demie
Member
- Μηνύματα
- 409
- Likes
- 796
Περιεχόμενα
Αν υπάρχει παράδεισος τότε σίγουρα είναι οι Σεϋχέλλες!
Καταρχάς θα ήθελα να ευχαριστήσω όλους εσάς που μεταδώσατε τις εμπειρίες και τις χρήσιμες πληροφορίες σας! Ομολογώ πως χάρη σε σας διαλέξαμε να πραγματοποιήσουμε το γαμήλιο ταξίδι μας εκεί και ήταν πραγματικά η καλύτερη επιλογή που θα μπορούσαμε να είχαμε κάνει…ήταν ακριβώς αυτό που ονειρευόμασταν για honeymoon!
Θα βάλω λοιπόν και γω το λιθαράκι μου γράφοντας τη δική μας εμπειρία!
Πήγαμε 16-27 Ιουλίου 2013 (10 διανυκτερεύσεις).
Θέλαμε κάτι χαλαρό χωρίς όμως να είμαστε όλη τη μέρα ξάπλα στην παραλία! Ήταν ιδανικά! Όπως έχει αναφερθεί άπειρες φορές σ’αυτό το site η φύση εκεί είναι συγκλονιστική. Ένα χρόνο ψάχναμε πού να πάμε και ο μόνος ενδοιασμός ήταν ο καιρός... κακώς!
Καιρός
Ο Ιούλιος είναι ο πιο ξηρός μήνας στις Σεϋχέλλες και όντως όσες μέρες μείναμε εκεί δεν έριξε ούτε σταγόνα. Επίσης, τότε είναι ο χειμώνας τους ο οποίος είναι σαν το δικό μας καλοκαίρι δηλαδή έχει πολλή ζέστη, μπάνιο εννοείται πως κάνεις και απ’ότι μάς εξήγησαν οι ντόπιοι απλώς το δικό τους καλοκαίρι έχει περισσότερη υγρασία, η θερμοκρασία, λένε, είναι σχεδόν ίδια. Εκτός αυτού, τον χειμώνα τους έχει αέρα (σαν τα δικά μας μελτέμια) ο οποίος επηρέασε μόνο την εκδρομή μας στο νησάκι St Pierre και ενώ είχαμε διαβάσει πως είναι ιδανικά για snorkeling, η θάλασσα ήταν ταραγμένη και από τα 15 άτομα βούτηξαν τα 6. Κατά τ’άλλα τις 3 πρώτες μέρες είχε συννεφιά αλλά ήταν πολύ ευχάριστα κυρίως όταν περπατούσαμε, τις επόμενες 7 μέρες ο ουρανός ήταν καταγάλανος και μπορώ να πω πως κάποιες φορές αναζητήσαμε την συννεφιά!
Κόστος
Υπολόγισα το κόστος αν πηγαίναμε μόνοι μας γιατί είχα διαβάσει πως είναι πιο οικονομικά. Στη συνέχεια πήγα σε 2 ταξιδιωτικά, τους είπα πως για 10 διανυκτερεύσεις σ’αυτά τα ξενοδοχεία + τα αεροπορικά τα βρίσκω τόσο και τούς ρώτησα εκείνοι τί καλύτερη τιμή μπορούν να μου κάνουν (εννοείται στα συγκεκριμένα ξενοδοχεία). Τελικά το ένα ταξιδιωτικό μου έβγαλε σύνολο πολύ λιγότερα απ’αυτά που έβρισκα μόνη μου και μού παρείχε και άλλα που δεν είχα υπολογίσει.
Πιο αναλυτικά:
Πληρώσαμε 2.029 ευρώ το άτομο. Στην τιμή περιλαμβάνονταν: αεροπορικά εισιτήρια με την Qatar από Αθήνα - Mahé (μέσω Ντόχα) και επιστροφή, με φόρους αεροδρομίων. Αεροπορικό από Mahé - Praslin. Ακτοπλοϊκό από Praslin - La Digue και επιστροφή. Ακτοπλοϊκό από Praslin - Mahé καθώς και όλες οι μεταφορές από και προς αεροδρόμια, λιμάνια, ξενοδοχεία.
4 διανυκτερεύσεις με πρωινό στο La Réserve σε superior room με ocean view, 4 διανυκτερεύσεις με πρωινό στο Le Repaire, 2 διανυκτερεύσεις με πρωινό στο Coral Strand και ταξιδιωτική ασφάλιση.
Εκεί γενικά μάς φάνηκαν ακριβές οι εκδρομές στα κοντινά νησάκια, τα σουβενίρ, το φαγητό στο Praslin (δεν ξέρω μήπως είχε τύπου take away, εμείς πάντως δεν ανακαλύψαμε κάτι τέτοιο) και στο σούπερ μάρκετ που πήγαμε οι τιμές ήταν ίδιες με Ελλάδα, μάλιστα μπορώ να πω σε κάποια είδη ακόμα πιο ακριβές (μπισκότα πχ.).
Αυτά τα γενικά! Πάμε τώρα στα ειδικά!!!
1η μέρα
Φτάσαμε στο Mahé (Μάχε) 17 Ιουλίου στις 06:30 το πρωί. Περιμέναμε ως τις 09:00 που ήταν η εσωτερική μας πτήση για Praslin (Πραλέν). Το αεροδρόμιο είναι πολύ γραφικό και γύρω γύρω τα πάντα καταπράσινα και βράχοι!
Εκεί συναντήσαμε έναν Σεϋχελλέζο εκπρόσωπο τού ταξιδιωτικού γραφείου ο οποίος μάς μίλησε γενικά για τις Σεϋχέλλες, μάς έδωσε έναν φάκελο με χάρτες, τα ακτοπλοϊκά εισιτήρια που θα μάς χρειαζόντουσαν τις επόμενες μέρες, κτλ. μάς έκανε το check in, έλυσε κάποιες απορίες μας και αφού βεβαιώθηκε πως ήταν όλα οκ, έφυγε.
Το boarding pass ήταν όλα τα λεφτά! Ήταν πολλαπλών χρήσεων, δεν έγραφε ονοματεπώνυμο και ήταν ή μπλε ή πράσινο ή πορτοκαλί, κτλ. Όταν άκουγες το χρώμα που είχε το εισιτήριο σου τότε καταλάβαινες πως ήρθε η ώρα της επιβίβασης! Εμείς επιβιβαστήκαμε στις 09:00 όπως μάς είχε κλείσει το πρακτορείο.
Το αεροπλανάκι, όπως έχει ήδη αναφερθεί στις ταξιδιωτικές ιστορίες άλλων μελών, πολύ μικρό (15θέσιο νομίζω)...
έβλεπες πιλοτήριο...
ανέβαινες από την πορτούλα-σκαλίτσα...
Η απογείωση πολύ απότομη, αλλά η πτήση η οποία διήρκησε 15 λεπτά, καλή ήταν, πέταγε χαμηλά και έβλεπες κάτι φανταστικές παραλίες...
Μόλις κατεβήκαμε από το αεροπλανάκι πάθαμε πλάκα με το τόσο πράσινο που βλέπαμε!
Στο αεροδρόμιο του Πραλέν μάς περίμενε η οδηγός για να μάς πάει στο ξενοδοχείο “La Réserve”. Η διαδρομή φανταστική, κοιτάζαμε άφωνοι και συνέχεια λέγαμε «Πού είμαστε; Στον παράδεισο;;;».
Φτάσαμε, λοιπόν, στο ξενοδοχείο το οποίο ήταν τέλειο!!!
Η reception ήταν πολύ ωραία γιατί δεν είχε τοίχους γύρω γύρω, ήταν ανοιχτή με μια πολύ ωραία ξύλινη οροφή, κάτι μικρά γραφειάκια αντί για έναν μεγάλο πάγκο και απέναντι είχε μία μάντρα με σεϋχελλέζικες χελώνες.
Όταν φτάσαμε μάς προσέφεραν χυμό σαν λεμονάδα και υγρές πετσετούλες για να δροσιστούμε...
Καθώς δεν ήταν έτοιμο το δωμάτιο μας, μάς προσέφεραν κρουασανάκια και μάς είπαν να περιμένουμε στην πισίνα. Βρήκαμε κάτι ξαπλώστρες, έτσι κουρασμένοι όπως ήμασταν μετά από τόσες ώρες ταξίδι και ενώ χαζεύαμε το τοπίο που ήταν εκπληκτικό...
...αποκοιμηθήκαμε!!! Φοβερός ύπνος, ευτυχώς είχε συννεφιά και δεν καήκαμε!
Μετά από λίγο πήγαμε στο δωμάτιο το οποίο ήταν τεράστιο και τέλειο με θέα στον ωκεανό!
Επειδή ήμασταν σε γαμήλιο μάς το είχαν στολίσει με λουλούδια, μάς είχαν αφήσει και ένα μπουκάλι αφρώδη οίνο! Μού έκανε εντύπωση πόσο περιποιημένα τα είχαν όλα! Είχαν προσέξει και την παραμικρή λεπτομέρεια!
(αυτή η φωτό δεν είναι από εκείνη τη μέρα και δεν είναι στολισμένο το δωμάτιο)
Στη συνέχεια πήγαμε να εξερευνήσουμε την γύρω περιοχή. Ακριβώς δίπλα είναι η Anse Volbert (κανά 5λεπτο) πάρα πολύ ωραία παραλία, με φοίνικες, λευκή άμμο, γαλαζοπράσινα νερά και απέραντη!
(η φωτογραφία δεν την χώρεσε όλη και η συννεφιά δεν την κολακεύει)
Η διαδρομή υπέροχη! Βλέπαμε άπειρα είδη χλωρίδας. Όταν βλέπαμε κάτι περίεργο σταματούσαμε να το χαζέψουμε...
Την διασχίσαμε και φτάσαμε στο Côte d’Or, ένα πολύ μικρό χωριουδάκι. Ψάχναμε για ν’αλλάξουμε χρήματα και να δούμε που θα φάμε, μάς πλησίασε, λοιπόν, ένας Σεϋχελλέζος ο οποίος μάς πρότεινε να κλείσουμε εκδρομή για το Curieuse island (+ μπάρμπεκιου) και το St Pierre με 50 ευρώ το άτομο, μάς φάνηκε πολύ οικονομικό γιατί είχα διαβάσει πως είναι από 70 και πάνω και ενώ στην αρχή ήμασταν διστακτικοί, μάς είπε πως τον έλεγαν Φρέντυ, μάς έδωσε και το τηλέφωνό του, μάς έδειξε και το σκαφάκι το οποίο είχε πάνω τα γράμματα HC (είχαμε διαβάσει στο ξενοδοχείο πως πρέπει να εμπιστευόμαστε μόνο τα σκαφάκια με αυτά τα γράμματα γιατί είναι πολλοί που παίρνουν τα λεφτά και γίνονται άφαντοι), τον εμπιστευτήκαμε, έτσι και αλλιώς ζήτησε μόνο 5 ευρώ από τον καθένα μας για να μάς κλείσει θέσεις για την μεθεπόμενη μέρα.
Στη συνέχεια, ψάχναμε το Cash Plus για ν’αλλάξουμε χρήματα που είχα διαβάσει πως είχε καλή ισοτιμία, αλλά ήταν κλειστό, τελικά πήγαμε στο διπλανό μαγαζάκι που είχε ακόμα καλύτερη και όσες μέρες ήμασταν στο Πραλέν σε εκείνο το μαγαζάκι αλλάζαμε. Επιστρέφοντας είδαμε στην παραλία Anse Volbert και άλλους που οργάνωναν εκδρομούλες (Sagitarius boat λεγόταν ο ένας, ο άλλος δε θυμάμαι) αλλά δεν ρωτήσαμε τιμές.
Πήγαμε στο Café des Arts για να φάμε αλλά η ώρα είχε πάει 17:00 και είχε κλείσει η κουζίνα από τις 16:30. Εκείνοι μάς παρέπεμψαν στο εστιατόριο ενός ξενοδοχείου (είχε στη μάντρα του κάτι κεραμικές χελώνες) και πήραμε ένα burger, μία πίτσα και 2 αναψυκτικά και πληρώσαμε 38 ευρώ!
Στη συνέχεια, συναντήσαμε την οδηγό-ξεναγό στο ξενοδοχείο, μάς έδωσε διάφορες πληροφορίες για το νησί και μάς πρότεινε διάφορες εκδρομές. Για την επόμενη μέρα κανονίσαμε να πάμε στο Vallée de Mai και στην Anse Lazio τα οποία μεταξύ τους απέχουν περίπου 15 λεπτά. Πληρώσαμε 81 ευρώ το άτομο συμπεριλαμβανομένης της εισόδου στο Vallée de Mai (20 ευρώ το άτομο) και της ξεναγού. Πανάκριβα πληρώσαμε, αλλά δε θέλαμε ν’αλλάξουμε 3 ταξί (Ξενοδοχείο- Vallée de Mai- Anse Lazio- ξενοδοχείο), ούτε να νοικιάσουμε αυτοκίνητο. Φαντάζομαι πως όλο και κάποιος άλλος θα οργάνωνε αυτήν την εκδρομή πιο οικονομικά, απλώς εμείς θέλαμε να πάμε την επόμενη μέρα και ήμασταν τόσο κουρασμένοι που δεν είχαμε ούτε χρόνο ούτε κουράγιο για να το ψάξουμε. Από το ξενοδοχείο οργανωνόταν αυτή η εκδρομή με 45 ευρώ το άτομο αλλά μόνο κάθε Τρίτη αλλά εμείς δεν έτυχε να είμαστε εκεί Τρίτη.
Το βράδυ στο ξενοδοχείο θα οργανωνόταν «Moutia dance» αλλά ακυρώθηκε, είχε όμως ζωντανή μουσική, εμείς αράξαμε στις ξαπλώστρες της βεράντας με την τέλεια θέα μας, πίναμε το κρασάκι μας ακούγοντας την μουσική (κάτι το οποίο θα γινόταν κάθε βράδυ). Αχ! Τί άλλο να ζητήσει κανείς;;;
2η μέρα
Πήραμε το πρωινό μας στο jetty restaurant του ξενοδοχείου, ένα εστιατόριο μέσα στη θάλασσα που στηρίζεται σε ξύλινους πασσάλους...
(φωτογραφία από το μπαλκόνι του δωματίου μας)
Χαζεύαμε το υπέροχο τοπίο...
βλέπαμε τον βυθό ο οποίος ήταν γεμάτος από ψάρια κάποια από τα οποία ήταν πολύ περίεργα. Τί καλύτερος τρόπος να ξεκινήσει κανείς τη μέρα του;;;
Το πρωινό πλούσιο, εμείς προτιμούσαμε τις κρέπες που τις έφτιαχναν επιτόπου καθώς και διάφορα εξωτικά φρούτα.
(Το δωμάτιό μας ήταν στο δεξί σπιτάκι, στον πάνω όροφο, αριστερά από τις σκάλες)
Ήρθε η οδηγός μας, πήγαμε στο Vallée de Mai, το oποίο είναι φυσικό πάρκο με coco de mer και άλλα είδη φοίνικα και προστατεύεται από την Ουνέσκο. Η οδηγός-ξεναγός μας μάς εξηγούσε πώς χρησιμοποιούν στην καθημερινότητά τους τούς διάφορους καρπούς και τα φύλλα: άλλα χρησίμευαν ως σκούπες, άλλα για την κατασκευή στεγών, κτλ.
(μερικοί καρποί)
Μάς άρεσε πάρα πολύ, εκεί η βλάστηση είναι οργιώδης! Πανύψηλοι φοίνικες, οι οποίοι κάλυπταν απόλυτα τον ουρανο, πουλιά πετούσαν χωρίς να καταφέρνουμε να τα δούμε, κάποιες φορές ήταν αραγμένα στα κλαδιά και ίσα που τα διακρίναμε, αυτό συνέβαινε και με τους διάφορους καρπούς που μάς έδειχνε η ξεναγός! Δεν ξέραμε πως να απαθανατίσουμε τη στιγμή... φωτογραφίες, μίνι-βίντεο με τη φωτογραφική, βίντεο με κάμερα... χαμός!!!
Στη συνέχεια η οδηγός μάς άφησε για λίγες ώρες στην Anse Lazio, μία από τις 5 καλύτερες παραλίες του κόσμου, δεν ξέρω αν αξίζει τη θέση της μιας και είδαμε άλλες παραλίες εξίσου καλές, αν όχι καλύτερες. Ήταν πάντως πολύ ωραία παραλία και τα νερά ό,τι πρέπει για κολύμπι. Κάποια στιγμή (νομίζω το 2011) την "επισκέφτηκε" ένας καρχαρίας και από τότε έβαλαν σημαδούρες οι οποίες οριοθετούν το επιτρεπόμενο μέρος για κολύμπι.
(η συννεφιά το αδικεί πολύυυυυ...βλέπετε πάντως πως πρόκειται για παρθένο μέρος)
Αράξαμε κάτω από 2 φοίνικες (τέρμα αριστερά) που σχημάτιζαν ένα φυσικό καλυβάκι!
Ανακαλύψαμε και τη διπλανή παραλία που αναφέρει κάποια συμφορουμίτισσα: 2 βήματα από το φυσικό καλυβάκι, εκεί που τελειώνουν οι βράχοι υπάρχει ένα μονοπατάκι, ίσα που φαίνεται, περνάς μία πόρτα φυσική από βράχους...
βρίσκεσαι σε ένα μικροσκοπικό κολπάκι...
Αν συνεχίσεις το μονοπατάκι βρίσκεσαι σε μια μικρή παραλιούλα που πίσω της έχει κάτι σαν ζούγκλα...
Αφού βγάλαμε τις απαραίτητες φωτογραφίες επιστρέψαμε στην παραλία και με 3 ευρώ πήραμε μία καρύδα να φάμε και μία να πιούμε, τις οποίες έσπασαν επιτόπου. Τις είχαν στολίσει και πολύ όμορφα με λουλούδια...
Φεύγοντας είδαμε αυτό...
Thank you lord for your lovely Seychelles, Especially Praslin (Πραλέν, δηλαδή το νησάκι που βρισκόμασταν)
Αποχαιρετήσαμε την υπέροχη αυτή παραλία χαμογελώντας!
Στην επιστροφή κάναμε μια στάση σε ένα σημείο που είχε πολύ ωραία θέα...
Το βράδυ φάγαμε στο jetty restaurant τού ξενοδοχείου. Το ψάρι ήταν πολύ ωραίο (είχε 2 κομμάτια, όχι ολόκληρο ψάρι), η μερίδα σουβλάκι κοτόπουλο δεν ήταν καθόλου χορταστική αφού σε 2 καλαμάκια υπήρχαν μόνο 5 κομματάκια κρέας και λίγα λαχανικά. Αυτά και 2 αναψυκτικά κόστισαν 45 ευρώ! Η ατμόσφαιρα πάντως ήταν σούπερ αφού είχε ζωντανή μουσική και ο βυθός από κάτω μας ήταν φωταγωγημένος!
3η μέρα
θα κάναμε την εκδρομή στο νησί Curieuse και St Pierre που είχαμε κλείσει από τον Φρέντυ. Είχαμε συνεννοηθεί να έρθουν να μάς πάρουν με σκαφάκι από την παραλία του ξενοδοχείου, άργησαν όμως λίγο και νομίζαμε πως κάτι δεν είχε πάει καλά. Περιμένοντας χαζεύαμε το υπεροχο ξενοδοχείο μας...
Κατά τις 09:30 ήρθαν και μάς μετέφεραν στην Anse Volbert όπου ήταν το σημείο συνάντησης και με τους υπόλοιπους τουρίστες.
(στη διαδρομή από το ξενοδοχείο στην Anse Volbert)
To ξενοδοχείο μας...
Φτάσαμε στην Anse Volbert, επιβιβαστήκαμε στο σκαφάκι και ξεκινήσαμε. Η Anse Volbert από το σκαφάκι φαινόταν μαγική!
Στο νησί Curieuse (όπως έχουν πει και οι υπόλοιποι συμφορουμίτες) ήταν πάρα πολύ ωραία!
Είδαμε τις τεράστιες χελώνες...
κάναμε κανά 45λεπτο nature walk...
Είχε άμπωτη εκείνη την ώρα και φαινόντουσαν οι ρίζες των δέντρων...
Σε κάποια φάση είχε χάρτη του νησιού και δύο πιθανές διαδρομές ν' ακολουθήσουμε, ευτυχώς θυμήθηκα κάποιο μέλος εδώ να λέει πως καταλήγεις στην παραλία Anse José, δε μάς το είχαν πει... ακόμα θα περιμέναμε!
Βέβαια τώρα που το ξανασκέφτομαι δε θα ήταν άσχημα!!!
Καταλήξαμε, λοιπόν, στην παραλία Anse José όπου θα πραγματοποιούταν το μπάρμπεκιου...
Περιμέναμε κανά 2ωρο (μπάνιο δεν έκανε σχεδόν κανένας γιατί είχε κύμα), επισκεφτήκαμε το Doctor's house αλλά δεν έλεγε τίποτα.
Φάγαμε ωραιότατο ψάρι, κοτόπουλο, είχε και κάτι λαχανικά αλλά δε μας γέμιζαν πολύ το μάτι.
Γενικά το ψάρι όπου και να το δοκίμασα μού άρεσε πάρα πολύ! Μιαμ!
Μετά από λίγο επιβιβαστήκαμε και πλησιάσαμε το St Pierre το οποίο είναι πολύ ωραίο νησάκι που έχει πάνω μόνο φοίνικες. Στην ουσία το είδαμε από κάποια απόσταση, το σκαφάκι σταμάτησε "μεσοπέλαγα" και οι θαρραλαίοι βούτηξαν. Εγώ μία που βούτηξα, μία που ανέβηκα στο σκαφάκι, είχε περισσότερο κύμα απ'οτι φαινόταν
Τελέιωσε η εκδρομούλα μας και το σκαφάκι μάς άφησε στην Anse Volbert της οποίας τα νερά ήταν ιδανικά για κολύμπι (όχι όμως για snorkeling αφού η ορατότητα ήταν κάπως περιορισμένη): καθόλου κύμα, τέλεια γαλαζοπράσινα νερά! Βγάλαμε και τις κλασσικές φωτογραφίες με τον γερμένο φοίνικα!
Επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο για την «επίδειξη κρεολικής μαγειρικής» αλλά και αυτή ακυρώθηκε!
Εκείνο το απόγευμα από τη βεράντα του ξενοδοχείου θαυμάσαμε το πιο ωραίο ηλιοβασίλεμα που έχουμε δει ποτέ! Ο ουρανός ήταν κατακόκκινος, σαν να είχε πιάσει φωτιά και όλο αυτό καθρεφτιζόταν στη θάλασσα η οποία έγινε και αυτή κατακόκκινη!
(αυτή ήταν η θέα μας από το δωμάτιο)
4η μέρα
Θα ήταν η τελευταία μέρα στο Πραλέν και πήγαμε για nature walk το οποίο οργανώθηκε από το ξενοδοχείο (δωρεάν), η ρεσεψιονίστ μάς είπε πως θα πηγαίναμε σε δάσος. Τελικά πήγαμε ως το Côte d’Or (το διπλανό χωριουδάκι) και ξενερώσαμε τη ζωή μας γιατί αυτή τη διαδρομή την είχαμε κάνει άπειρες φορές αφού από κει προμηθευόμασταν νερά και σνακς. Το μόνο καλό ήταν πως ο οδηγός μάς εξηγούσε τα διάφορα δέντρα και σε τί χρησιμεύουν. Στην επιστροφή, συναντήσαμε τον Φρέντυ ο οποίος μάς είπε πως συνήθως πάνε στο δάσος και όχι στο Côte d’Or, οπότε η ρεσεψιονίστ είχε δίκιο, απλώς μάλλον ο οδηγός μας βαριόταν! Απ’ό,τι καταλαβαίνετε όσες δραστηριότητες ήταν δωρεάν στο ξενοδοχείο ή ακυρωνόντουσαν ή ήταν χάσιμο χρόνου, δεν ξέρω για ποιό λόγο, φαντάζομαι πως έτυχε, απλώς ένας λόγος που επιλέξαμε το συγκεκριμένο ξενοδοχείο ήταν και αυτές οι δραστηριότητες οι οποίες μάς είχαν φανεί ενδιαφέρουσες.
Έπειτα κάναμε snorkeling στην παραλία τού ξενοδοχείου, σχεδόν κάτω από το εστιατόριο όπου υπήρχαν πάρα πολλά ψάρια, αλλά και πάλι η ορατότητα δεν ήταν πολύ καλή...
Αράξαμε στην πισίνα...
και φάγαμε στο Café des Arts στο Côte d’Or, το τραπεζάκι μας ήταν μόνο του σ’ένα μικρό μπαλκονάκι, ήμασταν κανά μέτρο πάνω από την παραλία.
Εκεί φάγαμε μπαγκέτα με 13 ευρώ!!! Εννοείται πως ήταν μια σταλίτσα και δίπλα είχε ελάχιστη σαλάτα. Όλα εκεί ήταν πανάκριβα! Και επειδή δεν χορτάσαμε πήραμε και κρέπα γλυκιά με 6 ευρώ...μπροστά στην μπαγκέτα μάς φάνηκε πάμφθηνη! Το κοκτέιλ με τακαμάκα ρούμι είχε 11 ευρώ ενώ στο ξενοδοχείο μας είχε 13.
Ως προς το Ίντερνετ, στο ξενοδοχείο είχε ένα δωματιάκι που είχε 3 υπολογιστές οι οποίοι είχαν δωρεάν πρόσβαση στο Ίντερνετ, αν ήθελες να μπεις από το δωμάτιο σου, έπρεπε να πληρώσεις.
5η μέρα
Το πρωί μάς μετέφερε η οδηγός μας στο λιμανάκι, μάς βοήθησε με τα εισιτήρια και έφυγε.
Εμείς αποχαιρετίσαμε το όμορφο Πραλέν και σε 15 λεπτά ήμασταν στο La Digue (Λα Ντιγκ), εκεί μάς περίμενε μία άλλη κοπέλα η οποία μάς μετέφερε και τακτοποίησε στο ξενοδοχείο Le Repaire το οποίο ήταν πολύ κοντά στο κέντρο, πάνω στη θάλασσα και θύμιζε περισσότερο πανσιόν καθώς ήταν μικρούλι.
Το δωμάτιο συμπαθητικό ήταν, απλώς η τουαλέτα χωριζόταν από το υπόλοιπο δωμάτιο με γυψοσανίδα η οποία δεν έφτανε μέχρι πάνω-πάνω και δεν ήταν ό,τι καλύτερο. Ήταν όμως όμορφα διακοσμημένο, απ'όσο μάς είπαν μάς αναβάθμισαν δωμάτιο λόγω γαμηλίου...
είχαμε δωρεάν Ίντερνετ και το βεραντάκι μας έβλεπε το δρόμο απ'όπου χαζεύαμε τα ποδήλατα και τις βοϊδάμαξες...
Η ρεσεψιονίστ μάς έδωσε χάρτη και μάς πρότεινε διαδρομές, μετά από λίγο ήρθε από το ξενοδοχείο και αυτή από το ταξιδιωτικό, μάς έδωσε επιπλέον πληροφορίες και αφού τα εμπεδώσαμε, είπαμε στη ρεσεψιονίστ να μάς βρει ποδήλατα, μετά από λίγο ήρθε ο τύπος ο οποίος μάς τα έφερε (το καλαθάκι του σούπερ μάρκετ για να βάζεις τα πράγματά σου, όλα τα λεφτά!) τα νοικιάσαμε με 6 ευρώ το καθένα τη μέρα.
Περάσαμε από το κέντρο του La Digue
(ναι αυτό είναι το κέντρο!!!)
Εξερευνήσαμε τη βόρεια πλευρά του νησιού, περάσαμε από την Anse Sévère,
Anse Patates και κάτι άλλα κολπάκια. Κουραστήκαμε, όμως και επιστρέψαμε στην Anse Sévère να κάνουμε μπανάκι. Καλά η διαδρομή ήταν καταπληκτική και όντως είναι τέλειο να κάνεις ποδήλατο σ’αυτό το νησί.
Στην Anse Sévère είχε παλίρροια την ώρα που πήγαμε οπότε κάναμε άνετα μπάνιο, ούτε κοράλλια μάς εμπόδισαν, ούτε τίποτα!
Αφού απολαύσαμε το μπάνιο μας, κατευθυνθήκαμε προς το Mills Complex το οποίο βρίσκεται κοντά στο λιμάνι και τελικά φάγαμε στην Pizzeria la Digue ένα burger με αναψυκτικό κόστισαν 5,50 ευρώ.
Στη συνέχεια πήγαμε βόλτα με τα ποδήλατα...
Στις 18:30 που ήταν η ώρα του ηλιοβασιλέματος ήμασταν ήδη αραγμένοι στις ξαπλώστρες στην παραλία τού ξενοδοχείου και απολαμβάναμε τις στιγμές. Στις 19:00 σκοτείνιασε οπότε πήγαμε στο δωμάτιο και καθίσαμε στη βεραντίτσα μας. Έξω από το ξενοδοχείο μας είχε φωτισμό καθώς στο ισόγειο λειτουργούσε pizzeria, αλλά στον υπόλοιπο δρόμο είχε πλήρες σκοτάδι καθώς δεν υπάρχαν κολώνες με ρεύμα και χαζεύαμε τον κόσμο που περνούσε με φακούς και τις νυχτερίδες οι οποίες ήταν τόσο μεγάλες όσο ο batman!!! Αυτό το χάζι το κάναμε κάθε βράδυ... νύχτωνε πολύ νωρίς... 19:00 όπως ανέφερα και πιο πάνω και δεν είχαμε πολλές επιλογές... οπότε τί καλύτερο από το να αράζεις, να συζητάς και να παρατηρείς τη φύση και τον κόσμο! Ευτυχία!
Τελικά κατά τις 21:00 πέσαμε για ύπνο. Γενικά τόσο νωρίς κοιμόμασταν και ξυπνούσαμε με την ανατολή του ήλιου καθώς θέλαμε να εκμεταλλευτούμε όλο το φως.
6η μέρα
Κατά τις 06:30 που ανέτειλε ο ήλιος σηκωθήκαμε. Στο πρωινό δεν είχε μπουφέ αλλά παρήγγελνες και έτσι οι επιλογές ήταν αρκετά περιορισμένες. Εμείς τρώγαμε pancakes και ευχαριστηθήκαμε εξωτικά φρούτα (πολύ μεγαλύτερη ποικιλία από το προηγούμενο ξενοδοχείο “La Réserve”).
Στη συνέχεια πήραμε τα ποδήλατα και ξεκινήσαμε τη μέρα μας η οποία ήταν πολλά υποσχόμενη!
Συχνά βλέπαμε κάτι τεράστιους ιστούς... εδώ οι αράχνες είναι εργατικές, όχι σαν τις δικές μας τις τεμπέλες που φτιάχνουν κάτι ιστούς της πλάκας!!!
Βέβαια, για να'μαι δίκαιη, τέτοιοι ιστοί είναι έργο πολλών και μεγάλων αραχνών...
Αριστερά μία τράπεζα Barclays...
Η πρώτη στάση μας ήταν στο Réserve “la Veuve” (λα βεβ): πολύ ωραίο δάσος, ακούγαμε πουλιά να πετάνε χωρίς να τα βλέπουμε αφού τα δέντρα ήταν τόσο ψηλά και πυκνά!
Στη συνέχεια κατευθυνθήκαμε προς το Union Estate. Περάσαμε από ένα σχολείο και χαζέψαμε διακριτικά τα παιδάκια με τις στολές τους...
Φτάσαμε, λοιπόν, στο Union Estate όπως έχει αναφερθεί πολλές φορές σ’αυτό το site πρόκειται για ένα πάρκο με φοίνικες...
ένα βόδι που άλεθε, όταν όμως πήγαμε χάζευε...
χελώνες... τις οποίες τάισα φύλλα...
άλογα...
φυτείες βανίλιας...
Μάς άρεσε πολύ! Αν κάποιος θέλει να πάει στην παραλία Anse Source d'Argent αλλά δε θέλει να πληρώσει τα 6 ευρώ είσοδο στο πάρκο, μπορεί να πάει παραλιακά χωρίς να το διασχίσει, αρκεί όμως να έχει άμπωτη κοιτάξτε εδώ γιατί με την παλίρροια δεν ξέρω κατά πόσο είναι εφικτό.
Στο τέλος του πάρκου έχει ένα εστιατόριο κοντά στο οποίο αφήσαμε τα ποδήλατα και πήραμε το μονοπατάκι για να καταλήξουμε στην Anse Source d’Argent! Εντάξει, τί να πω γι'αυτήν την παραλία;;; Παράδεισος!!! Είχε ψηφιστεί 2η καλύτερη παραλία του κόσμου και νομίζω όχι άδικα! Αριστερά και δεξιά από το μονοπάτι υπήρχαν τεράστιοι γρανιτένιοι βράχοι κα φοίνικες, το σκηνικό αυτό κοβόταν και είχες πρόσβαση στα διάφορα μικρά κολπάκια.
Εμείς πήγαμε μέχρι το τελευταίο κολπάκι όπου υπήρχαν πλανόδιοι με καρύδες και φρούτα, ήταν τέλειο σκηνικό! Στο βάθος, όπως κοιτούσες τη θάλασσα, υπήρχε ένας φυσικός κυματοθραύστης, όπως μάς εξήγησε ο πλανόδιος οπότε όλα τα κολπάκια ήταν σαν πισίνα. Τα νερά πεντακάθαρα και διαυγή!
Εγκατασταθήκαμε στο πρώτο κολπάκι όπου υπήρχε και ένα κιόσκι με σουβενίρ. Είχε άμπωτη και ήταν πολύ ρηχά, οπότε κολύμπι δεν ευχαριστηθήκαμε, εγώ πλατσούριζα, χάζευα το μαγευτικό τοπίο προσπαθώντας να απορροφήσω όσες περισσότερες εικόνες μπορούσα!
Aυτή είναι η αγαπημένη μου!!! Πόση ομορφια πια;;;
Όσοι έχετε επαγγελματικές φωτογραφικές μηχανές εδώ είναι το μέρος σας! Θα οργιάσετε!!!
Σιγά σιγά, όμως, άρχισε η παλίρροια η οποία πλησίαζε απειλητικά τα πράγματά μας αναγκάζοντάς μας να φύγουμε! Βλέπαμε το διπλανό κολπάκι το οποίο φαινόταν να έχει μεγαλύτερη ακτή, οπότε κατευθυνθήκαμε προς το εστιατόριο, το διασχίσαμε και 2 βήματα μετά το εστιατόριο είδαμε 2 αιώρες! Η μία ατομική και η άλλη χωρούσε δύο άτομα, εμείς αράξαμε στη δεύτερη κανά 2ωρο σίγουρα παρατηρώντας τα άσπρα καβουράκια, χαζεύοντας και απολαμβάνοντας τον Παράδεισο!!! Μία βοϊδάμαξε περίμενε απέξω.
Ήρθε όμως η στιγμή να αποχαιρετήσουμε την καταπληκτική αυτή παραλία, κάναμε μια βόλτα με τα ποδήλατα και καταλήξαμε στο Gala take away (κοντά στο Zerof) που με 4 ευρώ το άτομο φάγαμε. Όλα τα take away είχαν έξω από το μαγαζί πάγκους όπου μπορούσες να φας.
Η συνέχεια είναι γνωστή... ηλιοβασίλεμα στην παραλία του ξενοδοχείου και μετά βεραντάκι και χάζι!
7η μέρα
Ξημέρωσε και η 7η μέρα στο παραδεισένιο μέρος! Πήραμε τα ποδήλατά μας και κατευθυνθήκαμε προς την Grande Anse, καλά αυτή η διαδρομή ήταν η καλύτερη του νησιού, αριστερά και δεξιά είχε πάρα πολύ πυκνή βλάστηση!
Κιόσκι που έφτιαχνε επιτόπου φρέσκους χυμούς...
Στην Grande Anse αφήσαμε τα ποδήλατα και θαυμάσαμε αυτήν την τόσο ωραία παραλία. Πολύ μεγάλη και άγρια! Αριστερά και δεξιά υπήρχαν γρανιτένιοι βράχοι πάνω στους οποίους υπήρχαν φοίνικες, φυσικά δεν κάνεις μπάνιο γιατί έχει ρεύματα και μάς το τόνισαν όλοι οι ντόπιοι. Όταν πήγαμε, παρόλο που είχε άμπωτη, είχε κύματα. Βγάλαμε φωτογραφίες στην υπέροχη αμμουδιά...
Υπάρχει εστιατόριο το οποίο όμως δεν τιμήσαμε...
Στη συνέχεια πήραμε το μονοπατάκι προς Petite Anse. Αριστερά από το εστιατόριο είχε μια μικρή ταμπελίτσα με βελάκι. Περάσαμε μέσα από ζούγκλα, στη μέση του πουθενά, σαν να είμαστε σε ντοκυμαντέρ! Μάς είχαν πει από το ξενοδοχείο πως δεν υπάρχουν επικίνδυνα ζώα, μόνο φίδια τα οποία δεν είναι δηλητηριώδη, εμείς δεν είδαμε ούτε ένα, μόνο κάτι σαυρίτσες! Αφού ανεβήκαμε και κατεβήκαμε βράχους που δημιουργούσαν φυσικά σκαλοπάτια, και μετά από κανά 15λεπτο, φτάσαμε.
Έμοιαζε με την Grande Anse αλλά όπως λέει και το όνομά της πιο μικρή αλλά εξίσου επικίνδυνη. Ξεκουραστήκαμε λίγο σ’ένα παγκάκι που είχε και είδαμε έναν πλανόδιο να έρχεται φορτωμένος με φρούτα, έτοιμος να στήσει τον πάγκο του. Συναντήσαμε και έναν αστυνομικό ο οποίος μάς είπε να προσέχουμε τους πορτοφολάδες! Ποιους πορτοφολάδες καλέ; 5 άτομα ήμασταν όλα κι όλα και είχαμε μεταξύ μας πολύ μεγάλη απόσταση!
Συνεχίσαμε, λοιπόν, το μονοπατάκι και πάλι μέσα απ’αυτό το τέλειο περιβάλλον και αφού ξανανεβήκαμε και κατεβήκαμε βράχια φτάσαμε μετα από 15 λεπτά στην Anse Coco.
Έμοιαζε με τις άλλες δύο...
Την διασχίσαμε όλη και τέρμα αριστερά, κάτι βράχια σχημάτιζαν μια μίνι φυσική πισίνα, πολύ όμορφη! Τα βράχια εμπόδιζαν τα μεγάλα κύματα, βέβαια κολύμπι δεν ευχαριστιόσουν γιατί ήταν πολύ ρηχή και είχε βραχάκια, απλά δροσιστήκαμε ύστερα από τόσο περπάτημα.
Αράξαμε κάτω από τη σκιά ενός δέντρου και μετά από κάποιες ώρες πήραμε το δρόμο της επιστροφής!
Όταν φτάσαμε στην Grande Anse είχε παλίρροια και στο σημείο όπου βγάζαμε φωτογραφίες πριν κάποιες ώρες, δεν πλησίαζες καν, υπήρχαν μεγάλα κύματα!
Έπρεπε όμως να φάμε και κάτι οπότε πήγαμε προς το κέντρο του La Digue και φάγαμε πάλι στην Pizzeria la Digue στο Mills Complex γιατί ήταν το μόνο ανοιχτό εκείνη την ώρα, αλλά έκαναν 45 λεπτά να μάς τα ετοιμάσουν και μέχρι να τα φάμε νύχτωσε. Η επιστροφή στο ξενοδοχείο με τα ποδήλατα ήταν επεισοδιακή, καθώς δε βλέπαμε τίποτα παρά μόνο όταν περνάγαμε μπροστά από μαγαζάκια που είχαν φωτισμένες τις βιτρίνες τους τα οποία βέβαια δεν ήταν πολλά. Ακούγαμε πουλιά, νυχτερίδες, ούτε που ξέρω... σε κάποια φάση φάγαμε και μία τούμπα από το ποδήλατο γιατί είχε ένα πεσμένο κλαδί κάτω που δε φαινόταν!!! Ευτυχώς που το ξενοδοχείο ήταν πολύ κοντά! Εμπειρία πάντως και πολύ συχνά το θυμόμαστε και γελάμε!
8η μέρα
Το πρόγραμμα εκείνης της μέρας έλεγε καφετέρια «Belle vue». Πήγαμε με τα ποδήλατα ως ένα σημείο και μετά για 25 λεπτά ανεβαίναμε μια ανηφόρα με απότομη κλίση.
Τελικά ακολουθήσαμε τις πινακίδες και φτάσαμε στην καφετέρια η οποία έμοιαζε από μακρυά με δεντρόσπιτο αφού ήταν όλη ξύλινη στη μέση τού πουθενά...
Πραγματικά η θέα ήταν καταπληκτική: είδαμε το Πραλέν και στο βάθος το Μάχε.
Εκεί ήπια τον καλύτερο φυσικό χυμό στη ζωή μου (6 ευρώ) με διάφορα εξωτικά φρούτα.
Καθίσαμε, ξεκουραστήκαμε, χαζεύαμε τις νυχτερίδες (ω ναι κ το πρωί πετάνε εκεί!) και κάτι άλλα άσπρα πουλιά με ουρά και ο τύπος στην καφετέρια μάς είπε πως αν ανέβουμε άλλα 15 λεπτά θα φτάσουμε στην κορυφή στο nid d’Aigle (φωλιά του Αετού), μάς έδειξε το μονοπατάκι και το ακολουθήσαμε.
Σε κάποιες φάσεις δεν ήταν και πολύ ευδιάκριτο...
πηδήξαμε πεσμένους κορμούς,
ανεβήκαμε βράχια, κατεβήκαμε βράχια και εννοείται γύρω μας ζούγκλα (ούτε σ’αυτή τη διαδρομή συναντήσαμε ζώα, μόνο σαύρες). Σε κάποια φάση μπορούσες να πας ή αριστερά ή δεξιά, εμείς πήγαμε αριστερά και μετά από λίγα μέτρα ήμασταν στην κορυφή και βλέπαμε τη θέα!
Επιχειρήσαμε να πάμε και από τη δεξιά πλευρά αλλά αφού περπατήσαμε λίγο, ούτε άλλους τουρίστες βλέπαμε, ψιλοαγρίευε και η φύση, το μονοπατάκι ούτε που φαινόταν και έτσι αποφασίσαμε να γυρίσουμε πίσω. Ένας τουρίστας που ήταν με το παιδάκι του μάς είπε πως εκείνος πήγε δεξιά και είχε άλλο ένα 10λεπτο περπάτημα.
Φύγαμε, λοιπόν, πήραμε τα ποδήλατα και καταλήξαμε στην Anse Sévère η οποία δεν έμοιαζε καθόλου με όπως ήταν την πρώτη μέρα διότι είχε άμπωτη οπότε ήταν ρηχή (ως το γόνατο), αυτό και σε συνδυασμό με τα κοράλλια κάτω δε μας επέτρεπαν να κάνουμε μπάνιο. Δυστυχώς ήταν η μοναδική μέρα που δεν είχα πάρει μαζί μου τα παπουτσάκια θαλάσσης, σκοπίμως βέβαια γιατί ήταν μια παραλία που «είχα τεστάρει», πού να ‘ξερα πως την πρώτη μέρα λόγω της παλίρροιας ήταν μια χαρά για μπάνιο;! Τελικά μπήκα με τις σαγιονάρες και απλώς τσαλαβούτηξα. Έμοιαζε με μεγάλη πισίνα, ήρεμα γαλαζοπράσινα διαυγή νερά, σαν τοπίο φοβερό!
Μόλις πεινάσαμε αποχαιρετήσαμε την υπέροχη αυτή παραλία και πήγαμε για φαγητό στο Bor Lanmer.
Φάγαμε σαλάτα με καρχαρία και νιουντλς. Καλό ήταν.
Στη συνέχεια, κάναμε βόλτα με τα ποδήλατα...
Μιας και ήταν η τελευταία μας μέρα στο Λα Ντιγκ, είπαμε να πάρουμε και κανένα σουβενίρ. Γενικά τα μαγαζάκια με τα σουβενίρ δεν είχαν τα ίδια πράγματα (εκτός από τα σαπουνάκια ή τα μαγνητάκια που ήταν στάνταρ). Π.χ. κολιέ από κάτι κόκκινους καρπούς δέντρου βρήκαμε στο “Maki shop” στο La Digue, και σ’ενα κιόσκι στη Βικτώρια, αλλά δεν ήταν τόσο ωραίο ή body lotion με άρωμα από το τοπικό τους λουλούδι βρήκαμε μόνο στο La Digue κοντά στο λιμανάκι. Μετανιώσαμε που δεν πήραμε κάποια πράγματα από το La Digue γιατί πιστεύαμε πως θα τα βρούμε στο Mahé (στη Βικτώρια) πιο οικονομικά και τελικά δεν τα βρήκαμε καθόλου. Και αντίστροφα πράγματα που βρήκαμε στη Βικτώρια δεν τα είχαμε βρει στο La Digue όπως βάζο από καρύδα.
Απολαύσαμε και το τελευταίο ηλιοβασίλεμα από την παραλία του ξενοδοχείου μας...
9η μέρα
Δυστυχώς η στιγμή που θα φεύγαμε από το Λα Ντιγκ έφτασε!
Πήγαμε με το πλοιαράκι στο Πραλέν και μετά από κάποια ώρα πήγαμε Μάχε με το καταμαράν. Η διαδρομή από το Πραλέν στο Μάχε ήταν τουλάχιστον τραγική! Επί μία ώρα κουνούσε τόσο πολύ που νόμιζες πως είσαι σε τρενάκι στο λούνα παρκ!
Στο λιμάνι του Μάχε μάς περίμενε μία εκπρόσωπος του ταξιδιωτικού γραφείου και μάς πήγε στο ξενοδοχείο μας “Coral Strand”. Εκεί μάς υποδέχτηκαν προσφέροντάς μας ένα δροσιστικό αναψυκτικό. Το ξενοδοχείο καλό ήταν. Είχε άπειρα δωμάτια και το καλό ήταν πως ήταν πάνω στην παραλία Beau Vallon και χωρίς να χάσουμε καθόλου χρόνο βουτήξαμε!
Εκεί ευχαριστηθήκαμε μπάνιο γιατί ήταν βαθιά τα νερά και κάτω δεν είχε καθόλου κοράλλια, βέβαια δεν ήταν εξωτική.
Κάναμε βολτούλα στην περιοχή Beau Vallon (βγαίνοντας από το ξενοδοχείο αριστερά), αν και τουριστική, δεν μπορώ να πω πως είχε πολλές επιλογές για φαγητό, αν θυμάμαι καλά υπήρχαν 3 εστιατόρια και την ώρα που πήγαμε εμείς, ήταν ανοιχτά τα 2.
Μετά κατευθυνθήκαμε προς την αντίθετη πλευρά (βγαίνοντας από το ξενοδοχείο δεξιά), μετά από λίγο βρήκαμε ένα complex που είχε άλλα 3 εστιατόρια και ήταν ανοιχτή μόνο η Uncle Will’s Pizzeria, τελικά εκεί φάγαμε πίτσα με ψάρι και ήταν πολύ πιο οικονομικά από τα 2 προηγούμενα. Το βράδυ είχε ζωντανή μουσική στο ξενοδοχείο.
10η μέρα
Την τελευταία πλέον μέρα, μετά το πρωινό, το οποίο ήταν πιο πλούσιο απ’τα 2 προηγούμενα ξενοδοχεία, πήγαμε με το λεωφορείο στη Βικτώρια (την μικρότερη πρωτεύουσα του κόσμου), αφού το περιμέναμε 35 λεπτά. Το λεωφορειάκι τρελλή εμπειρία! Στην κατηφόρα έτριζαν τα φρένα και μέσα είχε ανεμιστηράκια που πάταγες διακόπτη για ν’ανοίξουν. Το εισιτήριο έκανε 0,30 ευρώ και σε 10 λεπτά φτάσαμε.
Είδαμε τον Ινδουϊστικό ναό ο οποίος είχε λειτουργία,
πήγαμε στη λαϊκή αγορά,
πήραμε σουβενίρ, ήπιαμε ένα χυμό στο Pirates Arms. Δεν μπορώ να πω πως τρελάθηκα με την Βικτώρια, είχε και πολλή ζέστη.
Επιστρέψαμε πάλι με λεωφορείο το οποίο επίσης άργησε αρκετή ώρα. Βουτήξαμε κατευθείαν στην παραλία Beau Vallon και φάγαμε στις ξαπλώστρες του ξενοδοχείου. Θα φεύγαμε στις 4:30 τα ξημερώματα από το ξενοδοχείο και επειδή θα χάναμε το πρωινό, μάς έδωσαν σε πακέτο τοστ, φρούτα και γιαούρτι.
Μέσω Ντόχα επιστρέψαμε Αθήνα.
Η Ντόχα από ψηλα...
Αντί επιλόγου
Οι Σεϋχέλλες είναι ένα ονειρικό μέρος και όσο μένει έτσι παρθένο δε νομίζω να απογοητεύσει ποτέ και κανέναν αρκεί όμως να γυρίσετε διάφορα νησάκια. Απ'τα 3 νησιά που επισκεφτήκαμε εμείς, αυτό που μάς άρεσε περισσότερο ήταν το Λα Ντιγκ. Αν και το Μάχε δεν το γυρίσαμε καθόλου, από άλλες μαρτυρίες και φωτογραφίες κατάλαβα πως δεν ήταν τόσο ονειρικό μέρος όσο τα άλλα. Εκτός αυτού, την περίοδο που πήγαμε εμείς οι περισσότερες "καλές" παραλίες του Μάχε ήταν ακατάλληλες για κολύμπι, οπότε προτιμήσαμε να μοιράσουμε τις μέρες στα άλλα 2 νησάκια που ήταν πιο "μαζεμένα" και η μετακίνηση πιο εύκολη σε περίπτωση που κάτι δε μάς άρεσε. Εν ολίγοις, η προσωπική μου άποψη είναι πως όποιος πάει Σεϋχέλλες και δεν πάει στο Πραλέν και κυρίως στο Λα Ντιγκ θα κάνει έγκλημα μεγάλο! Οι εικόνες που βλέπεις είναι απίστευτης ομορφιάς.
Αν σάς άρεσαν οι φωτογραφίες... φανταστείτε (αν μπορείτε βέβαια!!!) πως είναι από κοντά!!!
Και επειδή πολλοί το απορρίπτουν το μέρος επειδή το θεωρούν πανάκριβο...να πω πως στην ουσία τα αεροπορικά είναι ακριβά (κοιτάξτε για καμιά προσφορά), διαμονή μπορείτε να βρείτε φτηνή...
Πολύ συχνά αναπολώ αυτό το υπέροχο ταξίδι... και όταν έχει κρύο και βροχή εδώ για να παρηγορηθώ μεταφέρομαι έστω και νοερά στον Παράδεισο που είχα την τύχη να ζήσω έστω και λίγες μέρες!
Καταρχάς θα ήθελα να ευχαριστήσω όλους εσάς που μεταδώσατε τις εμπειρίες και τις χρήσιμες πληροφορίες σας! Ομολογώ πως χάρη σε σας διαλέξαμε να πραγματοποιήσουμε το γαμήλιο ταξίδι μας εκεί και ήταν πραγματικά η καλύτερη επιλογή που θα μπορούσαμε να είχαμε κάνει…ήταν ακριβώς αυτό που ονειρευόμασταν για honeymoon!
Θα βάλω λοιπόν και γω το λιθαράκι μου γράφοντας τη δική μας εμπειρία!
Πήγαμε 16-27 Ιουλίου 2013 (10 διανυκτερεύσεις).
Θέλαμε κάτι χαλαρό χωρίς όμως να είμαστε όλη τη μέρα ξάπλα στην παραλία! Ήταν ιδανικά! Όπως έχει αναφερθεί άπειρες φορές σ’αυτό το site η φύση εκεί είναι συγκλονιστική. Ένα χρόνο ψάχναμε πού να πάμε και ο μόνος ενδοιασμός ήταν ο καιρός... κακώς!
Καιρός
Ο Ιούλιος είναι ο πιο ξηρός μήνας στις Σεϋχέλλες και όντως όσες μέρες μείναμε εκεί δεν έριξε ούτε σταγόνα. Επίσης, τότε είναι ο χειμώνας τους ο οποίος είναι σαν το δικό μας καλοκαίρι δηλαδή έχει πολλή ζέστη, μπάνιο εννοείται πως κάνεις και απ’ότι μάς εξήγησαν οι ντόπιοι απλώς το δικό τους καλοκαίρι έχει περισσότερη υγρασία, η θερμοκρασία, λένε, είναι σχεδόν ίδια. Εκτός αυτού, τον χειμώνα τους έχει αέρα (σαν τα δικά μας μελτέμια) ο οποίος επηρέασε μόνο την εκδρομή μας στο νησάκι St Pierre και ενώ είχαμε διαβάσει πως είναι ιδανικά για snorkeling, η θάλασσα ήταν ταραγμένη και από τα 15 άτομα βούτηξαν τα 6. Κατά τ’άλλα τις 3 πρώτες μέρες είχε συννεφιά αλλά ήταν πολύ ευχάριστα κυρίως όταν περπατούσαμε, τις επόμενες 7 μέρες ο ουρανός ήταν καταγάλανος και μπορώ να πω πως κάποιες φορές αναζητήσαμε την συννεφιά!
Κόστος
Υπολόγισα το κόστος αν πηγαίναμε μόνοι μας γιατί είχα διαβάσει πως είναι πιο οικονομικά. Στη συνέχεια πήγα σε 2 ταξιδιωτικά, τους είπα πως για 10 διανυκτερεύσεις σ’αυτά τα ξενοδοχεία + τα αεροπορικά τα βρίσκω τόσο και τούς ρώτησα εκείνοι τί καλύτερη τιμή μπορούν να μου κάνουν (εννοείται στα συγκεκριμένα ξενοδοχεία). Τελικά το ένα ταξιδιωτικό μου έβγαλε σύνολο πολύ λιγότερα απ’αυτά που έβρισκα μόνη μου και μού παρείχε και άλλα που δεν είχα υπολογίσει.
Πιο αναλυτικά:
Πληρώσαμε 2.029 ευρώ το άτομο. Στην τιμή περιλαμβάνονταν: αεροπορικά εισιτήρια με την Qatar από Αθήνα - Mahé (μέσω Ντόχα) και επιστροφή, με φόρους αεροδρομίων. Αεροπορικό από Mahé - Praslin. Ακτοπλοϊκό από Praslin - La Digue και επιστροφή. Ακτοπλοϊκό από Praslin - Mahé καθώς και όλες οι μεταφορές από και προς αεροδρόμια, λιμάνια, ξενοδοχεία.
4 διανυκτερεύσεις με πρωινό στο La Réserve σε superior room με ocean view, 4 διανυκτερεύσεις με πρωινό στο Le Repaire, 2 διανυκτερεύσεις με πρωινό στο Coral Strand και ταξιδιωτική ασφάλιση.
Εκεί γενικά μάς φάνηκαν ακριβές οι εκδρομές στα κοντινά νησάκια, τα σουβενίρ, το φαγητό στο Praslin (δεν ξέρω μήπως είχε τύπου take away, εμείς πάντως δεν ανακαλύψαμε κάτι τέτοιο) και στο σούπερ μάρκετ που πήγαμε οι τιμές ήταν ίδιες με Ελλάδα, μάλιστα μπορώ να πω σε κάποια είδη ακόμα πιο ακριβές (μπισκότα πχ.).
Αυτά τα γενικά! Πάμε τώρα στα ειδικά!!!
1η μέρα
Φτάσαμε στο Mahé (Μάχε) 17 Ιουλίου στις 06:30 το πρωί. Περιμέναμε ως τις 09:00 που ήταν η εσωτερική μας πτήση για Praslin (Πραλέν). Το αεροδρόμιο είναι πολύ γραφικό και γύρω γύρω τα πάντα καταπράσινα και βράχοι!
Εκεί συναντήσαμε έναν Σεϋχελλέζο εκπρόσωπο τού ταξιδιωτικού γραφείου ο οποίος μάς μίλησε γενικά για τις Σεϋχέλλες, μάς έδωσε έναν φάκελο με χάρτες, τα ακτοπλοϊκά εισιτήρια που θα μάς χρειαζόντουσαν τις επόμενες μέρες, κτλ. μάς έκανε το check in, έλυσε κάποιες απορίες μας και αφού βεβαιώθηκε πως ήταν όλα οκ, έφυγε.
Το boarding pass ήταν όλα τα λεφτά! Ήταν πολλαπλών χρήσεων, δεν έγραφε ονοματεπώνυμο και ήταν ή μπλε ή πράσινο ή πορτοκαλί, κτλ. Όταν άκουγες το χρώμα που είχε το εισιτήριο σου τότε καταλάβαινες πως ήρθε η ώρα της επιβίβασης! Εμείς επιβιβαστήκαμε στις 09:00 όπως μάς είχε κλείσει το πρακτορείο.
Το αεροπλανάκι, όπως έχει ήδη αναφερθεί στις ταξιδιωτικές ιστορίες άλλων μελών, πολύ μικρό (15θέσιο νομίζω)...
έβλεπες πιλοτήριο...
ανέβαινες από την πορτούλα-σκαλίτσα...
Η απογείωση πολύ απότομη, αλλά η πτήση η οποία διήρκησε 15 λεπτά, καλή ήταν, πέταγε χαμηλά και έβλεπες κάτι φανταστικές παραλίες...
Μόλις κατεβήκαμε από το αεροπλανάκι πάθαμε πλάκα με το τόσο πράσινο που βλέπαμε!
Στο αεροδρόμιο του Πραλέν μάς περίμενε η οδηγός για να μάς πάει στο ξενοδοχείο “La Réserve”. Η διαδρομή φανταστική, κοιτάζαμε άφωνοι και συνέχεια λέγαμε «Πού είμαστε; Στον παράδεισο;;;».
Φτάσαμε, λοιπόν, στο ξενοδοχείο το οποίο ήταν τέλειο!!!
Η reception ήταν πολύ ωραία γιατί δεν είχε τοίχους γύρω γύρω, ήταν ανοιχτή με μια πολύ ωραία ξύλινη οροφή, κάτι μικρά γραφειάκια αντί για έναν μεγάλο πάγκο και απέναντι είχε μία μάντρα με σεϋχελλέζικες χελώνες.
Όταν φτάσαμε μάς προσέφεραν χυμό σαν λεμονάδα και υγρές πετσετούλες για να δροσιστούμε...
Καθώς δεν ήταν έτοιμο το δωμάτιο μας, μάς προσέφεραν κρουασανάκια και μάς είπαν να περιμένουμε στην πισίνα. Βρήκαμε κάτι ξαπλώστρες, έτσι κουρασμένοι όπως ήμασταν μετά από τόσες ώρες ταξίδι και ενώ χαζεύαμε το τοπίο που ήταν εκπληκτικό...
...αποκοιμηθήκαμε!!! Φοβερός ύπνος, ευτυχώς είχε συννεφιά και δεν καήκαμε!
Μετά από λίγο πήγαμε στο δωμάτιο το οποίο ήταν τεράστιο και τέλειο με θέα στον ωκεανό!
Επειδή ήμασταν σε γαμήλιο μάς το είχαν στολίσει με λουλούδια, μάς είχαν αφήσει και ένα μπουκάλι αφρώδη οίνο! Μού έκανε εντύπωση πόσο περιποιημένα τα είχαν όλα! Είχαν προσέξει και την παραμικρή λεπτομέρεια!
(αυτή η φωτό δεν είναι από εκείνη τη μέρα και δεν είναι στολισμένο το δωμάτιο)
Στη συνέχεια πήγαμε να εξερευνήσουμε την γύρω περιοχή. Ακριβώς δίπλα είναι η Anse Volbert (κανά 5λεπτο) πάρα πολύ ωραία παραλία, με φοίνικες, λευκή άμμο, γαλαζοπράσινα νερά και απέραντη!
(η φωτογραφία δεν την χώρεσε όλη και η συννεφιά δεν την κολακεύει)
Η διαδρομή υπέροχη! Βλέπαμε άπειρα είδη χλωρίδας. Όταν βλέπαμε κάτι περίεργο σταματούσαμε να το χαζέψουμε...
Την διασχίσαμε και φτάσαμε στο Côte d’Or, ένα πολύ μικρό χωριουδάκι. Ψάχναμε για ν’αλλάξουμε χρήματα και να δούμε που θα φάμε, μάς πλησίασε, λοιπόν, ένας Σεϋχελλέζος ο οποίος μάς πρότεινε να κλείσουμε εκδρομή για το Curieuse island (+ μπάρμπεκιου) και το St Pierre με 50 ευρώ το άτομο, μάς φάνηκε πολύ οικονομικό γιατί είχα διαβάσει πως είναι από 70 και πάνω και ενώ στην αρχή ήμασταν διστακτικοί, μάς είπε πως τον έλεγαν Φρέντυ, μάς έδωσε και το τηλέφωνό του, μάς έδειξε και το σκαφάκι το οποίο είχε πάνω τα γράμματα HC (είχαμε διαβάσει στο ξενοδοχείο πως πρέπει να εμπιστευόμαστε μόνο τα σκαφάκια με αυτά τα γράμματα γιατί είναι πολλοί που παίρνουν τα λεφτά και γίνονται άφαντοι), τον εμπιστευτήκαμε, έτσι και αλλιώς ζήτησε μόνο 5 ευρώ από τον καθένα μας για να μάς κλείσει θέσεις για την μεθεπόμενη μέρα.
Στη συνέχεια, ψάχναμε το Cash Plus για ν’αλλάξουμε χρήματα που είχα διαβάσει πως είχε καλή ισοτιμία, αλλά ήταν κλειστό, τελικά πήγαμε στο διπλανό μαγαζάκι που είχε ακόμα καλύτερη και όσες μέρες ήμασταν στο Πραλέν σε εκείνο το μαγαζάκι αλλάζαμε. Επιστρέφοντας είδαμε στην παραλία Anse Volbert και άλλους που οργάνωναν εκδρομούλες (Sagitarius boat λεγόταν ο ένας, ο άλλος δε θυμάμαι) αλλά δεν ρωτήσαμε τιμές.
Πήγαμε στο Café des Arts για να φάμε αλλά η ώρα είχε πάει 17:00 και είχε κλείσει η κουζίνα από τις 16:30. Εκείνοι μάς παρέπεμψαν στο εστιατόριο ενός ξενοδοχείου (είχε στη μάντρα του κάτι κεραμικές χελώνες) και πήραμε ένα burger, μία πίτσα και 2 αναψυκτικά και πληρώσαμε 38 ευρώ!
Στη συνέχεια, συναντήσαμε την οδηγό-ξεναγό στο ξενοδοχείο, μάς έδωσε διάφορες πληροφορίες για το νησί και μάς πρότεινε διάφορες εκδρομές. Για την επόμενη μέρα κανονίσαμε να πάμε στο Vallée de Mai και στην Anse Lazio τα οποία μεταξύ τους απέχουν περίπου 15 λεπτά. Πληρώσαμε 81 ευρώ το άτομο συμπεριλαμβανομένης της εισόδου στο Vallée de Mai (20 ευρώ το άτομο) και της ξεναγού. Πανάκριβα πληρώσαμε, αλλά δε θέλαμε ν’αλλάξουμε 3 ταξί (Ξενοδοχείο- Vallée de Mai- Anse Lazio- ξενοδοχείο), ούτε να νοικιάσουμε αυτοκίνητο. Φαντάζομαι πως όλο και κάποιος άλλος θα οργάνωνε αυτήν την εκδρομή πιο οικονομικά, απλώς εμείς θέλαμε να πάμε την επόμενη μέρα και ήμασταν τόσο κουρασμένοι που δεν είχαμε ούτε χρόνο ούτε κουράγιο για να το ψάξουμε. Από το ξενοδοχείο οργανωνόταν αυτή η εκδρομή με 45 ευρώ το άτομο αλλά μόνο κάθε Τρίτη αλλά εμείς δεν έτυχε να είμαστε εκεί Τρίτη.
Το βράδυ στο ξενοδοχείο θα οργανωνόταν «Moutia dance» αλλά ακυρώθηκε, είχε όμως ζωντανή μουσική, εμείς αράξαμε στις ξαπλώστρες της βεράντας με την τέλεια θέα μας, πίναμε το κρασάκι μας ακούγοντας την μουσική (κάτι το οποίο θα γινόταν κάθε βράδυ). Αχ! Τί άλλο να ζητήσει κανείς;;;
2η μέρα
Πήραμε το πρωινό μας στο jetty restaurant του ξενοδοχείου, ένα εστιατόριο μέσα στη θάλασσα που στηρίζεται σε ξύλινους πασσάλους...
(φωτογραφία από το μπαλκόνι του δωματίου μας)
Χαζεύαμε το υπέροχο τοπίο...
βλέπαμε τον βυθό ο οποίος ήταν γεμάτος από ψάρια κάποια από τα οποία ήταν πολύ περίεργα. Τί καλύτερος τρόπος να ξεκινήσει κανείς τη μέρα του;;;
Το πρωινό πλούσιο, εμείς προτιμούσαμε τις κρέπες που τις έφτιαχναν επιτόπου καθώς και διάφορα εξωτικά φρούτα.
(Το δωμάτιό μας ήταν στο δεξί σπιτάκι, στον πάνω όροφο, αριστερά από τις σκάλες)
Ήρθε η οδηγός μας, πήγαμε στο Vallée de Mai, το oποίο είναι φυσικό πάρκο με coco de mer και άλλα είδη φοίνικα και προστατεύεται από την Ουνέσκο. Η οδηγός-ξεναγός μας μάς εξηγούσε πώς χρησιμοποιούν στην καθημερινότητά τους τούς διάφορους καρπούς και τα φύλλα: άλλα χρησίμευαν ως σκούπες, άλλα για την κατασκευή στεγών, κτλ.
(μερικοί καρποί)
Μάς άρεσε πάρα πολύ, εκεί η βλάστηση είναι οργιώδης! Πανύψηλοι φοίνικες, οι οποίοι κάλυπταν απόλυτα τον ουρανο, πουλιά πετούσαν χωρίς να καταφέρνουμε να τα δούμε, κάποιες φορές ήταν αραγμένα στα κλαδιά και ίσα που τα διακρίναμε, αυτό συνέβαινε και με τους διάφορους καρπούς που μάς έδειχνε η ξεναγός! Δεν ξέραμε πως να απαθανατίσουμε τη στιγμή... φωτογραφίες, μίνι-βίντεο με τη φωτογραφική, βίντεο με κάμερα... χαμός!!!
Στη συνέχεια η οδηγός μάς άφησε για λίγες ώρες στην Anse Lazio, μία από τις 5 καλύτερες παραλίες του κόσμου, δεν ξέρω αν αξίζει τη θέση της μιας και είδαμε άλλες παραλίες εξίσου καλές, αν όχι καλύτερες. Ήταν πάντως πολύ ωραία παραλία και τα νερά ό,τι πρέπει για κολύμπι. Κάποια στιγμή (νομίζω το 2011) την "επισκέφτηκε" ένας καρχαρίας και από τότε έβαλαν σημαδούρες οι οποίες οριοθετούν το επιτρεπόμενο μέρος για κολύμπι.
(η συννεφιά το αδικεί πολύυυυυ...βλέπετε πάντως πως πρόκειται για παρθένο μέρος)
Αράξαμε κάτω από 2 φοίνικες (τέρμα αριστερά) που σχημάτιζαν ένα φυσικό καλυβάκι!
Ανακαλύψαμε και τη διπλανή παραλία που αναφέρει κάποια συμφορουμίτισσα: 2 βήματα από το φυσικό καλυβάκι, εκεί που τελειώνουν οι βράχοι υπάρχει ένα μονοπατάκι, ίσα που φαίνεται, περνάς μία πόρτα φυσική από βράχους...
βρίσκεσαι σε ένα μικροσκοπικό κολπάκι...
Αν συνεχίσεις το μονοπατάκι βρίσκεσαι σε μια μικρή παραλιούλα που πίσω της έχει κάτι σαν ζούγκλα...
Αφού βγάλαμε τις απαραίτητες φωτογραφίες επιστρέψαμε στην παραλία και με 3 ευρώ πήραμε μία καρύδα να φάμε και μία να πιούμε, τις οποίες έσπασαν επιτόπου. Τις είχαν στολίσει και πολύ όμορφα με λουλούδια...
Φεύγοντας είδαμε αυτό...
Thank you lord for your lovely Seychelles, Especially Praslin (Πραλέν, δηλαδή το νησάκι που βρισκόμασταν)
Αποχαιρετήσαμε την υπέροχη αυτή παραλία χαμογελώντας!
Στην επιστροφή κάναμε μια στάση σε ένα σημείο που είχε πολύ ωραία θέα...
Το βράδυ φάγαμε στο jetty restaurant τού ξενοδοχείου. Το ψάρι ήταν πολύ ωραίο (είχε 2 κομμάτια, όχι ολόκληρο ψάρι), η μερίδα σουβλάκι κοτόπουλο δεν ήταν καθόλου χορταστική αφού σε 2 καλαμάκια υπήρχαν μόνο 5 κομματάκια κρέας και λίγα λαχανικά. Αυτά και 2 αναψυκτικά κόστισαν 45 ευρώ! Η ατμόσφαιρα πάντως ήταν σούπερ αφού είχε ζωντανή μουσική και ο βυθός από κάτω μας ήταν φωταγωγημένος!
3η μέρα
θα κάναμε την εκδρομή στο νησί Curieuse και St Pierre που είχαμε κλείσει από τον Φρέντυ. Είχαμε συνεννοηθεί να έρθουν να μάς πάρουν με σκαφάκι από την παραλία του ξενοδοχείου, άργησαν όμως λίγο και νομίζαμε πως κάτι δεν είχε πάει καλά. Περιμένοντας χαζεύαμε το υπεροχο ξενοδοχείο μας...
Κατά τις 09:30 ήρθαν και μάς μετέφεραν στην Anse Volbert όπου ήταν το σημείο συνάντησης και με τους υπόλοιπους τουρίστες.
(στη διαδρομή από το ξενοδοχείο στην Anse Volbert)
To ξενοδοχείο μας...
Φτάσαμε στην Anse Volbert, επιβιβαστήκαμε στο σκαφάκι και ξεκινήσαμε. Η Anse Volbert από το σκαφάκι φαινόταν μαγική!
Στο νησί Curieuse (όπως έχουν πει και οι υπόλοιποι συμφορουμίτες) ήταν πάρα πολύ ωραία!
Είδαμε τις τεράστιες χελώνες...
κάναμε κανά 45λεπτο nature walk...
Είχε άμπωτη εκείνη την ώρα και φαινόντουσαν οι ρίζες των δέντρων...
Σε κάποια φάση είχε χάρτη του νησιού και δύο πιθανές διαδρομές ν' ακολουθήσουμε, ευτυχώς θυμήθηκα κάποιο μέλος εδώ να λέει πως καταλήγεις στην παραλία Anse José, δε μάς το είχαν πει... ακόμα θα περιμέναμε!
Βέβαια τώρα που το ξανασκέφτομαι δε θα ήταν άσχημα!!!Καταλήξαμε, λοιπόν, στην παραλία Anse José όπου θα πραγματοποιούταν το μπάρμπεκιου...
Περιμέναμε κανά 2ωρο (μπάνιο δεν έκανε σχεδόν κανένας γιατί είχε κύμα), επισκεφτήκαμε το Doctor's house αλλά δεν έλεγε τίποτα.
Φάγαμε ωραιότατο ψάρι, κοτόπουλο, είχε και κάτι λαχανικά αλλά δε μας γέμιζαν πολύ το μάτι.
Γενικά το ψάρι όπου και να το δοκίμασα μού άρεσε πάρα πολύ! Μιαμ!
Μετά από λίγο επιβιβαστήκαμε και πλησιάσαμε το St Pierre το οποίο είναι πολύ ωραίο νησάκι που έχει πάνω μόνο φοίνικες. Στην ουσία το είδαμε από κάποια απόσταση, το σκαφάκι σταμάτησε "μεσοπέλαγα" και οι θαρραλαίοι βούτηξαν. Εγώ μία που βούτηξα, μία που ανέβηκα στο σκαφάκι, είχε περισσότερο κύμα απ'οτι φαινόταν
Τελέιωσε η εκδρομούλα μας και το σκαφάκι μάς άφησε στην Anse Volbert της οποίας τα νερά ήταν ιδανικά για κολύμπι (όχι όμως για snorkeling αφού η ορατότητα ήταν κάπως περιορισμένη): καθόλου κύμα, τέλεια γαλαζοπράσινα νερά! Βγάλαμε και τις κλασσικές φωτογραφίες με τον γερμένο φοίνικα!
Επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο για την «επίδειξη κρεολικής μαγειρικής» αλλά και αυτή ακυρώθηκε!
Εκείνο το απόγευμα από τη βεράντα του ξενοδοχείου θαυμάσαμε το πιο ωραίο ηλιοβασίλεμα που έχουμε δει ποτέ! Ο ουρανός ήταν κατακόκκινος, σαν να είχε πιάσει φωτιά και όλο αυτό καθρεφτιζόταν στη θάλασσα η οποία έγινε και αυτή κατακόκκινη!
(αυτή ήταν η θέα μας από το δωμάτιο)
4η μέρα
Θα ήταν η τελευταία μέρα στο Πραλέν και πήγαμε για nature walk το οποίο οργανώθηκε από το ξενοδοχείο (δωρεάν), η ρεσεψιονίστ μάς είπε πως θα πηγαίναμε σε δάσος. Τελικά πήγαμε ως το Côte d’Or (το διπλανό χωριουδάκι) και ξενερώσαμε τη ζωή μας
γιατί αυτή τη διαδρομή την είχαμε κάνει άπειρες φορές αφού από κει προμηθευόμασταν νερά και σνακς. Το μόνο καλό ήταν πως ο οδηγός μάς εξηγούσε τα διάφορα δέντρα και σε τί χρησιμεύουν. Στην επιστροφή, συναντήσαμε τον Φρέντυ ο οποίος μάς είπε πως συνήθως πάνε στο δάσος και όχι στο Côte d’Or, οπότε η ρεσεψιονίστ είχε δίκιο, απλώς μάλλον ο οδηγός μας βαριόταν! Απ’ό,τι καταλαβαίνετε όσες δραστηριότητες ήταν δωρεάν στο ξενοδοχείο ή ακυρωνόντουσαν ή ήταν χάσιμο χρόνου, δεν ξέρω για ποιό λόγο, φαντάζομαι πως έτυχε, απλώς ένας λόγος που επιλέξαμε το συγκεκριμένο ξενοδοχείο ήταν και αυτές οι δραστηριότητες οι οποίες μάς είχαν φανεί ενδιαφέρουσες.Έπειτα κάναμε snorkeling στην παραλία τού ξενοδοχείου, σχεδόν κάτω από το εστιατόριο όπου υπήρχαν πάρα πολλά ψάρια, αλλά και πάλι η ορατότητα δεν ήταν πολύ καλή...
Αράξαμε στην πισίνα...
και φάγαμε στο Café des Arts στο Côte d’Or, το τραπεζάκι μας ήταν μόνο του σ’ένα μικρό μπαλκονάκι, ήμασταν κανά μέτρο πάνω από την παραλία.
Εκεί φάγαμε μπαγκέτα με 13 ευρώ!!! Εννοείται πως ήταν μια σταλίτσα και δίπλα είχε ελάχιστη σαλάτα. Όλα εκεί ήταν πανάκριβα! Και επειδή δεν χορτάσαμε πήραμε και κρέπα γλυκιά με 6 ευρώ...μπροστά στην μπαγκέτα μάς φάνηκε πάμφθηνη! Το κοκτέιλ με τακαμάκα ρούμι είχε 11 ευρώ ενώ στο ξενοδοχείο μας είχε 13.
Ως προς το Ίντερνετ, στο ξενοδοχείο είχε ένα δωματιάκι που είχε 3 υπολογιστές οι οποίοι είχαν δωρεάν πρόσβαση στο Ίντερνετ, αν ήθελες να μπεις από το δωμάτιο σου, έπρεπε να πληρώσεις.
5η μέρα
Το πρωί μάς μετέφερε η οδηγός μας στο λιμανάκι, μάς βοήθησε με τα εισιτήρια και έφυγε.
Εμείς αποχαιρετίσαμε το όμορφο Πραλέν και σε 15 λεπτά ήμασταν στο La Digue (Λα Ντιγκ), εκεί μάς περίμενε μία άλλη κοπέλα η οποία μάς μετέφερε και τακτοποίησε στο ξενοδοχείο Le Repaire το οποίο ήταν πολύ κοντά στο κέντρο, πάνω στη θάλασσα και θύμιζε περισσότερο πανσιόν καθώς ήταν μικρούλι.
Το δωμάτιο συμπαθητικό ήταν, απλώς η τουαλέτα χωριζόταν από το υπόλοιπο δωμάτιο με γυψοσανίδα η οποία δεν έφτανε μέχρι πάνω-πάνω και δεν ήταν ό,τι καλύτερο. Ήταν όμως όμορφα διακοσμημένο, απ'όσο μάς είπαν μάς αναβάθμισαν δωμάτιο λόγω γαμηλίου...
είχαμε δωρεάν Ίντερνετ και το βεραντάκι μας έβλεπε το δρόμο απ'όπου χαζεύαμε τα ποδήλατα και τις βοϊδάμαξες...
Η ρεσεψιονίστ μάς έδωσε χάρτη και μάς πρότεινε διαδρομές, μετά από λίγο ήρθε από το ξενοδοχείο και αυτή από το ταξιδιωτικό, μάς έδωσε επιπλέον πληροφορίες και αφού τα εμπεδώσαμε, είπαμε στη ρεσεψιονίστ να μάς βρει ποδήλατα, μετά από λίγο ήρθε ο τύπος ο οποίος μάς τα έφερε (το καλαθάκι του σούπερ μάρκετ για να βάζεις τα πράγματά σου, όλα τα λεφτά!) τα νοικιάσαμε με 6 ευρώ το καθένα τη μέρα.
Περάσαμε από το κέντρο του La Digue
(ναι αυτό είναι το κέντρο!!!)
Εξερευνήσαμε τη βόρεια πλευρά του νησιού, περάσαμε από την Anse Sévère,
Anse Patates και κάτι άλλα κολπάκια. Κουραστήκαμε, όμως και επιστρέψαμε στην Anse Sévère να κάνουμε μπανάκι. Καλά η διαδρομή ήταν καταπληκτική και όντως είναι τέλειο να κάνεις ποδήλατο σ’αυτό το νησί.
Στην Anse Sévère είχε παλίρροια την ώρα που πήγαμε οπότε κάναμε άνετα μπάνιο, ούτε κοράλλια μάς εμπόδισαν, ούτε τίποτα!
Αφού απολαύσαμε το μπάνιο μας, κατευθυνθήκαμε προς το Mills Complex το οποίο βρίσκεται κοντά στο λιμάνι και τελικά φάγαμε στην Pizzeria la Digue ένα burger με αναψυκτικό κόστισαν 5,50 ευρώ.
Στη συνέχεια πήγαμε βόλτα με τα ποδήλατα...
Στις 18:30 που ήταν η ώρα του ηλιοβασιλέματος ήμασταν ήδη αραγμένοι στις ξαπλώστρες στην παραλία τού ξενοδοχείου και απολαμβάναμε τις στιγμές. Στις 19:00 σκοτείνιασε οπότε πήγαμε στο δωμάτιο και καθίσαμε στη βεραντίτσα μας. Έξω από το ξενοδοχείο μας είχε φωτισμό καθώς στο ισόγειο λειτουργούσε pizzeria, αλλά στον υπόλοιπο δρόμο είχε πλήρες σκοτάδι καθώς δεν υπάρχαν κολώνες με ρεύμα και χαζεύαμε τον κόσμο που περνούσε με φακούς και τις νυχτερίδες οι οποίες ήταν τόσο μεγάλες όσο ο batman!!!
Αυτό το χάζι το κάναμε κάθε βράδυ... νύχτωνε πολύ νωρίς... 19:00 όπως ανέφερα και πιο πάνω και δεν είχαμε πολλές επιλογές... οπότε τί καλύτερο από το να αράζεις, να συζητάς και να παρατηρείς τη φύση και τον κόσμο! Ευτυχία!Τελικά κατά τις 21:00 πέσαμε για ύπνο. Γενικά τόσο νωρίς κοιμόμασταν και ξυπνούσαμε με την ανατολή του ήλιου καθώς θέλαμε να εκμεταλλευτούμε όλο το φως.
6η μέρα
Κατά τις 06:30 που ανέτειλε ο ήλιος σηκωθήκαμε. Στο πρωινό δεν είχε μπουφέ αλλά παρήγγελνες και έτσι οι επιλογές ήταν αρκετά περιορισμένες. Εμείς τρώγαμε pancakes και ευχαριστηθήκαμε εξωτικά φρούτα (πολύ μεγαλύτερη ποικιλία από το προηγούμενο ξενοδοχείο “La Réserve”).
Στη συνέχεια πήραμε τα ποδήλατα και ξεκινήσαμε τη μέρα μας η οποία ήταν πολλά υποσχόμενη!
Συχνά βλέπαμε κάτι τεράστιους ιστούς... εδώ οι αράχνες είναι εργατικές, όχι σαν τις δικές μας τις τεμπέλες που φτιάχνουν κάτι ιστούς της πλάκας!!!
Βέβαια, για να'μαι δίκαιη, τέτοιοι ιστοί είναι έργο πολλών και μεγάλων αραχνών...
Αριστερά μία τράπεζα Barclays...
Η πρώτη στάση μας ήταν στο Réserve “la Veuve” (λα βεβ): πολύ ωραίο δάσος, ακούγαμε πουλιά να πετάνε χωρίς να τα βλέπουμε αφού τα δέντρα ήταν τόσο ψηλά και πυκνά!
Στη συνέχεια κατευθυνθήκαμε προς το Union Estate. Περάσαμε από ένα σχολείο και χαζέψαμε διακριτικά τα παιδάκια με τις στολές τους...
Φτάσαμε, λοιπόν, στο Union Estate όπως έχει αναφερθεί πολλές φορές σ’αυτό το site πρόκειται για ένα πάρκο με φοίνικες...
ένα βόδι που άλεθε, όταν όμως πήγαμε χάζευε...
χελώνες... τις οποίες τάισα φύλλα...
άλογα...
φυτείες βανίλιας...
Μάς άρεσε πολύ! Αν κάποιος θέλει να πάει στην παραλία Anse Source d'Argent αλλά δε θέλει να πληρώσει τα 6 ευρώ είσοδο στο πάρκο, μπορεί να πάει παραλιακά χωρίς να το διασχίσει, αρκεί όμως να έχει άμπωτη κοιτάξτε εδώ γιατί με την παλίρροια δεν ξέρω κατά πόσο είναι εφικτό.
Στο τέλος του πάρκου έχει ένα εστιατόριο κοντά στο οποίο αφήσαμε τα ποδήλατα και πήραμε το μονοπατάκι για να καταλήξουμε στην Anse Source d’Argent! Εντάξει, τί να πω γι'αυτήν την παραλία;;; Παράδεισος!!! Είχε ψηφιστεί 2η καλύτερη παραλία του κόσμου και νομίζω όχι άδικα! Αριστερά και δεξιά από το μονοπάτι υπήρχαν τεράστιοι γρανιτένιοι βράχοι κα φοίνικες, το σκηνικό αυτό κοβόταν και είχες πρόσβαση στα διάφορα μικρά κολπάκια.
Εμείς πήγαμε μέχρι το τελευταίο κολπάκι όπου υπήρχαν πλανόδιοι με καρύδες και φρούτα, ήταν τέλειο σκηνικό! Στο βάθος, όπως κοιτούσες τη θάλασσα, υπήρχε ένας φυσικός κυματοθραύστης, όπως μάς εξήγησε ο πλανόδιος οπότε όλα τα κολπάκια ήταν σαν πισίνα. Τα νερά πεντακάθαρα και διαυγή!
Εγκατασταθήκαμε στο πρώτο κολπάκι όπου υπήρχε και ένα κιόσκι με σουβενίρ. Είχε άμπωτη και ήταν πολύ ρηχά, οπότε κολύμπι δεν ευχαριστηθήκαμε, εγώ πλατσούριζα, χάζευα το μαγευτικό τοπίο προσπαθώντας να απορροφήσω όσες περισσότερες εικόνες μπορούσα!
Aυτή είναι η αγαπημένη μου!!! Πόση ομορφια πια;;;
Όσοι έχετε επαγγελματικές φωτογραφικές μηχανές εδώ είναι το μέρος σας! Θα οργιάσετε!!!
Σιγά σιγά, όμως, άρχισε η παλίρροια η οποία πλησίαζε απειλητικά τα πράγματά μας αναγκάζοντάς μας να φύγουμε! Βλέπαμε το διπλανό κολπάκι το οποίο φαινόταν να έχει μεγαλύτερη ακτή, οπότε κατευθυνθήκαμε προς το εστιατόριο, το διασχίσαμε και 2 βήματα μετά το εστιατόριο είδαμε 2 αιώρες! Η μία ατομική και η άλλη χωρούσε δύο άτομα, εμείς αράξαμε στη δεύτερη κανά 2ωρο σίγουρα παρατηρώντας τα άσπρα καβουράκια, χαζεύοντας και απολαμβάνοντας τον Παράδεισο!!! Μία βοϊδάμαξε περίμενε απέξω.
Ήρθε όμως η στιγμή να αποχαιρετήσουμε την καταπληκτική αυτή παραλία, κάναμε μια βόλτα με τα ποδήλατα και καταλήξαμε στο Gala take away (κοντά στο Zerof) που με 4 ευρώ το άτομο φάγαμε. Όλα τα take away είχαν έξω από το μαγαζί πάγκους όπου μπορούσες να φας.
Η συνέχεια είναι γνωστή... ηλιοβασίλεμα στην παραλία του ξενοδοχείου και μετά βεραντάκι και χάζι!
7η μέρα
Ξημέρωσε και η 7η μέρα στο παραδεισένιο μέρος! Πήραμε τα ποδήλατά μας και κατευθυνθήκαμε προς την Grande Anse, καλά αυτή η διαδρομή ήταν η καλύτερη του νησιού, αριστερά και δεξιά είχε πάρα πολύ πυκνή βλάστηση!
Κιόσκι που έφτιαχνε επιτόπου φρέσκους χυμούς...
Στην Grande Anse αφήσαμε τα ποδήλατα και θαυμάσαμε αυτήν την τόσο ωραία παραλία. Πολύ μεγάλη και άγρια! Αριστερά και δεξιά υπήρχαν γρανιτένιοι βράχοι πάνω στους οποίους υπήρχαν φοίνικες, φυσικά δεν κάνεις μπάνιο γιατί έχει ρεύματα και μάς το τόνισαν όλοι οι ντόπιοι. Όταν πήγαμε, παρόλο που είχε άμπωτη, είχε κύματα. Βγάλαμε φωτογραφίες στην υπέροχη αμμουδιά...
Υπάρχει εστιατόριο το οποίο όμως δεν τιμήσαμε...
Στη συνέχεια πήραμε το μονοπατάκι προς Petite Anse. Αριστερά από το εστιατόριο είχε μια μικρή ταμπελίτσα με βελάκι. Περάσαμε μέσα από ζούγκλα, στη μέση του πουθενά, σαν να είμαστε σε ντοκυμαντέρ! Μάς είχαν πει από το ξενοδοχείο πως δεν υπάρχουν επικίνδυνα ζώα, μόνο φίδια τα οποία δεν είναι δηλητηριώδη, εμείς δεν είδαμε ούτε ένα, μόνο κάτι σαυρίτσες! Αφού ανεβήκαμε και κατεβήκαμε βράχους που δημιουργούσαν φυσικά σκαλοπάτια, και μετά από κανά 15λεπτο, φτάσαμε.
Έμοιαζε με την Grande Anse αλλά όπως λέει και το όνομά της πιο μικρή αλλά εξίσου επικίνδυνη. Ξεκουραστήκαμε λίγο σ’ένα παγκάκι που είχε και είδαμε έναν πλανόδιο να έρχεται φορτωμένος με φρούτα, έτοιμος να στήσει τον πάγκο του. Συναντήσαμε και έναν αστυνομικό ο οποίος μάς είπε να προσέχουμε τους πορτοφολάδες! Ποιους πορτοφολάδες καλέ; 5 άτομα ήμασταν όλα κι όλα και είχαμε μεταξύ μας πολύ μεγάλη απόσταση!
Συνεχίσαμε, λοιπόν, το μονοπατάκι και πάλι μέσα απ’αυτό το τέλειο περιβάλλον και αφού ξανανεβήκαμε και κατεβήκαμε βράχια φτάσαμε μετα από 15 λεπτά στην Anse Coco.
Έμοιαζε με τις άλλες δύο...
Την διασχίσαμε όλη και τέρμα αριστερά, κάτι βράχια σχημάτιζαν μια μίνι φυσική πισίνα, πολύ όμορφη! Τα βράχια εμπόδιζαν τα μεγάλα κύματα, βέβαια κολύμπι δεν ευχαριστιόσουν γιατί ήταν πολύ ρηχή και είχε βραχάκια, απλά δροσιστήκαμε ύστερα από τόσο περπάτημα.
Αράξαμε κάτω από τη σκιά ενός δέντρου και μετά από κάποιες ώρες πήραμε το δρόμο της επιστροφής!
Όταν φτάσαμε στην Grande Anse είχε παλίρροια και στο σημείο όπου βγάζαμε φωτογραφίες πριν κάποιες ώρες, δεν πλησίαζες καν, υπήρχαν μεγάλα κύματα!
Έπρεπε όμως να φάμε και κάτι οπότε πήγαμε προς το κέντρο του La Digue και φάγαμε πάλι στην Pizzeria la Digue στο Mills Complex γιατί ήταν το μόνο ανοιχτό εκείνη την ώρα, αλλά έκαναν 45 λεπτά να μάς τα ετοιμάσουν και μέχρι να τα φάμε νύχτωσε. Η επιστροφή στο ξενοδοχείο με τα ποδήλατα ήταν επεισοδιακή, καθώς δε βλέπαμε τίποτα παρά μόνο όταν περνάγαμε μπροστά από μαγαζάκια που είχαν φωτισμένες τις βιτρίνες τους τα οποία βέβαια δεν ήταν πολλά. Ακούγαμε πουλιά, νυχτερίδες, ούτε που ξέρω... σε κάποια φάση φάγαμε και μία τούμπα από το ποδήλατο γιατί είχε ένα πεσμένο κλαδί κάτω που δε φαινόταν!!! Ευτυχώς που το ξενοδοχείο ήταν πολύ κοντά! Εμπειρία πάντως και πολύ συχνά το θυμόμαστε και γελάμε!
8η μέρα
Το πρόγραμμα εκείνης της μέρας έλεγε καφετέρια «Belle vue». Πήγαμε με τα ποδήλατα ως ένα σημείο και μετά για 25 λεπτά ανεβαίναμε μια ανηφόρα με απότομη κλίση.
Τελικά ακολουθήσαμε τις πινακίδες και φτάσαμε στην καφετέρια η οποία έμοιαζε από μακρυά με δεντρόσπιτο αφού ήταν όλη ξύλινη στη μέση τού πουθενά...
Πραγματικά η θέα ήταν καταπληκτική: είδαμε το Πραλέν και στο βάθος το Μάχε.
Εκεί ήπια τον καλύτερο φυσικό χυμό στη ζωή μου (6 ευρώ) με διάφορα εξωτικά φρούτα.
Καθίσαμε, ξεκουραστήκαμε, χαζεύαμε τις νυχτερίδες (ω ναι κ το πρωί πετάνε εκεί!) και κάτι άλλα άσπρα πουλιά με ουρά και ο τύπος στην καφετέρια μάς είπε πως αν ανέβουμε άλλα 15 λεπτά θα φτάσουμε στην κορυφή στο nid d’Aigle (φωλιά του Αετού), μάς έδειξε το μονοπατάκι και το ακολουθήσαμε.
Σε κάποιες φάσεις δεν ήταν και πολύ ευδιάκριτο...
πηδήξαμε πεσμένους κορμούς,
ανεβήκαμε βράχια, κατεβήκαμε βράχια και εννοείται γύρω μας ζούγκλα (ούτε σ’αυτή τη διαδρομή συναντήσαμε ζώα, μόνο σαύρες). Σε κάποια φάση μπορούσες να πας ή αριστερά ή δεξιά, εμείς πήγαμε αριστερά και μετά από λίγα μέτρα ήμασταν στην κορυφή και βλέπαμε τη θέα!
Επιχειρήσαμε να πάμε και από τη δεξιά πλευρά αλλά αφού περπατήσαμε λίγο, ούτε άλλους τουρίστες βλέπαμε, ψιλοαγρίευε και η φύση, το μονοπατάκι ούτε που φαινόταν και έτσι αποφασίσαμε να γυρίσουμε πίσω. Ένας τουρίστας που ήταν με το παιδάκι του μάς είπε πως εκείνος πήγε δεξιά και είχε άλλο ένα 10λεπτο περπάτημα.
Φύγαμε, λοιπόν, πήραμε τα ποδήλατα και καταλήξαμε στην Anse Sévère η οποία δεν έμοιαζε καθόλου με όπως ήταν την πρώτη μέρα διότι είχε άμπωτη οπότε ήταν ρηχή (ως το γόνατο), αυτό και σε συνδυασμό με τα κοράλλια κάτω δε μας επέτρεπαν να κάνουμε μπάνιο. Δυστυχώς ήταν η μοναδική μέρα που δεν είχα πάρει μαζί μου τα παπουτσάκια θαλάσσης, σκοπίμως βέβαια γιατί ήταν μια παραλία που «είχα τεστάρει», πού να ‘ξερα πως την πρώτη μέρα λόγω της παλίρροιας ήταν μια χαρά για μπάνιο;! Τελικά μπήκα με τις σαγιονάρες και απλώς τσαλαβούτηξα. Έμοιαζε με μεγάλη πισίνα, ήρεμα γαλαζοπράσινα διαυγή νερά, σαν τοπίο φοβερό!
Μόλις πεινάσαμε αποχαιρετήσαμε την υπέροχη αυτή παραλία και πήγαμε για φαγητό στο Bor Lanmer.
Φάγαμε σαλάτα με καρχαρία και νιουντλς. Καλό ήταν.
Στη συνέχεια, κάναμε βόλτα με τα ποδήλατα...
Μιας και ήταν η τελευταία μας μέρα στο Λα Ντιγκ, είπαμε να πάρουμε και κανένα σουβενίρ. Γενικά τα μαγαζάκια με τα σουβενίρ δεν είχαν τα ίδια πράγματα (εκτός από τα σαπουνάκια ή τα μαγνητάκια που ήταν στάνταρ). Π.χ. κολιέ από κάτι κόκκινους καρπούς δέντρου βρήκαμε στο “Maki shop” στο La Digue, και σ’ενα κιόσκι στη Βικτώρια, αλλά δεν ήταν τόσο ωραίο ή body lotion με άρωμα από το τοπικό τους λουλούδι βρήκαμε μόνο στο La Digue κοντά στο λιμανάκι. Μετανιώσαμε που δεν πήραμε κάποια πράγματα από το La Digue γιατί πιστεύαμε πως θα τα βρούμε στο Mahé (στη Βικτώρια) πιο οικονομικά και τελικά δεν τα βρήκαμε καθόλου. Και αντίστροφα πράγματα που βρήκαμε στη Βικτώρια δεν τα είχαμε βρει στο La Digue όπως βάζο από καρύδα.
Απολαύσαμε και το τελευταίο ηλιοβασίλεμα από την παραλία του ξενοδοχείου μας...
9η μέρα
Δυστυχώς η στιγμή που θα φεύγαμε από το Λα Ντιγκ έφτασε!
Πήγαμε με το πλοιαράκι στο Πραλέν και μετά από κάποια ώρα πήγαμε Μάχε με το καταμαράν. Η διαδρομή από το Πραλέν στο Μάχε ήταν τουλάχιστον τραγική! Επί μία ώρα κουνούσε τόσο πολύ που νόμιζες πως είσαι σε τρενάκι στο λούνα παρκ!
Στο λιμάνι του Μάχε μάς περίμενε μία εκπρόσωπος του ταξιδιωτικού γραφείου και μάς πήγε στο ξενοδοχείο μας “Coral Strand”. Εκεί μάς υποδέχτηκαν προσφέροντάς μας ένα δροσιστικό αναψυκτικό. Το ξενοδοχείο καλό ήταν. Είχε άπειρα δωμάτια και το καλό ήταν πως ήταν πάνω στην παραλία Beau Vallon και χωρίς να χάσουμε καθόλου χρόνο βουτήξαμε!
Εκεί ευχαριστηθήκαμε μπάνιο γιατί ήταν βαθιά τα νερά και κάτω δεν είχε καθόλου κοράλλια, βέβαια δεν ήταν εξωτική.
Κάναμε βολτούλα στην περιοχή Beau Vallon (βγαίνοντας από το ξενοδοχείο αριστερά), αν και τουριστική, δεν μπορώ να πω πως είχε πολλές επιλογές για φαγητό, αν θυμάμαι καλά υπήρχαν 3 εστιατόρια και την ώρα που πήγαμε εμείς, ήταν ανοιχτά τα 2.
Μετά κατευθυνθήκαμε προς την αντίθετη πλευρά (βγαίνοντας από το ξενοδοχείο δεξιά), μετά από λίγο βρήκαμε ένα complex που είχε άλλα 3 εστιατόρια και ήταν ανοιχτή μόνο η Uncle Will’s Pizzeria, τελικά εκεί φάγαμε πίτσα με ψάρι και ήταν πολύ πιο οικονομικά από τα 2 προηγούμενα. Το βράδυ είχε ζωντανή μουσική στο ξενοδοχείο.
10η μέρα
Την τελευταία πλέον μέρα, μετά το πρωινό, το οποίο ήταν πιο πλούσιο απ’τα 2 προηγούμενα ξενοδοχεία, πήγαμε με το λεωφορείο στη Βικτώρια (την μικρότερη πρωτεύουσα του κόσμου), αφού το περιμέναμε 35 λεπτά. Το λεωφορειάκι τρελλή εμπειρία! Στην κατηφόρα έτριζαν τα φρένα και μέσα είχε ανεμιστηράκια που πάταγες διακόπτη για ν’ανοίξουν. Το εισιτήριο έκανε 0,30 ευρώ και σε 10 λεπτά φτάσαμε.
Είδαμε τον Ινδουϊστικό ναό ο οποίος είχε λειτουργία,
πήγαμε στη λαϊκή αγορά,
πήραμε σουβενίρ, ήπιαμε ένα χυμό στο Pirates Arms. Δεν μπορώ να πω πως τρελάθηκα με την Βικτώρια, είχε και πολλή ζέστη.
Επιστρέψαμε πάλι με λεωφορείο το οποίο επίσης άργησε αρκετή ώρα. Βουτήξαμε κατευθείαν στην παραλία Beau Vallon και φάγαμε στις ξαπλώστρες του ξενοδοχείου. Θα φεύγαμε στις 4:30 τα ξημερώματα από το ξενοδοχείο και επειδή θα χάναμε το πρωινό, μάς έδωσαν σε πακέτο τοστ, φρούτα και γιαούρτι.
Μέσω Ντόχα επιστρέψαμε Αθήνα.
Η Ντόχα από ψηλα...
Αντί επιλόγου
Οι Σεϋχέλλες είναι ένα ονειρικό μέρος και όσο μένει έτσι παρθένο δε νομίζω να απογοητεύσει ποτέ και κανέναν αρκεί όμως να γυρίσετε διάφορα νησάκια. Απ'τα 3 νησιά που επισκεφτήκαμε εμείς, αυτό που μάς άρεσε περισσότερο ήταν το Λα Ντιγκ. Αν και το Μάχε δεν το γυρίσαμε καθόλου, από άλλες μαρτυρίες και φωτογραφίες κατάλαβα πως δεν ήταν τόσο ονειρικό μέρος όσο τα άλλα. Εκτός αυτού, την περίοδο που πήγαμε εμείς οι περισσότερες "καλές" παραλίες του Μάχε ήταν ακατάλληλες για κολύμπι, οπότε προτιμήσαμε να μοιράσουμε τις μέρες στα άλλα 2 νησάκια που ήταν πιο "μαζεμένα" και η μετακίνηση πιο εύκολη σε περίπτωση που κάτι δε μάς άρεσε. Εν ολίγοις, η προσωπική μου άποψη είναι πως όποιος πάει Σεϋχέλλες και δεν πάει στο Πραλέν και κυρίως στο Λα Ντιγκ θα κάνει έγκλημα μεγάλο! Οι εικόνες που βλέπεις είναι απίστευτης ομορφιάς.
Αν σάς άρεσαν οι φωτογραφίες... φανταστείτε (αν μπορείτε βέβαια!!!) πως είναι από κοντά!!!
Και επειδή πολλοί το απορρίπτουν το μέρος επειδή το θεωρούν πανάκριβο...να πω πως στην ουσία τα αεροπορικά είναι ακριβά (κοιτάξτε για καμιά προσφορά), διαμονή μπορείτε να βρείτε φτηνή...
Πολύ συχνά αναπολώ αυτό το υπέροχο ταξίδι... και όταν έχει κρύο και βροχή εδώ για να παρηγορηθώ μεταφέρομαι έστω και νοερά στον Παράδεισο που είχα την τύχη να ζήσω έστω και λίγες μέρες!
Attachments
Last edited:
