BASILISPAP
Member
- Μηνύματα
- 547
- Likes
- 2.801
- Επόμενο Ταξίδι
- Απο εδώ και από εκεί...
- Ταξίδι-Όνειρο
- Ιαπωνία, Περού, Κιργιστάν
Η Sri Lanka λένε ότι είναι η λάιτ εκδοχή της Ινδίας, έχει το προσωνύμιο "δάκρυ της Ινδίας" και οι πρώτοι κάτοικοι της προέρχονται από εκεί. Έχει μια πολύ ιδιαίτερη σημαία και υπήρξε αποικιοκρατία των Βρετανών, Πορτογάλων και Ολλανδών. Ομιλούμενες γλώσσες είναι τα Sinhala, Tamil και τα Αγγλικά.
Μας έμεινε μια πικρή γεύση λόγω των τρομοκρατικών επιθέσεων που πραγματοποιήθηκαν μόλις 3 μήνες μετά την αναχώρηση μας… Σκέφτεσαι αυτά που είδες, αυτούς που γνώρισες και αναρωτιέσαι τι να νιώθουν και αν είναι όλοι καλά. Αν θα υπάρξει νέος κύκλος βίας και αίματος σε αυτή την πολύπαθη χώρα.
Εναλλακτικός τίτλος νο1 : Ο φύλακας της τουαλέτας.
Εναλλακτικός τίτλος νο2 : Όχι, θα πάμε εκεί που θέλω ΕΓΩ! (βλέπε εισαγωγή).
Εναλλακτικός τίτλος νο3 : Λες να βρέξει; (άσε ξέρω την απάντηση).
Σουβενίρ : Πήραμε τσάι και μπαχαρικά. Ο Ν πήρε ξανά ξύλινους ελέφαντες ενώ η Α παραδόξως (λόγω Ασίας) δεν κατάφερε να βρει ποιοτικά υφάσματα σε λογική τιμή (οικονομία!
).
Μας άρεσε : Το φαγητό, η φύση, ο κόσμος που δεν έχει σχέση με τον τουρισμό. Η καθαριότητα, κάτι που δεν περίμενα να πω, καθώς σχεδόν παντού ήταν προσεγμένα. Το ότι μπορείς να ταξιδέψεις από ζούγκλα σε βουνά, από τροπικό δάσος σε παράλιες μέσα σε λίγες μόνο ώρες καθώς και η βιοποικιλότητα των αγρίων ζωών. Οι μετακινήσεις από πόλη σε πόλη με τουκ τουκ, αφού τρία άτομα μοιραζόμασταν το κόστος και ήταν λίγο ακριβότερα από το να πάρουμε λεωφορείο και σίγουρα απείρως ευκολότερο και ξεχωριστό.
Δεν μας άρεσε : Ο αναπάντεχα άστατος καιρός. Το υψηλό κόστος εισόδου στα διαφορά αξιοθέατα για τα οποία πληρώσαμε μέχρι και 100 φορές περισσότερο από τους ντόπιους. Η άθλια κατάσταση στην οποία βρίσκονται τα εκατοντάδες αδέσποτα σκυλιά. Το τραίνο όπως μας έτυχε (βάλτε βρε άλλα 10 βαγόνια) και το ότι χρειάζεσαι πάρα πολλές ώρες για να διανύσεις λίγα χλμ.
Highlight : Η Sinharaja, το κανό στην Tangalle. Η διαδρομή για το small Adams peak, ο βράχος της Sigirya. Το μπάνιο που κάναμε στο ποτάμι και η φύση στην Ella!
Αντί επίλογου…
Φτάνοντας στην Αθήνα, μας περίμενε ο φιλος μας Κ, στον σταθμό του μετρό. Ήταν μεγάλη ευκαιρία να δούμε κολλητούς και πολυαγαπημένους ανθρώπους που δεν βλέπουμε συχνά λόγω απόστασης.
Αφού ακολουθήσαμε την πρόταση του Σ, για πρωινό στο iκ@a
, βρεθήκαμε με τους υπολοίπους και ξεχυθήκαμε στην μεσημεριανή Αθήνα. Παραγγέλνουμε καφέ, τρώμε και πάλι καφέ για να περάσει η ώρα καθώς περιμένουμε να φύγει το πλοίο.
Παίρνω τηλέφωνο στην πλοιοκτήτρια εταιρεία και μου λένε "δεν υπάρχει το δρομολόγιο σας". Εκπλήσσομαι και ρωτάω πως γίνεται αυτό, αφού έχουμε κλείσει καμπίνα εδώ και δυο μήνες. Τελικά μετά από δεκάδες τηλέφωνα, νεύρα και άγχος, μας λένε ότι το δρομολόγιο δεν θα πραγματοποιηθεί λόγω κακοκαιρίας αφου η πρόγνωση είναι για 8-9 μποφόρ στα πελάγη. Αρχικά μείναμε Πειραιά, την επόμενη όμως μάθαμε ότι θα μέναμε για άλλες 2 μέρες οπότε και μεταφερθήκαμε στο κέντρο για να βρισκόμαστε κοντά στους φίλους μας.
Το τσουχτερό κρύο (τέλος Φεβρουάριου 2019) σε συνδυασμό με τα άκρως ακατάλληλα ρούχα που είχαμε μας υποχρέωσαν στο να πάμε για ψώνια (πάει η οικονομία!).
Αργότερα ο Ν επιμένει να πάρω τηλέφωνο στην εταιρεία με το μπλε αστέρι, για να δούμε τι θα γίνει με την καμπίνα μας. Παίρνω και λένε ότι δεν χρειάζεται να κάνουμε τίποτα απολύτως. Τώρα που το πήραμε απόφαση δεν μας πειράζει πια, καθως έχουμε καλή παρέα!
Τελικά, έρχεται η Δευτερά, αποχαιρετάμε τους φίλους και την Α η οποία συνεχίζει για λίγες μέρες στην Ιταλία και πάμε στο πλοίο. Ο Ν (περιέργως, για άλλη μια φορά περισσότερο προνοητικός από εμένα) αποφασίζει να πάει μέχρι το εκδοτήριο. Γυρνάει με τα μούτρα μέχρι το πάτωμα.
- Δεν έχουμε καμπίνα και επίσης θέλουν να επανεκδώσουμε τα εισιτήρια…
Μας είπαν οτι έπρεπε να κανονίζαμε νωρίτερα, το ότι πήραμε τηλέφωνο δεν τους ενδιέφερε καθόλου. Μιλήσαμε ήρεμα, νευριάσαμε, κάναμε ερωτήσεις για το αν υπάρχει άλλη ακριβότερη η φθηνότερη καμπίνα. Δεν βρήκαμε άκρη και φυσικά δεν ήμασταν οι μόνοι…
Τελικά την βγάλαμε στις αεροπορικές θέσεις και με κάποιες ώρες ξάπλα στο πάτωμα. Ξύπναγα σε κάθε λιμάνι από τις ανακοινώσεις του πλοίου “σε λίγα λεπτά φτάνουμε στο λιμάνι της”… Τι ακόμα εκεί είμαστε;
Ή από το μασάζ/τρέμουλο που μας προσέφεραν απλόχερα οι δονήσεις των κινητήρων. Ή όταν κάποιοι αναίσθητοι συνταξιδιώτες μας αποφάσισαν ότι τις μεταμεσονύχτιες ώρες επιβάλλεται να μιλάς δυνατότερα στο κινητό.
- Τι είπες ρε Γιάννη; ΔΕΝ ΣΑΚΟΥΩ! ΔΕΝ ΕΧΩ ΣΗΜΑ. ΡΕ ΜΑΚΟΥΣ; ΓΙΑΝΝΗ; Εγώ πάντως τον άκουσα!
Ξύπνησα για άλλη μια φορά και ένιωσα να γεύομαι στα χείλη μια απροσδιόριστη ουσία από το χαλί, την ώρα που έκανα παρέα στα βακτήρια που ζούσαν σε αυτό και ανάπνεα την ποδαρίλα του διπλανού επιβάτη (ή μήπως ήταν η δική μου; ). Αυτό ήταν, σηκώθηκα και σκούντηξα τον μονίμως κουρασμένο Ν (ο οποίος χωρίς πλάκα, μπορεί να κοιμηθεί και όρθιος). Φτάσαμε φρεσκότατοι και αναζωογονημένοι στο νησάκι μας την ώρα που ξημέρωνε, την ίδια μέρα η δουλειά μας περίμενε!
ΤΕΛΟΣ
Μας έμεινε μια πικρή γεύση λόγω των τρομοκρατικών επιθέσεων που πραγματοποιήθηκαν μόλις 3 μήνες μετά την αναχώρηση μας… Σκέφτεσαι αυτά που είδες, αυτούς που γνώρισες και αναρωτιέσαι τι να νιώθουν και αν είναι όλοι καλά. Αν θα υπάρξει νέος κύκλος βίας και αίματος σε αυτή την πολύπαθη χώρα.
Εναλλακτικός τίτλος νο1 : Ο φύλακας της τουαλέτας.
Εναλλακτικός τίτλος νο2 : Όχι, θα πάμε εκεί που θέλω ΕΓΩ! (βλέπε εισαγωγή).
Εναλλακτικός τίτλος νο3 : Λες να βρέξει; (άσε ξέρω την απάντηση).
Σουβενίρ : Πήραμε τσάι και μπαχαρικά. Ο Ν πήρε ξανά ξύλινους ελέφαντες ενώ η Α παραδόξως (λόγω Ασίας) δεν κατάφερε να βρει ποιοτικά υφάσματα σε λογική τιμή (οικονομία!
).Μας άρεσε : Το φαγητό, η φύση, ο κόσμος που δεν έχει σχέση με τον τουρισμό. Η καθαριότητα, κάτι που δεν περίμενα να πω, καθώς σχεδόν παντού ήταν προσεγμένα. Το ότι μπορείς να ταξιδέψεις από ζούγκλα σε βουνά, από τροπικό δάσος σε παράλιες μέσα σε λίγες μόνο ώρες καθώς και η βιοποικιλότητα των αγρίων ζωών. Οι μετακινήσεις από πόλη σε πόλη με τουκ τουκ, αφού τρία άτομα μοιραζόμασταν το κόστος και ήταν λίγο ακριβότερα από το να πάρουμε λεωφορείο και σίγουρα απείρως ευκολότερο και ξεχωριστό.
Δεν μας άρεσε : Ο αναπάντεχα άστατος καιρός. Το υψηλό κόστος εισόδου στα διαφορά αξιοθέατα για τα οποία πληρώσαμε μέχρι και 100 φορές περισσότερο από τους ντόπιους. Η άθλια κατάσταση στην οποία βρίσκονται τα εκατοντάδες αδέσποτα σκυλιά. Το τραίνο όπως μας έτυχε (βάλτε βρε άλλα 10 βαγόνια) και το ότι χρειάζεσαι πάρα πολλές ώρες για να διανύσεις λίγα χλμ.
Highlight : Η Sinharaja, το κανό στην Tangalle. Η διαδρομή για το small Adams peak, ο βράχος της Sigirya. Το μπάνιο που κάναμε στο ποτάμι και η φύση στην Ella!
Αντί επίλογου…
Φτάνοντας στην Αθήνα, μας περίμενε ο φιλος μας Κ, στον σταθμό του μετρό. Ήταν μεγάλη ευκαιρία να δούμε κολλητούς και πολυαγαπημένους ανθρώπους που δεν βλέπουμε συχνά λόγω απόστασης.
Αφού ακολουθήσαμε την πρόταση του Σ, για πρωινό στο iκ@a
, βρεθήκαμε με τους υπολοίπους και ξεχυθήκαμε στην μεσημεριανή Αθήνα. Παραγγέλνουμε καφέ, τρώμε και πάλι καφέ για να περάσει η ώρα καθώς περιμένουμε να φύγει το πλοίο.Παίρνω τηλέφωνο στην πλοιοκτήτρια εταιρεία και μου λένε "δεν υπάρχει το δρομολόγιο σας". Εκπλήσσομαι και ρωτάω πως γίνεται αυτό, αφού έχουμε κλείσει καμπίνα εδώ και δυο μήνες. Τελικά μετά από δεκάδες τηλέφωνα, νεύρα και άγχος, μας λένε ότι το δρομολόγιο δεν θα πραγματοποιηθεί λόγω κακοκαιρίας αφου η πρόγνωση είναι για 8-9 μποφόρ στα πελάγη. Αρχικά μείναμε Πειραιά, την επόμενη όμως μάθαμε ότι θα μέναμε για άλλες 2 μέρες οπότε και μεταφερθήκαμε στο κέντρο για να βρισκόμαστε κοντά στους φίλους μας.
Το τσουχτερό κρύο (τέλος Φεβρουάριου 2019) σε συνδυασμό με τα άκρως ακατάλληλα ρούχα που είχαμε μας υποχρέωσαν στο να πάμε για ψώνια (πάει η οικονομία
!).Αργότερα ο Ν επιμένει να πάρω τηλέφωνο στην εταιρεία με το μπλε αστέρι, για να δούμε τι θα γίνει με την καμπίνα μας. Παίρνω και λένε ότι δεν χρειάζεται να κάνουμε τίποτα απολύτως. Τώρα που το πήραμε απόφαση δεν μας πειράζει πια, καθως έχουμε καλή παρέα!
Τελικά, έρχεται η Δευτερά, αποχαιρετάμε τους φίλους και την Α η οποία συνεχίζει για λίγες μέρες στην Ιταλία και πάμε στο πλοίο. Ο Ν (περιέργως, για άλλη μια φορά περισσότερο προνοητικός από εμένα) αποφασίζει να πάει μέχρι το εκδοτήριο. Γυρνάει με τα μούτρα μέχρι το πάτωμα.
- Δεν έχουμε καμπίνα και επίσης θέλουν να επανεκδώσουμε τα εισιτήρια…
Μας είπαν οτι έπρεπε να κανονίζαμε νωρίτερα, το ότι πήραμε τηλέφωνο δεν τους ενδιέφερε καθόλου. Μιλήσαμε ήρεμα, νευριάσαμε, κάναμε ερωτήσεις για το αν υπάρχει άλλη ακριβότερη η φθηνότερη καμπίνα. Δεν βρήκαμε άκρη και φυσικά δεν ήμασταν οι μόνοι…
Τελικά την βγάλαμε στις αεροπορικές θέσεις και με κάποιες ώρες ξάπλα στο πάτωμα. Ξύπναγα σε κάθε λιμάνι από τις ανακοινώσεις του πλοίου “σε λίγα λεπτά φτάνουμε στο λιμάνι της”… Τι ακόμα εκεί είμαστε;
Ή από το μασάζ/τρέμουλο που μας προσέφεραν απλόχερα οι δονήσεις των κινητήρων. Ή όταν κάποιοι αναίσθητοι συνταξιδιώτες μας αποφάσισαν ότι τις μεταμεσονύχτιες ώρες επιβάλλεται να μιλάς δυνατότερα στο κινητό.- Τι είπες ρε Γιάννη; ΔΕΝ ΣΑΚΟΥΩ! ΔΕΝ ΕΧΩ ΣΗΜΑ. ΡΕ ΜΑΚΟΥΣ; ΓΙΑΝΝΗ; Εγώ πάντως τον άκουσα!
Ξύπνησα για άλλη μια φορά και ένιωσα να γεύομαι στα χείλη μια απροσδιόριστη ουσία από το χαλί, την ώρα που έκανα παρέα στα βακτήρια που ζούσαν σε αυτό και ανάπνεα την ποδαρίλα του διπλανού επιβάτη (ή μήπως ήταν η δική μου; ). Αυτό ήταν, σηκώθηκα και σκούντηξα τον μονίμως κουρασμένο Ν (ο οποίος χωρίς πλάκα, μπορεί να κοιμηθεί και όρθιος). Φτάσαμε φρεσκότατοι και αναζωογονημένοι
στο νησάκι μας την ώρα που ξημέρωνε, την ίδια μέρα η δουλειά μας περίμενε!
ΤΕΛΟΣ
Last edited:
