πάς;;; Ή έχεις πάει;

Δεν έχω πάει ακόμα καθώς έχει λίγους μήνες που πήγε ο αδερφός μου και πνίγεται απο το πολύ διάβασμα (είναι πολύ δύσκολο το διδακτορικό του) αλλά στα 4 χρόνια που θα κάτσει θα τον επισκεφτώ αρκετές φορές!!!
Σπουδάζει σε μια πολύ όμορφη πόλη και το πρώτο που μας είπε είναι οτι οι Ουαλοί ειναι σαν τους Έλληνες (με την καλή έννοια) δηλ ότι στην παρέα είναι πολύ καλοί και ζεστοί άνθρωποι!
Σκέφτομαι να ανεβάσω μερικές φώτο που μου έστειλε για να μοιραστώ μαζί σας την ομορφιά της Ουαλίας.

dimosf η διηγησή σου είναι υπέροχη!ευχαριστούμε!

 

[_antonis_]

Το ψηλότερο, αν δεν κάνω λάθος, που βρίσκεται στη Σκωτία είναι 1344m. Γι αυτό οι Βρετανοί θεωρούν βουνό κάθε ύψωμα πάνω από 600m.

Ναι, αυτό που λές είναι το ψηλότερο:

Otsi piletit

και όντως όποιος δεί τη λίστα με τα ψηλότερα βουνά ολόκληρης της Μ.Βρετανίας, δε θα μείνει με το στόμα ανοιχτό (List of mountains and hills of the United Kingdom - Wikipedia, the free encyclopedia).

 

[dimosf]

Έχουν πολύ πιο μεγάλη γεωλογική ιστορία (ηλικία) από τη Νότια Ευρώπη και κατά συνέπεια πολύ μεγάλη διάβρωση. Αυτή είναι η αιτία

 

[dimosf]

Κυριακή 4/7
Η μέρα ξημέρωσε μουντή και με πολύ αέρα. Το πήγαινε συνέχεια για βροχή χωρίς όμως να ξεσπάει. Όλο το πρωί το περάσαμε στην πιο μεγάλη πόλη της περιοχής το Conwy που ήταν μόνο 5-6 μίλια από εκεί που μέναμε.
Το λεωφορείο μας άφησε έξω από το κάστρο.

​

Είναι μικρότερο και λιγότερο διατηρημένο από το Caernarfon αλλά ήταν το σπουδαιότερο στην αλυσίδα των κάστρων που έφτιαξε ο Εδουάρδος. τον 13ο αι. Είναι γνωστό ότι η Ουαλία έχει τα περισσότερα κάστρα ανά κάτοικο από οποιοδήποτε άλλο μέρος της Γης. Γι αυτό άλλωστε και το προσωνύμιο «Γη των Κάστρων». Τα περισσότερα χτίστηκαν τότε. Και το σπουδαιότερο αυτό που θα μπαίναμε μόλις.

​

Το περιτριγυρίσαμε σύντομα, έτσι μικρό που είναι και βγήκαμε για βόλτα στην πόλη και άλλες επισκέψεις σ’ αυτήν.

​

Σειρά είχε το αρχοντικό της εποχή Τυδώρ (16ος αι.) Plas Mawr. Έχει πολύ μεγάλο ενδιαφέρον γιατί διατηρείται σε πολύ καλή κατάσταση.

​

Κουζίνα γεμάτη με καλούδια, τα ξύλα στα τζάκια έτοιμα για άναμμα και γενικά ήταν ένα ταξίδι μερικούς αιώνες πίσω!

​

Μέχρι και εσωτερική τουαλέτα είδαμε (!!!). Στο μεγάλο δωμάτιο είχε ζωγραφιές λαϊκής τεχνοτροπίας λίγο κακόγουστες.

​

Μάλιστα πάνω από τα τζάκια είχαν ζωγραφίσει κάτι σαν «Καρυάτιδες» (!!!!!).

(συνεχίζεται)
​

 

[dimosf]

Είχε όμως μεσημεριάσει και τα στομάχια είχαν αρχίσει να διαμαρτύρονται. Έτσι η επόμενη επίσκεψη μπορούσε να περιμένει. Κοντά στην παραλία ένα εστιατόριο μας πρόσφερε τις σπεσιαλιτέ του: Χάμπουργκερ

​

και fish and chips !!!!!!
Μέχρι όμως να ετοιμαστούν τα εδέσματα κατέβηκα στην παραλία.

​

Εκεί μια ομάδα χορευτών με τη συνοδεία ενός βιολιού και ενός πάντζο χόρευαν κάτι χορούς σαν τις Ιρλανδικές κλακέτες. Άλλωστε και η μουσική έμοιαζε πολύ με Ιρλανδική.
Φάγαμε και στυλωθήκαμε και πήγαμε να δούμε ένα ακόμα σπίτι. Αυτό είναι το παλιότερο της πόλης και ένα από τα παλιότερα της Ουαλίας.

​

Το Aberconwy House του 13ου (αρχικά) και του 15ου αι. Αυτό ήταν ένα απλό αστικό σπίτι της εποχής και το έχουν πολύ καλά συντηρημένο με αρκετά έπιπλα εποχής.
Στην παραλία κάτσαμε για ένα καφέ και παγωτό στο χέρι. Εκεί βρίσκεται και το μικρότερο σπίτι της Βρετανίας.

​

Λίγο μεγαλύτερο από τηλεφωνικό θάλαμο. Σα κουκλόσπιτο είναι. Μια κυρία ντυμένη αναλόγως εισπράττει το αντίτιμο για να μπει κάποιος να το «δει»!

​

Μια μικρή βόλτα ακόμα στην πόλη μέχρι να πάμε εκεί που μας περίμενε το λεωφορείο και γυρίσαμε για ξεκούραση στο ξενοδοχείο
Το απόγευμα βγήκαμε λίγο να περπατήσουμε, βρήκαμε τους Ισπανούς που είχαν κάτσει για καφέ και κάτσαμε κι εμείς.
Το βράδυ είχαν προγραμματίσει δείπνο σε ένα Περσικό εστιατόριο. Μια δασκάλα από το σχολείο που συνεργαζόμαστε είναι Ιρανή και ο άντρας της έχει αυτό το εστιατόριο. Όλα ήταν πολύ νόστιμα. Χορέψαμε και λίγο και στο τέλος ήρθε η ώρα να αποχαιρετήσουμε φίλους που θα έφευγαν νωρίς το πρωί και δεν ξέραμε αν θα τους βλέπαμε ξανά. Έτσι με αρκετή συγκίνηση τέλειωσε κι αυτή η μέρα!

(συνεχίζεται)
​

 

[dimosf]

Δευτέρα 5/7
Τελευταία μέρα της συνάντησης και ήταν όλη αφιερωμένη στο πρόγραμμά μας με επισκέψεις σε τρία σχολεία.
Ξεκινήσαμε με το Γυμνάσιο John Bright στο Llandudno. Τι να πει κανείς! Μόνο πως μας έπιασε κατάθλιψη για τα χάλια μας. Δεν έχω δει ωραιότερο σχολείο! Και έχω πάει σε πολλά, σε Ελλάδα και εξωτερικό. Είναι το σχολείο που θα ήθελε να δουλεύει κάθε εκπαιδευτικός. Δυστυχώς για εμάς αυτό είναι άπιαστο όνειρο. Ταινία Επιστημονικής Φαντασίας.
Το επόμενο σχολείο είναι στη διπλανή κωμόπολη Llandudno Junction. Είναι η πόλη που αναπτύχθηκε γύρω από το σιδηροδρομικό σταθμό της γραμμής που ένωνε το Λονδίνο με το λιμάνι του Holyhead. Εκεί πήγαμε στο σχολείο Ysgol Nant y Coed. Δημοτικό σχολείο που αν και δεν συγκρίνεται με το προηγούμενο, δεν υστερεί σε τίποτα σε αυτά που πρέπει να προσφέρει στους μαθητές του. Τα παιδιά μας πρόσφεραν μια υπέροχη παρουσίαση με μουσική, τραγούδια και χορό.

​

Με εντυπωσίασε η κέλτικη άρπα, που έβλεπα για πρώτη φορά.
Η συνέχεια ήταν στο σχολείο με το οποίο συνεργαζόμασταν. Ο φίλος μας ο John Paul, με τη χαρακτηριστική του και πολύ έντονη αίσθηση χιούμορ, είχε ετοιμάσει μια αποχαιρετιστήρια εκδήλωση, πολύ όμορφη. Είχε γράψει ένα μικρό θεατρικό σχετικό με την επίσκεψή μας. Γελάσαμε στις σκηνές που σατίριζαν κάθε ένα από εμάς. Ακολούθησαν μουσική και τραγούδια από τα παιδιά Ήταν όλα πολύ συγκινητικά!!
Μετά την εκδήλωση κάποιος παλιός δάσκαλος του χωριού μας έκανε μια ξενάγηση που ξεκίνησε μέσα στο σχολείο και στη συνέχεια περπατήσαμε μέσα στο χωριό.

​

Στην ενοριακή εκκλησία κάτσαμε και εκεί ολοκληρώθηκε η ξενάγηση. Γυρίσαμε στο σχολείο και από εκεί φύγαμε για ένα εστιατόριο του χωριού, όπου και απολαύσαμε το τελευταίο μας δείπνο στην Ουαλία. Φυσικά στο τέλος ο αποχαιρετισμός με τους Ουαλούς συναδέλφους ήταν ιδιαίτερα δύσκολος.
Γυρίσαμε στο ξενοδοχείο για να ετοιμαστούμε για την αναχώρησή μας την επομένη. Αποχαιρετήσαμε τους Ρουμάνους και τους Βούλγαρους συναδέλφους που θα φεύγανε μέσα στη νύχτα και βγήκαμε

​

να απολαύσουμε τις τελευταίες εικόνες του ταξιδιού μας με τις ανεμογεννήτριες στο βάθος!

​

Η μέρα μας ολοκληρώθηκε σε μια pub για μια τελευταία μπύρα σε Ουαλικό έδαφος. Nos Da παράξενη γη της Ουαλίας και αγαπημένοι μας φίλοι. Πότε άραγε θα σας δούμε και πάλι;

Τρίτη 6/7
Μετά το πρωινό χαιρετήσαμε τους Ισπανούς συναδέλφους και φορτώσαμε στο ταξί-μίνι μπας για το Holyhead.

​

Ξανά περάσαμε την Britannia Bridge και μετά από λίγο, έχοντας διασχίσει όλο το Anglesey προς τα δυτικά, φτάσαμε στο δυτικότερο άκρο του

​

όπου βρίσκεται το λιμάνι Holyhead, απ’ όπου και θα παίρναμε το καράβι που μετά από μιάμιση ώρα θα μας έφερνε στην Ιρλανδική πρωτεύουσα. Καλή συνέχεια!!

Περισσότερες φωτογραφίες: https://picasaweb.google.com/104516864688424120740/NORTHWALES1672010#
και https://picasaweb.google.com/ahfcp.wales/WALESDimosGR2572010

Από το το δισάκι μου στον ώμο...: Στην Ουαλία, τον τόπο με τα δύσκολα ονόματα!

 

[_antonis_]

Πολύ ωραία όλα...

Να διαβάσουμε για Ιρλανδία τώρα!!!

 

[KLEOPATRA]

Παντως και η Ουαλια απο αυτα που βλεπω ..πολυ ωραια !!!!

 

[spor_os]

Μεταφέρθηκε στις Ταξιδιωτικές Ιστορίες της Ευρώπης.