Στα δάση της Σιβηρίας

[isabelle]

ΝΑ ΤΑΞΙΔΕΥΕΙΣ. ΟΧΙ ΓΙΑ ΝΑ ΞΕΦΥΓΕΙΣ ΑΠΌ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ ΠΑΡΑ ΓΙΑ ΝΑ ΤΟΝ ΣΥΝΑΝΤΗΣΕΙΣ

Αφήνει μια καλοπληρωμένη δουλειά "στελέχους" και το χάος της πόλης για να πάει να ζήσει ένα χρόνο ολομόναχος "στο ναό της τάιγκα" σε μια καλύβα στις όχθες της Βαικάλης.

"Ήρθα εδώ για να πλησιάσω αυτά που δεν γνωρίζω. Το κρύο. Τη σιωπή. Την απεραντοσύνη. Και τη μοναξιά.
Στην πόλη, τα λεπτά, οι ώρες, τα χρόνια μας ξεφεύγουν. Εδώ ο χρόνος γαληνεύει. Είμαι ελεύθερος γιατί είναι ελεύθερες οι μέρες μου.
Να μη βλάπτω τίποτε. Να μην με διατάζει κανείς.
Να μην επιθυμώ τίποτε, παρά μόνο να αισθάνομαι."

Ένας ύμνος στη Φύση και στην Ελευθερία. Δείτε το!
(Δαναός και Ελλη)

 

[alma]

ΝΑ ΤΑΞΙΔΕΥΕΙΣ. ΟΧΙ ΓΙΑ ΝΑ ΞΕΦΥΓΕΙΣ ΑΠΌ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ ΠΑΡΑ ΓΙΑ ΝΑ ΤΟΝ ΣΥΝΑΝΤΗΣΕΙΣ

Αφήνει μια καλοπληρωμένη δουλειά "στελέχους" και το χάος της πόλης για να πάει να ζήσει ένα χρόνο ολομόναχος "στο ναό της τάιγκα" σε μια καλύβα στις όχθες της Βαικάλης.

"Ήρθα εδώ για να πλησιάσω αυτά που δεν γνωρίζω. Το κρύο. Τη σιωπή. Την απεραντοσύνη. Και τη μοναξιά.
Στην πόλη, τα λεπτά, οι ώρες, τα χρόνια μας ξεφεύγουν. Εδώ ο χρόνος γαληνεύει. Είμαι ελεύθερος γιατί είναι ελεύθερες οι μέρες μου.
Να μη βλάπτω τίποτε. Να μην με διατάζει κανείς.
Να μην επιθυμώ τίποτε, παρά μόνο να αισθάνομαι."

Ένας ύμνος στη Φύση και στην Ελευθερία. Δείτε το!
(Δαναός και Ελλη)

Φοβερές εικόνες, απίστευτο το μεγαλείο και ταυτόχρονα η αγριότητα της φύσης.Τα μακρινά πλάνα ειδικά πολύ δυνατά.

 

[isabelle]

Φοβερές εικόνες, απίστευτο το μεγαλείο και ταυτόχρονα η αγριότητα της φύσης.Τα μακρινά πλάνα ειδικά πολύ δυνατά.

@alma συμφωνώ απόλυτα. Ειδικά κάποιες λήψεις από ψηλά κατάφεραν να μεταφέρουν με τον καλύτερο τρόπο αυτήν την αίσθηση της απεραντοσύνης. Ωστόσο, πέρα από την οπτική απόλαυση, η ουσία της ταινίας για μένα είναι άλλη, και είναι αυτή που επιχείρησα να συμπυκνώσω στην πρώτη μου φράση: "Να ταξιδεύεις. Όχι για να ξεφύγεις από τον εαυτό σου παρά για να τον συναντήσεις". Γιατί το ταξίδι στη Βαϊκάλη που πραγματοποιεί ο ήρωας της ταινίας δεν είναι αυτοσκοπός αλλά περισσότερο το προσφορο μέσο για να οδηγηθεί τελικά στο δυσκολότερο, βαθύτερο και κορυφαίο απ' όλα τα ταξίδια: αυτό της αυτογνωσίας. Θυμίζω εδώ τη φράση-κλειδί, την πλέον αποκαλυπτική ίσως όλης της ταινίας: "Έπρεπε να φύγω (από την πόλη) και να έρθω να μείνω εδώ (στη Φύση) για ν' ανακαλύψω αν έχω εσωτερική ζωή." Νομίζω ότι δεν μπορεί να υπάρξει πληρέστερη νοηματοδότηση της έννοιας "ταξίδι".

 

[alma]

@alma συμφωνώ απόλυτα. Ειδικά κάποιες λήψεις από ψηλά κατάφεραν να μεταφέρουν με τον καλύτερο τρόπο αυτήν την αίσθηση της απεραντοσύνης. Ωστόσο, πέρα από την οπτική απόλαυση, η ουσία της ταινίας για μένα είναι άλλη, και είναι αυτή που επιχείρησα να συμπυκνώσω στην πρώτη μου φράση: "Να ταξιδεύεις. Όχι για να ξεφύγεις από τον εαυτό σου παρά για να τον συναντήσεις". Γιατί το ταξίδι στη Βαϊκάλη που πραγματοποιεί ο ήρωας της ταινίας δεν είναι αυτοσκοπός αλλά περισσότερο το προσφορο μέσο για να οδηγηθεί τελικά στο δυσκολότερο, βαθύτερο και κορυφαίο απ' όλα τα ταξίδια: αυτό της αυτογνωσίας. Θυμίζω εδώ τη φράση-κλειδί, την πλέον αποκαλυπτική ίσως όλης της ταινίας: "Έπρεπε να φύγω (από την πόλη) και να έρθω να μείνω εδώ (στη Φύση) για ν' ανακαλύψω αν έχω εσωτερική ζωή." Νομίζω ότι δεν μπορεί να υπάρξει πληρέστερη νοηματοδότηση της έννοιας "ταξίδι".

Καλή μου ακριβώς έτσι είναι, αν και αυτό που με άγγιξε περισσότερο είναι αυτό που λέει (το έγραψες κι εσύ πιο πάνω) πως μας ξεφεύγει ο χρόνος στην πόλη.

Και ειδικά στους γρήγορους ρυθμούς που ζούμε σήμερα νομίζω πως μας ξεφεύγει ο χρόνος γενικά, γιατί τρέχουμε τόσο που δεν συνειδητοποιούμε πολλά πράγματα.

Ακόμα και σε ταξίδια μόνιμα "τρέχουμε"...Κι ενώ το έχω κάνει κι εγώ(να τρέχω να δω όσο το δυνατόν περισσότερα) , διαπίστωσα πως πολλές φορές έχω ευχαριστηθεί περισσότερο ταξίδι που έμεινα περισσότερο καιρό σε μια πόλη και είδα τα ίδια μέρη το πρωί, το απόγευμα με το γλυκο σούρουπο και το βράδυ με τη μαγεία της νύχτας, παρά να μοίραζα τις μέρες αυτές σε πολλά μικρά ταξίδια που θα έτρεχα όλη μέρα,λέγοντας πως έχω δει περισσότερες χώρες ,ενώ θα "μου έμεναν" λιγότερο οι εμπειρίες και οι εικόνες που αποκόμισα.
Είναι διάχυτη στην ταινία η "απόλαυση" του να ζεις την κάθε στιγμή, έστω και με τις δυσκολίες της επιβίωσης σε ένα τέτοιο μέρος.

Η μοναξιά του προσφέρεται για ενδοσκόπηση, ενώ αν και όντως σε ένα τέτοιο μέρος μπορείς να τρελαθείς/ αυτοκτονήσεις ,όπως λέει και φεύγοντας και ο ντόπιος που του πουλά την καλύβα, τελικά μπορείς και να ζήσεις κάθε λεπτό πραγματικά.