zaniko
Member
- Μηνύματα
- 117
- Likes
- 26
- Επόμενο Ταξίδι
- Ντουμπρόβνικ
- Ταξίδι-Όνειρο
- Νοτια Αμερικη-Ανδεις
Καλώς σας βρήκα λοιπόν αιγυπτόφιλοι και αιγυπτοπολέμιοι.
Εχω πάνω από βδομάδα που γύρισα, κι ακόμα ζω στη γλύκα των χρωμάτων της Ανω Αιγύπτου. Στη μενεξεδένια ανατολή και τη χρυσαφένια δύση που έβαφαν τους αμμόλοφους και κατοπτρίζονταν στα νερά του Νείλου.. Εκεί κάτω, μεταξύ Ασουάν και Λούξορ.. Ειχαμε ένα τεράστιο παράθυρο στο ποταμόπλοιο, που κορνιζάριζε ενα «slide show» εξαιρετικής ομορφιάς και γαλήνης!..
διακοσμημένο με φελούκες, που γλυστρούσαν αθόρυβα στον καθρέφτη του νερού με τα φουσκωμένα πανάκια τους, ανάμεσα σε τουφίτσες από καλάμια και μικρονησάκια, με φόντο μια σειρά φοινικόδεντρα να στοιχίζουν τους κυματιστούς αμμόλοφους κατω από έναν υπέροχο ουρανό.
Η μεγαλοπρέπεια και υποβλητικότητα του τεράστιου όγκου των ναών δεν αποδίδεται με περιγραφές. Πρέπει να το ζήσει κανείς. Πρώτη μου φορά βρέθηκα επίσης σε στεγασμένο ναό (με μεγάλιθους, ε!!), αφιερωμένο στο θεό Όρο στο Εντφου και ένοιωσα το δέος του μυστικιστικού μισοσκόταδου. Οι δικοί μας αρχαίοι ναοί, όπως και στη Συρία ή Μικρά Ασία, είναι ανάλαφροι έτσι ανοιχτοί που παραδίνονται στο φώς του ήλιου, ερείπια τρυφερά θα έλεγα, επιβλητικά αλλά όχι υποβλητικά.
Και η νέα Αίγυπτος;;
Κάϊρο: Μέναμε στο Ξενοδοχείο Pyramisa (περικυκλωμένο στο χάρτη),
πλάϊ στο Sheraton. Θεωρείται από τα.. δευτερότερα, αν και με διπλά γρανιτένια μπάνια, δύο κρεβατοκάμαρες και καθιστικό με τεράστια τζαμαρία προς τον δαντελωτό πύργο του Καϊρου. Την ημέρα πολύβουη η πόλη, σκονισμένη (η έρημος σε απόσταση αναπνοής, μην ξεχνιόμαστε), με τραγικό κυκλοφοριακό πρόβλημα.
Το βράδυ, οι αντικατοπτρισμοί από τα πολύχρωμα φώτα δίνουν στο παραποτάμιο Κάϊρο ονειρική όψη. Στις γέφυρες, εδώ κι εκεί πλαστικές καρεκλίτσες, στα πεζοδρόμια πλάι στα κάγκελα, κοντά σε καρότσια όπου πουλάνε ζεστό ζουμί από φούλια (δυστυχώς σε κεραμικά ή γυάλινα φλυτζάνια αμφιβόλου ή μάλλον δεδομένης.. μη καθαριότητος αφού λείπει το τρεχούμενο νερό).
Αν τώρα απομακρυνθεί κανείς από την αίγλη της Ηλιούπολης και των κεντρικών χλιδάτων παραποτάμιων ξενοδοχείων,..
η εντύπωση είναι αλγεινή!.. Κακομοιριά, σκουπίδια, χωματόδρομοι, τσαπατσουλιά. Ασοβάτιστες πολυκατοικίες με ότι στραπατσαρισμένα κουφώματα σοφιστεί ο κάθε ένοικος (ξύλινα, αλουμίνια, χαρτόνια, μπερντέδες) ή και τρύπες να χάσκουν χωρίς κουφώματα. Με λοφάκια σκουπίδια στις ταράτσες αλλά και δορυφορικά πιάτα παντού. Σωροί σκουπίδια και στους γύρω χώρους, ανάμεσα σε αυτοκίνητα, μέσα σε σχολεία, σε αλάνες και κανάλια..
Δεν είναι μόνο φτώχεια, όμως. Δεν είχα τις ίδιες εικόνες στη φτωχή επισης Συρία, Ιορδανία, κεντρική Τουρκία. Μου δόθηκε η εντύπωση της αδιαφορίας, της παραίτησης από κάθε αισθητική, με τις ευθύνες και τις ευλογίες βέβαια του κράτους, μια και η αποκομιδή απορριμμάτων γίνεται.. πρωτοχρονιά και.. ραμαζάνι.. και αν… Επίσης παρατήρησα (άκου τι βρήκα κι εγώ να παρατηρώ!!) ότι τα σκουπίδια ήταν «καταναλωτικά». Δηλαδή πολύ πλαστικό, μεταλλικά σακουλάκια από σοκοφρετοειδή, κουτάκια κοκακόλας-χυμών-τσιγάρων, χαρτιά και γενικά μικροσυσκευασίες ή πεταμένα παλιοπράμματα οικιακής χρήσης (καρέκλες, στρώματα, μικροέπιπλα). Δεν ήταν απορρίμματα φτώχειας αλλά μικροαστικής αδιαφορίας, τσαπατσουλιάς και έλλειψης παιδείας – κρατικής πρόνοιας.
Αλεξάνδρεια: Δεν πρόλαβα να την περπατήσω, μου μεινε ο καημός..
Ανάσα πνευματική και αρχιτεκτονικό επίτευγμα η Βιβλιοθήκη, με το άγαλμα του εμπνευστή της Δημητρίου του Φαληρέως να καλωσορίζει τιμητικά στην είσοδο τους επισκέπτες. Η επικλινής ανάλαφρη οροφή δίνει έναν άπλετο, έμμεσο, φυσικό φωτισμό, μέσα από εκατοντάδες κάθετα ανοίγματα με οριζόντια μικρά σκέπαστρα. Τα ανοίγματα-παράθυρα είναι εμπνευσμένα από το ανθρώπινο μάτι με τα βλέφαρά του (σκέπαστρα), επιτρέποντας μεν στο ανακλώμενο φώς να μπαίνει αλλά προφυλάσσοντας από τις άμεσες ηλιακές ακτίνες. Η επικλινής τεράστια οροφή καλύπτει τα 5 (ή 6 ίσως) επίπεδα του ενιαίου χώρου, όπου πολλά νέα παιδιά μπροστά σε ανοιχτά βιβλία ή κομπιούτερς αφομοιώνουν τη Γνώση, για ένα καλύτερο μέλλον της Αιγύπτου (και όχι μόνο!).
Η εικόνα που μου έμεινε από την Αλεξάνδρεια είναι μια πυκνή σειρά από τεράστιες γκριζωπές ξεγδαρμένες πολυκατοικίες, που στοιχίζουν μια ωραιότατη λεωφόρο χιλιομέτρων, παράλληλα και μπροστά στην καταγάλανη γητεύτρα Μεσόγειο θάλασσα. Η παραλιακή αυτή λεωφόρος, με την περαντζάδα της πάνω από τις αμμουδερές ακτές είναι όλα τα λεφτά. Νοσταλγώ να ξαναπάω και να αναμιχτώ με τις μαντηλοφορούσες κοπελιές, τα αγόρια σε παρεούλες και τα ζευγαράκια που σουλατσάριζαν ήρεμα με φόντο το γαλάζιο.. Και να χαζέψω τη μόδα που κάνει όργια! από φανταστικά μοντελλάκια σε αποδεκτό θρησκευτικά στυλ μέχρι άχαρα ριχτά των άκρως θρησκόληπτων.
Αν περάσετε από Αλεξάνδρεια, εκτός από το Πατριαρχείο και το σπίτι του Καβάφη, μπείτε για μια καλημέρα και στο Φαρμακείο Παπαντώνη από τη Σύμη. Σήμερα παρακμιακή φαρμακαποθήκη με πρώτες ύλες για την παρασκευή γαληνικών σκευασμάτων, χώρος παλιού φαρμακείου του παππού του νυν κ. Παπαντώνη, δεν έχει ανακαινιστεί ποτέ για να διατηρήσει το μουσιακό χρώμα του!
Σαφώς καθαρότερη η Αλεξάνδρεια του Καϊρου, ξεφτισμένη καλλονή με αιγυπτιακή καθημερινότητα και υπολείμματα περασμένων μεγαλείων!.. Η τυπική επίσκεψη των γκρουπ τελειώνει πάντα με φαγητό στο όμορφο εστιατόριο που βρίσκεται στους κήπους του Φαρούκ, στην άκρη της απέραντης παραλίας.
Και οι άνθρωποι; Τι γεύση και άρωμα προσθέτουν στη ζωντανή ανάμνηση της Αιγύπτου;
Εχω πάνω από βδομάδα που γύρισα, κι ακόμα ζω στη γλύκα των χρωμάτων της Ανω Αιγύπτου. Στη μενεξεδένια ανατολή και τη χρυσαφένια δύση που έβαφαν τους αμμόλοφους και κατοπτρίζονταν στα νερά του Νείλου.. Εκεί κάτω, μεταξύ Ασουάν και Λούξορ.. Ειχαμε ένα τεράστιο παράθυρο στο ποταμόπλοιο, που κορνιζάριζε ενα «slide show» εξαιρετικής ομορφιάς και γαλήνης!..
διακοσμημένο με φελούκες, που γλυστρούσαν αθόρυβα στον καθρέφτη του νερού με τα φουσκωμένα πανάκια τους, ανάμεσα σε τουφίτσες από καλάμια και μικρονησάκια, με φόντο μια σειρά φοινικόδεντρα να στοιχίζουν τους κυματιστούς αμμόλοφους κατω από έναν υπέροχο ουρανό.
Η μεγαλοπρέπεια και υποβλητικότητα του τεράστιου όγκου των ναών δεν αποδίδεται με περιγραφές. Πρέπει να το ζήσει κανείς. Πρώτη μου φορά βρέθηκα επίσης σε στεγασμένο ναό (με μεγάλιθους, ε!!), αφιερωμένο στο θεό Όρο στο Εντφου και ένοιωσα το δέος του μυστικιστικού μισοσκόταδου. Οι δικοί μας αρχαίοι ναοί, όπως και στη Συρία ή Μικρά Ασία, είναι ανάλαφροι έτσι ανοιχτοί που παραδίνονται στο φώς του ήλιου, ερείπια τρυφερά θα έλεγα, επιβλητικά αλλά όχι υποβλητικά.
Και η νέα Αίγυπτος;;
Κάϊρο: Μέναμε στο Ξενοδοχείο Pyramisa (περικυκλωμένο στο χάρτη),
πλάϊ στο Sheraton. Θεωρείται από τα.. δευτερότερα, αν και με διπλά γρανιτένια μπάνια, δύο κρεβατοκάμαρες και καθιστικό με τεράστια τζαμαρία προς τον δαντελωτό πύργο του Καϊρου. Την ημέρα πολύβουη η πόλη, σκονισμένη (η έρημος σε απόσταση αναπνοής, μην ξεχνιόμαστε), με τραγικό κυκλοφοριακό πρόβλημα.
Το βράδυ, οι αντικατοπτρισμοί από τα πολύχρωμα φώτα δίνουν στο παραποτάμιο Κάϊρο ονειρική όψη. Στις γέφυρες, εδώ κι εκεί πλαστικές καρεκλίτσες, στα πεζοδρόμια πλάι στα κάγκελα, κοντά σε καρότσια όπου πουλάνε ζεστό ζουμί από φούλια (δυστυχώς σε κεραμικά ή γυάλινα φλυτζάνια αμφιβόλου ή μάλλον δεδομένης.. μη καθαριότητος αφού λείπει το τρεχούμενο νερό).
Αν τώρα απομακρυνθεί κανείς από την αίγλη της Ηλιούπολης και των κεντρικών χλιδάτων παραποτάμιων ξενοδοχείων,..
η εντύπωση είναι αλγεινή!.. Κακομοιριά, σκουπίδια, χωματόδρομοι, τσαπατσουλιά. Ασοβάτιστες πολυκατοικίες με ότι στραπατσαρισμένα κουφώματα σοφιστεί ο κάθε ένοικος (ξύλινα, αλουμίνια, χαρτόνια, μπερντέδες) ή και τρύπες να χάσκουν χωρίς κουφώματα. Με λοφάκια σκουπίδια στις ταράτσες αλλά και δορυφορικά πιάτα παντού. Σωροί σκουπίδια και στους γύρω χώρους, ανάμεσα σε αυτοκίνητα, μέσα σε σχολεία, σε αλάνες και κανάλια..
Δεν είναι μόνο φτώχεια, όμως. Δεν είχα τις ίδιες εικόνες στη φτωχή επισης Συρία, Ιορδανία, κεντρική Τουρκία. Μου δόθηκε η εντύπωση της αδιαφορίας, της παραίτησης από κάθε αισθητική, με τις ευθύνες και τις ευλογίες βέβαια του κράτους, μια και η αποκομιδή απορριμμάτων γίνεται.. πρωτοχρονιά και.. ραμαζάνι.. και αν… Επίσης παρατήρησα (άκου τι βρήκα κι εγώ να παρατηρώ!!) ότι τα σκουπίδια ήταν «καταναλωτικά». Δηλαδή πολύ πλαστικό, μεταλλικά σακουλάκια από σοκοφρετοειδή, κουτάκια κοκακόλας-χυμών-τσιγάρων, χαρτιά και γενικά μικροσυσκευασίες ή πεταμένα παλιοπράμματα οικιακής χρήσης (καρέκλες, στρώματα, μικροέπιπλα). Δεν ήταν απορρίμματα φτώχειας αλλά μικροαστικής αδιαφορίας, τσαπατσουλιάς και έλλειψης παιδείας – κρατικής πρόνοιας.
Αλεξάνδρεια: Δεν πρόλαβα να την περπατήσω, μου μεινε ο καημός..
Ανάσα πνευματική και αρχιτεκτονικό επίτευγμα η Βιβλιοθήκη, με το άγαλμα του εμπνευστή της Δημητρίου του Φαληρέως να καλωσορίζει τιμητικά στην είσοδο τους επισκέπτες. Η επικλινής ανάλαφρη οροφή δίνει έναν άπλετο, έμμεσο, φυσικό φωτισμό, μέσα από εκατοντάδες κάθετα ανοίγματα με οριζόντια μικρά σκέπαστρα. Τα ανοίγματα-παράθυρα είναι εμπνευσμένα από το ανθρώπινο μάτι με τα βλέφαρά του (σκέπαστρα), επιτρέποντας μεν στο ανακλώμενο φώς να μπαίνει αλλά προφυλάσσοντας από τις άμεσες ηλιακές ακτίνες. Η επικλινής τεράστια οροφή καλύπτει τα 5 (ή 6 ίσως) επίπεδα του ενιαίου χώρου, όπου πολλά νέα παιδιά μπροστά σε ανοιχτά βιβλία ή κομπιούτερς αφομοιώνουν τη Γνώση, για ένα καλύτερο μέλλον της Αιγύπτου (και όχι μόνο!).
Η εικόνα που μου έμεινε από την Αλεξάνδρεια είναι μια πυκνή σειρά από τεράστιες γκριζωπές ξεγδαρμένες πολυκατοικίες, που στοιχίζουν μια ωραιότατη λεωφόρο χιλιομέτρων, παράλληλα και μπροστά στην καταγάλανη γητεύτρα Μεσόγειο θάλασσα. Η παραλιακή αυτή λεωφόρος, με την περαντζάδα της πάνω από τις αμμουδερές ακτές είναι όλα τα λεφτά. Νοσταλγώ να ξαναπάω και να αναμιχτώ με τις μαντηλοφορούσες κοπελιές, τα αγόρια σε παρεούλες και τα ζευγαράκια που σουλατσάριζαν ήρεμα με φόντο το γαλάζιο.. Και να χαζέψω τη μόδα που κάνει όργια! από φανταστικά μοντελλάκια σε αποδεκτό θρησκευτικά στυλ μέχρι άχαρα ριχτά των άκρως θρησκόληπτων.
Αν περάσετε από Αλεξάνδρεια, εκτός από το Πατριαρχείο και το σπίτι του Καβάφη, μπείτε για μια καλημέρα και στο Φαρμακείο Παπαντώνη από τη Σύμη. Σήμερα παρακμιακή φαρμακαποθήκη με πρώτες ύλες για την παρασκευή γαληνικών σκευασμάτων, χώρος παλιού φαρμακείου του παππού του νυν κ. Παπαντώνη, δεν έχει ανακαινιστεί ποτέ για να διατηρήσει το μουσιακό χρώμα του!
Σαφώς καθαρότερη η Αλεξάνδρεια του Καϊρου, ξεφτισμένη καλλονή με αιγυπτιακή καθημερινότητα και υπολείμματα περασμένων μεγαλείων!.. Η τυπική επίσκεψη των γκρουπ τελειώνει πάντα με φαγητό στο όμορφο εστιατόριο που βρίσκεται στους κήπους του Φαρούκ, στην άκρη της απέραντης παραλίας.
Και οι άνθρωποι; Τι γεύση και άρωμα προσθέτουν στη ζωντανή ανάμνηση της Αιγύπτου;
Attachments
-
44,2 KB Προβολές: 136