Ιρλανδία Στην Ιρλανδία, τη γη των Κελτών!!

[maltakias]

Απ’ ότι λένε οι οδηγοί τα βράδια Παρασκευής και Σαββάτου γίνεται πανζουρλισμός από μεθυσμένους Ιρλανδούς αλλά και τουρίστες.

​

Είναι όμως αρκετά γραφικά τις άλλες ώρες, όπως ήταν όταν πήγαμε εμείς.

Αν δεν επισκέφτηκες το συγκεκριμένο μαγαζί το βράδυ κι απολαμβάνεις ένα καλό whisky που και που τότε έχασες.

Είναι αληθινός ναός του whisky και από τα μέρη σε υψηλή προτεραιότητα επίσκεψης όταν με το καλό βρεθώ κάποτε εκεί.

Ενδεικτικά...-(47)- THE TEMPLE BAR PUB -(48)- WHISKEYS

 

[Aria_C]

αχ βρε dimosf, τι μου κάνες βραδιάτικα;
ακριβώς ένα μήνα μετά από σένα ήμουν κι εγώ εκεί, παρέα με άλλο τραβελομέλος, και κοιταζουμε τώρα τις φωτο σου και αναπολούμε τις διακοπές μας.
Αναμένω με ανυπομονησία να δω τι εκδρομές έκανες εκτός Δουβλίνου, γιατί εμείς δεν βάλαμε τα οπίσθια μας κάτω! Μόνο η περιοχή του Κόρκ έμεινε τελείως έξω, να έχουμε κάτι για να ξαναεπιστρέψουμε

 

[dimosf]

Δυστυχώς επειδή το ταξίδι αυτό προέκυψε σα συνέχεια του ταξιδιού στη Β.Ουαλία πήγαμε μόνο μια εκδρομή. Αυτή που γράφω αμέσως μετά

 

[dimosf]

Παρασκευή 9/7
Η προτελευταία μέρα στην Ιρλανδία ήταν αρχαιολογικού ενδιαφέροντος και μάλιστα εκτός Δουβλίνου. Δυτικά της πόλης Drogheta, περίπου 50 χιλιόμετρα βόρεια της πρωτεύουσας είναι μια τοποθεσία γεμάτη προϊστορικά ταφικά μνημεία. Η κοιλάδα του ποταμού Boyne (Brứ Na Bóinne). Είναι το λίκνο του Ιρλανδικού πολιτισμού. Εκεί, πολύ πριν την κατασκευή των Αιγυπτιακών Πυραμίδων, άνθησε ένας νεολιθικός πολιτισμός που άφησε πολλά ίχνη, με σπουδαιότερα τους κυκλικούς τάφους με «δρόμο» (passage tombs) του Knowth, του Newgrange και του Dowth (που δεν είναι επισκέψιμος). Η περιοχή με τα τρία ταφικά συγκροτήματα αλλά και άλλους αρχαιολογικούς χώρους, αποτελούν ένα είδος ενιαίου αρχαιολογικού «πάρκου». Στην ίδια κοιλάδα το 1690μ.Χ οι καθολικοί Ιρλανδοί υπέστησαν μία από τις μεγαλύτερες ήττες από τους προτεστάντες Άγγλους σε μια πολύ φονική μάχη.
Μετά το πρωινό ήρθε στο ξενοδοχείο το μίνι μπας της εταιρίας που είχαμε κανονίσει την εκδρομή από την προηγούμενη μέρα. Η μέρα βροχερή αν και δεν έριχνε πολύ. Μια σταθερή ψιχάλα. Ευτυχώς δεν είχε άλλους να πάρει και έτσι ήμασταν άνετα.

​

Στο δρόμο μας κάναμε μια μικρή στάση έξω από το τεράστιο νεκροταφείο Glasnevin ή Prospect. Όπως μας είπε ο οδηγός μας, 1.000.000 άνθρωποι είναι θαμμένοι σ’ αυτό. Ένας ψηλός και λεπτός κυλινδρικός πύργος δείχνει τη θέση του τάφου του Daniel O’Connell. Μια ώρα μετά φτάσαμε στο κέντρο επισκεπτών του Brứ Na Bóinne. Εκεί εκτός από το ταμείο, έχει καφέ και εστιατόριο, πωλητήριο με αναμνηστικά που έχουν να κάνουν με το χώρο αλλά και τον νεολιθικό πολιτισμό της Ιρλανδίας και κάτι σα μουσείο με αναπαραστάσεις με σκηνές από τη ζωή εκείνων των μακρινών χρόνων.
Πήραμε τα εισιτήρια και ακολουθώντας ένα δρόμο που με μια γέφυρα περνάει στην απέναντι μεριά του ποταμού Boyne, μετά από περίπου 300 μέτρα φτάσαμε στην αφετηρία των λεωφορείων. Είναι έτσι οργανωμένος ο χώρος που οι επισκέψεις γίνονται με ξεναγό και οι μεταφορές μόνο με τα λεωφορεία.

​

Πρώτη επίσκεψη ο μεγάλος κυκλικός τάφος του Newgrange.

​

Περιμένοντας την προηγούμενη ομάδα να βγει από τον τάφο, ο νεαρός ξεναγός μας μας είπε ορισμένα πράγματα για την περιοχή και στη συνέχεια κάναμε το γύρω του μνημείου για να δούμε αφ’ ενός το μέγεθός του, αφετέρου ορισμένους από του 97 μονόλιθους που έχουν χρησιμοποιηθεί για την κατασκευή του

​

και είναι σκαλισμένοι με γεωμετρικές παραστάσεις. Ο τύμβος έχει διάμετρο περίπου 80 μέτρα και είναι με τέτοιο τρόπο φτιαγμένος που παρ’ όλο που στέκει εκεί για πάνω από 5.000 χρόνια είναι απόλυτα στεγανός. Ο «δρόμος» (διάδρομος εισόδου) έχει μήκος 19 μέτρα και ύψος γύρω στα 2. Καταλήγει σε ένα σταυρόσχημο νεκρικό θάλαμο που φτάνει σε ύψος τα 6 μέτρα. Πάνω από την είσοδο υπάρχει ένα ορθογώνιο άνοιγμα. Στις 21 Δεκεμβρίου στις 8.54 το πρωί, αρχίζει να ανατέλλει ο ήλιος. 4 λεπτά μετά, μια λεπτή ακτίνα μπαίνει από το άνοιγμα αυτό, «σέρνεται» κατά μήκος του διαδρόμου και ταυτόχρονα γίνεται όλο και πιο φαρδιά και φτάνει στο κέντρο του νεκρικού θαλάμου με πλάτος 17 εκατοστά. Στις 9.09 αρχίζει να λεπταίνει και να υποχωρεί μέχρις τις 9.15 που εξαφανίζεται και ο τάφος βυθίζεται και πάλι στο σκοτάδι!! Έτσι την πιο μικρή μέρα του χρόνου, ο ταφικός θάλαμος, 19 μέτρα από την είσοδο του τάφου, φωτίζεται για 17 λεπτά!!! Η σπουδαία σχεδίαση και κατασκευή αυτού του μνημείου το καθιστά το παλαιότερο ηλιακό παρατηρητήριο του κόσμου. Και να σκεφτεί κανείς ότι οι άνθρωποι αυτοί 3200 χρόνια πριν τον Χριστό δεν χρησιμοποίησαν για την κατασκευή του ούτε τροχό, ούτε μεταλλικά εργαλεία!!!!!!!Μέγας είσαι άνθρωπε και θαυμαστά τα έργα σου!!

(συνεχίζεται)
​

 

[dimosf]

Βγήκαμε από τον τάφο και μπήκαμε στο λεωφορείο για το επόμενο μνημείο.

​

Το ταφικό συγκρότημα του Knowth. Στη δυτική άκρη της κοιλάδας, αποτελείται από περισσότερους τάφους.

​

Του ίδιου τύπου με αυτόν του Newgrange αλλά μικρότεροι. Δεν είναι επισκέψιμοι στο εσωτερικό παρά μόνο σε ένα «θάλαμο» απομίμηση που έχουν φτιάξει στον μεγαλύτερο, στην οποία υπάρχει και μια έκθεση σχετικά.

​

Μια εξωτερική σκάλα με πλατύσκαλα οδηγεί στην κορυφή του τύμβου απ’ όπου η θέα προς την κοιλάδα είναι απίθανη. Βέβαια ο καιρός «μουτζούρης». Πότε σταμάταγε, πότε ψιχάλιζε. Εκεί τέλειωσε και η επίσκεψή μας στα μνημεία. Γυρίσαμε με τα λεωφορεία στο κέντρο επισκεπτών απ’ όπου αγοράσαμε μερικά αναμνηστικά και πήγαμε στο πάρκινγκ να βρούμε το μίνι μπας. Αν και κανονικά έπρεπε να επιστρέψουμε, κανονίσαμε με τον οδηγό άλλη μια επίσκεψη. Βόρεια της Drogheta βρίσκεται μία ακόμα μεσαιωνική τοποθεσία, σημαντική για την Ιρλανδική ιστορία. Το όνομα της Monasterboice. Πρόκειται για τα ερείπια ενός μοναστηριού που ιδρύθηκε τον 5ο αι και το κοιμητήριό του. Ανάμεσα στους τάφους υπάρχουν μερικοί από τους μεγαλύτερους Κέλτικους σταυρούς της Ιρλανδίας. Φτιάχτηκαν από τον 8ο ως τον 12ο αι.

​

Ο ύψους 5,5 μέτρων σταυρός του Μέρντοχ του 10ου αι με τις υπέροχες βιβλικές παραστάσεις είναι ο πιο περίτεχνος της χώρας. Λένε πως οι παραστάσεις αυτές είχαν σα σκοπό να διδάξουν τα ευαγγελικά κείμενα τους αγράμματους Ιρλανδούς της εποχής εκείνης. Γι αυτό και ονομάζονται πολλές φορές και «Ανάγλυφες Βίβλοι»! Εξ ίσου σπουδαίοι και οι άλλοι σταυροί. Ο Δυτικός Σταυρός (6,5 μέτρα ύψος), από τους ψηλότερους της Ιρλανδίας αλλά σχετικά φθαρμένος και ο λιγότερο γνωστός Βόρειος με την παράσταση της Σταύρωσης. Στον ίδιο χώρο είναι εντυπωσιακός ο κυκλικός πύργος (στην ουσία ότι έχει απομείνει). Λεπτός και ψηλός είχε την είσοδό του αρκετά μέτρα πάνω από το έδαφος για προστασία.
Εκεί τέλειωσε η αρχαιολογική-ιστορική μας βόλτα. Μια βόλτα με σπουδαίες εμπειρίες. Η επιστροφή έγινε με βροχή και το μίνι μπας μας άφησε (που αλλού στο St. Stephen’s Green Shopping Centre. Στον πάνω όροφο φάγαμε στο κινέζικο και από κάτω ήπιαμε καφέ. Αργά το απόγευμα γυρίσαμε στο ξενοδοχείο με τη βροχή να έχει δυναμώσει. Ξεκουράστηκα λίγο, φόρεσα το αδιάβροχο, πήρα και την ομπρέλα και ξανά στους δρόμους. Αυτή τη φορά σε αντίθετη κατεύθυνση από το St. Stephen’s Green. Προς το κανάλι Grand Canal, που πάει προς το ποτάμι. Στις όχθες του έχει πολύ πράσινο και είναι διαμορφωμένο να κάθεται ο κόσμος, όταν το επιτρέπει ο καιρός. Η περιοχή γύρω έχει αρκετές παμπ και αρκετή νεολαία. Γύρισα στο ξενοδοχείο μιας και η βροχή δεν έλεγε να κοπάσει.

​

Στο ξενοδοχείο το βράδυ (Παρασκευή) είχε πάρτι με μια ωραία νεανική μπάντα και η μπύρα έρρεε άφθονη. Κάτσαμε για λίγο και πήγαμε νωρίς για ύπνο. Γύρω στις4 το πρωί τέλειωσε το πάρτι και δεκάδες μεθυσμένοι Ιρλανδοί ξεχύθηκαν στο δρόμο για ένα ταξί. Δεν έχω ξαναδεί μποτιλιάρισμα μόνο με ταξί. Δεκάδες, να κορνάρουν και οι Ιρλανδοί τύφλα να κάνουν διάφορα. Ξύπνησα από τη φασαρία κάτω από το παράθυρό μας αλλά σε λίγο που έφυγαν ξανάπεσα.

(συνεχίζεται)
​

 

[dimosf]

Σαββάτο 10/7
Ημέρα επιστροφής που έμελλε να έχει αρκετή περιπέτεια. Θα φεύγαμε το απόγευμα και έτσι είχαμε λίγες ώρες για τα τελευταία ψώνια μας.
Μετά το πρωινό και με τη βροχή καλά να κρατεί ξεκινήσαμε προς το Grand Canal.

​

Όταν φτάσαμε είχε κόψει λίγο και έτσι βγάλαμε τις φωτογραφίες μας και κάναμε βόλτα στην όχθη. Από τα διάφορα στενάκια και με τη βροχή να έχει αρχίσει και πάλι φτάσαμε για τελευταία φορά στο St. Stephen’s Green Shopping Centre.
Γυρίσαμε στο ξενοδοχείο αργά το μεσημέρι. Ήρθε το ταξί-μίνι μπας να μας πάει στο αεροδρόμιο.

​

Η πτήση μας για το Λονδίνο με την Aer Lingus είχε μια μικρή καθυστέρηση. Όταν φτάσαμε στο Heathrow ο καιρός ήταν μια χαρά. Από το terminal που φτάσαμε πήραμε το τρένο (!!) για να πάμε στο terminal από όπου θα φεύγαμε με την British. Φτάσαμε 30 λεπτά πριν την πτήση μας αλλά αυτή είχε κλείσει ήδη και δεν γινόταν τίποτα. Και όλα αυτά για τα 11 λεπτά την καθυστέρησης από Δουβλίνο. Κανονίσαμε να φύγουμε την άλλη μέρα το πρωί και ξανά τρένο, ξανά στο πρώτο terminal και ευτυχώς εκεί μας έδωσαν διαμονή με πλήρη διατροφή στο ξενοδοχείο Thistle μέσα στο Heathrow. Εκεί μας έδωσαν το δωμάτιο 666(!!!!).

​

Φάγαμε και κάτσαμε να χαλαρώσουμε στη βεράντα που βλέπει στο διάδρομο απογειώσεων. Ψόφιοι πήγαμε για ύπνο.

Κυριακή 11/7

​

Αυτή τη φορά φύγαμε κανονικά.

​

Αν και πάνω από τα Βαλκάνια είχε για μισή ώρα έντονες αναταράξεις, φτάσαμε στην ώρα μας. Εμείς, γιατί οι βαλίτσες μας αποφάσισαν να μείνουν στο Λονδίνο περισσότερο. Κάναμε τις σχετικές διατυπώσεις, μας βεβαίωσαν ότι την επομένη θα τις φέρνανε στο σπίτι (όπως και έγινε) και φτάσαμε στο σπίτι μας. Εκεί τέλειωσε ένα ακόμα ταξίδι με πολλά καινούργια και ενδιαφέροντα που είδαμε. Καλό καλοκαίρι!!!!!

Περισσότερες φωτογραφίες: https://picasaweb.google.com/104516864688424120740/IRELAND61072010

Από το το δισάκι μου στον ώμο...: Στην Ιρλανδία, τη γη των Κελτών!!

 

[spor_os]

Μεταφέρθηκε στις Ταξιδιωτικές Ιστορίες της Ευρώπης.