GTS
Member
- Μηνύματα
- 7.055
- Likes
- 20.455
Πριν ξεκινήσω και πάλι, μερικές εισαγωγικές λεπτομέρειες: το τουριστικό τους σλόγκαν είναι “as pure as it gets”. Και πράγματι, έτσι είναι 100%....μείναμε 4 ημέρες στο Praslin, επισκεφτήκαμε το La Digue (μεταξύ άλλων) και το μόνο τσιμέντο που είδα ήταν στα αεροδρόμιά τους.....ότι σπίτια έβλεπα, ήταν ξύλινα, διακριτικά, πλήρως εναρμονισμένα με το περιβάλλον.....αυτοκίνητα? Τι είναι αυτό? Ελλάς τη δεκαετία του 50...μεγάλα ξενοδοχειακά συγκροτήματα? Ανύπαρκτα....πολυτελή θέρετρα ναι, με bungalows ξύλινα, καλαίσθητα, πνιγμένα στη βλάστηση, με σεβασμό στο περιβάλλον....κοιτάς μετά εμάς με μία πανέμορφη Ελλάδα και κλαις, μέσα στο σκουπίδι, τη ξαπλώστρα και τη γυφτιά.....
Δεν είδα με λίγα λόγια αυτό που φοβόμουν, την τουριστική ανάπτυξη σε βάρος του περιβάλλοντος και του ανθρώπου....όλα αυτά βέβαια έχουν το τίμημά τους, καθώς είναι πανάκριβος προορισμός....στο νησί-πρωτεύουσα Mahe δε πήγαμε, παρά μόνο στο τέλος και το βράδυ για δείπνο, αλλά στα άλλα είδα την Εδέμ....καταστροφή!!
Να πω και τον καιρό μερικά πράγματα: πριν πάμε, φυσικά, είχαμε πλακωθεί στις προγνώσεις καιρού....είχα λοιπόν στεναχωρηθεί αρχικά, αφού το δελτίο προέβλεπε συνεχώς βροχές....ρε γαμώτο λέω, θα πάμε ταξίδι ζωής και θα βρέχει συνέχεια? Με τα πολλά όμως, το είχα πάρει απόφαση: δε πειράζει λέω, ότι θέλει ας κάνει, θα πάμε με φουλ ωραία διάθεση ό,τι και να γίνει!!
Τα πράγματα όμως εξελίχθηκαν εντελώς διαφορετικά....
Και ξεκινάμε λοιπόοοοοοννννν.....(μόλις μπορέσω να ανεβάσω φωτό, τα λόγια είναι φτωχά....)
Day 1:
Με το που προσγειωνόμαστε, ενώ ψιχάλιζε πριν, σταμάτησε να βρέχει....τα πάντα υγρά, βγαίνει σιγά σιγά ο ήλιος και εμείς βγαίνοντας από το αεροπλάνο θέλαμε να βγάλουμε τα ρούχα μας....φορούσα τζιν και η τροπική υγρασία μου έβαλε κυριολεκτικά φωτιά στα μπατζάκια!! Αν δεν το έχεις νιώσει δε το καταλαβαίνεις...φυσικά, ούτε ξαναφόρεσα το τζιν στο υπόλοιπο ταξίδι, ήταν παρελκόμενο του Ντουμπάι βλέπετε...
Αφού μαζεύουμε βαλίτσες, πάμε να έξω να περιμένουμε τη πτήση με το μικρό αεροπλανάκι για Praslin...εκεί παθαίνεις το πρώτο σοκ: τι βλάστηση είναι αυτή θεέ μου...
Τα πάντα καλυμμένα με οργιώδη φυτά σε μία απίστευτη συμφωνία της φύσης....ο τροπικός ήλιος, τα αρώματα (ακόμα και στο αεροδρόμιο!!), η αίσθηση, είναι όλα μαγευτικά....μετά από κανά δίωρο λοιπόν, πετάμε για Praslin...φωτογραφίες από τον αέρα μπορείτε να απολαύσετε στην οθόνη σας!!
Προσγειωνόμαστε στο πιο κουκλίστικο αεροδρόμιο που έχω δει....οι άνθρωποι δε παίζονται! Μπορείτε να δείτε τη βλάστηση ακριβώς έξω από το αεροδρόμιο. Απόλαυση, είχαμε πεθάνει και είχαμε πάει (παραδόξως) στο παράδεισο....
Μετά από μία απίθανη διαδρομή με ένα μικρό λεωφορείο, όπου είδαμε φοίνικες κάθε είδους και σχήματος (αντιστοιχείστε ένα ελληνικό πυκνό ελατόδασος αλλά βάλτε φοίνικες στη θέση του για να καταλάβετε για τι πυκνή βλάστηση μιλάμε), φτάνουμε στο πολυτελέστατο resort.....μιλάμε για τιμή κοντά στα 600 euro/night με ημιδιατροφή, αλλά είπαμε: όλα ήταν δωρεάν.....το δωμάτιο? Δείτε μία μικρή άποψη εδώ, χάλια μαύρα.....όλα ξύλινα bungalows πνιγμένα στο πράσινο, με φοίνικες, γρασίδι και κάθε είδους φυτά.....όλα τέλεια!!! (paradise sun λεγόταν για όποιον ενδιαφέρεται)
Ήταν δεν ήταν λοιπόν 12 το μεσημέρι όταν φορώντας μαγιώ, βγήκαμε με τον φίλο μου να απολαύσουμε το σκηνικό. Να σημειώσω ότι ήδη ήμασταν 24 ώρες άυπνοι, διότι από Ντουμπάι πετάξαμε 2 τα ξημερώματα, αλλά φυσικά, δεν υπήρχε περίπτωση να κοιμηθούμε ούτε λεπτό. Βγαίνουμε λοιπόν να δούμε τη παραλία και ιδού τα χάλια της
. Ελάχιστος κόσμος στη παραλία, βουτήξαμε κατευθείαν για να διαπιστώσουμε πως το νερό ήταν πιο ζεστό από ότι εδώ, αλλά όχι πολύ ζεστό, just perfect θα έλεγα. Προσέξτε στη φωτό τον ανάγλυφο βράχο, που με είχε τρελάνει με την κυματοειδή μορφή του....όπως είπε και κάποιος, από κάπου θα ξεπεταγόταν ο Jack Sparrow!!
Απέναντι και σε κοντινή απόσταση υπήρχαν διάφορα νησάκια, κοιτάξτε απλά αυτό με το ιδιωτικό σπίτι.....καταστροφή!
Αφού κάναμε μπάνιο και αράξαμε έξω, είπαμε να καθίσουμε και λίγο στη πισίνα του ξενοδοχείου (καλά, μη βαράτε!), όπου αράξαμε και σαχλαμαρίσαμε (οποία έκπληξις!!)
Μετά, πάλι στη παραλία, με παρέα αυτή τη φορά αφού κάποια από τα υπόλοιπα παιδιά άρχισαν να κατεβαίνουν σιγά σιγά και εγώ έβγαζα συνεχώς φωτογραφίες, μαγεμένος...
'Ετσι, φτάσαμε στο βραδάκι, όπου πήγαμε στο δωμάτιο για μπάνιο και ετοιμαστήκαμε για φαγητό...εδώ ήταν τα τραπέζια.....
Το φαγητό ήταν απίθανο, με πολύ ωραίο μπουφέ με κρέατα και ψάρια....είχε και μία μπάντα για τους τουρίστες, όπου φυσικά γνωρίσαμε τον τραγουδιστή, έναν τοπικό playboy, με τον οποίο κάναμε πολύ πλάκα και ο οποίος οργάνωνε παιχνίδια-πλάκες με εμάς πρωταγωνιστές.....κατόπιν, ήπιαμε και 2-3-4... ποτά στο μπαράκι....το τέλειο σκηνικό...
Έτσι έφτασε η νύχτα και άυπνοι πλέον γύρω στις 34 ώρες, πήγαμε για ύπνο.....
Day 2:
Ξυπνήσαμε νωρίς νωρίς και κατεβήκαμε για πρωινό, στο οποίο έπινα κάθε πρωί τους καλύτερους χυμούς της ζωής μου, από διάφορα εξωτικά φρούτα....αφού καρδαμώσαμε, ήρθε η ώρα της αναχώρησης για το La Digue….πήγαμε λοιπόν στο μικρό λιμανάκι του Praslin
και μπήκαμε στο καραβάκι που θα μας μετέφερε σε άλλο ένα νησί-παράδεισο...φτάνοντας, μας περίμεναν βοϊδάμαξες, οδηγούμενες από ράσταμεν, λες και ήμασταν στη Τζαμάικα!
Παρατήρησα τη πλήρη απουσία αυτοκινήτων και κάθε λογής μηχανών: ποδήλατα, βοϊδάμαξες και ποδαράτο ήταν οι τρόποι μετακίνησης! Τρελός λοιπόν χαβαλές πάνω στις καρότσες, ο «δρόμος» καταπράσινος, με φοβερά σπίτια δεξιά-αριστερά....όταν λέω φοβερά, δεν εννοώ βίλες με τη δική μας έννοια, όχι όχι....εννοώ όμως σπίτια που τα ζήλευες και ήθελες να μείνεις εκεί για πάντα...
Περάσαμε και από ένα αποικιακό νεκροταφείο, για να μας αφήσουν σε ένα σημείο όπου μία ντόπια ξεναγός, μας πήγε αρχικά να δούμε δύο ντόπιους που σπάζανε καρύδες.....
Εγώ θαύμαζα γύρω γύρω το φοβερό πράσινο και την ηρεμία του νησιού.....ήταν όλα μαγευτικά...
Αφού ευχηθώ καλές γιορτές σε όλους και ειδικά στη Ζωή "Χρόνια πολλά & καλά" για τα πρόσφατα γενέθλιά της (και πάντα ταξίδια!!), συνεχίζω την αφήγηση...
Εκεί λοιπόν που βλέπαμε τους ντόπιους να σπάνε τις καρύδες, κάτι άλλο τράβηξε τη προσοχή μου...λίγο πιο πέρα είδα έναν περιφραγμένο χώρο, με ένα τοίχο 1μ περίπου, να περικλείει τεράστιες χελώνες!! Ενώ λοιπόν οι υπόλοιποι κατευθύνθηκαν λίγο πιο πέρα με τη ξεναγό, εγώ μαγεμένος πήγα να δω τις χελώνες, μαζί με το φίλο μου...
Εκεί λοιπόν που κοιτάζαμε και προσπαθούσαμε να ταΐσουμε τις χελώνες, με τα υπόλοιπα παιδιά να βρίσκονται κάπου αλλού με τη ξεναγό μας, συμβαίνει το απίστευτο: γυρνάω πλάτη στις χελώνες, ώστε να χαζέψω το καταπράσινο τοπίο γύρω μας...ένιωθα εντελώς χαλαρός αλλά...με γελούν τα μάτια μου??? Ένα κοπάδι από ελεύθερα, κάτασπρα άλογα, περνάει ξαφνικά από μπροστά μου.....πάει πέθανα ψέλλισα και πήγα στον παράδεισο, τον άλλο....ευτυχώς, σήκωσα το δεξί χέρι και κατάφερα να τραβήξω όπως-όπως φωτογραφίες από τη μαγεία της στιγμής....
Συνεχίσαμε λοιπόν, περπατώντας μέσα από καταπράσινα δρομάκια και φτάσαμε σε ένα μικρό ξύλινο κιόσκι....εδώ ήταν η αρχή του μονοπατιού για τη περίφημη παραλία source d'argent...εδώ άφηναν οι τουρίστες τα ποδήλατά τους, απαγορευόταν να τα πάρουν ως τη παραλία....εδώ να εκφράσω ακόμα μία φορά τον θαυμασμό μου για τους ανθρώπους του νησιού αυτού, που σέβονται τόσο μα τόσο πολύ τη κληρονομιά τους και τον τόπο τους.....καταλαβαίνετε? ούτε ποδήλατο δεν αφήνουν να πάει στη παραλία....μη μιλήσω για την απουσία ΙΧΝΟΥΣ σκουπιδιού.....αυτά είναι για άλλους...
Ας αφήσουμε τη γκρίνια και ας πάρουμε το μονοπάτι για τη παραλία....περπατώντας σε στενά δρομάκια περιτριγυρισμένα από μεγάλους λείους βράχους και πανύψηλους φοίνικες
αποφεύγοντας τεράστιους ιστούς αραχνών, βγαίνουμε επιτέλους στη παραλία, με μία εκτυφλωτικά άσπρη άμμο και υπέροχο σκηνικό.....ήρθε πλέον η ώρα της χαλάρωσης και αράξαμε τις πετσέτες μαζί με τον φίλο μου κάτω από τους φοίνικες και τη βλάστηση που έσκυβαν πάνω από την άμμο....
Αφού χαλαρώσαμε στα ζεστά και ρηχά νερά της υπέροχης αυτής παραλίας, αποφασίσαμε να εξερευνήσουμε και λίγο τη ζούγκλα πίσω από τη παραλία.....η άσπρη άμμος ήταν γεμάτη από μικρά και άσπρα καβουράκια, αλλά πίσω από αυτή, στο καφέ χώμα είδαμε πολλές και μεγάλες τρύπες....αφού κουρνιάσαμε στήνοντας καρτέρι, ίσα-ίσα που προλάβαμε να δούμε τεράστια καβούρια να ξεμυτίζουν από αυτές.....μόλις μας αντιλαμβανόντουσαν, έμπαιναν και πάλι μέσα.....μιλάμε για έναν οικολογικό παράδεισο, που διατηρείται παρθένος με έλεγχο των αρχών και τον σεβασμό των λιγοστών τουριστών.... εδώ φυσικά δε θα βρεις τις ορδές μεθυσμένων Ευρωπαίων και Αμερικάνων να κάνουν δήθεν «πάρτυ» καταστρέφοντας και μολύνοντας τα πάντα....όχι, εδώ είναι η Εδέμ επί της γης....
Ήρθε όμως κάποια στιγμή η ώρα να πάρουμε το δρόμο της επιστροφής....αφού λοιπόν ήπιαμε γάλα από καρύδες που μας έδωσαν κάποιοι ντόπιοι, γευματίσαμε σε ένα καταπράσινο μέρος....κατόπιν, πήραμε το δρόμο για το λιμάνι της επιστροφής, φυσικά περπατώντας, αφού η πρόταση να έρθουν να μας πάρουν με ένα λεωφορειάκι, απορρίφθηκε παμψηφεί. Στη διαδρομή, είδαμε και τεράστιες νυχτερίδες, με άνοιγμα φτερών τουλάχιστον ενός μέτρου, να ίπτανται πάνω από τα κεφάλια μας...μα όλα είναι τεράστια σε αυτό το παράδεισο??
Θαυμάστε εδώ το δρόμο προς το λιμάνι και όποιος δεν ονειρεύεται να ζήσει σε ένα τέτοιο μέρος, ας σηκώσει το χέρι....
Κατόπιν, γυρίσαμε στο ξενοδοχείο, δειπνήσαμε και η μέρα έκλεισε με μπανάκι στη θάλασσα που λουζόταν από το χρυσό φως της πανσελήνου...
Day 3:
Η τρίτη ημέρα περιλάμβανε ολοήμερη εκδρομή με καταμαράν και φυσικά...island hopping!!! Εδώ τώρα, θα με συγχωρήσετε αλλά δε θυμάμαι τα ονόματα από τα νησάκια που επισκεφθήκαμε!! Ίσως η Ζωή δώσει εδώ μία χείρα βοηθείας.....
Στο καταμαράν, είχε στηθεί φυσικά τρελό πάρτυ, αφού πίναμε μπίρες και χορεύαμε σε μουσικές κάνοντας τρελό χαβαλέ, ηλιοθεραπεία κτλ...να πω εδώ, πως από το σκάφος βλέπαμε φοβερές παραλίες στα διάφορα νησάκια που αποτελούν αυτόν τον παράδεισο, οι περισσότερες έρημες...σε κάποιες, έβλεπα και λίγους ανθρώπους και μόλις διακρίνονταν από πίσω οι στέγες από τα πολυτελή bungalows, πνιγμένα στη βλάστηση....ούτε τσιμέντο, ούτε γιγάντια κτίρια-δήθεν resorts....
Πρώτη μας στάση λοιπόν, ήταν ένα νησάκι-καταφύγιο πουλιών και ζώων...μερικοί μόνο εθελοντές ζούσαν σε αυτό, αφού ήταν αυστηρά προστατευμένο...
Περιμέναμε λοιπόν σε ένα κιόσκι για να εισέλθουμε στη ζούγκλα του νησιού, αφού μας είχαν προειδοποιήσει ότι θα γινόμασταν τροφή σε εκατομμύρια κουνούπια....στην είσοδο της ζούγκλας βλέπαμε ένα νέφος από δαύτα, ενώ ήδη στο κιόσκι είχαμε γίνει γεύμα για πολλά από αυτά....
Στη ζούγκλα βλέπαμε γιγάντια ιγκουάνα, χελώνες, πουλιά να κλωσάνε στο έδαφος τα αυγά τους, όλα στο φυσικό τους περιβάλλον και χωρίς φόβο για τους ανθρώπους....τα κουνούπια κάνανε πάρτυ πάνω μας, παρόλο που είχαμε ψεκαστεί με αντικουνουπικά σπρέι...μετά από κανά μισάωρο και πάνω που δεν αντέχαμε άλλο τα τσιμπήματα, μία βραχώδης παραλία ξεπρόβαλλε: επιτέλους είχαμε διασχίσει όλη τη ζούγκλα....στην έξοδο λοιπόν, μία κοπέλα από τους εθελοντές, ψιθύρισε κάτι στον ντόπιο οδηγό μας...αυτός μας κάλεσε να δούμε ένα ακόμα θαύμα της φύσης: μόλις είχαν σκάσει στη παραλία αυγά από χελώνες και αυτά έτρεχαν με ορμή προς τη θάλασσα....ήμασταν πραγματικά πολύ τυχεροί που είδαμε κάτι τέτοιο, να γίνεται σε εντελώς φυσικό περιβάλλον.....της κατάστασης, έτρεξαν να επωφεληθούν και καβούρια, τα οποία άρπαζαν τα μικρά χελωνάκια....ενώ λοιπόν η φύση έκανε τη δουλειά της, πήρα υπό τη προστασία μου έναν μικρό πιτσιρίκο, μέχρι που έφτασε στη θάλασσα με ασφάλεια.....τρομερή εμπειρία!!
Κατόπιν, πήραμε τον παραλιακό (ευτυχώς!!!) δρόμο προς την αφετηρία μας, όπου και γνωρίσαμε τη γηραιότερη χελώνα του νησιού, τον συνονόματό μου George, ηλικίας 120 ετών παρακαλώ!!!
Αφού βουτήξαμε λίγο στα βαθιά νερά της υπέροχης παραλίας του νησιού, ανεβήκαμε ξανά στο καταμαράν και βάλαμε πλώρη για το επόμενο νησί....
Συνεχίζοντας προς το επόμενο νησάκι, το πάρτυ στο καταμαράν έφτανε στο φόρτε του. Με έναν υπέροχο, δυνατό και επικίνδυνο για τους απρόσεκτους ήλιο να λάμπει, το πλοιάριο περνάει από καταπληκτικά τοπία, στα οποία κυριαρχούν παρθένες και ερημικές παραλίες.
Στάση ο πλοηγός μας δε κάνει, αφού ο προορισμός είναι κοντά. Το καταμαράν λοιπόν κάποια στιγμή αράζει στα ανοικτά ενός υπέροχου νησιού....
Στο νησί θα πατάγαμε πόδι με μία μικρή φουσκωτή βάρκα ή με μάσκα και κολυμπώντας! Φυσικά, επιλέξαμε το 2ο....Στη παραλία του νησιού, είχε στηθεί ένας πλούσιος μπουφές για να γευματίσουμε. Ήταν όλα υπέροχα, μαγευτικά...εγώ τριγύρισα και λίγο στο γρασίδι, θαυμάζοντας για άλλη μία φορά τον παράδεισο στον οποίο βρισκόμασταν
Περιττό να πω για τη παραλία, έτσι? Ζωήηηηηηηη κοίτα!!
Μετά το φαγητό, ήρθε η ώρα της επιστροφής στο καταμαράν και πάλι κολυμπώντας με τις μάσκες μας! Τι κι αν είχαμε μόλις φάει, αυτό δε το χάναμε με τίποτα, αφού είχαμε αρκετό χρόνο στη διάθεσή μας για παρατήρηση του βυθού...αν είναι να πεθάνουμε έτσι, καλοδεχούμενος ο χάρος!
Ο βυθός ήταν όμορφος, αλλά όχι κάτι το εντυπωσιακό στο συγκεκριμένο μέρος...είχε αρκετά ψαράκια, ωραία κοράλλια, αλλά φαντάζομαι υπάρχουν πολύ πιο ωραία μέρη για σνόρκελινγκ....φτάνοντας στο σκάφος, μία συνοδός μας, τάιζε κάτι ψάρια (moonfish νομίζω ήτανε) με ψωμί του τοστ. Τότε η θεά, μας δίνει σε μερικούς που ήμασταν ακόμη μέσα (3-4 τρελοί, δε βγαίναμε με τίποτα), ολόκληρες φέτες και αρχίσαμε να ταΐζουμε τα ψάρια με τα χέρια μας!! Ήταν απίστευτο, με το ένα χέρι κράταγα κομμάτι ψωμί και ερχόταν να το φάει το ψάρι και με το άλλο, το χάιδευα. Ναι κύριοι/ες, εκεί χάιδευα ψάρια......απίστευτο
Κατόπιν, πήραμε το δρόμο της επιστροφής...
Το βραδάκι τα κλασσικά, δείπνο πάνω στη θάλασσα, μετά μπανάκι κτλ..παλιοζωή δηλ.
Day 4:
Δυστυχώς, δυστυχώς και ξανά δυστυχώς, ξημέρωσε η τελευταία ημέρα στο παράδεισο.....το πρόγραμμα περιελάμβανε άραγμα και μπάνιο στη γνωστή παραλία Anse Lazio. Μετά λοιπόν από άλλο ένα υπέροχο πρωινό με εξωτικά φρούτα και χυμούς και στο οποίο μας έκανε παρέα ένας εξωτικός φτερωτός φίλος, πήγαμε στη παραλία. Όχι δε μείναμε άφωνοι, γιατί πολύ απλά 3 ημέρες στο παράδεισο δεν είχαμε ήδη φωνή. Όταν είσαι εκεί για κάποιες ημέρες, περιέργως αυτά που βλέπεις σου φαίνονται πανέμορφα βέβαια, αλλά και φυσιολογικά-αναμενόμενα κατά κάποιο τρόπο.
Η παραλία ήταν η πιο ωραία από τις 4 που είχαμε δει και κολυμπήσει.....θα αφήσω τις φωτό να μιλήσουν, τι να πω εγώ...Enjoy!!
[url=http://www.travelstories.gr/photo/showphoto.php?photo=12051]
[/URL]
Αργότερα και λίγο πιο μέσα στο γρασίδι και τη βλάστηση, υπήρχε άλλος ένας υπέροχος μπουφές, αλλά εγώ και κάποιοι άλλοι/ες αρνηθήκαμε να πάμε, να χάσουμε έστω και 5 λεπτά από την υπέροχη αυτή παραλία....δε μπορούσαμε να ξεκολλήσουμε στη κυριολεξία.
Κατόπιν, όπως και σε όλα τα πράγματα ήρθε το τέλος....γυρίσαμε στο ξενοδοχείο, είπαμε στο επανιδείν (ελπίζω) στο ωραίο μας δωμάτιο (βούτηξα όσο είχε απομείνει από το υπέροχο σαμπουάν και αφρόλουτρο από καρύδα), στους φοίνικες φορτωμένους με καρύδες στο ξενοδοχείο, στην υπέροχη παραλία μπροστά του....εγώ πάλευα λίγο να τακτοποιήσω προσεκτικά τα σουβενίρ μου από το παράδεισο.....λίγη άμμος από τη Anse Source d' Argent και τη Paradise Beach (του ξενοδοχείου είναι αυτή) και τη καρύδα μου, που βρήκα κατάχαμα και πήρα στο La Digue (και η οποία ακόμα κοσμεί το σαλόνι μου).
Πετάγαμε βράδυ ξανά για Ντουμπάι αλλά δειπνήσαμε κάπου στο Mahe, αφού μεταφερθήκαμε εκεί με καραβάκι. Από το Mahe μέσα στα σκοτάδια δε μπόρεσα να δω τίποτα, είμαι σίγουρος ότι είναι πανέμορφα όμως, όπως είναι όλα στον ευλογημένο τούτο τόπο.
Κλείνω (κλαψ) την αφήγηση με μία τελευταία φωτό που τράβηξα πάνω στο καραβάκι καθ'οδόν για το Mahe. Αναμφίβολα ένα ωραίο φινάλε για το πιο αξέχαστο ταξίδι της ζωής μου (μέχρι το επόμενο που έλεγε ο Μέγας Νικ)
Υ.Γ. Δομίνικε έρχομαι για να σου ρουφήξω το μεδούλι
THE END
Δεν είδα με λίγα λόγια αυτό που φοβόμουν, την τουριστική ανάπτυξη σε βάρος του περιβάλλοντος και του ανθρώπου....όλα αυτά βέβαια έχουν το τίμημά τους, καθώς είναι πανάκριβος προορισμός....στο νησί-πρωτεύουσα Mahe δε πήγαμε, παρά μόνο στο τέλος και το βράδυ για δείπνο, αλλά στα άλλα είδα την Εδέμ....καταστροφή!!
Να πω και τον καιρό μερικά πράγματα: πριν πάμε, φυσικά, είχαμε πλακωθεί στις προγνώσεις καιρού....είχα λοιπόν στεναχωρηθεί αρχικά, αφού το δελτίο προέβλεπε συνεχώς βροχές....ρε γαμώτο λέω, θα πάμε ταξίδι ζωής και θα βρέχει συνέχεια? Με τα πολλά όμως, το είχα πάρει απόφαση: δε πειράζει λέω, ότι θέλει ας κάνει, θα πάμε με φουλ ωραία διάθεση ό,τι και να γίνει!!
Τα πράγματα όμως εξελίχθηκαν εντελώς διαφορετικά....
Και ξεκινάμε λοιπόοοοοοννννν.....(μόλις μπορέσω να ανεβάσω φωτό, τα λόγια είναι φτωχά....)
Day 1:
Με το που προσγειωνόμαστε, ενώ ψιχάλιζε πριν, σταμάτησε να βρέχει....τα πάντα υγρά, βγαίνει σιγά σιγά ο ήλιος και εμείς βγαίνοντας από το αεροπλάνο θέλαμε να βγάλουμε τα ρούχα μας....φορούσα τζιν και η τροπική υγρασία μου έβαλε κυριολεκτικά φωτιά στα μπατζάκια!! Αν δεν το έχεις νιώσει δε το καταλαβαίνεις...φυσικά, ούτε ξαναφόρεσα το τζιν στο υπόλοιπο ταξίδι, ήταν παρελκόμενο του Ντουμπάι βλέπετε...
Αφού μαζεύουμε βαλίτσες, πάμε να έξω να περιμένουμε τη πτήση με το μικρό αεροπλανάκι για Praslin...εκεί παθαίνεις το πρώτο σοκ: τι βλάστηση είναι αυτή θεέ μου...
Τα πάντα καλυμμένα με οργιώδη φυτά σε μία απίστευτη συμφωνία της φύσης....ο τροπικός ήλιος, τα αρώματα (ακόμα και στο αεροδρόμιο!!), η αίσθηση, είναι όλα μαγευτικά....μετά από κανά δίωρο λοιπόν, πετάμε για Praslin...φωτογραφίες από τον αέρα μπορείτε να απολαύσετε στην οθόνη σας!!
Προσγειωνόμαστε στο πιο κουκλίστικο αεροδρόμιο που έχω δει....οι άνθρωποι δε παίζονται! Μπορείτε να δείτε τη βλάστηση ακριβώς έξω από το αεροδρόμιο. Απόλαυση, είχαμε πεθάνει και είχαμε πάει (παραδόξως) στο παράδεισο....
Μετά από μία απίθανη διαδρομή με ένα μικρό λεωφορείο, όπου είδαμε φοίνικες κάθε είδους και σχήματος (αντιστοιχείστε ένα ελληνικό πυκνό ελατόδασος αλλά βάλτε φοίνικες στη θέση του για να καταλάβετε για τι πυκνή βλάστηση μιλάμε), φτάνουμε στο πολυτελέστατο resort.....μιλάμε για τιμή κοντά στα 600 euro/night με ημιδιατροφή, αλλά είπαμε: όλα ήταν δωρεάν.....το δωμάτιο? Δείτε μία μικρή άποψη εδώ, χάλια μαύρα.....όλα ξύλινα bungalows πνιγμένα στο πράσινο, με φοίνικες, γρασίδι και κάθε είδους φυτά.....όλα τέλεια!!! (paradise sun λεγόταν για όποιον ενδιαφέρεται)
Ήταν δεν ήταν λοιπόν 12 το μεσημέρι όταν φορώντας μαγιώ, βγήκαμε με τον φίλο μου να απολαύσουμε το σκηνικό. Να σημειώσω ότι ήδη ήμασταν 24 ώρες άυπνοι, διότι από Ντουμπάι πετάξαμε 2 τα ξημερώματα, αλλά φυσικά, δεν υπήρχε περίπτωση να κοιμηθούμε ούτε λεπτό. Βγαίνουμε λοιπόν να δούμε τη παραλία και ιδού τα χάλια της
. Ελάχιστος κόσμος στη παραλία, βουτήξαμε κατευθείαν για να διαπιστώσουμε πως το νερό ήταν πιο ζεστό από ότι εδώ, αλλά όχι πολύ ζεστό, just perfect θα έλεγα. Προσέξτε στη φωτό τον ανάγλυφο βράχο, που με είχε τρελάνει με την κυματοειδή μορφή του....όπως είπε και κάποιος, από κάπου θα ξεπεταγόταν ο Jack Sparrow!!Απέναντι και σε κοντινή απόσταση υπήρχαν διάφορα νησάκια, κοιτάξτε απλά αυτό με το ιδιωτικό σπίτι.....καταστροφή!
Αφού κάναμε μπάνιο και αράξαμε έξω, είπαμε να καθίσουμε και λίγο στη πισίνα του ξενοδοχείου (καλά, μη βαράτε!), όπου αράξαμε και σαχλαμαρίσαμε (οποία έκπληξις!!)
Μετά, πάλι στη παραλία, με παρέα αυτή τη φορά αφού κάποια από τα υπόλοιπα παιδιά άρχισαν να κατεβαίνουν σιγά σιγά και εγώ έβγαζα συνεχώς φωτογραφίες, μαγεμένος...
'Ετσι, φτάσαμε στο βραδάκι, όπου πήγαμε στο δωμάτιο για μπάνιο και ετοιμαστήκαμε για φαγητό...εδώ ήταν τα τραπέζια.....
Το φαγητό ήταν απίθανο, με πολύ ωραίο μπουφέ με κρέατα και ψάρια....είχε και μία μπάντα για τους τουρίστες, όπου φυσικά γνωρίσαμε τον τραγουδιστή, έναν τοπικό playboy, με τον οποίο κάναμε πολύ πλάκα και ο οποίος οργάνωνε παιχνίδια-πλάκες με εμάς πρωταγωνιστές.....κατόπιν, ήπιαμε και 2-3-4... ποτά στο μπαράκι....το τέλειο σκηνικό...
Έτσι έφτασε η νύχτα και άυπνοι πλέον γύρω στις 34 ώρες, πήγαμε για ύπνο.....
Day 2:
Ξυπνήσαμε νωρίς νωρίς και κατεβήκαμε για πρωινό, στο οποίο έπινα κάθε πρωί τους καλύτερους χυμούς της ζωής μου, από διάφορα εξωτικά φρούτα....αφού καρδαμώσαμε, ήρθε η ώρα της αναχώρησης για το La Digue….πήγαμε λοιπόν στο μικρό λιμανάκι του Praslin
και μπήκαμε στο καραβάκι που θα μας μετέφερε σε άλλο ένα νησί-παράδεισο...φτάνοντας, μας περίμεναν βοϊδάμαξες, οδηγούμενες από ράσταμεν, λες και ήμασταν στη Τζαμάικα!
Παρατήρησα τη πλήρη απουσία αυτοκινήτων και κάθε λογής μηχανών: ποδήλατα, βοϊδάμαξες και ποδαράτο ήταν οι τρόποι μετακίνησης! Τρελός λοιπόν χαβαλές πάνω στις καρότσες, ο «δρόμος» καταπράσινος, με φοβερά σπίτια δεξιά-αριστερά....όταν λέω φοβερά, δεν εννοώ βίλες με τη δική μας έννοια, όχι όχι....εννοώ όμως σπίτια που τα ζήλευες και ήθελες να μείνεις εκεί για πάντα...
Περάσαμε και από ένα αποικιακό νεκροταφείο, για να μας αφήσουν σε ένα σημείο όπου μία ντόπια ξεναγός, μας πήγε αρχικά να δούμε δύο ντόπιους που σπάζανε καρύδες.....
Εγώ θαύμαζα γύρω γύρω το φοβερό πράσινο και την ηρεμία του νησιού.....ήταν όλα μαγευτικά...
Αφού ευχηθώ καλές γιορτές σε όλους και ειδικά στη Ζωή "Χρόνια πολλά & καλά" για τα πρόσφατα γενέθλιά της (και πάντα ταξίδια!!), συνεχίζω την αφήγηση...
Εκεί λοιπόν που βλέπαμε τους ντόπιους να σπάνε τις καρύδες, κάτι άλλο τράβηξε τη προσοχή μου...λίγο πιο πέρα είδα έναν περιφραγμένο χώρο, με ένα τοίχο 1μ περίπου, να περικλείει τεράστιες χελώνες!! Ενώ λοιπόν οι υπόλοιποι κατευθύνθηκαν λίγο πιο πέρα με τη ξεναγό, εγώ μαγεμένος πήγα να δω τις χελώνες, μαζί με το φίλο μου...
Εκεί λοιπόν που κοιτάζαμε και προσπαθούσαμε να ταΐσουμε τις χελώνες, με τα υπόλοιπα παιδιά να βρίσκονται κάπου αλλού με τη ξεναγό μας, συμβαίνει το απίστευτο: γυρνάω πλάτη στις χελώνες, ώστε να χαζέψω το καταπράσινο τοπίο γύρω μας...ένιωθα εντελώς χαλαρός αλλά...με γελούν τα μάτια μου??? Ένα κοπάδι από ελεύθερα, κάτασπρα άλογα, περνάει ξαφνικά από μπροστά μου.....πάει πέθανα ψέλλισα και πήγα στον παράδεισο, τον άλλο....ευτυχώς, σήκωσα το δεξί χέρι και κατάφερα να τραβήξω όπως-όπως φωτογραφίες από τη μαγεία της στιγμής....
Συνεχίσαμε λοιπόν, περπατώντας μέσα από καταπράσινα δρομάκια και φτάσαμε σε ένα μικρό ξύλινο κιόσκι....εδώ ήταν η αρχή του μονοπατιού για τη περίφημη παραλία source d'argent...εδώ άφηναν οι τουρίστες τα ποδήλατά τους, απαγορευόταν να τα πάρουν ως τη παραλία....εδώ να εκφράσω ακόμα μία φορά τον θαυμασμό μου για τους ανθρώπους του νησιού αυτού, που σέβονται τόσο μα τόσο πολύ τη κληρονομιά τους και τον τόπο τους.....καταλαβαίνετε? ούτε ποδήλατο δεν αφήνουν να πάει στη παραλία....μη μιλήσω για την απουσία ΙΧΝΟΥΣ σκουπιδιού.....αυτά είναι για άλλους...
Ας αφήσουμε τη γκρίνια και ας πάρουμε το μονοπάτι για τη παραλία....περπατώντας σε στενά δρομάκια περιτριγυρισμένα από μεγάλους λείους βράχους και πανύψηλους φοίνικες
αποφεύγοντας τεράστιους ιστούς αραχνών, βγαίνουμε επιτέλους στη παραλία, με μία εκτυφλωτικά άσπρη άμμο και υπέροχο σκηνικό.....ήρθε πλέον η ώρα της χαλάρωσης και αράξαμε τις πετσέτες μαζί με τον φίλο μου κάτω από τους φοίνικες και τη βλάστηση που έσκυβαν πάνω από την άμμο....
Αφού χαλαρώσαμε στα ζεστά και ρηχά νερά της υπέροχης αυτής παραλίας, αποφασίσαμε να εξερευνήσουμε και λίγο τη ζούγκλα πίσω από τη παραλία.....η άσπρη άμμος ήταν γεμάτη από μικρά και άσπρα καβουράκια, αλλά πίσω από αυτή, στο καφέ χώμα είδαμε πολλές και μεγάλες τρύπες....αφού κουρνιάσαμε στήνοντας καρτέρι, ίσα-ίσα που προλάβαμε να δούμε τεράστια καβούρια να ξεμυτίζουν από αυτές.....μόλις μας αντιλαμβανόντουσαν, έμπαιναν και πάλι μέσα.....μιλάμε για έναν οικολογικό παράδεισο, που διατηρείται παρθένος με έλεγχο των αρχών και τον σεβασμό των λιγοστών τουριστών.... εδώ φυσικά δε θα βρεις τις ορδές μεθυσμένων Ευρωπαίων και Αμερικάνων να κάνουν δήθεν «πάρτυ» καταστρέφοντας και μολύνοντας τα πάντα....όχι, εδώ είναι η Εδέμ επί της γης....
Ήρθε όμως κάποια στιγμή η ώρα να πάρουμε το δρόμο της επιστροφής....αφού λοιπόν ήπιαμε γάλα από καρύδες που μας έδωσαν κάποιοι ντόπιοι, γευματίσαμε σε ένα καταπράσινο μέρος....κατόπιν, πήραμε το δρόμο για το λιμάνι της επιστροφής, φυσικά περπατώντας, αφού η πρόταση να έρθουν να μας πάρουν με ένα λεωφορειάκι, απορρίφθηκε παμψηφεί. Στη διαδρομή, είδαμε και τεράστιες νυχτερίδες, με άνοιγμα φτερών τουλάχιστον ενός μέτρου, να ίπτανται πάνω από τα κεφάλια μας...μα όλα είναι τεράστια σε αυτό το παράδεισο??
Θαυμάστε εδώ το δρόμο προς το λιμάνι και όποιος δεν ονειρεύεται να ζήσει σε ένα τέτοιο μέρος, ας σηκώσει το χέρι....
Κατόπιν, γυρίσαμε στο ξενοδοχείο, δειπνήσαμε και η μέρα έκλεισε με μπανάκι στη θάλασσα που λουζόταν από το χρυσό φως της πανσελήνου...
Day 3:
Η τρίτη ημέρα περιλάμβανε ολοήμερη εκδρομή με καταμαράν και φυσικά...island hopping!!! Εδώ τώρα, θα με συγχωρήσετε αλλά δε θυμάμαι τα ονόματα από τα νησάκια που επισκεφθήκαμε!! Ίσως η Ζωή δώσει εδώ μία χείρα βοηθείας.....
Στο καταμαράν, είχε στηθεί φυσικά τρελό πάρτυ, αφού πίναμε μπίρες και χορεύαμε σε μουσικές κάνοντας τρελό χαβαλέ, ηλιοθεραπεία κτλ...να πω εδώ, πως από το σκάφος βλέπαμε φοβερές παραλίες στα διάφορα νησάκια που αποτελούν αυτόν τον παράδεισο, οι περισσότερες έρημες...σε κάποιες, έβλεπα και λίγους ανθρώπους και μόλις διακρίνονταν από πίσω οι στέγες από τα πολυτελή bungalows, πνιγμένα στη βλάστηση....ούτε τσιμέντο, ούτε γιγάντια κτίρια-δήθεν resorts....
Πρώτη μας στάση λοιπόν, ήταν ένα νησάκι-καταφύγιο πουλιών και ζώων...μερικοί μόνο εθελοντές ζούσαν σε αυτό, αφού ήταν αυστηρά προστατευμένο...
Περιμέναμε λοιπόν σε ένα κιόσκι για να εισέλθουμε στη ζούγκλα του νησιού, αφού μας είχαν προειδοποιήσει ότι θα γινόμασταν τροφή σε εκατομμύρια κουνούπια....στην είσοδο της ζούγκλας βλέπαμε ένα νέφος από δαύτα, ενώ ήδη στο κιόσκι είχαμε γίνει γεύμα για πολλά από αυτά....
Στη ζούγκλα βλέπαμε γιγάντια ιγκουάνα, χελώνες, πουλιά να κλωσάνε στο έδαφος τα αυγά τους, όλα στο φυσικό τους περιβάλλον και χωρίς φόβο για τους ανθρώπους....τα κουνούπια κάνανε πάρτυ πάνω μας, παρόλο που είχαμε ψεκαστεί με αντικουνουπικά σπρέι...μετά από κανά μισάωρο και πάνω που δεν αντέχαμε άλλο τα τσιμπήματα, μία βραχώδης παραλία ξεπρόβαλλε: επιτέλους είχαμε διασχίσει όλη τη ζούγκλα....στην έξοδο λοιπόν, μία κοπέλα από τους εθελοντές, ψιθύρισε κάτι στον ντόπιο οδηγό μας...αυτός μας κάλεσε να δούμε ένα ακόμα θαύμα της φύσης: μόλις είχαν σκάσει στη παραλία αυγά από χελώνες και αυτά έτρεχαν με ορμή προς τη θάλασσα....ήμασταν πραγματικά πολύ τυχεροί που είδαμε κάτι τέτοιο, να γίνεται σε εντελώς φυσικό περιβάλλον.....της κατάστασης, έτρεξαν να επωφεληθούν και καβούρια, τα οποία άρπαζαν τα μικρά χελωνάκια....ενώ λοιπόν η φύση έκανε τη δουλειά της, πήρα υπό τη προστασία μου έναν μικρό πιτσιρίκο, μέχρι που έφτασε στη θάλασσα με ασφάλεια.....τρομερή εμπειρία!!
Κατόπιν, πήραμε τον παραλιακό (ευτυχώς!!!
) δρόμο προς την αφετηρία μας, όπου και γνωρίσαμε τη γηραιότερη χελώνα του νησιού, τον συνονόματό μου George, ηλικίας 120 ετών παρακαλώ!!!Αφού βουτήξαμε λίγο στα βαθιά νερά της υπέροχης παραλίας του νησιού, ανεβήκαμε ξανά στο καταμαράν και βάλαμε πλώρη για το επόμενο νησί....
Συνεχίζοντας προς το επόμενο νησάκι, το πάρτυ στο καταμαράν έφτανε στο φόρτε του. Με έναν υπέροχο, δυνατό και επικίνδυνο για τους απρόσεκτους ήλιο να λάμπει, το πλοιάριο περνάει από καταπληκτικά τοπία, στα οποία κυριαρχούν παρθένες και ερημικές παραλίες.
Στάση ο πλοηγός μας δε κάνει, αφού ο προορισμός είναι κοντά. Το καταμαράν λοιπόν κάποια στιγμή αράζει στα ανοικτά ενός υπέροχου νησιού....
Στο νησί θα πατάγαμε πόδι με μία μικρή φουσκωτή βάρκα ή με μάσκα και κολυμπώντας! Φυσικά, επιλέξαμε το 2ο....Στη παραλία του νησιού, είχε στηθεί ένας πλούσιος μπουφές για να γευματίσουμε. Ήταν όλα υπέροχα, μαγευτικά...εγώ τριγύρισα και λίγο στο γρασίδι, θαυμάζοντας για άλλη μία φορά τον παράδεισο στον οποίο βρισκόμασταν
Περιττό να πω για τη παραλία, έτσι? Ζωήηηηηηηη κοίτα!!
Μετά το φαγητό, ήρθε η ώρα της επιστροφής στο καταμαράν και πάλι κολυμπώντας με τις μάσκες μας! Τι κι αν είχαμε μόλις φάει, αυτό δε το χάναμε με τίποτα, αφού είχαμε αρκετό χρόνο στη διάθεσή μας για παρατήρηση του βυθού...αν είναι να πεθάνουμε έτσι, καλοδεχούμενος ο χάρος!
Ο βυθός ήταν όμορφος, αλλά όχι κάτι το εντυπωσιακό στο συγκεκριμένο μέρος...είχε αρκετά ψαράκια, ωραία κοράλλια, αλλά φαντάζομαι υπάρχουν πολύ πιο ωραία μέρη για σνόρκελινγκ....φτάνοντας στο σκάφος, μία συνοδός μας, τάιζε κάτι ψάρια (moonfish νομίζω ήτανε) με ψωμί του τοστ. Τότε η θεά, μας δίνει σε μερικούς που ήμασταν ακόμη μέσα (3-4 τρελοί, δε βγαίναμε με τίποτα), ολόκληρες φέτες και αρχίσαμε να ταΐζουμε τα ψάρια με τα χέρια μας!! Ήταν απίστευτο, με το ένα χέρι κράταγα κομμάτι ψωμί και ερχόταν να το φάει το ψάρι και με το άλλο, το χάιδευα. Ναι κύριοι/ες, εκεί χάιδευα ψάρια......απίστευτο
Κατόπιν, πήραμε το δρόμο της επιστροφής...
Το βραδάκι τα κλασσικά, δείπνο πάνω στη θάλασσα, μετά μπανάκι κτλ..παλιοζωή δηλ.
Day 4:
Δυστυχώς, δυστυχώς και ξανά δυστυχώς, ξημέρωσε η τελευταία ημέρα στο παράδεισο.....το πρόγραμμα περιελάμβανε άραγμα και μπάνιο στη γνωστή παραλία Anse Lazio. Μετά λοιπόν από άλλο ένα υπέροχο πρωινό με εξωτικά φρούτα και χυμούς και στο οποίο μας έκανε παρέα ένας εξωτικός φτερωτός φίλος, πήγαμε στη παραλία. Όχι δε μείναμε άφωνοι, γιατί πολύ απλά 3 ημέρες στο παράδεισο δεν είχαμε ήδη φωνή. Όταν είσαι εκεί για κάποιες ημέρες, περιέργως αυτά που βλέπεις σου φαίνονται πανέμορφα βέβαια, αλλά και φυσιολογικά-αναμενόμενα κατά κάποιο τρόπο.
Η παραλία ήταν η πιο ωραία από τις 4 που είχαμε δει και κολυμπήσει.....θα αφήσω τις φωτό να μιλήσουν, τι να πω εγώ...Enjoy!!
[url=http://www.travelstories.gr/photo/showphoto.php?photo=12051]
Αργότερα και λίγο πιο μέσα στο γρασίδι και τη βλάστηση, υπήρχε άλλος ένας υπέροχος μπουφές, αλλά εγώ και κάποιοι άλλοι/ες αρνηθήκαμε να πάμε, να χάσουμε έστω και 5 λεπτά από την υπέροχη αυτή παραλία....δε μπορούσαμε να ξεκολλήσουμε στη κυριολεξία.
Κατόπιν, όπως και σε όλα τα πράγματα ήρθε το τέλος....γυρίσαμε στο ξενοδοχείο, είπαμε στο επανιδείν (ελπίζω) στο ωραίο μας δωμάτιο (βούτηξα όσο είχε απομείνει από το υπέροχο σαμπουάν και αφρόλουτρο από καρύδα
), στους φοίνικες φορτωμένους με καρύδες στο ξενοδοχείο, στην υπέροχη παραλία μπροστά του....εγώ πάλευα λίγο να τακτοποιήσω προσεκτικά τα σουβενίρ μου από το παράδεισο.....λίγη άμμος από τη Anse Source d' Argent και τη Paradise Beach (του ξενοδοχείου είναι αυτή) και τη καρύδα μου, που βρήκα κατάχαμα και πήρα στο La Digue (και η οποία ακόμα κοσμεί το σαλόνι μου).Πετάγαμε βράδυ ξανά για Ντουμπάι αλλά δειπνήσαμε κάπου στο Mahe, αφού μεταφερθήκαμε εκεί με καραβάκι. Από το Mahe μέσα στα σκοτάδια δε μπόρεσα να δω τίποτα, είμαι σίγουρος ότι είναι πανέμορφα όμως, όπως είναι όλα στον ευλογημένο τούτο τόπο.
Κλείνω (κλαψ) την αφήγηση με μία τελευταία φωτό που τράβηξα πάνω στο καραβάκι καθ'οδόν για το Mahe. Αναμφίβολα ένα ωραίο φινάλε για το πιο αξέχαστο ταξίδι της ζωής μου (μέχρι το επόμενο που έλεγε ο Μέγας Νικ
)Υ.Γ. Δομίνικε έρχομαι για να σου ρουφήξω το μεδούλι
THE END
