Κίνα Σήκωσε Τα Κόκκινα Φανάρια!!!

[jousis]

Το κρίμα στο λαιμό σου.

 

[paefstra]

 

[dim kyr]

Αν και διαφωνω για την συγκεκριμένη γουβα, δεν μπορω παρά να παραδεχτώ ότι είναι μια καλή εναλλακτική για κάποιον με κάπως χαμηλό μπάτζετ.
paefstra, εσύ άσε το πένθος για τον Τζούσις, σταμάτα να το παιζεις Μαργαρίτα Γκωτιέ και και μην ξεχνιέσαι: έχεις δουλειά. Και μάλιστα όχι απλή δουλειά. Καθήκον!

 

[paefstra]

Κάτσε να "σπάσω" τα μαύρα με ένα μαργαριταρένιο κολιέ στα 40 και αναλαμβάνω καθήκοντα.

 

[dim kyr]

έτσι μπράβο. Με αυταπάρνηση και αίσθημα καθήκοντος. Διότι: "το χρημα πολλοί εμίσησαν, την δόξα ουδείς"

 

[babaduma]

... και διόμισυ χρόνια μετά (σε ... γήινους χρόνους - σε dimkyrικούς δεν γνωρίζω): Helloooooo, anybody there??????

 

[thanosth]

... και διόμισυ χρόνια μετά (σε ... γήινους χρόνους - σε dimkyrικούς δεν γνωρίζω): Helloooooo, anybody there??????

Who knows?
Σε Interstellarικούς χρόνους ειναι 61.320 χρόνια!

 

[skoumpi]

Τι μας θυμίσατε βρε παιδιά.... η Dim να εχει αφήσει ιστορία στη μέση ??? Απα πα πα πα.... αποκλείεται δεν υπάρχει περίπτωση!!!

 

[dim kyr]

Κάποιοι δεν μελέτησαν την ώρα του μαθήματος και αγνοούν ότι:

 

[Παρίσακτος]

Πρώτον, πού είναι η συνέχεια; Έχω αρχίσει να αμφιβάλλω ότι επέζησε η Ντιμ, πιθανώς τίποτα απ' όσα διαβάζουμε δεν συνέβη, ίσως μόνο μέσα στο μυαλό της ηρωίδας (ερμηνεία β': η Νότια Κίνα είναι το Καθαρτήριο ή, ακόμη χειρότερα, η Κόλαση).

Δεύτερον, χθες ξενύχτησα για να τη διαβάσω την ιστορία (μάλιστα έφτιαξα παράλληλα και χάρτη της διαδρομής που περιγράφηκε, έστω τα βασικά, για να έχω έναν μπούσουλα). Πάντως, πολλά διαδοχικά "ένα κεφάλαιο ακόμη" βλάπτουν σοβαρά τον ύπνο. Και το ξεκάρδισμα, εξίσου.

Τρίτον, απέκτησες άλλον έναν φαν - δεν ξέρω αν έχεις γράψει συλλογή ταξιδιωτικών διηγημάτων (ή και μη ταξιδιωτικών - ή και μυθιστορημάτων, νουβελών, χρονογραφημάτων, ημερολογίων, λιστών για ψώνια...), ή αν έχεις σκοπό, αλλά έχεις κερδίσει έναν ακόμη αναγνώστη.

Σοβαρά πάντως, συνέχισέ την, μόλις βρεις χρόνο και διάθεση (και αυτή και τις υπόλοιπες "εν εξελίξει" ιστορίες σου, που είναι μπόλικες), είναι κρίμα να μένει αδέσποτη και κολοβή.

 

[dim kyr]

Ωχ! Πάλι με έπιασαν να λουφάρω......
Θα επανορθωσω.

ΥΓ. Παρίσακτος μια συμβουλή για να προλάβω τα χειρότερα: Ιστοριες σαν την παρούσα να τις διαβάζεις μονο εντος οικίας.
Αν αναγνωστουν εν ωρα εργασίας θα συμβουν 2 πραγματα: 1ον απόλυση, γιατί χαραμπουλευεις και δεν εργάζεσαι και 2ον το να χαχανίζεις μόνος μπροστά απο μια οθόνη εγκυμονεί τον κίνδυνο οι συνάδελφοι να σε περάσουν για παλαβό και να σε απομονωσουν.

 

[dim kyr]

Δεν την γνωριζω την μπουρούχα

Το επόμενο πρωί, ο Γκιούλι την κουβάλησε, την απόθεσε (ξεφορτώθηκε για την ακρίβεια, αλλά ως ιστορία ας είμαστε και λίγο ρομαντικοί) με τρυφερότητα (βίαια, φωνάζοντας ωχχχχ.. τα πάκια μου, ήταν ανάγκη?) στο πεζοδρόμιο, να ροχαλίζει με ηδυπάθεια καθήμενη πάνω στις αποσκευές, και έψαξε να βρει ΚΤΕΛ να φύγουν. Οχι για Ελλάδα. Οχι.
Για κάποιο άλλο σκατοχωριό. Μάλλον τα ζήταγε ο οργανισμός τους.
Το σαραβαλάκι ήρθε. Μπουκάραν. Ο Γκιούλιβερ (μέγας γόης) έπιασε συζήτηση με μια νεαρά κινέζα , η οποία μάλιστα ήταν απο τους ελάχιστους ανθρωπους που μίλαγε αγγλικά και κατάλαβε κατά που πέφτει η Ελλάδα.


Η Ντιμ, ήταν μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας. Οσο ο Γκιούλι τσιλιμπούρδιζε αυτή κοιμόταν.
Οταν που και που ξύπναγε, εστηνε αυτί για να ακουσει τις μπουρδες τους, ενω ήταν
σίγουρη οτι ο Γκιουλι θα έλεγε στην Κινεζα "ααα.... αυτή την μπουρούχα που κάθεται δίπλα μου?
Ουτε που την ξέρω! Σημερα την συνάντησα και μου έγινε κολιτσίδα. Ουτε που γνωριζω απο ποιά
χώρα κατάγεται, πάντως μάλλον Ασιατισσα είναι... δες τη , είναι κιτρινη σαν λεμονι.. ασε που
μπορεί να ειναι και άρρωστη και να με κολλησει τίποτα... πάμε να κάτσουμε γαλαρία? Δεν ξέρεις
τι ειδους αρρωστια έχει, ας ειμαστε μακρυα της.... Τι όμορφα μαλλιά που έχεις....


Ξάφνου το λεωφορείο σταματά και όλοι οι επιβάτες κατεβαίνουν. Βρίσκονται σε μια ακρογιαλιά με κοκοφοινικες και γαλάζια νερά. Αφού παίρνουν τις αποσκευές τους, ξαπλώνουν σε μια παραλία. Μάλλον λίμνη, καθόσον είναι στα κατσάβραχα. Η Ντίμ κάθεται κάτω απο έναν κοκοφοίνικα.
Αισθάνεται καλύτερα και ο πυρετός μάλλον έχει υποχωρήσει στους 45. Ξάφνου μιά καρύδα προσγειώνεται στο κεφάλι της.
Ξύπναααα, τρέχααααα, ξύπνα ρε....

Ηταν πολύ ωραίο για να είναι αληθινό. Απλά την είχε πάρει ο ύπνος και κατά την διάρκεια που ονειρευόταν παραλίες και φοίνικες, ο Γκιούλι ανακάλυψε ότι είχαν μπει σε λάθος λεωφορείο. Ετσι όλοι οι επιβάτες με δραγουμάνο την κινέζα κινητοποιηθήκαν, πήραν τηλέφωνο ένα άλλο λεωφορείο που ήταν κάπως κοντά, είπαν στον οδηγό να κρατήσει 2 θέσεις και να περιμένει σε ένα χωριό για να παραλάβει δυο παλαβούς.
Αρα δεν ήταν καρύδα αυτή που την χτυπησε στο κεφάλι, αλλά ο Γκιούλιβερ που προσπαθούσε να την ξυπνήσει. Κρίμα...

Αφού κατέβηκαν , έτρεξαν, και τους παρέλαβε ένα άλλο σαραβαλο, υπό την συνοδεία
χειροκροτημάτων των επιβατών, αφού τους περίμεναν στωικά για 20 ολόκληρα λεπτα. 20 λεπτά να περιμένει ένα λεωφορείο γεμάτο, δύο ξένους και δεν παραπονέθηκε κανείς. Ουτε κιχ.
Ωραίοι οι Κινέζοι...


-Καλά τα κατάφερα ε? καμάρωνε ο Γκιούλιβερ για την ευρεση του σαραβαλακίου.
-Πφφφ....Εγω τα καταφέρνω καλύτερα: δεν θα ειχαμε μπει εξαρχης σε λαθος σαραβαλακι
για λαθος χωριό, την λάθος ημέρα, και την λαθος ώρα
-Οχι πραγματι. Εσυ πολύ απλά, θα είχες καταφερει να μπεις σε λαθος αεροπλάνο, να κάτσεις
σε λάθος θέση, να κατέβεις σε λάθος προορισμό, και στο τέλος όταν βλέπεις μπροστά σου τον Πυργο
του Αιφελ να λες "μωρέ.... πως άλλαξε έτσι το Ταζ Μαχαλ και μοιαζει με πυλώνα στην Πτολεμαιδα?"
- Γκιουλιβερ.
-Τι?
-Εχτες ημουν άρρωστη.
- Ψυχικά? Ααα! ναι... αυτό το ξέρω.. χα χα χα...
-Γκιούλι. Με εκνευρισες. Πολύ. Αν υπάρχει δικαιοσύνη σε αυτόν τον κόσμο εντός της σημερον ειναι η σειρά σου να πέσεις τάβλα.
-Μπααα.... ειμαι σκληρο καρύδι
-Ψιτ! Κυριε σκληρό καρύδι..?
-Οριστε μανταμ? Τι επιθυμειτε?
-Λιγο νερό ήθελα... Πριν. Αλλά μην ανησυχεις... ηπια απο το δικό σου. Και εφτυσα κιολας μέσα για να είμαι σίγουρη. Και χρησιμοποιησα και την οδοντοβουρτσα σου το πρωί για εξασφαλιση. Θες κι άλλα νέα? Τελειωνουν και τα -ληγμενα- ντεπόν. Αντε βρε κουτουτσικο.... Περαστικά σου , δεν είναι τίποτε σοβαρο..
Αντε το πολυ πολύ να φτασεις 47 πυρετο και να αισθάνεσαι σαν τον Γουιλ τον μαυρο θερμαστη απο το Τσιμπουτί.


Μεχρι το απόγευμα Χαραλάμπε ο Γκιούλιβερ ήταν τάβλα. Η Dim? Περδίκι!