Kate237
Member
- Μηνύματα
- 103
- Likes
- 222
- Ταξίδι-Όνειρο
- Ντου από παντού!
Μια συνήθεια που τηρούσαν με ευλάβεια, ήταν το τσάι με γάλα στις πέντε! Πιο βασιλικοί κι από τους βασιλικούς!!
Κάθε απόγευμα, περνούσαν τα φλυτζάνια στους διαδρόμους.... Και όλοι το ίδιο τσάι : σκέτο με γάλα!!
Ένα άλλο πάθος τους είναι το κρίκετ! Και το απόλυτο πάθος τους είναι να κερδίζουν στο κρίκετ το Πακιστάν! Μπορεί να βγει ένα εκατομμύριο κόσμος στους δρόμους του Κολόμπο, αν κερδίσουν το Πακιστάν στο κρίκετ. Μπορεί να καθίσουν να χάσουν από όλους, αλλά είναι εθνική τραγωδία να χάσουν από τους Πακιστανούς!!
Η οικογένεια - επίσης - για αυτούς είναι ιερή, κάνουν αρκετά παιδιά, αν καταφέρουν να σπουδάσουν τους γιους τους είναι έξτρα κατόρθωμα και δεν υπάρχει συνταξιοδοτικό σύστημα, το συνταξιοδοτικό τους είναι τα παιδιά τους!
Σε γενικές γραμμές όσους γνώρισαν ήταν πολύ ήρεμοι άνθρωποι.... γνώρισα και δύο Ταμίλ..... από τα πιο καλά και χαμογελαστά παιδιά που είχαμε!! Και φιλότιμοι και οι δύο....
Στο ταξίδι μου - τώρα - εκεί, αν και για αρκετά χρόνια δεν ήθελα να πάω, από τις διάφορες ταξιδιωτικές οδηγίες που κυκλοφορούσαν κατά καιρούς, αλλά όταν το αποφασίσαμε δεν το μετανιώσαμε!
Δεν αισθάνθηκα ποτέ ότι κινδυνεύω κάπου, δεν συνάντησα κάποια αξιοπρόσεκτα αγενή συμπεριφορά..... χαμός, πανικός το κυκλοφοριακό τους, φασαρία, κόσμος, αλλά μέχρι εκεί!
Και χαμογελούσαν!! Πολύ!
Και που πήγαινα να τους φωτογραφίσω, μου χαμογελούσαν...
Αν ρωτούσες έναν να σου πει κάτι, μαζεύονταν πέντε και μιλούσαν όλοι μαζί για να σε βοηθήσουν...
Δεν είναι το πιο καθαρό μέρος του κόσμου, αλλά ίσως αν είχαμε κι εμείς το κλίμα τους να είμασταν έτσι.... δεν ξέρω... δεν είμαι υστερική Ελληνίδα μάνα (θεωρώ), αλλά ένα ντετολάκι το είχα στην τσάντα!!
Κι επειδή ο άντρας μου αρέσκεται να τρώει μόνο σε καταγώγια ντόπια γιατί θέλει τα αυθεντικά..... παραγγέλνεις και ξυδάκι σε ένα μπολ και περνάς ένα χέρι τα μαχαιροπήρουνα. Τα αφήνεις δυο λεπτά βυθισμένα στο ξυδάκι, τα σκουπίζεις με μια χαρτοπετσέτα και είσαι άρχοντας!
Του παιδιού είχα δικά μου, μαζί μου κι σε όποιον αρέσαμε!
Σε γενικές γραμμές ήταν ένα ταξίδι με καθόλου απρόοπτα, χωρίς να πάθουμε τίποτα απόλύτως κανένας μας, ούτε μικρούς ούτε μεγάλος και δεν έχω κάτι άσχημο να θυμηθώ από τη συμπεριφορά κάποιου ή κάποια στιγμή να φοβήθηκα. Αν κρατάς τα συνήθη μέτρα προσωπικής ασφάλειας, νομίζω είσαι καλά.
Περισσότερο να κοιτάξεις τον καιρό πριν πας, να μην είσαι στην εποχή των βροχών.
Κάθε απόγευμα, περνούσαν τα φλυτζάνια στους διαδρόμους.... Και όλοι το ίδιο τσάι : σκέτο με γάλα!!
Ένα άλλο πάθος τους είναι το κρίκετ! Και το απόλυτο πάθος τους είναι να κερδίζουν στο κρίκετ το Πακιστάν! Μπορεί να βγει ένα εκατομμύριο κόσμος στους δρόμους του Κολόμπο, αν κερδίσουν το Πακιστάν στο κρίκετ. Μπορεί να καθίσουν να χάσουν από όλους, αλλά είναι εθνική τραγωδία να χάσουν από τους Πακιστανούς!!
Η οικογένεια - επίσης - για αυτούς είναι ιερή, κάνουν αρκετά παιδιά, αν καταφέρουν να σπουδάσουν τους γιους τους είναι έξτρα κατόρθωμα και δεν υπάρχει συνταξιοδοτικό σύστημα, το συνταξιοδοτικό τους είναι τα παιδιά τους!
Σε γενικές γραμμές όσους γνώρισαν ήταν πολύ ήρεμοι άνθρωποι.... γνώρισα και δύο Ταμίλ..... από τα πιο καλά και χαμογελαστά παιδιά που είχαμε!! Και φιλότιμοι και οι δύο....
Στο ταξίδι μου - τώρα - εκεί, αν και για αρκετά χρόνια δεν ήθελα να πάω, από τις διάφορες ταξιδιωτικές οδηγίες που κυκλοφορούσαν κατά καιρούς, αλλά όταν το αποφασίσαμε δεν το μετανιώσαμε!
Δεν αισθάνθηκα ποτέ ότι κινδυνεύω κάπου, δεν συνάντησα κάποια αξιοπρόσεκτα αγενή συμπεριφορά..... χαμός, πανικός το κυκλοφοριακό τους, φασαρία, κόσμος, αλλά μέχρι εκεί!
Και χαμογελούσαν!! Πολύ!
Και που πήγαινα να τους φωτογραφίσω, μου χαμογελούσαν...
Αν ρωτούσες έναν να σου πει κάτι, μαζεύονταν πέντε και μιλούσαν όλοι μαζί για να σε βοηθήσουν...
Δεν είναι το πιο καθαρό μέρος του κόσμου, αλλά ίσως αν είχαμε κι εμείς το κλίμα τους να είμασταν έτσι.... δεν ξέρω... δεν είμαι υστερική Ελληνίδα μάνα (θεωρώ), αλλά ένα ντετολάκι το είχα στην τσάντα!!
Κι επειδή ο άντρας μου αρέσκεται να τρώει μόνο σε καταγώγια ντόπια γιατί θέλει τα αυθεντικά..... παραγγέλνεις και ξυδάκι σε ένα μπολ και περνάς ένα χέρι τα μαχαιροπήρουνα. Τα αφήνεις δυο λεπτά βυθισμένα στο ξυδάκι, τα σκουπίζεις με μια χαρτοπετσέτα και είσαι άρχοντας!
Του παιδιού είχα δικά μου, μαζί μου κι σε όποιον αρέσαμε!
Σε γενικές γραμμές ήταν ένα ταξίδι με καθόλου απρόοπτα, χωρίς να πάθουμε τίποτα απόλύτως κανένας μας, ούτε μικρούς ούτε μεγάλος και δεν έχω κάτι άσχημο να θυμηθώ από τη συμπεριφορά κάποιου ή κάποια στιγμή να φοβήθηκα. Αν κρατάς τα συνήθη μέτρα προσωπικής ασφάλειας, νομίζω είσαι καλά.
Περισσότερο να κοιτάξεις τον καιρό πριν πας, να μην είσαι στην εποχή των βροχών.
