Σκοτεινός Τουρισμός

[mikrh tsopana]

Θα είχε πολύ ενδιαφέρον αν έγραφες μια ιστορία με τις εμπειρίες σου απ' αυτό το ταξίδι!

I second that

 

[tripakias]

Πριν απο 2 μέρες επέστρεψα από τη Λιβερία μετά από ένα ταξίδι 4 μηνών στη Γκάνα, την Ακτή Ελεφαντοστού και τη Λιβερία.
Εάν κάποιος ενδιαφέρεται για ongoing dark καταστάσεις και όχι απλά για κτίρια του παρελθόντος που σχετίζονται με "dark tourism" γεγονότα, θα πρέπει να επισκεφτεί τη Λιβερία!
Μιλάμε για μια χώρα που πέρασε από τους πιο παρανοϊκους εμφύλιους πολέμους που έληξε το 2003. Σκεφτείτε ότι έχουν καταγραφεί μέχρι και περιστατικά κανιβαλισμού.

Κατά την παραμονή μου στη χώρα με φιλοξενησαν στην μεγαλύτερη και πιο επικίνδυνη παραγκούπολη της χωρα; (και από τις πιο επικίνδυνες της Αφρικής), γνώρισα και έκανα παρέα με κεφάλια των συμμοριών. Μια από αυτες τις συμμορίες μου την επέσε την πρωτη μέρα καθώς πηγαινα στο σημείο συνάντησης που είχα με το παιδί που θα με φιλοξενούσε στην παραγκούπολη και κόσμος προσπαθούσε να με φυγαδέψει.
Επισης, επισκέφτηκα χωριό μέσα στο τροπικό δάσος και συνάντησα τη μοναδική επιζήσασα του χωριού η οποία ήταν παρούσα στην σφάγη που έγινε κατά τη διάρκεια του εμφύλιου πολέμου,
βρηκα διαφορα σημαντικά κτίρια σε διάφορες πολεις, χωριά ή στα δάση κατεστραμμένα κατά τη δάρκεια του πολέμου. Στα βορεια συνορα με Γουινέα, κατάφερα να πάω σε ένα απομακρυσμένο στρατόπεδο, όπου στρατολογούσαν μικρά παιδια (τις περισσότερες φορές τα επαιρναν με τη βία από τις οικογένειες τους) και μετά την εκπαιδευση τα έριχναν στον πόλεμο εχοντας στην κατοχή τους μόνο ενα όπλο και ναρκωτικά, χωρίς φαγητό χωρίς τίποτα αλλό. Οπότε αυτά ήταν υπέυθυνα για να βρούνε την τροφή τους (Φανταστείτε με τι φρικιαστικό τρόπο γινόταν αυτό).
Γνώρισα ενα 40άρη ο οποιος ήταν child soldier κατά τη διάρκεια του πολέμου. Σκεφτείτε τι ψυχολιγικά καθώς και κοινωνική, οικογενειακή περιθωριοποίηση του έχει αφήσει όλο αυτό.
Διεσχισα για πόσες μερες τις δύσκολές ζουγκλες της χώρας (για την ακριβεια την προηγούμενη εβδομάδα) και σε ένα χωριό βρέθηκα σε ένα συγκλονιστικό γεγονός. Ενας 22χρόνος είχε αυτοκτονήσει μολις μερικές ώρες πριν βρεθω στο σημείο. Το παιδί είχε κρεμαστεί με ένα σχοινί και το σώμα βρισκόταν κάτω στο πάτωμα ακριβώς στο σημειο που έγινε η αυτοκτονία όλες αυτες τις ωρες γιατι ο πατέρας δεν είχε τα χρηματα για να το πάρουν από το σημείο και να κανουν την κηδεία. Οταν εδωσα χρημάτα στον αλκολικό πατέρα για να βρει αμάξι, να παρει το αψυχο σώμα και να κηδέψει το παιδί του, αυτός εξαφανίστηκε και ήπιε τα χρήματα σε ένα μπαρ.
...και διάφορες αλλές dark ιστορίες, δυστυχώς!

Κι εμείς φοβόμαστε να πάμε μέχρι Κωνσταντινούπολη για κανένα χρόνο μετά από κάποιο τρομοκρατικό στην Ταξίμ.

Με έχει εξιτάρει πολύ το κείμενο σου. Είχα τη Λιβερία για απροσπέλαστη χώρα κι απ' όσο καταλαβαίνω χωρίς κάποιο γνωστό από εκεί είναι δύσκολα τα πράγματα.

I second that

I third that

 

[Vito]

Θα είχε πολύ ενδιαφέρον αν έγραφες μια ιστορία με τις εμπειρίες σου απ' αυτό το ταξίδι!

I second that

I third that

Θα το προσπαθήσω...

Αυτό δεν είναι σκοτεινός τουρισμός είναι ντοκιμαντέρ του Νational Geographic!

Η αλήθεια είναι ότι κάπως έτσι αντιλαμβάνομαι τον σκοτεινο τουρισμό...

 

[Vito]

Κι εμείς φοβόμαστε να πάμε μέχρι Κωνσταντινούπολη για κανένα χρόνο μετά από κάποιο τρομοκρατικό στην Ταξίμ.

Με έχει εξιτάρει πολύ το κείμενο σου. Είχα τη Λιβερία για απροσπέλαστη χώρα κι απ' όσο καταλαβαίνω χωρίς κάποιο γνωστό από εκεί είναι δύσκολα τα πράγματα.



I third that

Κοίτα όσο αφορά πολέμους ή εμπολα, δεν υπάρχουν πια, οπότε από αυτή την πλευρά η χώρα δεν είναι απροσπέλαστη.

Ωστόσο, στην πρωτεύουσα Μονρόβια υπάρχει εγκληματικότητα σε μεγάλο βαθμό οπότε το ταξίδι εκεί είναι έως και αδύνατο εάν δεν γνωρίζεις κάποιον. (Δεν μπορώ να πω ότι ενιωσα άνετα και στην βορεια συνοριακή πολή Γκαντα).

Δεν είναι τυχαίο ότι οι περισσότεροι ταξιδιώτες που περνάνε από την Λιβερία (συνήθως οδικώς από τη Σιέρρα Λεόνε και συνεχίζουν Ακτή Ελεφαντοστού) σταματούν για μερικές μέρες στο χαλάρο παραθαλάσσιο Robertsport στο οποίο έχει δημιουργηθεί τοπική σκηνή surfing, ενώ μετά όταν πάνε στην Μονρόβια συνειδητοποιούν ότι δεν μπορούν να κάνουν και πολλά έξω από το ξενοδοχείο, είναι και ακριβά, οπότε μένουν ένα βραδυ και μετά την κάνουν για Ακτή Ελεφαντοστού.

Επίσης το μεγαλύτερο κομμάτι της χώρας είναι απροσπέλαστο λόγω της γεωμορφολογίας (ζούγκλες, βάλτοι, ποτάμια, λιμνοθάλασσες). Αυτός είναι και ο λόγος, μαζί με τα αυξημένα επίπεδα ελονοσίας, που όλη η εκτάση της τωρινής Λιβερίας δεν έγινε ποτέ αποικία από τους Ευρωπαίους.

Στη χώρα εισήλθα από τα μοναδικά νορμάλ σύνορα μεταξύ Ακτής Ελεφαντοστού - Λιβερίας από το βορρά αφού είχα περάσει κι εγώ ψιλοβαρβάτη ελονοσία στην Ακτη Ελεφαντοστού . Αφου εκατσα μερικές μέρες στα βόρεια συνέχισα για την Μονρόβια. Αλλά όταν έφτασα έξω από την Μονρόβια, συνειδητοποιησα ότι θα ήταν μεγάλη βλακεία να παω στη πόλη χωρίς να γνωρίζω κάποιον. Και έτσι πήρα το πρωτο μεταφορικό που βρήκα και την έκανα για το Robersport. Και μόνο όταν κατάφερα να βρω κόσμο που θα μπορούσε να με φιλόξενήσει στην παραγκουπολή , επέστρεψα στην πρωτεύουσα. Και μετά η διαμόνη μου στη Μονρόβια και η ελευθερία να μετακινούμε όπου θέλω στην πόλη απογειώθηκαν όταν γνώρισα τον αρχηγό της μιας συμμορίας με τον οποίο πέρασα και τον περισσοτερο χρονο στην Μονρόβια.

Το υπόλοιπο κομμάτι του ταξιδιού στη Λιβερία ήταν όντως από τις απροσπέλαστες περιοχές που ανέφερα νωρίτερα.... Για μια εβδομάδα, τρικάβαλο σε μηχανή μέσα από τους χειρότερους offroad δρομούς της χώρας με λάσπες , νερολακούβες , σχεδίες για να διασχίσουμε ποτάμια... μέχρι να καταφέρω να φτάσω στα νότια σύνορα με Ακτη Ελεφαντοστού τα οποία περνάς με ένα κανό διασχίζοντας ένα ποτάμι. (Η πτήση της επιστροφής ήταν από Αμπιτζάν όποτε επρεπε να επιστρεψω στην Ακτή.)

 

[Vito]

Μπορεί να αποτελεί και μια επίσκεψη σε μια μόνο χώρα που δεν ειναι αναγνωρισμένη παρα απο ελάχιστες χώρες όπως η Αμπχατζία.

Αν θέλετε ας μοιραστούμε εμπειρίες και εντυπώσεις σε αυτό το νήμα.

H αληθεια ειναι ότι δεν μου είναι πλήρως κατανοητή η σημασία του dark tourism.
Ετσι δεν μπορώ να αντιληφθώ γιατί η Αμπχαζία να εμπίπτει σε αυτή την κατηγορία. Την είχα επισκεφτεί το 2016. Οκ, είχε πόλεμο, είναι μια de facto χώρα [σχεδόν] μη αναγνωρισμένη, εχει ιδιαιτερότητες από το πως θα μπεις στη χώρα, τη βιζα, τις συναλλαγες, κλπ αλλά από εκεί και πέρα, πέρα από κάποια εγκαταλελειμμένα κτίρια από την εποχή του πολέμου δεν μπορώ να καταλάβω τι ειναι αυτό που την κάνει να είναι dark tourism.

Στο google λέει: Dark tourism is defined as the act of tourists traveling to sites of death, tragedy, and suffering
Με το σκεπτικό αυτό η μισή Ελλάδα δεν θα ανηκε στο dark tourism; ... με τόσους πολέμους, σφαγές και καταστροφές χωριών από τους Τούρκους, τους Ναζί, βασανιστήρια κατά τη Δικτατορια...

Απορία έχω κι εγώ γιατί δεν γνωρίζω....

 

[Φώτης/Ταξιδιωτης]

H αληθεια ειναι ότι δεν μου είναι πλήρως κατανοητή η σημασία του dark tourism.
Ετσι δεν μπορώ να αντιληφθώ γιατί η Αμπχαζία να εμπίπτει σε αυτή την κατηγορία. Την είχα επισκεφτεί το 2016. Οκ, είχε πόλεμο, είναι μια de facto χώρα [σχεδόν] μη αναγνωρισμένη, εχει ιδιαιτερότητες από το πως θα μπεις στη χώρα, τη βιζα, τις συναλλαγες, κλπ αλλά από εκεί και πέρα, πέρα από κάποια εγκαταλελειμμένα κτίρια από την εποχή του πολέμου δεν μπορώ να καταλάβω τι ειναι αυτό που την κάνει να είναι dark tourism.

Στο google λέει: Dark tourism is defined as the act of tourists traveling to sites of death, tragedy, and suffering
Με το σκεπτικό αυτό η μισή Ελλάδα δεν θα ανηκε στο dark tourism; ... με τόσους πολέμους, σφαγές και καταστροφές χωριών από τους Τούρκους, τους Ναζί, βασανιστήρια κατά τη Δικτατορια...

Απορία έχω κι εγώ γιατί δεν γνωρίζω....

Βασικά πιθανά μέρη για σκοτεινό τουρισμό δεν είναι μόνο η μισή Ελλάδα αλλά όλος ο πλανήτης.

Αμπχαζία ακόμα δεν έχω πάει αλλά όπως και η Οσετία και το Ναγκόρνο Καραμπάχ έχουν μέρη {εγκαταλλειμένα κτίρια, χωριά φαντάσματα } και πολλές ιστορίες να μας διηγηθούν και να εξερευνήσουμε.

Οπως σωστά περιγράφεις στο ποστ στη πρώτη σελίδα βρέθηκες μόνο στη Λιβερία σε μέρη όπου εξελίχθηκαν πολλές άσχημες/μαύρες στιγμές της ανθρωπότητας και μάλιστα συνάντησες και πρόσωπα/θύματα.

υ.γ 1 ΠΟΤΕ δεν δίνουμε λεφτά σε άτομα που είναι εξαρτημένα σε παραισθησιογόνες ουσίες ή αλκοολ. Μα ΠΟΤΕ.
Το γράφω εγώ που ήμουν ενας πρώην αλκοολικός στα νιάτα μου .
υ.γ 2 Δεν ξέρω αν είναι αλήθεια μια αφού κάπου το είχα διαβάσει. Λίγες μέρες μόνο μετά τη πυρκαγιά στο Μάτι το 2018 πολλοί ξένοι που ήταν στην Αθήνα θέλανε να επισκεφτούν την περιοχή. Και τότε γινόντουσαν κάποια τουρ.

 

[GTS]

Για μένα το κεφάλαιο σκοτεινός τουρισμός είναι καθαρά μάρκετινγκ και χωρίς καμία ουσία. Γνώμη μου πάντα.

 

[Hayate]

Για μένα το κεφάλαιο σκοτεινός τουρισμός είναι καθαρά μάρκετινγκ και χωρίς καμία ουσία. Γνώμη μου πάντα.

Δε ξερω αν εχει ουσία αλλα απο τότε που το κατηγοριοποιησανε, ''ταμπελιασανε'' πώς να το πω, αυτο το είδους τουρισμου τότε ναι μάρκετινγκ σε μεγάλο βαθμό.. Πριν η επισκεψη ήταν απλώς μια δυνατη, τρομερή,απίστευτη εμπειρία σε χώρους όπως το Τσερνομπιλ, το Aghdam, το Αουσβιτς κ.τ.λ.

 

[GTS]

Η ίδια εμπειρία παραμένει, δε το αλλάζουν οι ταμπέλες και τα μαρκετιστικα κόλπα αυτό.

 

[fotast]

Σκοτεινός δεν είναι αλλά σίγουρα είναι θεματικός τουρισμός.΄Ισως πρέπει να ανοιχθεί ξεχωριστό θέμα για θεματικό τουρισμό.

Τουρισμός: Φωτογράφοι από Γερμανία μέχρι Ιαπωνία έρχονται στην Ελλάδα για να τραβήξουν τα αεροσκάφη που χορεύουν

 

[LULLU]

Καλως ορισες...να τα πουμε..

Στη χώρα εισήλθα από τα μοναδικά νορμάλ σύνορα μεταξύ Ακτής Ελεφαντοστού - Λιβερίας από το βορρά αφού είχα περάσει κι εγώ ψιλοβαρβάτη ελονοσία στην Ακτη Ελεφαντοστού .,,
οχι και ψιλοβαρβατη!!!!!!!!!! και ακου ο εμπολα υπαρχει και επανεμφανιζεται ετσι για να ξερεις για το επομενο ταξιδ,...